2017-10-20 18:03:00
Ø Οι παραμεθόριες μονάδες πρέπει και να αυξηθούν και να στελεχωθούν σε ποσοστό της τάξης του 100%.
Ø Οι μονάδες των Ειδικών Δυνάμεων, προκειμένου να βρίσκονται το ταχύτερο δυνατόν στο σημείο επέμβασής τους, θα πρέπει να εδρεύουν δίπλα στις μονάδες μεταφοράς τους.
Ø Μόνον θετικά αποτελέσματα θα είχε η ανακατανομή των F-16 σε Πτέρυγες Μάχης κατά τα block κατασκευής τους.
Ø Είναι απαραίτητο Μοίρα του Στόλου να εδρεύει στην Σούδα. Αυτό επιβάλλουν οι γεωστρατηγικές ανάγκες της χώρας.
Στο προηγούμενο τεύχος της Α&Δ, το Σεπτέμβριο, είχαμε αναφερθεί σε κάποιες γενικές έννοιες που σχετίζονται άμεσα με την Άμυνα. Αυτή τη φορά θα γίνουμε πιο συγκεκριμένοι και θα μιλήσουμε για ένα πραγματικά φλέγον θέμα. Όχι βέβαια πως και τα άλλα δεν ήσαν εξίσου σπουδαία. Όμως με την αναδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων μπορούμε να έχουμε απτά αποτελέσματα και -το σημαντικότερο- μπορούμε να πετύχουμε οικονομίες! Οικονομίες που όχι μόνον δεν θα μειώσουν την αμυντική θωράκιση της χώρας αλλά τουναντίον θα συμβάλουν ουσιαστικά στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του προβλήματος. Πάμε λοιπόν να δούμε κάποιες σκέψεις-απόψεις, που η εφαρμογή τους μόνον καλά αποτελέσματα θα έχει.
Η συζήτηση για την αναδιοργάνωση ξεκίνησε στα μέσα του 1996. Αμέσως μετά τα γεγονότα στα Ίμια. Τότε φάνηκε η ανεπάρκεια του διοικητικού συστήματος των Ενόπλων Δυνάμεων. Αποτέλεσμα όλων των σχετικών διεργασιών που ακολούθησαν ήταν, μετά από τρία περίπου χρόνια, να ξεκινήσει η περίφημη «Διακλαδικότητα». Λέξη καινούργια στο λεξιλόγιό μας. Ολίγον τι νεφελώδης και πολλά υποσχόμενη σύμφωνα με τα όσα δήλωναν οι τότε αρμόδιοι. Τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως πενιχρά. Το μόνο που άλλαξε -και τελικά επικράτησε- ήταν η γιγάντωση του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας (ΓΕΕΘΑ). Με τη Διακλαδικότητα, ο Αρχηγός του ΓΕΕΘΑ απέκτησε και διοικητικές εξουσίες σε καιρό ειρήνης. Και αυτό οπωσδήποτε είναι θετικό. Δεν παύει όμως να είναι και το μοναδικό στοιχείο που «επιβίωσε» της προσπάθειας της αλλαγής-βελτίωσης της παραγωγικότητας των Ενόπλων Δυνάμεων. Γιατί -κακά τα ψέματα- σε αυτό αποσκοπούν οι όποιες αναδιοργανώσεις. Όχι μόνον σε ελληνικό επίπεδο αλλά σε διεθνές. Κι επειδή σε κάποιους μπορεί να «ξινίσει» η ανάμειξη «εθνικών» και οικονομικών όρων, να τους πούμε ότι οι βάσεις της οικονομικής διαδικασίας, που ακούει στο όνομα «παραγωγικότητα», μπήκαν, λίγο πριν και κυρίως κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, από το σύστημα Διοικητικής Μέριμνας των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων και του Αμερικανικού Στρατού ειδικότερα.
Οι άλλες αλλαγές που έγιναν, προέκυψαν περισσότερο από τις ανάγκες προσαρμογής του «συστήματος» στα δεδομένα της εποχής και κυρίως στις αποφάσεις των πολιτικών ηγεσιών του ΥΕΘΑ που παίρνονταν προκειμένου να ικανοποιηθούν τα λαϊκιστικά ένστικτα των κομματικών πελατών τους. Απλό παράδειγμα η μείωση της θητείας των στρατευσίμων. Και μπορεί όλα αυτά να είναι ενδιαφέροντα σίγουρα, αλλά είναι του παρελθόντος κι αυτό που πρέπει να μας απασχολεί είναι το παρόν και, οπωσδήποτε, το μέλλον. Ας δούμε λοιπόν τι γίνεται τώρα με το ζήτημα της αναδιοργάνωσης.
Καταρχήν δεν είναι μυστικό ή αν ήταν κάποια στιγμή τώρα έχει πια «διαρρεύσει», ότικαι στα τέσσερα Γενικά Επιτελεία γίνονται σημαντικές συζητήσεις για την αναδιοργάνωση και των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων. Και αυτό δεν είναι κάτι νέο. Σε παγκόσμιο επίπεδο τέτοιες συζητήσεις γίνονται σε μόνιμη βάση, καθώς οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι ζωντανοί οργανισμοί και ως τέτοιοι πρέπει να προσαρμόζονται στις εκάστοτε επικρατούσες συνθήκες, προκειμένου να επιβιώνουν κι επομένως να είναι σε θέση να επιτελούν τις αποστολές τους. Στην Ελλάδα βεβαίως έχουμε δύο επιπλέον λόγους που επιβάλλουν την αναδιοργάνωση. Ο ένας είναι η άθλια οικονομική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε εδώ και κάποια χρόνια. Ο άλλος έχει να κάνει με τις (δεν θα ήταν και υπερβολικό αν τις αποκαλούσαμε κοσμογονικές) αλλαγές που συμβαίνουν στην περιοχή μας και γενικότερα στην Αν. Μεσόγειο.
