2017-11-03 00:34:10
Σε κάποια στιγμή της ζωής σου θα μπλέξεις.
Έγινε αυτό που έπρεπε να γίνει: τη γνωρίζεις το καλοκαίρι σε αυτές τις μεικτές παρέες αγοριών κοριτσιών που πιάνουν μόνες τους όλο το μπαρ όταν βρίσκονται σε πλήρη σύνθεση και είναι μοιάζουν σαν να προήλθαν από κάποια σιωπηρή ανταλλαγή πληθυσμών. Περνάτε δέκα μέρες ζάχαρη. Λέτε να το συνεχίσετε και μετά.
Οι πρώτες δέκα μέρες χώρια, επειδή είχατε ήδη κανονίσει και κάπου αλλού να πάτε διακοπές, περνάνε σαν νερό. Επιστροφή στην πόλη που μοιάζει λες και κάθε της στενό είναι έτοιμο από καιρό να φιλοξενήσει το πάθος σας. Για δύο μέρες. Την τρίτη έπρεπε να φύγει, να πάει στον τόπο διαμονής της. Έμενε Λονδίνο και εσύ Αθήνα. Γιατί, ναι, ήταν μεν από την Αθήνα, αλλά δούλευε στο Λονδίνο.
«Είχα πάει για μεταπτυχιακό και ενώ ήμουν έτοιμη να επιστρέψω βρήκα δουλειά. Πρακτική για έξι μήνες. Είπα να δοκιμάσω. Με κράτησαν και έχω κλείσει ένα χρόνο εκεί. Ναι θέλω να επιστρέψω κάποια στιγμή, γιατί μην φανταστείς ότι αμείβομαι και πλουσιοπάροχα εκεί όπου είμαι, αλλά αν δεν έχω βρει πρώτα κάτι εδώ, δεν φεύγω. Θα φύγω μόνο αν δεν την παλεύω άλλο –και ακόμα την παλεύω μια χαρά». Έτσι σου είπε από την περίπου πρώτη στιγμή που γνωριστήκατε. Ήξερες και ήξερε.
Σχέση από απόσταση το θέμα μας λοιπόν. Τη συνέχεια της ιστορίας θα στην πω μετά. Γιατί προφανώς η ίδια ιστορία δεν λέει και κάτι. Μπορείς να αλλάξεις τον τόπο γνωριμίας, μπορείς να αλλάξεις το Λονδίνο με Θεσσαλονίκη, την Αθήνα με Ηράκλειο, τη δουλειά με σπουδές, στη θέση του γράφοντος να φανταστείς το Γιάννη από την Πάτρα και στη θέση εκείνης την Ελένη από την Ξάνθη, και πάλι στο ίδιο ακριβώς σημείο θα βρίσκεσαι.
«Θα μπλέξεις»
Αυτή είναι περίπου η μόνιμη κατάληξη κάθε κουβέντας που κάνεις με τρίτους για το θέμα. Αυτό σου λένε οι φίλοι σου. Αυτό σου λένε οι γνωστοί σου. Αυτό σου λέει ο εαυτός σου. Αυτό σου λέει η μάνα σου προσθέτοντας «κοίτα τώρα να ξοδεύεις τα λεφτά σου στα πέρα δώθε». Αυτό σου λέει η κυρία που έχει το ψιλικάτζιδικο, που το έχει μάθει από την κυρία Πίτσα απέναντι, που το έχει μάθει από τη μάνα σου. Αυτό λέει ο πατέρας σου, συμπληρώνοντας «έλα τώρα να μου δείξεις κάτι στο λαπτοπ».
Τι ξέρεις, αλλά δεν νοιάζει. Και μεταξύ μας καλώς δεν νοιάζει.
