2017-11-17 06:13:13
Μη φοβηθείς το χαλασμό.
Φωτιά! Τσεκούρι!
Τράβα και χτίσε κάστρο απάνου τους
και ταμπουρώσου μέσα,
για πάλεμα, για μάτωμα,
για την καινούργια γέννα Γράφει ο: Διονύσης Μπερερής
Δεκαεφτά του Νοέμβρη του 1973. Τα νιάτα της Ελλάδας ταμπουρωμένα μέσα στον ναό τον Πνευματικό, στο Πολυτεχνείο, παλεύουν ενάντια στην εφτάχρονη Δικτατορία.
Είναι πολλά για τον ελληνικό λαό που τιμά τη λεύτερη έκφραση και αξιοπρέπεια τ' ατόμου, τα εφτά χρόνια της δούλωσης. Γιατί τόσα πέρασαν απ' τη μέρα που τανκς κατέλυσαν τη λεφτεριά στους δρόμους της Αθήνας μέχρι τη μέρα τούτη που τα ίδια απέναντι απ' το Πολυτεχνείο προσπαθούν να εμποδίσουν το θρόνιασμά της ξανά στην όμορφη Ελλάδα.
Κείνο το πρωινό τ' Απρίλη το δημοκρατικό φρόνημα του λαού καταπιέστηκε. Τη θέση της ελεύθερης βούλησης την πήρε ο εξαναγκασμός.
Όμως ο Ελληνικός λαός δεν ανέχεται την καταπίεση. Αγαπά τη Λεφτεριά και τη Δημοκρατία. Γι' αυτό επαναστάτησε.... Κείνη την ώρα τα ηρωικά νιάτα της Ελλάδας, με την ομόθυμη ενίσχυση του λαού σε ψυχική και υλική συμπαράσταση, έγραψαν στην ιστορία τη δοξασμένη σελίδα του Πολυτεχνείου.
Κείνη την ώρα όλη η Ελλάδα ακουμπούσε πάνω στο Πολυτεχνείο.
Δεν είχαν καταλάβει οι βιαστές της ανθρώπινης θέλησης που κουρέλιασαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια πως με τη βία δεν κυβερνούνται οι λαοί. Ήταν σαν να' θελαν να ευδοκιμήσει τροπικό φυτό στον Βόρειο Πόλο.
Ήταν ανιστόρητοι, γιατί δεν ήξεραν ή έκαναν πως δεν ήξεραν, ότι αν η Ελλάδα είναι γνωστή σ' όλο τον κόσμο το χρωστάει στην εποχή της μεγάλης Δημοκρατίας του Περικλή, της Αθηναϊκής Δημοκρατίας του χρυσού αιώνα.
Έδωσαν απατηλές υποσχέσεις για Δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα κρατώντας έτσι τον Ελληνικό λαό εφτά χρόνια δέσμιο. Ένας Άγγλος δημοσιογράφος θα μας πει πως μετά την άλωση της Πόλης και την Μικρασιατική καταστροφή είναι η Τρίτη συμφορά που βρίσκει τον τόπο.
Μετά τη Νομική, το Πολυτεχνείο προπύργιο της Λεφτεριάς. Κι ακόμα τούτο τόπος Θυσίας. Τρεις μέρες μέσα οι φοιτητές κλεισμένοι κι απέξω τα τανκς. Μέσα η Λεφτεριά κι απέξω η Βία. Ήταν οι λέφτεροι πολιορκημένοι που η πράξη της αυτοθυσίας τους στάθηκε αντάξια παρόμοιων άλλων γεγονότων της Ιστορίας μας.
Χόχλαζε το αίμα μέσα τους, υγραίνουν τα μάτια τους κι έδιναν όρκους πίστης στον αγώνα που ξεκίνησαν.
Δεκαεφτά του Νοέμβρη. Χαράματα. Το κακό έγινε. Αλλά τι κακό; Κακό ήταν που' μαθε όλη η Οικουμένη πως πολεμάνε τα παιδιά της Ελλάδας για την απελευθέρωση και την αξιοπρέπεια; Κακό ήταν πού' δωσαν μαθήματα ήθους στους τύραννους όλης της γης;
Τα τανκς όρμησαν και γκρέμισαν την πόρτα. Πάνω όμως σε κείνη την γκρεμισμένη πόρτα έδωσε ξανά τον όρκο της η νιότη για ζωή και λευτεριά, τον όρκο του ονείρου που σε λίγο έγινε πραγματικότητα.
Κείνη την ώρα υπερίσχυσε η ωμή βία του σίδηρου και της φωτιάς, όμως η νέμεση εκδικήθηκε, αφού τη θέση της Δικτατορίας την πήρε η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Καμιά δύναμη δεν σταματά την Άνοιξη.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι σύμβολο Θυσίας, Δημοκρατίας και Ενότητας. Ο λαός κι οι φοιτητές κείνες τις ημέρες έγιναν πρωταγωνιστές της Ιστορίας. Μας έδειξαν πως η αξία του ανθρώπου μετριέται με το πόση ελευθερία μπορεί να βαστάξει.
