2017-10-30 09:30:30
του Sebastien Dullien
Τα τελευταία χρόνια δεν έχει σημειωθεί μεγάλη πρόοδος για τη μεταρρύθμιση της ευρωζώνης. Η Έκθεση των Πέντε Προέδρων του 2015 ήταν αναμφισβήτητα λιγότερο τολμηρή σε κάποιες από τις προτάσεις της αναφορικά με τη δημοσιονομική και οικονομική πολιτική από την προηγούμενη Έκθεση των τεσσάρων προέδρων το 2012. Οι ελλείψεις στη διακυβέρνηση της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης είναι εδώ και καιρό κεντρικό θέμα της ημερήσιας διάταξης του Emmanuel Macron, ο οποίος έχει εκφράσει σαφώς την επιθυμία να συνεργαστεί με τη Γερμανία στο θέμα αυτό. Στο μεταξύ, η Καγκελάριος Merkel άφησε να εννοηθεί ότι θα ήταν πρόθυμη να συζητήσει τις προτάσεις του Macron. Αυτή είναι μια αλλαγή στον τόνο της, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, όταν ο Francois Hollande δεν διέθετε την στήριξη στο εσωτερικό για σαρωτικές αλλαγές στη δομή διακυβέρνησης της ευρωζώνης και η Angela Merkel ήταν απρόθυμη να εξετάσει τέτοιες αλλαγές.
ΟΙ μεταρρυθμίσεις της δημοσιονομικής πολιτικής προορισμένες να κάνουν την ευρωζώνη να δουλεύει καλύτερα, θα συναντήσουν αντίσταση από ορισμένα κράτη-μέλη. Σε κάποιες χώρες της ΕΕ, μεταξύ των οποίων κάποιες χώρες της ευρωζώνης όπως η Ολλανδία, οι πολιτικοί είναι απρόθυμοι να προχωρήσουν με περαιτέρω δημοσιονομική ενοποίηση. Για να το βάλουμε αυτό σε πλαίσιο, θα πρέπει κανείς να θυμηθεί ότι κάποια κράτη-μέλη της ΕΕ έχουν αποφασίσει να αποχωρήσουν από το ενιαίο νόμισμα, τόσο για λόγους ενδεχόμενης απώλειας κυριαρχίας σε βασικούς τομείς της δημοσιονομικής πολιτικής τους και σε σχέση με το γεγονός ότι το δημοσιονομικό σύμφωνο (μια δέσμη κανόνων με σκοπό να βελτιώσουν τη δημοσιονομική πειθαρχία για τις χώρες της ευρωζώνης) δεν έχει υπογραφεί ούτε από το Ηνωμένο Βασίλειο ούτε από την Τσεχία (αν και η επικύρωση δεν θα είχε συνέπειες στην χάραξη πολιτικής αυτών των χωρών).
Επιπλέον, οι περισσότερες προτάσεις για τη βελτίωση της διακυβέρνησης της ευρωζώνης έχουν νόημα μόνο εάν τουλάχιστον όλα τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης την υπογράψουν. Μέσα από το επώδυνο "μάθημα” της Ελλάδας, η ευρωζώνη έμαθε ότι ακόμη και μια μικρή χώρα-μέλος (Η οικονομία της Ελλάδας δεν αντιστοιχεί ούτε καν στο 2% του ΑΕΠ της ευρωζώνης), μπορεί να δημιουργήσει υπαρξιακά προβλήματα για τη νομισματική ένωση.
Αυτές οι πολιτικές και οικονομικές αλήθειες αποτυπώνονται στην έρευνα Coalition Explorer, στις απαντήσεις των επαγγελματιών στο ζήτημα του κατάλληλου επιπέδου για την επίτευξη καλύτερης διακυβέρνησης της ευρωζώνης. Το 51% των ερωτηθέντων δήλωσε πως ένας νομικά συνδεδεμένος πυρήνας των κρατών-μελών (εδώ, θα ήταν οι χώρες της ευρωζώνης) θα ήταν καλύτερα εξοπλισμένος για να αντιμετωπίσει το ζήτημα. Σε κανένα άλλο πεδίο πολιτικής υπάρχει η δυνατότητα μιας νομικά δεσμευμένης υπο-ομάδας ευρωπαϊκών χωρών να λαμβάνει τον ίδιο υψηλό αριθμό ψήφων.
