2017-10-20 09:07:16
Ναι, η ντροπή είναι αρκετά φυσιολογική σε αυτήν την ηλικία. Τα νήπια έχουν την τάση να είναι ντροπαλά για δύο λόγους Πρώτον, το παιδί σας μπορεί να έχει λόγω χαρακτήρα μια μεγαλύτερη συστολή. Ήταν πάντα πιο ήσυχο, εσωστρεφές ή διστακτικό ανάμεσα σε ξένους και σε πιο μεγάλο αριθμό ανθρώπων; Σε αυτήν την περίπτωση, είναι εκ φύσεως συνεσταλμένο. Μερικές φορές βέβαια, αυτού του είδους το ταμπεραμέντο θεωρείται ότι «ζεσταίνεται» με πιο αργούς ρυθμούς, αφού μάλλον το παιδί χρειάζεται περισσοτερο χρόνο για να νιώσει βολικά σε νέες καταστάσεις.
Δεύτερον, αν το παιδί σας συνήθιζε να είναι πιο εξωστρεφές αλλά τώρα τελευταία έχει γίνει πιο σεμνό, τότε πολύ πιθανό να νιώθει έντονα το άγχος του αποχωρισμού. Μπορεί ξαφνικά να δείχνει περισσότερο προσκολλημένο πάνω σας ή στην νταντά του και ακόμα πιο συγκρατημένο με τους τρίτους. Το άγχος αποχωρισμού γίνεται πολύ πιο έντονο ανάμεσα στους 10 και τους 18 μήνες και συνήθως υποχωρεί στο τέλος του δεύτερου χρόνου ζωής.
Από όπου όμως και αν πηγάζει η συστολή του παιδιού σας, η προσέγγιση πρέπει να είναι πάντα η ίδια. Βοηθήστε το να νιώσει άνετα σε κοινωνικές συναναστροφές, αφήνοντάς το να κοινωνικοποιηθεί όπως εκείνο θέλει. Κανονίστε συναντήσεις με φίλους και συγγενείς και πείτε εκ των προτέρων στο παιδί σας που θα πάτε και με ποιον, ώστε να έχει τον χρόνο να το εμπεδώσει και να προετοιμαστεί.
Όταν συγκεντρώνεστε με περισσότερα άτομα μαζί, μην ανησυχήσετε αν το δείτε να περιφέρεται γύρω από τις δραστηριότητες χωρίς όμως να συμμετέχει σε αυτές. Μην το αποτρέψετε από το να κάτσει μαζί σας αντί να τρέξει στα άλλα παιδάκια. Θα νιώσει μεγαλύτερη ικανοποίηση αν συμμετέχει με τους δικούς του όρους, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι απλά θα παρακολουθεί.
Πηγή Tromaktiko
Δεύτερον, αν το παιδί σας συνήθιζε να είναι πιο εξωστρεφές αλλά τώρα τελευταία έχει γίνει πιο σεμνό, τότε πολύ πιθανό να νιώθει έντονα το άγχος του αποχωρισμού. Μπορεί ξαφνικά να δείχνει περισσότερο προσκολλημένο πάνω σας ή στην νταντά του και ακόμα πιο συγκρατημένο με τους τρίτους. Το άγχος αποχωρισμού γίνεται πολύ πιο έντονο ανάμεσα στους 10 και τους 18 μήνες και συνήθως υποχωρεί στο τέλος του δεύτερου χρόνου ζωής.
Από όπου όμως και αν πηγάζει η συστολή του παιδιού σας, η προσέγγιση πρέπει να είναι πάντα η ίδια. Βοηθήστε το να νιώσει άνετα σε κοινωνικές συναναστροφές, αφήνοντάς το να κοινωνικοποιηθεί όπως εκείνο θέλει. Κανονίστε συναντήσεις με φίλους και συγγενείς και πείτε εκ των προτέρων στο παιδί σας που θα πάτε και με ποιον, ώστε να έχει τον χρόνο να το εμπεδώσει και να προετοιμαστεί.
Όταν συγκεντρώνεστε με περισσότερα άτομα μαζί, μην ανησυχήσετε αν το δείτε να περιφέρεται γύρω από τις δραστηριότητες χωρίς όμως να συμμετέχει σε αυτές. Μην το αποτρέψετε από το να κάτσει μαζί σας αντί να τρέξει στα άλλα παιδάκια. Θα νιώσει μεγαλύτερη ικανοποίηση αν συμμετέχει με τους δικούς του όρους, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι απλά θα παρακολουθεί.
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η δημοσιογραφική παρέμβαση του Αρχηγού ΓΕΣ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Βρήκαν τον Υπολοχαγό τους!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
