2018-01-01 19:26:38
Βαλληνδρᾶς Νικόδημος ((+) Μητροπολίτης Πατρῶν)
«Ὄτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι ὀκτὼ τὸν περιτεμεῖν τὸ Παιδίον, καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦς». (Λουκ. β' 21)
Σὺν Θεῶ εἰσερχόμεθα σήμερον εἰς νέον ἔτος. Ὅλοι τὸ ὑποδεχόμεθα μὲ εὐχὰς καὶ ἐλπίδας. Εὐχόμεθα νὰ εἶναι τὸ νέον ἔτος αἴσιον καὶ εὐτυχὲς καὶ γεμίζομεν τὶς καρδιὲς μὲ αἰσιοδοξίαν καὶ ἐλπίδας.
Ἂλλ' ὅμως, διὰ νὰ ἔχουν βάσιν οἱ ἐλπίδες καὶ οἱ πόθοι μας, πρέπει νὰ σκεφθῶμεν τί εἶναι ἐκεῖνο ποὺ ἀποτελεῖ τὴν προϋπόθεσιν τῆς πραγματοποιήσεώς των. Προσφέρεται δὲ σχετικῶς ἡ Δεσποτικὴ ἑορτὴ τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου, τὴν ὁποίαν κατὰ τὴν πρώτην ἡμέραν τοῦ ἔτους ἐορτάζομεν, διὰ νὰ παράσχη τὴν δέουσαν καθοδήγησιν.
1. Ὁ Κύριος, ὡς ὀκτὼ ἡμερῶν βρέφος, ὑπόκειται εἰς τὰς διατάξεις τοῦ Νόμου τοῦ Μωσαϊκοῦ καὶ ὑφίσταται τὴν χειρουργικὴν ἐπέμβασιν τῆς περιτομῆς. Οἱ πόνοι τῆς ἐγχειρήσεως αὐτῆς εἶναι οἱ πρῶτοι πόνοι τοὺς ὁποίους δοκιμάζει ὁ Ἰησοῦς. Ἡ πράξις δὲ αὐτὴ τῆς περιτομῆς εἶναι πράξις πλήρους ὑποταγῆς τοῦ Κυρίου εἰς τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ. Καὶ πόσα ἔχει νὰ μᾶς διδάξη αὐτὴ ἡ ὑποταγὴ τοῦ Κυρίου εἰς τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ, μὲ τοὺς συνοδεύοντας μάλιστα αὐτὴν πόνους!
Εἶναι ἀλήθεια, ὅτι ἡ περιτομὴ ἀφεώρα τοὺς ὑπὸ τὴν ἁμαρτίαν ἀνθρώπους. Καὶ ὅμως ἔρχεται ὁ Ἅγιος τῶν ἁγίων καὶ ὑποβάλλεται εἰς αὐτήν. Δὲν ἑξαιρεῖ τὸν ἑαυτὸν του οὐδ' ἐπ' ἐλάχιστον ἐκ τῶν νομικῶν διατάξεων. Ὀλίγον βραδύτερον, ὅταν ὁ Κύριος γίνεται τεσσαράκοντα ἡμερῶν, προσάγεται εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ μετὰ προσφορᾶς ζεύγους τρυγόνων ἢ νεοσσῶν περιστερῶν. Καὶ ὅταν ἀργότερον, τριακονταετής, ἐμφανίζεται εἰς τὸν Ἰορδάνην ποταμόν, διὰ νὰ βαπτισθῆ ὑπὸ τοῦ Ἰωάννου, λέγει πρὸς αὐτὸν «ἄφες ἄρτι, οὕτω γὰρ πρέπον ἐστὶν ἡμῖν, πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην». Εἶναι πρέπον νὰ τηρήσωμεν κάθε διάταξιν δοθεῖσαν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ. Ἐσκέφθημεν ποτέ, ἀγαπητοί, τί διδάσκει εἰς ἡμᾶς ἡ συνεχὴς αὐτὴ συμμόρφωσις τοῦ Κυρίου πρὸς τὸ θέλημα καὶ τὸν νόμον τοῦ οὐρανίου Πατρός; Ἐσκέφθημεν ὅτι οἱ πόνοι τῆς περιτομῆς ἀποκορυφοῦνται ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, διὰ νὰ εὑρεθῆ ὁ Κύριος ἔναντι τοῦ οὐρανίου Πατρὸς «ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ»; Παράδειγμα ὑπέροχον διὰ τοὺς ἀνθρώπους. Ἐὰν θέλωμεν νὰ ὑπάρξη εὐημερία καὶ εὐτυχία εἰς τὴν ζωήν μας, «τοῦτο πρέπον ἐστὶν ἡμῖν, πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην». Ἡ τελεία συμμόρφωσις πρὸς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπαραίτητος.
