2017-12-05 19:26:43
Το ποδόσφαιρο λατρεύεται ως κάτι το θεϊκό στην Βραζιλία. Τα μικρά παιδιά στις φαβέλες των μεγαλουπόλεων και στην παραλία του Ρίο ντε Τζανέιρο ζουν καθημερινά με ένα όνειρο.
Να χωριστούν σε ομάδες, να φτιάξουν υποτυπώδη τέρματα, να βρουν μία μπάλα και να αρχίσουν να παίζουν. Όλα σχεδόν έχουν ένα και μοναδικό στόχο. Να ακολουθήσουν τα βήματα των ινδαλμάτων τους, να ξεκινήσουν μία επαγγελματική καριέρα και να πρωταγωνιστήσουν σε κάποιο από τα μεγαλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης.
Συνολικά 1169 Βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές έχουν αφήσει την πατρίδα τους αγωνιζόμενοι σε ομάδες ολόκληρου του πλανήτη. Οι 871 από αυτούς, η μεγάλη πλειοψηφία δηλαδή, κάνουν καριέρα σε πρωταθλήματα της Ευρώπης. Δεν είναι ωστόσο όλοι όπως ο Κακά, ο Ρομπίνιο, ο Πάτο, ο Νταβίντ Λουίζ, ο Όσκαρ και άλλοι που αγωνίζονται στο κορυφαίο επίπεδο λαμβάνοντας τεράστιους μισθούς και κάνοντας μια ζωή γεμάτη πολυτέλεια.
Ο Κλέιτον Σοάρες ντο Νασιμέντο, όπως είναι το πλήρες όνομά του, είναι ένας από τους… άλλους Βραζιλιάνους που αγωνίζονται στην Ευρώπη μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Παίζει στην IF Φουγκλαφιόρουρ, ομάδα ενός χωριού των 1,500 κατοίκων των Νήσων Φαρόες. Με τα 22 γκολ που σημείωσε με τη φανέλα της IF ο 33χρονος Βραζιλιάνος επιθετικός αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στην κατηγορία οδηγώντας την ομάδα του στη δεύτερη θέση του βαθμολογικού πίνακα του εγχώριου πρωταθλήματος.
Ο Νασιμέντο αγωνίζεται σε ομάδες των Φαρόες την τελευταία δεκαετία και είναι ένας ποδοσφαιριστής ο οποίος δεν ζει από την μπάλα. Πως θα μπορούσε άλλωστε από τη στιγμή που το ποδόσφαιρο στους Νήσους Φαρόες βρίσκεται σε ερασιτεχνικό ή ημιεπαγγελματικό επίπεδο. Τα ελάχιστα χρήματα που παίρνει δεν του φτάνουν προκειμένου να ζήσει τον ίδιο, τη γυναίκα του και τον 13χρονο γιό τους που ζουν πίσω στο Ρίο της Βραζιλίας. Έτσι δουλεύει σε ένα εργοστάσιο συσκευασίας ψαριών, με την αλιεία να αποτελεί το κυριότερο είδος επαγγελματικής ενασχόλησης στους Νήσους.
«Δουλεύω κάθε μέρα για έξι ώρες από τις εννιά το πρωί μέχρι τις τρεις το μεσημέρι και προπονούμαι πέντε μέρες την εβδομάδα από τις έξι το απόγευμα και έπειτα μετά τη δουλειά. Έφυγα από τη Βραζιλία για οικονομικούς λόγους, για να βρω μια καλύτερη ζωή. Ήταν σημαντικό. Η γυναίκα μου με ακολούθησε στα Φαρόες και έμεινε για επτά χρόνια, αλλά μετά έφυγε με τον γιό μας για τη νότια Ισπανία και τον περασμένο χρόνο γύρισαν πίσω στο Ρίο», τονίζει ο Νασιμέντο στην εφημερίδα Guardian.
