2017-11-01 15:51:20
Ένα χαρακτηριστικό της ερωτικής επιθυμίας είναι το «ερωτικό παιχνίδι» («σου κάθομαι, δε σου κάθομαι» κ.λ.π) το υποκείμενο γυρεύει ένα ερωτικό αντικείμενο το οποίο «παίζει» μαζί του (δείχνει διαθέσιμο και ταυτόχρονα «τραβιέται»). Αυτό έχει να κάνει με την επιθυμία υπέρβασης του «απαγορευμένου» που βιώνεται ως ανήθικο ή «αμαρτωλό».
Το σεξουαλικό αντικείμενο κατά βάθος είναι ένα απαγορευμένο οιδιπόδειο αντικείμενο και η ερωτική πράξη μια συμβολική επανάληψη και ξεπέρασμα (υπερνίκηση) της πρωταρχικής σκηνής.
Το σεξουαλικό παιχνίδι είναι συνήθως επιδειξιομανιακό (προκλητικό) με σαδιστικές καταβολές:
πρόκειται για την επιθυμία του υποκειμένου να διεγείρει αλλά ταυτόχρονα να «τη σκάσει» από το αντικείμενο του πόθου (σύνδρομο της «κοκινοσκουφίτσας»). Παρομοίως το ηδονοβλεπτικό παιχνίδι έχει σαδιστικές καταβολές: πρόκειται για την σαδιστική (με το «ζόρι») εισβολή επί ενός αντικειμένου το οποίο δεν επιθυμεί (τραβιέται,δεν «κάθεται»).
Όπως και οι άλλες διαστροφές, η επιδειξιομανιακή διαστροφή είναι μια τυπική ανδρική απόκλιση. Από την άλλη μεριά, η επιδειξιομανιακή συμπεριφορά είναι συχνότερα συνδεδεμένη με τον γυναικείο χαρακτήρα. Ερμηνεύεται συχνά σαν ένας εξ' αντιδράσεως αμυντικός μηχανισμός (reaction formation) στον φθόνο του πέους. Μπορεί ακόμα να πρόκειται για μια εξ' αποστάσεως έκκληση για σεξουαλική επιβεβαίωση κατά τη φάση αλλαγής του αντικειμένου στο κορίτσι (πέρασμα από το πρώτο από το πρώτο αντικείμενο αγάπης, τη μητέρα στην επένδυση του πατέρα). Η αγάπη και αποδοχή του μικρού κοριτσιού- και της γυναικότητάς- του από τον πατέρα, επιβεβαιώνει τη γυναικεία της ταυτότητα και αποδοχή του εαυτού της απ' αυτήν την ίδια (Ross 1990, όπως αναφέρεται στον Kernberg 1995).
H γυναίκα στον έρωτα «παίζει» δηλαδή είναι προκλητική, αλλά ταυτόχρονα τραβιέται: αυτό συνιστά ένα ισχυρότατο αφροδισιακό για τους άντρες. Η αίσθηση των αντρών ότι το αντικείμενο του πόθου τους, «τους παίζει» προξενεί σ' αυτούς επιθετικότητα η οποία επιτείνει την επιθυμία τους να εισβάλουν στο γυναικείο σώμα. Πρόκειται για την επιθυμία των ανδρών να κυριαρχήσουν πάνω στη γυναίκα και να υπερπηδήσουν τα αναχώματα που χωρίζουν την αληθινή από την ψεύτικη ντροπή της. Η επιθυμία της ταπείνωσης του αντικειμένου περιλαμβάνει ένα μεγαλύτερο βαθμό επιθετικότητας εκ μέρους του υποκειμένου.
Η ηδονοβλεπτική συνιστώσα όταν αφορά τις σεξουαλικές περιπτύξεις ενός ζεύγους, συμπίπτει με την επιθυμία του υποκειμένου να διακόψει βίαια την πρωταρχική σκηνή. Πρόκειται για τη συμπύκνωση της επιθυμίας του υποκειμένου να διακόψει βίαια την ιδιωτικότητα του οιδιπόδειου ζεύγους και να εκδικηθεί την «ανάφτρα» (που παίζει...) μαμά. Είναι ένας θρίαμβος επί του οιδιπόδειου ζεύγους.
