2017-12-05 12:37:16
του Tomas Valasek
Carnegie Europe
Κάθε φορά που το Πεκίνο μπαίνει σε ενδό-ευρωπαϊκές σχέσεις, προκαλείται ανησυχία. Η συνάντηση της περασμένης εβδομάδας των "16+1” μεταξύ του Πεκίνου και ενός αριθμού χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης έτυχε μεγάλου ενδιαφέροντος. Στόχος ήταν να συζητηθούν οι επενδύσεις της Κίνας στην περιοχή. Αλλά η εκδήλωση συμπίπτει με την άνοδο του λαϊκισμού στην Κεντρική Ευρώπη, η οποία με τη σειρά της, έχει δημιουργήσει εντάσεις μεταξύ των νεότερων και πιο παλαιών κρατών της ΕΕ. Η Κίνα έχει κατηγορηθεί ότι εκμεταλλεύεται αυτές τις εντάσεις και ότι προσπαθεί να σπάσει την ευρωπαϊκή συναίνεση σε ζητήματα που ενδιαφέρουν το Πεκίνο. Αλλά με μια πιο κοντινή ματιά, η επιρροή της αυξανόμενης εξουσίας είναι μικρότερη από ό,τι φαίνεται.
Το αίσθημα της αναλογίας συχνά χάνεται στον ενθουσιασμό για τις κινεζικές επενδύσεις στην Κεντρική Ευρώπη
. Η περιοχή συνεχίζει να είναι ένα παρασκήνιο της επιχειρηματικής δραστηριότητας της Κίνας με την πιο εύπορη Δυτική Ευρώπη. Ο συνάδελφός μου Phillippe Le Corre, επισημαίνει στο πρόσφατο βιβλίο του, που συνυπογράφει με τον Alain Sepulchre, ότι μόλις μία από τις 20 μεγαλύτερες εξαγορές της Κίνας σε χώρες της ΕΕ στο διάστημα 2008-2014 έλαβε χώρα στην Κεντρική Ευρώπη (ένα εργοστάσιο χημικών στην Ουγγαρία). Οι μεγαλύτερες συμφωνίες περιλαμβάνουν εταιρείες στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην Ιταλία, στην Πορτογαλία, στη Γαλλία και στη Γερμανία. Με βάση τα ποσά των άμεσων ξένων επενδύσεων που έλαβαν από το Πεκίνο μεταξύ 2000-2014, η Ουγγαρία είναι στην έκτη θέση μαζί με το Βέλγιο, την Ολλανδία, την Ισπανία και τη Σουηδία, και πίσω από το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Πορτογαλία και την Ιταλία. Η υπόλοιπη Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη είναι ακόμη πιο κάτω στη λίστα. Εάν τα λεφτά μεταφραστούν σε επιρροή, τότε η Κεντρική Ευρώπη δεν είναι το μέρος για το οποίο πρέπει να ανησυχεί κανείς.
Αυτό που κάνει τη σχέση της περιοχής με την Κίνα μοναδική δεν είναι τα ποσά αλλά το γεγονός ότι οι δύο πλευρές έχουν δημιουργήσει μια ειδική πολιτική σχέση -τη "16+1”. Έχει τα δικά της γραφεία (στη Βουδαπέστη) και υψηλόβαθμες συναντήσεις, όπως αυτή που έλαβε χώρα την προηγούμενη εβδομάδα. Εάν αυτό δίνει στο Πεκίνο την επιρροή να επηρεάσει τις ψήφους της Κεντρικής Ευρώπης στην ΕΕ, είναι αμφισβητήσιμο. Σε όρους πολιτικής πίεσης, η περίεργη συνάντηση με την Κίνα δεν συμπίπτει με την πίεση των σχεδόν μηνιαίων συνόδων της ΕΕ. Η ίδια δυσαναλογία ισχύει και για τα οικονομικά κίνητρα. Το Κέντρο για Στρατηγικές και Διεθνείς Μελέτες στην Ουάσιγκτον εκτιμά ότι το Πεκίνο έχει ξοδέψει 15 δισ. δολάρια από το 2012 σε όλη την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη (αυτό το ποσό περιλαμβάνει και ορισμένες χώρες εκτός ΕΕ, όπως τη Σερβία). Συγκρίνετέ το με τα 86 δισ. ευρώ που μόνο μία χώρα -η Πολωνία- πρόκειται να λάβει από τα κονδύλια της ΕΕ μεταξύ 2014-2020, χωρίς να περιλαμβάνονται οι άμεσες ξένες επενδύσεις από τη Δυτική Ευρώπη. Η συμμετοχή στην ΕΕ είναι η καθοριστική πολιτική και οικονομική πραγματικότητα για την Κεντρική Ευρώπη. Η Κίνα είναι μια περιέργεια.
