2017-11-16 11:32:55
Τα παιδιά της οικονομικής κρίσης, είναι αυτά που πάνω στο ξεπέταγμα τους για μια καλύτερη ζωή, με όνειρα γήινα και χειροπιαστά,όπως η οικογένεια με 2-3 παιδιά και λεφτά ίσαμε που να τα φέρνουν βόλτα και να πάνε και στο ταβερνάκι τους, μπολιασμένα από την δύναμη που τους έδωσε από τα γεννοφάσκια τους ο καθάριος αέρας και το κρυστάλλινο νερό της πηγής του χωριού,προσγειώθηκαν απότομα πάνω στον τοίχο της ανεργίας και στην εκμετάλλευση των εργοδοτών στα λίγα μεροκάματα που έπειτα περίσσεψαν.
Η Λένα Παπαζαχαρία, παιδί της κρίσης κι αυτή,μεγαλωμένη στο Αγρίνιο,γεννημένη όμως ανάμεσα στα επιβλητικά βουνά της Χούνης Αιτωλοακαρνανίας,λόγω της ανεργίας και της αγάπης για το χωριό της,αποφάσισε στα 32 της να εγκατασταθεί εκεί τα τελευταία 4 χρόνια.
“Είναι ίσως το πιο ωραίο πράγμα στον κόσμο να σαι δίπλα στην φύση μας είπε..Να της δίνεις να την καλοπιάνεις ,να την χαϊδέψεις απαλά με τα σκαλιστήρια,κι αυτή να σου δίνει απλόχερα τους καρπούς της για ανταμοιβή..Κι έπειτα εσύ πρέπει να την περιποιείσαι ,να την ποτίζεις να την κλαδεύεις,να την ξεβοτανίζεις,να την μπολιάζεις.
Κι έρχεται η ώρα που θα πιάσεις στα χέρια σου,φρούτα και άνθη μυρωδικά,που τόσα χρόνια στην πόλη έιχα ξεχάσει το άρωμά τους..
Τα χώματα μας και τα πολλά νερά του χωριού μου προσθέτουν το κάτι παραπάνω,στην γευση και στην μυρωδιά τους!
Η Χούνη είναι ευλογημένος τόπος όταν θέλει κάποιος να ασχοληθεί με την γη!
Τώρα που γύρισα λοιπόν έχω το χρόνο,-και συμπληρώνει με τον αυθορμητισμό που την διακρίνει:”Γαμώτο η μέρα μου φαίνεται διπλάσια τώρα!!”-έχω το μεράκι και φυσικά την πρώτη ύλη που παράγει το χωριό μου στα φρούτα(σύκα,δαμάσκηνα,σταφύλια,βύσσινα,κεράσια,καρύδια κ.α)και δεν θέλω να τα αφήσω ανεκμετάλλευτα !
Ήρθα στο χωριό μου ξανά,μ’ αρέσει η ζωή εδώ,και κάνω όλες τις αγροτικές δουλειές!
Νοιώθω πολύ ήσυχη με τον εαυτό μου πια.Δίπλα στην φύση το άγχος, μου είναι άγνωστη λέξη,είμαι απόλυτα ευχαριστημένη με την επιλογή μου να ξαναγυρίσω στον τόπο που γεννήθηκα!
Το μεράκι μου από μικρο κορίτσι ήταν η ζαχαροπλαστική!Καθόμουν από την ώρα που θυμάμαι τον εαυτό μου να περπατάω, να χαζεύω την μάνα μου και την γιαγιά μου,την ώρα που έφτιαχναν γλυκά..Στην αρχή εμπηχνα βαθιά το χέρι μου στον βάζο και έγλυφα τα δάκτυλά μου μέχρι την τελευταία σταγόνα χύνοντας το μισό κάτω!
Έπειτα πάρα το κατσάδιασμα πριν πάω ακόμα δημοτικό βοηθούσα ,κουβαλώντας τα υλικά και κοίταζα την διαδικασία ρουφώντας σαν σφουγγάρι κάθε τι που παρατηρούσα….Έτσι γεννήθηκε η αγάπη μου για την παραδοσιακή ζαχαροπλαστική,αυτή δηλαδή που έμαθε η προγιαγιά μου στην μάνα μου κι αυτή σε μένα..
Όταν γύρισα πάλι εδώ,και μ αγκάλιασαν οι μυρωδιές της φύσης,είπα ότι αυτό είναι ένα δώρο που μου δίνει ο Θεός και δεν θα το αφήσω να πάει χαμένο..άρχισα λοιπόν να φτιάχνω ξανά παραδοσιακά γλυκά και κυρίως γλυκά του κουταλιού!
