2017-11-18 21:57:17
Πες μου Πες μου λοιπόν τι να πω;
Ποιον να τολμήσω να κοιτάξω στα μάτια και τι να πω;
Να πιάσω τη μάνα ή το μικρό παιδί του 37χρονου που πνίγηκε.
Πνίγηκε στην πόλη που τόσο πρόσφατα μα τόσο μακριά διοργάνωσε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Τον παρέσυραν νερά, επειδή μπάζωσαν ρέματα λένε.
Να μιλήσω στα παιδιά, στα εγγόνια των ηλικιωμένων που πνίγηκαν μέσα στο ίδιο τους το σπίτι? Δεν έμεναν στην Κηφισιά, στο Κολωνάκι, μεροκάματο έπαιρναν, την ίδια πληρωμένη μα πετσοκομμένη σύνταξη.
Τώρα; Είδες τα δάκρυα των ανθρώπων; Με έκαψαν μάνα τα δάκρυά τους, μ’ακούς;
Σπίτια. Αυτοκίνητα. Οικοσκευές. Ρούχα. Το βιος. Ο ιδρώτας. Μεροκαματιάρηδων ρε!!!
Χάθηκαν όλα. Πως να φτιάξεις τη μέρα όταν όλα πνίγηκαν στη λάσπη.
Εσείς που λέτε μην τα ρίχνετε στους ‘’τώρα’’ φταίνε οι ‘’άλλοι’’ είστε άρρωστοι.
Την ευθύνη την έχει η εκάστοτε κυβέρνηση. Δεν πράττει. Δεν διορθώνει. Δεν κυβερνά.
Κυβερνάνε 3 χρόνια.
Αν δεν μπορούν να αλλάξουν όσα έκανα οι προηγούμενες, ανίκανες, ληστρικέ, καταστροφικές κυβερνήσεις δεν θα την αθωώνουμε.
Τι να πω και σε ποιον;
Να κοιτάξω στα μάτια τους γονείς σας που ανήκουν στη γενιά του Πολυτεχνείου;
Σαν σήμερα φίλε ένα μάτσο φοιτητών έκαναν το ακατόρθωτο.
Διεκδίκησαν το όνειρο, το λόγο, την ελπίδα.
Και άκουσέ με. Τα κατάφεραν.
Οι γονείς σου. Εκείνοι κατέβηκαν από το χωριό και πάλεψαν και σε μεγάλωσαν και σε σπούδασαν και έχεις απαιτήσεις και θυσίασαν και θυσιάστηκαν.
Ήταν κι εκείνοι οι λίγοι. Που καπηλεύτηκαν τη Δημοκρατία.
Βολεύτηκαν. Και συνεχίζουν απτόητοι. Και γίνηκε ασυδοσία το ιερό δικαίωμα του λόγου.
Ληστεύουν το κράτος μου, τρομοκρατία από τα άκρα, ανίδεοι να καθορίζουν το μέλλον μου.
Σ’αυτή τη χώρα. Σ’αυτό το κράτος. Στην πατρίδα μου.
Με φερμένους απ’έξω, ταλαίπωρους πρόσφυγες, μετανάστες και λογιών λογιών κόσμου,
με μεγάλα κεφάλια, με εγκληματίες ελεύθερους, με πολέμιους Θεού και προδότες αίματος υπάρχει φως.
Υπάρχουν καθημερινοί ήρωες. Γιατροί, πυροσβέστες, γονείς, καθηγητές, όλοι οι κλάδοι, ανώνυμοι θεοί. Δίνουν τον εαυτό τους για την οικογένειά τους, για την Ελλάδα.
Μπορούμε. Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Μια συγνώμη στο παιδί. Μια αγκαλιά στη μάνα.
Κι ένα ‘’Ναι, θα τα καταφέρουμε!’’ Ξεκινάμε!!!
Η ψυχή ενός τόπου είναι οι άνθρωποί του. Πόσο μάλλον δε οι νέες και οι νέοι.
Είμαι αισιόδοξος για τον τόπο. Είμαι περήφανος για τη ψυχή του.
Τσιφτσόγλου Αλέξανδρος Tromaktiko
Ποιον να τολμήσω να κοιτάξω στα μάτια και τι να πω;
Να πιάσω τη μάνα ή το μικρό παιδί του 37χρονου που πνίγηκε.
