2018-01-03 22:36:30
Η όμορφη Μορίν Ντάνλοπ, μόλις έχει αποβιβαστεί από βομβαρδιστικό αεροσκάφος τύπου «Fairey Barracuda». Ο ήλιος φωτίζει τις καστανές μπούκλες της και στο πρόσωπό της είναι ζωγραφισμένο ένα γλυκό χαμόγελο. Ήταν μία από τις 164 συνολικά γυναίκες της ειδικής επιχειρησιακής μονάδας «British Air Transport Auxiliary /ATA», που ιδρύθηκε από την πολεμική αεροπορία της Βρετανίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η φωτογραφία της πιλότου τραβήχτηκε το φθινόπωρο του 1944 και έγινε πρωτοσέλιδο στο περιοδικό «Picture Post». Το περιοδικό πούλησε χιλιάδες αντίτυπα και ο κόσμος έμαθε λίγα περισσότερα πράγματα για τη συμμετοχή των γυναικών αεροπόρων στον πόλεμο. Από την Αργεντινή στην Αγγλία Η Μορίν Ντάνλοπ γεννήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1920 στο Κιλμές, μια περιοχή κοντά στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Το δεύτερο παιδί της πενταμελούς οικογένειας του Έρικ και της Τσέσεμιν, μεγάλωσε σε μια φάρμα στην Παταγονία
. Από μικρή της άρεσαν τα αεροπλάνα. Ο πατέρας της στον Μεγάλο Πόλεμο είχε πολεμήσει εθελοντικά στο Βρετανικό Πυροβολικό και είχε μαζέψει πολλά περιοδικά που αναφέρονταν σε ηρωικούς πιλότους. Η κόρη του περνούσε πάρα πολλές ώρες μελετώντας τα. Η Μορίν στα 15 της γράφτηκε στο «Aeroclub Argentino» και άρχισε μαθήματα για πιλότους. Μέσα σε δύο χρόνια είχε πάρει και το δίπλωμά της. Με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ντάνλοπ διάλεξε τη μοίρα της. Αποφάσισε να ταξιδέψει στην Αγγλία και να συμμετέχει στον πόλεμο ως μέλος της ATA.
Η συμβολή των γυναικών πιλότων στον πόλεμο και η μεταχείρισή τους από τους άνδρες Η «ATA» ιδρύθηκε το 1938 από την ΡΑΦ και απασχολούσε κυρίως πρώην πιλότους της πολεμικής αεροπορίας. Κύρια αποστολή της ήταν η μεταφορά μαχητικών και βομβαρδιστικών αεροσκαφών από τα εργοστάσια της ΡΑΦ, στην πρώτη γραμμή του πολέμου. Το γυναικείο τμήμα της «ATA» αποτελούταν από 164 γυναίκες πιλότους. Για να μπορέσει μια γυναίκα να γίνει μέλος της «ATA», έπρεπε να είχε συμπληρώσει τουλάχιστον 500 ώρες πτήσης, νούμερο διπλάσιο από το αντίστοιχο όριο για τους άνδρες πιλότους. Η Ντάνλοπ βέβαια, έγινε η Πρώτη Αξιωματικός του γυναικείου τμήματος, καθώς είχε πάνω από 800 ώρες! Το καθημερινό πρόγραμμα της «ATA» ήταν εξαντλητικό, καθώς οι πιλότοι πετούσαν υπό συνεχή απειλή και παρά τα συχνά επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα, κατάφεραν μέχρι το τέλος του πολέμου να μεταφέρουν περισσότερα από 300.000 αεροσκάφη στο πεδίο της μάχης. Η Μορίν πιλοτάρισε 38 διαφορετικά μοντέλα αεροσκαφών, μεταξύ των οποίων τα «Spitfire», «Mustang», «Typhoon» και «Wellington». Όταν τη ρώτησαν ποιο ήταν το αγαπημένο της μοντέλο, χωρίς δισταγμό απάντησε το «Mosquito», ένα βαρύ μαχητικό, οπλισμένο με πυροβόλα και πυραύλους. Σε όλες της τις αποστολές δεν αντιμετώπισε καμία δυσκολία, πέρα από μία φορά που αναγκάστηκε να προσγειωθεί λόγω προβλήματος στον κινητήρα.