Έχω μπει πια σε μια άλλη διαδικασία..Θα έλεγα έχω “κολλήσει” για τα καλά!Εκτός από παραδοσιακά γλυκά,και φυσικά τα γλυκά του κουταλιού, που τα διαθέτω σε γνωστούς και φίλους,φτιάχνω μαρμελάδες και λικέρ ,έχοντας σοβαρά κατά νου , όταν με ευνοήσουν οι συνθήκες κάποια στιγμή να ασχοληθώ επαγγελματικά.
Και επειδή σου άρεσε το γαλακτομπούρεκο που ανέβασα στο f/b πάρε μια συνταγή:
ΓΑΛΑΚΤΟΜΠΟΥΡΕΚΟ
ΥΛΙΚΑ
5 Αυγά
5 κούπες γάλα
1 κούπα ζαχαρούχο γάλα
1 κούπα νερό
1 κούπα φρέσκο γάλα
1 κούπα ζάχαρη
2 βανίλιες
200 γραμ βούτυρο
1 κούπα σιμιγδάλι ψιλό
1/2 φύλλο κρούστας.
ΣΙΡΟΠΙ
3 κούπες ζαχαρη
2 κούπες νερό 2 βανίλιες
ξύσμα λεμονιού
ΚΡΕΜΑ:
βάζουμε στην κατσαρόλα όλα τα υλικά ανακατευοντας να μη σβολιάσει(*τα αυγά χτυπημένα),όταν αρχίσει να πήζει το μείγμα βγάζουμε από τη φωτιά,ρίχνουμε το βούτυρο κ ανακατεύουμε ώσπου να σπάσει λίγο η θερμοκρασία.ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Στρώνουμε τα φύλλα βουτυρωμένα ένα-ένα στο ταψί(τα μισά) κ μετά απλώνουμε τη κρέμα (όχι καυτή)μετά βάζουμε τα υπόλοιπα φύλλα πάλι βουτυρωμένα κ στο τέλος ραντίζουμε με λίγο νερό.
χαράζουμε κομμάτια στο μέγεθος που θέλουμε.
Ψηνουμε σε προθερμασμενο φούρνο στους 180 βαθμούς με αντιστάσεις για 40-50 λεπτά(αναλόγως τη κουζίνα)μέχρι να ροδοκοκκινησει.
Βράζουμε τα υλικά για το σιρόπι 5 λεπτά κ το περιχύνουμε κρύο στο καυτό μας γαλακτομπουρεκο.
parakampylianews.blogspot.gr
http://www.agriniopress.gr/
Η Λένα Παπαζαχαρία, παιδί της κρίσης κι αυτή,μεγαλωμένη στο Αγρίνιο,γεννημένη όμως ανάμεσα στα επιβλητικά βουνά της Χούνης Αιτωλοακαρνανίας,λόγω της ανεργίας και της αγάπης για το χωριό της,αποφάσισε στα 32 της να εγκατασταθεί εκεί τα τελευταία 4 χρόνια.
“Είναι ίσως το πιο ωραίο πράγμα στον κόσμο να σαι δίπλα στην φύση μας είπε..Να της δίνεις να την καλοπιάνεις ,να την χαϊδέψεις απαλά με τα σκαλιστήρια,κι αυτή να σου δίνει απλόχερα τους καρπούς της για ανταμοιβή..Κι έπειτα εσύ πρέπει να την περιποιείσαι ,να την ποτίζεις να την κλαδεύεις,να την ξεβοτανίζεις,να την μπολιάζεις.
Κι έρχεται η ώρα που θα πιάσεις στα χέρια σου,φρούτα και άνθη μυρωδικά,που τόσα χρόνια στην πόλη έιχα ξεχάσει το άρωμά τους..
Τα χώματα μας και τα πολλά νερά του χωριού μου προσθέτουν το κάτι παραπάνω,στην γευση και στην μυρωδιά τους!
Η Χούνη είναι ευλογημένος τόπος όταν θέλει κάποιος να ασχοληθεί με την γη!
Τώρα που γύρισα λοιπόν έχω το χρόνο,-και συμπληρώνει με τον αυθορμητισμό που την διακρίνει:”Γαμώτο η μέρα μου φαίνεται διπλάσια τώρα!!”-έχω το μεράκι και φυσικά την πρώτη ύλη που παράγει το χωριό μου στα φρούτα(σύκα,δαμάσκηνα,σταφύλια,βύσσινα,κεράσια,καρύδια κ.α)και δεν θέλω να τα αφήσω ανεκμετάλλευτα !
