2017-10-20 11:53:45
«H έμπνευση του Σουμπραμανιάν Τσαντρασεκάρ ήρθε το καλοκαίρι του 1930, όταν ήταν ένας άσημος δεκαεννιάχρονος νέος. Μέσα σε δέκα λεπτά, καθισμένος στο κατάστρωμα ενός πλοίου, ατενίζοντας την Αραβική Θάλασσα, ο Τσάντρα (όπως έγινε παγκοσμίως γνωστός) έκανε κάποιους υπολογισμούς που προέλεγαν την ανησυχητική μοίρα των μικρών και πυκνών αστέρων που ονομάστηκαν λευκοί νάνοι. Εκείνη την εποχή, οι επιστήμονες υπέθεταν ότι αυτοί οι αστέρες αποτελούσαν τα τελευταία στάδια ανάπαυσης νεκρών αστέρων. Εκείνοι που είχαν παρατηρηθεί διέθεταν λίγο ως πολύ την μάζα του Ήλιου αλλά δεν ήταν μεγαλύτεροι από την Γη. Οι υπολογισμοί του Τσάντρα έδειξαν ότι υπάρχει όριο στην μάζα αυτών των λευκών νάνων. Όμως τι άραγε θα συνέβαινε σε έναν αστέρα που θα κατέληγε στο τέλος της ζωής του με μάζα μεγαλύτερη από αυτό το όριο, μετά την κατανάλωση όλων των καυσίμων του; Ανίκανος να τελειώσει τη ζωή του ως αδρανής βράχος, ίσως να άρχιζε μια αέναη διαδικασία κατάρρευσης, συνθλιβόμενος από τη δική του βαρύτητα σε μια ανωμαλία – ένα σημείο άπειρης πυκνότητας και μηδενικού όγκου, πολλά τρισεκατομμύρια φορές μικρότερο από την τελεία στο τέλος αυτής της πρότασης και πολλά τρισεκατομμύρια φορές πυκνότερο από τη Γη.
Μόνο ένας άνθρωπος αντιλήφθηκε πλήρως τι σήμαινε η ανακάλυψη του Τσάντρα: ο σερ Άρθρουρ Στάνλεϊ Έντινγκτον, ο σπουδαιότερος αστροφυσικός του κόσμου εκείνη την εποχή. Ο ίδιος ο Έντινγκτον φλέρταρε με την ιδέα ότι ένας νεκρός αστέρας ίσως να κατέρρεε εσαεί κατ΄αυτόν τον τρόπο, και άρα θα έπρεπε να έχει ικανοποιηθεί πολύ με την μαθηματική επαλήθευση που βρήκε ο Τσάντρα. Αντ’ αυτού, και χωρίς καμία προειδοποίηση, ο Έντινγκτον χρησιμοποίησε μια συνεδρίαση της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας, στις 11 Ιανουαρίου του 1925, για να επικρίνει, κυνικά και ανελέητα, το αποτέλεσμα του Τσάντρα. Η αντιπαράθεση έριξε τη σκιά της στη ζωή και των δυο επιστημόνων και εμπόδισε την πρόοδο στην αστροφυσική για σχεδόν μισό αιώνα ….»
Απόσπασμα από την εισαγωγή του Arthrur I. Miller στο βιβλίο του με τίτλο «Οι μονομάχοι του μεσοπολέμου, Τσάντρα εναντίον Έντινγκτον στην αναζήτηση της μαύρης τρύπας», Εκδόσεις Τραυλός
Ο Subrahmanyan Chandrasekhar (Σουμπραμανιάν Τσαντρασεκάρ) (19 Οκτωβρίου 1910 – 21 Αυγούστου 1995) τιμήθηκε το 1983 με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής (από κοινού με τον Γουίλιαμ Άλφρεντ Φάουλερ) σε αναγνώριση «μιας από τις πιο σημαντικές συνεισφορές του, την μελέτη του για την δομή των λευκών νάνων. Το ανώτατο όριο της μάζας των σταθερών λευκών νάνων που αποτελούνται από ύλη εκφυλισμένων ηλεκτρονίων ονομάστηκε όριο Τσαντρασεκάρ,
ενώ τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του, το 1999, εκτοξεύθηκε το διαστημικό λεωφορείο Columbia το οποίο μετέφερε ένα τηλεσκόπιο ακτίνων Χ – το διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων Χ της NASA που ονομάστηκε Τσάντρα προς τιμήν του. Περισσότερες λεπτομέρειες για την ζωή του Τσάντρα μπροείτε να διαβάσετε ΕΔΩ.
Οι σύγχρονοι του Τσάντρα παραπονιούνταν πως στις δημοσιεύσεις του χρησιμοποιούσε πολλά και δύσκολα μαθηματικά, κάτι που επισκίαζε την επικείμενη φυσική. Όμως αυτός ήταν ο τρόπος του Τσάντρα για την επίλυση των προβλημάτων που τον απασχολούσαν. Οι συνάδελφοί του διακωμωδούσαν την περίπτωσή του λέγοντας ότι ξυπνάει, και πριν ακόμη χαράξει, έχει γράψει διακόσιες εξισώσεις μέχρι τις 7:00 το πρωί.