Μπλέκεις
Σε τι ακριβώς συνίσταται αυτό το μπλέξιμο. Κατ’ αρχάς, η αίσθηση ότι δεν μπορείς να την έχεις όποτε θέλεις σε ψιλοδιαλύει. Ότι θα πρέπει να πάει μια συγκεκριμένη ώρα της ημέρας για να τα πείτε μέσω Skype (και αυτό τα τελευταία δέκα χρόνια, διότι οι λίγο ποιο μεγάλοι έχουμε ζήσει και τις εποχές του messenger) ή ότι θα βρίσκεστε από κοντά συγκεκριμένες μέρες το μήνα. Ξέρεις όσο σε ενθουσιάζουν οι σπίθες που μπορεί να ανάψει ένα μεθυσμένο (ή και νηφάλιο) μήνυμα που θα της στείλεις απροειδοποίητα, άλλο τόσο σε απογοητεύει η εκ των προτέρων γνώση ότι αυτό το μήνυμα είναι προορισμένο να ζήσει και να πεθάνει στην οθόνη. Οι λέξεις του θα αποκτήσουν ποτέ μια υλική διάσταση.
Και μετά από το πρώτο αυτό στάδιο, που η εκείνη είναι μόνιμα αλλού, μόνιμα μακριά, μόνιμα κάνει κάτι άλλο από αυτό κάνεις εσύ και ποτέ δεν είστε εδώ, μαζί, περνάς σε ένα στάδιο μόνιμης αμφιβολίας αρχικά και ζήλειας στη συνέχεια. Μια ολόκληρη θηλειά ερωτημάτων αρχίζει και Τι κάνει εκεί πέρα, με ποιους είναι και γατί τελικά άργησε να μπει στο Skype και γιατί δεν επέστρεψε την ώρα που είχαμε συμφωνήσει;
Ξέρεις, η παράνοια απέχει μόλις μερικά «offline» και μερικά «last seen» σε μη αναμενόμενες ώρες. Και σε αυτό το δρόμο δεν θέλεις να βαδίσεις. Είχα σειρούλα στο στρατό που μου έλεγε ότι κάποτε είχε βρεθεί σε αντίστοιχη φάση ανάγκαζε την κοπέλα του να έχει όλο το βράδυ ανοιχτή την κάμερα για να βεβαιώνεται ο ίδιος ότι είναι σπίτι και κοιμάται. Τον χώρισε στις δύο εβδομάδες. Εκείνος ποτέ δεν κατάλαβε το γιατί. Καταλαβαίνεις για τι παράνοια μιλάμε, έτσι;
Cyber Sex
Περί του θέματος (όχι μόνο του cyber sex, αλλά της εξ αποστάσεως σχέσης) υπάρχει μια εξαιρετική ταινία που παίχτηκε πριν δύο τρία στις ελληνικές αίθουσες, το «10.000 χιλιόμετρα –η απόσταση μεταξύ μας». Εκείνη είναι στο Λος Άντζελες εκείνος στη Βαρκελώνη. Οι σκηνή που κάνουν cyber sex Οι δύο πρωταγωνιστές είναι από τις πιο χαρακτηριστικές του φιλμ. Όλη η αμηχανία, ανακατεμένη με αμηχανία και όσο πάθος μπορεί να σηκώσει μια καλή adsl σύνδεση είναι εκεί.
Και η δική σου προσπάθεια έτσι θα μοιάζει. Την πρώτη φορά. Τις επόμενες το όλο σκηνικό θα θυμίζεις κακοπαιγμένη κωμωδία. Αν υπάρχει αβάσταχτη καψούρα, κανείς δεν έχει διάθεση για cyber sex. Ναι, μπορεί να το είχες κάνει και να το είχες ευχαριστηθεί με το jenaki6887 που είχε γνωρίσει σε ένα chat, αλλά με αυτή που γουστάρεις δεν λειτουργεί. Δεν μιλάμε για υποκατάστατο, μιλάμε για το τίποτα, για την απόλυτη πράξη χωρίς νόημα. Αν το γαλακτομπούρεκο με στέβια είναι η ντροπή των γλυκών, αυτό που θα έκανε κάθε κουτάλι που σέβεται τον εαυτό του να αυτοκτονήσει., έτσι και το cyber sex είναι η ντροπή του σεξ.
Η φάση θα θυμίζει λίγο το «Από μακριά και αγαπημένοι», εκείνη την ανεκδιήγητη κομεντί με τον Τζάστιν Λονγκ και την Ντρου Μπάριμορ που επίσης είχαν προσπαθήσει να κάνουν σε κάποια φάση cyber sex.