Οι περισσότεροι οικονομολόγοι θα συμφωνούσαν με αυτή την παρατήρηση. Από οικονομικής απόψεως, οτιδήποτε που έχει την πρόθεση να κάνει την ευρωζώνη να δουλεύει καλύτερα, θα πρέπει να εφαρμόζεται σε όλα τα μέλη της ευρωζώνης, αλλά αυτό δεν χρειάζεται απαραιτήτως να περιλαμβάνει και άλλες χώρες της ΕΕ. Ωστόσο το κοινό δεν έχει πειστεί. Από το ευρύ κοινό, μόλις το 14% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι η βελτίωση στην διακυβέρνηση της ευρωζώνης θα πρέπει να επιδιώκεται μόνο από τις χώρες της ευρωζώνης, ενώ το 50% θα ήθελε να δει μια πανευρωπαϊκή προσέγγιση για να λειτουργήσει η ευρωζώνη καλύτερα.
Η σημασία του γαλλο-γερμανικού άξονα στη μεταρρύθμιση της διακυβέρνησης της ευρωζώνης είναι ξεκάθαρη στις απαντήσεις των επαγγελματιών σχετικά με το ποιον θεωρούν ως "απαραίτητο εταίρο” για την κυβέρνησή τους στον τομέα της δημοσιονομικής πολιτικής. Με συντριπτική πλειοψηφία, η Γερμανία θεωρείται ως το πιο σημαντικό κράτος-μέλος όταν πρόκειται για τη δημοσιονομική πολιτική. Κατά μέσο όρο, το 78% των ερωτηθέντων σε κάθε χώρα ανέφερε τη Γερμανία ως έναν βασικό εταίρο, η Γαλλία είναι ο δεύτερος πιο σημαντικός εταίρος με ποσοστό 49% των ερωτηθέντων να την θεωρεί ως τέτοια. ¨Εχει ενδιαφέρον ότι οι άλλες δύο μεγάλες χώρες της ευρωζώνης, Ιταλία και Ισπανία, δεν έχουν τόση απήχηση, με μόλις το 20% και 16% αντιστοίχως να τις θεωρεί ουσιαστικούς εταίρους.
Αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι οι ιδιαιτερότητες της περαιτέρω ενοποίησης στη δημοσιονομική πολιτική και τη μεταρρύθμιση της ευρωζώνης είναι περισσότερο αμφιλεγόμενες από ό,τι σε οποιονδήποτε άλλο τομέα ενοποίησης. Ενώ ορισμένες χώρες προσπαθούν να εστιάσουν στη δημιουργία χώρου της δημοσιονομικής πολιτικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο που θα μπορούσε στη συνέχεια να διεξάγει διακριτική δημοσιονομική πολιτική, άλλες χώρες θέλουν να δώσουν προτεραιότητα στην αύξηση της πίεσης στις εθνικές κυβερνήσεις για να περιορίσουν την χαλαρότητά τους. Οι σφαίρες επιρροής συσπειρώνονται γύρω από αυτές τις δύο θέσεις.