Καθημερινά, βλέπουμε τις αλλαγές που επιτελούνται στη Μέση Ανατολή. Πόσοι όμως έχουν συνειδητοποιήσει ότι το τι γίνεται στο Ιράκ και τη Συρία, επηρεάζει άμεσα το αμυντικό μας ζήτημα; Και ο λόγος για το δημοψήφισμα στο Β. Ιράκ και την πλήρη επικράτηση των Κούρδων στη ΒΑ Συρία. Αυτό σημαίνει ότι στο άμεσο μέλλον θα έχουμε ένα νέο κράτος στην περιοχή. Το Κουρδιστάν. Ένα κράτος το οποίο μόνον φιλικό προς την Τουρκία δεν πρόκειται να είναι. Άρα οι «φίλοι και σύμμαχοι» Τούρκοι υποχρεωτικά θα περιορίσουν τις όποιες βλέψεις τους στο Αιγαίο, καθώς ο μεγάλος εχθρός, αυτός που τους απειλεί άμεσα με απόσπαση εδαφών, θα βρίσκεται στα ΝΑ σύνορά τους. Η μεταστροφή που έχει σημειωθεί στην αμερικανική και ευρωπαϊκή γεωπολιτική σκέψη για την περιοχή, σαφέστατα και ευνοεί την ανάπτυξη του κουρδικού κράτους. Και ο λόγος είναι πολύ απλός: οι Κούρδοι απέδειξαν ότι είναι οι μόνοι ικανοί να αντιμετωπίσουν το ισλαμικό κίνημα. Αυτό το έχει καταλάβει εδώ και καιρό ο Ερντογάν που προσπαθεί να βρει στήριγμα στη Ρωσία.
Δεν είναι του παρόντος να μιλήσουμε για το τι θα γίνει με αυτό το ζήτημα. Για μας προέχει να εκμεταλλευτούμε αυτές τις αλλαγές και να βγούμε κερδισμένοι. Και με την παρούσα δομή των Ενόπλων Δυνάμεών μας, σαφέστατα και δε μπορούμε.
Η οικονομική διάσταση μπορεί να φαίνεται ως η πιο δύσκολη, σίγουρα όμως είναι αυτή που μπορεί να διευθετηθεί ευκολότερα. Ακούγεται περίεργο; Πιθανώς. Σαφώς όμως εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς. Και δεν μιλάμε βέβαια για περικοπές στις αμοιβές των στελεχών. Έχουν γίνει αρκετές και σίγουρα δεν έχουν επιφέρει τα αποτελέσματα που περίμεναν οι εμπνευστές τους. Πόσα όμως έγιναν στον τομέα του -να το πούμε με απλά λόγια- συμμαζέματος των μονάδων; Είναι δυνατό να διατηρούμε μονάδες των Ενόπλων Δυνάμεων με βάση τους σχεδιασμούς που είχαν γίνει επί Ψυχρού Πολέμου; Μπορούμε να μιλάμε για Στρατό -για να γίνουμε συγκεκριμένοι- με Δομή Δυνάμεως 93.500 άτομα, όταν στην πραγματικότητα αυτή υπολείπεται κατά το περίπου; Αντί να κόβουμε από όλους χρήματα δεν είναι αποτελεσματικότερο -για όλους- να αλλάξουμε τη «διοικητική πυραμίδα»; Πόσοι -αλήθεια- έχουν αντιληφθεί ότι έχουμε τους περισσότερους ανώτατους αξιωματικούς στο ΝΑΤΟ, μετά τις ΗΠΑ και την Τουρκία; Το Ηνωμένο Βασίλειο, για παράδειγμα, αλλά και η Γαλλία ή η Γερμανία, που έχουν μεγαλύτερες ένοπλες δυνάμεις από εμάς, πώς έχουν καταφέρει κι έχουν λιγότερους ανώτατους αξιωματικούς; Είναι λιγότερο αποτελεσματικές από τις δικές μας;
Όπως όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε ο Κλάδος που έχει την μεγαλύτερη ανάγκη αναδιοργάνωσης είναι ο Στρατός Ξηράς.
Και πρώτα απ’ όλα να αποκτήσει μια Δομή Δυνάμεων που να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η μείωσή της σε ρεαλιστικά επίπεδα δεν μειώνει την αποτελεσματικότητα του Στρατού. Το αντίθετο! Ταυτόχρονα, βεβαίως, θα πρέπει να καταργηθούν μονάδες και υπηρεσίες του εσωτερικού, προκειμένου να ενισχυθούν μονάδες στις παραμεθόριες περιοχές. Η στελέχωση σε αυτές θα πρέπει να είναι της τάξης του 100%. Αυτές θα κάνουν αμέσως πόλεμο, όχι οι σχηματισμοί της Αττικής ή της Θεσσαλίας ή ακόμα και της Δ. Μακεδονίας. Βεβαίως, εδώ υπάρχουν και τα λεγόμενα «τοπικά συμφέροντα» και οι σχετικές πιέσεις. Και αφού οι πολιτικοί προϊστάμενοι των Ενόπλων Δυνάμεων είναι δεκτικοί σε αυτές, οι ηγεσίες των Κλάδων θα πρέπει να επιδείξουν θάρρος και αποφασιστικότητα. Κανένας πολιτικός δεν θα τολμήσει να επιμείνει στις απόψεις του -σε θέματα επιχειρησιακά- όταν διαπιστώσει το ανυποχώρητο της στρατιωτικής ηγεσίας. Κι επαναλαμβάνουμε: για υπηρεσιακά και μόνον θέματα!
Εδώ βέβαια χρειάζεται προσοχή γιατί υπάρχουν και περιπτώσεις όπου οι στρατιωτικοί -με πρόφαση «υπηρεσιακές ανάγκες»- επιμένουν στη διατήρηση διοικητικών δομών που σαφέστατα δεν είναι σύγχρονες και απλώς συμβάλλουν στο να διατηρούνται κάποιες καρέκλες. Απλό παράδειγμα: η κατάργηση της 12ης και 16ης Μεραρχίας -που εδρεύουν στην Αλεξανδρούπολη και το Διδυμότειχο αντίστοιχα-σε τι θα αποδυνάμωνε την άμυνα στον Έβρο; Οι υπαγόμενες σ’ αυτές ταξιαρχίες δεν μπορούν να υπάγονται κατευθείαν στο Δ' Σώμα Στρατού; Βεβαίως και μπορούν! Κι όχι μόνον αυτές, αλλά κι άλλες που δεν θα ήταν καθόλου κακό (το εντελώς αντίθετο για την ακρίβεια) να μεταφερθούν στην περιοχή. Εδώ προσοχή! Όταν μιλάμε για ενίσχυση των παραμεθόριων δυνάμεων, εννοούμε την αύξηση σε ανθρώπινο δυναμικό και υλικό κι όχι το «καπέλωμα» με ενδιάμεσα διοικητικά επίπεδα. Γιατί πόσο καλύτερο θα είναι αν, στις έξι ταξιαρχίες που καλύπτουν τον χώρο από το Ορμένιο έως την Αλεξανδρούπολη, προστεθούν και άλλες δυο; Φυσικά όλες τους να είναι στελεχωμένες σε ποσοστό της τάξης του 100%. Το πώς και το πού θα πάνε αυτές οι ταξιαρχίες το γνωρίζουν άριστα στο ΓΕΣ. Απλώς θα πρέπει να τους δοθούν οι σχετικές εντολές.
