2017-10-20 08:10:57
Τι πραγματικά συμβαίνει με τις ελληνικές τράπεζες; Πόσο ασφαλείς είναι Alpha Bank, Πειραιώς, Εθνική, Eurobank; Όταν τον περασμένο Φεβρουάριο το Δ.Ν.Τ. δημοσιοποιούσε την εκτίμηση του πως οι Ελληνικές συστημικές τράπεζες χρειάζονται νέα ανακεφαλαιοποίηση, ξέσπασε σάλος.
Πράγμα λογικό, αν σκεφτεί κανείς πόσα χρήματα έχουν ήδη διατεθεί για αυτόν τον σκοπό (λίγο περισσότερα από €45 δισ.).
Αντίστοιχες (αν και ελαφρά χαμηλότερων τόνων) ήταν οι αντιδράσεις από την επαναφορά του θέματος στα μέσα του καλοκαιριού, ταυτόχρονα με την ανακοίνωση του νέου «σε αναμονή» προγράμματος δανειοδότησης της Ελλάδας.
Η συγκεκριμένη αναφορά μάλιστα, ήταν σαφώς πιο αυστηρή απ’ όλες τις μέχρι τότε. Η σημείωση ότι κρίνει απαραίτητη την ύπαρξη ενός αποθεματικού ύψους περί τα €10 δις (5,5% του Α.Ε.Π. 2016) μαζί με την επισήμανση ότι το ποσό θα μπορούσε ν’ αποδειχθεί μη επαρκές, έκανε πολλούς να νιώσουν παγωμένο νερό να τρέχει στις ραχοκοκαλιές τους. Τα μεγέθη (και επομένως οι ευθύνες) είναι πολύ μεγάλα.
Από την άλλη πλευρά, η Ε.Κ.Τ. διαβεβαιώνει σε όλους τους τόνους και απ’ όλα τα πόστα ότι οι Ελληνικές τράπεζες είναι επαρκώς κεφαλαιοποιημένες. Δίνοντας μεγάλη βαρύτητα και πιέζοντας για την μείωση κόκκινων δανείων δια μέσου πωλήσεων πακέτων. Όπως και στην μείωση των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων, με εφαρμογή των συμφωνημένων με τις διοικήσεις πολιτικών.
Η χαοτική διαφορά απόψεων μεταξύ του Ευρωπαίου επόπτη και του Ταμείου, κάτι παραπάνω από εμφανής. Τουλάχιστον έτσι είχαν τα πράγματα, μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου. Ύστερα, μετά από συγκεκριμένες επαφές και συνεννοήσεις, τα οι αιχμηρές θέσεις εξομαλύνθηκαν σε μεγάλο βαθμό και βρέθηκε κοινός τόπος ανάμεσα στους δύο μεγάλους οργανισμούς.
Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι έπαψαν να υπάρχουν. Χαρακτηριστική ήταν η στάση του διευθυντή του Ευρωπαϊκού τμήματος του Ταμείου Poul Thomsen, σe συνέντευξη την περασμένη Παρασκευή. Όπου ναι μεν είπε ότι έχουν συμφωνηθεί συγκεκριμένα πράγματα με την Κεντρική Τράπεζα, αλλά φρόντισε να προσθέσει ότι πρέπει και να γίνουν «συγκεκριμένα πράγματα». Καταλαβαίνετε Ποια είναι όμως η πραγματικότητα; Χρειάζονται οι τράπεζες περισσότερα κεφάλαια ναι ή όχι; Ποια θέση είναι σωστή; Της Ε.Κ.Τ. ή του Δ.Ν.Τ.; Όποια και αν είναι η αλήθεια, για ποιο λόγο οι δύο εγκυρότατοι οργανισμοί είχαν τόσο διαφορετικές τοποθετήσεις; Πολιτικοί και μόνο οι λόγοι ή υπάρχει και οικονομική ουσία στην διαφωνία;
Σοβαρότατα και σημαντικότατα ερωτήματα για το μέλλον της Ελλάδας και την πραγματική έξοδο της από την κρίση.
Κατ’ αρχάς είναι ανάγκη να ξεκαθαριστεί ότι τόσο μεγάλες διαφοροποιήσεις δημόσια, δεν συμβαίνουν μόνο για λόγους πολιτικής ή επικοινωνίας. Επομένως υπήρχε ουσία στην διαφωνία. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την εξεύρεση κοινού τόπου και πορείας, μόνο ύστερα από τεχνοκρατικές επαφές και όχι με ένα απλό τηλεφώνημα Μέρκελ-Λαγκάρντ ή, έστω, Lagarde-Draghi.
Από εκεί και πέρα όμως τα πράγματα περιπλέκονται. Διότι θα μπορούσαν να είναι και οι δύο απόψεις σωστές, κάλλιστα! Ναι ακούγεται περίεργα, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Διότι ναι μεν το Ταμείο φωνάζει δίκαια, βλέποντας διάφορες «αλχημείες» (π.χ. η έκταση και οι τρόποι υπολογισμού στα κύρια κεφάλαια του αναβαλλόμενου φόρου) αλλά και η Ε.Κ.Τ. έχει πλήρη και εκτεταμένη εικόνα του τι πραγματικά συμβαίνει (οι έλεγχοι του S.S.M. είναι πλέον ασφυκτικοί και μπορούν να φτάσουν ακόμη και σ’ επίπεδο ημερήσιων κινήσεων).
