2018-01-02 08:04:25
Πριν από ακριβώς ένα χρόνο είχαμε γράψει άρθρο με τίτλο “Αμυντική Βιομηχανία 2017: Τα ψέμματα τελείωσαν και για το κράτος και για τους ιδιώτες”. 365 ημέρες μετά
επανερχόμαστε, παραδεχόμενοι ότι τα ψέμματα σ΄ αυτή τη χώρα δεν τελειώνουν ποτέ,ειδικά στην αμυντική βιομηχανία.
Θα ξεκινήσουμε από το κράτος.Την κυβέρνηση δηλαδή.Η οποία το προσπαθεί θα ομολογήσουμε,αλλά μένει στην προσπάθεια κινητοποίησης του κλάδου,χωρίς να τολμά να πάρει δραστικά μέτρα. Δεν είναι κακές οι ημερίδες,τα συνέδρια, η προσπάθεια να βρεθεί κάποια λύση που όμως δεν βρίσκεται, για τις κρατικές βιομηχανίς. Αλλά όλα αυτά δεν προσθέτουν τίποτα στην ουσία του προβλήματος που έχει να κάνει με το τι μπορεί η ελληνική αμυντική βιομηχανία να παράξει. Όχι δεν θα φτιάξουμε,αεροπλάνα,άρματα μάχης ή …διαστημόπλοια. Αλλά μπορούμε να βρούμε τα δύο,τρία πρώτα “προϊόντα” που χρειάζονται οι Ένοπλες Δυνάμεις και να “βάλουμε μπροστά τη μηχανή”. Ποια θα ΄ναι αυτά θα πρέπει να αποφασιστεί από τις ΕΔ και την αμυντική βιομηχανία. Κρατική και ιδιωτική. Ο τομέας των uav για παράδειγμα θα μπορούσε να είχε “ανθίσει” εδώ και χρόνια στην Ελλάδα.Είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα.
Για να γίνει αυτό χρειάζεται ασφαλώς η στήριξη του κράτους. Αλλά στήριξη που θα ΄χει σχέδιο με αυστηρό χρονοδιάγραμμα ως προς το αποτέλεσμα. Χρηματοδότηση και διευκολύνσεις σε εταιρείες που αποδεδειγμένα μπορούν να παράξουν έργο. Διαπιστευτήρια υπάρχουν. Ελληνικές εταιρείες διαπρέπουν στο εξωτερικό, έχοντας υπογράψει συμβόλαια για την παραγωγή αμυντικών προϊόντων. Κάποιες απ΄ αυτές σχεδόν αποφεύγουν να εμπλακούν με οποιοδήποτε ελληνικό πρόγραμμα και μάλλον δεν έχουν άδικο. Ας τις μαζέψει το ελληνικό κράτος πίσω. Ας δώσει κίνητρα για έρευνα και σχεδιασμό προϊόντων.
Εκτός από την υποστήριξη του κράτους όμως χρειάζεται και ο ιδιωτικός τομέαςτου κλάδου να καταλάβει ότι πρέπει να υπάρξει αναγκαίο “ξεκαθάρισμα”. Δεν μπορεί στα χαρτιά να υπάρχουν τόσες αμυντικές εταιρείες στην Ελλάδα και στην πραγματικότητα να μιλάμε για τέσσερις,το πολύ πέντε που δικαιολογούν αυτόν το τίτλο. Δεν μπορεί στις ΗΠΑ το “ξεκαθάρισμα” και οι συνενώσεις εταιρειών που στόχο έχουν όχι μόνο την επιβίωση αλλά και την ανάπτυξη να μην σταματούν και στην Ελλάδα ο καθένας να αρνείται ακόμη και να συζητήσει τέτοια ενδεχόμενα συνεργασιών. Είναι έξω από κάθε λογική.
