2017-12-23 19:34:06
Χριστούγεννα 2017
Ἐν τῷ Ἱερῷ Ἐπισκοπείῳ
Ἀριθ. Πρωτ. 744
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 207ῃ
ΘΕΜΑ: «Ἐπὶ γῆς εἰρήνῃ» - «Οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν».
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
Ὅταν γεννήθηκε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, «ἐγένετο ... πλῆθος στρατιᾶς οὐρανίου αἰνούντων τὸν Θεὸν καὶ λεγόντων · δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», ἀναφέρει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς (Λουκᾶ β΄ 13-14). Ἕνα πλῆθος στρατιᾶς ἀγγέλων ἀπὸ τὸν Οὐρανό, δοξολογοῦσαν τὸν Θεὸ καὶ ἔλεγαν · ἄς εἶναι δόξα στὸν Θεὸ τὸν ὕψιστο · καὶ σ’ ὁλόκληρη τὴν γῆ, ποὺ εἶναι ταραγμένη ἀπὸ τὰ βίαια πάθη της, ἄς βασιλεύση ἡ θεϊκὴ εἰρήνη · διότι τώρα, ὁ Θεός, μὲ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ Του, ἐκδήλωσε τὴν εὐαρέσκειά του στοὺς ἀνθρώπους.
Βέβαια, ἐκείνη τὴν ἐποχή, κυριαρχοῦσε σὲ ὅλο τὸν τότε γνωστὸ κόσμο ἡ λεγομένη PAX ROMANA, ἡ Ρωμαϊκὴ εἰρήνη, ἀφοῦ παντοῦ ἁπλωνόταν ἡ Ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία. Αὐτή, ὅμως, ἡ εἰρήνη, κυριαρχοῦσε θεωρητικά. Γιατί, στὴν πράξη, ἐπαναστάσεις καὶ πόλεμοι και σφαγὲς καὶ ποικίλες καταστροφὲς συνέβαιναν, πότε ἐδῶ καὶ πότε ἐκεῖ, ἰδιαίτερα στὴν περιοχὴ τῆς Παλαιστίνης, ὅπου οἱ ἑβραῖοι κάθε τόσο ἐπαναστατοῦσαν ἐναντίον τῶν Ρωμαίων.
Ἀλλὰ καί, γενικώτερα, ἡ ἀνθρωπότητα ἦταν ὑποδουλωμένη στὰ σαρκικὰ πάθη, στὴν διαφθορὰ καὶ στὴν ἁμαρτία. Καὶ σ’ αὐτὸ συντελοῦσε ἡ λατρεία τῶν ψεύτικων θεῶν, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἡ προσωποποίηση τῶν ποικίλων παθῶν, κάνοντας τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὶς κοινωνίες νὰ ζοῦν σὲ μιὰ μόνιμη ψυχικὴ ἀναστάτωση καὶ ταραχή.
-Β-
Ὅλα αὐτά, ὅμως, τὰ ἄλλαξε μὲ τὴν Γέννησή Του ὁ Χριστός. «Ἰδοὺ καινὰ ποιῶ πάντα» (Ἀποκ. κα΄5) διεκήρυξε. Ὅλα τὰ κάνω καινούργια. Καὶ κυρίως τὶς καρδιές, ὅπως θὰ βεβαιώσῃ ὁ ἀπόστολος Παῦλος : «εἴ τις ἐν Χριστῷ, καινὴ κτίσις · τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺ γέγονε καινὰ τὰ πάντα» (Β΄ Κορ. Ε΄ 17). Δηλαδή, κάθε ἕνας, ποὺ εἶναι ἑνωμένος μὲ τὸν Χριστὸ εἶναι νέο δημιούργημα. Ἡ ἀρχαία κατάσταση, τὴν ὁποία εἶχε δημιουργήσει ἡ ἁμαρτία, πέρασε. Ὅλα ἔχουν γίνει καινούργια.
Κι’ αὐτὸ φάνηκε πάνω στὰ πράγματα. Ἡ μετάνοια ἄλλαξε τὴν Σαμαρείτιδα, τὸν ληστή, τὴν ἁμαρτωλὴ γυναῖκα, τοὺς δημίους τῶν χριστιανῶν, τοὺς βαρβάρους λαούς, φέρνοντας τὴν εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ στὶς ταραγμένες καρδιές. Κι’ ἀπὸ ἐκεῖνο τὸν ἁμαρτωλὸ κόσμο, ξεπήδησε τὸ «νέφος», τὸ σύννεφο τῶν μαρτύρων καὶ τῶν ἁγίων, μέχρι καὶ τὰ νεώτερα χρόνια ἀπὸ τὰ διάφορα «γκουλάγκ», τὸ «νέφος», ποὺ εἶναι τὸ στολίδι καὶ τὸ καύχημα τῆς Ἐκκλησίας.