Το τέλος
Έρχεται, δεν το γλιτώνεις και ίσως να είναι και άσχημο. Κυρίως όμως μένει η αμφιβολία. Ένα τεράστιο «αν» προσφέρει αντεπιχείρημα στην απόφασή σας (αμοιβαία ή μονομερής δεν έχει σημασία, εξάλλου και η σχέση σας ήταν μονομερής) να το διαλύσετε.
Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να το δοκιμάσεις. Όχι, για σένα η ζωή. Απλώς να ξέρεις ότι οι αντοχές σώνονται πιο γρήγορα και από καύσιμο σε Πόρσε. Και όσο και αν η απόσταση συμβάλλει ώστε να διατηρείς για περισσότερο καιρό μια εξιδανικευμένη εικόνα εκείνης, το γεγονός ότι εκείνη εικόνα είναι μακριά δεν κάνει τα πράγματα καλύτερα.
Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει μεγαλύτερο λάθος από το να πεις εξ αρχής «δεν πιστεύω στις σχέσεις από απόσταση» και να μην δοκιμάσεις. Δεν είπαμε να φας μια ζωή με αυτές ούτε να δίνεις ευκαιρία σε όλες τις πιθανές σχέσεις που μπορεί να εξελιχθούν με αυτό τον τρόπο.
Όσο για την ιστορία της αρχής έγινε αυτό που έπρεπε να γίνει: τη γνώρισες το καλοκαίρι, περάσατε 10 μέρες ζάχαρη, το συνεχίσατε εδώ, το συνεχίσατε με εκείνη να βρίσκεται εκεί, φάγατε μια περιουσία σε ταξίδια Αθήνα-Λονδίνο, σκέφτηκες να τα παρατήσεις όλα και να πας ν τη βρεις, σκέφτηκε να παρατήσει όλα και να γυρίσει πίσω. Ευτυχώς για σένα, το έκανε εκείνη.
Σπάνια συμβαίνει, αλλά αξίζει να φτάσεις μέχρι εκείνο το σημείο που είναι πιθανό να συμβεί., Ακόμα και αν δεν συμβεί ποτέ.
Πηγή Tromaktiko
Έγινε αυτό που έπρεπε να γίνει: τη γνωρίζεις το καλοκαίρι σε αυτές τις μεικτές παρέες αγοριών κοριτσιών που πιάνουν μόνες τους όλο το μπαρ όταν βρίσκονται σε πλήρη σύνθεση και είναι μοιάζουν σαν να προήλθαν από κάποια σιωπηρή ανταλλαγή πληθυσμών. Περνάτε δέκα μέρες ζάχαρη. Λέτε να το συνεχίσετε και μετά.
Οι πρώτες δέκα μέρες χώρια, επειδή είχατε ήδη κανονίσει και κάπου αλλού να πάτε διακοπές, περνάνε σαν νερό. Επιστροφή στην πόλη που μοιάζει λες και κάθε της στενό είναι έτοιμο από καιρό να φιλοξενήσει το πάθος σας. Για δύο μέρες. Την τρίτη έπρεπε να φύγει, να πάει στον τόπο διαμονής της. Έμενε Λονδίνο και εσύ Αθήνα. Γιατί, ναι, ήταν μεν από την Αθήνα, αλλά δούλευε στο Λονδίνο.
«Είχα πάει για μεταπτυχιακό και ενώ ήμουν έτοιμη να επιστρέψω βρήκα δουλειά. Πρακτική για έξι μήνες. Είπα να δοκιμάσω. Με κράτησαν και έχω κλείσει ένα χρόνο εκεί. Ναι θέλω να επιστρέψω κάποια στιγμή, γιατί μην φανταστείς ότι αμείβομαι και πλουσιοπάροχα εκεί όπου είμαι, αλλά αν δεν έχω βρει πρώτα κάτι εδώ, δεν φεύγω. Θα φύγω μόνο αν δεν την παλεύω άλλο –και ακόμα την παλεύω μια χαρά». Έτσι σου είπε από την περίπου πρώτη στιγμή που γνωριστήκατε. Ήξερες και ήξερε.