Σε ένα συμπόσιο ο Τσάντρα παρουσίασε εξισώσεις τόσο μακροσκελείς που δεν χωρούσαν σε μια διαφάνεια. Παρ’ όλα αυτά, υπενθύμισε στους πάντες: «Ίσως να θεωρείτε πως χρησιμοποίησα σφυρί για να σπάσω αυγά, αλλά πάντως εγώ τα αβγά τα έσπασα!».
Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του με τίτλο «An Introduction to the Study of Stellar Structure» (η πρώτη έκδοση έγινε το 1938), όπου περιγράφει την δυναμική που καθορίζει την δομή των άστρων, μας παρουσιάζει τους νόμους της θερμοδυναμικής σύμφωνα με την αυστηρή αξιωματική διατύπωση του μαθηματικού Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή:
Μόνο ένας άνθρωπος αντιλήφθηκε πλήρως τι σήμαινε η ανακάλυψη του Τσάντρα: ο σερ Άρθρουρ Στάνλεϊ Έντινγκτον, ο σπουδαιότερος αστροφυσικός του κόσμου εκείνη την εποχή. Ο ίδιος ο Έντινγκτον φλέρταρε με την ιδέα ότι ένας νεκρός αστέρας ίσως να κατέρρεε εσαεί κατ΄αυτόν τον τρόπο, και άρα θα έπρεπε να έχει ικανοποιηθεί πολύ με την μαθηματική επαλήθευση που βρήκε ο Τσάντρα. Αντ’ αυτού, και χωρίς καμία προειδοποίηση, ο Έντινγκτον χρησιμοποίησε μια συνεδρίαση της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας, στις 11 Ιανουαρίου του 1925, για να επικρίνει, κυνικά και ανελέητα, το αποτέλεσμα του Τσάντρα. Η αντιπαράθεση έριξε τη σκιά της στη ζωή και των δυο επιστημόνων και εμπόδισε την πρόοδο στην αστροφυσική για σχεδόν μισό αιώνα ….»
Απόσπασμα από την εισαγωγή του Arthrur I. Miller στο βιβλίο του με τίτλο «Οι μονομάχοι του μεσοπολέμου, Τσάντρα εναντίον Έντινγκτον στην αναζήτηση της μαύρης τρύπας», Εκδόσεις Τραυλός
Ο Subrahmanyan Chandrasekhar (Σουμπραμανιάν Τσαντρασεκάρ) (19 Οκτωβρίου 1910 – 21 Αυγούστου 1995) τιμήθηκε το 1983 με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής (από κοινού με τον Γουίλιαμ Άλφρεντ Φάουλερ) σε αναγνώριση «μιας από τις πιο σημαντικές συνεισφορές του, την μελέτη του για την δομή των λευκών νάνων. Το ανώτατο όριο της μάζας των σταθερών λευκών νάνων που αποτελούνται από ύλη εκφυλισμένων ηλεκτρονίων ονομάστηκε όριο Τσαντρασεκάρ,
ενώ τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του, το 1999, εκτοξεύθηκε το διαστημικό λεωφορείο Columbia το οποίο μετέφερε ένα τηλεσκόπιο ακτίνων Χ – το διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων Χ της NASA που ονομάστηκε Τσάντρα προς τιμήν του. Περισσότερες λεπτομέρειες για την ζωή του Τσάντρα μπροείτε να διαβάσετε ΕΔΩ.
Οι σύγχρονοι του Τσάντρα παραπονιούνταν πως στις δημοσιεύσεις του χρησιμοποιούσε πολλά και δύσκολα μαθηματικά, κάτι που επισκίαζε την επικείμενη φυσική. Όμως αυτός ήταν ο τρόπος του Τσάντρα για την επίλυση των προβλημάτων που τον απασχολούσαν. Οι συνάδελφοί του διακωμωδούσαν την περίπτωσή του λέγοντας ότι ξυπνάει, και πριν ακόμη χαράξει, έχει γράψει διακόσιες εξισώσεις μέχρι τις 7:00 το πρωί.
Σε ένα συμπόσιο ο Τσάντρα παρουσίασε εξισώσεις τόσο μακροσκελείς που δεν χωρούσαν σε μια διαφάνεια. Παρ’ όλα αυτά, υπενθύμισε στους πάντες: «Ίσως να θεωρείτε πως χρησιμοποίησα σφυρί για να σπάσω αυγά, αλλά πάντως εγώ τα αβγά τα έσπασα!».
Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του με τίτλο «An Introduction to the Study of Stellar Structure» (η πρώτη έκδοση έγινε το 1938), όπου περιγράφει την δυναμική που καθορίζει την δομή των άστρων, μας παρουσιάζει τους νόμους της θερμοδυναμικής σύμφωνα με την αυστηρή αξιωματική διατύπωση του μαθηματικού Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή:
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κομμένο το τσιγάρο στο νοσοκομείο Λευκωσίας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
