2017-10-30 09:00:14
Γεύση λαχτάρας, χειμώνα-καλοκαίρι. Γεύση αναμνήσεων. Γεύση χαλάρωσης.
Είναι μέρες που δε ζητάς τίποτα άλλο πέρα από τον πρωινό σου καφέ (-και εδώ που τα λέμε, τον έχω ζητήσει και απόγευμα!). Σαν κάτι να λείπει από την ημέρα σου, αν δεν γευτείς την υπέροχη γεύση του.
Μια κούπα ζεστού καφέ.
Ένα ψηλό ποτήρι καφέ, κρύο, με παγάκια.
Τίποτε πιο κοντά στον οργασμό της γεύσης, όταν είναι το μόνο που χρειάζεσαι!
Αυτό που θα μου λείψει τόσο πολύ στο δικό μου καλοκαίρι…αυτή η έντονη γεύση που ξυπνάει το κάθε μου κύτταρο. Ένας παράλληλος παράδεισος, μέσα σε αυτόν που δε ζω.
Ένας καλός καφές, δεν έπαψε ποτέ να είναι μια στιγμή ευτυχίας μέσα στη μέρα μου. Και εκεί που δε βρίσκω άλλες τέτοιες στιγμές, μια δόση του αγαπημένου μου καφέ, είναι πάντα ένα φωτεινό σημείο σε μια κακή μέρα.
Δεν πίστευα ποτέ πως θα γίνω από τους ανθρώπους που λατρεύουν τον καφέ. Όχι πως δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν. Μα και όταν το επιχειρείς, τη στιγμή που τον ξανά γεύεσαι…καταλαβαίνεις πόσο και γιατί τον λάτρευες!
Τα ομορφότερά μου πρωινά; Εκείνα που ξυπνάς πολύ νωρίτερα από τις υποχρεώσεις σου, και με το ένα μάτι ανοιχτό βάζεις τον καφέ να ετοιμάζεται στην καφετιέρα. Ετοιμάζεις τα πράγματά σου, και όταν γίνει ο καφές, αρπάζεις την αγαπημένη σου κούπα, και τον απολαμβάνεις μαζί με τον ήλιο. Και – ηρεμία.
Μερικά λεπτά χαλάρωσης με μια γεύση που σε ταξιδεύει σε ότι δεν ονειρεύτηκες το βράδυ…πριν ξυπνήσεις για τα καλά στην πραγματικότητά σου.
Της Ζωής Γούσιου
Πηγή
ΤΡΕΛΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ
https://trelogaidouri.blogspot.gr/
Είναι μέρες που δε ζητάς τίποτα άλλο πέρα από τον πρωινό σου καφέ (-και εδώ που τα λέμε, τον έχω ζητήσει και απόγευμα!). Σαν κάτι να λείπει από την ημέρα σου, αν δεν γευτείς την υπέροχη γεύση του.
Μια κούπα ζεστού καφέ.
Ένα ψηλό ποτήρι καφέ, κρύο, με παγάκια.
Τίποτε πιο κοντά στον οργασμό της γεύσης, όταν είναι το μόνο που χρειάζεσαι!
Αυτό που θα μου λείψει τόσο πολύ στο δικό μου καλοκαίρι…αυτή η έντονη γεύση που ξυπνάει το κάθε μου κύτταρο. Ένας παράλληλος παράδεισος, μέσα σε αυτόν που δε ζω.
Ένας καλός καφές, δεν έπαψε ποτέ να είναι μια στιγμή ευτυχίας μέσα στη μέρα μου. Και εκεί που δε βρίσκω άλλες τέτοιες στιγμές, μια δόση του αγαπημένου μου καφέ, είναι πάντα ένα φωτεινό σημείο σε μια κακή μέρα.
Δεν πίστευα ποτέ πως θα γίνω από τους ανθρώπους που λατρεύουν τον καφέ. Όχι πως δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν. Μα και όταν το επιχειρείς, τη στιγμή που τον ξανά γεύεσαι…καταλαβαίνεις πόσο και γιατί τον λάτρευες!
Τα ομορφότερά μου πρωινά; Εκείνα που ξυπνάς πολύ νωρίτερα από τις υποχρεώσεις σου, και με το ένα μάτι ανοιχτό βάζεις τον καφέ να ετοιμάζεται στην καφετιέρα. Ετοιμάζεις τα πράγματά σου, και όταν γίνει ο καφές, αρπάζεις την αγαπημένη σου κούπα, και τον απολαμβάνεις μαζί με τον ήλιο. Και – ηρεμία.
Μερικά λεπτά χαλάρωσης με μια γεύση που σε ταξιδεύει σε ότι δεν ονειρεύτηκες το βράδυ…πριν ξυπνήσεις για τα καλά στην πραγματικότητά σου.
Της Ζωής Γούσιου
Πηγή
ΤΡΕΛΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ
https://trelogaidouri.blogspot.gr/
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΕΟΠΥΥ: Μίνι παράταση για τον συμψηφισμό
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η ακροδεξιά στο Ράιχσταγκ…
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