Σχέση από απόσταση το θέμα μας λοιπόν. Τη συνέχεια της ιστορίας θα στην πω μετά. Γιατί προφανώς η ίδια ιστορία δεν λέει και κάτι. Μπορείς να αλλάξεις τον τόπο γνωριμίας, μπορείς να αλλάξεις το Λονδίνο με Θεσσαλονίκη, την Αθήνα με Ηράκλειο, τη δουλειά με σπουδές, στη θέση του γράφοντος να φανταστείς το Γιάννη από την Πάτρα και στη θέση εκείνης την Ελένη από την Ξάνθη, και πάλι στο ίδιο ακριβώς σημείο θα βρίσκεσαι.
«Θα μπλέξεις»
Αυτή είναι περίπου η μόνιμη κατάληξη κάθε κουβέντας που κάνεις με τρίτους για το θέμα. Αυτό σου λένε οι φίλοι σου. Αυτό σου λένε οι γνωστοί σου. Αυτό σου λέει ο εαυτός σου. Αυτό σου λέει η μάνα σου προσθέτοντας «κοίτα τώρα να ξοδεύεις τα λεφτά σου στα πέρα δώθε». Αυτό σου λέει η κυρία που έχει το ψιλικάτζιδικο, που το έχει μάθει από την κυρία Πίτσα απέναντι, που το έχει μάθει από τη μάνα σου. Αυτό λέει ο πατέρας σου, συμπληρώνοντας «έλα τώρα να μου δείξεις κάτι στο λαπτοπ».
Τι ξέρεις, αλλά δεν νοιάζει. Και μεταξύ μας καλώς δεν νοιάζει.
Μπλέκεις
Σε τι ακριβώς συνίσταται αυτό το μπλέξιμο. Κατ’ αρχάς, η αίσθηση ότι δεν μπορείς να την έχεις όποτε θέλεις σε ψιλοδιαλύει. Ότι θα πρέπει να πάει μια συγκεκριμένη ώρα της ημέρας για να τα πείτε μέσω Skype (και αυτό τα τελευταία δέκα χρόνια, διότι οι λίγο ποιο μεγάλοι έχουμε ζήσει και τις εποχές του messenger) ή ότι θα βρίσκεστε από κοντά συγκεκριμένες μέρες το μήνα. Ξέρεις όσο σε ενθουσιάζουν οι σπίθες που μπορεί να ανάψει ένα μεθυσμένο (ή και νηφάλιο) μήνυμα που θα της στείλεις απροειδοποίητα, άλλο τόσο σε απογοητεύει η εκ των προτέρων γνώση ότι αυτό το μήνυμα είναι προορισμένο να ζήσει και να πεθάνει στην οθόνη. Οι λέξεις του θα αποκτήσουν ποτέ μια υλική διάσταση.
Και μετά από το πρώτο αυτό στάδιο, που η εκείνη είναι μόνιμα αλλού, μόνιμα μακριά, μόνιμα κάνει κάτι άλλο από αυτό κάνεις εσύ και ποτέ δεν είστε εδώ, μαζί, περνάς σε ένα στάδιο μόνιμης αμφιβολίας αρχικά και ζήλειας στη συνέχεια. Μια ολόκληρη θηλειά ερωτημάτων αρχίζει και Τι κάνει εκεί πέρα, με ποιους είναι και γατί τελικά άργησε να μπει στο Skype και γιατί δεν επέστρεψε την ώρα που είχαμε συμφωνήσει;
Ξέρεις, η παράνοια απέχει μόλις μερικά «offline» και μερικά «last seen» σε μη αναμενόμενες ώρες. Και σε αυτό το δρόμο δεν θέλεις να βαδίσεις. Είχα σειρούλα στο στρατό που μου έλεγε ότι κάποτε είχε βρεθεί σε αντίστοιχη φάση ανάγκαζε την κοπέλα του να έχει όλο το βράδυ ανοιχτή την κάμερα για να βεβαιώνεται ο ίδιος ότι είναι σπίτι και κοιμάται. Τον χώρισε στις δύο εβδομάδες. Εκείνος ποτέ δεν κατάλαβε το γιατί. Καταλαβαίνεις για τι παράνοια μιλάμε, έτσι;
Cyber Sex
Περί του θέματος (όχι μόνο του cyber sex, αλλά της εξ αποστάσεως σχέσης) υπάρχει μια εξαιρετική ταινία που παίχτηκε πριν δύο τρία στις ελληνικές αίθουσες, το «10.000 χιλιόμετρα –η απόσταση μεταξύ μας». Εκείνη είναι στο Λος Άντζελες εκείνος στη Βαρκελώνη. Οι σκηνή που κάνουν cyber sex Οι δύο πρωταγωνιστές είναι από τις πιο χαρακτηριστικές του φιλμ. Όλη η αμηχανία, ανακατεμένη με αμηχανία και όσο πάθος μπορεί να σηκώσει μια καλή adsl σύνδεση είναι εκεί.