Η Μορίν ήταν μία από τις γυναίκες που υποστήριξε σθεναρά ότι και το «αδύναμο φύλο» έπρεπε να συμμετέχει σε μάχες από αέρος, σε μια εποχή μάλιστα που οι αερομαχίες έπαιζαν πολύ καθοριστικό ρόλο στον πόλεμο. Πιστεύω ότι είναι το μόνο δίκαιο πράγμα. Γιατί μόνο οι άνδρες πρέπει να πεθαίνουν;» συνήθιζε να λέει η όμορφη πιλότος. Οι άνδρες όμως, δεν καλοδέχτηκαν το γυναικείο τμήμα της «ATA». Οι περισσότεροι αντιμετώπιζαν με δυσπιστία τις ικανότητες των γυναικών, δεν τους επέτρεπαν να κάνουν μεγάλες αποστάσεις με τα αεροσκάφη και κάποιοι ήταν ιδιαίτερα αγενείς, καθώς είχαν ονομάσει το γυναικείο τμήμα υποτιμητικά: «Πισίνα για λεσβίες». Η ζωή με τον πόλεμο Μετά τον πόλεμο, η Μορίν εργάστηκε ως εκπαιδευτήρια πιλότων στη βάση της ΡΑΦ στο Λούτον, προτού επιστρέψει στην Αργεντινή και δουλέψει στην αντίστοιχη πολεμική αεροπορία. Όλα αυτά μέχρι το 1969, όπου και επικεντρώθηκε στη δεύτερη μεγάλη της αγάπη. Τα άλογα. Μαζί με το σύζυγό της, Σέρμπαν, μετακόμισαν το 1973 την Αγγλία και αγόρασαν μια φάρμα κοντά στην πόλη Νόργουιτς , όπου ασχολήθηκαν με την εκτροφή αραβικών επιβητόρων.
Παρά το ταλέντο της στην πλοήγηση των αεροσκαφών, χρειάστηκε πέντε προσπάθειες για να πάρει ξανά το δίπλωμα οδήγησης που είχε λήξει και να μπορέσει να οδηγήσει στους δρόμους της Βρετανίας. Τα παιδιά της βέβαια, την πείραζαν ότι πέρασε το τεστ «τόσο γρήγορα»! Η Μορίν Ντάνλοπ πέθανε το Μάιο του 2012, στα 92 της. Το 2003 βραβεύτηκε για την προσφορά της στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έγινε έτσι η τρίτη γυναίκα της «ATA» που τιμήθηκε με τα «Guild of Air Pilots» και «Air Navigator’s Master» βραβεία για πιλότους.
Πηγή Tromaktiko
Η συμβολή των γυναικών πιλότων στον πόλεμο και η μεταχείρισή τους από τους άνδρες Η «ATA» ιδρύθηκε το 1938 από την ΡΑΦ και απασχολούσε κυρίως πρώην πιλότους της πολεμικής αεροπορίας. Κύρια αποστολή της ήταν η μεταφορά μαχητικών και βομβαρδιστικών αεροσκαφών από τα εργοστάσια της ΡΑΦ, στην πρώτη γραμμή του πολέμου. Το γυναικείο τμήμα της «ATA» αποτελούταν από 164 γυναίκες πιλότους. Για να μπορέσει μια γυναίκα να γίνει μέλος της «ATA», έπρεπε να είχε συμπληρώσει τουλάχιστον 500 ώρες πτήσης, νούμερο διπλάσιο από το αντίστοιχο όριο για τους άνδρες πιλότους. Η Ντάνλοπ βέβαια, έγινε η Πρώτη Αξιωματικός του γυναικείου τμήματος, καθώς είχε πάνω από 800 ώρες! Το καθημερινό πρόγραμμα της «ATA» ήταν εξαντλητικό, καθώς οι πιλότοι πετούσαν υπό συνεχή απειλή και παρά τα συχνά επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα, κατάφεραν μέχρι το τέλος του πολέμου να μεταφέρουν περισσότερα από 300.000 αεροσκάφη στο πεδίο της μάχης. Η Μορίν πιλοτάρισε 38 διαφορετικά μοντέλα αεροσκαφών, μεταξύ των οποίων τα «Spitfire», «Mustang», «Typhoon» και «Wellington». Όταν τη ρώτησαν ποιο ήταν το αγαπημένο της μοντέλο, χωρίς δισταγμό απάντησε το «Mosquito», ένα βαρύ μαχητικό, οπλισμένο με πυροβόλα και πυραύλους. Σε όλες της τις αποστολές δεν αντιμετώπισε καμία δυσκολία, πέρα από μία φορά που αναγκάστηκε να προσγειωθεί λόγω προβλήματος στον κινητήρα.