Εἰς τὴν ἐποχήν μας συνήθως ὑπερτονίζονται τὰ δικαιώματα τῶν ἀνθρώπων. Ἂν ὑπάρχη ὅμως μία διακήρυξις ποὺ θέτει καὶ προβάλλει τὰ δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ἡ τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖνος ἐμφανίζεται ὡς ἄνθρωπος ἐπὶ τῆς γῆς καὶ διακηρύσσει διὰ τοῦ Εὐαγγελίου του τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα. Ναί, ἀλλὰ δὲν πρέπει ποτὲ νὰ λησμονῶμεν, ὅτι εἶναι στοιχειώδης ἀπαίτησις Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, δίπλα στὰ δικαιώματα νὰ ὑπάρχουν καὶ ὑποχρεώσεις. Πόσες φορὲς ἄραγε ἐνθυμούμεθα τὰς ὑποχρεώσεις μας; Σκεπτόμεθα μήπως λιποτακτῶμεν ἀπὸ τὸ καθῆκον, καὶ μήπως γίνονται ἐκ μέρους μας ἀβαρίες πολλάκις, ἢ μήπως εἴμεθα εὔκολοι εἰς ἐξαίρεσιν τοῦ ἑαυτοῦ μας ἀπὸ πράγματα τὰ ὁποῖα ἐπιπολαίως θεωροῦμεν μικρὰ καὶ δευτερεύοντα; Ἀλλὰ «πρέπον ἐστὶν ἡμῖν πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην». Καὶ ἂν θέλωμεν νὰ ὑπάρξουν εὐοίωνοι προβλέψεις διὰ τὴν ἐκπλήρωσιν τῶν ἐλπίδων καὶ τῶν πόθων μας κατὰ τὸ νέον ἔτος, ἰδοὺ τὸ σύνθημα, «πρέπον ἐστὶ πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην».
Εἶναι εὔκολον νὰ κατανοήσωμεν, ὅτι ἐὰν ὅλοι ἐκπληρῶμεν τὸ χρέος καὶ τὸ καθῆκον μας πρὸς τὸν πλησίον, αὐτὸ θὰ συμβάλη νὰ γίνωμεν ὅλοι εὐτυχεῖς εἰς τὴν ζωήν μας, καὶ ὡς ἄτομα καὶ ὡς κοινωνία.
