2012-05-25 16:20:16
Και εκεί που περπατάς αμέριμνος (ώρα 11.00πμ σήμερα), για να πας στο περίπτερο να πάρεις τσιγάρα....σφάζουνε δίπλα σου έναν μαυριδερό (όχι μαύρο - μαύρο, ιμιτασιόν μαύρο)
Για να σας προλάβω δεν τον σφάζουνε νταβραντισμένοι λευκοί με πρόβλημα..., αλλά ιμιτασιόν μαύροι, σαν και τον ίδιο.
Και όταν λέω τον σφάζουνε, εννοώ τον καρφώνουνε με μαχαίρι (5cm λεπίδα) στην ωμοπλάτη.
Τα πρώτα δευτερόλεπτα που επικρατεί ένας χαμός, νομίζεις πως σφάξανε εσένα… (σκέψου λίγο το συναίσθημα).
Έχει ξεφύγει η κατάσταση τελείως και έχει αρχίσει να μην μου αρέσει το κέντρο της πόλης μου.
Δεν είναι ότι την φοβάμαι, απλά δεν μου αρέσει και νομίζω ότι όσο περισσότερο δεν μου αρέσει εκείνη, τόσο θα διακινδυνεύω να μην της αρέσω ούτε εγώ.
Δεν γράφω την ιστορία για να την συζητήσουμε σαν ιστορία. Την γράφω γιατί πιστεύω πως υπάρχουν συμπολίτες μου, που δεν έχουν πλήρη επίγνωση του τι συμβαίνει. Το κράτος είναι τόσο αδύναμο που η ανομία και οι φυσικοί νόμοι της ζούγκλας έχουν αρχίσει να κυριαρχούν επί της λογικής και του χτεσινού πολιτισμού.
Εδώ πέρα, το κυρίως πρόβλημα έχει σταματήσει να είναι πολιτικό. Έχει αρχίσει να είναι πρόβλημα ασφάλειας. Σκέφτομαι απλά, πόσο βασικό είναι το αίσθημα ασφάλειας στην πυραμίδα των αναγκών και καταλαβαίνω πως όσο το κοινωνικό σύνολο αδιαφορεί για ότι συμβαίνει στις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας, τόσο οι άνθρωποι που ζουν εκεί την καθημερινότητά τους θα πλησιάζουν το σημείο που θα πουλήσουν ακόμα και την ψυχή τους για λίγη προστασία.
Αναγνώστης
Tromaktiko
Για να σας προλάβω δεν τον σφάζουνε νταβραντισμένοι λευκοί με πρόβλημα..., αλλά ιμιτασιόν μαύροι, σαν και τον ίδιο.
Και όταν λέω τον σφάζουνε, εννοώ τον καρφώνουνε με μαχαίρι (5cm λεπίδα) στην ωμοπλάτη.
Τα πρώτα δευτερόλεπτα που επικρατεί ένας χαμός, νομίζεις πως σφάξανε εσένα… (σκέψου λίγο το συναίσθημα).
Έχει ξεφύγει η κατάσταση τελείως και έχει αρχίσει να μην μου αρέσει το κέντρο της πόλης μου.
Δεν είναι ότι την φοβάμαι, απλά δεν μου αρέσει και νομίζω ότι όσο περισσότερο δεν μου αρέσει εκείνη, τόσο θα διακινδυνεύω να μην της αρέσω ούτε εγώ.
Δεν γράφω την ιστορία για να την συζητήσουμε σαν ιστορία. Την γράφω γιατί πιστεύω πως υπάρχουν συμπολίτες μου, που δεν έχουν πλήρη επίγνωση του τι συμβαίνει. Το κράτος είναι τόσο αδύναμο που η ανομία και οι φυσικοί νόμοι της ζούγκλας έχουν αρχίσει να κυριαρχούν επί της λογικής και του χτεσινού πολιτισμού.
Εδώ πέρα, το κυρίως πρόβλημα έχει σταματήσει να είναι πολιτικό. Έχει αρχίσει να είναι πρόβλημα ασφάλειας. Σκέφτομαι απλά, πόσο βασικό είναι το αίσθημα ασφάλειας στην πυραμίδα των αναγκών και καταλαβαίνω πως όσο το κοινωνικό σύνολο αδιαφορεί για ότι συμβαίνει στις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας, τόσο οι άνθρωποι που ζουν εκεί την καθημερινότητά τους θα πλησιάζουν το σημείο που θα πουλήσουν ακόμα και την ψυχή τους για λίγη προστασία.
Αναγνώστης
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
" 'Oπου με πάει η μουσική"
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Χωρίς κυριακάτικο παζάρι το Θησείο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
