2017-12-28 08:08:05
Το μεγαλύτερο πρόβλημα σε αυτή τη ζωή, είναι το να είσαι καλό παιδί. Σε καμία περίπτωση δεν λέω να γίνεις αλήτης, απατεώνας, δολοφόνος, κλέφτης, βιαστής όχι. Όμως, παρατήρησε κάτι: Εκεί πέρα έξω, στον κόσμο, ποιοι περνάνε καλά και ποιοι όχι; Τι αντίκτυπο έχει στην ζωή ενός ανθρώπου το να είναι το καλό παιδί; Να είναι το παιδί της καληνύχτας. Να είναι το παιδί του όχι. Παρατήρησε από ποιους ανθρώπους νιώθεις μεγαλύτερη έλξη και από ποιους λες “Ok, καλά παιδιά αλλά χμμμ…” Αυτό ακριβώς θέλω να πω.
Ποιοι άνθρωποι είναι αυτοί, είτε σε συντροφικό – ερωτικό επίπεδο, είτε σε επαγγελματικό επίπεδο, είτε σε επίπεδο παρέας; Με ποιους ανθρώπους νιώθεις έτσι που λες: “Αυτό είναι” και σου μένουν αξέχαστοι; Καλώς ή κακώς οι άνθρωποι στην σημερινή κοινωνία μεγαλώνουν με την αρχή πως πρέπει να είσαι καλό παιδί, να κάνεις αυτό, να κάνεις εκείνο κλπ. Από μικρά παιδιά μεγαλώνουν με αυτό. Όμως μεγαλώνοντας ανακαλύπτουμε ότι κάπως έτσι χάνουμε την ζωή μας.
Πάνε πάρα πολλά χρόνια πίσω, όταν ήμουν ίσως μικρότερος και από έφηβος, περίπου στα 10. Στην γειτονιά της γιαγιάς μου, της Μικρασιάτισσας, έπαιζα. Υπήρχε ο κ. Λάκης, ένας γείτονας, ο οποίος ήταν λίγο αυστηρός και γκρινιάρης. Ο κ. Λάκης λοιπόν φώναζε σε όλα τα παιδάκια. Είχε ένα παράπονο για όλα τα παιδάκια. Γκρίνιαζε σε όλα τα παιδάκια. Ήταν ο άνθρωπος που δεν ήθελε κοντά του κανένα παιδάκι.
Όμως ο κ. Λάκης αγαπούσε ένα παιδάκι. Και αυτό το παιδάκι ήμουν εγώ. Γιατί; Γιατί όπως έλεγε “Ο Μάνος, το καλό παιδί”. Και πάντα μου έδινε ο κ. Λάκης μία σοκολάτα. Με φώναζε, και θυμάμαι είχε μια πράσινη πόρτα, και όταν έμπαινα μέσα μύριζε όμορφα, παραδοσιακά, όπως μύριζαν όλα εκείνα τα σπίτια. Έμπαινα, λοιπόν, μέσα και μου έδινε μια σοκολάτα και μου έλεγε “Ο Μάνος, το καλό παιδί”
Κι εγώ, κάπου εκεί μάλλον, ήταν ένας από τους σημαντικούς παράγοντες, αποφάσισα ότι πρέπει να είμαι καλό παιδί στην ζωή. Γιατί έτσι θα με αγαπούν οι άνθρωποι. Έλεγα μέσα μου “Κοίταξε εμένα αγαπάει. Δεν αγαπάει τα άλλα παιδάκια”. Κι όταν λοιπόν μεγάλωσα, όντας καλό παιδί, συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να ζήσω τίποτα από αυτά που θέλω. Τίποτα, γιατί το καλό παιδί φοβόταν να μιλήσει στις κοπέλες, γιατί ήταν το καλό παιδί. Φοβόταν να μην προσβάλει τις κοπέλες, να μην φέρει σε άσχημη θέση τις κοπέλες, να μην πουν όχι οι κοπέλες, να μην… οτιδήποτε οι κοπέλες.