Πνίγηκε στην πόλη που τόσο πρόσφατα μα τόσο μακριά διοργάνωσε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Τον παρέσυραν νερά, επειδή μπάζωσαν ρέματα λένε.
Να μιλήσω στα παιδιά, στα εγγόνια των ηλικιωμένων που πνίγηκαν μέσα στο ίδιο τους το σπίτι? Δεν έμεναν στην Κηφισιά, στο Κολωνάκι, μεροκάματο έπαιρναν, την ίδια πληρωμένη μα πετσοκομμένη σύνταξη.
Τώρα; Είδες τα δάκρυα των ανθρώπων; Με έκαψαν μάνα τα δάκρυά τους, μ’ακούς;
Σπίτια. Αυτοκίνητα. Οικοσκευές. Ρούχα. Το βιος. Ο ιδρώτας. Μεροκαματιάρηδων ρε!!!
Χάθηκαν όλα. Πως να φτιάξεις τη μέρα όταν όλα πνίγηκαν στη λάσπη.
Εσείς που λέτε μην τα ρίχνετε στους ‘’τώρα’’ φταίνε οι ‘’άλλοι’’ είστε άρρωστοι.
Την ευθύνη την έχει η εκάστοτε κυβέρνηση. Δεν πράττει. Δεν διορθώνει. Δεν κυβερνά.
Κυβερνάνε 3 χρόνια.
Αν δεν μπορούν να αλλάξουν όσα έκανα οι προηγούμενες, ανίκανες, ληστρικέ, καταστροφικές κυβερνήσεις δεν θα την αθωώνουμε.
Τι να πω και σε ποιον;
Να κοιτάξω στα μάτια τους γονείς σας που ανήκουν στη γενιά του Πολυτεχνείου;
Σαν σήμερα φίλε ένα μάτσο φοιτητών έκαναν το ακατόρθωτο.
Διεκδίκησαν το όνειρο, το λόγο, την ελπίδα.
Και άκουσέ με. Τα κατάφεραν.
Οι γονείς σου. Εκείνοι κατέβηκαν από το χωριό και πάλεψαν και σε μεγάλωσαν και σε σπούδασαν και έχεις απαιτήσεις και θυσίασαν και θυσιάστηκαν.
Ήταν κι εκείνοι οι λίγοι. Που καπηλεύτηκαν τη Δημοκρατία.
Βολεύτηκαν. Και συνεχίζουν απτόητοι. Και γίνηκε ασυδοσία το ιερό δικαίωμα του λόγου.
Ληστεύουν το κράτος μου, τρομοκρατία από τα άκρα, ανίδεοι να καθορίζουν το μέλλον μου.
Σ’αυτή τη χώρα. Σ’αυτό το κράτος. Στην πατρίδα μου.
Με φερμένους απ’έξω, ταλαίπωρους πρόσφυγες, μετανάστες και λογιών λογιών κόσμου,
με μεγάλα κεφάλια, με εγκληματίες ελεύθερους, με πολέμιους Θεού και προδότες αίματος υπάρχει φως.
Υπάρχουν καθημερινοί ήρωες. Γιατροί, πυροσβέστες, γονείς, καθηγητές, όλοι οι κλάδοι, ανώνυμοι θεοί. Δίνουν τον εαυτό τους για την οικογένειά τους, για την Ελλάδα.
Μπορούμε. Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Μια συγνώμη στο παιδί. Μια αγκαλιά στη μάνα.
Κι ένα ‘’Ναι, θα τα καταφέρουμε!’’ Ξεκινάμε!!!
Η ψυχή ενός τόπου είναι οι άνθρωποί του. Πόσο μάλλον δε οι νέες και οι νέοι.
Είμαι αισιόδοξος για τον τόπο. Είμαι περήφανος για τη ψυχή του.
Τσιφτσόγλου Αλέξανδρος Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Υδροστρόβιλος έκανε την εμφάνισή του στην Κρήτη [photos]](https://images.newsnowgreece.com/106/1063073/ydrostrovilos-ekane-tin-emfanisi-tou-stin-kriti-photos-1-124x78.jpg)
