ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

ΔΕΙΤΕ: Γυναίκες ποδοσφαιριστών της Bayern και της Chelsea! Όλα τα λεφτά!!!

Ένας διαφορετικός τελικός παίχτηκε πίσω από τον τελικό του Champion's League. Το παιχνίδι των εντυπώσεων, διά μέσου συζύγων/γκομενακίων των ποδοσφαιριστών της Bayern και της Chelsea. Εκεί το σκοράρισμα δεν επιτυγχάνονταν με σέντρες-σουτ, ξαφνικές αντεπιθέσεις και δεξιοτεχνικά πλασέ, αλλά με θεόστενα τοπ, καυτά μίνι, ξανθό "πράσο" μαλλί και τούμπανο μπούστο. Η ανάπτυξη των δυο "ομάδων" παρακάτω, σε μια αδιανόητα σουρεάλ ξερολική ανάλυση παιχνιδιού, την οποία πολύ θα ήθελε να την έχει πρωτοκάνει ακόμη κι ο ίδιος ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος για τα κορίτσια στις εξέδρες! Αν το παιχνίδι λοιπόν που κρίνει το φετινό πρωταθλητή παιζόταν με σέξι διαθέσεις σε έναν άλλο αγωνιστικό χώρο, σε ένα ημιφωτισμένο μπαρ με "εντεκάδες" αποτελούμενες μόνο από τις γυναίκες/γκόμενες των ποδοσφαιριστών των δυο αντίπαλων ομάδων, τότε σχεδόν σίγουρα οι Αγγλίδες, λόγω εντυπωσιακού φλασαριστού μαλλιού-ξεκωλέ ντυσίματος-τσολέ χαρακτήρα, κάτι που ευνοεί τις αυθόρμητες, μη οργανωμένες, σχεδόν άτακτες "αντεπιθέσεις" και πιάνει τον αντίπαλο στον ύπνο σε κατά μέτωπο επίθεση, μάλλον θα σήκωναν το τρόπαιο. Οι Γερμανίδες πάλι, έχουν ένα εξαιρετικά δυνατό "στράικερ", την Sarah Bradner (ανυπέρβλητα σέξι μοντέλο των ημίγυμνων σελίδων του Sports Illustrated), ενώ κατά βάθος επιλέγουν παιχνίδι συντηρητικό στα όρια του βαρετού (από μικρές στην παντρειά με τον μελλοντικό, πιθανό Μπεκενπάουερ), κάνουν "οικογενειακό παιχνίδι", που δίνει σταθερότητα (στα Oktoberfest δεν αφήνουν το χέρι του αντρούλη τους ούτε για να ξυστεί), είναι αφοσιωμένες στην άμυνα που δύσκολα την τρυπάς (κρατάνε τα μπόσικα σαν καλές φροϋλάιν βυζαίνοντας και ξεσκατώνοντας 2 ξανθά παιδιά, ξεψειρίζοντας στην αυλή 3 γερμανικούς ποιμενικούς, συντηρώντας στην τρίχα το σπίτι στην εξοχική Βαυαρία και μαγειρεύοντας πολύ υγιεινό ξινολάχανο στο κυριακάτικο τραπέζι τους, κάτι που ο Γερμαναράς ποδοσφαιριστής τρώει με τις χούφτες γιατί του έχουν πει ότι ανεβάζει την απόδοση στο σπριντάρισμα στις κατεβασιές). Οπότε, κοιτώντας τις συζύγους που απόψε θα είναι στις κερκίδες να εμψυχώσουν τις "κορώνες στο κεφάλι τους", αντικρίζουμε δυο διαφορετικές σχολές, δυο διαφορετικές τακτικές (στην προσέγγιση "παιχνιδιού" και στο "σκοράρισμα"!): Γερμανίδες Vs Αγγλίδες. Παρακάτω σκιαγραφούμε το προφίλ της κάθε... ομάδας (ΟΚ, το τραβήξαμε κομματάκι από τα μαλλιά, δώσαμε τόπο στην οργή και πάνω από όλα στον καλό χοντροκομμένο χαβαλέ! Απολαύστε το κείμενο πίνοντας παγωμένες μπύρες ή τρώγοντας τη σωστή ελληνική πίτσα από τα χεράκια σας). Γνωρίστε τους δυο αντιπάλους και τα χαρακτηριστικά τους, γιατί (αν τυχόν βρεθείτε περαστικοί) στα Μάλια Κρήτης θα παιχτεί πιθανότατα και φέτος η "ρεβάνς" του τελικού. Τα σουτιέν θα είναι προαιρετικά, όπως είναι άλλωστε και οι επικαλαμίδες! Οι γυναίκες των ποδοσφαιριστών της Chelsea Είναι αυτές που μέχρι πριν από καμιά δεκαριά χρόνια δεν τις ήξερε ούτε η μάνα τους, βγάζανε -με οικονομίες που μαζεύανε από το χειμερινό μπαρτεντεριλίκι σε χλιδομπάρ του Knightsbridge- καλοκαιρινό εισιτήριο με τσάρτερ πτήση για τα Μάλια, για κάφρικες διακοπές, κατεβάζοντας ένα τάνκερ ξύδια (μαζί και οτιδήποτε άλλο περιείχε οινόπνευμα, ακόμα και φωτιστικό οινόπνευμα), είχαν αυτοσκοπό να γίνουν -με το οποιοδήποτε τίμημα- σταρούμπες έστω και για 3.5 λεπτά σε βίντεο του Youtube ακόμη και ξεβρακώνοντας τον κώλο τους μπροστά σε μια άγνωστη κάμερα ενός ελληνικού καναλιού, αρκεί να ανεβεί και να γίνει viral μετά στο ίντερνετ. Τα χρόνια πέρνούσαν (μαζί και η τσοκαροσύνη τους), δεν ήταν πια 20, στο ενδιάμεσο, από τσόλια μπαργούμαν στα χλιδόμπαρα του Knightsbridge, του Belgravia και του Chelsea γίνανε μουράτες πρωτοπελάτισσες, αφού με την καπατσοσύνη, το έξυπνο κυριλοτσοντέ ντύσιμο, την πουτανιά τους και το ανώτερο "πλάνο" στο δρόμο προς την αναγνωρισιμότητα, πιάσανε μουρόχαυλο γκόμενο, πιθανώς κάναν wannabe Αμπράμοβιτς, που τον φυσούσε τον παρά (ενώ αυτές του φυσούσανε στα μούτρα τον καπνό του τσιγάρου, ώστε να θολώσουν τα ίχνη του μέγα κεράτου που του φορούσανε με κάτι "φέτες" έγχρωμα τεκνά-τσόλια του Νότιου Λονδίνου που συναντούσαν μετά το μανικιούρ και τα ψώνια στην Oxford Street σε γκαρσονιέρες στο Kingston). Λίγο μετά, οι ίδιες, στην φρίκη της κατηφόρας του βυζιού που σιγοντάριζε το πλησίασμα στα 30 τους, τουμπάνιασαν και ανορθώσαν στήθος-κωλομάγουλα-μήλα (με... χορηγία του wannabe Αμπράμοβιτς) και βγήκαν ξανά στο γαμπροπάζαρο, ασχέτως αν τον είχαν ακόμη γκόμενο. Κάποια στιγμή τον βαρέθηκαν που έμενε στάσιμος, δεν έμπαινε στο Fortune 500, ούε καν στην ετήσια λίστα πλούσιων και celebrities της Daily Mail και τον στείλανε. Κάτι φεγγάρια πέρασαν κι από τους οντάδες Αράβων εκατομμυριούχων του Λονδίνου, αλλά παρότι ταξίδια-λούσα-μεγάλη ζωή-εξασφάλιση τις έσπρωχνε να τον δέσουν τον Άραβα