Και περνάμε στις Ειδικές Δυνάμεις. Όταν πριν από περίπου ένα χρόνο -από αυτές τις ίδιες σελίδες- είχαμε αναφερθεί στην υπαγωγή της 32ης Ταξιαρχίας Πεζοναυτών στο Αρχηγείο Στόλου, προκαλέσαμε την αντίδραση κάποιων που «είδαν» διάφορες σκοπιμότητες να «κρύβονται». Φυσικά αυτό που αποφεύγουν είναι η απάντηση στο απλό ερώτημα: σε ποια χώρα στον κόσμο οι πεζοναύτες υπάγονται στο Στρατό κι όχι στο Ναυτικό; Όταν βρουν την απάντηση και πάψουν να νοσταλγούν τα χουντικά-παπαδοπουλικά οργανωτικά σχήματα, τότε πιθανώς να αντιληφθούν γιατί αυτό συμβαίνει σε ολόκληρο τον κόσμο πλην Ελλάδας και κάποιων ελάχιστων «ειδικών εξαιρέσεων». Πέρα όμως από αυτά, η ουσία είναι μία: γιατί οι Ειδικές Δυνάμεις και των τριών Κλάδων -Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας- να μην υπάγονται σε μία διοίκηση υπό το ΓΕΕΘΑ; Γιατί να μην έχουν την ίδια εκπαίδευση, που φυσικά θα διαφοροποιείται ως προς την εξειδίκευση; Οι Αμερικανοί τι είναι κι έχουν την US Special Operations Command; Μάλλον «κάποια» εμπειρία είχαν και προχώρησαν στη συγκρότησή της, εδώ και 30 χρόνια. Εμείς, γιατί όχι; Και μην μας πουν ότι «άλλο οι Αμερικανοί, άλλο εμείς». Αυτό το ξέρουμε. Απλώς το ζητούμενο στην υπόθεση είναι να μην επαναληφθούν τα των Ιμίων, όταν κάποιοι από τις Ειδικές Δυνάμεις του Στρατού, μάλλον δεν έκαναν αυτό που μπορούσαν. Για να χρησιμοποιήσουμε ήπιες εκφράσεις Βεβαίως αυτή η αναδιοργάνωση στην κορυφή θα πρέπει να συνοδευτεί και με ένα καλό «συμμάζεμα» στις επιμέρους μονάδες. Τόσο ως προς την στελέχωσή τους-και εδώ να είναι 100%- όσο και ως προς το που εδρεύουν, θα πρέπει, απαραιτήτως, να είναι δίπλα, κι όχι απλώς «στην περιοχή» της έδρας των μονάδων που έχουν ως αποστολή την μεταφορά τους.
Κάτι παρόμοιο θα πρέπει να γίνει και στον τομέα της Διοικητικής Μέριμνας- Υποστήριξης. Γιατί, για παράδειγμα, ο κάθε Κλάδος να έχει τα δικά του συνεργεία συντήρησης των αυτοκινήτων του και να μην υπάρχει ένα για όλους; Όταν στα αυτοκίνητα, τουλάχιστον, έχουμε καταφέρει να υπάρχει ομοιοτυπία; Γιατί οι προμήθειες των υλικών να γίνονται χωριστά από τον καθένα κι όχι από ένα ενιαίο κέντρο; Οι Γερμανοί το έκαναν αμέσως μετά την ενοποίηση (στις αρχές της δεκαετίας του 1990) και φυσικά πέτυχαν σημαντικές οικονομίες. Εμείς γιατί να το... «παίζουμε άνετοι»;Γιατί το 700 Στρατιωτικό Εργοστάσιο, στον Πειραιά, να κατασκευάζει είδη μόνον για τον Στρατό κι όχι και για τους δύο άλλους Κλάδους; Όταν π.χ. στις στολές, μόνον το χρώμα αλλάζει;
Και περνάμε στο Πολεμικό Ναυτικό. Εδώ οι απαιτούμενες αλλαγές μπορεί να είναι σαφώς λίγες, πρέπει όμως να γίνουν άμεσα. Μπορεί κάποιος να μας πει τι ρόλο παίζουν η Ναυτική Διοίκηση Ιονίου και η Ναυτική Διοίκηση Βορείου Αιγαίου; Αν - σώνει και καλά- πρέπει να υπάρχει «ναυτική παρουσία» στην Πάτρα και την Θεσσαλονίκη, αυτή μπορεί να περιοριστεί σε ένα γραφείο με 5 -10 άτομα, το πολύ!
Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος για τη Σούδα, την «στρατηγική της σημασία» κι ένα σωρό άλλα τέτοια βαρύγδουπα. Το Ναυτικό τι κάνει για να «τονώσει» την εκεί -και, συνεπώς, σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο- παρουσία του; Πρέπει αμέσως να μετασταθμεύσει στην Σούδα ένα κλιμάκιο του Στόλου. Για παράδειγμα: 2 φρεγάτες, 3-4 πυραυλάκατοι και 2 υποβρύχια. Δεν είναι δυνατόν σε μια τόσο σημαντική ναυτική βάση, να μην βλέπεις ελληνικά πολεμικά πλοία παρά μόνο περιστασιακά. Βεβαίως, χρειάζονται κάποιες βελτιώσεις στις εγκαταστάσεις. Είναι όμως λόγος αυτός να μην γίνεται τίποτα; Γιατί πρέπει -και εδώ- να ακολουθούμε το χουντικό δόγμα που ήθελε τον Στόλο «μαντρωμένο» στην Σαλαμίνα; Γιατί - αυτό που δεν θέλουν να ξέρουν οι διάφοροι «επαΐοντες» - είναι ότι, έως και το τέλος του 1967, το 60% του στόλου έδρευε στην Σούδα, με επικεφαλής υποναύαρχο που είχε τον τίτλο «Αρχηγός Κρητικού-Ιονίου Πελάγους» (ΑΚΙΠ). Αφορμή για την διάλυση του εν λόγω σχηματισμού ήταν το λεγόμενο «Βασιλικό Πραξικόπημα» της 13ης Δεκεμβρίου 1967. Ή μήπως δεχόμαστε ότι η χούντα είχε «στρατηγική σκέψη»; Κι αν ναι, τι έκανε στην Κύπρο και για την οχύρωση των νησιών του Αιγαίου; Ας σοβαρευτούμε λοιπόν κι ας αφήσουμε την «πεπατημένη». Ας προχωρήσουμε στην υλοποίηση των απόψεων-σκεψεων που υπάρχουν.