Αυτό το καλό παιδί φοβόταν να διεκδικήσει την δουλειά του, με αποτέλεσμα να είναι υπάλληλος και να παίρνει τα ελάχιστα. Αυτό το καλό παιδί φοβόταν να μιλήσει. Φοβόταν να βάλει όρια. Και τελικά αυτό το καλό παιδί συνειδητοποίησε κάποια στιγμή ότι ήταν δυστυχισμένος γιατί δεν ζούσε την δικιά του ζωή αλλά τους φόβους για το τι θα συμβεί αν δεν είναι καλό παιδί ή αν δεν είναι αρεστός από τους άλλους ανθρώπους. Και αυτός ο άνθρωπος ήμουν εγώ. Και αν είσαι κι εσύ έτσι, σταμάτα να είσαι.
Μπαίνω λοιπόν στην διαδικασία να παρατηρώ και το μεγαλύτερο χαστούκι το έφαγα από μια κοπέλα που μισή ώρα προτού χωρίσουμε μου είπε μια φράση. Μου λέει “Ρε συ Μάνο, σταμάτα να είσαι το καλό παιδί. Βάρα και λίγο το χέρι στο τραπέζι.” Και έπαθα σοκ. Γιατί δεν πήγαινε καν το μυαλό μου τι εννοούσε. Και πήρα μία απόφαση. Όχι να είμαι αλήτης. Όχι να βάλλω τους άλλους ανθρώπους. Όχι να προσβάλω τους άλλους ανθρώπους. Όχι να κάνω κακό στους άλλους ανθρώπους.
Πήρα μία απόφαση, να μπω στην διαδικασία να ανακαλύψω και την άλλη πτυχή του εαυτού μου. Το κακό παιδί. Το παιδί που έχει “Θέλω”. Το παιδί που έχει όνειρα. Το παιδί που θα πει αυτό που είναι να πει και στο τέλος της ημέρας, χωρίς πρόθεση να στενοχωρήσει κάποιον, ακόμα και αν παρεξηγηθεί ο άλλος, θα τα βρούμε. Γιατί ξέρει ότι η πρόθεση μου δεν ήταν κακή. Το παιδί που ξέρει πλέον πως κάθε φορά που δεν λέει όχι στους άλλους, λέει όχι στον εαυτό του.
Και από τότε άρχισαν να συμβαίνουν μαγικά πράγματα. Άρχισα να έχω τις γυναίκες που θέλω. Άρχισα να έχω τους φίλους που θέλω. Άρχισα να έχω τα χρήματα που θέλω, την ζωή που θέλω, την δουλειά που θέλω. Γιατί, να θυμάσαι, αυτό είναι ένα μικρό ωραίο μυστικό, ότι στην ζωή δεν είσαι ή το ένα ή το άλλο. Στην ζωή χρειάζεται να είσαι και το ένα και το άλλο μερικές φορές. Δεν μπορεί κάποιος να σε κλέβει, δεν μπορεί κάποιος να σε κοροϊδεύει, δεν μπορεί κάποιος να μην σε σέβεται και να είσαι καλό παιδί.
Και δεν λέω να είσαι αυτός ο άνθρωπος που θα φέρεσαι απαίσια, που θα θυμώσει, που θα σηκώσει χέρι, που θα κάνει κακό στον άλλον άνθρωπο. Αλλά οφείλεις να υπερασπιστείς την ζωή σου. Οφείλεις να ζήσεις τα όνειρα σου. Γιατί δεν ξέρεις πόσα χρόνια θα ζήσεις ακόμα. Πόσες μέρες, ώρες, λεπτά, δευτερόλεπτα… Και δεν λέω να λες “Πω πω! Μπορεί να πεθάνω αύριο” Όχι. Αλλά ζήσε την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία. Άδραξε το μεδούλι της ζωής.
Έτσι λοιπόν αφιέρωσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου και δες ποια είναι αυτή η σκοτεινή πτυχή του εαυτού σου. Τι είναι πραγματικά αυτό που θα κάνει τους άλλους ανθρώπους να έρθουν σε εσένα. Γιατί θα νιώσουν αυτή την έλξη. Την έλξη του να είσαι ολόκληρος ο εαυτός σου.