Στις ΗΠΑ από το 2011 μέχρι και το 2015 οι επιχειρήσεις που προμήθευαν με υλικό τον αμερικανικό στρατό μειώθηκαν κατά περίπου 20%!Σχεδόν όλες ήταν υπεργολάβοι έμειναν πίσω τεχνολογικά.Στις ΗΠΑ δεν “είσαι ότι δηλώσεις”. Στην Ελλάδα πάλι είσαι αμυντική βιομηχανία,αρκεί να κατορθώσεις να μπεις στην ιλουστρασιόν έκδοση της “λευκής βίβλου” των ελληνικών αμυντικών βιομηχανιών.Στη πολυσέλιδη έκδοση πάλι μόνο τέσσερις,το πολύ πέντε τέτοιες βρίσκουμε.
Είναι κρίμα κάθε λίγο και λιγάκι να κάνουμε τις ίδιες διαπιστώσεις.Ειδικά όταν έχουμε τα μυαλά και τα χέρια που μπορούν να κουνήσουν τα γρανάζια της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας.
Είναι λυπηρό ότι δεν έχουμε κάνει τη παραμικρή προσπάθεια να συνδέσουμε την αμυντική μας βιομηχανία με τον πανεπιστημιακό χώρο που μπορεί να βοηθήσει σε επίπεδο έρευνας και θέλει να το κάνει.
Είναι κρίμα να γράφουμε τα ίδια και τα ίδια και να διαπιστώνουμε ότι ευκαιρίες πετιούνται στο καλάθι των αχρήστων. Τι κέρδισε για παράδειγμα η ελληνική αμυντική βιομηχανία από τα Chninook που πήραμε από τις ΗΠΑ και τι περιμένει να κερδίσει από τα ελικόπτερα Kiowa; Αέρα κοπανιστό.
Το 2018 μπήκε βρίσκοντας την ελληνική αμυντική αμυντική βιομηχανία “παγωμένη”. Ειδικά τη λεγόμενη κρατική που αναμένει θαύματα για να επιβιώσει. Η ιδιωτική υγιής βιομηχανία συντηρείται από τα συμβόλαια του εξωτερικού. Δεν είναι αργά να αφυπνιστούμε και να δράσουμε. Οι περιστάσεις το απαιτούν.
militaire.gr
_
επανερχόμαστε, παραδεχόμενοι ότι τα ψέμματα σ΄ αυτή τη χώρα δεν τελειώνουν ποτέ,ειδικά στην αμυντική βιομηχανία.
Θα ξεκινήσουμε από το κράτος.Την κυβέρνηση δηλαδή.Η οποία το προσπαθεί θα ομολογήσουμε,αλλά μένει στην προσπάθεια κινητοποίησης του κλάδου,χωρίς να τολμά να πάρει δραστικά μέτρα. Δεν είναι κακές οι ημερίδες,τα συνέδρια, η προσπάθεια να βρεθεί κάποια λύση που όμως δεν βρίσκεται, για τις κρατικές βιομηχανίς. Αλλά όλα αυτά δεν προσθέτουν τίποτα στην ουσία του προβλήματος που έχει να κάνει με το τι μπορεί η ελληνική αμυντική βιομηχανία να παράξει. Όχι δεν θα φτιάξουμε,αεροπλάνα,άρματα μάχης ή …διαστημόπλοια. Αλλά μπορούμε να βρούμε τα δύο,τρία πρώτα “προϊόντα” που χρειάζονται οι Ένοπλες Δυνάμεις και να “βάλουμε μπροστά τη μηχανή”. Ποια θα ΄ναι αυτά θα πρέπει να αποφασιστεί από τις ΕΔ και την αμυντική βιομηχανία. Κρατική και ιδιωτική. Ο τομέας των uav για παράδειγμα θα μπορούσε να είχε “ανθίσει” εδώ και χρόνια στην Ελλάδα.Είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα.