Έτσι φτάνουμε στην Πολεμική Αεροπορία. Και εδώ όλοι γνωρίζουν την κατάσταση. Όχι μόνον επειδή περνάμε δύσκολες οικονομικά εποχές, αλλά επειδή το απαιτούν οι επιχειρησιακές ανάγκες, πρέπει να αλλάξει η κατανομή των δυνάμεων. Το να λειτουργούν η 110 Πτέρυγα Μάχης στην Λάρισα και η 111 ΠΜ στη Ν. Αγχίαλο ή η 116 ΠΜ στον Άραξο και η 117 ΠΜ στην Ανδραβίδα, σήμερα είναι υπερβολικό, καθόλου πρακτικό και εντελώς αντιοικονομικό. Πρέπει να γίνει συνένωση των δραστηριοτήτων τους. Μας αρέσει-δεν μας αρέσει, έχουμε συρρίκνωση του μεγέθους των αεροπορικών μας δυνάμεων. Δεν είναι, επομένως, λογικό να διατηρούμε την οργανωτική δομή που είχαμε παλιά. Στο ΓΕΑ γνωρίζουν πάρα πολύ καλά τι πρέπει να γίνει. Πού πρέπει να συγκεντρωθούν τα αεροσκάφη, ώστε να υπάρχει ομοιοτυπία και συνεπώς οικονομία και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στη συντήρηση και, βεβαίως, στην επιχειρησιακή χρησιμοποίηση τους. Γιατί, για παράδειγμα, όλα τα F-16 να μην κατανεμηθούν σε δύο αεροδρόμια αντί των τεσσάρων που είναι σήμερα; Να μην ξεχνάμε ότι έχουμε μπροστά μας και των εκσυγχρονισμό τους που αποτελεί αδήριτη ανάγκη και, συνεπώς, ένας αριθμός αεροπλάνων θα βρίσκεται στην ΕΑΒ με αποτέλεσμα ο «συνωστισμός» να (!)μην είναι και μεγάλο πρόβλημα.
Μήπως τα ΑΣΕΠΕ, δηλαδή τα Embraer ΕΜΒ-145 AEW&C Erieye, θα πρέπει να πάνε στην Λάρισα, για να είναι κοντά στο ΕΚΑΕ (Εθνικό Κέντρο Αεροπορικών Επιχειρήσεων); Μήπως η 114ΠΜ στην Τανάγρα θα πρέπει να γίνει η έδρα της Διοίκησης Αεροπορικού Υλικού, ώστε να είναι στον ίδιο χώρα με την ΕΑΒ και εκεί να γίνονται οι κάθε είδους και βαθμού εργασίες συντήρησης κ.λπ. όλων των αεροσκαφών κι όχι μόνον της Αεροπορίας; Αυτό, βέβαια, σημαίνει ότι θα πρέπει να αλλάξουν έδρα τα Mirage 2000 και 2000-5 και τα μεταφορικά C-130 και C-27. Ιδιαίτερα γι’ αυτά τα τελευταία θα πρέπει κάποτε να προχωρήσουμε σε κάποιες υπογραφές συμβάσεων προκειμένου να αρχίσουμε να τα εκμεταλλευόμαστε πλήρως.
Επαναλαμβάνουμε ότι όλα τα παραπάνω τα γνωρίζουν άριστα τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και είναι έτοιμα να τα υλοποιήσουν. Τι χρειάζονται; Το «πράσινο φως» από την πολιτική ηγεσία και χρήματα. Και για μεν τις όποιες αποφάσεις της πολιτικής ηγεσίας, δεν μπορούμε να εκφέρουμε άποψη. Για τα χρήματα όμως υπάρχουν λύσεις. Αν αυτή η περιβόητη ΥΠΑΑΠΕΔ (Υπηρεσία Αξιοποίησης Ακίνητης Περιουσίας Ενόπλων Δυνάμεων) έκανε δουλειά και δεν ήταν μόνον «καρέκλες δι΄ ημετέρους», θα μπορούσαν να είχαν βρεθεί αν όχι πολλά, οπωσδήποτε όμως αρκετά χρήματα. Μικρό παράδειγμα; Η περίπτωση της παραχώρησης των Φλεβών. Εκεί, σύμφωνα με τα όσα είχε εξαγγείλει ο ΥΕΘΑ, θα ξεκινούσαν τον Σεπτέμβριο του 2017 -αυτόν που μόλις πέρασε- οι διαδικασίες για να γίνουν τουριστικές εγκαταστάσεις, όπου θα απασχολούνταν 22.000 εργαζόμενοι και θα υπήρχε ετήσιο έσοδο 100.000 ευρώ... Μάλλον δεν θα πρέπει να έγινε τίποτα -και εκεί- γιατί τα μόνα που έχουμε ακούσει γενικώς για την εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας των Ενόπλων Δυνάμεων είναι μόνον κάτι ενοικιάσεις κτιρίων με μισθώματα που κάποιοι θέλουν να χαρακτηρίζουν ως «χαμηλά». Βεβαίως έχουμε ακούσει (συνοδεύονται άλλωστε και από μπόλικο «ταραταζούμ») για τις παραχωρήσεις πρώην στρατοπέδων σε Δήμους. Αυτό καλύτερα να μην το σχολιάσουμε...
Σίγουρα, παρατηρήσατε ότι δεν έγινε καμία αναφορά στο θέμα που κάποιοι προσπαθούν να λανσάρουν τώρα τελευταία: την Εθνοφυλακή. Ο λόγος είναι απλούστατος: Μια τέτοια οργάνωση απαιτεί πολύ χρήμα κι εμείς απλώς δεν το έχουμε. Γιατί μπορεί κάποιοι να βγάζουν ένα χαρτζιλίκι από την όλη υπόθεση, αλλά στην άμυνα της χώρας δεν συμβάλλουν! Ας κοιτάξουν οι αρμόδιοι τι γίνεται στις χώρες που έχουν οργανωμένη Εθνοφυλακή κι ας μας πουν τι κάνουν εδώ. Έτσι για να συγκρίνουμε δηλαδή.
Να κλείσουμε, λέγοντας κάτι εντελώς κοινότυπο: η αναδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων έπρεπε να είχε γίνει χθες! Είναι αδήριτη ανάγκη λοιπόν να ξεκινήσει αμέσως. Οι όποιες -μεταξύ μας ελάχιστες- αντιρρήσεις έχουν σαφώς συντεχνιακό χαρακτήρα και καμία λογική βάση. Αν πάλι κάποιοι πιστεύουν ότι «όλα έχουν καλώς» τότε γιατί να μην υιοθετήσουν και το παλιό σύνθημα: «προτιμότερον το τουρκικό φακιόλιον της παπικής τιάρας»;
Του Ηλία Νταλούμη
(ΑΜΥΝΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ-09/10/2017)
ΠΗΓΗ: http://staratalogia.blogspot.gr/2017/10/blog-post_499.html
Ø Οι μονάδες των Ειδικών Δυνάμεων, προκειμένου να βρίσκονται το ταχύτερο δυνατόν στο σημείο επέμβασής τους, θα πρέπει να εδρεύουν δίπλα στις μονάδες μεταφοράς τους.