με κουλούρα, να φορέσουν μέχρι και μπούργκα αν χρειαστεί αρκεί να έχει μέχρι και το πεκινουά τους Luis Vuitton λουράκι, κάτι την τελευταία στιγμή τις χαστούκισε και τις επανέφερε στην τάξη: Για ποιον είχαν φτιάξει στήθος; Για ποιον κοπανιόνταν στο γυμναστήριο κάθε μέρα ώστε να έχουν δείκτη λίπους -5; Για ποιον ταλαιπωρούνταν πρωί-μεσημέρι-βράδυ φορώντας 12ποντα και φούστα μέχρι την κιλότα; Για ποιον τόσα χρόνια συντηρούνταν με μαρουλόφυλλα; Για να φορέσουν μια μέρα κελεμπία και να ακούνε όλη τη ζωή τους για χρηματιστήρια, πετρέλαια και πετροδολάρια; "Όχι αγάπη μου" (πρέπει να αναφώνησαν). Αυτές ήταν φτιαγμένες για τη showbiz και να τις αποθεώνουν όπως τότε που ήταν πίσω από το μπαρ και φτιάχνανε ντάκιρι καρπούζι φτύνοντας τα κουκούτσια στον αέρα με χορευτική σβούρα, για να φωτογραφίζονται σε κόκκινα χαλιά όπως τις φωτογράφιζαν στα Μάλια και στην Ίμπιζα που χοροπηδούσε στο Amnesia, για να ντύνονται με επόμενης σεζόν designer's κομμάτια πριν καν βγούνε στις βιτρίνες, να τους τα στέλνει ο ίδιος ο σχεδιαστής και να κάνουν εμφανίσεις στα αντρικά βραβεία της χρονιάς του GQ, ενώ κάποτε πήγαιναν στο Dover Street Market και στο Camden και τα παίρνανε στη φτήνια, τύπου vintage, με τις σακούλες, και δεν τις ένοιαζε αν ήταν 5 σεζόν πίσω το ρούχο αρκεί να είχε επώνυμη ταμπέλα. Όλα αυτά τα λουσάτα ήταν πολύ δελεαστικά για να κάνουν παραχωρήσεις, υποχωρήσεις, συμβιβασμούς και να ζήσουν μια ζωή με "λιγότερα" και όχι στο προσκήνιο, τη στιγμή που ένα οξυζεναρισμένο μαλλί που έγινε trend στα παπαρατσοπεριοδικά τότε που ήταν "κυρία Αράβου" και πήγαινε σε επιχειρηματικά γκαλά μαζί του, ένα μετέπειτα πέρασμα από το βρετανικό Celebrity Big Brother (εκεί μέσα τόσο καιρό η ρίζα έγινε κατράμι, δεν θέλει να το θυμάται καν) και μια step-by-step λιποαναρρόφηση με στημένες (πουλημένες σε κιτρινοπεριοδικά) παπαράτσι φωτογραφίες μετά το ριάλιτι, τους θυμίζε ότι τόσος κόπος προς αυτή την πορεία να πάει χαμένος ήταν κρίμα, διότι ο (φραγκάτος-celebrity) γαμπρός των ονείρων τους, ο ποδοσφαιριστής, δεν ήταν μακριά για να τσιμπήσει. Μόλις δυο-τρία αντρικά κυριλέ εξώφυλλα παραδίπλα από τα δικά της κιτρινοπρωτοσέλιδα, στο μαγαζί με τα περιοδικά..! Η συνέχεια; Γνωριμία-σχέση-γάμος-οικογένεια, μάλλον στο fast-forward. Τα υπόλοιπα γνωστά και καθημερινά σχολιασμένα στα βρετανικά tabloid! Οι γυναίκες των ποδοσφαιριστών της Bayern Δύσκολη και (στρατιωτικά) πειθαρχημένη παιδική ηλικία για τις Γερμανίδες