2017-10-26 09:36:09
Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας στο πλαίσιο του εορτασμού της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940, διοργάνωσε τη Δευτέρα 23 Οκτωβρίου 2017 στη Λέσχη Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων εκδήλωση με θέμα:
«Ελλάδα Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Αφηγήσεις και Μαρτυρίες».
Η εκδήλωση εντάσσεται στον κύκλο εκδηλώσεων υπό τον γενικό τίτλο «Η ΑΘΗΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ», με αφορμή την 12η Οκτωβρίου 1944, ημέρα απελευθέρωσης της Αθήνας, από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής.
Το πρόγραμμα της εκδήλωσης περιελάμβανε:
- Χαιρετισμό του Αναπληρωτή Υπουργού Εθνικής Άμυνας Δημήτρη Βίτσα.
- Προβολή βίντεο από την απελευθέρωση της Αθήνας.
- Βραβεύσεις: του Αντιπτεράρχου ε.α. Γεώργιου Πλειώνη, Έλληνα πιλότου που συμμετείχε στις συμμαχικές επιχειρήσεις στη διάρκεια του Β’ ΠΠ, του Γεώργιου Τασσά, μέλους του ηρωικού πληρώματος του Α/Τ ΑΔΡΙΑΣ και του Υποναύαρχου ε.α. Θεόδωρου Λυμπεράκη ΠΝ, μέλους του πληρώματος της κορβέτας ΤΟΜΠΑΖΗΣ που συμμετείχε στη συμμαχική απόβαση στη Νορμανδία.
- Ανάγνωση επιστολών από το μέτωπο από το βιβλίο της ΔΙΣ «Μνήμες Πολέμου».
Την εκδήλωση πλαισίωσε η Ορχήστρα του Στρατού Ξηράς (Στρατιωτική Μουσική ΑΣΔΥΣ) με μουσικό πρόγραμμα.
Ο ΑΝΥΕΘΑ Δημήτρης Βίτσας στην ομιλία του ανέφερε:
«Κυρίες και κύριοι,
Σεβαστοί βετεράνοι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου,
Είμαστε εδώ συγκεντρωμένοι σήμερα για να τιμήσουμε, να θυμηθούμε και να αντλήσουμε διδάγματα από την αστείρευτη δεξαμενή της ελληνικής ιστορίας αλλά και από τα συγκεκριμένα παραδείγματα ανθρώπων που έγραψαν με χρυσά γράμματα, κεφάλαια στο μεγάλο αυτό βιβλίο που λέγεται Ελληνική Ιστορία.
Δεν είναι μια απλή επετειακή εκδήλωση. Θέλουμε μέσα από τέτοιες πρωτοβουλίες να βάλουμε στην ημερήσια διάταξη αυτό που με δύο λέξεις αποκαλούμε «μνήμη και τιμή». Όχι σαν μνημόσυνο, ούτε και σαν μάθημα αλλά σαν μια ζωντανή σχέση άντλησης πλούτου αξιών, από αυτή τη λαμπρή παρακαταθήκη.
Η Ιστορία της Ελλάδας και ο Πολιτισμός της, είναι συστατικά στοιχεία της έννοιας και του περιεχομένου της Εθνικής Άμυνας. Στις σημερινές συνθήκες της παγκόσμιας διάχυσης αξιών και εννοιών αλλά και του αποχρωματισμού τους, πολύ περισσότερο από άλλοτε, η Εθνική Άμυνα, η ίδια η λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων, έχουν ανάγκη τις αναφορές στην Ιστορία.
Η ανάδειξη του Πολιτισμού και της Ιστορίας της Ελλάδας, που συνοδεύεται από την επιστημονική γνώση, αποτελεί πράξη Εθνικής Άμυνας με όλη τη σημασία της λέξης, που στέκει στον αντίποδα της πολιτιστικής και πολιτισμικής ισοπέδωσης.
Είναι μια πράξη υγιούς αντίστασης, θα έλεγα «Εθνικής Αντίστασης», με τη σημασία που είχε η ιστορικά και πολιτικά καταξιωμένη, Εθνική μας Αντίσταση στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής.
Ταυτόχρονα αφαιρεί το έδαφος από τα διάφορα νεοναζιστικά-ρατσιστικά μορφώματα που σηκώνουν κεφάλι στην Ευρώπη και ευρύτερα, πατώντας πάνω στην άγνοια και την παραποίηση της ιστορίας.
Ας θυμηθούμε πώς η ελληνική ιστορία και ο ελληνικός πολιτισμός, ενέπνευσαν τους αγωνιστές της Επανάστασης του 1821 και το Φιλελληνικό Κίνημα αλλά και το πώς οι ηρωικές παραδόσεις του αγώνα του 1821, ενέπνευσαν το Έπος του 1940-41 και στη συνέχεια τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης.
Τα στελέχη που υπηρετούν σήμερα στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και οι νέοι που κάνουν τη στρατιωτική τους θητεία, είναι αναγκαίο να έχουν μια ζωντανή σχέση, μια βιωματική σχέση με την Ιστορία του τόπου.
Η ιστορική μνήμη αποτελεί εθνική περιουσία που οι Ένοπλες Δυνάμεις αξιοποιούν.
Ένα στέλεχος των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, τόσο καλύτερα εκπληρώνει την αποστολή του, όσο περισσότερο έχει συνείδηση της ιστορικής συνέχειας και μέσα σε αυτήν εντάσσει και τη δική του συνεισφορά.
Αγαπητοί φίλοι,
Η σημερινή μας εκδήλωση, εντάσσεται στο πλαίσιο του γιορτασμού της επετείου απελευθέρωσης της Αθήνας, στις 12 Οκτωβρίου 1944, και αντικειμενικά συνδέεται με την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.
Είναι δύο ημερομηνίες, που ταυτίζονται, η μια με την έναρξη της ελληνικής συμμετοχής στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και η άλλη με τη λήξη της μαύρης περιόδου της κατοχής της πατρίδα μας από τα ναζιστικά στρατεύματα.
Στο σημείο αυτό, θέλω ν’ απαντήσω σε ένα ερώτημα που ίσως αιωρείται:
Γιατί στην Ελλάδα γιορτάζουμε κυρίως την έναρξη του πολέμου και όχι την απελευθέρωση, όπως στις άλλες χώρες της Ευρώπης;
Η απάντηση είναι απλή:
Η χαρά της απελευθέρωσης κράτησε πολύ λίγο. Ακολούθησε ο τραγικός Δεκέμβρης του 1944, όπου η Αθήνα μόλις 50 μέρες μετά την απελευθέρωση της μετατράπηκε σε ένα απέραντο πεδίο μάχης. Η χώρα στη συνέχεια μπήκε στο φαύλο κύκλο του εμφυλίου πολέμου και χρειάστηκε πολλές δεκαετίες να ανακάμψει.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποτελεί μια ιστορική ενότητα, που εμπεριέχει τόσο τις τακτικές μάχες των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, στο ελληνο-ιταλικό μέτωπο στην Ήπειρο και στο ελληνο-γερμανικό μέτωπο στη γραμμή των οχυρών και στη μάχη της Κρήτης, όσο και την ηρωική αντίσταση του ελληνικού λαού στους κάμπους και τα βουνά της πατρίδας μας.
