2017-12-08 11:03:14
Ναρκισσιστική διαστροφή είναι η διαστροφική λειτουργία σε μια ναρκισσιστική προσωπικότητα Στο DSM IV, το εγχειρίδιο της διεθνούς ταξινόµησης των ψυχικών ασθενειών, η ναρκισσιστική διαστροφή δε συγκαταλέγεται στις διαταραχές προσωπικότητας. Στις σεξουαλικές διαταραχές ή στις διαταραχές προσωπικότητας περιλαμβάνονται µόνο οι σεξουαλικές διαστροφές.
Η ναρκισσιστική προσωπικότητα περιγράφεται ως εξής (παρουσιάζει πέντε τουλάχιστον από τις ακόλουθες εκδηλώσεις):
Το άτοµο έχει µια αίσθηση µεγαλείου, πιστεύει ότι είναι σημαντικό.
Είναι απορροφημένο από φαντασιώσεις μεγάλης επιτυχίας, εξουσίας.
Πιστεύει ότι είναι «εξαιρετικό» και μοναδικό.
Έχει πολύ µεγάλη ανάγκη θαυμασµού.
Πιστεύει ότι όλα τού οφείλονται.
Εκµεταλλεύεται τον άλλο στις διαπροσωπικές του σχέσεις.
Δεν έχει ενσυναίσθηση.
Ζηλεύει συχνά τους άλλους.
Επιδεικνύει υπεροπτική συµπεριφορά.
Η περιγραφή του Otto Kernberg, στα 1975, σχετικά µε τη ναρκισσιστική παθολογία είναι πολύ κοντά σε αυτό που ονοµάζουµε σήµερα ναρκισσιστική διαστροφή: «Τα κυριότερα χαρακτηριστικά της ναρκισσιστικής προσωπικότητας είναι αίσθηµα µεγαλείου, ακραίος εγωκεντρισµός, απόλυτη απουσία ενσυναίσθητης κατανόησης για τους άλλους, παρά τη δίψα για θαυμασμό και επιδοκιμασία.
Αυτού του είδους οι ασθενείς αισθάνονται απέραντη ζήλια για όσους κατέχουν πράγµατα που δε διαθέτουν οι ίδιοι ή για όσους χαίρονται απλώς τη ζωή τους. Δεν έχουν πραγματικά συναισθήµατα και δεν µπορούν να κατανοήσουν τα περίπλοκα συναισθήµατα των άλλων. Τα συναισθήµατα των διεστραµµένων ατόμων δεν είναι διαµορφωµένα, παρουσιάζουν σύντοµες εξάρσεις και, έπειτα, χάνονται. Αγνοούν κυρίως τα πραγµατικά αισθήµατα της θλίψης και του πένθους. Η αδυναµία τους να έχουν καταθλιπτικές αντιδράσεις αποτελεί θεµελιώδες γνώρισµα της προσωπικότητάς τους. Όταν υφίστανται εγκατάλειψη ή απογοήτευση, µπορεί να είναι φαινομενικά σε κατάθλιψη, στην ουσία όµως πρόκειται µάλλον για οργή ή για µνησικακία με επιθυµία εκδίκησης παρά για πραγματική θλίψη για την απώλεια του ατόµου που αγαπούσαν».
O Νάρκισσος, όπως παρουσιάζεται στον Οβίδιο, θεωρεί ότι υπάρχει κοιτάζοντας τον εαυτό του στον καθρέφτη. Περνάει τη ζωή του αναζητώντας την αντανάκλαση του στο βλέµµα των άλλων. O άλλος δεν υπάρχει ως άτοµο, είναι καθρέφτης. Ο Νάρκισσος είναι ένα άδειο κέλυφος, χωρίς ίδια υπόστασή, είναι ένα «ψευδο», που προσπαθεί να δηµιουργήσει ψευδαίσθηση για να καλύψει την ανυπαρξία του. Το πεπρωμένο του είναι µια προσπάθεια να αποφύγει το θάνατο. Ο Νάρκισοος εν υπήρξε ποτέ ως ανθρώπινο ον και, εποµένως, αναγκάστηκε να επινοήσει το παιχνίδι του καθρέφτη για να έχει την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει. Παρ, όλο που ο καθρέφτης επαναλαµβάνει και πολλαπλασιάζει το είδωλο, το άτοµο αυτό είναι φτιαγµένο πάνω σε κενό.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Η Ηθική Παρενόχληση» της Marie-France Hirigoyen, μετάφραση Μαριλένα Γεωργιάδου. Πατάκη
Πηγή Tromaktiko
Η ναρκισσιστική προσωπικότητα περιγράφεται ως εξής (παρουσιάζει πέντε τουλάχιστον από τις ακόλουθες εκδηλώσεις):
Το άτοµο έχει µια αίσθηση µεγαλείου, πιστεύει ότι είναι σημαντικό.