γυναίκες/γκόμενες των ποδοσφαιριστών της Bayern. Πολλά μαθήματα, πολλά ιδιαίτερα, πολύ πιάνο, πολλές γλώσσες, πολύ μπαλέτο, πολύ λουκάνικο (κυριολεκτικό). Η μουντή ζωή στο Μόναχο, τη Στουτγκάρδη, τη Φρανκφούρτη και το Βερολίνο (κυρίως το ανατολικό) τις έκανε μουντρούχες, ρομποτάκια, προ-προγραμματισμένες ως προς όλα όσα θα ντιλάρουν καθοδόν στη ζωή. Στα 13 τους πρωτοφιλήσανε ένα αγόρι, τον "Andreas" (Bastian, Karl, Herman, κλπ) και από τότε δεν έχουν ξεκολλήσει ούτε στιγμή από πάνω του. Τον βρήκανε, τον θέλανε, θα τον κάνανε δικό τους γιατί έτσι. Εξάλλου, τι να το κάνουν το γκομένισμα; Τσόλια Αγγλίδες τουρίστριες θα γινόντουσαν; Το θέμα ήταν να φτιάξουν τη ζωή τους, με παιδιά, σκυλιά, εκδρομές στην βαυαρική εξοχή, οικογενειακά Oktoberfest κι αυτό είχε πολλή δουλειά κι έπρεπε να ξεκινήσουν από την προεφηβική κιόλας ηλικία, με πολύ γκασμά για να προλάβουν και πάνω από όλα πειθαρχία. Ο μικρός "Andreas" της έλεγε ότι όταν μεγαλώσει θα γίνει αστέρι της Bayern κι αυτή, παιδί μυαλωμένο, διαβασμένο, συνειδητοποιημένο, πειθαρχημένο, με την τηλεόραση σπίτι να παίζει τιμημένο γερμανικό ποδόσφαιρο που γαλουχούσε τους δυο μεγαλύτερους αδερφούς της και απογείωνε το εθνικό φρόνημα, ήξερε ότι μιλώντας για Bayern, ο Andreas δεν εννούσε την εταιρία Bayer που βγάζει τα κατσαριδοκτόνα, αλλά την αγαπημένη ομάδα του μπαμπά της. Ο μπαμπάς θα ήταν περήφανος, σκεφτόταν, αν μια μέρα είχα έναν "εθνικό ήρωα του γερμανικού ποδοσφαίρου" για γαμπρό. Στο πρώτο Oktoberfest που βρεθήκανε οικογενειακώς με τον Andreas, οι γονείς τους καθίσανε μαζί στο ίδιο τραπέζι στο Schotennhamel, αλληλοκομπλιμεταρίστηκαν για τις παραδοσιακές βαυαρικές στολές που φορούσαν, συζητήσαν μεταξύ σοβαρού και αστείου την ένωση των δυο οικογενειών μεταξύ βαρελίσιας μπύρας και 25ου λουκάνικου, αποχαιρετήθηκαν μέσα στην ντίρλα τραγουδώντας παραδοσιακά βαυαρικά τραγούδια και κάθε οικογένεια πήρε το δρόμο της, ανανεώνοντας ραντεβού για το Oktoberfest της επόμενης χρονιάς. Tα γερμανοκόριτσα λόγω μπύρας είχαν απότομη "ανάπτυξη" (το είχε πάθει και η Eva Hertzikova αυτό λόγω μπύρας), πετάξανε στήθος και ενώ ο Andreas πήγαινε για προπόνηση στα εφηβικά της Bayern, "ταβανιασμένος" από ορμές, σαν αχαλίνωτο "Πάντσερ", αντί να κάνει "γεμίσματα" στην αντίπαλη περιοχή στο οικογενειακό διπλό, γέμιζε σκέψεις πονηρές (μαζί και μπιμπίκια της εφηβείας, λόγω ασυγκράτητων ορμονών) και ταυτόχρονα γέμιζε μπάλες τα διπλανά χωράφια, αφού σκεφτόταν το γερμανοκόριτσο, οπότε