2017-12-01 14:30:21
Μετά τη Ρώμη, η Ακροδεξιά κάνει αισθητή την απειλητική παρουσία της και στη βόρεια Ιταλία. Στο Κόμο, μέλη της ναζι-φασιστικής οργάνωσης Veneto Fronte Skinhead εισέβαλαν στα γραφεία του
αντιρατσιστικού δικτύου Como Senza Frontiere (Κόμο Χωρίς Σύνορα) και με απειλητικό τόνο διάβασαν ρατσιστικό κείμενο που θύμιζε στρατιωτικό διάταγμα.
Το περιεχόμενό του, ουσιαστικά, ήταν μια «καταγγελία» κατά της δράσης των οργανώσεων αλληλεγγύης που βοηθούν πρόσφυγες και μετανάστες, με την κατηγορία ότι στην πραγματικότητα στηρίζουν την εκμετάλλευση που επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση.
«Φεύγουμε, τώρα μπορείτε να συνεχίσετε να καταστρέφετε την πατρίδα μας», είπε ο «εκπρόσωπος» των Ιταλών αυτών νεοναζί, πριν απομακρυνθούν από τα γραφεία του Como Senza Frontiere.
Οι εθελοντές δεν απάντησαν στην πρόκληση και χάρη στην ψυχραιμία τους, το επεισόδιο έληξε χωρίς χειροδικία. Κάτι που βέβαια θα επιθυμούσαν, πιθανότατα, τα μέλη της αντιρατσιστικής και αντισημιτικής αυτής οργάνωσης.
Το άκρως ανησυχητικό αυτό συμβάν σημειώθηκε τρεις εβδομάδες μετά το εντυπωσιακό αποτέλεσμα της νεοφασιστικής οργάνωσης Casa Pound στην παραθαλάσσια περιοχή της Ρώμης Οστια, η οποία μετρά 230.000 κατοίκους.
Στον πρώτο γύρο των διαμερισματικών εκλογών, οι νεοφασίστες εξασφάλισαν ποσοστό 9%. Και δεν δίστασαν να δηλώσουν ότι στις βουλευτικές εκλογές της ερχόμενης άνοιξης στοχεύουν, πανιταλικά, σε ποσοστό 3%.
H αισιοδοξία τους μπορεί -τουλάχιστο προς το παρόν- να μοιάζει υπερβολική, αλλά είναι σαφές ότι την περίοδο αυτή, στην Ιταλία, φτάνουν πολλά «μαύρα μηνύματα». Ο γραμματέας του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος, Ματέο Ρέντσι, δήλωσε ότι το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας δεν καταδίκασε με την πρέπουσα σαφήνεια και αποφασιστικότητα το συμβάν του Κόμο.
H επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος Αδέλφια της Ιταλίας, όμως, Τζόρτζια Μελόνι, απάντησε ότι «δεν πρόκειται για βία, αλλά για εκφοβισμό». Λες και όταν εισβάλλεις σε γραφεία εθελοντών που βοηθούν τους μετανάστες και διαβάζεις «διάταγμα» με το έτσι θέλω, δεν ασκείς ψυχολογική και, εν δυνάμει, σωματική βία.
Πρέπει να υπενθυμίσουμε, δε, ότι η Μελόνι (για την οποία ο Μπενίτο Μουσολίνι ήταν πολιτικός γεμάτος αρετές), όπως όλα δείχνουν, θα είναι σύμμαχος του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και της Λέγκας στις βουλευτικές εκλογές.
Παρότι η Ιταλία προσπαθεί να αφήσει πίσω της τη χειρότερη περίοδο της οικονομικής κρίσης, είναι σαφές ότι η Ακρα Δεξιά και διάφορες νεοφασιστικές και νεοναζιστικές ομάδες για ακόμη μία φορά επιχειρούν να εκμεταλλευτούν την ανεργία, τη φτώχεια, την περιθωριοποίηση τόσων πολιτών για να διαδώσουν τα ρατσιστικά και παραληρηματικά «πιστεύω» τους.
Και όλο και περισσότεροι σχολιαστές υπογραμμίζουν ότι οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν θυμίζουν έντονα εκείνες της Χρυσής Αυγής, ακριβώς τη στιγμή που στη χώρα μας αποκαλύπτεται η βαρβαρότητα των δικών μας ναζι-φασιστών, σε όλη της την έκταση.
Ας ελπίσουμε να μη χρειαστεί και στην Ιταλία μια τραγική επανάληψη για να καταλάβουν όλοι, με πικρή πείρα, τι σημαίνει ναζι-φασισμός του εικοστού πρώτου αιώνα.
Αναμφίβολα, πάντως, πρόκειται για μια πρόκληση και για την Αριστερά, η οποία καλείται -άμεσα και χωρίς αναβολές- να ξαναδημιουργήσει μια βαθιά και ουσιαστική σχέση με όσους έμειναν στο περιθώριο, με το νέο προλεταριάτο, με τους Ιταλούς και ξένους ανέργους, που ζητούν συγκεκριμένες λύσεις και αξιοπρεπή ζωή. Για να μη βρεθούν, μέσα στη φτώχεια τους, υποχείριο όσων θέλουν να τους στρέψουν τον έναν ενάντια στον άλλον.
efsyn.gr
_
αντιρατσιστικού δικτύου Como Senza Frontiere (Κόμο Χωρίς Σύνορα) και με απειλητικό τόνο διάβασαν ρατσιστικό κείμενο που θύμιζε στρατιωτικό διάταγμα.
