2017-12-27 09:19:33
του Αρχιμ. Γρηγορίου Κωνσταντίνου, Διδάκτορος Θεολογίας
Στην πόλη της Βηθλεέμ, και κατά την ετυμολογία της λέξεως είναι η Πόλης του Άρτου, τα μάτια του ανθρώπου είδαν για πρώτη τον Θεό εν σαρκί. Η Βηθλεέμ, μια μικρή και σημαντική πόλη, σε αντίθεση με τις
ξακουστές πόλης, Ιερουσαλήμ, Ρώμη, Αθήνα Αλεξάνδρεια, πραγματώθηκε η είσοδος του Θεού στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Η Βηθλεέμ, ως πόλη ούτε πλούσια αλλά και ούτε διάσημη υπήρξε, συνέβη κάτι πολύ περισσότερο που ως πολιτικά, πολιτιστικά ή μορφωτικά αποτέλεσε το πιο σημαντικό κέντρο της εποχής. Πράγμα, που αναφέρει και ο Προφήτης Μιχαίας: «Καὶ σύ, Βηθλεέμ, οἶκος τοῦ Ἐφραθά, ὀλιγοστὸς εἶ τοῦ εἶναι ἐν χιλιάσιν Ἰούδα· ἐκ σοῦ μοι ἐξελεύσεται τοῦ εἶναι εἰς ἄρχοντα ἐν τῷ Ἰσραήλ, καὶ αἱ ἔξοδοι αὐτοῦ ἀπ᾿ ἀρχῆς ἐξ ἡμερῶν αἰῶνος» (5,2). Η αξία της είναι ακριβώς ότι είναι η πόλη του άρτου, εκείνου του άρτου του επουρανίου, που προσφέρεται για χορτασμό της πνευματικής πείνας των πιστών. Ο επιούσιος άρτος είναι το βασικό γνώρισμα της ανθρώπινης βιωτής μας, γι’ αυτό λοιπόν ανάμεσα στην αναζήτηση του επιούσιου και επουρανίου άρτου, βρίσκεται ο άνθρωπος και εμείς.
Πολλές φορές αναζητούμε τον επιούσιο άρτο μέσα από πρόχειρες πολιτικές, εργασιακές και κοινωνικές λύσεις, χωρίς την αναφορά μας στον Χριστό. Από την άλλη πάλι βλέπουμε πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν γευθεί τον επουράνιο άρτο της πόλεως Βηθλεέμ. Στην πρώτη προσέγγιση ο άνθρωπος προσπαθεί να ικανοποιήσει την σωματική πείνα και την εύρεση του επιούσιου άρτου, χωρίς τον Χριστό, μόνος του. Στην δεύτερη προσέγγιση η αδιαφορία του πνευματικού άρτου, δείχνει ότι ο άνθρωπος είναι νεκρός ήδη. Και οι δύο αυτοί τρόποι ανεύρεσης του άρτου, επουρανίου και επιγείου, προσανατολίζονται από την Ενανθρώπηση του Χριστού, του Άρτου της ζωής, του άρτου της πόλεως και δη της επουρανίου.
Η πνευματική και ηθική πείνα που υπήρχε κατά την παρουσία του θεανθρώπου στην εποχή του δεν θα μπορούσε να θεραπευτεί μόνο με κάποιες πολιτικές ή κοινωνικές προσπάθειες, αλλά μόνο από την έλευση του υιού του Θεού στον κόσμο. Παρόμοια και στη σύγχρονη εποχή μας ο πνευματικός λιμός που επικρατεί στις ημέρες μας μπορεί να ικανοποιηθεί μόνο δια της αποδοχής του θείου βρέφους. Ο Χριστός ο άρτος της ζωής, γεννήθηκε σε μια εποχή που ο επίγειος άρτος ήταν δυσεύρετος.
Την αναζήτηση λύσεων χωρίς την προσφυγή μας στον Θεό ή από την επιμονή μας ότι ο Θεός δεν ενδιαφέρεται πολύ για την ανοικοδόμηση του καταρρακωμένου πολιτισμού μας, περιθωριοποιούνται από την γεύση άρτου του ανεπανάληπτου επουράνιου άρτου, που μας δίδεται σήμερα ως θείο βρέφος στην πόλη του Άρτου που είναι η ίδια η Εκκλησία Η Βηθλεέμ ακόμη και σήμερα μπορεί να αποτελέσει την λύση στον ποικίλος πεινασμένο και προβληματισμένο άνθρωπο που εναγωνίως ψάχνει να βρει αυτό που θα χορτάσει την πνευματική και υλική υπόσταση του. Γένοιτο!
