ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Αληθινή εξομολόγηση 15χρονης: " Με βίασε με το χειρότερο τρόπο. Θέλω να καταστραφεί, να πονέσει έτσι όπως πόνεσα εγώ...Να με σκέφτεται και να βασανίζεται"

Γεια σας, με λένε Ιωάννα και είμαι 15 ετών Πριν ένα χρόνο ήμουν και εγώ θύμα βιασμού από τον παιδικό μου "φίλο" (αν μπορώ να τον λέω έτσι μετά από αυτό που έγινε). Μου είναι λίγο δύσκολο να πω όλα όσα έχουν γίνει γιατί μου έρχονται εικόνες που δεν θέλω να θυμάμαι.

Είχα πάει σπίτι του γιατί είχε έρθει διακοπές το καλοκαίρι από το εξωτερικό, έμενε κάποια χρόνια εκεί...Τέλος πάντων ήμασταν στο δωμάτιο του, ήμασταν μόνοι και μιλούσαμε. Λέγαμε τα νέα μας και διάφορα...Δεν φανταζόμουν τι μπορούσε να κάνει...Ξαφνικά άρχισε να με φιλάει αλλά τον έσπρωξα...Δεν τον άφησα να με φιλήσει, δεν μπορούσα να τον δω αλλιώς, τον είχα σαν αδερφό μου...Ξαναέκανε την ίδια κίνηση και πάλι τον εμπόδισα αλλά αυτός δεν σταματούσε. Άρχισε να με αγγίζει, να με φιλά...Προσπαθούσε να μου βγάλει τα ρούχα αλλά εγώ δεν μπορούσα να κάνω κάτι. Του έλεγα να σταματήσει αλλά αυτός είχε γίνει άλλος άνθρωπος. Δεν ήθελα να γίνει τίποτα. Μετά από κάποιες μέρες δεν μιλούσα σε κανέναν μέχρι που συνάντησα την κολλητή μου. Με είδε ότι ήμουν χάλια και με ρώτησε τι είχε γίνει. Είχε μείνει άφωνη...Μου ζήτησε να το πω στην οικογένειά μου και στους δικούς του. αλλά εγώ δεν ήθελα...Σε εκείνη το είπα γιατί είναι το μόνο άτομο που μπορώ να μιλήσω ελεύθερα.

Το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ, θυμόμουν όλο αυτό που είχε γίνει και ξεσπούσα σε κλάματα. Φοβόμουν, νόμιζα ότι θα μου ξαναέκανε κακό. Άρχισα να καπνίζω. Ήμουν απομονωμένη. Κάθε φορά που κάποιο αγόρι μου έλεγε κάτι, ένα κοπλιμέντο, τον έδιωχνα, τον έβριζα. Σιχαινόμουν το σώμα μου. Αυτός είχε πάει εξωτερικό πάλι, αλλά ήρθε τα Χριστούγεννα. Οταν έμαθα ότι ξαναήρθε δεν ήξερα τι να κάνω. Τον είχα βρει στο σπίτι μου μαζί με τους γονείς του. Όταν τον είδα ήθελα να τον σκοτώσω, τον μισούσα για αυτό που μου έκανε. Μου πήρε κάτι το οποίο δεν επιστρέφεται...το πολυτιμότερο πράγμα που είχα μου το πήρε μέσα σε μια στιγμή.

Λοιπόν οι γονείς μου χωρίς να ξέρουν τίποτα μου ζήτησαν να πάω μια βόλτα μαζί του. Δεν ήθελα, αρνήθηκα αλλά τελικά πήγα...Είχαμε πάει κάπου σε ένα παγκάκι και άρχισε να μου ζητά συγγνώμη, να λέει άλλες τέτοιες δικαιολογίες. Πώς μπόρεσε μετά από αυτό να με κοιτάζει στα μάτια και να μου ζητά συγγνώμη; Νόμιζε ότι με μια συγγνώμη θα τα διόρθωνε όλα;; Μετά από κάποιες μέρες έφυγε και δεν έχει ξαναέρθει...Αλλά εμένα η ζωή μου άλλαξε, καταστράφηκε. Και όλα αυτά που έγιναν πριν ένα χρόνο, τα σκέφτομαι σαν χθες και τον μισώ. Θέλω να καταστραφεί, να πονέσει έτσι όπως πονώ εγώ. Να με σκέφτεται και να βασανίζεται. Αυτή είναι η ιστορία μου, η ζωή μου. Αυτή η πράξη είναι κάτι το οποίο  δεν ξεχνιέται και δεν το συγχωρείς...
Tromaktiko