2017-11-11 18:33:54
Τον δρόμο για την αιωνιότηταλέει ότι αναζητά ο νομικός του Ευαγγελίου και ο Χριστός του δείχνει τον ανήφορο της αγάπης προβάλλοντας του το παράδειγμα του καλού Σαμαρείτη. Η διήγηση τελειώνει με πέντε λέξεις «Πορεύου και συ ποιεί ομοίως».
Είναι το συμπέρασμα, σύντομο, απλό και περιεκτικό.Νοσταλγός και αναζητητής της αιωνιότητας εμφανίζεται και ο σημερινός άνθρωπος.Επιθυμεί να βρεθεί στην βασιλεία της Χαράς και της Ειρήνης που αρχίζει από την ζωή αυτή και συνεχίζεται στην άλλη την Aιώνια και Παντοτινή.Για να φθάσει εκεί που επιθυμεί πρέπει να ακολουθήσει τον δρόμο της αγάπης η οποία δεν οδηγεί μόνον τον άνθρωπο στον ουρανό αλλά φέρνει και τον ουρανό ανάμεσα στους ανθρώπους.Ένα θλιβερό φαινόμενο της εποχής μας είναι η «φιλολογία της αγάπης» όπου πολλοί μιλούν για αγάπη, καμουφλάρονται πίσω από την αγάπη, και ταυτόχρονα εκμεταλλεύονται την αγάπη για δικούς τους σκοπούς, για επίδειξη, δημιουργία εντυπώσεων ή και για να πείσουν τους εαυτούς τους ότι έκαναν απλά το καθήκον τους, απέναντι στον ελάχιστο αδελφό.
Ειδικά τις ημέρες που έρχονται δεν θα είναι λίγοι εκείνοι που θα ευαισθητοποιηθούν για τους γέροντες, τους ανάπηρους, τα ορφανά, τους φυλακισμένους τους οποίους θα λησμονήσουν μετά τις εορτές για να τους ξαναθυμηθούν του χρόνου τέτοιον καιρό. Η γνήσια αγάπη χαρακτηρίζεται από την διαρκή πορεία μας προς τους ελαχίστους αδελφούς μας. Την πορεία που δεν σταματά, με τον ίδιο ρυθμό, το ίδιο ενδιαφέρον, την ίδια ζεστασιά όλον τον χρόνο. Η γνήσια αγάπη δεν περιμένει να χτυπήσουν την πόρτα της, αυτοί που πονούν και υποφέρουν αλλά βγαίνει η ίδια και τους αναζητά, κτυπά τις πόρτες τους και τους παρηγορεί, τους ενισχύει, τους στηρίζει.
Με λίγα λόγια και πολλά έργα όπως ο Καλός Σαμαρείτης που είναι η προσωποποίηση της αγάπης, ας στραφούμε προς τον πλησίον μας, χωρίς προτιμήσεις, χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς επιλογές.Ας αφήσουμε την καρδιά μας αυθόρμητα να προσφέρει, όχι γιατί τις το επιβάλλουν οι Ημέρες που έρχονται, ούτε για να εισπράξει χειροκροτήματα και επαίνους, αλλά για να νοιώσει την χαρά της εφαρμογής της μεγαλύτερης εντολής του Χριστού μας, η οποία «θα καλύψει πλήθος αμαρτιών » μας εν ημέρα κρίσεως.
Παράλληλα όμως ας καλλιεργήσουμε και την αγάπη της καρδιάς. Μην την περιορίσουμε μόνο στην υλική προσφορά.Μία επίσκεψη στον άρρωστο, στον κατάκοιτο, στον ανάπηρο, στον μοναχικό γείτονά μας έχει πάρα πολύ μεγάλη αξία, γιατί δεν υπάρχουν μόνο άδεια στομάχια αλλά υπάρχουν και άδειες ψυχές, που τους πνίγει η μοναξιά, η έλλειψη ενός ανθρώπου, ενός φίλου. Ο λόγος που μας προσφέρονται δύο αντίδωρα αυτός είναι : Μετά την Θ. Λειτουργία της Κυριακής ας κάνουμε την λειτουργία της αγάπης επισκεπτόμενοι κάποιον αδελφό. (Όχι μόνο τον συγγενή, τον φίλο και γνωστό μας) δίνοντάς του λίγη χαρά με την επίσκεψή μας, αλλά και την ευλογία του Μυστηρίου. Ο δρόμος που οδηγεί προς τον ουρανό, είναι ανοικτός μπροστά μας. Ας βάλουμε μέσα μας την καρδιά Του Καλού Σαμαρείτη και ας πορευθούμε σύμφωνα με Το παράδειγμα του!
