2017-11-10 20:29:26
π. Δημητρίου Μπόκου
Ο άγιος Νεκτάριος, όταν ήταν μικρό παιδί, ήταν πολύ φτωχός. Γεννήθηκε στη Συληβρία της Ανατολικής Θράκης το 1846. Γονείς του ήταν ο Δήμος και η Βασιλική (Μπαλού) Κεφαλά.
Ήταν το πέμπτο παιδί από έξι αδέλφια. Το όνομά του ήταν Αναστάσιος (Νεκτάριος ονομάστηκε όταν έγινε διάκονος). Η οικογένειά του ήταν πάμφτωχη, δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα. Έτσι σε ηλικία 14 ετών ο Αναστάσιος πήγε στην Κωνσταντινούπολη, για να δουλέψει και να πάει στο Γυμνάσιο.
Τα πρώτα χρόνια εκεί ήταν πολύ δύσκολα. Βρήκε εργασία σε έναν έμπορο καπνών, αλλά εκείνος δεν τον πλήρωνε καλά. Μερικές φορές μάλιστα τον έδερνε κιόλας. Με τον καιρό τα παπούτσια του τρύπησαν και τα ρούχα του πάλιωσαν πολύ. Δεν μπορούσε να αγοράσει καινούργια. Δεν έχανε όμως την πίστη του στον Θεό και προσευχόταν πολύ, γιατί μόνο εκεί εύρισκε δύναμη και παρηγοριά.
Βλέποντας ότι το αφεντικό του έγραφε γράμματα σε διαφόρους και λάβαινε απαντήσεις, σκέφτηκε, μέσα στην αθωότητά του να γράψει κι αυτός μια επιστολή, για να περιγράψει τα πολλά του προβλήματα. Δεν ήθελε όμως να τη στείλει στη μητέρα του, για να μην στενοχωριέται και κλαίει. Έτσι σκέφτηκε να τη στείλει απ’ ευθείας στον Χριστό, για να του πει τις μεγάλες ανάγκες που είχε. Πήρε λοιπόν χαρτί και μολύβι και έγραψε:
«Χριστούλη μου, δεν έχω παπούτσια και ρούχα.
Στείλε μου τα Σε παρακαλώ.
Ξέρεις πόσο Σε αγαπώ.
Αναστάσιος».
Έκλεισε το γράμμα και στον φάκελο απ’ έξω έγραψε:
"Προς
Κύριον Ιησού Χριστό
στον παράδεισο".
Ενώ πήγαινε να ταχυδρομήσει το γράμμα του, συναντήθηκε στον δρόμο με τον έμπορο ενός γειτονικού καταστήματος. Ο έμπορος αυτός γνώριζε τον Αναστάσιο, ήξερε τα βάσανα που περνούσε από το σκληρό αφεντικό του και τον συμπαθούσε πολύ για τον καλό του χαρακτήρα. Τον ρώτησε λοιπόν πού πηγαίνει και ο Αναστάσιος του εξήγησε ότι πάει να ρίξει ένα γράμμα στο ταχυδρομείο.
- Δώσε το σε μένα να το ταχυδρομήσω, γιατί εκεί πάω κι εγώ τώρα, είπε ο έμπορος.
Ο Αναστάσιος του εμπιστεύτηκε την επιστολή του και γύρισε στη δουλειά του χαρούμενος. Κάποια στιγμή ο έμπορος έριξε μια ματιά στο γράμμα και, βλέποντας ότι ο Αναστάσιος το έστελνε στον Χριστό, παραξενεύτηκε, αλλά και συγκινήθηκε. Έτσι λοιπόν άνοιξε το γράμμα και το διάβασε. Γεμάτος συγκίνηση έβαλε μερικά χρήματα σε ένα φάκελο και τον έστειλε ανώνυμα στον μικρό Αναστάσιο, που πέταξε απ’ τη χαρά του και ευχαρίστησε θερμά τον Θεό για την απάντηση αυτή.
Το αφεντικό του είδε μετά από λίγες μέρες τον Αναστάσιο με καινούργια ρούχα. «Θα έκλεψε χρήματα από το ταμείο μου για να τα αγοράσει», σκέφτηκε. Άρχισε λοιπόν να τον χτυπάει. Αλλά ο Αναστάσιος φώναζε:
- Δεν έχω κλέψει ποτέ στη ζωή μου. Ο Χριστός μού έστειλε τα χρήματα. Μη με χτυπάς!