Αλλά θα μπορούσαν οι χώρες της Κεντρικής Ευρώπης να είναι πιο επιρρεπείς στην κινεζική πίεση; Οι δημοκρατίες στα ανατολικά της ΕΕ είναι σχετικά νέες και ανελεύθερες κυβερνήσεις που δεν ενεργούν πάντα προς όφελος των χωρών τους, ή αυτό είναι το αφήγημα. Ίσως, παρά τους πολλούς καλούς λόγους για αλληλεγγύη με την υπόλοιπη ΕΕ, αυτές οι πρωτεύουσες θα γοητευτούν από την Κίνα λόγω αφέλειας -ή επειδή θα εξαγοραστούν οι ηγέτες.
Αυτό το επιχείρημα φαίνεται να έχει απήχηση επειδή η Πολωνία και η Ουγγαρία συγκεκριμένα, είχαν περισσότερες αντιπαραθέσεις με την Κομισιόν προσφάτως, από ό,τι οι περισσότερες άλλες χώρες. Αλλά κάποια φλερτ της Κεντρικής Ευρώπης με τον λαϊκισμό και τις σχετικές εντάσεις με την υπόλοιπη ΕΕ, έχουν βαθύτερες ρίζες και λίγη σχέση με το Πεκίνο. Οι ευρωσκεπτικιστές στην περιοχή συχνά υποστηρίζουν ότι οι κινεζικές επενδύσεις έχουν γίνει εναλλακτική των ευρωπαϊκών, και ότι η ΕΕ είναι ως εκ τούτου λιγότερο σημαντική -μια άποψη που αγνοεί τις οικονομικές πραγματικότητες που περιγράφονται παραπάνω. Αλλά αυτό δεν καθιστά τα λεφτά του Πεκίνου μια αιτία λαϊκισμού. Είναι απλώς ένα βολικό πρόσθετο επιχείρημα και ελάχιστα ένα κεντρικό επιχείρημα των λαϊκιστών.
Μόνο η Κίνα ξέρει στα αλήθεια τι θέλει από τη σχέση με την Κεντρική Ευρώπη. Το Πεκίνο πιθανώς θα καλοδεχόταν την ικανότητα να διασπάσει την συναίνεση την ΕΕ κατά καιρούς. αλλά ενώ η προσοχή που έχει συγκεντρώσει η χώρα από τα ανατολικά της Ευρώπης έχει δημιουργήσει ανησυχίες, υπάρχουν τρεις βάσιμοι λόγοι που δεν έχουν τίποτα να κάνουν με τις προσπάθειες διάσπασης της ενότητας της ΕΕ: γεωγραφία, ανάγκες και νόμοι.
Αναφορικά με τη γεωγραφία, εννοώ ότι ο γενικός στόχος της Κίνας είναι να κατασκευάσει άμεσα χερσαία και θαλάσσια δίκτυα στις πιο πλούσιες αγορές του κόσμου, πολλά από τα οποία είναι στην Ευρώπη. Η Κεντρική Ευρώπη είναι το πρώτο τμήμα της ηπείρου που συναντά κανείς όταν ταξιδεύει από τα ανατολικά. Οι επενδύσεις του Πεκίνου σε υποδομές, υποστηρίζουν την ευρύτερη εμβέλεια της χώρας στις αγορές της ΕΕ.