Σε μία άλλη κρύα χώρα της Βόρειας Ευρώπης, στη Φινλανδία, ο Βραζιλιάνος Ράφαελ αγωνίζεται με τη φανέλα της Λάχτι. Αυτός τουλάχιστον μπορεί να βγάζει τα προς το ζην χωρίς να χρειάζεται να κάνει δεύτερη εργασία, ωστόσο τα χρήματα τα οποία λαμβάνει από το ποδόσφαιρο ξέρει πως δεν θα του φτάσουν για μια ζωή με αποτέλεσμα μετά τη λήξη της ποδοσφαιρικής του καριέρας να σκεφτεί με τι θα μπορέσει να ασχοληθεί. «Αγωνίζομαι καθαρά σε επαγγελματικό επίπεδο εδώ, αλλά δεν έχω σκεφτεί τι άλλο θα μπορούσα να κάνω.
Αυτό ήταν πάντα το όνειρό μου, να γίνω ποδοσφαιριστής. Μετά από κάποια χρόνια όμως, όταν θα κρεμάσω τα ποδοσφαιρικά μου παπούτσια, θα πρέπει να βρω μια άλλη δουλειά, αλλά ακόμα δεν γνωρίζω τι ακριβώς», αναφέρει ο Ράφαελ στην ίδια εφημερίδα.
Σε ανάλογη κατάσταση βρίσκονται και πέντε Βραζιλιάνοι, οι Έντισον Λουίς ντο Σάντος, Ροντόλφο Σοάρες, Άντερσον Μέντες Ριμπέιρο, Τζάκσον Λίμα και Μαρσέλο Μαριάνο Ντίας οι οποίοι αγωνίζονται πολύ νοτιότερα, στη Χιμπέρνιανς της Μάλτας.
Η προσαρμογή τους εκεί ήταν σαφώς πιο εύκολη από τη στιγμή που το μεσογειακό κλίμα είναι πιο κοντά σε αυτό της πατρίδας τους. «Όταν κάποιος Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής έρχεται στο νησί της Μάλτας, αμέσως ερωτεύεται αυτή τη χώρα. Αισθάνεται ασφάλεια ότι μπορεί να δουλέψει και να μεγαλώσει την οικογένειά του εδώ. Το σπίτι τους το πληρώνει ο σύλλογος, όπως και τους παρέχει αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις τους. Ο μισθός τους είναι γύρω στα 1,500 με 2,000 ευρώ τον μήνα», υπογραμμίζει ο γραμματέας του μαλτέζικου συλλόγου Στέφεν Αμπέλα.
Από τους 800 και πλέον Βραζιλιάνους ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, είτε πρωτοκλασάτα είτε σε ημιεπαγγελματικό και ερασιτεχνικό επίπεδο, τα ποσοστά με βάση τη θέση που αγωνίζονται είναι μοιρασμένα εκτός από τη θέση του τερματοφύλακα. Μόλις 5% από αυτούς υπερασπίζονται τα γκολπόστ ενώ το υπόλοιπο 95% μοιράζεται σχεδόν ισόποσα σε άμυνα, κέντρο και επίθεση.
Το γεγονός μάλιστα της εξόδου των ταλέντων από το ποδόσφαιρο της χώρας δεν προβληματίζει καθόλου τους Βραζιλιάνους, από τη στιγμή που όλη στη Βραζιλία γνωρίζουν πως το να παίξεις στην Ευρώπη αποτελεί όνειρο όλων των παιδιών που θέλουν να πραγματοποιήσουν ποδοσφαιρική καριέρα. «Είναι πλέον αποδεκτό ότι υπάρχουν τόσο πολλοί παίκτες που ξεκινούν την καριέρα τους εδώ και εν συνεχεία φεύγουν για την Ευρώπη ή οπουδήποτε αλλού.
