2017-11-11 00:43:12
Με άρθρο της στο EviaZoom.gr, η 27χρονη δικηγόρος Δήμητρα Σιαράπη καταθέτει την δική της άποψη για την 48ωρη άδεια που δόθηκε στον Δημήτρη Κουφοντίνα:
Αναλυτικά τα όσα αναφέρει:
«Δύο μέρες τώρα η κοινωνία έχει σχιστεί στα δύο. Αιτία: η χορήγηση άδειας στο Δημήτριο Κουφοντίνα. Οι μεν συντάσσονται, «δικαίωμα» του εγκλείστου η άδεια, οι δε διατείνονται: «θα βγει έξω ο τρομοκράτης, ο φονιάς, γιατί; Για να διαπράξει κι άλλα εγκλήματα;». Οι απόψεις διίστανται, αλλά τι ισχύει πραγματικά; Ο Κουφοντίνας έκανε χρήση των ευεργετικών- στην προκείμενη περίπτωση- διατάξεων του ν. 2776/1999. Ο νόμος προβλέπει τη χορήγηση τακτικής άδειας από μία έως έξι ημέρες, διάστημα που μπορεί να φθάσει και τις εννέα ημέρες, στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο καταδικασθείς σε ισόβια έχει εκτίσει 12 χρόνια στη φυλακή. Ανώτατο πλαφόν για την άδεια, ετησίως, είναι οι 45 ημέρες.
Η μία άδεια θα πρέπει να απέχει από την άλλη διάστημα εξήντα ημερών
. Προϋποθέσεις για τη χορήγηση της άδειας είναι α) η προσωπικότητα του κατάδικου και η εν γένει συμπεριφορά του μετά την τέλεση της πράξης, κατά τη διάρκεια, της κράτησης, σε συνδυασμό με το άρθρο 69 παράγραφος 2 του ίδιου νόμου- που αφορά στη μη τέλεση πειθαρχικών αδικημάτων- και κατά τη διάρκεια των αδειών, που ενδεχομένως του έχουν ήδη χορηγηθεί, β) η ατομική, επαγγελματική και κοινωνική κατάσταση του ιδίου και της οικογένειάς του, καθώς και οι τυχόν οικογενειακές του υποχρεώσεις, γ) η ωφέλεια, την οποία μπορεί να έχει για την προσωπικότητα του καταδίκου και τη μελλοντική του εξέλιξη η λήψη μέτρων για τη σταδιακή επάνοδό του σε καθεστώς πλήρους ελευθερίας.
Οι λόγοι χορήγησης μιας τέτοιας άδειας έγκεινται στην άμβλυνση των συνεπειών της κράτησης, ειδικά της πολυετούς και συγκεκριμένα στις συνέπειες του λεγόμενου «ιδρυματισμού» και την προσδοκία του σωφρονισμού μέσα από τη διαδικασία της επιβράβευσης για την καλή συμπεριφορά εντός των σωφρονιστικών καταστημάτων.
Η χορήγηση δε της άδειας στον κρατούμενο είναι μια κατάκτηση στα ήδη περιορισμένα δικαιώματά του. Το γεγονός βέβαια, ότι οι περισσότεροι κρατούμενοι όχι μόνο δεν επιστρέφουν μετά τις άδειες, αλλά υποτροπιάζουν κιόλας, είναι αποτέλεσμα της γενικότερης αποτυχίας του σωφρονιστικού μας συστήματος.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας είχε όλες τις τυπικές προϋποθέσεις για να λάβει μια τέτοια άδεια. Είναι έγκλειστος από το 2002, δεν έχει τελέσει πειθαρχικό αδίκημα κατά τη διάρκεια της κράτησής του και ισχυρίστηκε λόγους οικογενειακής επανασύνδεσης και επανασύστασης της μελισσουργικής μονάδας. Πραγματικά, προλαβαίνει κανείς να επανασυστήσει μια μονάδα μέσα σε δυο μέρες; Η πραγματικότητα είναι ότι η «απελευθέρωση» του Δημήτρη Κουφοντίνα, και κάθε άλλου εγκλείστου είναι δικαίωμά του .