Ø Μόνον θετικά αποτελέσματα θα είχε η ανακατανομή των F-16 σε Πτέρυγες Μάχης κατά τα block κατασκευής τους.
Ø Είναι απαραίτητο Μοίρα του Στόλου να εδρεύει στην Σούδα. Αυτό επιβάλλουν οι γεωστρατηγικές ανάγκες της χώρας.
Στο προηγούμενο τεύχος της Α&Δ, το Σεπτέμβριο, είχαμε αναφερθεί σε κάποιες γενικές έννοιες που σχετίζονται άμεσα με την Άμυνα. Αυτή τη φορά θα γίνουμε πιο συγκεκριμένοι και θα μιλήσουμε για ένα πραγματικά φλέγον θέμα. Όχι βέβαια πως και τα άλλα δεν ήσαν εξίσου σπουδαία. Όμως με την αναδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων μπορούμε να έχουμε απτά αποτελέσματα και -το σημαντικότερο- μπορούμε να πετύχουμε οικονομίες! Οικονομίες που όχι μόνον δεν θα μειώσουν την αμυντική θωράκιση της χώρας αλλά τουναντίον θα συμβάλουν ουσιαστικά στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του προβλήματος. Πάμε λοιπόν να δούμε κάποιες σκέψεις-απόψεις, που η εφαρμογή τους μόνον καλά αποτελέσματα θα έχει.
Η συζήτηση για την αναδιοργάνωση ξεκίνησε στα μέσα του 1996. Αμέσως μετά τα γεγονότα στα Ίμια. Τότε φάνηκε η ανεπάρκεια του διοικητικού συστήματος των Ενόπλων Δυνάμεων. Αποτέλεσμα όλων των σχετικών διεργασιών που ακολούθησαν ήταν, μετά από τρία περίπου χρόνια, να ξεκινήσει η περίφημη «Διακλαδικότητα». Λέξη καινούργια στο λεξιλόγιό μας. Ολίγον τι νεφελώδης και πολλά υποσχόμενη σύμφωνα με τα όσα δήλωναν οι τότε αρμόδιοι. Τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως πενιχρά. Το μόνο που άλλαξε -και τελικά επικράτησε- ήταν η γιγάντωση του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας (ΓΕΕΘΑ). Με τη Διακλαδικότητα, ο Αρχηγός του ΓΕΕΘΑ απέκτησε και διοικητικές εξουσίες σε καιρό ειρήνης. Και αυτό οπωσδήποτε είναι θετικό. Δεν παύει όμως να είναι και το μοναδικό στοιχείο που «επιβίωσε» της προσπάθειας της αλλαγής-βελτίωσης της παραγωγικότητας των Ενόπλων Δυνάμεων. Γιατί -κακά τα ψέματα- σε αυτό αποσκοπούν οι όποιες αναδιοργανώσεις. Όχι μόνον σε ελληνικό επίπεδο αλλά σε διεθνές. Κι επειδή σε κάποιους μπορεί να «ξινίσει» η ανάμειξη «εθνικών» και οικονομικών όρων, να τους πούμε ότι οι βάσεις της οικονομικής διαδικασίας, που ακούει στο όνομα «παραγωγικότητα», μπήκαν, λίγο πριν και κυρίως κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, από το σύστημα Διοικητικής Μέριμνας των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων και του Αμερικανικού Στρατού ειδικότερα.
Οι άλλες αλλαγές που έγιναν, προέκυψαν περισσότερο από τις ανάγκες προσαρμογής του «συστήματος» στα δεδομένα της εποχής και κυρίως στις αποφάσεις των πολιτικών ηγεσιών του ΥΕΘΑ που παίρνονταν προκειμένου να ικανοποιηθούν τα λαϊκιστικά ένστικτα των κομματικών πελατών τους. Απλό παράδειγμα η μείωση της θητείας των στρατευσίμων. Και μπορεί όλα αυτά να είναι ενδιαφέροντα σίγουρα, αλλά είναι του παρελθόντος κι αυτό που πρέπει να μας απασχολεί είναι το παρόν και, οπωσδήποτε, το μέλλον. Ας δούμε λοιπόν τι γίνεται τώρα με το ζήτημα της αναδιοργάνωσης.
Καταρχήν δεν είναι μυστικό ή αν ήταν κάποια στιγμή τώρα έχει πια «διαρρεύσει», ότικαι στα τέσσερα Γενικά Επιτελεία γίνονται σημαντικές συζητήσεις για την αναδιοργάνωση και των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων. Και αυτό δεν είναι κάτι νέο. Σε παγκόσμιο επίπεδο τέτοιες συζητήσεις γίνονται σε μόνιμη βάση, καθώς οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι ζωντανοί οργανισμοί και ως τέτοιοι πρέπει να προσαρμόζονται στις εκάστοτε επικρατούσες συνθήκες, προκειμένου να επιβιώνουν κι επομένως να είναι σε θέση να επιτελούν τις αποστολές τους. Στην Ελλάδα βεβαίως έχουμε δύο επιπλέον λόγους που επιβάλλουν την αναδιοργάνωση. Ο ένας είναι η άθλια οικονομική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε εδώ και κάποια χρόνια. Ο άλλος έχει να κάνει με τις (δεν θα ήταν και υπερβολικό αν τις αποκαλούσαμε κοσμογονικές) αλλαγές που συμβαίνουν στην περιοχή μας και γενικότερα στην Αν. Μεσόγειο.
Καθημερινά, βλέπουμε τις αλλαγές που επιτελούνται στη Μέση Ανατολή. Πόσοι όμως έχουν συνειδητοποιήσει ότι το τι γίνεται στο Ιράκ και τη Συρία, επηρεάζει άμεσα το αμυντικό μας ζήτημα; Και ο λόγος για το δημοψήφισμα στο Β. Ιράκ και την πλήρη επικράτηση των Κούρδων στη ΒΑ Συρία. Αυτό σημαίνει ότι στο άμεσο μέλλον θα έχουμε ένα νέο κράτος στην περιοχή. Το Κουρδιστάν. Ένα κράτος το οποίο μόνον φιλικό προς την Τουρκία δεν πρόκειται να είναι. Άρα οι «φίλοι και σύμμαχοι» Τούρκοι υποχρεωτικά θα περιορίσουν τις όποιες βλέψεις τους στο Αιγαίο, καθώς ο μεγάλος εχθρός, αυτός που τους απειλεί άμεσα με απόσπαση εδαφών, θα βρίσκεται στα ΝΑ σύνορά τους. Η μεταστροφή που έχει σημειωθεί στην αμερικανική και ευρωπαϊκή γεωπολιτική σκέψη για την περιοχή, σαφέστατα και ευνοεί την ανάπτυξη του κουρδικού κράτους. Και ο λόγος είναι πολύ απλός: οι Κούρδοι απέδειξαν ότι είναι οι μόνοι ικανοί να αντιμετωπίσουν το ισλαμικό κίνημα. Αυτό το έχει καταλάβει εδώ και καιρό ο Ερντογάν που προσπαθεί να βρει στήριγμα στη Ρωσία.