Η ερωτική επιθυμία παλινδρομεί ανάμεσα στην επιθυμία για μυστικότητα, ιδιωτικότητα και αποκλειστικότητα από τη μια και στην επιθυμία, από την άλλη, να μετακινηθεί κάποιος από αυτήν τη σεξουαλική σταθερότητα προς μια ασυνέχεια (να αποστασιοποιηθεί).
Αντίθετα από την πεποίθηση ότι είναι οι γυναίκες αυτές οι οποίες που επιθυμούν να περιφρουρήσουν μυστικότητα και αποκλειστικότητα, ενώ οι άνδρες ζητούν διαλείμματα από τον έρωτα, η κλινική εμπειρία φέρνει στο προσκήνιο πολλούς άντρες των οποίων οι εξαρτητικές τους ανάγκες ματαιώνονται από την αίσθηση που έχουν ότι οι γυναίκες τους είναι συναισθηματικά αφοσιωμένες στα παιδιά και τα μωρά τους έτσι ώστε να χάνουν το σεξουαλικό τους ενδιαφέρον για τους άντρες τους.
Ας σημειωθεί ότι αυτές οι ασυνέχειες στη σεξουαλική ζωή του ζεύγους -τόσο εκ μέρους των άντρων, όσο και εκ μέρους των γυναικών- ακόμα και μέσα σε ερωτικές σχέσης αληθινής αγάπης, συνιστούν σημαντικά «αντίβαρα» στην κατάσταση της οικειότητας, της αποκλειστικότητας και της συγχωνευτικής πλευράς του έρωτα.
Η έλλειψη αυτής της «ασυνέχειας» στη σεξουαλική ζωή του ζεύγους θα οδηγούσε στο να γίνει η σεξουαλικότητα ένα με την καθημερινότητα, κάτι που θα οδηγούσε σε συσσώρευση επιθετικότητας και ενός συγχωνευτικού αισθήματος απειλητικού για την όλη δυναμική και τη βιωσιμότητα της σχέσης. Αυτό ακριβώς δόθηκε από τον Ιάπωνα σκηνοθέτη Nagisa Oshima στην ταινία «In the Realm of the senses» (1976). Η ταινία δείχνει τον προοδευτικό εκφυλισμό της σχέσης δύο εραστών προς μια αχαλίνωση επιθετικότητα καθώς αυτοί αναλώνονται και «καταβροχθίζονται» μέσα στις σεξουαλικές τους περιπτύξεις διακόπτοντας την επαφή τους με τον εξωτερικό κόσμο.
Η αμφιθυμία στον έρωτα (πολύμορφα διαστροφικές, πρωτίστως σαδομαζοχιστικές πλευρές του) αντανακλάται προεξαρχόντως στην τριαδικοποίηση του έρωτα. Στην ερωτική επιθυμία και πράξη υφέρπουν ασυνείδητες και συνειδητές φαντασίες τριγωνικών περιπτύξεων και με τους δύο συντρόφους (αντίθετου φύλου) του οιδιπόδειου ζεύγους σαν εκδίκηση στον ομόφυλο αντίζηλο γονιό (επιθυμία του υποκειμένου να ριχτεί στο κρεβάτι του γονεικού ζεύγους για να του κλέψει το γονιό που ποθεί ερωτικά). Έτσι ο πόθος του ερωτευμένου να αποτελεί θριαμβευτικά το μοναδικό (préféré) και αποκλειστικό αντικείμενο πόθου του συντρόφου του (αποκλεισμός του τρίτου) συμπυκνώνει μια άμυνα σ' αυτήν ακριβώς την επιθυμία τριαδικοποίησης.