Είσαι υπέροχος! Είσαι μοναδικός! Συνέχισε να δουλεύεις με τον εαυτό σου γιατί αξίζεις να ζεις για το όνειρο σου! Ζήσε με Πάθος!
Πηγή Tromaktiko
Ποιοι άνθρωποι είναι αυτοί, είτε σε συντροφικό – ερωτικό επίπεδο, είτε σε επαγγελματικό επίπεδο, είτε σε επίπεδο παρέας; Με ποιους ανθρώπους νιώθεις έτσι που λες: “Αυτό είναι” και σου μένουν αξέχαστοι; Καλώς ή κακώς οι άνθρωποι στην σημερινή κοινωνία μεγαλώνουν με την αρχή πως πρέπει να είσαι καλό παιδί, να κάνεις αυτό, να κάνεις εκείνο κλπ. Από μικρά παιδιά μεγαλώνουν με αυτό. Όμως μεγαλώνοντας ανακαλύπτουμε ότι κάπως έτσι χάνουμε την ζωή μας.
Πάνε πάρα πολλά χρόνια πίσω, όταν ήμουν ίσως μικρότερος και από έφηβος, περίπου στα 10. Στην γειτονιά της γιαγιάς μου, της Μικρασιάτισσας, έπαιζα. Υπήρχε ο κ. Λάκης, ένας γείτονας, ο οποίος ήταν λίγο αυστηρός και γκρινιάρης. Ο κ. Λάκης λοιπόν φώναζε σε όλα τα παιδάκια. Είχε ένα παράπονο για όλα τα παιδάκια. Γκρίνιαζε σε όλα τα παιδάκια. Ήταν ο άνθρωπος που δεν ήθελε κοντά του κανένα παιδάκι.
Όμως ο κ. Λάκης αγαπούσε ένα παιδάκι. Και αυτό το παιδάκι ήμουν εγώ. Γιατί; Γιατί όπως έλεγε “Ο Μάνος, το καλό παιδί”. Και πάντα μου έδινε ο κ. Λάκης μία σοκολάτα. Με φώναζε, και θυμάμαι είχε μια πράσινη πόρτα, και όταν έμπαινα μέσα μύριζε όμορφα, παραδοσιακά, όπως μύριζαν όλα εκείνα τα σπίτια. Έμπαινα, λοιπόν, μέσα και μου έδινε μια σοκολάτα και μου έλεγε “Ο Μάνος, το καλό παιδί”
Κι εγώ, κάπου εκεί μάλλον, ήταν ένας από τους σημαντικούς παράγοντες, αποφάσισα ότι πρέπει να είμαι καλό παιδί στην ζωή. Γιατί έτσι θα με αγαπούν οι άνθρωποι. Έλεγα μέσα μου “Κοίταξε εμένα αγαπάει. Δεν αγαπάει τα άλλα παιδάκια”. Κι όταν λοιπόν μεγάλωσα, όντας καλό παιδί, συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να ζήσω τίποτα από αυτά που θέλω. Τίποτα, γιατί το καλό παιδί φοβόταν να μιλήσει στις κοπέλες, γιατί ήταν το καλό παιδί. Φοβόταν να μην προσβάλει τις κοπέλες, να μην φέρει σε άσχημη θέση τις κοπέλες, να μην πουν όχι οι κοπέλες, να μην… οτιδήποτε οι κοπέλες.
Αυτό το καλό παιδί φοβόταν να διεκδικήσει την δουλειά του, με αποτέλεσμα να είναι υπάλληλος και να παίρνει τα ελάχιστα. Αυτό το καλό παιδί φοβόταν να μιλήσει. Φοβόταν να βάλει όρια. Και τελικά αυτό το καλό παιδί συνειδητοποίησε κάποια στιγμή ότι ήταν δυστυχισμένος γιατί δεν ζούσε την δικιά του ζωή αλλά τους φόβους για το τι θα συμβεί αν δεν είναι καλό παιδί ή αν δεν είναι αρεστός από τους άλλους ανθρώπους. Και αυτός ο άνθρωπος ήμουν εγώ. Και αν είσαι κι εσύ έτσι, σταμάτα να είσαι.