Το περιεχόμενό του, ουσιαστικά, ήταν μια «καταγγελία» κατά της δράσης των οργανώσεων αλληλεγγύης που βοηθούν πρόσφυγες και μετανάστες, με την κατηγορία ότι στην πραγματικότητα στηρίζουν την εκμετάλλευση που επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση.
«Φεύγουμε, τώρα μπορείτε να συνεχίσετε να καταστρέφετε την πατρίδα μας», είπε ο «εκπρόσωπος» των Ιταλών αυτών νεοναζί, πριν απομακρυνθούν από τα γραφεία του Como Senza Frontiere.
Οι εθελοντές δεν απάντησαν στην πρόκληση και χάρη στην ψυχραιμία τους, το επεισόδιο έληξε χωρίς χειροδικία. Κάτι που βέβαια θα επιθυμούσαν, πιθανότατα, τα μέλη της αντιρατσιστικής και αντισημιτικής αυτής οργάνωσης.
Το άκρως ανησυχητικό αυτό συμβάν σημειώθηκε τρεις εβδομάδες μετά το εντυπωσιακό αποτέλεσμα της νεοφασιστικής οργάνωσης Casa Pound στην παραθαλάσσια περιοχή της Ρώμης Οστια, η οποία μετρά 230.000 κατοίκους.
Στον πρώτο γύρο των διαμερισματικών εκλογών, οι νεοφασίστες εξασφάλισαν ποσοστό 9%. Και δεν δίστασαν να δηλώσουν ότι στις βουλευτικές εκλογές της ερχόμενης άνοιξης στοχεύουν, πανιταλικά, σε ποσοστό 3%.
H αισιοδοξία τους μπορεί -τουλάχιστο προς το παρόν- να μοιάζει υπερβολική, αλλά είναι σαφές ότι την περίοδο αυτή, στην Ιταλία, φτάνουν πολλά «μαύρα μηνύματα». Ο γραμματέας του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος, Ματέο Ρέντσι, δήλωσε ότι το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας δεν καταδίκασε με την πρέπουσα σαφήνεια και αποφασιστικότητα το συμβάν του Κόμο.
H επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος Αδέλφια της Ιταλίας, όμως, Τζόρτζια Μελόνι, απάντησε ότι «δεν πρόκειται για βία, αλλά για εκφοβισμό». Λες και όταν εισβάλλεις σε γραφεία εθελοντών που βοηθούν τους μετανάστες και διαβάζεις «διάταγμα» με το έτσι θέλω, δεν ασκείς ψυχολογική και, εν δυνάμει, σωματική βία.
Πρέπει να υπενθυμίσουμε, δε, ότι η Μελόνι (για την οποία ο Μπενίτο Μουσολίνι ήταν πολιτικός γεμάτος αρετές), όπως όλα δείχνουν, θα είναι σύμμαχος του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και της Λέγκας στις βουλευτικές εκλογές.
Παρότι η Ιταλία προσπαθεί να αφήσει πίσω της τη χειρότερη περίοδο της οικονομικής κρίσης, είναι σαφές ότι η Ακρα Δεξιά και διάφορες νεοφασιστικές και νεοναζιστικές ομάδες για ακόμη μία φορά επιχειρούν να εκμεταλλευτούν την ανεργία, τη φτώχεια, την περιθωριοποίηση τόσων πολιτών για να διαδώσουν τα ρατσιστικά και παραληρηματικά «πιστεύω» τους.
Και όλο και περισσότεροι σχολιαστές υπογραμμίζουν ότι οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν θυμίζουν έντονα εκείνες της Χρυσής Αυγής, ακριβώς τη στιγμή που στη χώρα μας αποκαλύπτεται η βαρβαρότητα των δικών μας ναζι-φασιστών, σε όλη της την έκταση.
Ας ελπίσουμε να μη χρειαστεί και στην Ιταλία μια τραγική επανάληψη για να καταλάβουν όλοι, με πικρή πείρα, τι σημαίνει ναζι-φασισμός του εικοστού πρώτου αιώνα.
Αναμφίβολα, πάντως, πρόκειται για μια πρόκληση και για την Αριστερά, η οποία καλείται -άμεσα και χωρίς αναβολές- να ξαναδημιουργήσει μια βαθιά και ουσιαστική σχέση με όσους έμειναν στο περιθώριο, με το νέο προλεταριάτο, με τους Ιταλούς και ξένους ανέργους, που ζητούν συγκεκριμένες λύσεις και αξιοπρεπή ζωή. Για να μη βρεθούν, μέσα στη φτώχεια τους, υποχείριο όσων θέλουν να τους στρέψουν τον έναν ενάντια στον άλλον.
efsyn.gr
_
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