Εμπεριέχει ακόμα τη συμμετοχή Ελλήνων στρατιωτικών και εθελοντών στα συμμαχικά μέτωπα του πολέμου. Θέλω να αναφέρω και τη συνεισφορά των Ελλήνων ναυτικών εμπορικών πλοίων στη συμμαχική νίκη. Πάνω από 2.200 Έλληνες, που συμμετείχαν ως πληρώματα σε νηοπομπές για μεταφορά πολεμικού υλικού, χάθηκαν στις θάλασσες.
Μην ξεχνάμε ότι οι βασικές αντάρτικες οργανώσεις ΕΛΑΣ, ΕΔΕΣ, ΠΕΑΝ και άλλες, στελεχώθηκαν από στρατιωτικούς που προέρχονταν από τις τάξεις του ελληνικού τακτικού στρατού.
Οι αντάρτες στα βουνά της Ελλάδας αποτέλεσαν τη συνέχεια της ηρωικής αντίστασης του Ελληνικού Στρατού στο ελληνο-ιταλικό μέτωπο. Από αυτό τον αγώνα εμπνεύστηκαν και όσοι Έλληνες πήγαν και κατατάχθηκαν στις συμμαχικές δυνάμεις και πήραν μέρος στις μεγάλες πολεμικές επιχειρήσεις στη Βόρεια Αφρική, τη Νορμανδία και αλλού.
Πέντε μέρες πριν από τον εορτασμό της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940, το γεγονός αυτό έρχεται να μας θυμίσει το ρόλο που έπαιξε ο Ελληνικός Στρατός, με τη συμμετοχή και αμέριστη στήριξη του λαού, που ύψωσε το ανάστημά του σ’ ένα περήφανο ΟΧΙ.
Είμαστε υπερήφανοι γιατί στο ελληνικό έδαφος οι δυνάμεις του Άξονα υπέστησαν την πρώτη τους ήττα, στα βουνά της Ηπείρου.
Η Ελλάδα ήταν η χώρα που αντιστάθηκε σθεναρά στα γερμανικά στρατεύματα εισβολής.
Ο ελληνικός λαός με την μεγαλειώδη Εθνική μας Αντίσταση, προκάλεσε πλήγματα στρατηγικού χαρακτήρα στους κατακτητές.
Στην Αθήνα είχαμε τις πρώτες διαδηλώσεις στην κατεχόμενη Ευρώπη. Με αίμα κατακτήθηκε να μην πάει κανένας Έλληνας να πολεμήσει στο Ανατολικό Μέτωπο.
Στην Αθήνα είχαμε και τις πρώτες απεργίες μεγάλης κλίμακας στην κατεχόμενη Ευρώπη.
Κυρίες και κύριοι,
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος έκλεισε με τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών της Ευρώπης. Υπάρχει όμως ένα ανοιχτό κεφάλαιο που αφορά τη χώρα μας.
Πρόκειται για την εκκρεμότητα των γερμανικών οφειλών. Η κυβέρνησή μας, έβαλε το θέμα στο τραπέζι με σαφή τρόπο και το έθεσε προσωπικά ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Όπως επίσης και ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Οι γερμανικές οφειλές προς την Ελλάδα, είναι ένα αυθύπαρκτο θέμα που άνοιξε την ημέρα της αποχώρησης των κατοχικών δυνάμεων από τη χώρα μας, συνεχίζει να υπάρχει και δεν επιδέχεται συμψηφισμούς.
Είναι μια εκκρεμότητα, που η τακτοποίησή της, πρέπει να ενδιαφέρει και την ίδια τη γερμανική κυβέρνηση, ως στοιχείο συνεισφοράς σε μια δημοκρατική και ειρηνική Ευρώπη.
Γιατί, μόνο μια Ευρώπη που γνωρίζει την ιστορία της και διδάσκεται από αυτή έχει μέλλον.
Γιατί, μια Ευρώπη που αγνοεί τις μελανές σελίδες της ιστορίας της, είναι καταδικασμένη αργά ή γρήγορα να τις ξαναζήσει.
Ολοκληρώντας αυτή την ομιλία,
Θέλω να σας πω ότι η κυβέρνηση μας, κρατώντας το νήμα που μας συνδέει με την ιστορία και έχοντας πλήρη γνώση της κατάστασης που μας περιβάλει - ένα πλαίσιο ρευστότητας και γεωπολιτικής αστάθειας, όπου η Ελλάδα αποτελεί πυλώνα ασφάλειας και σταθερότητας - θέτει σαν βασική της προτεραιότητα την ανάκαμψη της οικονομίας, αξιοποιώντας τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα.
Παράλληλα με αποφασιστικότητα διασφαλίζουμε την προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, πράγμα που αποτελεί και μια συμβολή στη σταθερότητα και την ασφάλεια της ευρύτερης περιοχής μας.
Απάντηση στην όποια αμφισβήτηση, δίνουμε τόσο με την πολιτική που ασκούμε σε διεθνές επίπεδο, όσο και με την αποτρεπτική ισχύ των Ενόπλων μας Δυνάμεων.
Αγαπητοί φίλοι,
Ο σημερινός χώρος και η εκδήλωση θεωρώ πως είναι η ευκαιρία για μια προσωπική σημείωση. Στη διάρκεια της μεταπολίτευσης συχνά βλέπουν το φως της δημοσιότητας απόψεις που θεωρούν το χώρο της Εθνικής Άμυνας, χώρο σκανδάλων. Και είναι αλήθεια πως σκάνδαλα υπήρξαν με πρώτη ευθύνη πολιτικών ηγεσιών και συμμετοχή επίορκων αξιωματικών.
Όμως η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων και Ελληνίδων αξιωματικών, αποστράτων και εν ενεργεία τιμούν με τη ζωή τους και σε όλα τα επίπεδα τον όρκο τους.
Ειδικά θέλω να αναφερθώ στους αποστράτους αξιωματικούς. Έχω γνωρίσει υψηλόβαθμους που υπέφεραν και υποφέρουν με αξιοπρέπεια τις ίδιες δυσκολίες που περνά κάθε Έλληνας πολίτης, πάντα Ευέλπιδες, Δόκιμοι και Ίκαροι και με μια περηφάνεια που καμία υλική πρόκληση ή πρόσκληση δεν μπορεί να εξαγοράσει. Γι’ αυτό πρέπει και να τους τιμούμε διπλά και να ενδιαφερόμαστε πολλαπλά!
Κυρίες και κύριοι,
Η υπέρβαση του καθήκοντος αποτελεί προωθητική δύναμη στην ιστορική πορεία των Ελλήνων. Αν κάποιοι λειτουργούσαν με την ψυχρή λογική των αριθμών και του ατομικού υπολογισμού του κόστους, ο τροχός της ιστορίας δεν θα γυρνούσε.
Τα τρία παραδείγματα ανθρώπων που τιμάμε εδώ σήμερα, έρχονται να το επιβεβαιώσουν. Παρά το γεγονός ότι, ανήκαν στις Ένοπλες Δυνάμεις και είχαν εκπληρώσει την τυπική αποστολή τους μετά την πτώση του μετώπου, την αποχώρηση της κυβέρνησης και την κατάληψη της Ελλάδας, συνέχισαν τον αγώνα, όπως και πολλές χιλιάδες άλλοι Έλληνες.