2. Ἂλλ' ἡ περιτομὴ τοῦ Κυρίου ἔχει καὶ συμβολικώτερον χαρακτήρα. Ἄλλωστε τύπος ἦτο ἡ περιτομὴ τῆς σαρκός, καὶ ἐσυμβόλιζε τὴν περιτομὴν τῆς καρδίας, δηλ. τὴν περιτομὴν τῶν ἀδυναμιῶν καὶ ἐλαττωμάτων. Ὅπως λέγει καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Κολ. β,11), ἐσυμβόλιζε τὴν «ἀχειροποίητον περιτομὴν» τῶν κακιῶν ποὺ πρέπει ὁ ἄνθρωπος νὰ ἀποκόψη. Πῶς νὰ τὸ ἀποκρύψωμεν; Ὄγκοι κακοὶ ὑπάρχουν μέσα στὸν ἄνθρωπον. Δὲν θέλομεν νὰ εἴπωμεν διὰ τοὺς ὄγκους τοῦ ὀργανισμοῦ, οἱ ὁποῖοι μαστίζουν, τὰ τελευταῖα ἰδίως χρόνια, τὴν κοινωνίαν, καὶ οἱ ὁποῖοι δὲν θεραπεύονται ἀκόμη μὲ τὰ μέσα ποὺ διαθέτει ἡ ἐπιστήμη. Ἄλλα θέλομεν νὰ εἴπωμεν διὰ τὰ καρκινώματα ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα λέγονται πάθη καὶ κακίαι. Δι' αὐτὴν τὴν περιτομήν, ποὺ ἀποβλέπει εἰς ἀφαίρεσιν τῶν ὄγκων τούτων, τύπος καὶ σύμβολον εἶναι ἡ περιτομὴ τῆς σαρκός. Καὶ ἡ περιτομὴ τοῦ Κυρίου ἔγινεν, ἀκριβῶς ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία, «ἴνα παύσῃ τὰ σκιώδη καὶ περιέλῃ τὸ κάλυμμα τῶν παθῶν ἡμῶν».
Ὡραῖον, πράγματι, ἔμβλημα καὶ ἐπίκαιρον διὰ τὸ νέον ἔτος Δὲν λέγομεν ὅτι εἶναι εὔκολον τὸ πράγμα. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι οἱ ἀχίλλειες πτέρνες τοῦ καθενὸς μας εἶναι τὰ σημεῖα τὰ εὐπαθῆ, καὶ πονοῦμεν ὅταν τὰ χειρουργήσωμεν. Ναί, ὅταν πρόκειται νὰ κόψη κανεὶς κάτι ἀπὸ τὶς συνήθειές του πονεῖ. Ἂς πόνεση ὅμως. Μήπως καὶ ὁ Κύριος δὲν ἐπόνεσε κατὰ τὴν περιτομήν; Καὶ μήπως ὁ πόνος δὲν ὑπῆρξεν ὁ ἀχώριστος σύντροφος εἰς τὴν ζωήν Του; Ἀνυψώθη, ὡς εἴπομεν, ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ. Δύναται ἑπομένως νὰ ἀξιοῖ ἀπὸ ἡμᾶς νὰ ἔχωμεν διάθεσιν, κάπως νὰ ὑποφέρωμεν, «διὰ τὸ ὄνομά Του», μὴ νομίζωμεν ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι πάντοτε τὰ πράγματα ἁπλᾶ καὶ ἀνώδυνα, ἡ ζωὴ ἔχει καὶ τὰς ἀκάνθας της καὶ τοὺς ἀγώνας της.
Καὶ ἐάν, ἀγαπητοί, ὅλα τὰ πλήγματα τῆς ζωῆς ἔχουν πόνον; καὶ ἐὰν «πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ» τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι ἀνώδυνος, ἀλλὰ «λαμβάνει ἔνδικον μισθαποδοσίαν» καὶ δημιουργεῖ πόνον, διατὶ νὰ μὴ προτιμῶμεν τοὺς ἄλλους πόνους ποὺ βοηθοῦν εἰς τὴν δημιουργίαν τῆς εὐτυχίας μας; Εἴδατε τοὺς κτίστας τῶν οἰκοδομῶν, πῶς χρησιμοποιοῦν τὶς πέτρες, διὰ νὰ κτίσουν τὴν οἰκοδομήν; Δὲν τὶς περνοῦν ὅπως εἶναι, διὰ νὰ τὶς τοποθετήσουν ἀλλὰ προηγουμένως τὶς κτυποῦν μὲ τὴν σφύραν, διὰ νὰ τὰς λειάνουν ἀπὸ τὰ ἐξογκώματα, καὶ κατόπιν ἐφαρμόζονται καλὰ καὶ στερεὰ οἱ λίθον στὸ οἰκοδόμημα. Καθ' ὅμοιον τρόπον χρειάζονταν πελέκημα καὶ οἱ χαρακτῆρες μας. Καὶ μόνον ὅταν στερεώσωμεν τοὺς χαρακτήρας μας καὶ τοὺς λειάνωμεν ἀπὸ ὑπάρχοντα ἐλαττώματα, θὰ ἀποκτήσωμεν τὴν εὐτυχίαν ποὺ τόσον ποθοῦμεν.