Η Γερμανία είναι σαφώς ένας σημαντικός παράγοντας-βέτο για οτιδήποτε θα συμβεί στην ευρωζώνη. Είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι λαμβάνεται οποιαδήποτε σημαντική απόφαση που είναι ενάντια με τις επιθυμίες της κυβέρνησης του Βερολίνου. Ωστόσο, τα στοιχεία της έρευνας Coalition Explorer αποδεικνύουν ότι το να έχει κανείς με το μέρος του τη Γερμανία, δεν θα μπορούσε κατ ανάγκη να ενεργοποιήσει μια μεταρρυθμιστική διαδικασία. τόσο η Ολλανδία όσο και η Φινλανδία είναι το κέντρο μιας ομάδας που είναι επιφυλακτικές στο ενδεχόμενο χαλάρωσης των μέτρων λιτότητας και εισαγωγής πιο συγκεντρωτικών δημοσιονομικών πολιτικών. Αποτελεί ενδιαφέρον ότι και οι δύο χώρες θεωρούνται "απαραίτητοι εταίροι” στην χάραξη πολιτική σε μεγάλο βαθμό, ξεπερνώντας την Ιταλία και την Ισπανία. Η Ολλανδία (η οποία έχει 13 ψήφους στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και ποσοστό 6% στο ΑΕΠ της ευρωζώνης) αναφέρεται κατά μέσο όρο από το 41% των επαγγελματιών που ερωτήθηκαν σε κάθε κράτος-μέλος, ενώ η Γαλλία (που έχει 29 ψήφους στο Συμβούλιο και αντιστοιχεί στο 21% του ΑΕΠ της ευρωζώνης) αναφέρεται ελαφρώς περισσότερο, κατά μέσο όρο 49%, και η Ιταλία (με 29 ψήφους στο Συμβούλιο και 16% του ΑΕΠ της ευρωζώνης), έχει κατά μέσο όρο αναφερθεί 20%.
Οι λεπτομέρειες αποκαλύπτουν ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των χωρών της Βαλτικής, της Φινλανδίας, της Γερμανίας και της Ολλανδίας, που θεωρούν η μία την άλλη δυσανάλογα σημαντικούς συμμάχους. Στο νότιο τμήμα της ευρωζώνης (Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα), είναι αξιοσημείωτο ότι η Γαλλία θεωρείται ως πολύ πιο σημαντικός εταίρος από ό,τι στην υπόλοιπη νομισματική ένωση. Αυτή η διαμόρφωση υποδηλώνει ότι οποιοδήποτε πακέτο μεταρρύθμισης συμφωνηθεί από τη Γαλλία και τη Γερμανία, πρέπει να καλύψει και τα δυο στρατόπεδα. Δεν μπορεί να είναι ένα πακέτο διακυβέρνησης βγαλμένο από γαλλικό σενάριο ούτε απλώς μια αυστηρότερη εφαρμογή των δημοσιονομικών κανόνων, όπως είναι η γερμανική προσέγγιση.
Συνδεδεμένο με τη μεταρρύθμιση της ευρωζώνης είναι το ερώτημα της καλύτερης λειτουργίας της ενιαίας αγοράς. Από τη μια πλευρά, η ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς θωρείται ως μέσο αντιμετώπισης των προβλημάτων που δημιούργησε η κρίση του ευρώ. Αφού αρθούν τα εμπόδια για την ταχεία προσαρμογή των αγορών, η μείωση των μισθών που θα προκαλούνταν από τη λιτότητα θα οδηγούσε σε αυξημένη ζήτηση, ως εκ τούτου στην επιστροφή στην οικονομική ανάπτυξη. Επιπλέον, μια ώθηση της ανάπτυξης από τις μεταρρυθμίσεις της αγοράς θα ήταν εξαιρετικά ευπρόσδεκτη σε μια περίοδο περικοπών του προϋπολογισμού. Ορισμένες χώρες που είναι επιφυλακτικές όσον αφορά την ενίσχυση της δημοσιονομικής εξουσίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, βλέπει την ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς ως ένα καλό υποκατάστατο των δαπανηρών προϋπολογισμών της ευρωζώνης.