Δεν είναι του παρόντος να μιλήσουμε για το τι θα γίνει με αυτό το ζήτημα. Για μας προέχει να εκμεταλλευτούμε αυτές τις αλλαγές και να βγούμε κερδισμένοι. Και με την παρούσα δομή των Ενόπλων Δυνάμεών μας, σαφέστατα και δε μπορούμε.
Η οικονομική διάσταση μπορεί να φαίνεται ως η πιο δύσκολη, σίγουρα όμως είναι αυτή που μπορεί να διευθετηθεί ευκολότερα. Ακούγεται περίεργο; Πιθανώς. Σαφώς όμως εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς. Και δεν μιλάμε βέβαια για περικοπές στις αμοιβές των στελεχών. Έχουν γίνει αρκετές και σίγουρα δεν έχουν επιφέρει τα αποτελέσματα που περίμεναν οι εμπνευστές τους. Πόσα όμως έγιναν στον τομέα του -να το πούμε με απλά λόγια- συμμαζέματος των μονάδων; Είναι δυνατό να διατηρούμε μονάδες των Ενόπλων Δυνάμεων με βάση τους σχεδιασμούς που είχαν γίνει επί Ψυχρού Πολέμου; Μπορούμε να μιλάμε για Στρατό -για να γίνουμε συγκεκριμένοι- με Δομή Δυνάμεως 93.500 άτομα, όταν στην πραγματικότητα αυτή υπολείπεται κατά το περίπου; Αντί να κόβουμε από όλους χρήματα δεν είναι αποτελεσματικότερο -για όλους- να αλλάξουμε τη «διοικητική πυραμίδα»; Πόσοι -αλήθεια- έχουν αντιληφθεί ότι έχουμε τους περισσότερους ανώτατους αξιωματικούς στο ΝΑΤΟ, μετά τις ΗΠΑ και την Τουρκία; Το Ηνωμένο Βασίλειο, για παράδειγμα, αλλά και η Γαλλία ή η Γερμανία, που έχουν μεγαλύτερες ένοπλες δυνάμεις από εμάς, πώς έχουν καταφέρει κι έχουν λιγότερους ανώτατους αξιωματικούς; Είναι λιγότερο αποτελεσματικές από τις δικές μας;
Όπως όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε ο Κλάδος που έχει την μεγαλύτερη ανάγκη αναδιοργάνωσης είναι ο Στρατός Ξηράς.
Και πρώτα απ’ όλα να αποκτήσει μια Δομή Δυνάμεων που να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η μείωσή της σε ρεαλιστικά επίπεδα δεν μειώνει την αποτελεσματικότητα του Στρατού. Το αντίθετο! Ταυτόχρονα, βεβαίως, θα πρέπει να καταργηθούν μονάδες και υπηρεσίες του εσωτερικού, προκειμένου να ενισχυθούν μονάδες στις παραμεθόριες περιοχές. Η στελέχωση σε αυτές θα πρέπει να είναι της τάξης του 100%. Αυτές θα κάνουν αμέσως πόλεμο, όχι οι σχηματισμοί της Αττικής ή της Θεσσαλίας ή ακόμα και της Δ. Μακεδονίας. Βεβαίως, εδώ υπάρχουν και τα λεγόμενα «τοπικά συμφέροντα» και οι σχετικές πιέσεις. Και αφού οι πολιτικοί προϊστάμενοι των Ενόπλων Δυνάμεων είναι δεκτικοί σε αυτές, οι ηγεσίες των Κλάδων θα πρέπει να επιδείξουν θάρρος και αποφασιστικότητα. Κανένας πολιτικός δεν θα τολμήσει να επιμείνει στις απόψεις του -σε θέματα επιχειρησιακά- όταν διαπιστώσει το ανυποχώρητο της στρατιωτικής ηγεσίας. Κι επαναλαμβάνουμε: για υπηρεσιακά και μόνον θέματα!
Εδώ βέβαια χρειάζεται προσοχή γιατί υπάρχουν και περιπτώσεις όπου οι στρατιωτικοί -με πρόφαση «υπηρεσιακές ανάγκες»- επιμένουν στη διατήρηση διοικητικών δομών που σαφέστατα δεν είναι σύγχρονες και απλώς συμβάλλουν στο να διατηρούνται κάποιες καρέκλες. Απλό παράδειγμα: η κατάργηση της 12ης και 16ης Μεραρχίας -που εδρεύουν στην Αλεξανδρούπολη και το Διδυμότειχο αντίστοιχα-σε τι θα αποδυνάμωνε την άμυνα στον Έβρο; Οι υπαγόμενες σ’ αυτές ταξιαρχίες δεν μπορούν να υπάγονται κατευθείαν στο Δ' Σώμα Στρατού; Βεβαίως και μπορούν! Κι όχι μόνον αυτές, αλλά κι άλλες που δεν θα ήταν καθόλου κακό (το εντελώς αντίθετο για την ακρίβεια) να μεταφερθούν στην περιοχή. Εδώ προσοχή! Όταν μιλάμε για ενίσχυση των παραμεθόριων δυνάμεων, εννοούμε την αύξηση σε ανθρώπινο δυναμικό και υλικό κι όχι το «καπέλωμα» με ενδιάμεσα διοικητικά επίπεδα. Γιατί πόσο καλύτερο θα είναι αν, στις έξι ταξιαρχίες που καλύπτουν τον χώρο από το Ορμένιο έως την Αλεξανδρούπολη, προστεθούν και άλλες δυο; Φυσικά όλες τους να είναι στελεχωμένες σε ποσοστό της τάξης του 100%. Το πώς και το πού θα πάνε αυτές οι ταξιαρχίες το γνωρίζουν άριστα στο ΓΕΣ. Απλώς θα πρέπει να τους δοθούν οι σχετικές εντολές.