Ήρθα στο χωριό μου ξανά,μ’ αρέσει η ζωή εδώ,και κάνω όλες τις αγροτικές δουλειές!
Νοιώθω πολύ ήσυχη με τον εαυτό μου πια.Δίπλα στην φύση το άγχος, μου είναι άγνωστη λέξη,είμαι απόλυτα ευχαριστημένη με την επιλογή μου να ξαναγυρίσω στον τόπο που γεννήθηκα!
Το μεράκι μου από μικρο κορίτσι ήταν η ζαχαροπλαστική!Καθόμουν από την ώρα που θυμάμαι τον εαυτό μου να περπατάω, να χαζεύω την μάνα μου και την γιαγιά μου,την ώρα που έφτιαχναν γλυκά..Στην αρχή εμπηχνα βαθιά το χέρι μου στον βάζο και έγλυφα τα δάκτυλά μου μέχρι την τελευταία σταγόνα χύνοντας το μισό κάτω!
Έπειτα πάρα το κατσάδιασμα πριν πάω ακόμα δημοτικό βοηθούσα ,κουβαλώντας τα υλικά και κοίταζα την διαδικασία ρουφώντας σαν σφουγγάρι κάθε τι που παρατηρούσα….Έτσι γεννήθηκε η αγάπη μου για την παραδοσιακή ζαχαροπλαστική,αυτή δηλαδή που έμαθε η προγιαγιά μου στην μάνα μου κι αυτή σε μένα..
Όταν γύρισα πάλι εδώ,και μ αγκάλιασαν οι μυρωδιές της φύσης,είπα ότι αυτό είναι ένα δώρο που μου δίνει ο Θεός και δεν θα το αφήσω να πάει χαμένο..άρχισα λοιπόν να φτιάχνω ξανά παραδοσιακά γλυκά και κυρίως γλυκά του κουταλιού!
Έχω μπει πια σε μια άλλη διαδικασία..Θα έλεγα έχω “κολλήσει” για τα καλά!Εκτός από παραδοσιακά γλυκά,και φυσικά τα γλυκά του κουταλιού, που τα διαθέτω σε γνωστούς και φίλους,φτιάχνω μαρμελάδες και λικέρ ,έχοντας σοβαρά κατά νου , όταν με ευνοήσουν οι συνθήκες κάποια στιγμή να ασχοληθώ επαγγελματικά.
Και επειδή σου άρεσε το γαλακτομπούρεκο που ανέβασα στο f/b πάρε μια συνταγή:
ΓΑΛΑΚΤΟΜΠΟΥΡΕΚΟ
ΥΛΙΚΑ
5 Αυγά
5 κούπες γάλα
1 κούπα ζαχαρούχο γάλα
1 κούπα νερό
1 κούπα φρέσκο γάλα
1 κούπα ζάχαρη
2 βανίλιες
200 γραμ βούτυρο
1 κούπα σιμιγδάλι ψιλό
1/2 φύλλο κρούστας.
ΣΙΡΟΠΙ
3 κούπες ζαχαρη
2 κούπες νερό 2 βανίλιες
ξύσμα λεμονιού
ΚΡΕΜΑ:
βάζουμε στην κατσαρόλα όλα τα υλικά ανακατευοντας να μη σβολιάσει(*τα αυγά χτυπημένα),όταν αρχίσει να πήζει το μείγμα βγάζουμε από τη φωτιά,ρίχνουμε το βούτυρο κ ανακατεύουμε ώσπου να σπάσει λίγο η θερμοκρασία.ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Στρώνουμε τα φύλλα βουτυρωμένα ένα-ένα στο ταψί(τα μισά) κ μετά απλώνουμε τη κρέμα (όχι καυτή)μετά βάζουμε τα υπόλοιπα φύλλα πάλι βουτυρωμένα κ στο τέλος ραντίζουμε με λίγο νερό.
χαράζουμε κομμάτια στο μέγεθος που θέλουμε.
Ψηνουμε σε προθερμασμενο φούρνο στους 180 βαθμούς με αντιστάσεις για 40-50 λεπτά(αναλόγως τη κουζίνα)μέχρι να ροδοκοκκινησει.
Βράζουμε τα υλικά για το σιρόπι 5 λεπτά κ το περιχύνουμε κρύο στο καυτό μας γαλακτομπουρεκο.
parakampylianews.blogspot.gr
http://www.agriniopress.gr/
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Ανταρκτική λιώνει από... κάτω.
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