Μπαίνω λοιπόν στην διαδικασία να παρατηρώ και το μεγαλύτερο χαστούκι το έφαγα από μια κοπέλα που μισή ώρα προτού χωρίσουμε μου είπε μια φράση. Μου λέει “Ρε συ Μάνο, σταμάτα να είσαι το καλό παιδί. Βάρα και λίγο το χέρι στο τραπέζι.” Και έπαθα σοκ. Γιατί δεν πήγαινε καν το μυαλό μου τι εννοούσε. Και πήρα μία απόφαση. Όχι να είμαι αλήτης. Όχι να βάλλω τους άλλους ανθρώπους. Όχι να προσβάλω τους άλλους ανθρώπους. Όχι να κάνω κακό στους άλλους ανθρώπους.
Πήρα μία απόφαση, να μπω στην διαδικασία να ανακαλύψω και την άλλη πτυχή του εαυτού μου. Το κακό παιδί. Το παιδί που έχει “Θέλω”. Το παιδί που έχει όνειρα. Το παιδί που θα πει αυτό που είναι να πει και στο τέλος της ημέρας, χωρίς πρόθεση να στενοχωρήσει κάποιον, ακόμα και αν παρεξηγηθεί ο άλλος, θα τα βρούμε. Γιατί ξέρει ότι η πρόθεση μου δεν ήταν κακή. Το παιδί που ξέρει πλέον πως κάθε φορά που δεν λέει όχι στους άλλους, λέει όχι στον εαυτό του.
Και από τότε άρχισαν να συμβαίνουν μαγικά πράγματα. Άρχισα να έχω τις γυναίκες που θέλω. Άρχισα να έχω τους φίλους που θέλω. Άρχισα να έχω τα χρήματα που θέλω, την ζωή που θέλω, την δουλειά που θέλω. Γιατί, να θυμάσαι, αυτό είναι ένα μικρό ωραίο μυστικό, ότι στην ζωή δεν είσαι ή το ένα ή το άλλο. Στην ζωή χρειάζεται να είσαι και το ένα και το άλλο μερικές φορές. Δεν μπορεί κάποιος να σε κλέβει, δεν μπορεί κάποιος να σε κοροϊδεύει, δεν μπορεί κάποιος να μην σε σέβεται και να είσαι καλό παιδί.
Και δεν λέω να είσαι αυτός ο άνθρωπος που θα φέρεσαι απαίσια, που θα θυμώσει, που θα σηκώσει χέρι, που θα κάνει κακό στον άλλον άνθρωπο. Αλλά οφείλεις να υπερασπιστείς την ζωή σου. Οφείλεις να ζήσεις τα όνειρα σου. Γιατί δεν ξέρεις πόσα χρόνια θα ζήσεις ακόμα. Πόσες μέρες, ώρες, λεπτά, δευτερόλεπτα… Και δεν λέω να λες “Πω πω! Μπορεί να πεθάνω αύριο” Όχι. Αλλά ζήσε την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία. Άδραξε το μεδούλι της ζωής.
Έτσι λοιπόν αφιέρωσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου και δες ποια είναι αυτή η σκοτεινή πτυχή του εαυτού σου. Τι είναι πραγματικά αυτό που θα κάνει τους άλλους ανθρώπους να έρθουν σε εσένα. Γιατί θα νιώσουν αυτή την έλξη. Την έλξη του να είσαι ολόκληρος ο εαυτός σου.
Είσαι υπέροχος! Είσαι μοναδικός! Συνέχισε να δουλεύεις με τον εαυτό σου γιατί αξίζεις να ζεις για το όνειρο σου! Ζήσε με Πάθος!
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Βροχές, καταιγίδες και χιόνια στα ορεινά σήμερα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