O καλός έμπορος που τον είχε βοηθήσει, είδε τί γινόταν και ζήτησε να πάρει τον Αναστάσιο στη δική του δούλεψη. Είχε επιπλοποιείο. Εκεί τα πράγματα άλλαξαν εντελώς. Ο μικρός Αναστάσιος εργαζόταν λιγότερες ώρες και είχε χρόνο να διαβάζει (ιδιαίτερα την Αγία Γραφή), και να πηγαίνει στο σχολείο και στην Εκκλησία. Σιγά-σιγά έφερε και την υπόλοιπη οικογένειά του στην Κωνσταντινούπολη, για να ζήσουν όλοι καλύτερα. Έμεινε στην Πόλη 7 χρόνια και, 20 ετών πλέον, πήγε στη Χίο να εργασθεί ως δάσκαλος.
Εσύ πιστεύεις στον Χριστό σαν τον άγιο Νεκτάριο; Ή μήπως μαθαίνεις [ή σε μαθαίνουν] να εμπιστεύεσαι μόνο την τετράγωνη «σωστή» λογική σου; Μην ξεχνάς: Ο Θεός βρίσκεται στον κόσμο, ανάμεσά μας. Και μας βοηθάει με τα πολλά του χέρια που έχει εδώ: τα πιστά του παιδιά.
Τώρα που είσαι παιδί, μάθε να τον ψάχνεις κι εσύ σαν τον Άγιο Νεκτάριο. Αν τον βρήκε εκείνος, γιατί να μην το βρεις κι εσύ;
Δεν θα ’θελες κι εσύ να γίνεις άγιος; Υπάρχει τίποτε ανώτερο από αυτό να επιθυμήσεις στη ζωή σου;
9 Νοεμβρίου 2017
Εορτή Αγίου Νεκταρίου
Ἀ ν τ ι ύ λ η
Ἱ. Ναὸς Ἁγ. Βασιλείου, 481 00 Πρέβεζα
Τηλ. 26820-25861/23075/6980 898 504
e-mail: [email protected]
Ο άγιος Νεκτάριος, όταν ήταν μικρό παιδί, ήταν πολύ φτωχός. Γεννήθηκε στη Συληβρία της Ανατολικής Θράκης το 1846. Γονείς του ήταν ο Δήμος και η Βασιλική (Μπαλού) Κεφαλά.
Ήταν το πέμπτο παιδί από έξι αδέλφια. Το όνομά του ήταν Αναστάσιος (Νεκτάριος ονομάστηκε όταν έγινε διάκονος). Η οικογένειά του ήταν πάμφτωχη, δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα. Έτσι σε ηλικία 14 ετών ο Αναστάσιος πήγε στην Κωνσταντινούπολη, για να δουλέψει και να πάει στο Γυμνάσιο.
Τα πρώτα χρόνια εκεί ήταν πολύ δύσκολα. Βρήκε εργασία σε έναν έμπορο καπνών, αλλά εκείνος δεν τον πλήρωνε καλά. Μερικές φορές μάλιστα τον έδερνε κιόλας. Με τον καιρό τα παπούτσια του τρύπησαν και τα ρούχα του πάλιωσαν πολύ. Δεν μπορούσε να αγοράσει καινούργια. Δεν έχανε όμως την πίστη του στον Θεό και προσευχόταν πολύ, γιατί μόνο εκεί εύρισκε δύναμη και παρηγοριά.
Βλέποντας ότι το αφεντικό του έγραφε γράμματα σε διαφόρους και λάβαινε απαντήσεις, σκέφτηκε, μέσα στην αθωότητά του να γράψει κι αυτός μια επιστολή, για να περιγράψει τα πολλά του προβλήματα. Δεν ήθελε όμως να τη στείλει στη μητέρα του, για να μην στενοχωριέται και κλαίει. Έτσι σκέφτηκε να τη στείλει απ’ ευθείας στον Χριστό, για να του πει τις μεγάλες ανάγκες που είχε. Πήρε λοιπόν χαρτί και μολύβι και έγραψε:
«Χριστούλη μου, δεν έχω παπούτσια και ρούχα.