Νέον ἔτος, νέες ἐλπίδες, νέον ξεκίνημα, Ἀλλ' ἄραγε τὸ ξεκίνημα αὐτὸ θὰ ἔχη αἴσιον πέρας; Ἂς θελήσωμεν, ἀγαπητοί, νὰ βαδίσωμεν τὸν δρόμον τοῦ νέου ἔτους μὲ αὐτὴν τὴν προσπάθειαν τῆς προσηλώσεως εἰς τὸ καθῆκον καὶ εἰς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὴν ἐπιμέλειαν τῆς περιτομῆς τῶν ἐλαττωμάτων καὶ τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπὸ παθῶν καὶ κακιῶν, εἰς τὴν θέσιν τῶν ὁποίων πρέπει νὰ ὑπάρξουν ἀντίστοιχοι ἀρεταί, διὰ νὰ ἀποτελέσουν τὴν ἁρμονίαν τοῦ οἰκοδομήματος τῆς ζωῆς μας καὶ τὴν βάσιν τῆς πραγματοποιήσεως τῶν ἐλπίδων μᾶς δι' ἕνα αἴσιον καὶ εὐτυχὲς ἔτος.
Εἴθε ὁ δι' ἡμᾶς σαρκωθεὶς καὶ σαρκὶ περιτμηθεὶς Ἰησοῦς, ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου, νὰ εἶναι ὁ ἰδικὸς μας προσωπικὸς Σωτὴρ καὶ νὰ χαρίση εἰς πάντας ἡμᾶς τὸ νέον ἔτος αἴσιον καὶ εὐτυχές.
Πηγή
paraklisi
«Ὄτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι ὀκτὼ τὸν περιτεμεῖν τὸ Παιδίον, καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦς». (Λουκ. β' 21)
Σὺν Θεῶ εἰσερχόμεθα σήμερον εἰς νέον ἔτος. Ὅλοι τὸ ὑποδεχόμεθα μὲ εὐχὰς καὶ ἐλπίδας. Εὐχόμεθα νὰ εἶναι τὸ νέον ἔτος αἴσιον καὶ εὐτυχὲς καὶ γεμίζομεν τὶς καρδιὲς μὲ αἰσιοδοξίαν καὶ ἐλπίδας.
Ἂλλ' ὅμως, διὰ νὰ ἔχουν βάσιν οἱ ἐλπίδες καὶ οἱ πόθοι μας, πρέπει νὰ σκεφθῶμεν τί εἶναι ἐκεῖνο ποὺ ἀποτελεῖ τὴν προϋπόθεσιν τῆς πραγματοποιήσεώς των. Προσφέρεται δὲ σχετικῶς ἡ Δεσποτικὴ ἑορτὴ τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου, τὴν ὁποίαν κατὰ τὴν πρώτην ἡμέραν τοῦ ἔτους ἐορτάζομεν, διὰ νὰ παράσχη τὴν δέουσαν καθοδήγησιν.
1. Ὁ Κύριος, ὡς ὀκτὼ ἡμερῶν βρέφος, ὑπόκειται εἰς τὰς διατάξεις τοῦ Νόμου τοῦ Μωσαϊκοῦ καὶ ὑφίσταται τὴν χειρουργικὴν ἐπέμβασιν τῆς περιτομῆς. Οἱ πόνοι τῆς ἐγχειρήσεως αὐτῆς εἶναι οἱ πρῶτοι πόνοι τοὺς ὁποίους δοκιμάζει ὁ Ἰησοῦς. Ἡ πράξις δὲ αὐτὴ τῆς περιτομῆς εἶναι πράξις πλήρους ὑποταγῆς τοῦ Κυρίου εἰς τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ. Καὶ πόσα ἔχει νὰ μᾶς διδάξη αὐτὴ ἡ ὑποταγὴ τοῦ Κυρίου εἰς τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ, μὲ τοὺς συνοδεύοντας μάλιστα αὐτὴν πόνους!