Αυτή η υπέρβαση του καθήκοντος μπορεί με μια πρώτη ανάγνωση να φαίνεται ως προσωπική επιλογή, όμως ταυτόχρονα υπαγορεύεται από ένα καθήκον, το οποίο πηγάζει από την ιστορία, την αίσθηση που ο καθένας μας έχει για αυτή την ιστορική συνέχεια με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε ατομικό επίπεδο.
Τιμάμε τον ναύτη Γεώργιο Τασσά του θρυλικού Αντιτορπιλικού ΑΔΡΙΑΣ.
Τιμάμε τον πιλότο Γεώργιο Πλειώνη με τις 167 επιτυχείς αποστολές στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τιμάμε το σημαιοφόρο της ελληνικής κορβέτας ΤΟΜΠΑΖΗΣ, Θεόδωρο Λυμπεράκη, που πήρε μέρος στην απόβαση της Νορμανδίας.
Είναι τιμή για εμάς που είναι εδώ σήμερα κοντά μας.
Τους τιμάμε σήμερα και τους υποσχόμαστε πως το παράδειγμά τους θα είναι οδηγός μας.
Η ιστορική μνήμη και η τιμή στα πρόσωπα, δεν είναι ένα νεκρό γράμμα. Εμπεριέχει δυναμική και έχει πολύτιμη συμβολή στο να φωτίζουμε την πορεία μας στο παρόν και στο μέλλον.
Σας ευχαριστώ».
ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΤΙΜΩΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ
ΑΝΤΙΠΤΕΡΑΡΧΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΛΕΙΩΝΗΣ
O Αντιπτέραρχος ε.α. Γεώργιος Πλειώνης γεννήθηκε στην Κύμη Ευβοίας το έτος 1920. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Λαύριο και το 1939 εισήλθε στη Σχολή Ικάρων, στο τμήμα αξιωματικών με την 9η σειρά. Η 9η σειρά Ικάρων επεράτωσε την πτητική της εκπαίδευση στο πρόχειρο αεροδρόμιο του Άργους τον Μάρτιο του 1941 λόγου της εμπόλεμης κατάστασης με την Ιταλία.
Στις 3 Απριλίου 1941 αναχώρησε για το Ιράκ για να εκπαιδευτεί στα σύγχρονα αεροσκάφη στη Βρετανική Σχολή της Χαμπανίας στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης. Εκεί τον βρίσκει η κήρυξη του πολέμου από τη Γερμανία κατά της Ελλάδας στις 6 Απριλίου 1941 και η κατοχή που ακολούθησε.
Τον Μάρτιο του 1941 εγκαταλείπει, μαζί με άλλους συμμαθητές του το Ιράκ και μέσω Γάζας της Παλαιστίνης και του Καΐρου μεταβαίνει στη Ροδεσία, όπου και τελειώνει τη βασική πτητική του εκπαίδευση σε αεροσκάφη ΧΑΡΒΑΡΤ στη Βρετανική Σχολή χειριστών.
Τον Οκτώβριο του 1941 επιστρέφει στη Μέση Ανατολή και τοποθετείται στην υπό συγκρότηση Μοίρα Διώξεως με αεροσκάφος ΧΑΡΡΙΚΑΙΗΝ στο αεροδρόμιο ΑΚΙΡ της Παλαιστίνης.
Στις αρχές Οκτωβρίου του 1942 τοποθετείται στην 335 Μοίρα Διώξεως / Βομβαρδισμού, που βρίσκεται στο μέτωπο του ΑΛΑΜΕΪΝ. Πετάει με αεροσκάφη ΧΑΡΡΙΚΑΙΗΝ σε αποστολές κατά των Γερμανών και Ιταλών στη μεγάλη μάχη του ΑΛΑΜΕΪΝ που άρχισε στις 23-10-42 και κράτησε δύο βδομάδες.
Παραμένει στην ίδια μονάδα και αργότερα πετάει με αεροπλάνα ΣΠΙΤΦΑΪΡΣ αυτής της Μοίρας σε πολλές αποστολές μέχρι το τέλος του πολέμου.
Στις 14 Φεβρουαρίου 1943 διασώζεται από το φλεγόμενο ΧΑΡΡΙΚΑΙΗΝ του, χρησιμοποιώντας το αλεξίπτωτό του, ενώ βρισκόταν 20 μίλια βορείως της Βόρειας Αφρικής, πέφτοντας στη φουρτουνιασμένη Μεσόγειο, χωρίς ωστόσο να μπορέσει να κάνει χρήση της σωσίβιας βάρκας. Τελικά περισυνελλέγει από βρετανικό πολεμικό πλοίο που συνόδευε νηοπομπή προς της Αλεξάνδρεια.
Στις 30 Ιουνίου 1944 αναγκάζεται λόγω βλάβης του κινητήρα να εγκαταλείψει το αεροσκάφος ΣΠΙΤΦΑΪΡ με το οποίο πετούσε σε αποστολή συνοδείας νηοπομπής 40 μίλια βόρεια των αφρικανικών ακτών στη Μεσόγειο. Διασώθηκε πέφτοντας με το αλεξίπτωτό του και περισυνελλέγει από αμφίβιο αεροσκάφος.
Στις 15 Σεπτεμβρίου 1944 η Μοίρα του αναχωρεί για Ιταλία και στη συνέχεια πετάει μέσω μικρού αεροδρομίου σε νησί των δαλματικών ακτών σε αποστολές εγγύς υποστήριξης των Γιουγκοσλάβων Παρτιζάνων. Στις 26 Σεπτεμβρίου 1944 εβλήθη από γερμανικά πυρά στη άτρακτο.
Μετά την απελευθέρωση της Αθήνας η 335 Μοίρα, όπως και άλλες δύο ελληνικές πολεμικές μοίρες επιστρέφουν στην Ελλάδα.
Στις 4 Νοεμβρίου 1944 ο Υποσμηναγός Πλειώνης προσγειώνεται μαζί με τη Μοίρα του στον Τάραντα της Ιταλίας. Στις 14 Νοεμβρίου 1944 επιστρέφει στο αεροδρόμιο Χασάνι της Αθήνας, το μετέπειτα αεροδρόμιου του Ελληνικού.
Παρέμεινε στην 335 Μοίρα μέχρι τον Μάιο του 1945 εκτελώντας αποστολές κατά των γερμανικών οχυρωμένων θέσεων στη νήσο Μήλο και στη Σούδα της Κρήτης. Σε μια τέτοια αποστολή βομβαρδισμού το αεροσκάφος SPITFIRE με το οποίο πετούσε εβλήθη από γερμανικό αντιαεροπορικό στη Μήλο αλλά τα κατάφερε να προσγειωθεί ασφαλώς στη βάση του.
Την τελευταία του πολεμική αποστολή εκτέλεσε στις 4 Απριλίου 1945 με το ΣΠΙΤΦΑΪΡ Νο JK 226.
Έτσι συμπληρώνει ένα σύνολο 167 επιτυχών αποστολών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, διαφόρων τύπων, αναχαιτίσεων εχθρικών αεροσκαφών, επιθετικών αναγνωρίσεων, πολυβολισμών και βομβαρδισμού εχθρικών θέσεων, ερευνών εντοπισμού καταπεσόντων αεροσκαφών, προστασίας νηοπομπών.