Στείλε μου τα Σε παρακαλώ.
Ξέρεις πόσο Σε αγαπώ.
Αναστάσιος».
Έκλεισε το γράμμα και στον φάκελο απ’ έξω έγραψε:
"Προς
Κύριον Ιησού Χριστό
στον παράδεισο".
Ενώ πήγαινε να ταχυδρομήσει το γράμμα του, συναντήθηκε στον δρόμο με τον έμπορο ενός γειτονικού καταστήματος. Ο έμπορος αυτός γνώριζε τον Αναστάσιο, ήξερε τα βάσανα που περνούσε από το σκληρό αφεντικό του και τον συμπαθούσε πολύ για τον καλό του χαρακτήρα. Τον ρώτησε λοιπόν πού πηγαίνει και ο Αναστάσιος του εξήγησε ότι πάει να ρίξει ένα γράμμα στο ταχυδρομείο.
- Δώσε το σε μένα να το ταχυδρομήσω, γιατί εκεί πάω κι εγώ τώρα, είπε ο έμπορος.
Ο Αναστάσιος του εμπιστεύτηκε την επιστολή του και γύρισε στη δουλειά του χαρούμενος. Κάποια στιγμή ο έμπορος έριξε μια ματιά στο γράμμα και, βλέποντας ότι ο Αναστάσιος το έστελνε στον Χριστό, παραξενεύτηκε, αλλά και συγκινήθηκε. Έτσι λοιπόν άνοιξε το γράμμα και το διάβασε. Γεμάτος συγκίνηση έβαλε μερικά χρήματα σε ένα φάκελο και τον έστειλε ανώνυμα στον μικρό Αναστάσιο, που πέταξε απ’ τη χαρά του και ευχαρίστησε θερμά τον Θεό για την απάντηση αυτή.
Το αφεντικό του είδε μετά από λίγες μέρες τον Αναστάσιο με καινούργια ρούχα. «Θα έκλεψε χρήματα από το ταμείο μου για να τα αγοράσει», σκέφτηκε. Άρχισε λοιπόν να τον χτυπάει. Αλλά ο Αναστάσιος φώναζε:
- Δεν έχω κλέψει ποτέ στη ζωή μου. Ο Χριστός μού έστειλε τα χρήματα. Μη με χτυπάς!
O καλός έμπορος που τον είχε βοηθήσει, είδε τί γινόταν και ζήτησε να πάρει τον Αναστάσιο στη δική του δούλεψη. Είχε επιπλοποιείο. Εκεί τα πράγματα άλλαξαν εντελώς. Ο μικρός Αναστάσιος εργαζόταν λιγότερες ώρες και είχε χρόνο να διαβάζει (ιδιαίτερα την Αγία Γραφή), και να πηγαίνει στο σχολείο και στην Εκκλησία. Σιγά-σιγά έφερε και την υπόλοιπη οικογένειά του στην Κωνσταντινούπολη, για να ζήσουν όλοι καλύτερα. Έμεινε στην Πόλη 7 χρόνια και, 20 ετών πλέον, πήγε στη Χίο να εργασθεί ως δάσκαλος.
Εσύ πιστεύεις στον Χριστό σαν τον άγιο Νεκτάριο; Ή μήπως μαθαίνεις [ή σε μαθαίνουν] να εμπιστεύεσαι μόνο την τετράγωνη «σωστή» λογική σου; Μην ξεχνάς: Ο Θεός βρίσκεται στον κόσμο, ανάμεσά μας. Και μας βοηθάει με τα πολλά του χέρια που έχει εδώ: τα πιστά του παιδιά.
Τώρα που είσαι παιδί, μάθε να τον ψάχνεις κι εσύ σαν τον Άγιο Νεκτάριο. Αν τον βρήκε εκείνος, γιατί να μην το βρεις κι εσύ;
Δεν θα ’θελες κι εσύ να γίνεις άγιος; Υπάρχει τίποτε ανώτερο από αυτό να επιθυμήσεις στη ζωή σου;
9 Νοεμβρίου 2017
Εορτή Αγίου Νεκταρίου
Ἀ ν τ ι ύ λ η
Ἱ. Ναὸς Ἁγ. Βασιλείου, 481 00 Πρέβεζα
Τηλ. 26820-25861/23075/6980 898 504
e-mail: [email protected]
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