Πηγή
paraklisi
Είναι το συμπέρασμα, σύντομο, απλό και περιεκτικό.Νοσταλγός και αναζητητής της αιωνιότητας εμφανίζεται και ο σημερινός άνθρωπος.Επιθυμεί να βρεθεί στην βασιλεία της Χαράς και της Ειρήνης που αρχίζει από την ζωή αυτή και συνεχίζεται στην άλλη την Aιώνια και Παντοτινή.Για να φθάσει εκεί που επιθυμεί πρέπει να ακολουθήσει τον δρόμο της αγάπης η οποία δεν οδηγεί μόνον τον άνθρωπο στον ουρανό αλλά φέρνει και τον ουρανό ανάμεσα στους ανθρώπους.Ένα θλιβερό φαινόμενο της εποχής μας είναι η «φιλολογία της αγάπης» όπου πολλοί μιλούν για αγάπη, καμουφλάρονται πίσω από την αγάπη, και ταυτόχρονα εκμεταλλεύονται την αγάπη για δικούς τους σκοπούς, για επίδειξη, δημιουργία εντυπώσεων ή και για να πείσουν τους εαυτούς τους ότι έκαναν απλά το καθήκον τους, απέναντι στον ελάχιστο αδελφό.
Ειδικά τις ημέρες που έρχονται δεν θα είναι λίγοι εκείνοι που θα ευαισθητοποιηθούν για τους γέροντες, τους ανάπηρους, τα ορφανά, τους φυλακισμένους τους οποίους θα λησμονήσουν μετά τις εορτές για να τους ξαναθυμηθούν του χρόνου τέτοιον καιρό. Η γνήσια αγάπη χαρακτηρίζεται από την διαρκή πορεία μας προς τους ελαχίστους αδελφούς μας. Την πορεία που δεν σταματά, με τον ίδιο ρυθμό, το ίδιο ενδιαφέρον, την ίδια ζεστασιά όλον τον χρόνο. Η γνήσια αγάπη δεν περιμένει να χτυπήσουν την πόρτα της, αυτοί που πονούν και υποφέρουν αλλά βγαίνει η ίδια και τους αναζητά, κτυπά τις πόρτες τους και τους παρηγορεί, τους ενισχύει, τους στηρίζει.
Με λίγα λόγια και πολλά έργα όπως ο Καλός Σαμαρείτης που είναι η προσωποποίηση της αγάπης, ας στραφούμε προς τον πλησίον μας, χωρίς προτιμήσεις, χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς επιλογές.Ας αφήσουμε την καρδιά μας αυθόρμητα να προσφέρει, όχι γιατί τις το επιβάλλουν οι Ημέρες που έρχονται, ούτε για να εισπράξει χειροκροτήματα και επαίνους, αλλά για να νοιώσει την χαρά της εφαρμογής της μεγαλύτερης εντολής του Χριστού μας, η οποία «θα καλύψει πλήθος αμαρτιών » μας εν ημέρα κρίσεως.
Παράλληλα όμως ας καλλιεργήσουμε και την αγάπη της καρδιάς. Μην την περιορίσουμε μόνο στην υλική προσφορά.Μία επίσκεψη στον άρρωστο, στον κατάκοιτο, στον ανάπηρο, στον μοναχικό γείτονά μας έχει πάρα πολύ μεγάλη αξία, γιατί δεν υπάρχουν μόνο άδεια στομάχια αλλά υπάρχουν και άδειες ψυχές, που τους πνίγει η μοναξιά, η έλλειψη ενός ανθρώπου, ενός φίλου. Ο λόγος που μας προσφέρονται δύο αντίδωρα αυτός είναι : Μετά την Θ. Λειτουργία της Κυριακής ας κάνουμε την λειτουργία της αγάπης επισκεπτόμενοι κάποιον αδελφό. (Όχι μόνο τον συγγενή, τον φίλο και γνωστό μας) δίνοντάς του λίγη χαρά με την επίσκεψή μας, αλλά και την ευλογία του Μυστηρίου. Ο δρόμος που οδηγεί προς τον ουρανό, είναι ανοικτός μπροστά μας. Ας βάλουμε μέσα μας την καρδιά Του Καλού Σαμαρείτη και ας πορευθούμε σύμφωνα με Το παράδειγμα του!
Πηγή
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης (10 Νοεμβρίου) - Ὁ Νονός τοῦ γέροντα Παϊσίου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