Η Μορίν ήταν μία από τις γυναίκες που υποστήριξε σθεναρά ότι και το «αδύναμο φύλο» έπρεπε να συμμετέχει σε μάχες από αέρος, σε μια εποχή μάλιστα που οι αερομαχίες έπαιζαν πολύ καθοριστικό ρόλο στον πόλεμο. Πιστεύω ότι είναι το μόνο δίκαιο πράγμα. Γιατί μόνο οι άνδρες πρέπει να πεθαίνουν;» συνήθιζε να λέει η όμορφη πιλότος. Οι άνδρες όμως, δεν καλοδέχτηκαν το γυναικείο τμήμα της «ATA». Οι περισσότεροι αντιμετώπιζαν με δυσπιστία τις ικανότητες των γυναικών, δεν τους επέτρεπαν να κάνουν μεγάλες αποστάσεις με τα αεροσκάφη και κάποιοι ήταν ιδιαίτερα αγενείς, καθώς είχαν ονομάσει το γυναικείο τμήμα υποτιμητικά: «Πισίνα για λεσβίες». Η ζωή με τον πόλεμο Μετά τον πόλεμο, η Μορίν εργάστηκε ως εκπαιδευτήρια πιλότων στη βάση της ΡΑΦ στο Λούτον, προτού επιστρέψει στην Αργεντινή και δουλέψει στην αντίστοιχη πολεμική αεροπορία. Όλα αυτά μέχρι το 1969, όπου και επικεντρώθηκε στη δεύτερη μεγάλη της αγάπη. Τα άλογα. Μαζί με το σύζυγό της, Σέρμπαν, μετακόμισαν το 1973 την Αγγλία και αγόρασαν μια φάρμα κοντά στην πόλη Νόργουιτς , όπου ασχολήθηκαν με την εκτροφή αραβικών επιβητόρων.
Παρά το ταλέντο της στην πλοήγηση των αεροσκαφών, χρειάστηκε πέντε προσπάθειες για να πάρει ξανά το δίπλωμα οδήγησης που είχε λήξει και να μπορέσει να οδηγήσει στους δρόμους της Βρετανίας. Τα παιδιά της βέβαια, την πείραζαν ότι πέρασε το τεστ «τόσο γρήγορα»! Η Μορίν Ντάνλοπ πέθανε το Μάιο του 2012, στα 92 της. Το 2003 βραβεύτηκε για την προσφορά της στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έγινε έτσι η τρίτη γυναίκα της «ATA» που τιμήθηκε με τα «Guild of Air Pilots» και «Air Navigator’s Master» βραβεία για πιλότους.
Πηγή Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Στυγερό έγκλημα στη Σπάρτη - Για τα μάτια μιας γυναίκας σκότωσαν οι Γεωργιανοί τον 61χρονο; [photos+video]](https://images.newsnowgreece.com/108/1083205/stygero-egklima-sti-sparti---gia-ta-matia-mias-gynaikas-skotosan-oi-georgianoi-ton-61xrono-photosvideo-1-124x78.jpg)