Μετά την υπογραφή της ανακωχής στις 8 Μαΐου 1945, οπότε έληξε και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, αποστέλλεται στο Ελληνικό Αεροπορικό Αρχηγείο στο Κάιρο για να προωθηθεί στη Νότιο Αφρική με σκοπό να εκπαιδευτεί σαν Εκπαιδευτής Αέρος, όμως με τις τέλος του πολέμου οι Βρετανοί έκλεισαν τις σχολές της Νότιας Αφρικής.
Έτσι παρέμεινε στο Αρχηγείο Καΐρου μέχρι το Οκτώβριο του 1946 και με τον βαθμό του Σμηναγού επιστρέφει στην Ελλάδα με πλοίο από την Αλεξάνδρεια παραδίδοντας και τα πολεμικά αρχεία τα οποία ο ίδιος συνόδευε, που αφορούσαν τη δράση την ελληνικών πολεμικών μοιρών κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμου, αλλά όπως ο ίδιος διαπίστωσε το 1950 χάθηκαν.
Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου Υπηρέτησε την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία από διάφορες επιτελικές θέσεις εντός και εκτός Ελλάδας σε Βρυξέλλες, Ουάσιγκτον, Σμύρνη και αλλού.
Τον Μάρτιο του 1967 επαναπατρίζεται. Μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, αρνείται να συνεργαστεί με το δικτατορικό καθεστώς και στις 12 Μαΐου 1967 αποστρατεύεται με τον βαθμό του ταξιάρχου.
Το 1970 η Ασφάλεια του αρνείται τη χορήγηση διαβατηρίου και του απαγορεύει την προμήθεια αγαθών από τα στρατιωτικά καταστήματα, ενώ του στερείται και το δικαίωμα περίθαλψης από τα στρατιωτικά νοσοκομεία.
Το 1975 του απενεμήθη ο βαθμός του Υποπτεράρχου.
Έχει τιμηθεί με 24 παράσημα ελληνικά και ξένα.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΑΣΣΑΣ
Ο Γεώργιος Τασσάς, ο νεαρός ναύτης του θρυλικού Αντιτορπιλικού ΑΔΡΙΑΣ είναι εδώ και δηλώνει παρών.
Κατατάχθηκε, το 1942, ως Ναύτης Μηχανικός, σε ηλικία 16 ετών. Εκπαιδεύτηκε στο Θωρακισμένο Καταδρομικό ΑΒΕΡΩΦ. Για τις άριστες επιδόσεις του βραβεύτηκε με χρυσό κύπελλο και τοποθετήθηκε στο Πλωτό Συνεργείο ΗΦΑΙΣΤΟΣ, ως εκπαιδευτής.
Τον Ιούλιο του 1942 τοποθετήθηκε στο Αντιτορπιλικό ΑΔΡΙΑΣ.
Το ΑΔΡΙΑΣ (L-67) , που είχε παραχωρηθεί από το Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό ήταν το πρώην HMS BORDER.
Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, κατά τις επιχειρήσεις της Δωδεκανήσου, το Α/Τ ΑΔΡΙΑΣ προσέκρουσε σε νάρκη κοντά στην Κάλυμνο, στις 22 Οκτωβρίου 1943, με αποτέλεσμα να χάσει την πλώρη του.
Το βρετανικό HURWORTH, που ήταν κοντά, επιχείρησε να το βοηθήσει, χτύπησε κι αυτό σε νάρκη και βυθίστηκε με απώλειες 143 ανδρών.
Το ΑΔΡΙΑΣ, όμως, παρά τις ζημιές έφθασε στην κοντινή τουρκική ακτή του Gumucluk με απώλειες 21 ανδρών και 30 τραυματίες.
Παρόλα αυτά, με τις ηρωικές προσπάθειες του πληρώματος το εναπομείναν σκάφος, έπειτα από πρόχειρες επισκευές, απέπλευσε την 1η Δεκεμβρίου 1943 χωρίς πλώρη και κατόρθωσε να φθάσει, στις 6 Δεκεμβρίου 1943, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, διανύοντας ακρωτηριασμένο 730 ναυτικά μίλια.
Ο Γεώργιος Τασσάς επέβαινε στο πλοίο και συμμετείχε ενεργά τόσο στις ηρωικές προσπάθειες του πληρώματος για την υποστύλωση και την προσωρινή στεγανοποίηση του πλοίου όσο και κατά τον επικό πλου του πλοίου στην Αλεξάνδρεια.
Το Αντιτορπιλικό ΑΔΡΙΑΣ έγινε διάσημο για το κατόρθωμά του το οποίο είναι από τα επιφανέστερα παραδείγματα παγκοσμίως επιτυχούς ελέγχου βλαβών σε πολεμικές επιχειρήσεις.
YΠOΝΑΥΑΡΧΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣ
Ο Υποναύαρχος Θεόδωρος Λυμπεράκης, γεννήθηκε στον Πειραιά το 1921 και εισήλθε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων το 1938 απ’ όπου αποφοίτησε το 1940.
Σε όλη της διάρκεια του ελληνο-ιταλικού και του ελληνο-γερμανικού πολέμου, την περίοδο 1940-1941, υπηρέτησε στο Θωρηκτό ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΒΕΡΩΦ, στη συνέχεια ήταν μέλος του πληρώματος Αντιτορπιλικού ΎΔΡΑ το οποίο στις 22 Απριλίου 1941 βυθίστηκε μετά από γερμανική προσβολή.
Διέφυγε από τη κατεχόμενη Ελλάδα στις 13 Δεκεμβρίου 1941 και παρουσιάστηκε στη Μέση Ανατολή, όπου ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του στο ΑΒΕΡΩΦ.
Ακολούθως υπηρέτησε σε πλοία επιφανείας, λαμβάνοντας μέρος σε επιχειρήσεις στον Ινδικό, τη Μεσόγειο και τον Βόρειο Ατλαντικό, περιλαμβανομένων των αποβάσεων στη Σικελία και τη Νορμανδία.
Συνέχισε να υπηρετεί στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό από το οποίο αποστρατεύτηκε το 1969 με το βαθμό του Υποναυάρχου.
Η συμμετοχή του στη συμμαχική απόβαση στη Νορμανδία:
Το Δεκέμβριο του 1943 έφυγε από την Αγγλία και έφθασε στο Τσάταμ, όπου συγκεντρώνονταν οι Έλληνες σε ένα από τα υπό παραλαβή πλοία. Τοποθετήθηκε στην Κορβέτα ΤΟΜΠΑΖΗΣ. Παρέλαβε καθήκοντα αξιωματικού ναυτιλίας.
Το πλοίο μετέβη στο Λοντοντέρυ της Βόρειας Ιρλανδίας και στη συνέχεια συνενώθηκε με τη συνοδεία νηοπομπής 50-60 άδειων φορτηγών πλοίων με προορισμό τον Καναδά.
Ακολούθως το πλοίο βρέθηκε στο Πόρτσμουθ, όπου ετοιμαζόταν η μεγάλη απόβαση, από όπου απέπλευσε στις 5 Ιουνίου 1944, παραμονή της «D-Ημέρας», με κατεύθυνση τις ακτές στον κόλπο του Σικουάνα και πήρε μέρος στην Απόβαση της Νορμανδίας.
Έχει τιμηθεί με σειρά τιμητικών διακρίσεων ως βετεράνος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ανάμεσά τους δύο μετάλλια εξαιρέτων πράξεων δύο πολεμικοί σταυροί και πολλές άλλες διακρίσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
kranosgr
«Ελλάδα Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Αφηγήσεις και Μαρτυρίες».