και έστελνε τις βαθιές μπαλιες του στο βάθος κήπος. Τα χρόνια περνούσαν, σχεδόν 20 εκείνη, ακλόνητη στις αρχές της, συντηρητική, μετρημένη, πειθαρχημένη, με το "σεις" και με το "σας", μεγαλώνοντας με απανωτές σπουδές και εκπαιδευτικά ταξίδια σε όλες τις γερμανόφωνες χώρες (αλλά με διακαή πόθο την Ελλάδα, όχι για Μύκονο και Κέρκυρα που την έσερναν οι γονείς της, αλλά για βόλτα στο μουσείο της Ακρόπολης, την Κνωσσό και την Επίδαυρο) συνέχισε να πιάνει το χεράκι του Andreas στο Oktoberfest (ενώ ο Andreas καιγόταν να του πιάσει κάτι "άλλο", επηρεαζόμενος σαφώς από τα πολλά λουκάνικα που ψήνονταν εκεί γύρω, στη θράκα). Εκείνη τον είχε διακριτικά και με γερμανική, πειθαρχημένη πυγμή στο γκάζι-φρένο και στο κοκομπλόκο μόλις άπλωνε χεράκι, σαν να έδινε στρατιωτικό παράγγελμα ο Χίτλερ, οπότε μια μέρα, η Μέρκελ βγήκε από μέσα της, το "Ράους" αστραποβρόντηξε στα αυτιά του Andreas και ακούστηκε το εξής: "χωρίς στεφάνι δεν θα πιάσεις ούτε τρίχα από το μαλλί μου". Το πειθαρχημένο πλάνο της κοινής ζωή τους (με αυστηρές γερμανικές προδιαγραφές, όπως το εργοστάσιο της Mercedes) είχε ήδη μπει σε οργανωμένο-τακτοποιημένο excel-άκι από το γερμανοκόριτσο, πριζώνοντας εποικοδομητικά τον Andreas, ο οποίος αφού δεν έβλεπε να τρώει "κοκό", έφαγε τελικά τα λύσακά του και αποφάσισε να το ρίξει μετά μανίας στις ντρίπλες και στα κουντεπιέ για να μην σκέφτεται τι παίζει κάτω από τη βαυαρικό φουστάνι της φρουλάιν στο Οκtoberfest, με αποτέλεσμα ο Andreas τελικά να γίνει πρώτης τάξεως μπαλαδόρος της Bayern. Η ακριβής και πειθαρχημένη γερμανική τακτική της είχε λειτουργήσει με ακρίβεια μοιρογνωμονίου. Είχε ωθήσει με "υγιή γερμανικά κίνητρα" τον παιδικό της έρωτα να γίνει σαίνι σε αυτό που ήθελε να κάνει όταν μεγαλώσει και να την κυνηγάει να την "νυμφευτεί" (όχι "παντρευτεί", το μυστήριο του γάμου χρειάζεται μια πιο σοβαρή-επιβλητική-uber alles λέξη για να περιγραφεί). Κι ο γάμος, πειθαρχημένα οργανωμένος κι αυτός, τελικά συνέπεσε με το Oktoberfest! Η συνέχεια; Γνωριμία-σχέση-γάμος-οικογένεια, μάλλον στο fast-forward (αλλά με γερμανική πειθαρχημένη ακρίβεια στις προθεσμίες, στα προαποφασισμένα του γάμου, στο πόσα παιδιά θα κάνουν, ακόμα και στο τι ώρα θα πηγαίνουν κάθε χρόνο στο Oktoberfest!). Τα υπόλοιπα γνωστά και καθημερινά σχολιασμένα στα γερμανικά tabloid!

Kάντε κλικ για να δείτε τις κυρίες των αποψινών σταρ σε μεγέθυνση και να βγάλετε και τα δικά σας συμπεράσματα.

 
mensguide
neatoday