2017-11-04 20:44:34
Μία δήλωση που προκαλεί πολλά ερωτηματικά έκανε ο Παύλος Χαϊκάλης Ο ηθοποιός σε συνέντευξή του στο Down Town δήλωσε ότι είναι συμφιλιωμένος με την ιδέα του θανάτου και τον επιζητεί κιόλας.
Διαβάστε το απόσπασμα:
Είστε συμφιλιωμένος με την ιδέα του θανάτου;
Πάρα πολύ και τον επιζητώ κιόλας να σου πω την αλήθεια.
Είναι κάπως μακάβριο αυτό που λέτε.
Δεν είμαι καταθλιπτικός, πιστεύω όμως ότι ο θάνατος είναι το ωραιότερο πράγμα στη ζωή του ανθρώπου, απλώς δεν το ξέρει. Ο κόσμος τρέμει τον θάνατο λες και είναι κάτι. Τι φοβάται ο άνθρωπος; Αυτά που θα συναντήσει. Γιατί ίσως έρθει η δικαιοσύνη, η κρίσης της συνείδησής του. Αλλά όλη η φιλοσοφία της ζωής είναι λάθος.
Χαιρόμαστε όταν έρχεται ένα παιδί στη ζωή και κλαίμε όταν φεύγει κάποιος. Κλαίμε όταν φεύγει κάποιος, αντί να πανηγυρίζουμε γιατί λυτρώθηκε μια ψυχή ζώντας σε έναν πλανήτη. Σε έναν πλανήτη ο οποίος τι έχει; Είναι γεμάτος τοξίνες, βάσανα, υποχρεώσεις, σεξουαλικές ανάγκες.
Γενικά παλεύουμε για πράγματα. Υπάρχει, επίσης το στοιχείο της κτητικότητας, αλλά στην ουσία τίποτα δεν είναι δικό μας. Κανένας δεν είναι δικός μας. Ούτε το σπίτι μας, ούτε η γυναίκα μας, ούτε το παιδί μας, ούτε η δουλειά μας. Δεν ανήκουν σε κανέναν γιατί όλα φθείρονται. Είναι όλα αναλώσιμα. Υπάρχουν άνθρωποι που λένε “ότι φάμε, ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώ…ς μας”. Σεβαστό. Εγώ πιστεύω ότι ερχόμαστε και ξαναερχόμαστε, γιατί δεν μπορεί να υπάρχει ένα δίκαιο στο σπίτι, ένα δίκαιο στο κράτος και να μην υπάρχει ένα συμπαντικό δίκαιο, μια συμπαντική δικαιοσύνη. Tromaktiko
Διαβάστε το απόσπασμα:
Είστε συμφιλιωμένος με την ιδέα του θανάτου;
Πάρα πολύ και τον επιζητώ κιόλας να σου πω την αλήθεια.
Είναι κάπως μακάβριο αυτό που λέτε.
Δεν είμαι καταθλιπτικός, πιστεύω όμως ότι ο θάνατος είναι το ωραιότερο πράγμα στη ζωή του ανθρώπου, απλώς δεν το ξέρει. Ο κόσμος τρέμει τον θάνατο λες και είναι κάτι. Τι φοβάται ο άνθρωπος; Αυτά που θα συναντήσει. Γιατί ίσως έρθει η δικαιοσύνη, η κρίσης της συνείδησής του. Αλλά όλη η φιλοσοφία της ζωής είναι λάθος.
Χαιρόμαστε όταν έρχεται ένα παιδί στη ζωή και κλαίμε όταν φεύγει κάποιος. Κλαίμε όταν φεύγει κάποιος, αντί να πανηγυρίζουμε γιατί λυτρώθηκε μια ψυχή ζώντας σε έναν πλανήτη. Σε έναν πλανήτη ο οποίος τι έχει; Είναι γεμάτος τοξίνες, βάσανα, υποχρεώσεις, σεξουαλικές ανάγκες.
Γενικά παλεύουμε για πράγματα. Υπάρχει, επίσης το στοιχείο της κτητικότητας, αλλά στην ουσία τίποτα δεν είναι δικό μας. Κανένας δεν είναι δικός μας. Ούτε το σπίτι μας, ούτε η γυναίκα μας, ούτε το παιδί μας, ούτε η δουλειά μας. Δεν ανήκουν σε κανέναν γιατί όλα φθείρονται. Είναι όλα αναλώσιμα. Υπάρχουν άνθρωποι που λένε “ότι φάμε, ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώ…ς μας”. Σεβαστό. Εγώ πιστεύω ότι ερχόμαστε και ξαναερχόμαστε, γιατί δεν μπορεί να υπάρχει ένα δίκαιο στο σπίτι, ένα δίκαιο στο κράτος και να μην υπάρχει ένα συμπαντικό δίκαιο, μια συμπαντική δικαιοσύνη. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ελβετία: Το ουίσκι των 8.500 ευρώ αποδείχθηκε… «μαϊμού»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