Πηγή
paraklisi
Στην πόλη της Βηθλεέμ, και κατά την ετυμολογία της λέξεως είναι η Πόλης του Άρτου, τα μάτια του ανθρώπου είδαν για πρώτη τον Θεό εν σαρκί. Η Βηθλεέμ, μια μικρή και σημαντική πόλη, σε αντίθεση με τις
ξακουστές πόλης, Ιερουσαλήμ, Ρώμη, Αθήνα Αλεξάνδρεια, πραγματώθηκε η είσοδος του Θεού στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Η Βηθλεέμ, ως πόλη ούτε πλούσια αλλά και ούτε διάσημη υπήρξε, συνέβη κάτι πολύ περισσότερο που ως πολιτικά, πολιτιστικά ή μορφωτικά αποτέλεσε το πιο σημαντικό κέντρο της εποχής. Πράγμα, που αναφέρει και ο Προφήτης Μιχαίας: «Καὶ σύ, Βηθλεέμ, οἶκος τοῦ Ἐφραθά, ὀλιγοστὸς εἶ τοῦ εἶναι ἐν χιλιάσιν Ἰούδα· ἐκ σοῦ μοι ἐξελεύσεται τοῦ εἶναι εἰς ἄρχοντα ἐν τῷ Ἰσραήλ, καὶ αἱ ἔξοδοι αὐτοῦ ἀπ᾿ ἀρχῆς ἐξ ἡμερῶν αἰῶνος» (5,2). Η αξία της είναι ακριβώς ότι είναι η πόλη του άρτου, εκείνου του άρτου του επουρανίου, που προσφέρεται για χορτασμό της πνευματικής πείνας των πιστών. Ο επιούσιος άρτος είναι το βασικό γνώρισμα της ανθρώπινης βιωτής μας, γι’ αυτό λοιπόν ανάμεσα στην αναζήτηση του επιούσιου και επουρανίου άρτου, βρίσκεται ο άνθρωπος και εμείς.
Πολλές φορές αναζητούμε τον επιούσιο άρτο μέσα από πρόχειρες πολιτικές, εργασιακές και κοινωνικές λύσεις, χωρίς την αναφορά μας στον Χριστό. Από την άλλη πάλι βλέπουμε πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν γευθεί τον επουράνιο άρτο της πόλεως Βηθλεέμ. Στην πρώτη προσέγγιση ο άνθρωπος προσπαθεί να ικανοποιήσει την σωματική πείνα και την εύρεση του επιούσιου άρτου, χωρίς τον Χριστό, μόνος του. Στην δεύτερη προσέγγιση η αδιαφορία του πνευματικού άρτου, δείχνει ότι ο άνθρωπος είναι νεκρός ήδη. Και οι δύο αυτοί τρόποι ανεύρεσης του άρτου, επουρανίου και επιγείου, προσανατολίζονται από την Ενανθρώπηση του Χριστού, του Άρτου της ζωής, του άρτου της πόλεως και δη της επουρανίου.
Η πνευματική και ηθική πείνα που υπήρχε κατά την παρουσία του θεανθρώπου στην εποχή του δεν θα μπορούσε να θεραπευτεί μόνο με κάποιες πολιτικές ή κοινωνικές προσπάθειες, αλλά μόνο από την έλευση του υιού του Θεού στον κόσμο. Παρόμοια και στη σύγχρονη εποχή μας ο πνευματικός λιμός που επικρατεί στις ημέρες μας μπορεί να ικανοποιηθεί μόνο δια της αποδοχής του θείου βρέφους. Ο Χριστός ο άρτος της ζωής, γεννήθηκε σε μια εποχή που ο επίγειος άρτος ήταν δυσεύρετος.
Την αναζήτηση λύσεων χωρίς την προσφυγή μας στον Θεό ή από την επιμονή μας ότι ο Θεός δεν ενδιαφέρεται πολύ για την ανοικοδόμηση του καταρρακωμένου πολιτισμού μας, περιθωριοποιούνται από την γεύση άρτου του ανεπανάληπτου επουράνιου άρτου, που μας δίδεται σήμερα ως θείο βρέφος στην πόλη του Άρτου που είναι η ίδια η Εκκλησία Η Βηθλεέμ ακόμη και σήμερα μπορεί να αποτελέσει την λύση στον ποικίλος πεινασμένο και προβληματισμένο άνθρωπο που εναγωνίως ψάχνει να βρει αυτό που θα χορτάσει την πνευματική και υλική υπόσταση του. Γένοιτο!
Πηγή
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