Ο εγκλεισμός χωρίς τη βίωση της καθημερινής ζωής και των απλών στιγμών δεν οδηγεί στο επιθυμητό αποτέλεσμα, το σωφρονισμό και την αποφυγή τέλεσης νέων εγκλημάτων. Η περίπτωση του Κουφοντίνα, όμως, είναι ιδιάζουσα. Δεν χρειάζεται κατά τη γνώμη μου, να σταθεί κανείς στο γεγονός ότι ο άνθρωπος αυτός αφαίρεσε ζωές(!) και ότι μόνο αυτό αρκεί για να μην του χορηγηθεί η σαρανταοκτάωρη άδεια. Οι άνθρωποι των οποίων τις ζωές αφαίρεσε, δεν επιστρέφουν στη ζωή και το γεγονός ότι έχει ήδη στερηθεί 15 χρόνια την ελευθερία του είναι «αντίποινα», ένα είδος εκδίκησης με την υπογραφή της πολιτείας για τα εγκλήματα που έχει ήδη διαπράξει κι απαντούν στο αίσθημα της κοινωνικής δικαιοσύνης. Το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι παρά το χαμηλό του προφίλ, δηλώνει α μ ε τ α ν ό η τ ο ς και θεωρεί τον εαυτό του πολιτικό κρατούμενο!!!
Ποια «εχέγγυα καλής χρήσης της άδειας» υπάρχουν, όταν εκ προοιμίου γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος αυτός δεν έχει σωφρονιστεί στο ελάχιστο; Γιατι επιβραβεύεται με απονομή, έστω και για ένα σαρανταοκτάωρο, της ελευθερίας του, όταν διατυμπανίζει ότι επιτέλεσε και κοινωνικό έργο ακόμη ,διαπράττοντας 11(!) δολοφονίες;;;
Ο σκοπός της διάταξης βρίσκεται, κατά τη γνώμη μου, στην ορθή κατεύθυνση αλλά οι περιπτώσεις όπως του συγκεκριμένου, που ολοφάνερα το σωφρονιστικό σύστημα έχει αποτύχει παταγωδώς στο έργο του, χρήζουν εξαίρεσης, ιδίως όταν η χορήγηση της άδειας δεν είναι υποχρεωτική από το συμβούλιο των φυλακών αλλά δυνητική».
eviazoom
Αναλυτικά τα όσα αναφέρει:
«Δύο μέρες τώρα η κοινωνία έχει σχιστεί στα δύο. Αιτία: η χορήγηση άδειας στο Δημήτριο Κουφοντίνα. Οι μεν συντάσσονται, «δικαίωμα» του εγκλείστου η άδεια, οι δε διατείνονται: «θα βγει έξω ο τρομοκράτης, ο φονιάς, γιατί; Για να διαπράξει κι άλλα εγκλήματα;». Οι απόψεις διίστανται, αλλά τι ισχύει πραγματικά; Ο Κουφοντίνας έκανε χρήση των ευεργετικών- στην προκείμενη περίπτωση- διατάξεων του ν. 2776/1999. Ο νόμος προβλέπει τη χορήγηση τακτικής άδειας από μία έως έξι ημέρες, διάστημα που μπορεί να φθάσει και τις εννέα ημέρες, στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο καταδικασθείς σε ισόβια έχει εκτίσει 12 χρόνια στη φυλακή. Ανώτατο πλαφόν για την άδεια, ετησίως, είναι οι 45 ημέρες.