Εἶναι ἀλήθεια, ὅτι ἡ περιτομὴ ἀφεώρα τοὺς ὑπὸ τὴν ἁμαρτίαν ἀνθρώπους. Καὶ ὅμως ἔρχεται ὁ Ἅγιος τῶν ἁγίων καὶ ὑποβάλλεται εἰς αὐτήν. Δὲν ἑξαιρεῖ τὸν ἑαυτὸν του οὐδ' ἐπ' ἐλάχιστον ἐκ τῶν νομικῶν διατάξεων. Ὀλίγον βραδύτερον, ὅταν ὁ Κύριος γίνεται τεσσαράκοντα ἡμερῶν, προσάγεται εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ μετὰ προσφορᾶς ζεύγους τρυγόνων ἢ νεοσσῶν περιστερῶν. Καὶ ὅταν ἀργότερον, τριακονταετής, ἐμφανίζεται εἰς τὸν Ἰορδάνην ποταμόν, διὰ νὰ βαπτισθῆ ὑπὸ τοῦ Ἰωάννου, λέγει πρὸς αὐτὸν «ἄφες ἄρτι, οὕτω γὰρ πρέπον ἐστὶν ἡμῖν, πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην». Εἶναι πρέπον νὰ τηρήσωμεν κάθε διάταξιν δοθεῖσαν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ. Ἐσκέφθημεν ποτέ, ἀγαπητοί, τί διδάσκει εἰς ἡμᾶς ἡ συνεχὴς αὐτὴ συμμόρφωσις τοῦ Κυρίου πρὸς τὸ θέλημα καὶ τὸν νόμον τοῦ οὐρανίου Πατρός; Ἐσκέφθημεν ὅτι οἱ πόνοι τῆς περιτομῆς ἀποκορυφοῦνται ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, διὰ νὰ εὑρεθῆ ὁ Κύριος ἔναντι τοῦ οὐρανίου Πατρὸς «ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ»; Παράδειγμα ὑπέροχον διὰ τοὺς ἀνθρώπους. Ἐὰν θέλωμεν νὰ ὑπάρξη εὐημερία καὶ εὐτυχία εἰς τὴν ζωήν μας, «τοῦτο πρέπον ἐστὶν ἡμῖν, πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην». Ἡ τελεία συμμόρφωσις πρὸς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπαραίτητος.
Εἰς τὴν ἐποχήν μας συνήθως ὑπερτονίζονται τὰ δικαιώματα τῶν ἀνθρώπων. Ἂν ὑπάρχη ὅμως μία διακήρυξις ποὺ θέτει καὶ προβάλλει τὰ δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ἡ τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖνος ἐμφανίζεται ὡς ἄνθρωπος ἐπὶ τῆς γῆς καὶ διακηρύσσει διὰ τοῦ Εὐαγγελίου του τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα. Ναί, ἀλλὰ δὲν πρέπει ποτὲ νὰ λησμονῶμεν, ὅτι εἶναι στοιχειώδης ἀπαίτησις Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, δίπλα στὰ δικαιώματα νὰ ὑπάρχουν καὶ ὑποχρεώσεις. Πόσες φορὲς ἄραγε ἐνθυμούμεθα τὰς ὑποχρεώσεις μας; Σκεπτόμεθα μήπως λιποτακτῶμεν ἀπὸ τὸ καθῆκον, καὶ μήπως γίνονται ἐκ μέρους μας ἀβαρίες πολλάκις, ἢ μήπως εἴμεθα εὔκολοι εἰς ἐξαίρεσιν τοῦ ἑαυτοῦ μας ἀπὸ πράγματα τὰ ὁποῖα ἐπιπολαίως θεωροῦμεν μικρὰ καὶ δευτερεύοντα; Ἀλλὰ «πρέπον ἐστὶν ἡμῖν πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην». Καὶ ἂν θέλωμεν νὰ ὑπάρξουν εὐοίωνοι προβλέψεις διὰ τὴν ἐκπλήρωσιν τῶν ἐλπίδων καὶ τῶν πόθων μας κατὰ τὸ νέον ἔτος, ἰδοὺ τὸ σύνθημα, «πρέπον ἐστὶ πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην».