Η Κεντρική Ευρώπη είναι επίσης ο πιο αδύναμος δεσμός στην χερσαία αλυσίδα που ενώνει την Κίνα με καταναλωτές στη Δύση. Έχει πολύ λιγότερες εθνικές οδούς και λιγότερο σύγχρονους σιδηροδρόμους από ό,τι οι δυτικές χώρες. Για να κυκλοφορήσουν ελεύθερα τα κινεζικά αγαθά στη Δυτική Ευρώπη, πρέπει πρώτα να φτάσουν εκεί. Αυτό απαιτεί ανακατασκευή δρόμων και γεφυρών στις περιοχές που είναι στο μεταξύ.
Η Κϊνα έχει επίσης εμπειρία στη Δυτική Ευρώπη, όχι τόσο καλή. Για παράδειγμα η Huawei, η οποία έκανε μια μεγάλη επένδυση στη Γαλλία, βρέθηκε να μηνύεται για παράνομες απολύσεις, από πολλούς δυτικούς managers που προσέλαβε και απέλυσε. Αυτό είναι εξαιρετικά ντροπιαστικό, επειδή είναι κακό για το brand και επειδή στέλνει το λάθος μήνυμα στους Κινέζους υπαλλήλους της εταιρείας. Οι κανονισμοί της αγοράς εργασίας στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη είναι πολύ πιο χαλαροί. Οι συνδικαλιστικές ενώσεις δεν έχουν την ίδια επιρροή. Οι εργοδότες, όχι οι εργαζόμενοι, είναι οι βασιλιάδες. Το νομικό περιβάλλον δεν είναι σαν αυτό της Κίνας, αλλά είναι πιο κοντά σε αυτό από οπουδήποτε αλλού στην ΕΕ. Η Κίνα αισθάνεται ευπρόσδεκτη στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, με έναν τρόπο που δεν συμβαίνει στις δυτικοευρωπαϊκές χώρες.
Αυτή είναι μια μπανάλ εξήγηση για τη συνάντηση των "16+1”, αλλά μία που είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα από τις φήμες για έναν αναδυόμενο άξονα Κίνας-Κεντρικής Ευρώπης εναντίον των Βρυξελλών.
Capital.gr
==========================================
Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του Geopolitics & Daily News - © 2017. Το περιεχόμενο του site αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Geopolitics & Daily News. Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο site μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του site χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας
geopolitics
Carnegie Europe
Κάθε φορά που το Πεκίνο μπαίνει σε ενδό-ευρωπαϊκές σχέσεις, προκαλείται ανησυχία. Η συνάντηση της περασμένης εβδομάδας των "16+1” μεταξύ του Πεκίνου και ενός αριθμού χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης έτυχε μεγάλου ενδιαφέροντος. Στόχος ήταν να συζητηθούν οι επενδύσεις της Κίνας στην περιοχή. Αλλά η εκδήλωση συμπίπτει με την άνοδο του λαϊκισμού στην Κεντρική Ευρώπη, η οποία με τη σειρά της, έχει δημιουργήσει εντάσεις μεταξύ των νεότερων και πιο παλαιών κρατών της ΕΕ. Η Κίνα έχει κατηγορηθεί ότι εκμεταλλεύεται αυτές τις εντάσεις και ότι προσπαθεί να σπάσει την ευρωπαϊκή συναίνεση σε ζητήματα που ενδιαφέρουν το Πεκίνο. Αλλά με μια πιο κοντινή ματιά, η επιρροή της αυξανόμενης εξουσίας είναι μικρότερη από ό,τι φαίνεται.
