2017-11-11 19:00:22
Ούτε που θυμάμαι πόσα ακριβώς ήπιαμε. Την επομένη πάντως ισχυριζόταν ότι είχε φτάσει τα δεκάξι σφηνάκια και αν πράγματι κατανάλωσε τόσα πολλά, τότε για λόγους εγωισμού κι η δική μου επίδοση κάπου εκεί πρέπει να κυμαινόταν, παρ’ ότι άμαθος ακόμη στα τσίπουρα.
Αλλά ήταν ωραίο το χειμωνιάτικο εκείνο βράδυ στου Τσουκάνη. Με τις φοιτητριούλες του Παιδαγωγικού να περνάνε κουκουλωμένες έξω από την τζαμαρία. Την απογευματινή βροχή να σμιλεύει σταλαχτίτες στις τριγύρω κεραμοσκεπές. Και κάτι σπουργίτια να ξεροσταλιάζουν στις γυμνές ακακίες του πεζοδρομίου.
Την ώρα που εμείς σηκωνόμασταν από το τραπέζι κουτρουβαλώντας ανάμεσα στις άδειες καρέκλες, τα ανισόπεδα κράσπεδα του δρόμου και τις ξύλινες κολόνες της ΔΕΗ για να δοκιμάσουμε τις κολυμβητικές μας ικανότητες, τρεις η ώρα τα χαράματα, στο σιντριβάνι της Νομαρχίας. Εκεί όπου τα στεκούμενα και βρομισμένα νερά σχημάτιζαν μια λεπτή κρούστα πάγου, πάνω από τα διαλυμένα αποτσίγαρα, τις νάιλον σακούλες και τα άδεια κουτάκια μπίρας.
Αλλά τι μου ’ρθε τώρα και τα λέω όλα αυτά; Ήδη στο τρίτο τσίπουρο και ευελπιστώ ματαίως να φτάσω στο δέκατο έκτο, ώστε βουτώντας στο ξηλωμένο πια σιντριβάνι της Νομαρχίας των Ιωαννίνων να αναζητήσω κάτω από την κρούστα πάγου τον Βασίλη, παρέα με τα διαλυμένα αποτσίγαρα, τις νάιλον σακούλες και κυρίως τα άδεια μπουκάλια μπίρας.
Και ας είναι πια ο Βασίλης εδώ και είκοσι σχεδόν χρόνια κάτω από το χώμα. Λιώμας.
Πηγή: artinews
Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης
olalathos
Αλλά ήταν ωραίο το χειμωνιάτικο εκείνο βράδυ στου Τσουκάνη. Με τις φοιτητριούλες του Παιδαγωγικού να περνάνε κουκουλωμένες έξω από την τζαμαρία. Την απογευματινή βροχή να σμιλεύει σταλαχτίτες στις τριγύρω κεραμοσκεπές. Και κάτι σπουργίτια να ξεροσταλιάζουν στις γυμνές ακακίες του πεζοδρομίου.
Την ώρα που εμείς σηκωνόμασταν από το τραπέζι κουτρουβαλώντας ανάμεσα στις άδειες καρέκλες, τα ανισόπεδα κράσπεδα του δρόμου και τις ξύλινες κολόνες της ΔΕΗ για να δοκιμάσουμε τις κολυμβητικές μας ικανότητες, τρεις η ώρα τα χαράματα, στο σιντριβάνι της Νομαρχίας. Εκεί όπου τα στεκούμενα και βρομισμένα νερά σχημάτιζαν μια λεπτή κρούστα πάγου, πάνω από τα διαλυμένα αποτσίγαρα, τις νάιλον σακούλες και τα άδεια κουτάκια μπίρας.
Αλλά τι μου ’ρθε τώρα και τα λέω όλα αυτά; Ήδη στο τρίτο τσίπουρο και ευελπιστώ ματαίως να φτάσω στο δέκατο έκτο, ώστε βουτώντας στο ξηλωμένο πια σιντριβάνι της Νομαρχίας των Ιωαννίνων να αναζητήσω κάτω από την κρούστα πάγου τον Βασίλη, παρέα με τα διαλυμένα αποτσίγαρα, τις νάιλον σακούλες και κυρίως τα άδεια μπουκάλια μπίρας.
Και ας είναι πια ο Βασίλης εδώ και είκοσι σχεδόν χρόνια κάτω από το χώμα. Λιώμας.
Πηγή: artinews
Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης
olalathos
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
8 λόγοι που οδηγούν τους άνδρες στην απιστία
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Την επιστροφή του Λάμπρου σκέφτονται στον ΠΑΟΚ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