Εἶναι εὔκολον νὰ κατανοήσωμεν, ὅτι ἐὰν ὅλοι ἐκπληρῶμεν τὸ χρέος καὶ τὸ καθῆκον μας πρὸς τὸν πλησίον, αὐτὸ θὰ συμβάλη νὰ γίνωμεν ὅλοι εὐτυχεῖς εἰς τὴν ζωήν μας, καὶ ὡς ἄτομα καὶ ὡς κοινωνία.
2. Ἂλλ' ἡ περιτομὴ τοῦ Κυρίου ἔχει καὶ συμβολικώτερον χαρακτήρα. Ἄλλωστε τύπος ἦτο ἡ περιτομὴ τῆς σαρκός, καὶ ἐσυμβόλιζε τὴν περιτομὴν τῆς καρδίας, δηλ. τὴν περιτομὴν τῶν ἀδυναμιῶν καὶ ἐλαττωμάτων. Ὅπως λέγει καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Κολ. β,11), ἐσυμβόλιζε τὴν «ἀχειροποίητον περιτομὴν» τῶν κακιῶν ποὺ πρέπει ὁ ἄνθρωπος νὰ ἀποκόψη. Πῶς νὰ τὸ ἀποκρύψωμεν; Ὄγκοι κακοὶ ὑπάρχουν μέσα στὸν ἄνθρωπον. Δὲν θέλομεν νὰ εἴπωμεν διὰ τοὺς ὄγκους τοῦ ὀργανισμοῦ, οἱ ὁποῖοι μαστίζουν, τὰ τελευταῖα ἰδίως χρόνια, τὴν κοινωνίαν, καὶ οἱ ὁποῖοι δὲν θεραπεύονται ἀκόμη μὲ τὰ μέσα ποὺ διαθέτει ἡ ἐπιστήμη. Ἄλλα θέλομεν νὰ εἴπωμεν διὰ τὰ καρκινώματα ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα λέγονται πάθη καὶ κακίαι. Δι' αὐτὴν τὴν περιτομήν, ποὺ ἀποβλέπει εἰς ἀφαίρεσιν τῶν ὄγκων τούτων, τύπος καὶ σύμβολον εἶναι ἡ περιτομὴ τῆς σαρκός. Καὶ ἡ περιτομὴ τοῦ Κυρίου ἔγινεν, ἀκριβῶς ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία, «ἴνα παύσῃ τὰ σκιώδη καὶ περιέλῃ τὸ κάλυμμα τῶν παθῶν ἡμῶν».
Ὡραῖον, πράγματι, ἔμβλημα καὶ ἐπίκαιρον διὰ τὸ νέον ἔτος Δὲν λέγομεν ὅτι εἶναι εὔκολον τὸ πράγμα. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι οἱ ἀχίλλειες πτέρνες τοῦ καθενὸς μας εἶναι τὰ σημεῖα τὰ εὐπαθῆ, καὶ πονοῦμεν ὅταν τὰ χειρουργήσωμεν. Ναί, ὅταν πρόκειται νὰ κόψη κανεὶς κάτι ἀπὸ τὶς συνήθειές του πονεῖ. Ἂς πόνεση ὅμως. Μήπως καὶ ὁ Κύριος δὲν ἐπόνεσε κατὰ τὴν περιτομήν; Καὶ μήπως ὁ πόνος δὲν ὑπῆρξεν ὁ ἀχώριστος σύντροφος εἰς τὴν ζωήν Του; Ἀνυψώθη, ὡς εἴπομεν, ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ. Δύναται ἑπομένως νὰ ἀξιοῖ ἀπὸ ἡμᾶς νὰ ἔχωμεν διάθεσιν, κάπως νὰ ὑποφέρωμεν, «διὰ τὸ ὄνομά Του», μὴ νομίζωμεν ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι πάντοτε τὰ πράγματα ἁπλᾶ καὶ ἀνώδυνα, ἡ ζωὴ ἔχει καὶ τὰς ἀκάνθας της καὶ τοὺς ἀγώνας της.