Είναι απορροφημένο από φαντασιώσεις μεγάλης επιτυχίας, εξουσίας.
Πιστεύει ότι είναι «εξαιρετικό» και μοναδικό.
Έχει πολύ µεγάλη ανάγκη θαυμασµού.
Πιστεύει ότι όλα τού οφείλονται.
Εκµεταλλεύεται τον άλλο στις διαπροσωπικές του σχέσεις.
Δεν έχει ενσυναίσθηση.
Ζηλεύει συχνά τους άλλους.
Επιδεικνύει υπεροπτική συµπεριφορά.
Η περιγραφή του Otto Kernberg, στα 1975, σχετικά µε τη ναρκισσιστική παθολογία είναι πολύ κοντά σε αυτό που ονοµάζουµε σήµερα ναρκισσιστική διαστροφή: «Τα κυριότερα χαρακτηριστικά της ναρκισσιστικής προσωπικότητας είναι αίσθηµα µεγαλείου, ακραίος εγωκεντρισµός, απόλυτη απουσία ενσυναίσθητης κατανόησης για τους άλλους, παρά τη δίψα για θαυμασμό και επιδοκιμασία.
Αυτού του είδους οι ασθενείς αισθάνονται απέραντη ζήλια για όσους κατέχουν πράγµατα που δε διαθέτουν οι ίδιοι ή για όσους χαίρονται απλώς τη ζωή τους. Δεν έχουν πραγματικά συναισθήµατα και δεν µπορούν να κατανοήσουν τα περίπλοκα συναισθήµατα των άλλων. Τα συναισθήµατα των διεστραµµένων ατόμων δεν είναι διαµορφωµένα, παρουσιάζουν σύντοµες εξάρσεις και, έπειτα, χάνονται. Αγνοούν κυρίως τα πραγµατικά αισθήµατα της θλίψης και του πένθους. Η αδυναµία τους να έχουν καταθλιπτικές αντιδράσεις αποτελεί θεµελιώδες γνώρισµα της προσωπικότητάς τους. Όταν υφίστανται εγκατάλειψη ή απογοήτευση, µπορεί να είναι φαινομενικά σε κατάθλιψη, στην ουσία όµως πρόκειται µάλλον για οργή ή για µνησικακία με επιθυµία εκδίκησης παρά για πραγματική θλίψη για την απώλεια του ατόµου που αγαπούσαν».
O Νάρκισσος, όπως παρουσιάζεται στον Οβίδιο, θεωρεί ότι υπάρχει κοιτάζοντας τον εαυτό του στον καθρέφτη. Περνάει τη ζωή του αναζητώντας την αντανάκλαση του στο βλέµµα των άλλων. O άλλος δεν υπάρχει ως άτοµο, είναι καθρέφτης. Ο Νάρκισσος είναι ένα άδειο κέλυφος, χωρίς ίδια υπόστασή, είναι ένα «ψευδο», που προσπαθεί να δηµιουργήσει ψευδαίσθηση για να καλύψει την ανυπαρξία του. Το πεπρωμένο του είναι µια προσπάθεια να αποφύγει το θάνατο. Ο Νάρκισοος εν υπήρξε ποτέ ως ανθρώπινο ον και, εποµένως, αναγκάστηκε να επινοήσει το παιχνίδι του καθρέφτη για να έχει την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει. Παρ, όλο που ο καθρέφτης επαναλαµβάνει και πολλαπλασιάζει το είδωλο, το άτοµο αυτό είναι φτιαγµένο πάνω σε κενό.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Η Ηθική Παρενόχληση» της Marie-France Hirigoyen, μετάφραση Μαριλένα Γεωργιάδου. Πατάκη
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ξέρετε ποια είναι η καταγωγή του κουραμπιέ;
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι «χρυσοί» και οι... υπερδανεισμένοι Ευρωβουλευτές
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