Η εκδήλωση εντάσσεται στον κύκλο εκδηλώσεων υπό τον γενικό τίτλο «Η ΑΘΗΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ», με αφορμή την 12η Οκτωβρίου 1944, ημέρα απελευθέρωσης της Αθήνας, από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής.
Το πρόγραμμα της εκδήλωσης περιελάμβανε:
- Χαιρετισμό του Αναπληρωτή Υπουργού Εθνικής Άμυνας Δημήτρη Βίτσα.
- Προβολή βίντεο από την απελευθέρωση της Αθήνας.
- Βραβεύσεις: του Αντιπτεράρχου ε.α. Γεώργιου Πλειώνη, Έλληνα πιλότου που συμμετείχε στις συμμαχικές επιχειρήσεις στη διάρκεια του Β’ ΠΠ, του Γεώργιου Τασσά, μέλους του ηρωικού πληρώματος του Α/Τ ΑΔΡΙΑΣ και του Υποναύαρχου ε.α. Θεόδωρου Λυμπεράκη ΠΝ, μέλους του πληρώματος της κορβέτας ΤΟΜΠΑΖΗΣ που συμμετείχε στη συμμαχική απόβαση στη Νορμανδία.
- Ανάγνωση επιστολών από το μέτωπο από το βιβλίο της ΔΙΣ «Μνήμες Πολέμου».
Την εκδήλωση πλαισίωσε η Ορχήστρα του Στρατού Ξηράς (Στρατιωτική Μουσική ΑΣΔΥΣ) με μουσικό πρόγραμμα.
Ο ΑΝΥΕΘΑ Δημήτρης Βίτσας στην ομιλία του ανέφερε:
«Κυρίες και κύριοι,
Σεβαστοί βετεράνοι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου,
Είμαστε εδώ συγκεντρωμένοι σήμερα για να τιμήσουμε, να θυμηθούμε και να αντλήσουμε διδάγματα από την αστείρευτη δεξαμενή της ελληνικής ιστορίας αλλά και από τα συγκεκριμένα παραδείγματα ανθρώπων που έγραψαν με χρυσά γράμματα, κεφάλαια στο μεγάλο αυτό βιβλίο που λέγεται Ελληνική Ιστορία.
Δεν είναι μια απλή επετειακή εκδήλωση. Θέλουμε μέσα από τέτοιες πρωτοβουλίες να βάλουμε στην ημερήσια διάταξη αυτό που με δύο λέξεις αποκαλούμε «μνήμη και τιμή». Όχι σαν μνημόσυνο, ούτε και σαν μάθημα αλλά σαν μια ζωντανή σχέση άντλησης πλούτου αξιών, από αυτή τη λαμπρή παρακαταθήκη.
Η Ιστορία της Ελλάδας και ο Πολιτισμός της, είναι συστατικά στοιχεία της έννοιας και του περιεχομένου της Εθνικής Άμυνας. Στις σημερινές συνθήκες της παγκόσμιας διάχυσης αξιών και εννοιών αλλά και του αποχρωματισμού τους, πολύ περισσότερο από άλλοτε, η Εθνική Άμυνα, η ίδια η λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων, έχουν ανάγκη τις αναφορές στην Ιστορία.
Η ανάδειξη του Πολιτισμού και της Ιστορίας της Ελλάδας, που συνοδεύεται από την επιστημονική γνώση, αποτελεί πράξη Εθνικής Άμυνας με όλη τη σημασία της λέξης, που στέκει στον αντίποδα της πολιτιστικής και πολιτισμικής ισοπέδωσης.
Είναι μια πράξη υγιούς αντίστασης, θα έλεγα «Εθνικής Αντίστασης», με τη σημασία που είχε η ιστορικά και πολιτικά καταξιωμένη, Εθνική μας Αντίσταση στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής.
Ταυτόχρονα αφαιρεί το έδαφος από τα διάφορα νεοναζιστικά-ρατσιστικά μορφώματα που σηκώνουν κεφάλι στην Ευρώπη και ευρύτερα, πατώντας πάνω στην άγνοια και την παραποίηση της ιστορίας.
Ας θυμηθούμε πώς η ελληνική ιστορία και ο ελληνικός πολιτισμός, ενέπνευσαν τους αγωνιστές της Επανάστασης του 1821 και το Φιλελληνικό Κίνημα αλλά και το πώς οι ηρωικές παραδόσεις του αγώνα του 1821, ενέπνευσαν το Έπος του 1940-41 και στη συνέχεια τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης.
Τα στελέχη που υπηρετούν σήμερα στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και οι νέοι που κάνουν τη στρατιωτική τους θητεία, είναι αναγκαίο να έχουν μια ζωντανή σχέση, μια βιωματική σχέση με την Ιστορία του τόπου.
Η ιστορική μνήμη αποτελεί εθνική περιουσία που οι Ένοπλες Δυνάμεις αξιοποιούν.
Ένα στέλεχος των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, τόσο καλύτερα εκπληρώνει την αποστολή του, όσο περισσότερο έχει συνείδηση της ιστορικής συνέχειας και μέσα σε αυτήν εντάσσει και τη δική του συνεισφορά.
Αγαπητοί φίλοι,
Η σημερινή μας εκδήλωση, εντάσσεται στο πλαίσιο του γιορτασμού της επετείου απελευθέρωσης της Αθήνας, στις 12 Οκτωβρίου 1944, και αντικειμενικά συνδέεται με την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.
Είναι δύο ημερομηνίες, που ταυτίζονται, η μια με την έναρξη της ελληνικής συμμετοχής στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και η άλλη με τη λήξη της μαύρης περιόδου της κατοχής της πατρίδα μας από τα ναζιστικά στρατεύματα.
Στο σημείο αυτό, θέλω ν’ απαντήσω σε ένα ερώτημα που ίσως αιωρείται:
Γιατί στην Ελλάδα γιορτάζουμε κυρίως την έναρξη του πολέμου και όχι την απελευθέρωση, όπως στις άλλες χώρες της Ευρώπης;
Η απάντηση είναι απλή:
Η χαρά της απελευθέρωσης κράτησε πολύ λίγο. Ακολούθησε ο τραγικός Δεκέμβρης του 1944, όπου η Αθήνα μόλις 50 μέρες μετά την απελευθέρωση της μετατράπηκε σε ένα απέραντο πεδίο μάχης. Η χώρα στη συνέχεια μπήκε στο φαύλο κύκλο του εμφυλίου πολέμου και χρειάστηκε πολλές δεκαετίες να ανακάμψει.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποτελεί μια ιστορική ενότητα, που εμπεριέχει τόσο τις τακτικές μάχες των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, στο ελληνο-ιταλικό μέτωπο στην Ήπειρο και στο ελληνο-γερμανικό μέτωπο στη γραμμή των οχυρών και στη μάχη της Κρήτης, όσο και την ηρωική αντίσταση του ελληνικού λαού στους κάμπους και τα βουνά της πατρίδας μας.