Καὶ ἐάν, ἀγαπητοί, ὅλα τὰ πλήγματα τῆς ζωῆς ἔχουν πόνον; καὶ ἐὰν «πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ» τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι ἀνώδυνος, ἀλλὰ «λαμβάνει ἔνδικον μισθαποδοσίαν» καὶ δημιουργεῖ πόνον, διατὶ νὰ μὴ προτιμῶμεν τοὺς ἄλλους πόνους ποὺ βοηθοῦν εἰς τὴν δημιουργίαν τῆς εὐτυχίας μας; Εἴδατε τοὺς κτίστας τῶν οἰκοδομῶν, πῶς χρησιμοποιοῦν τὶς πέτρες, διὰ νὰ κτίσουν τὴν οἰκοδομήν; Δὲν τὶς περνοῦν ὅπως εἶναι, διὰ νὰ τὶς τοποθετήσουν ἀλλὰ προηγουμένως τὶς κτυποῦν μὲ τὴν σφύραν, διὰ νὰ τὰς λειάνουν ἀπὸ τὰ ἐξογκώματα, καὶ κατόπιν ἐφαρμόζονται καλὰ καὶ στερεὰ οἱ λίθον στὸ οἰκοδόμημα. Καθ' ὅμοιον τρόπον χρειάζονταν πελέκημα καὶ οἱ χαρακτῆρες μας. Καὶ μόνον ὅταν στερεώσωμεν τοὺς χαρακτήρας μας καὶ τοὺς λειάνωμεν ἀπὸ ὑπάρχοντα ἐλαττώματα, θὰ ἀποκτήσωμεν τὴν εὐτυχίαν ποὺ τόσον ποθοῦμεν.
Νέον ἔτος, νέες ἐλπίδες, νέον ξεκίνημα, Ἀλλ' ἄραγε τὸ ξεκίνημα αὐτὸ θὰ ἔχη αἴσιον πέρας; Ἂς θελήσωμεν, ἀγαπητοί, νὰ βαδίσωμεν τὸν δρόμον τοῦ νέου ἔτους μὲ αὐτὴν τὴν προσπάθειαν τῆς προσηλώσεως εἰς τὸ καθῆκον καὶ εἰς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὴν ἐπιμέλειαν τῆς περιτομῆς τῶν ἐλαττωμάτων καὶ τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπὸ παθῶν καὶ κακιῶν, εἰς τὴν θέσιν τῶν ὁποίων πρέπει νὰ ὑπάρξουν ἀντίστοιχοι ἀρεταί, διὰ νὰ ἀποτελέσουν τὴν ἁρμονίαν τοῦ οἰκοδομήματος τῆς ζωῆς μας καὶ τὴν βάσιν τῆς πραγματοποιήσεως τῶν ἐλπίδων μᾶς δι' ἕνα αἴσιον καὶ εὐτυχὲς ἔτος.
Εἴθε ὁ δι' ἡμᾶς σαρκωθεὶς καὶ σαρκὶ περιτμηθεὶς Ἰησοῦς, ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου, νὰ εἶναι ὁ ἰδικὸς μας προσωπικὸς Σωτὴρ καὶ νὰ χαρίση εἰς πάντας ἡμᾶς τὸ νέον ἔτος αἴσιον καὶ εὐτυχές.
Πηγή
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Άγιος Βασίλειος με τα μάτια του π. Αθανάσιου Γιέφτιτς
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