Μια λογική λύση θα ήταν μια "μεγάλη συμφωνία”: ένα πακέτο που από την άλλη πλευρά προωθεί την ενιαία αγορά περαιτέρω προς την ολοκλήρωση -ως εκ τούτου ικανοποιώντας τα πιο οικονομικά φιλελεύθερα κράτη-μέλη- και από την άλλη πλευρά, δημιουργεί μια πραγματική δημοσιονομική ικανότητα και ένα κεντρικό επίπεδο ευρωζώνης, ικανοποιώντας το στρατόπεδο που θέλει να ενισχύσει το χώρο πολιτικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς έχει επίσης ευρύτερη σημασία: είναι το βασικό οικονομικό project της ΕΕ. Επιπλέον, πολλοί υποστηρίζουν ότι η πρόοδος στην ολοκλήρωση της αγοράς, μόλις για μια υπό-ομάδα της ΕΕ θα μπορούσε να την καταστρέψει: θα μπορούσε να προκαλέσει σύγχυση στις επιχειρήσεις εάν οι ίδιοι κανόνες δεν ισχύουν σε όλη την ΕΕ. Τα αποτελέσματα από την έρευνα Coalition Explorer υπογραμμίζουν αυτό το πρόβλημα: το 70% των ερωτηθέντων θα προτιμούσε να ολοκληρώσει την ενιαία αγορά σε ολόκληρη την ΕΕ. Μόλις το 15% βλέπει ότι μια νομικά δεσμευμένη υπό-ομάδα είναι η καλύτερη επιλογή.
Κάθε μεγάλη συμφωνία για την ευρωζώνη, συμπεριλαμβανομένης και της σημαντικής απελευθέρωσης της αγοράς, θα χρειαζόταν ως εκ τούτου την συναίνεση όλων των κρατών-μελών της ΕΕ -όχι μόνο των 19 χωρών-μελών της ευρωζώνης. Η Γαλλία και η Γερμανία θα πρέπει να κάνουν πολλά για να πείσουν εάν θέλουν ένα τέτοιο πακέτο να γίνει πραγματικότητα.
Capital.gr
==========================================
Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του Geopolitics & Daily News - © 2017. Το περιεχόμενο του site αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Geopolitics & Daily News. Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο site μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του site χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας
geopolitics
Τα τελευταία χρόνια δεν έχει σημειωθεί μεγάλη πρόοδος για τη μεταρρύθμιση της ευρωζώνης. Η Έκθεση των Πέντε Προέδρων του 2015 ήταν αναμφισβήτητα λιγότερο τολμηρή σε κάποιες από τις προτάσεις της αναφορικά με τη δημοσιονομική και οικονομική πολιτική από την προηγούμενη Έκθεση των τεσσάρων προέδρων το 2012. Οι ελλείψεις στη διακυβέρνηση της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης είναι εδώ και καιρό κεντρικό θέμα της ημερήσιας διάταξης του Emmanuel Macron, ο οποίος έχει εκφράσει σαφώς την επιθυμία να συνεργαστεί με τη Γερμανία στο θέμα αυτό. Στο μεταξύ, η Καγκελάριος Merkel άφησε να εννοηθεί ότι θα ήταν πρόθυμη να συζητήσει τις προτάσεις του Macron. Αυτή είναι μια αλλαγή στον τόνο της, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, όταν ο Francois Hollande δεν διέθετε την στήριξη στο εσωτερικό για σαρωτικές αλλαγές στη δομή διακυβέρνησης της ευρωζώνης και η Angela Merkel ήταν απρόθυμη να εξετάσει τέτοιες αλλαγές.