Και περνάμε στις Ειδικές Δυνάμεις. Όταν πριν από περίπου ένα χρόνο -από αυτές τις ίδιες σελίδες- είχαμε αναφερθεί στην υπαγωγή της 32ης Ταξιαρχίας Πεζοναυτών στο Αρχηγείο Στόλου, προκαλέσαμε την αντίδραση κάποιων που «είδαν» διάφορες σκοπιμότητες να «κρύβονται». Φυσικά αυτό που αποφεύγουν είναι η απάντηση στο απλό ερώτημα: σε ποια χώρα στον κόσμο οι πεζοναύτες υπάγονται στο Στρατό κι όχι στο Ναυτικό; Όταν βρουν την απάντηση και πάψουν να νοσταλγούν τα χουντικά-παπαδοπουλικά οργανωτικά σχήματα, τότε πιθανώς να αντιληφθούν γιατί αυτό συμβαίνει σε ολόκληρο τον κόσμο πλην Ελλάδας και κάποιων ελάχιστων «ειδικών εξαιρέσεων». Πέρα όμως από αυτά, η ουσία είναι μία: γιατί οι Ειδικές Δυνάμεις και των τριών Κλάδων -Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας- να μην υπάγονται σε μία διοίκηση υπό το ΓΕΕΘΑ; Γιατί να μην έχουν την ίδια εκπαίδευση, που φυσικά θα διαφοροποιείται ως προς την εξειδίκευση; Οι Αμερικανοί τι είναι κι έχουν την US Special Operations Command; Μάλλον «κάποια» εμπειρία είχαν και προχώρησαν στη συγκρότησή της, εδώ και 30 χρόνια. Εμείς, γιατί όχι; Και μην μας πουν ότι «άλλο οι Αμερικανοί, άλλο εμείς». Αυτό το ξέρουμε. Απλώς το ζητούμενο στην υπόθεση είναι να μην επαναληφθούν τα των Ιμίων, όταν κάποιοι από τις Ειδικές Δυνάμεις του Στρατού, μάλλον δεν έκαναν αυτό που μπορούσαν. Για να χρησιμοποιήσουμε ήπιες εκφράσεις Βεβαίως αυτή η αναδιοργάνωση στην κορυφή θα πρέπει να συνοδευτεί και με ένα καλό «συμμάζεμα» στις επιμέρους μονάδες. Τόσο ως προς την στελέχωσή τους-και εδώ να είναι 100%- όσο και ως προς το που εδρεύουν, θα πρέπει, απαραιτήτως, να είναι δίπλα, κι όχι απλώς «στην περιοχή» της έδρας των μονάδων που έχουν ως αποστολή την μεταφορά τους.
Κάτι παρόμοιο θα πρέπει να γίνει και στον τομέα της Διοικητικής Μέριμνας- Υποστήριξης. Γιατί, για παράδειγμα, ο κάθε Κλάδος να έχει τα δικά του συνεργεία συντήρησης των αυτοκινήτων του και να μην υπάρχει ένα για όλους; Όταν στα αυτοκίνητα, τουλάχιστον, έχουμε καταφέρει να υπάρχει ομοιοτυπία; Γιατί οι προμήθειες των υλικών να γίνονται χωριστά από τον καθένα κι όχι από ένα ενιαίο κέντρο; Οι Γερμανοί το έκαναν αμέσως μετά την ενοποίηση (στις αρχές της δεκαετίας του 1990) και φυσικά πέτυχαν σημαντικές οικονομίες. Εμείς γιατί να το... «παίζουμε άνετοι»;Γιατί το 700 Στρατιωτικό Εργοστάσιο, στον Πειραιά, να κατασκευάζει είδη μόνον για τον Στρατό κι όχι και για τους δύο άλλους Κλάδους; Όταν π.χ. στις στολές, μόνον το χρώμα αλλάζει;
Και περνάμε στο Πολεμικό Ναυτικό. Εδώ οι απαιτούμενες αλλαγές μπορεί να είναι σαφώς λίγες, πρέπει όμως να γίνουν άμεσα. Μπορεί κάποιος να μας πει τι ρόλο παίζουν η Ναυτική Διοίκηση Ιονίου και η Ναυτική Διοίκηση Βορείου Αιγαίου; Αν - σώνει και καλά- πρέπει να υπάρχει «ναυτική παρουσία» στην Πάτρα και την Θεσσαλονίκη, αυτή μπορεί να περιοριστεί σε ένα γραφείο με 5 -10 άτομα, το πολύ!
Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος για τη Σούδα, την «στρατηγική της σημασία» κι ένα σωρό άλλα τέτοια βαρύγδουπα. Το Ναυτικό τι κάνει για να «τονώσει» την εκεί -και, συνεπώς, σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο- παρουσία του; Πρέπει αμέσως να μετασταθμεύσει στην Σούδα ένα κλιμάκιο του Στόλου. Για παράδειγμα: 2 φρεγάτες, 3-4 πυραυλάκατοι και 2 υποβρύχια. Δεν είναι δυνατόν σε μια τόσο σημαντική ναυτική βάση, να μην βλέπεις ελληνικά πολεμικά πλοία παρά μόνο περιστασιακά. Βεβαίως, χρειάζονται κάποιες βελτιώσεις στις εγκαταστάσεις. Είναι όμως λόγος αυτός να μην γίνεται τίποτα; Γιατί πρέπει -και εδώ- να ακολουθούμε το χουντικό δόγμα που ήθελε τον Στόλο «μαντρωμένο» στην Σαλαμίνα; Γιατί - αυτό που δεν θέλουν να ξέρουν οι διάφοροι «επαΐοντες» - είναι ότι, έως και το τέλος του 1967, το 60% του στόλου έδρευε στην Σούδα, με επικεφαλής υποναύαρχο που είχε τον τίτλο «Αρχηγός Κρητικού-Ιονίου Πελάγους» (ΑΚΙΠ). Αφορμή για την διάλυση του εν λόγω σχηματισμού ήταν το λεγόμενο «Βασιλικό Πραξικόπημα» της 13ης Δεκεμβρίου 1967. Ή μήπως δεχόμαστε ότι η χούντα είχε «στρατηγική σκέψη»; Κι αν ναι, τι έκανε στην Κύπρο και για την οχύρωση των νησιών του Αιγαίου; Ας σοβαρευτούμε λοιπόν κι ας αφήσουμε την «πεπατημένη». Ας προχωρήσουμε στην υλοποίηση των απόψεων-σκεψεων που υπάρχουν.