-Γ-
Ὅμως, κάποιος ἄπιστος ἤ δίσπιστος θὰ μποροῦσε νὰ πῇ - ὅπως, ἄλλωστε τὸ ἀκοῦμε συχνά : Καλὰ ὅλα αὐτά. Ἀλλὰ ποῦ εἶναι ἡ εἰρήνη ποὺ ἔφερε ὁ Χριστός ; Τὸ ἐρώτημα μοιάζει εὐλογοφανές, μὰ δὲν εἶναι. Γιατὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἔχει δώσει τὴν ἀπάντηση. Καὶ εἶπε : «Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν · οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν. Ἦλθον γὰρ διχάσαι ἄνθρωπον κατὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ θυγατέρα κατὰ τῆς μητρὸς αὐτῆς καὶ νύμφην κατὰ τῆς πενθερᾶς αὐτῆς · καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ» (Ματθ. ι΄ 34-36).Δηλαδή, δὲν ἦρθα νὰ φέρω εἰρήνη σὰν κοσμικὸς ἄρχοντας, ὅπως κάποιοι φαντάζονται. Ὄχι · ἀλλὰ ἦλθα νὰ φέρω διαίρεση καὶ διχασμό, γιὰ τὰ ὁποῖα, ὅμως, δὲν εἶναι ὑπεύθυνο τὸ Εὐαγγέλιό μου, ἀλλὰ ἡ κακία τῶν ἀνθρώπων. Διότι ἦλθα νὰ χωρίσω τὸν πιστὸ καὶ εὐθὺ ἄνθρωπο ἀπὸ τοὺς ἄπιστους συγγενεῖς του. Κι’ ἔτσι ἐχθροὶ τοῦ πιστοῦ ἀνθρώπου θὰ εἶναι οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ του, ποὺ δὲν θὰ δεχθοῦν τὸ εὐαγγέλιό μου, τὸ ὁποῖο φέρνει τὴν ἀληθινὴ καὶ οὐρἀνια εἰρήνη.
Αὐτὰ διεκήρυξε ὁ Κύριος. Καὶ τὰ βλέπουμε ὄχι μόνο μέσα στὴν οἰκογένεια, ἀλλὰ καὶ στὴν κοινωνία καὶ σ’ ὁλόκληρο τόν κόσμο. Ἐφ’ ὅσον οἱ ἄνθρωποι παραμένουν πεισματικὰ ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀμετανόητοι, θὰ πολεμοῦν τὴν ἀλήθεια. Ὁπότε εἰρήνη δὲν θὰ ὑπάρχῃ. Μακάρι νὰ τὸ καταλάβουν αὐτὸ οἱ μεγάλοι καὶ ἰσχυροὶ τοῦ κόσμου, ποὺ ἐνῷ διακηρύσσουν ὅτι ἀγωνίζονται γιὰ τὴν εἰρήνη, ἐν τούτοις τὸ πολυπόθητο αὐτὸ ἀγαθὸ εἶναι ἐν πολλοῖς ἄπιαστο ὄνειρο. Ἄν δὲν ὑπάρξῃ μετάνοια, βαθειὰ καὶ εἰλικρινὴς μετάνοια, στὶς ψυχές, οἱ ἄνθρωποι, κυριολεκτικά, θὰ τρωγόμαστε «μὲ τὰ ροῦχα» μας καὶ μεταξύ μας.
Τὸ μυστικό, λοιπόν, τῆς εἰρήνης εἶναι ἡ μετάνοια καὶ ἡ προσκόλλησή μας στὸν Χριστό, τὸν μοναδικὸ εἰρηνοποιό. Τὰ λεγόμενα «ρεβεγιόν», τὰ ξεφαντώματα, οἱ διασκεδάσεις κι ὅλες οἱ φευγαλέες κοσμικὲς ματαιότητες μόνο ταραχὴ καὶ πίκρα ἀφήνουν στὴν ψυχή. Γι’ αὐτό, ἄς γιορτάσουμε Χριστούγεννα μὲ τὸν Χριστό. Ἔτσι, καὶ μόνον ἔτσι, θὰ ἔχουμε χαρὰ βαθειὰ καὶ ἀληθινὴ εἰρήνη, τὴν ὁποία ὁλόψυχα εὔχομαι σὲ ὅλους. Χρόνια πολλά, ἅγια, εὐλογημένα.
Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ
thriskeftika
Ἐν τῷ Ἱερῷ Ἐπισκοπείῳ
Ἀριθ. Πρωτ. 744
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 207ῃ
ΘΕΜΑ: «Ἐπὶ γῆς εἰρήνῃ» - «Οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν».
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
Ὅταν γεννήθηκε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, «ἐγένετο ... πλῆθος στρατιᾶς οὐρανίου αἰνούντων τὸν Θεὸν καὶ λεγόντων · δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», ἀναφέρει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς (Λουκᾶ β΄ 13-14). Ἕνα πλῆθος στρατιᾶς ἀγγέλων ἀπὸ τὸν Οὐρανό, δοξολογοῦσαν τὸν Θεὸ καὶ ἔλεγαν · ἄς εἶναι δόξα στὸν Θεὸ τὸν ὕψιστο · καὶ σ’ ὁλόκληρη τὴν γῆ, ποὺ εἶναι ταραγμένη ἀπὸ τὰ βίαια πάθη της, ἄς βασιλεύση ἡ θεϊκὴ εἰρήνη · διότι τώρα, ὁ Θεός, μὲ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ Του, ἐκδήλωσε τὴν εὐαρέσκειά του στοὺς ἀνθρώπους.
Βέβαια, ἐκείνη τὴν ἐποχή, κυριαρχοῦσε σὲ ὅλο τὸν τότε γνωστὸ κόσμο ἡ λεγομένη PAX ROMANA, ἡ Ρωμαϊκὴ εἰρήνη, ἀφοῦ παντοῦ ἁπλωνόταν ἡ Ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία. Αὐτή, ὅμως, ἡ εἰρήνη, κυριαρχοῦσε θεωρητικά. Γιατί, στὴν πράξη, ἐπαναστάσεις καὶ πόλεμοι και σφαγὲς καὶ ποικίλες καταστροφὲς συνέβαιναν, πότε ἐδῶ καὶ πότε ἐκεῖ, ἰδιαίτερα στὴν περιοχὴ τῆς Παλαιστίνης, ὅπου οἱ ἑβραῖοι κάθε τόσο ἐπαναστατοῦσαν ἐναντίον τῶν Ρωμαίων.
Ἀλλὰ καί, γενικώτερα, ἡ ἀνθρωπότητα ἦταν ὑποδουλωμένη στὰ σαρκικὰ πάθη, στὴν διαφθορὰ καὶ στὴν ἁμαρτία. Καὶ σ’ αὐτὸ συντελοῦσε ἡ λατρεία τῶν ψεύτικων θεῶν, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἡ προσωποποίηση τῶν ποικίλων παθῶν, κάνοντας τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὶς κοινωνίες νὰ ζοῦν σὲ μιὰ μόνιμη ψυχικὴ ἀναστάτωση καὶ ταραχή.
-Β-
Ὅλα αὐτά, ὅμως, τὰ ἄλλαξε μὲ τὴν Γέννησή Του ὁ Χριστός. «Ἰδοὺ καινὰ ποιῶ πάντα» (Ἀποκ. κα΄5) διεκήρυξε. Ὅλα τὰ κάνω καινούργια. Καὶ κυρίως τὶς καρδιές, ὅπως θὰ βεβαιώσῃ ὁ ἀπόστολος Παῦλος : «εἴ τις ἐν Χριστῷ, καινὴ κτίσις · τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺ γέγονε καινὰ τὰ πάντα» (Β΄ Κορ. Ε΄ 17). Δηλαδή, κάθε ἕνας, ποὺ εἶναι ἑνωμένος μὲ τὸν Χριστὸ εἶναι νέο δημιούργημα. Ἡ ἀρχαία κατάσταση, τὴν ὁποία εἶχε δημιουργήσει ἡ ἁμαρτία, πέρασε. Ὅλα ἔχουν γίνει καινούργια.
Κι’ αὐτὸ φάνηκε πάνω στὰ πράγματα. Ἡ μετάνοια ἄλλαξε τὴν Σαμαρείτιδα, τὸν ληστή, τὴν ἁμαρτωλὴ γυναῖκα, τοὺς δημίους τῶν χριστιανῶν, τοὺς βαρβάρους λαούς, φέρνοντας τὴν εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ στὶς ταραγμένες καρδιές. Κι’ ἀπὸ ἐκεῖνο τὸν ἁμαρτωλὸ κόσμο, ξεπήδησε τὸ «νέφος», τὸ σύννεφο τῶν μαρτύρων καὶ τῶν ἁγίων, μέχρι καὶ τὰ νεώτερα χρόνια ἀπὸ τὰ διάφορα «γκουλάγκ», τὸ «νέφος», ποὺ εἶναι τὸ στολίδι καὶ τὸ καύχημα τῆς Ἐκκλησίας.