Και η δική σου προσπάθεια έτσι θα μοιάζει. Την πρώτη φορά. Τις επόμενες το όλο σκηνικό θα θυμίζεις κακοπαιγμένη κωμωδία. Αν υπάρχει αβάσταχτη καψούρα, κανείς δεν έχει διάθεση για cyber sex. Ναι, μπορεί να το είχες κάνει και να το είχες ευχαριστηθεί με το jenaki6887 που είχε γνωρίσει σε ένα chat, αλλά με αυτή που γουστάρεις δεν λειτουργεί. Δεν μιλάμε για υποκατάστατο, μιλάμε για το τίποτα, για την απόλυτη πράξη χωρίς νόημα. Αν το γαλακτομπούρεκο με στέβια είναι η ντροπή των γλυκών, αυτό που θα έκανε κάθε κουτάλι που σέβεται τον εαυτό του να αυτοκτονήσει., έτσι και το cyber sex είναι η ντροπή του σεξ.
Η φάση θα θυμίζει λίγο το «Από μακριά και αγαπημένοι», εκείνη την ανεκδιήγητη κομεντί με τον Τζάστιν Λονγκ και την Ντρου Μπάριμορ που επίσης είχαν προσπαθήσει να κάνουν σε κάποια φάση cyber sex.
Το τέλος
Έρχεται, δεν το γλιτώνεις και ίσως να είναι και άσχημο. Κυρίως όμως μένει η αμφιβολία. Ένα τεράστιο «αν» προσφέρει αντεπιχείρημα στην απόφασή σας (αμοιβαία ή μονομερής δεν έχει σημασία, εξάλλου και η σχέση σας ήταν μονομερής) να το διαλύσετε.
Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να το δοκιμάσεις. Όχι, για σένα η ζωή. Απλώς να ξέρεις ότι οι αντοχές σώνονται πιο γρήγορα και από καύσιμο σε Πόρσε. Και όσο και αν η απόσταση συμβάλλει ώστε να διατηρείς για περισσότερο καιρό μια εξιδανικευμένη εικόνα εκείνης, το γεγονός ότι εκείνη εικόνα είναι μακριά δεν κάνει τα πράγματα καλύτερα.
Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει μεγαλύτερο λάθος από το να πεις εξ αρχής «δεν πιστεύω στις σχέσεις από απόσταση» και να μην δοκιμάσεις. Δεν είπαμε να φας μια ζωή με αυτές ούτε να δίνεις ευκαιρία σε όλες τις πιθανές σχέσεις που μπορεί να εξελιχθούν με αυτό τον τρόπο.
Όσο για την ιστορία της αρχής έγινε αυτό που έπρεπε να γίνει: τη γνώρισες το καλοκαίρι, περάσατε 10 μέρες ζάχαρη, το συνεχίσατε εδώ, το συνεχίσατε με εκείνη να βρίσκεται εκεί, φάγατε μια περιουσία σε ταξίδια Αθήνα-Λονδίνο, σκέφτηκες να τα παρατήσεις όλα και να πας ν τη βρεις, σκέφτηκε να παρατήσει όλα και να γυρίσει πίσω. Ευτυχώς για σένα, το έκανε εκείνη.
Σπάνια συμβαίνει, αλλά αξίζει να φτάσεις μέχρι εκείνο το σημείο που είναι πιθανό να συμβεί., Ακόμα και αν δεν συμβεί ποτέ.
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