Η μία άδεια θα πρέπει να απέχει από την άλλη διάστημα εξήντα ημερών
Οι λόγοι χορήγησης μιας τέτοιας άδειας έγκεινται στην άμβλυνση των συνεπειών της κράτησης, ειδικά της πολυετούς και συγκεκριμένα στις συνέπειες του λεγόμενου «ιδρυματισμού» και την προσδοκία του σωφρονισμού μέσα από τη διαδικασία της επιβράβευσης για την καλή συμπεριφορά εντός των σωφρονιστικών καταστημάτων.
Η χορήγηση δε της άδειας στον κρατούμενο είναι μια κατάκτηση στα ήδη περιορισμένα δικαιώματά του. Το γεγονός βέβαια, ότι οι περισσότεροι κρατούμενοι όχι μόνο δεν επιστρέφουν μετά τις άδειες, αλλά υποτροπιάζουν κιόλας, είναι αποτέλεσμα της γενικότερης αποτυχίας του σωφρονιστικού μας συστήματος.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας είχε όλες τις τυπικές προϋποθέσεις για να λάβει μια τέτοια άδεια. Είναι έγκλειστος από το 2002, δεν έχει τελέσει πειθαρχικό αδίκημα κατά τη διάρκεια της κράτησής του και ισχυρίστηκε λόγους οικογενειακής επανασύνδεσης και επανασύστασης της μελισσουργικής μονάδας. Πραγματικά, προλαβαίνει κανείς να επανασυστήσει μια μονάδα μέσα σε δυο μέρες; Η πραγματικότητα είναι ότι η «απελευθέρωση» του Δημήτρη Κουφοντίνα, και κάθε άλλου εγκλείστου είναι δικαίωμά του .
Ο εγκλεισμός χωρίς τη βίωση της καθημερινής ζωής και των απλών στιγμών δεν οδηγεί στο επιθυμητό αποτέλεσμα, το σωφρονισμό και την αποφυγή τέλεσης νέων εγκλημάτων. Η περίπτωση του Κουφοντίνα, όμως, είναι ιδιάζουσα. Δεν χρειάζεται κατά τη γνώμη μου, να σταθεί κανείς στο γεγονός ότι ο άνθρωπος αυτός αφαίρεσε ζωές(!) και ότι μόνο αυτό αρκεί για να μην του χορηγηθεί η σαρανταοκτάωρη άδεια. Οι άνθρωποι των οποίων τις ζωές αφαίρεσε, δεν επιστρέφουν στη ζωή και το γεγονός ότι έχει ήδη στερηθεί 15 χρόνια την ελευθερία του είναι «αντίποινα», ένα είδος εκδίκησης με την υπογραφή της πολιτείας για τα εγκλήματα που έχει ήδη διαπράξει κι απαντούν στο αίσθημα της κοινωνικής δικαιοσύνης. Το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι παρά το χαμηλό του προφίλ, δηλώνει α μ ε τ α ν ό η τ ο ς και θεωρεί τον εαυτό του πολιτικό κρατούμενο!!!
Ποια «εχέγγυα καλής χρήσης της άδειας» υπάρχουν, όταν εκ προοιμίου γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος αυτός δεν έχει σωφρονιστεί στο ελάχιστο; Γιατι επιβραβεύεται με απονομή, έστω και για ένα σαρανταοκτάωρο, της ελευθερίας του, όταν διατυμπανίζει ότι επιτέλεσε και κοινωνικό έργο ακόμη ,διαπράττοντας 11(!) δολοφονίες;;;
Ο σκοπός της διάταξης βρίσκεται, κατά τη γνώμη μου, στην ορθή κατεύθυνση αλλά οι περιπτώσεις όπως του συγκεκριμένου, που ολοφάνερα το σωφρονιστικό σύστημα έχει αποτύχει παταγωδώς στο έργο του, χρήζουν εξαίρεσης, ιδίως όταν η χορήγηση της άδειας δεν είναι υποχρεωτική από το συμβούλιο των φυλακών αλλά δυνητική».
eviazoom
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κινητό Porsche?
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