Εμπεριέχει ακόμα τη συμμετοχή Ελλήνων στρατιωτικών και εθελοντών στα συμμαχικά μέτωπα του πολέμου. Θέλω να αναφέρω και τη συνεισφορά των Ελλήνων ναυτικών εμπορικών πλοίων στη συμμαχική νίκη. Πάνω από 2.200 Έλληνες, που συμμετείχαν ως πληρώματα σε νηοπομπές για μεταφορά πολεμικού υλικού, χάθηκαν στις θάλασσες.
Μην ξεχνάμε ότι οι βασικές αντάρτικες οργανώσεις ΕΛΑΣ, ΕΔΕΣ, ΠΕΑΝ και άλλες, στελεχώθηκαν από στρατιωτικούς που προέρχονταν από τις τάξεις του ελληνικού τακτικού στρατού.
Οι αντάρτες στα βουνά της Ελλάδας αποτέλεσαν τη συνέχεια της ηρωικής αντίστασης του Ελληνικού Στρατού στο ελληνο-ιταλικό μέτωπο. Από αυτό τον αγώνα εμπνεύστηκαν και όσοι Έλληνες πήγαν και κατατάχθηκαν στις συμμαχικές δυνάμεις και πήραν μέρος στις μεγάλες πολεμικές επιχειρήσεις στη Βόρεια Αφρική, τη Νορμανδία και αλλού.
Πέντε μέρες πριν από τον εορτασμό της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940, το γεγονός αυτό έρχεται να μας θυμίσει το ρόλο που έπαιξε ο Ελληνικός Στρατός, με τη συμμετοχή και αμέριστη στήριξη του λαού, που ύψωσε το ανάστημά του σ’ ένα περήφανο ΟΧΙ.
Είμαστε υπερήφανοι γιατί στο ελληνικό έδαφος οι δυνάμεις του Άξονα υπέστησαν την πρώτη τους ήττα, στα βουνά της Ηπείρου.
Η Ελλάδα ήταν η χώρα που αντιστάθηκε σθεναρά στα γερμανικά στρατεύματα εισβολής.
Ο ελληνικός λαός με την μεγαλειώδη Εθνική μας Αντίσταση, προκάλεσε πλήγματα στρατηγικού χαρακτήρα στους κατακτητές.
Στην Αθήνα είχαμε τις πρώτες διαδηλώσεις στην κατεχόμενη Ευρώπη. Με αίμα κατακτήθηκε να μην πάει κανένας Έλληνας να πολεμήσει στο Ανατολικό Μέτωπο.
Στην Αθήνα είχαμε και τις πρώτες απεργίες μεγάλης κλίμακας στην κατεχόμενη Ευρώπη.
Κυρίες και κύριοι,
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος έκλεισε με τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών της Ευρώπης. Υπάρχει όμως ένα ανοιχτό κεφάλαιο που αφορά τη χώρα μας.
Πρόκειται για την εκκρεμότητα των γερμανικών οφειλών. Η κυβέρνησή μας, έβαλε το θέμα στο τραπέζι με σαφή τρόπο και το έθεσε προσωπικά ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Όπως επίσης και ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Οι γερμανικές οφειλές προς την Ελλάδα, είναι ένα αυθύπαρκτο θέμα που άνοιξε την ημέρα της αποχώρησης των κατοχικών δυνάμεων από τη χώρα μας, συνεχίζει να υπάρχει και δεν επιδέχεται συμψηφισμούς.
Είναι μια εκκρεμότητα, που η τακτοποίησή της, πρέπει να ενδιαφέρει και την ίδια τη γερμανική κυβέρνηση, ως στοιχείο συνεισφοράς σε μια δημοκρατική και ειρηνική Ευρώπη.
Γιατί, μόνο μια Ευρώπη που γνωρίζει την ιστορία της και διδάσκεται από αυτή έχει μέλλον.
Γιατί, μια Ευρώπη που αγνοεί τις μελανές σελίδες της ιστορίας της, είναι καταδικασμένη αργά ή γρήγορα να τις ξαναζήσει.
Ολοκληρώντας αυτή την ομιλία,
Θέλω να σας πω ότι η κυβέρνηση μας, κρατώντας το νήμα που μας συνδέει με την ιστορία και έχοντας πλήρη γνώση της κατάστασης που μας περιβάλει - ένα πλαίσιο ρευστότητας και γεωπολιτικής αστάθειας, όπου η Ελλάδα αποτελεί πυλώνα ασφάλειας και σταθερότητας - θέτει σαν βασική της προτεραιότητα την ανάκαμψη της οικονομίας, αξιοποιώντας τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα.
Παράλληλα με αποφασιστικότητα διασφαλίζουμε την προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, πράγμα που αποτελεί και μια συμβολή στη σταθερότητα και την ασφάλεια της ευρύτερης περιοχής μας.
Απάντηση στην όποια αμφισβήτηση, δίνουμε τόσο με την πολιτική που ασκούμε σε διεθνές επίπεδο, όσο και με την αποτρεπτική ισχύ των Ενόπλων μας Δυνάμεων.
Αγαπητοί φίλοι,
Ο σημερινός χώρος και η εκδήλωση θεωρώ πως είναι η ευκαιρία για μια προσωπική σημείωση. Στη διάρκεια της μεταπολίτευσης συχνά βλέπουν το φως της δημοσιότητας απόψεις που θεωρούν το χώρο της Εθνικής Άμυνας, χώρο σκανδάλων. Και είναι αλήθεια πως σκάνδαλα υπήρξαν με πρώτη ευθύνη πολιτικών ηγεσιών και συμμετοχή επίορκων αξιωματικών.
Όμως η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων και Ελληνίδων αξιωματικών, αποστράτων και εν ενεργεία τιμούν με τη ζωή τους και σε όλα τα επίπεδα τον όρκο τους.
Ειδικά θέλω να αναφερθώ στους αποστράτους αξιωματικούς. Έχω γνωρίσει υψηλόβαθμους που υπέφεραν και υποφέρουν με αξιοπρέπεια τις ίδιες δυσκολίες που περνά κάθε Έλληνας πολίτης, πάντα Ευέλπιδες, Δόκιμοι και Ίκαροι και με μια περηφάνεια που καμία υλική πρόκληση ή πρόσκληση δεν μπορεί να εξαγοράσει. Γι’ αυτό πρέπει και να τους τιμούμε διπλά και να ενδιαφερόμαστε πολλαπλά!
Κυρίες και κύριοι,
Η υπέρβαση του καθήκοντος αποτελεί προωθητική δύναμη στην ιστορική πορεία των Ελλήνων. Αν κάποιοι λειτουργούσαν με την ψυχρή λογική των αριθμών και του ατομικού υπολογισμού του κόστους, ο τροχός της ιστορίας δεν θα γυρνούσε.
Τα τρία παραδείγματα ανθρώπων που τιμάμε εδώ σήμερα, έρχονται να το επιβεβαιώσουν. Παρά το γεγονός ότι, ανήκαν στις Ένοπλες Δυνάμεις και είχαν εκπληρώσει την τυπική αποστολή τους μετά την πτώση του μετώπου, την αποχώρηση της κυβέρνησης και την κατάληψη της Ελλάδας, συνέχισαν τον αγώνα, όπως και πολλές χιλιάδες άλλοι Έλληνες.
Αυτή η υπέρβαση του καθήκοντος μπορεί με μια πρώτη ανάγνωση να φαίνεται ως προσωπική επιλογή, όμως ταυτόχρονα υπαγορεύεται από ένα καθήκον, το οποίο πηγάζει από την ιστορία, την αίσθηση που ο καθένας μας έχει για αυτή την ιστορική συνέχεια με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε ατομικό επίπεδο.