ΟΙ μεταρρυθμίσεις της δημοσιονομικής πολιτικής προορισμένες να κάνουν την ευρωζώνη να δουλεύει καλύτερα, θα συναντήσουν αντίσταση από ορισμένα κράτη-μέλη. Σε κάποιες χώρες της ΕΕ, μεταξύ των οποίων κάποιες χώρες της ευρωζώνης όπως η Ολλανδία, οι πολιτικοί είναι απρόθυμοι να προχωρήσουν με περαιτέρω δημοσιονομική ενοποίηση. Για να το βάλουμε αυτό σε πλαίσιο, θα πρέπει κανείς να θυμηθεί ότι κάποια κράτη-μέλη της ΕΕ έχουν αποφασίσει να αποχωρήσουν από το ενιαίο νόμισμα, τόσο για λόγους ενδεχόμενης απώλειας κυριαρχίας σε βασικούς τομείς της δημοσιονομικής πολιτικής τους και σε σχέση με το γεγονός ότι το δημοσιονομικό σύμφωνο (μια δέσμη κανόνων με σκοπό να βελτιώσουν τη δημοσιονομική πειθαρχία για τις χώρες της ευρωζώνης) δεν έχει υπογραφεί ούτε από το Ηνωμένο Βασίλειο ούτε από την Τσεχία (αν και η επικύρωση δεν θα είχε συνέπειες στην χάραξη πολιτικής αυτών των χωρών).
Επιπλέον, οι περισσότερες προτάσεις για τη βελτίωση της διακυβέρνησης της ευρωζώνης έχουν νόημα μόνο εάν τουλάχιστον όλα τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης την υπογράψουν. Μέσα από το επώδυνο "μάθημα” της Ελλάδας, η ευρωζώνη έμαθε ότι ακόμη και μια μικρή χώρα-μέλος (Η οικονομία της Ελλάδας δεν αντιστοιχεί ούτε καν στο 2% του ΑΕΠ της ευρωζώνης), μπορεί να δημιουργήσει υπαρξιακά προβλήματα για τη νομισματική ένωση.
Αυτές οι πολιτικές και οικονομικές αλήθειες αποτυπώνονται στην έρευνα Coalition Explorer, στις απαντήσεις των επαγγελματιών στο ζήτημα του κατάλληλου επιπέδου για την επίτευξη καλύτερης διακυβέρνησης της ευρωζώνης. Το 51% των ερωτηθέντων δήλωσε πως ένας νομικά συνδεδεμένος πυρήνας των κρατών-μελών (εδώ, θα ήταν οι χώρες της ευρωζώνης) θα ήταν καλύτερα εξοπλισμένος για να αντιμετωπίσει το ζήτημα. Σε κανένα άλλο πεδίο πολιτικής υπάρχει η δυνατότητα μιας νομικά δεσμευμένης υπο-ομάδας ευρωπαϊκών χωρών να λαμβάνει τον ίδιο υψηλό αριθμό ψήφων.
Οι περισσότεροι οικονομολόγοι θα συμφωνούσαν με αυτή την παρατήρηση. Από οικονομικής απόψεως, οτιδήποτε που έχει την πρόθεση να κάνει την ευρωζώνη να δουλεύει καλύτερα, θα πρέπει να εφαρμόζεται σε όλα τα μέλη της ευρωζώνης, αλλά αυτό δεν χρειάζεται απαραιτήτως να περιλαμβάνει και άλλες χώρες της ΕΕ. Ωστόσο το κοινό δεν έχει πειστεί. Από το ευρύ κοινό, μόλις το 14% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι η βελτίωση στην διακυβέρνηση της ευρωζώνης θα πρέπει να επιδιώκεται μόνο από τις χώρες της ευρωζώνης, ενώ το 50% θα ήθελε να δει μια πανευρωπαϊκή προσέγγιση για να λειτουργήσει η ευρωζώνη καλύτερα.
Η σημασία του γαλλο-γερμανικού άξονα στη μεταρρύθμιση της διακυβέρνησης της ευρωζώνης είναι ξεκάθαρη στις απαντήσεις των επαγγελματιών σχετικά με το ποιον θεωρούν ως "απαραίτητο εταίρο” για την κυβέρνησή τους στον τομέα της δημοσιονομικής πολιτικής. Με συντριπτική πλειοψηφία, η Γερμανία θεωρείται ως το πιο σημαντικό κράτος-μέλος όταν πρόκειται για τη δημοσιονομική πολιτική. Κατά μέσο όρο, το 78% των ερωτηθέντων σε κάθε χώρα ανέφερε τη Γερμανία ως έναν βασικό εταίρο, η Γαλλία είναι ο δεύτερος πιο σημαντικός εταίρος με ποσοστό 49% των ερωτηθέντων να την θεωρεί ως τέτοια. ¨Εχει ενδιαφέρον ότι οι άλλες δύο μεγάλες χώρες της ευρωζώνης, Ιταλία και Ισπανία, δεν έχουν τόση απήχηση, με μόλις το 20% και 16% αντιστοίχως να τις θεωρεί ουσιαστικούς εταίρους.
Αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι οι ιδιαιτερότητες της περαιτέρω ενοποίησης στη δημοσιονομική πολιτική και τη μεταρρύθμιση της ευρωζώνης είναι περισσότερο αμφιλεγόμενες από ό,τι σε οποιονδήποτε άλλο τομέα ενοποίησης. Ενώ ορισμένες χώρες προσπαθούν να εστιάσουν στη δημιουργία χώρου της δημοσιονομικής πολιτικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο που θα μπορούσε στη συνέχεια να διεξάγει διακριτική δημοσιονομική πολιτική, άλλες χώρες θέλουν να δώσουν προτεραιότητα στην αύξηση της πίεσης στις εθνικές κυβερνήσεις για να περιορίσουν την χαλαρότητά τους. Οι σφαίρες επιρροής συσπειρώνονται γύρω από αυτές τις δύο θέσεις.
Η Γερμανία είναι σαφώς ένας σημαντικός παράγοντας-βέτο για οτιδήποτε θα συμβεί στην ευρωζώνη. Είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι λαμβάνεται οποιαδήποτε σημαντική απόφαση που είναι ενάντια με τις επιθυμίες της κυβέρνησης του Βερολίνου. Ωστόσο, τα στοιχεία της έρευνας Coalition Explorer αποδεικνύουν ότι το να έχει κανείς με το μέρος του τη Γερμανία, δεν θα μπορούσε κατ ανάγκη να ενεργοποιήσει μια μεταρρυθμιστική διαδικασία. τόσο η Ολλανδία όσο και η Φινλανδία είναι το κέντρο μιας ομάδας που είναι επιφυλακτικές στο ενδεχόμενο χαλάρωσης των μέτρων λιτότητας και εισαγωγής πιο συγκεντρωτικών δημοσιονομικών πολιτικών. Αποτελεί ενδιαφέρον ότι και οι δύο χώρες θεωρούνται "απαραίτητοι εταίροι” στην χάραξη πολιτική σε μεγάλο βαθμό, ξεπερνώντας την Ιταλία και την Ισπανία. Η Ολλανδία (η οποία έχει 13 ψήφους στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και ποσοστό 6% στο ΑΕΠ της ευρωζώνης) αναφέρεται κατά μέσο όρο από το 41% των επαγγελματιών που ερωτήθηκαν σε κάθε κράτος-μέλος, ενώ η Γαλλία (που έχει 29 ψήφους στο Συμβούλιο και αντιστοιχεί στο 21% του ΑΕΠ της ευρωζώνης) αναφέρεται ελαφρώς περισσότερο, κατά μέσο όρο 49%, και η Ιταλία (με 29 ψήφους στο Συμβούλιο και 16% του ΑΕΠ της ευρωζώνης), έχει κατά μέσο όρο αναφερθεί 20%.
Οι λεπτομέρειες αποκαλύπτουν ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των χωρών της Βαλτικής, της Φινλανδίας, της Γερμανίας και της Ολλανδίας, που θεωρούν η μία την άλλη δυσανάλογα σημαντικούς συμμάχους. Στο νότιο τμήμα της ευρωζώνης (Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα), είναι αξιοσημείωτο ότι η Γαλλία θεωρείται ως πολύ πιο σημαντικός εταίρος από ό,τι στην υπόλοιπη νομισματική ένωση. Αυτή η διαμόρφωση υποδηλώνει ότι οποιοδήποτε πακέτο μεταρρύθμισης συμφωνηθεί από τη Γαλλία και τη Γερμανία, πρέπει να καλύψει και τα δυο στρατόπεδα. Δεν μπορεί να είναι ένα πακέτο διακυβέρνησης βγαλμένο από γαλλικό σενάριο ούτε απλώς μια αυστηρότερη εφαρμογή των δημοσιονομικών κανόνων, όπως είναι η γερμανική προσέγγιση.