Κανείς δεν διαμαρτύρεται για το γεγονός ότι πολλοί παίκτες αναζητούν την τύχη τους έξω από τη Βραζιλία. Κάθε τρεις και λίγο ένα μεγάλο ταλέντο φεύγει», επισημαίνει χαρακτηριστικά ο Τζον Κότεριλ, δημοσιογράφος και σχολιαστής του τηλεοπτικού δικτύου Globo.
othersidefootball.com
Να χωριστούν σε ομάδες, να φτιάξουν υποτυπώδη τέρματα, να βρουν μία μπάλα και να αρχίσουν να παίζουν. Όλα σχεδόν έχουν ένα και μοναδικό στόχο. Να ακολουθήσουν τα βήματα των ινδαλμάτων τους, να ξεκινήσουν μία επαγγελματική καριέρα και να πρωταγωνιστήσουν σε κάποιο από τα μεγαλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης.
Συνολικά 1169 Βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές έχουν αφήσει την πατρίδα τους αγωνιζόμενοι σε ομάδες ολόκληρου του πλανήτη. Οι 871 από αυτούς, η μεγάλη πλειοψηφία δηλαδή, κάνουν καριέρα σε πρωταθλήματα της Ευρώπης. Δεν είναι ωστόσο όλοι όπως ο Κακά, ο Ρομπίνιο, ο Πάτο, ο Νταβίντ Λουίζ, ο Όσκαρ και άλλοι που αγωνίζονται στο κορυφαίο επίπεδο λαμβάνοντας τεράστιους μισθούς και κάνοντας μια ζωή γεμάτη πολυτέλεια.
Ο Κλέιτον Σοάρες ντο Νασιμέντο, όπως είναι το πλήρες όνομά του, είναι ένας από τους… άλλους Βραζιλιάνους που αγωνίζονται στην Ευρώπη μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Παίζει στην IF Φουγκλαφιόρουρ, ομάδα ενός χωριού των 1,500 κατοίκων των Νήσων Φαρόες. Με τα 22 γκολ που σημείωσε με τη φανέλα της IF ο 33χρονος Βραζιλιάνος επιθετικός αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στην κατηγορία οδηγώντας την ομάδα του στη δεύτερη θέση του βαθμολογικού πίνακα του εγχώριου πρωταθλήματος.
Ο Νασιμέντο αγωνίζεται σε ομάδες των Φαρόες την τελευταία δεκαετία και είναι ένας ποδοσφαιριστής ο οποίος δεν ζει από την μπάλα. Πως θα μπορούσε άλλωστε από τη στιγμή που το ποδόσφαιρο στους Νήσους Φαρόες βρίσκεται σε ερασιτεχνικό ή ημιεπαγγελματικό επίπεδο. Τα ελάχιστα χρήματα που παίρνει δεν του φτάνουν προκειμένου να ζήσει τον ίδιο, τη γυναίκα του και τον 13χρονο γιό τους που ζουν πίσω στο Ρίο της Βραζιλίας. Έτσι δουλεύει σε ένα εργοστάσιο συσκευασίας ψαριών, με την αλιεία να αποτελεί το κυριότερο είδος επαγγελματικής ενασχόλησης στους Νήσους.
«Δουλεύω κάθε μέρα για έξι ώρες από τις εννιά το πρωί μέχρι τις τρεις το μεσημέρι και προπονούμαι πέντε μέρες την εβδομάδα από τις έξι το απόγευμα και έπειτα μετά τη δουλειά. Έφυγα από τη Βραζιλία για οικονομικούς λόγους, για να βρω μια καλύτερη ζωή. Ήταν σημαντικό. Η γυναίκα μου με ακολούθησε στα Φαρόες και έμεινε για επτά χρόνια, αλλά μετά έφυγε με τον γιό μας για τη νότια Ισπανία και τον περασμένο χρόνο γύρισαν πίσω στο Ρίο», τονίζει ο Νασιμέντο στην εφημερίδα Guardian.