Το αίσθημα της αναλογίας συχνά χάνεται στον ενθουσιασμό για τις κινεζικές επενδύσεις στην Κεντρική Ευρώπη
Αυτό που κάνει τη σχέση της περιοχής με την Κίνα μοναδική δεν είναι τα ποσά αλλά το γεγονός ότι οι δύο πλευρές έχουν δημιουργήσει μια ειδική πολιτική σχέση -τη "16+1”. Έχει τα δικά της γραφεία (στη Βουδαπέστη) και υψηλόβαθμες συναντήσεις, όπως αυτή που έλαβε χώρα την προηγούμενη εβδομάδα. Εάν αυτό δίνει στο Πεκίνο την επιρροή να επηρεάσει τις ψήφους της Κεντρικής Ευρώπης στην ΕΕ, είναι αμφισβητήσιμο. Σε όρους πολιτικής πίεσης, η περίεργη συνάντηση με την Κίνα δεν συμπίπτει με την πίεση των σχεδόν μηνιαίων συνόδων της ΕΕ. Η ίδια δυσαναλογία ισχύει και για τα οικονομικά κίνητρα. Το Κέντρο για Στρατηγικές και Διεθνείς Μελέτες στην Ουάσιγκτον εκτιμά ότι το Πεκίνο έχει ξοδέψει 15 δισ. δολάρια από το 2012 σε όλη την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη (αυτό το ποσό περιλαμβάνει και ορισμένες χώρες εκτός ΕΕ, όπως τη Σερβία). Συγκρίνετέ το με τα 86 δισ. ευρώ που μόνο μία χώρα -η Πολωνία- πρόκειται να λάβει από τα κονδύλια της ΕΕ μεταξύ 2014-2020, χωρίς να περιλαμβάνονται οι άμεσες ξένες επενδύσεις από τη Δυτική Ευρώπη. Η συμμετοχή στην ΕΕ είναι η καθοριστική πολιτική και οικονομική πραγματικότητα για την Κεντρική Ευρώπη. Η Κίνα είναι μια περιέργεια.
Αλλά θα μπορούσαν οι χώρες της Κεντρικής Ευρώπης να είναι πιο επιρρεπείς στην κινεζική πίεση; Οι δημοκρατίες στα ανατολικά της ΕΕ είναι σχετικά νέες και ανελεύθερες κυβερνήσεις που δεν ενεργούν πάντα προς όφελος των χωρών τους, ή αυτό είναι το αφήγημα. Ίσως, παρά τους πολλούς καλούς λόγους για αλληλεγγύη με την υπόλοιπη ΕΕ, αυτές οι πρωτεύουσες θα γοητευτούν από την Κίνα λόγω αφέλειας -ή επειδή θα εξαγοραστούν οι ηγέτες.
Αυτό το επιχείρημα φαίνεται να έχει απήχηση επειδή η Πολωνία και η Ουγγαρία συγκεκριμένα, είχαν περισσότερες αντιπαραθέσεις με την Κομισιόν προσφάτως, από ό,τι οι περισσότερες άλλες χώρες. Αλλά κάποια φλερτ της Κεντρικής Ευρώπης με τον λαϊκισμό και τις σχετικές εντάσεις με την υπόλοιπη ΕΕ, έχουν βαθύτερες ρίζες και λίγη σχέση με το Πεκίνο. Οι ευρωσκεπτικιστές στην περιοχή συχνά υποστηρίζουν ότι οι κινεζικές επενδύσεις έχουν γίνει εναλλακτική των ευρωπαϊκών, και ότι η ΕΕ είναι ως εκ τούτου λιγότερο σημαντική -μια άποψη που αγνοεί τις οικονομικές πραγματικότητες που περιγράφονται παραπάνω. Αλλά αυτό δεν καθιστά τα λεφτά του Πεκίνου μια αιτία λαϊκισμού. Είναι απλώς ένα βολικό πρόσθετο επιχείρημα και ελάχιστα ένα κεντρικό επιχείρημα των λαϊκιστών.