Οπότε το μόνο ουσιαστικό ερώτημα το οποίο απομένει είναι, εάν χρειάζονται (και πόσα) κεφάλαια οι τράπεζες. Η απάντηση αυτή, δεν είναι απλή. Η μορφή της δε εξαρτάται κυρίως από την γενικότερη πορεία της οικονομίας (δηλαδή από τις πολιτικές που θ’ ακολουθηθούν).
Πάντως, σε ένα γενικό πλαίσιο και με πρωταρχικό γνώμονα τις πολιτικές που έχουν υλοποιηθεί τα τελευταία 2-3 χρόνια, μπορεί κάποιος να δώσει μια σχετικά ακριβή απάντηση. Εάν δεν αλλάξει κάτι δραματικά στην πορεία της οικονομίας τους επόμενους 8-12 μήνες, οι τράπεζες θα χρειαστούν νέα κεφάλαια, όντως.
Σε καμία περίπτωση όμως αυτά δεν πρέπει ν’ αναμένεται να φθάσουν τα ύψη των €10 δισ. Το πιθανότερο είναι να απαιτηθούν πολύ λιγότερα χρήματα. Ίσως και λιγότερα από τα μισά.
Για την οικονομία της συζήτησης, ας θεωρήσουμε ότι θα χρειαστούν €5 δισ. Το ποσό, εφόσον δεν υπάρξει κάποια δραματική διαφοροποίηση στο γενικότερο περιβάλλον, κάθε άλλο παρά «δυσεύρετο» θα πρέπει να θεωρείται. Υπάρχουν οι παλαιοί μέτοχοι, που κάθε άλλο παρά να εγκαταλείψουν την προσπάθεια δείχνουν, αλλά υπάρχουν και ορισμένοι σοβαροί και «ευμεγέθεις» υποψήφιοι ως νέοι. Επομένως ουσιαστικοί λόγοι ανησυχίας, δεν μοιάζει να υφίστανται.
Αλλά εάν είναι έτσι τα πράγματα, γιατί η αγορά και το χρηματιστηριακό ταμπλό της γριάς Σοφό εξακολουθούν να φανερώνουν σοβαρότατο προβληματισμό;
Αυτή είναι η κρισιμότερη ερώτηση! Η κρισιμότερη απ’ όλες. Είναι η ερώτηση των δισεκατομμυρίων ευρώ.
Tromaktiko
Πράγμα λογικό, αν σκεφτεί κανείς πόσα χρήματα έχουν ήδη διατεθεί για αυτόν τον σκοπό (λίγο περισσότερα από €45 δισ.).
Αντίστοιχες (αν και ελαφρά χαμηλότερων τόνων) ήταν οι αντιδράσεις από την επαναφορά του θέματος στα μέσα του καλοκαιριού, ταυτόχρονα με την ανακοίνωση του νέου «σε αναμονή» προγράμματος δανειοδότησης της Ελλάδας.
Η συγκεκριμένη αναφορά μάλιστα, ήταν σαφώς πιο αυστηρή απ’ όλες τις μέχρι τότε. Η σημείωση ότι κρίνει απαραίτητη την ύπαρξη ενός αποθεματικού ύψους περί τα €10 δις (5,5% του Α.Ε.Π. 2016) μαζί με την επισήμανση ότι το ποσό θα μπορούσε ν’ αποδειχθεί μη επαρκές, έκανε πολλούς να νιώσουν παγωμένο νερό να τρέχει στις ραχοκοκαλιές τους. Τα μεγέθη (και επομένως οι ευθύνες) είναι πολύ μεγάλα.
Από την άλλη πλευρά, η Ε.Κ.Τ. διαβεβαιώνει σε όλους τους τόνους και απ’ όλα τα πόστα ότι οι Ελληνικές τράπεζες είναι επαρκώς κεφαλαιοποιημένες. Δίνοντας μεγάλη βαρύτητα και πιέζοντας για την μείωση κόκκινων δανείων δια μέσου πωλήσεων πακέτων. Όπως και στην μείωση των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων, με εφαρμογή των συμφωνημένων με τις διοικήσεις πολιτικών.
Η χαοτική διαφορά απόψεων μεταξύ του Ευρωπαίου επόπτη και του Ταμείου, κάτι παραπάνω από εμφανής. Τουλάχιστον έτσι είχαν τα πράγματα, μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου. Ύστερα, μετά από συγκεκριμένες επαφές και συνεννοήσεις, τα οι αιχμηρές θέσεις εξομαλύνθηκαν σε μεγάλο βαθμό και βρέθηκε κοινός τόπος ανάμεσα στους δύο μεγάλους οργανισμούς.
Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι έπαψαν να υπάρχουν. Χαρακτηριστική ήταν η στάση του διευθυντή του Ευρωπαϊκού τμήματος του Ταμείου Poul Thomsen, σe συνέντευξη την περασμένη Παρασκευή. Όπου ναι μεν είπε ότι έχουν συμφωνηθεί συγκεκριμένα πράγματα με την Κεντρική Τράπεζα, αλλά φρόντισε να προσθέσει ότι πρέπει και να γίνουν «συγκεκριμένα πράγματα». Καταλαβαίνετε Ποια είναι όμως η πραγματικότητα; Χρειάζονται οι τράπεζες περισσότερα κεφάλαια ναι ή όχι; Ποια θέση είναι σωστή; Της Ε.Κ.Τ. ή του Δ.Ν.Τ.; Όποια και αν είναι η αλήθεια, για ποιο λόγο οι δύο εγκυρότατοι οργανισμοί είχαν τόσο διαφορετικές τοποθετήσεις; Πολιτικοί και μόνο οι λόγοι ή υπάρχει και οικονομική ουσία στην διαφωνία;
Σοβαρότατα και σημαντικότατα ερωτήματα για το μέλλον της Ελλάδας και την πραγματική έξοδο της από την κρίση.
Κατ’ αρχάς είναι ανάγκη να ξεκαθαριστεί ότι τόσο μεγάλες διαφοροποιήσεις δημόσια, δεν συμβαίνουν μόνο για λόγους πολιτικής ή επικοινωνίας. Επομένως υπήρχε ουσία στην διαφωνία. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την εξεύρεση κοινού τόπου και πορείας, μόνο ύστερα από τεχνοκρατικές επαφές και όχι με ένα απλό τηλεφώνημα Μέρκελ-Λαγκάρντ ή, έστω, Lagarde-Draghi.
Από εκεί και πέρα όμως τα πράγματα περιπλέκονται. Διότι θα μπορούσαν να είναι και οι δύο απόψεις σωστές, κάλλιστα! Ναι ακούγεται περίεργα, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Διότι ναι μεν το Ταμείο φωνάζει δίκαια, βλέποντας διάφορες «αλχημείες» (π.χ. η έκταση και οι τρόποι υπολογισμού στα κύρια κεφάλαια του αναβαλλόμενου φόρου) αλλά και η Ε.Κ.Τ. έχει πλήρη και εκτεταμένη εικόνα του τι πραγματικά συμβαίνει (οι έλεγχοι του S.S.M. είναι πλέον ασφυκτικοί και μπορούν να φτάσουν ακόμη και σ’ επίπεδο ημερήσιων κινήσεων).
Οπότε το μόνο ουσιαστικό ερώτημα το οποίο απομένει είναι, εάν χρειάζονται (και πόσα) κεφάλαια οι τράπεζες. Η απάντηση αυτή, δεν είναι απλή. Η μορφή της δε εξαρτάται κυρίως από την γενικότερη πορεία της οικονομίας (δηλαδή από τις πολιτικές που θ’ ακολουθηθούν).
Πάντως, σε ένα γενικό πλαίσιο και με πρωταρχικό γνώμονα τις πολιτικές που έχουν υλοποιηθεί τα τελευταία 2-3 χρόνια, μπορεί κάποιος να δώσει μια σχετικά ακριβή απάντηση. Εάν δεν αλλάξει κάτι δραματικά στην πορεία της οικονομίας τους επόμενους 8-12 μήνες, οι τράπεζες θα χρειαστούν νέα κεφάλαια, όντως.
Σε καμία περίπτωση όμως αυτά δεν πρέπει ν’ αναμένεται να φθάσουν τα ύψη των €10 δισ. Το πιθανότερο είναι να απαιτηθούν πολύ λιγότερα χρήματα. Ίσως και λιγότερα από τα μισά.
Για την οικονομία της συζήτησης, ας θεωρήσουμε ότι θα χρειαστούν €5 δισ. Το ποσό, εφόσον δεν υπάρξει κάποια δραματική διαφοροποίηση στο γενικότερο περιβάλλον, κάθε άλλο παρά «δυσεύρετο» θα πρέπει να θεωρείται. Υπάρχουν οι παλαιοί μέτοχοι, που κάθε άλλο παρά να εγκαταλείψουν την προσπάθεια δείχνουν, αλλά υπάρχουν και ορισμένοι σοβαροί και «ευμεγέθεις» υποψήφιοι ως νέοι. Επομένως ουσιαστικοί λόγοι ανησυχίας, δεν μοιάζει να υφίστανται.
Αλλά εάν είναι έτσι τα πράγματα, γιατί η αγορά και το χρηματιστηριακό ταμπλό της γριάς Σοφό εξακολουθούν να φανερώνουν σοβαρότατο προβληματισμό;
Αυτή είναι η κρισιμότερη ερώτηση! Η κρισιμότερη απ’ όλες. Είναι η ερώτηση των δισεκατομμυρίων ευρώ.
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κοίτα τους στα μάτια τώρα και πέστους... "Ριζοσπαστική Αριστερά"!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
