2017-10-30 23:00:29
Νύχτα της Τετάρτης 29 του Γενάρη 1974
Κι έπειτα ήρθες να που έπρεπε βέβαια να έρθεις
Αγάλι σέρνοντας τη φρίκη μιας πληγής παντοτινής
Μέσα στου πιο αποτρόπαιου τέλους τον κρότο
Στο μαύρο αδιέξοδο στην άβυσσο του νου
Να που έπρεπε την καρδιά σου κομμάτια να ’βλεπα
Κάτω από ’να ξεθωριασμένο πράσινο κοστούμι
Τυπικό και άψογο σ’ ένα λευκό τραπεζομάντιλο σκυμμένο
Πέρασαν τόσα χρόνια πέρασε ο καιρός
Πλυμένο κίτρινο παλιό το φως
Έπεφτε πάνω σου σαν τίποτα και σαν ανυπαρξία.
Από τη συλλογή Η κλεψύδρα με τις στάχτες (1975) του Αλέξη Τραϊανού
olalathos
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αθήνα - Θεσσαλονίκη σε 4:30 ώρες
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
"Όσοι δεν μπορούν θα φύγουν από τον Ολυμπιακό"
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