Μόνο η Κίνα ξέρει στα αλήθεια τι θέλει από τη σχέση με την Κεντρική Ευρώπη. Το Πεκίνο πιθανώς θα καλοδεχόταν την ικανότητα να διασπάσει την συναίνεση την ΕΕ κατά καιρούς. αλλά ενώ η προσοχή που έχει συγκεντρώσει η χώρα από τα ανατολικά της Ευρώπης έχει δημιουργήσει ανησυχίες, υπάρχουν τρεις βάσιμοι λόγοι που δεν έχουν τίποτα να κάνουν με τις προσπάθειες διάσπασης της ενότητας της ΕΕ: γεωγραφία, ανάγκες και νόμοι.
Αναφορικά με τη γεωγραφία, εννοώ ότι ο γενικός στόχος της Κίνας είναι να κατασκευάσει άμεσα χερσαία και θαλάσσια δίκτυα στις πιο πλούσιες αγορές του κόσμου, πολλά από τα οποία είναι στην Ευρώπη. Η Κεντρική Ευρώπη είναι το πρώτο τμήμα της ηπείρου που συναντά κανείς όταν ταξιδεύει από τα ανατολικά. Οι επενδύσεις του Πεκίνου σε υποδομές, υποστηρίζουν την ευρύτερη εμβέλεια της χώρας στις αγορές της ΕΕ.
Η Κεντρική Ευρώπη είναι επίσης ο πιο αδύναμος δεσμός στην χερσαία αλυσίδα που ενώνει την Κίνα με καταναλωτές στη Δύση. Έχει πολύ λιγότερες εθνικές οδούς και λιγότερο σύγχρονους σιδηροδρόμους από ό,τι οι δυτικές χώρες. Για να κυκλοφορήσουν ελεύθερα τα κινεζικά αγαθά στη Δυτική Ευρώπη, πρέπει πρώτα να φτάσουν εκεί. Αυτό απαιτεί ανακατασκευή δρόμων και γεφυρών στις περιοχές που είναι στο μεταξύ.
Η Κϊνα έχει επίσης εμπειρία στη Δυτική Ευρώπη, όχι τόσο καλή. Για παράδειγμα η Huawei, η οποία έκανε μια μεγάλη επένδυση στη Γαλλία, βρέθηκε να μηνύεται για παράνομες απολύσεις, από πολλούς δυτικούς managers που προσέλαβε και απέλυσε. Αυτό είναι εξαιρετικά ντροπιαστικό, επειδή είναι κακό για το brand και επειδή στέλνει το λάθος μήνυμα στους Κινέζους υπαλλήλους της εταιρείας. Οι κανονισμοί της αγοράς εργασίας στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη είναι πολύ πιο χαλαροί. Οι συνδικαλιστικές ενώσεις δεν έχουν την ίδια επιρροή. Οι εργοδότες, όχι οι εργαζόμενοι, είναι οι βασιλιάδες. Το νομικό περιβάλλον δεν είναι σαν αυτό της Κίνας, αλλά είναι πιο κοντά σε αυτό από οπουδήποτε αλλού στην ΕΕ. Η Κίνα αισθάνεται ευπρόσδεκτη στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, με έναν τρόπο που δεν συμβαίνει στις δυτικοευρωπαϊκές χώρες.
Αυτή είναι μια μπανάλ εξήγηση για τη συνάντηση των "16+1”, αλλά μία που είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα από τις φήμες για έναν αναδυόμενο άξονα Κίνας-Κεντρικής Ευρώπης εναντίον των Βρυξελλών.
Capital.gr
==========================================
Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του Geopolitics & Daily News - © 2017. Το περιεχόμενο του site αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Geopolitics & Daily News. Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο site μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του site χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας
geopolitics
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα παρουσίασαν την πόλη τους στον Άρη [video]](https://images.newsnowgreece.com/107/1070488/ta-inomena-aravika-emirata-parousiasan-tin-poli-tous-ston-ari-video-1-124x78.jpg)