Έτσι φτάνουμε στην Πολεμική Αεροπορία. Και εδώ όλοι γνωρίζουν την κατάσταση. Όχι μόνον επειδή περνάμε δύσκολες οικονομικά εποχές, αλλά επειδή το απαιτούν οι επιχειρησιακές ανάγκες, πρέπει να αλλάξει η κατανομή των δυνάμεων. Το να λειτουργούν η 110 Πτέρυγα Μάχης στην Λάρισα και η 111 ΠΜ στη Ν. Αγχίαλο ή η 116 ΠΜ στον Άραξο και η 117 ΠΜ στην Ανδραβίδα, σήμερα είναι υπερβολικό, καθόλου πρακτικό και εντελώς αντιοικονομικό. Πρέπει να γίνει συνένωση των δραστηριοτήτων τους. Μας αρέσει-δεν μας αρέσει, έχουμε συρρίκνωση του μεγέθους των αεροπορικών μας δυνάμεων. Δεν είναι, επομένως, λογικό να διατηρούμε την οργανωτική δομή που είχαμε παλιά. Στο ΓΕΑ γνωρίζουν πάρα πολύ καλά τι πρέπει να γίνει. Πού πρέπει να συγκεντρωθούν τα αεροσκάφη, ώστε να υπάρχει ομοιοτυπία και συνεπώς οικονομία και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στη συντήρηση και, βεβαίως, στην επιχειρησιακή χρησιμοποίηση τους. Γιατί, για παράδειγμα, όλα τα F-16 να μην κατανεμηθούν σε δύο αεροδρόμια αντί των τεσσάρων που είναι σήμερα; Να μην ξεχνάμε ότι έχουμε μπροστά μας και των εκσυγχρονισμό τους που αποτελεί αδήριτη ανάγκη και, συνεπώς, ένας αριθμός αεροπλάνων θα βρίσκεται στην ΕΑΒ με αποτέλεσμα ο «συνωστισμός» να (!)μην είναι και μεγάλο πρόβλημα.
Μήπως τα ΑΣΕΠΕ, δηλαδή τα Embraer ΕΜΒ-145 AEW&C Erieye, θα πρέπει να πάνε στην Λάρισα, για να είναι κοντά στο ΕΚΑΕ (Εθνικό Κέντρο Αεροπορικών Επιχειρήσεων); Μήπως η 114ΠΜ στην Τανάγρα θα πρέπει να γίνει η έδρα της Διοίκησης Αεροπορικού Υλικού, ώστε να είναι στον ίδιο χώρα με την ΕΑΒ και εκεί να γίνονται οι κάθε είδους και βαθμού εργασίες συντήρησης κ.λπ. όλων των αεροσκαφών κι όχι μόνον της Αεροπορίας; Αυτό, βέβαια, σημαίνει ότι θα πρέπει να αλλάξουν έδρα τα Mirage 2000 και 2000-5 και τα μεταφορικά C-130 και C-27. Ιδιαίτερα γι’ αυτά τα τελευταία θα πρέπει κάποτε να προχωρήσουμε σε κάποιες υπογραφές συμβάσεων προκειμένου να αρχίσουμε να τα εκμεταλλευόμαστε πλήρως.
Επαναλαμβάνουμε ότι όλα τα παραπάνω τα γνωρίζουν άριστα τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και είναι έτοιμα να τα υλοποιήσουν. Τι χρειάζονται; Το «πράσινο φως» από την πολιτική ηγεσία και χρήματα. Και για μεν τις όποιες αποφάσεις της πολιτικής ηγεσίας, δεν μπορούμε να εκφέρουμε άποψη. Για τα χρήματα όμως υπάρχουν λύσεις. Αν αυτή η περιβόητη ΥΠΑΑΠΕΔ (Υπηρεσία Αξιοποίησης Ακίνητης Περιουσίας Ενόπλων Δυνάμεων) έκανε δουλειά και δεν ήταν μόνον «καρέκλες δι΄ ημετέρους», θα μπορούσαν να είχαν βρεθεί αν όχι πολλά, οπωσδήποτε όμως αρκετά χρήματα. Μικρό παράδειγμα; Η περίπτωση της παραχώρησης των Φλεβών. Εκεί, σύμφωνα με τα όσα είχε εξαγγείλει ο ΥΕΘΑ, θα ξεκινούσαν τον Σεπτέμβριο του 2017 -αυτόν που μόλις πέρασε- οι διαδικασίες για να γίνουν τουριστικές εγκαταστάσεις, όπου θα απασχολούνταν 22.000 εργαζόμενοι και θα υπήρχε ετήσιο έσοδο 100.000 ευρώ... Μάλλον δεν θα πρέπει να έγινε τίποτα -και εκεί- γιατί τα μόνα που έχουμε ακούσει γενικώς για την εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας των Ενόπλων Δυνάμεων είναι μόνον κάτι ενοικιάσεις κτιρίων με μισθώματα που κάποιοι θέλουν να χαρακτηρίζουν ως «χαμηλά». Βεβαίως έχουμε ακούσει (συνοδεύονται άλλωστε και από μπόλικο «ταραταζούμ») για τις παραχωρήσεις πρώην στρατοπέδων σε Δήμους. Αυτό καλύτερα να μην το σχολιάσουμε...
Σίγουρα, παρατηρήσατε ότι δεν έγινε καμία αναφορά στο θέμα που κάποιοι προσπαθούν να λανσάρουν τώρα τελευταία: την Εθνοφυλακή. Ο λόγος είναι απλούστατος: Μια τέτοια οργάνωση απαιτεί πολύ χρήμα κι εμείς απλώς δεν το έχουμε. Γιατί μπορεί κάποιοι να βγάζουν ένα χαρτζιλίκι από την όλη υπόθεση, αλλά στην άμυνα της χώρας δεν συμβάλλουν! Ας κοιτάξουν οι αρμόδιοι τι γίνεται στις χώρες που έχουν οργανωμένη Εθνοφυλακή κι ας μας πουν τι κάνουν εδώ. Έτσι για να συγκρίνουμε δηλαδή.
Να κλείσουμε, λέγοντας κάτι εντελώς κοινότυπο: η αναδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων έπρεπε να είχε γίνει χθες! Είναι αδήριτη ανάγκη λοιπόν να ξεκινήσει αμέσως. Οι όποιες -μεταξύ μας ελάχιστες- αντιρρήσεις έχουν σαφώς συντεχνιακό χαρακτήρα και καμία λογική βάση. Αν πάλι κάποιοι πιστεύουν ότι «όλα έχουν καλώς» τότε γιατί να μην υιοθετήσουν και το παλιό σύνθημα: «προτιμότερον το τουρκικό φακιόλιον της παπικής τιάρας»;
Του Ηλία Νταλούμη
(ΑΜΥΝΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ-09/10/2017)
ΠΗΓΗ: http://staratalogia.blogspot.gr/2017/10/blog-post_499.html
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ποιο ελαιόλαδο χαρακτηρίζεται «Έξτρα παρθένο»;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