Για να γίνει αυτό χρειάζεται ασφαλώς η στήριξη του κράτους. Αλλά στήριξη που θα ΄χει σχέδιο με αυστηρό χρονοδιάγραμμα ως προς το αποτέλεσμα. Χρηματοδότηση και διευκολύνσεις σε εταιρείες που αποδεδειγμένα μπορούν να παράξουν έργο. Διαπιστευτήρια υπάρχουν. Ελληνικές εταιρείες διαπρέπουν στο εξωτερικό, έχοντας υπογράψει συμβόλαια για την παραγωγή αμυντικών προϊόντων. Κάποιες απ΄ αυτές σχεδόν αποφεύγουν να εμπλακούν με οποιοδήποτε ελληνικό πρόγραμμα και μάλλον δεν έχουν άδικο. Ας τις μαζέψει το ελληνικό κράτος πίσω. Ας δώσει κίνητρα για έρευνα και σχεδιασμό προϊόντων.
Εκτός από την υποστήριξη του κράτους όμως χρειάζεται και ο ιδιωτικός τομέαςτου κλάδου να καταλάβει ότι πρέπει να υπάρξει αναγκαίο “ξεκαθάρισμα”. Δεν μπορεί στα χαρτιά να υπάρχουν τόσες αμυντικές εταιρείες στην Ελλάδα και στην πραγματικότητα να μιλάμε για τέσσερις,το πολύ πέντε που δικαιολογούν αυτόν το τίτλο. Δεν μπορεί στις ΗΠΑ το “ξεκαθάρισμα” και οι συνενώσεις εταιρειών που στόχο έχουν όχι μόνο την επιβίωση αλλά και την ανάπτυξη να μην σταματούν και στην Ελλάδα ο καθένας να αρνείται ακόμη και να συζητήσει τέτοια ενδεχόμενα συνεργασιών. Είναι έξω από κάθε λογική.
Στις ΗΠΑ από το 2011 μέχρι και το 2015 οι επιχειρήσεις που προμήθευαν με υλικό τον αμερικανικό στρατό μειώθηκαν κατά περίπου 20%!Σχεδόν όλες ήταν υπεργολάβοι έμειναν πίσω τεχνολογικά.Στις ΗΠΑ δεν “είσαι ότι δηλώσεις”. Στην Ελλάδα πάλι είσαι αμυντική βιομηχανία,αρκεί να κατορθώσεις να μπεις στην ιλουστρασιόν έκδοση της “λευκής βίβλου” των ελληνικών αμυντικών βιομηχανιών.Στη πολυσέλιδη έκδοση πάλι μόνο τέσσερις,το πολύ πέντε τέτοιες βρίσκουμε.
Είναι κρίμα κάθε λίγο και λιγάκι να κάνουμε τις ίδιες διαπιστώσεις.Ειδικά όταν έχουμε τα μυαλά και τα χέρια που μπορούν να κουνήσουν τα γρανάζια της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας.
Είναι λυπηρό ότι δεν έχουμε κάνει τη παραμικρή προσπάθεια να συνδέσουμε την αμυντική μας βιομηχανία με τον πανεπιστημιακό χώρο που μπορεί να βοηθήσει σε επίπεδο έρευνας και θέλει να το κάνει.
Είναι κρίμα να γράφουμε τα ίδια και τα ίδια και να διαπιστώνουμε ότι ευκαιρίες πετιούνται στο καλάθι των αχρήστων. Τι κέρδισε για παράδειγμα η ελληνική αμυντική βιομηχανία από τα Chninook που πήραμε από τις ΗΠΑ και τι περιμένει να κερδίσει από τα ελικόπτερα Kiowa; Αέρα κοπανιστό.
Το 2018 μπήκε βρίσκοντας την ελληνική αμυντική αμυντική βιομηχανία “παγωμένη”. Ειδικά τη λεγόμενη κρατική που αναμένει θαύματα για να επιβιώσει. Η ιδιωτική υγιής βιομηχανία συντηρείται από τα συμβόλαια του εξωτερικού. Δεν είναι αργά να αφυπνιστούμε και να δράσουμε. Οι περιστάσεις το απαιτούν.
militaire.gr
_
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γιατί δεν πρέπει να ξαναγεμίζουμε με νερό τα πλαστικά μπουκάλια…
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
10 λεπτά άσκηση βελτιώνουν τη λειτουργία του εγκεφάλου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