-Γ-
Ὅμως, κάποιος ἄπιστος ἤ δίσπιστος θὰ μποροῦσε νὰ πῇ - ὅπως, ἄλλωστε τὸ ἀκοῦμε συχνά : Καλὰ ὅλα αὐτά. Ἀλλὰ ποῦ εἶναι ἡ εἰρήνη ποὺ ἔφερε ὁ Χριστός ; Τὸ ἐρώτημα μοιάζει εὐλογοφανές, μὰ δὲν εἶναι. Γιατὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἔχει δώσει τὴν ἀπάντηση. Καὶ εἶπε : «Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν · οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν. Ἦλθον γὰρ διχάσαι ἄνθρωπον κατὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ θυγατέρα κατὰ τῆς μητρὸς αὐτῆς καὶ νύμφην κατὰ τῆς πενθερᾶς αὐτῆς · καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ» (Ματθ. ι΄ 34-36).Δηλαδή, δὲν ἦρθα νὰ φέρω εἰρήνη σὰν κοσμικὸς ἄρχοντας, ὅπως κάποιοι φαντάζονται. Ὄχι · ἀλλὰ ἦλθα νὰ φέρω διαίρεση καὶ διχασμό, γιὰ τὰ ὁποῖα, ὅμως, δὲν εἶναι ὑπεύθυνο τὸ Εὐαγγέλιό μου, ἀλλὰ ἡ κακία τῶν ἀνθρώπων. Διότι ἦλθα νὰ χωρίσω τὸν πιστὸ καὶ εὐθὺ ἄνθρωπο ἀπὸ τοὺς ἄπιστους συγγενεῖς του. Κι’ ἔτσι ἐχθροὶ τοῦ πιστοῦ ἀνθρώπου θὰ εἶναι οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ του, ποὺ δὲν θὰ δεχθοῦν τὸ εὐαγγέλιό μου, τὸ ὁποῖο φέρνει τὴν ἀληθινὴ καὶ οὐρἀνια εἰρήνη.
Αὐτὰ διεκήρυξε ὁ Κύριος. Καὶ τὰ βλέπουμε ὄχι μόνο μέσα στὴν οἰκογένεια, ἀλλὰ καὶ στὴν κοινωνία καὶ σ’ ὁλόκληρο τόν κόσμο. Ἐφ’ ὅσον οἱ ἄνθρωποι παραμένουν πεισματικὰ ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀμετανόητοι, θὰ πολεμοῦν τὴν ἀλήθεια. Ὁπότε εἰρήνη δὲν θὰ ὑπάρχῃ. Μακάρι νὰ τὸ καταλάβουν αὐτὸ οἱ μεγάλοι καὶ ἰσχυροὶ τοῦ κόσμου, ποὺ ἐνῷ διακηρύσσουν ὅτι ἀγωνίζονται γιὰ τὴν εἰρήνη, ἐν τούτοις τὸ πολυπόθητο αὐτὸ ἀγαθὸ εἶναι ἐν πολλοῖς ἄπιαστο ὄνειρο. Ἄν δὲν ὑπάρξῃ μετάνοια, βαθειὰ καὶ εἰλικρινὴς μετάνοια, στὶς ψυχές, οἱ ἄνθρωποι, κυριολεκτικά, θὰ τρωγόμαστε «μὲ τὰ ροῦχα» μας καὶ μεταξύ μας.
Τὸ μυστικό, λοιπόν, τῆς εἰρήνης εἶναι ἡ μετάνοια καὶ ἡ προσκόλλησή μας στὸν Χριστό, τὸν μοναδικὸ εἰρηνοποιό. Τὰ λεγόμενα «ρεβεγιόν», τὰ ξεφαντώματα, οἱ διασκεδάσεις κι ὅλες οἱ φευγαλέες κοσμικὲς ματαιότητες μόνο ταραχὴ καὶ πίκρα ἀφήνουν στὴν ψυχή. Γι’ αὐτό, ἄς γιορτάσουμε Χριστούγεννα μὲ τὸν Χριστό. Ἔτσι, καὶ μόνον ἔτσι, θὰ ἔχουμε χαρὰ βαθειὰ καὶ ἀληθινὴ εἰρήνη, τὴν ὁποία ὁλόψυχα εὔχομαι σὲ ὅλους. Χρόνια πολλά, ἅγια, εὐλογημένα.
Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ
thriskeftika
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Χριστουγεννιάτικη εγκύκλιος Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Νέα εποχή για το ιστορικό θέατρο Ολύμπια
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