Μας δίδαξαν πως δεν περνάει η βία μπροστά στην ενότητα, στην ομοψυχία και στη Δημοκρατία.
Ήθελαν να 'ναι λεύτεροι γι' αυτό σκοτώθηκαν. Όμως "χαμένοι τέτοιοι θάνατοι δεν πάνε". Έπεσαν! "Μακρύς ο λάκκος π' άνοιξε και κλει τον γίγαντά μου" θα μας πει ο ποιητής κι ακόμα θα μας περιγράψει το πέσιμό τους έτσι κι ένα άλλος.
"Κατάχαμα αρετή, ομορφιά, μυαλό και νιάτα
Τον κάλιο ο χειρότερος επάτα"
Τούτοι οι λεβέντες μας δίδαξαν να 'μαστε Έλληνες πολίτες λεύτεροι, περήφανοι, υπεύθυνοι κι ανδρείοι κι όχι δουλόφρονες, δειλοί και μικρόψυχοι. Δημοκρατική συνείδηση και Δημοκρατικό φρόνημα να 'ναι το γνώρισμά μας.
Ας περπατάμε με τα μάτια της ψυχής μας ανοικτά. Η ζωή τραβάει την ανηφόρα. Ποτέ δεν θα τολμήσει κανείς πια να σταματήσει το Περπάτημά μας. Αυτό το χώμα είναι ολονών μας, δεν ανήκει σε μια κάστα "εκλεκτών" κι ο ήλιος ανατέλλει για όλους.
Υποκλινόμαστε μπροστά σ' αυτούς που στάθηκαν αγέρωχοι μπροστά στα τανκς και στη βία την ωμή και με σημαία το θάρρος και την αφοβία τους εναντιώθηκαν σ' εκείνους που οδηγούσαν την πατρίδα στον γκρεμό.
Γιορτάζοντας τη γιορτή της Νιότης, που 'ναι ύμνος και δοξολογία για τους δημιουργούς της και διδαχή για μας, ας αναφωνήσουμε μαζί με τον Ποιητή:
"Τέτοιους βγάζει το Έθνος μας".
ximeronews
Φωτιά! Τσεκούρι!
Τράβα και χτίσε κάστρο απάνου τους
και ταμπουρώσου μέσα,
για πάλεμα, για μάτωμα,
για την καινούργια γέννα Γράφει ο: Διονύσης Μπερερής
Δεκαεφτά του Νοέμβρη του 1973. Τα νιάτα της Ελλάδας ταμπουρωμένα μέσα στον ναό τον Πνευματικό, στο Πολυτεχνείο, παλεύουν ενάντια στην εφτάχρονη Δικτατορία.
Είναι πολλά για τον ελληνικό λαό που τιμά τη λεύτερη έκφραση και αξιοπρέπεια τ' ατόμου, τα εφτά χρόνια της δούλωσης. Γιατί τόσα πέρασαν απ' τη μέρα που τανκς κατέλυσαν τη λεφτεριά στους δρόμους της Αθήνας μέχρι τη μέρα τούτη που τα ίδια απέναντι απ' το Πολυτεχνείο προσπαθούν να εμποδίσουν το θρόνιασμά της ξανά στην όμορφη Ελλάδα.
Κείνο το πρωινό τ' Απρίλη το δημοκρατικό φρόνημα του λαού καταπιέστηκε. Τη θέση της ελεύθερης βούλησης την πήρε ο εξαναγκασμός.
Όμως ο Ελληνικός λαός δεν ανέχεται την καταπίεση. Αγαπά τη Λεφτεριά και τη Δημοκρατία. Γι' αυτό επαναστάτησε.... Κείνη την ώρα τα ηρωικά νιάτα της Ελλάδας, με την ομόθυμη ενίσχυση του λαού σε ψυχική και υλική συμπαράσταση, έγραψαν στην ιστορία τη δοξασμένη σελίδα του Πολυτεχνείου.
Κείνη την ώρα όλη η Ελλάδα ακουμπούσε πάνω στο Πολυτεχνείο.
Δεν είχαν καταλάβει οι βιαστές της ανθρώπινης θέλησης που κουρέλιασαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια πως με τη βία δεν κυβερνούνται οι λαοί. Ήταν σαν να' θελαν να ευδοκιμήσει τροπικό φυτό στον Βόρειο Πόλο.
Ήταν ανιστόρητοι, γιατί δεν ήξεραν ή έκαναν πως δεν ήξεραν, ότι αν η Ελλάδα είναι γνωστή σ' όλο τον κόσμο το χρωστάει στην εποχή της μεγάλης Δημοκρατίας του Περικλή, της Αθηναϊκής Δημοκρατίας του χρυσού αιώνα.