Τιμάμε τον ναύτη Γεώργιο Τασσά του θρυλικού Αντιτορπιλικού ΑΔΡΙΑΣ.
Τιμάμε τον πιλότο Γεώργιο Πλειώνη με τις 167 επιτυχείς αποστολές στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τιμάμε το σημαιοφόρο της ελληνικής κορβέτας ΤΟΜΠΑΖΗΣ, Θεόδωρο Λυμπεράκη, που πήρε μέρος στην απόβαση της Νορμανδίας.
Είναι τιμή για εμάς που είναι εδώ σήμερα κοντά μας.
Τους τιμάμε σήμερα και τους υποσχόμαστε πως το παράδειγμά τους θα είναι οδηγός μας.
Η ιστορική μνήμη και η τιμή στα πρόσωπα, δεν είναι ένα νεκρό γράμμα. Εμπεριέχει δυναμική και έχει πολύτιμη συμβολή στο να φωτίζουμε την πορεία μας στο παρόν και στο μέλλον.
Σας ευχαριστώ».
ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΤΙΜΩΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ
ΑΝΤΙΠΤΕΡΑΡΧΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΛΕΙΩΝΗΣ
O Αντιπτέραρχος ε.α. Γεώργιος Πλειώνης γεννήθηκε στην Κύμη Ευβοίας το έτος 1920. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Λαύριο και το 1939 εισήλθε στη Σχολή Ικάρων, στο τμήμα αξιωματικών με την 9η σειρά. Η 9η σειρά Ικάρων επεράτωσε την πτητική της εκπαίδευση στο πρόχειρο αεροδρόμιο του Άργους τον Μάρτιο του 1941 λόγου της εμπόλεμης κατάστασης με την Ιταλία.
Στις 3 Απριλίου 1941 αναχώρησε για το Ιράκ για να εκπαιδευτεί στα σύγχρονα αεροσκάφη στη Βρετανική Σχολή της Χαμπανίας στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης. Εκεί τον βρίσκει η κήρυξη του πολέμου από τη Γερμανία κατά της Ελλάδας στις 6 Απριλίου 1941 και η κατοχή που ακολούθησε.
Τον Μάρτιο του 1941 εγκαταλείπει, μαζί με άλλους συμμαθητές του το Ιράκ και μέσω Γάζας της Παλαιστίνης και του Καΐρου μεταβαίνει στη Ροδεσία, όπου και τελειώνει τη βασική πτητική του εκπαίδευση σε αεροσκάφη ΧΑΡΒΑΡΤ στη Βρετανική Σχολή χειριστών.
Τον Οκτώβριο του 1941 επιστρέφει στη Μέση Ανατολή και τοποθετείται στην υπό συγκρότηση Μοίρα Διώξεως με αεροσκάφος ΧΑΡΡΙΚΑΙΗΝ στο αεροδρόμιο ΑΚΙΡ της Παλαιστίνης.
Στις αρχές Οκτωβρίου του 1942 τοποθετείται στην 335 Μοίρα Διώξεως / Βομβαρδισμού, που βρίσκεται στο μέτωπο του ΑΛΑΜΕΪΝ. Πετάει με αεροσκάφη ΧΑΡΡΙΚΑΙΗΝ σε αποστολές κατά των Γερμανών και Ιταλών στη μεγάλη μάχη του ΑΛΑΜΕΪΝ που άρχισε στις 23-10-42 και κράτησε δύο βδομάδες.
Παραμένει στην ίδια μονάδα και αργότερα πετάει με αεροπλάνα ΣΠΙΤΦΑΪΡΣ αυτής της Μοίρας σε πολλές αποστολές μέχρι το τέλος του πολέμου.
Στις 14 Φεβρουαρίου 1943 διασώζεται από το φλεγόμενο ΧΑΡΡΙΚΑΙΗΝ του, χρησιμοποιώντας το αλεξίπτωτό του, ενώ βρισκόταν 20 μίλια βορείως της Βόρειας Αφρικής, πέφτοντας στη φουρτουνιασμένη Μεσόγειο, χωρίς ωστόσο να μπορέσει να κάνει χρήση της σωσίβιας βάρκας. Τελικά περισυνελλέγει από βρετανικό πολεμικό πλοίο που συνόδευε νηοπομπή προς της Αλεξάνδρεια.
Στις 30 Ιουνίου 1944 αναγκάζεται λόγω βλάβης του κινητήρα να εγκαταλείψει το αεροσκάφος ΣΠΙΤΦΑΪΡ με το οποίο πετούσε σε αποστολή συνοδείας νηοπομπής 40 μίλια βόρεια των αφρικανικών ακτών στη Μεσόγειο. Διασώθηκε πέφτοντας με το αλεξίπτωτό του και περισυνελλέγει από αμφίβιο αεροσκάφος.
Στις 15 Σεπτεμβρίου 1944 η Μοίρα του αναχωρεί για Ιταλία και στη συνέχεια πετάει μέσω μικρού αεροδρομίου σε νησί των δαλματικών ακτών σε αποστολές εγγύς υποστήριξης των Γιουγκοσλάβων Παρτιζάνων. Στις 26 Σεπτεμβρίου 1944 εβλήθη από γερμανικά πυρά στη άτρακτο.
Μετά την απελευθέρωση της Αθήνας η 335 Μοίρα, όπως και άλλες δύο ελληνικές πολεμικές μοίρες επιστρέφουν στην Ελλάδα.
Στις 4 Νοεμβρίου 1944 ο Υποσμηναγός Πλειώνης προσγειώνεται μαζί με τη Μοίρα του στον Τάραντα της Ιταλίας. Στις 14 Νοεμβρίου 1944 επιστρέφει στο αεροδρόμιο Χασάνι της Αθήνας, το μετέπειτα αεροδρόμιου του Ελληνικού.
Παρέμεινε στην 335 Μοίρα μέχρι τον Μάιο του 1945 εκτελώντας αποστολές κατά των γερμανικών οχυρωμένων θέσεων στη νήσο Μήλο και στη Σούδα της Κρήτης. Σε μια τέτοια αποστολή βομβαρδισμού το αεροσκάφος SPITFIRE με το οποίο πετούσε εβλήθη από γερμανικό αντιαεροπορικό στη Μήλο αλλά τα κατάφερε να προσγειωθεί ασφαλώς στη βάση του.
Την τελευταία του πολεμική αποστολή εκτέλεσε στις 4 Απριλίου 1945 με το ΣΠΙΤΦΑΪΡ Νο JK 226.
Έτσι συμπληρώνει ένα σύνολο 167 επιτυχών αποστολών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, διαφόρων τύπων, αναχαιτίσεων εχθρικών αεροσκαφών, επιθετικών αναγνωρίσεων, πολυβολισμών και βομβαρδισμού εχθρικών θέσεων, ερευνών εντοπισμού καταπεσόντων αεροσκαφών, προστασίας νηοπομπών.
Μετά την υπογραφή της ανακωχής στις 8 Μαΐου 1945, οπότε έληξε και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, αποστέλλεται στο Ελληνικό Αεροπορικό Αρχηγείο στο Κάιρο για να προωθηθεί στη Νότιο Αφρική με σκοπό να εκπαιδευτεί σαν Εκπαιδευτής Αέρος, όμως με τις τέλος του πολέμου οι Βρετανοί έκλεισαν τις σχολές της Νότιας Αφρικής.