Σε μία άλλη κρύα χώρα της Βόρειας Ευρώπης, στη Φινλανδία, ο Βραζιλιάνος Ράφαελ αγωνίζεται με τη φανέλα της Λάχτι. Αυτός τουλάχιστον μπορεί να βγάζει τα προς το ζην χωρίς να χρειάζεται να κάνει δεύτερη εργασία, ωστόσο τα χρήματα τα οποία λαμβάνει από το ποδόσφαιρο ξέρει πως δεν θα του φτάσουν για μια ζωή με αποτέλεσμα μετά τη λήξη της ποδοσφαιρικής του καριέρας να σκεφτεί με τι θα μπορέσει να ασχοληθεί. «Αγωνίζομαι καθαρά σε επαγγελματικό επίπεδο εδώ, αλλά δεν έχω σκεφτεί τι άλλο θα μπορούσα να κάνω.
Αυτό ήταν πάντα το όνειρό μου, να γίνω ποδοσφαιριστής. Μετά από κάποια χρόνια όμως, όταν θα κρεμάσω τα ποδοσφαιρικά μου παπούτσια, θα πρέπει να βρω μια άλλη δουλειά, αλλά ακόμα δεν γνωρίζω τι ακριβώς», αναφέρει ο Ράφαελ στην ίδια εφημερίδα.
Σε ανάλογη κατάσταση βρίσκονται και πέντε Βραζιλιάνοι, οι Έντισον Λουίς ντο Σάντος, Ροντόλφο Σοάρες, Άντερσον Μέντες Ριμπέιρο, Τζάκσον Λίμα και Μαρσέλο Μαριάνο Ντίας οι οποίοι αγωνίζονται πολύ νοτιότερα, στη Χιμπέρνιανς της Μάλτας.
Η προσαρμογή τους εκεί ήταν σαφώς πιο εύκολη από τη στιγμή που το μεσογειακό κλίμα είναι πιο κοντά σε αυτό της πατρίδας τους. «Όταν κάποιος Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής έρχεται στο νησί της Μάλτας, αμέσως ερωτεύεται αυτή τη χώρα. Αισθάνεται ασφάλεια ότι μπορεί να δουλέψει και να μεγαλώσει την οικογένειά του εδώ. Το σπίτι τους το πληρώνει ο σύλλογος, όπως και τους παρέχει αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις τους. Ο μισθός τους είναι γύρω στα 1,500 με 2,000 ευρώ τον μήνα», υπογραμμίζει ο γραμματέας του μαλτέζικου συλλόγου Στέφεν Αμπέλα.
Από τους 800 και πλέον Βραζιλιάνους ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, είτε πρωτοκλασάτα είτε σε ημιεπαγγελματικό και ερασιτεχνικό επίπεδο, τα ποσοστά με βάση τη θέση που αγωνίζονται είναι μοιρασμένα εκτός από τη θέση του τερματοφύλακα. Μόλις 5% από αυτούς υπερασπίζονται τα γκολπόστ ενώ το υπόλοιπο 95% μοιράζεται σχεδόν ισόποσα σε άμυνα, κέντρο και επίθεση.
Το γεγονός μάλιστα της εξόδου των ταλέντων από το ποδόσφαιρο της χώρας δεν προβληματίζει καθόλου τους Βραζιλιάνους, από τη στιγμή που όλη στη Βραζιλία γνωρίζουν πως το να παίξεις στην Ευρώπη αποτελεί όνειρο όλων των παιδιών που θέλουν να πραγματοποιήσουν ποδοσφαιρική καριέρα. «Είναι πλέον αποδεκτό ότι υπάρχουν τόσο πολλοί παίκτες που ξεκινούν την καριέρα τους εδώ και εν συνεχεία φεύγουν για την Ευρώπη ή οπουδήποτε αλλού.
Κανείς δεν διαμαρτύρεται για το γεγονός ότι πολλοί παίκτες αναζητούν την τύχη τους έξω από τη Βραζιλία. Κάθε τρεις και λίγο ένα μεγάλο ταλέντο φεύγει», επισημαίνει χαρακτηριστικά ο Τζον Κότεριλ, δημοσιογράφος και σχολιαστής του τηλεοπτικού δικτύου Globo.
othersidefootball.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συμμετοχή του Τ.Δ.Α. Κομοτηνής στο SantaRun
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το βιβλίο των 100 χρόνων!!!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