Έδωσαν απατηλές υποσχέσεις για Δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα κρατώντας έτσι τον Ελληνικό λαό εφτά χρόνια δέσμιο. Ένας Άγγλος δημοσιογράφος θα μας πει πως μετά την άλωση της Πόλης και την Μικρασιατική καταστροφή είναι η Τρίτη συμφορά που βρίσκει τον τόπο.
Μετά τη Νομική, το Πολυτεχνείο προπύργιο της Λεφτεριάς. Κι ακόμα τούτο τόπος Θυσίας. Τρεις μέρες μέσα οι φοιτητές κλεισμένοι κι απέξω τα τανκς. Μέσα η Λεφτεριά κι απέξω η Βία. Ήταν οι λέφτεροι πολιορκημένοι που η πράξη της αυτοθυσίας τους στάθηκε αντάξια παρόμοιων άλλων γεγονότων της Ιστορίας μας.
Χόχλαζε το αίμα μέσα τους, υγραίνουν τα μάτια τους κι έδιναν όρκους πίστης στον αγώνα που ξεκίνησαν.
Δεκαεφτά του Νοέμβρη. Χαράματα. Το κακό έγινε. Αλλά τι κακό; Κακό ήταν που' μαθε όλη η Οικουμένη πως πολεμάνε τα παιδιά της Ελλάδας για την απελευθέρωση και την αξιοπρέπεια; Κακό ήταν πού' δωσαν μαθήματα ήθους στους τύραννους όλης της γης;
Τα τανκς όρμησαν και γκρέμισαν την πόρτα. Πάνω όμως σε κείνη την γκρεμισμένη πόρτα έδωσε ξανά τον όρκο της η νιότη για ζωή και λευτεριά, τον όρκο του ονείρου που σε λίγο έγινε πραγματικότητα.
Κείνη την ώρα υπερίσχυσε η ωμή βία του σίδηρου και της φωτιάς, όμως η νέμεση εκδικήθηκε, αφού τη θέση της Δικτατορίας την πήρε η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Καμιά δύναμη δεν σταματά την Άνοιξη.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι σύμβολο Θυσίας, Δημοκρατίας και Ενότητας. Ο λαός κι οι φοιτητές κείνες τις ημέρες έγιναν πρωταγωνιστές της Ιστορίας. Μας έδειξαν πως η αξία του ανθρώπου μετριέται με το πόση ελευθερία μπορεί να βαστάξει.
Μας δίδαξαν πως δεν περνάει η βία μπροστά στην ενότητα, στην ομοψυχία και στη Δημοκρατία.
Ήθελαν να 'ναι λεύτεροι γι' αυτό σκοτώθηκαν. Όμως "χαμένοι τέτοιοι θάνατοι δεν πάνε". Έπεσαν! "Μακρύς ο λάκκος π' άνοιξε και κλει τον γίγαντά μου" θα μας πει ο ποιητής κι ακόμα θα μας περιγράψει το πέσιμό τους έτσι κι ένα άλλος.
"Κατάχαμα αρετή, ομορφιά, μυαλό και νιάτα
Τον κάλιο ο χειρότερος επάτα"
Τούτοι οι λεβέντες μας δίδαξαν να 'μαστε Έλληνες πολίτες λεύτεροι, περήφανοι, υπεύθυνοι κι ανδρείοι κι όχι δουλόφρονες, δειλοί και μικρόψυχοι. Δημοκρατική συνείδηση και Δημοκρατικό φρόνημα να 'ναι το γνώρισμά μας.
Ας περπατάμε με τα μάτια της ψυχής μας ανοικτά. Η ζωή τραβάει την ανηφόρα. Ποτέ δεν θα τολμήσει κανείς πια να σταματήσει το Περπάτημά μας. Αυτό το χώμα είναι ολονών μας, δεν ανήκει σε μια κάστα "εκλεκτών" κι ο ήλιος ανατέλλει για όλους.
Υποκλινόμαστε μπροστά σ' αυτούς που στάθηκαν αγέρωχοι μπροστά στα τανκς και στη βία την ωμή και με σημαία το θάρρος και την αφοβία τους εναντιώθηκαν σ' εκείνους που οδηγούσαν την πατρίδα στον γκρεμό.
Γιορτάζοντας τη γιορτή της Νιότης, που 'ναι ύμνος και δοξολογία για τους δημιουργούς της και διδαχή για μας, ας αναφωνήσουμε μαζί με τον Ποιητή:
"Τέτοιους βγάζει το Έθνος μας".
ximeronews
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στάθης Τσελεπής: ο Ξηρομερίτης αγωνιστής του Πολυτεχνείου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