Απόσπασμα από τις σημειώσεις του ψυχολόγου, ψυχαναλυτή Σάββα Μπακιρτζόγλου, στο πλαίσιο τριήμερου βιωματικού σεμιναρίου (1-3 Νοεμβρίου 2013) του ΕΠΕΚΕΙΝΑ.
Πηγή
Tromaktiko
Το σεξουαλικό αντικείμενο κατά βάθος είναι ένα απαγορευμένο οιδιπόδειο αντικείμενο και η ερωτική πράξη μια συμβολική επανάληψη και ξεπέρασμα (υπερνίκηση) της πρωταρχικής σκηνής.
Το σεξουαλικό παιχνίδι είναι συνήθως επιδειξιομανιακό (προκλητικό) με σαδιστικές καταβολές:
πρόκειται για την επιθυμία του υποκειμένου να διεγείρει αλλά ταυτόχρονα να «τη σκάσει» από το αντικείμενο του πόθου (σύνδρομο της «κοκινοσκουφίτσας»). Παρομοίως το ηδονοβλεπτικό παιχνίδι έχει σαδιστικές καταβολές: πρόκειται για την σαδιστική (με το «ζόρι») εισβολή επί ενός αντικειμένου το οποίο δεν επιθυμεί (τραβιέται,δεν «κάθεται»).
Όπως και οι άλλες διαστροφές, η επιδειξιομανιακή διαστροφή είναι μια τυπική ανδρική απόκλιση. Από την άλλη μεριά, η επιδειξιομανιακή συμπεριφορά είναι συχνότερα συνδεδεμένη με τον γυναικείο χαρακτήρα. Ερμηνεύεται συχνά σαν ένας εξ' αντιδράσεως αμυντικός μηχανισμός (reaction formation) στον φθόνο του πέους. Μπορεί ακόμα να πρόκειται για μια εξ' αποστάσεως έκκληση για σεξουαλική επιβεβαίωση κατά τη φάση αλλαγής του αντικειμένου στο κορίτσι (πέρασμα από το πρώτο από το πρώτο αντικείμενο αγάπης, τη μητέρα στην επένδυση του πατέρα). Η αγάπη και αποδοχή του μικρού κοριτσιού- και της γυναικότητάς- του από τον πατέρα, επιβεβαιώνει τη γυναικεία της ταυτότητα και αποδοχή του εαυτού της απ' αυτήν την ίδια (Ross 1990, όπως αναφέρεται στον Kernberg 1995).
H γυναίκα στον έρωτα «παίζει» δηλαδή είναι προκλητική, αλλά ταυτόχρονα τραβιέται: αυτό συνιστά ένα ισχυρότατο αφροδισιακό για τους άντρες. Η αίσθηση των αντρών ότι το αντικείμενο του πόθου τους, «τους παίζει» προξενεί σ' αυτούς επιθετικότητα η οποία επιτείνει την επιθυμία τους να εισβάλουν στο γυναικείο σώμα. Πρόκειται για την επιθυμία των ανδρών να κυριαρχήσουν πάνω στη γυναίκα και να υπερπηδήσουν τα αναχώματα που χωρίζουν την αληθινή από την ψεύτικη ντροπή της. Η επιθυμία της ταπείνωσης του αντικειμένου περιλαμβάνει ένα μεγαλύτερο βαθμό επιθετικότητας εκ μέρους του υποκειμένου.
Η ηδονοβλεπτική συνιστώσα όταν αφορά τις σεξουαλικές περιπτύξεις ενός ζεύγους, συμπίπτει με την επιθυμία του υποκειμένου να διακόψει βίαια την πρωταρχική σκηνή. Πρόκειται για τη συμπύκνωση της επιθυμίας του υποκειμένου να διακόψει βίαια την ιδιωτικότητα του οιδιπόδειου ζεύγους και να εκδικηθεί την «ανάφτρα» (που παίζει...) μαμά. Είναι ένας θρίαμβος επί του οιδιπόδειου ζεύγους.