Έτσι παρέμεινε στο Αρχηγείο Καΐρου μέχρι το Οκτώβριο του 1946 και με τον βαθμό του Σμηναγού επιστρέφει στην Ελλάδα με πλοίο από την Αλεξάνδρεια παραδίδοντας και τα πολεμικά αρχεία τα οποία ο ίδιος συνόδευε, που αφορούσαν τη δράση την ελληνικών πολεμικών μοιρών κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμου, αλλά όπως ο ίδιος διαπίστωσε το 1950 χάθηκαν.
Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου Υπηρέτησε την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία από διάφορες επιτελικές θέσεις εντός και εκτός Ελλάδας σε Βρυξέλλες, Ουάσιγκτον, Σμύρνη και αλλού.
Τον Μάρτιο του 1967 επαναπατρίζεται. Μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, αρνείται να συνεργαστεί με το δικτατορικό καθεστώς και στις 12 Μαΐου 1967 αποστρατεύεται με τον βαθμό του ταξιάρχου.
Το 1970 η Ασφάλεια του αρνείται τη χορήγηση διαβατηρίου και του απαγορεύει την προμήθεια αγαθών από τα στρατιωτικά καταστήματα, ενώ του στερείται και το δικαίωμα περίθαλψης από τα στρατιωτικά νοσοκομεία.
Το 1975 του απενεμήθη ο βαθμός του Υποπτεράρχου.
Έχει τιμηθεί με 24 παράσημα ελληνικά και ξένα.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΑΣΣΑΣ
Ο Γεώργιος Τασσάς, ο νεαρός ναύτης του θρυλικού Αντιτορπιλικού ΑΔΡΙΑΣ είναι εδώ και δηλώνει παρών.
Κατατάχθηκε, το 1942, ως Ναύτης Μηχανικός, σε ηλικία 16 ετών. Εκπαιδεύτηκε στο Θωρακισμένο Καταδρομικό ΑΒΕΡΩΦ. Για τις άριστες επιδόσεις του βραβεύτηκε με χρυσό κύπελλο και τοποθετήθηκε στο Πλωτό Συνεργείο ΗΦΑΙΣΤΟΣ, ως εκπαιδευτής.
Τον Ιούλιο του 1942 τοποθετήθηκε στο Αντιτορπιλικό ΑΔΡΙΑΣ.
Το ΑΔΡΙΑΣ (L-67) , που είχε παραχωρηθεί από το Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό ήταν το πρώην HMS BORDER.
Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, κατά τις επιχειρήσεις της Δωδεκανήσου, το Α/Τ ΑΔΡΙΑΣ προσέκρουσε σε νάρκη κοντά στην Κάλυμνο, στις 22 Οκτωβρίου 1943, με αποτέλεσμα να χάσει την πλώρη του.
Το βρετανικό HURWORTH, που ήταν κοντά, επιχείρησε να το βοηθήσει, χτύπησε κι αυτό σε νάρκη και βυθίστηκε με απώλειες 143 ανδρών.
Το ΑΔΡΙΑΣ, όμως, παρά τις ζημιές έφθασε στην κοντινή τουρκική ακτή του Gumucluk με απώλειες 21 ανδρών και 30 τραυματίες.
Παρόλα αυτά, με τις ηρωικές προσπάθειες του πληρώματος το εναπομείναν σκάφος, έπειτα από πρόχειρες επισκευές, απέπλευσε την 1η Δεκεμβρίου 1943 χωρίς πλώρη και κατόρθωσε να φθάσει, στις 6 Δεκεμβρίου 1943, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, διανύοντας ακρωτηριασμένο 730 ναυτικά μίλια.
Ο Γεώργιος Τασσάς επέβαινε στο πλοίο και συμμετείχε ενεργά τόσο στις ηρωικές προσπάθειες του πληρώματος για την υποστύλωση και την προσωρινή στεγανοποίηση του πλοίου όσο και κατά τον επικό πλου του πλοίου στην Αλεξάνδρεια.
Το Αντιτορπιλικό ΑΔΡΙΑΣ έγινε διάσημο για το κατόρθωμά του το οποίο είναι από τα επιφανέστερα παραδείγματα παγκοσμίως επιτυχούς ελέγχου βλαβών σε πολεμικές επιχειρήσεις.
YΠOΝΑΥΑΡΧΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣ
Ο Υποναύαρχος Θεόδωρος Λυμπεράκης, γεννήθηκε στον Πειραιά το 1921 και εισήλθε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων το 1938 απ’ όπου αποφοίτησε το 1940.
Σε όλη της διάρκεια του ελληνο-ιταλικού και του ελληνο-γερμανικού πολέμου, την περίοδο 1940-1941, υπηρέτησε στο Θωρηκτό ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΒΕΡΩΦ, στη συνέχεια ήταν μέλος του πληρώματος Αντιτορπιλικού ΎΔΡΑ το οποίο στις 22 Απριλίου 1941 βυθίστηκε μετά από γερμανική προσβολή.
Διέφυγε από τη κατεχόμενη Ελλάδα στις 13 Δεκεμβρίου 1941 και παρουσιάστηκε στη Μέση Ανατολή, όπου ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του στο ΑΒΕΡΩΦ.
Ακολούθως υπηρέτησε σε πλοία επιφανείας, λαμβάνοντας μέρος σε επιχειρήσεις στον Ινδικό, τη Μεσόγειο και τον Βόρειο Ατλαντικό, περιλαμβανομένων των αποβάσεων στη Σικελία και τη Νορμανδία.
Συνέχισε να υπηρετεί στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό από το οποίο αποστρατεύτηκε το 1969 με το βαθμό του Υποναυάρχου.
Η συμμετοχή του στη συμμαχική απόβαση στη Νορμανδία:
Το Δεκέμβριο του 1943 έφυγε από την Αγγλία και έφθασε στο Τσάταμ, όπου συγκεντρώνονταν οι Έλληνες σε ένα από τα υπό παραλαβή πλοία. Τοποθετήθηκε στην Κορβέτα ΤΟΜΠΑΖΗΣ. Παρέλαβε καθήκοντα αξιωματικού ναυτιλίας.
Το πλοίο μετέβη στο Λοντοντέρυ της Βόρειας Ιρλανδίας και στη συνέχεια συνενώθηκε με τη συνοδεία νηοπομπής 50-60 άδειων φορτηγών πλοίων με προορισμό τον Καναδά.
Ακολούθως το πλοίο βρέθηκε στο Πόρτσμουθ, όπου ετοιμαζόταν η μεγάλη απόβαση, από όπου απέπλευσε στις 5 Ιουνίου 1944, παραμονή της «D-Ημέρας», με κατεύθυνση τις ακτές στον κόλπο του Σικουάνα και πήρε μέρος στην Απόβαση της Νορμανδίας.
Έχει τιμηθεί με σειρά τιμητικών διακρίσεων ως βετεράνος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ανάμεσά τους δύο μετάλλια εξαιρέτων πράξεων δύο πολεμικοί σταυροί και πολλές άλλες διακρίσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
kranosgr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μετρήσεις τηλεθέασης 25.10.2017
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