Συνδεδεμένο με τη μεταρρύθμιση της ευρωζώνης είναι το ερώτημα της καλύτερης λειτουργίας της ενιαίας αγοράς. Από τη μια πλευρά, η ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς θωρείται ως μέσο αντιμετώπισης των προβλημάτων που δημιούργησε η κρίση του ευρώ. Αφού αρθούν τα εμπόδια για την ταχεία προσαρμογή των αγορών, η μείωση των μισθών που θα προκαλούνταν από τη λιτότητα θα οδηγούσε σε αυξημένη ζήτηση, ως εκ τούτου στην επιστροφή στην οικονομική ανάπτυξη. Επιπλέον, μια ώθηση της ανάπτυξης από τις μεταρρυθμίσεις της αγοράς θα ήταν εξαιρετικά ευπρόσδεκτη σε μια περίοδο περικοπών του προϋπολογισμού. Ορισμένες χώρες που είναι επιφυλακτικές όσον αφορά την ενίσχυση της δημοσιονομικής εξουσίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, βλέπει την ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς ως ένα καλό υποκατάστατο των δαπανηρών προϋπολογισμών της ευρωζώνης.
Μια λογική λύση θα ήταν μια "μεγάλη συμφωνία”: ένα πακέτο που από την άλλη πλευρά προωθεί την ενιαία αγορά περαιτέρω προς την ολοκλήρωση -ως εκ τούτου ικανοποιώντας τα πιο οικονομικά φιλελεύθερα κράτη-μέλη- και από την άλλη πλευρά, δημιουργεί μια πραγματική δημοσιονομική ικανότητα και ένα κεντρικό επίπεδο ευρωζώνης, ικανοποιώντας το στρατόπεδο που θέλει να ενισχύσει το χώρο πολιτικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς έχει επίσης ευρύτερη σημασία: είναι το βασικό οικονομικό project της ΕΕ. Επιπλέον, πολλοί υποστηρίζουν ότι η πρόοδος στην ολοκλήρωση της αγοράς, μόλις για μια υπό-ομάδα της ΕΕ θα μπορούσε να την καταστρέψει: θα μπορούσε να προκαλέσει σύγχυση στις επιχειρήσεις εάν οι ίδιοι κανόνες δεν ισχύουν σε όλη την ΕΕ. Τα αποτελέσματα από την έρευνα Coalition Explorer υπογραμμίζουν αυτό το πρόβλημα: το 70% των ερωτηθέντων θα προτιμούσε να ολοκληρώσει την ενιαία αγορά σε ολόκληρη την ΕΕ. Μόλις το 15% βλέπει ότι μια νομικά δεσμευμένη υπό-ομάδα είναι η καλύτερη επιλογή.
Κάθε μεγάλη συμφωνία για την ευρωζώνη, συμπεριλαμβανομένης και της σημαντικής απελευθέρωσης της αγοράς, θα χρειαζόταν ως εκ τούτου την συναίνεση όλων των κρατών-μελών της ΕΕ -όχι μόνο των 19 χωρών-μελών της ευρωζώνης. Η Γαλλία και η Γερμανία θα πρέπει να κάνουν πολλά για να πείσουν εάν θέλουν ένα τέτοιο πακέτο να γίνει πραγματικότητα.
Capital.gr
==========================================
Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του Geopolitics & Daily News - © 2017. Το περιεχόμενο του site αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Geopolitics & Daily News. Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο site μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του site χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας
geopolitics
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Calamos ακούμε και Calamos δεν βλέπουμε
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