Η ερωτική επιθυμία παλινδρομεί ανάμεσα στην επιθυμία για μυστικότητα, ιδιωτικότητα και αποκλειστικότητα από τη μια και στην επιθυμία, από την άλλη, να μετακινηθεί κάποιος από αυτήν τη σεξουαλική σταθερότητα προς μια ασυνέχεια (να αποστασιοποιηθεί).
Αντίθετα από την πεποίθηση ότι είναι οι γυναίκες αυτές οι οποίες που επιθυμούν να περιφρουρήσουν μυστικότητα και αποκλειστικότητα, ενώ οι άνδρες ζητούν διαλείμματα από τον έρωτα, η κλινική εμπειρία φέρνει στο προσκήνιο πολλούς άντρες των οποίων οι εξαρτητικές τους ανάγκες ματαιώνονται από την αίσθηση που έχουν ότι οι γυναίκες τους είναι συναισθηματικά αφοσιωμένες στα παιδιά και τα μωρά τους έτσι ώστε να χάνουν το σεξουαλικό τους ενδιαφέρον για τους άντρες τους.
Ας σημειωθεί ότι αυτές οι ασυνέχειες στη σεξουαλική ζωή του ζεύγους -τόσο εκ μέρους των άντρων, όσο και εκ μέρους των γυναικών- ακόμα και μέσα σε ερωτικές σχέσης αληθινής αγάπης, συνιστούν σημαντικά «αντίβαρα» στην κατάσταση της οικειότητας, της αποκλειστικότητας και της συγχωνευτικής πλευράς του έρωτα.
Η έλλειψη αυτής της «ασυνέχειας» στη σεξουαλική ζωή του ζεύγους θα οδηγούσε στο να γίνει η σεξουαλικότητα ένα με την καθημερινότητα, κάτι που θα οδηγούσε σε συσσώρευση επιθετικότητας και ενός συγχωνευτικού αισθήματος απειλητικού για την όλη δυναμική και τη βιωσιμότητα της σχέσης. Αυτό ακριβώς δόθηκε από τον Ιάπωνα σκηνοθέτη Nagisa Oshima στην ταινία «In the Realm of the senses» (1976). Η ταινία δείχνει τον προοδευτικό εκφυλισμό της σχέσης δύο εραστών προς μια αχαλίνωση επιθετικότητα καθώς αυτοί αναλώνονται και «καταβροχθίζονται» μέσα στις σεξουαλικές τους περιπτύξεις διακόπτοντας την επαφή τους με τον εξωτερικό κόσμο.
Η αμφιθυμία στον έρωτα (πολύμορφα διαστροφικές, πρωτίστως σαδομαζοχιστικές πλευρές του) αντανακλάται προεξαρχόντως στην τριαδικοποίηση του έρωτα. Στην ερωτική επιθυμία και πράξη υφέρπουν ασυνείδητες και συνειδητές φαντασίες τριγωνικών περιπτύξεων και με τους δύο συντρόφους (αντίθετου φύλου) του οιδιπόδειου ζεύγους σαν εκδίκηση στον ομόφυλο αντίζηλο γονιό (επιθυμία του υποκειμένου να ριχτεί στο κρεβάτι του γονεικού ζεύγους για να του κλέψει το γονιό που ποθεί ερωτικά). Έτσι ο πόθος του ερωτευμένου να αποτελεί θριαμβευτικά το μοναδικό (préféré) και αποκλειστικό αντικείμενο πόθου του συντρόφου του (αποκλεισμός του τρίτου) συμπυκνώνει μια άμυνα σ' αυτήν ακριβώς την επιθυμία τριαδικοποίησης.
Απόσπασμα από τις σημειώσεις του ψυχολόγου, ψυχαναλυτή Σάββα Μπακιρτζόγλου, στο πλαίσιο τριήμερου βιωματικού σεμιναρίου (1-3 Νοεμβρίου 2013) του ΕΠΕΚΕΙΝΑ.
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
