2012-03-12 17:50:15
Ολυμπιακοί Αγώνες του Σύδνευ, καλοκαίρι του 2000, ο Κώστας Κεντέρης ανατρέπει όλα τα προγνωστικά και κάνει μια φοβερή κούρσα στα 200μ. όπου βγαίνει... πρώτος και κατακτά τον χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο.
Αυτομάτως προκαλείται παροξυσμός στην ελληνική κοινωνία για το νέο της ήρωα.
Και η ελληνική κοινωνία με μια φωνή δείχνει να ζητά να γκρεμιστούν τα τείχη της πρωτεύουσας διότι με τέτοιους αθληταράδες, τι χρείαν έχομεν τα τείχη;
Αρκετοί που είχαμε μια μικρή σχέση με τον Αθλητισμό (είτε ως ερασιτέχνες αθλούμενοι είτε ως τακτικοί θεατές του) ψελλίζαμε κάποια λόγια αυτοσυγκράτησης και υποψίας για τις ξαφνικές επιδόσεις ενός αθλητή που επί χρόνια ήταν ένας μέτριος αθλητής των 400μ. και ξαφνικά θριάμβευσε στα 200μ. σκορπώντας παγκόσμιες απορίες.
Κλασικά εμείς ήμασταν οι γραφικοί και η άποψή μας τασσόταν στο περιθώριο από την κυρίαρχη κουλτούρα της εποχής.
Ερχόταν που λέτε και ο "μεγάλος εθνικός στόχος" των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και η Ελλάδα είχε ανάγκη τους νεόυς ήρωές της.
Μέσα σε αυτό το κλίμα μέχρι και το πλοίο της γραμμής για Λέσβο ονομάστηκε "Αίολος Κεντέρης" προς τιμήν του "Γιου του Ανέμου" που έκανε τους Έλληνες να υπερηφανεύονται για χάρη του.
Δεν έφτανε αυτό, αλλά ήρθε και η κατασκευή του ΤΡΑΜ της Αθήνας και οι συρμοί του ονομάστηκαν "Κεντέρης" και "Θάνου" για να τιμηθούν οι νέοι ήρωες και να αναδειχθούν σε σύμβολα της Ελλάδας που χτιζόταν υπό τις οδηγίες της εκσυγχρονιστικής μπαγκέτας του Σημίτη.
Εγώ δεν ήμουν εξαρχής ενάντια στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων από τη χώρα μας καθώς τη θεωρούσα μια ωραία ευκαιρία για να αναδιοργανωθούν δομές του ελληνικού Κράτους, να εισρεύσει χρήμα, να αλλάξει η όψη της πρωτεύουσας, να δημιουργηθούν πολλοί και σύγχρονοι χώροι άθλησης κλπ.Καθως όμως προχωρούσε η διαδικασία της διοργάνωσης των Ο.Α. και έβλεπα το πρωτοφανές πάρτυ που είχε στηθεί από κυβερνήτες, μεσάζοντες και μεγαλοεργολάβους στην πλάτη του ελληνικού λαού, του αιώνιου "μαλάκα της υπόθεσης", ο οποίος χιλιοπλήρωνε τις διπλές-τριπλές απευθείας αναθέσεις στους μεγαλοεργολάβους και τους στημένους φωτογραφικούς διαγωνισμούς, όπου κάποιες εταιρείες κατασκευών, τηλεπικοινωνιών, ηλεκτρονικών συστημάτων και συστημάτων ασφαλείας θησαύριζαν αρμέγοντας τον Κρατικό Προυπολογισμό υπό τη μαεστρία της Συγκυβέρνησης Σημίτη, Κόκκαλη, Μπόμπολα, Λαμπράκη, Αγγελοπούλου... τότε τάχθηκα ενάντιος σε αυτή τη διαδικασία, η οποία φάνταζε ως η απαρχή της καταστροφής της Ελλάδας και του λαού της και δυστυχώς αποδείχτηκε πως έτσι είχαν τα πράγματα.
Και κλασικά ήμασταν οι γραφικοί στην καλυτερη περίπτωση και "εθνοπροδότες στη χειρότερη περίπτωση.
Το Καθεστώς μας εγκαλούσε στην τάξη, όλους όσοι φωνάζαμε ως "Κασσάνδρες" στον Ελληνικό Λαό-"Αγαμέμνονα" για την καταστροφή που έρχεται. Και ήρθε τελικά. Και οι "Αίγισθοι" κι οι "Κλυταιμήστρες" βγήκαν πάλι από πάνω να μας ζητήσουν και τα... ρέστα!
Τα πολιτιστικά σύμβολα λοιπόν της εποχής αυτής ήταν οι "Κεντέρηδες" οι οποίοι αποτελούσαν έναν καλό λόγο για να υπομένουν οι Έλληνες τις θυσίες μιας Ολυμπιάδας που θα βύθιζε πολύ σύντομα τον ελληνικό λαό στην πτώχευση.
Αλλά βρήκαν πάλι οι κυβερνήτες το λόγο να στηρίξουν οι πολίτες αυτό το εγχείρημα.
Να ξαναδακρύσουν αντικρύζοντας τον Κεντέρη να αγκαλιάζει την ελληνική σημαία στο κορυφαίο σκαλί του βάθρου.
Και κλάαααμα οι πατριώτες!
Για να είμαι σαφής, χάρηκα που κέρδισε το χρυσό ένας Έλληνας και φυσικά ήμουν υπέρ του παρακολουθώντας τον αγώνα.
Αλλά αφενός ο σχεδόν ανεξήγητος εθνικός παροξυσμός για μια αθλητική νίκη και αφετέρου οι βάσιμες υποψίες μου για τον Κεντέρη και την καθαρότητα των μέσων που χρησιμοποίησε για να νικήσει, με έκαναν να κοιτώ ψύχραιμα τα πράγματα.
Ο Κεντέρης λοιπόν, το αθλητικό σύμβολο της Ελλάδας του "εθνικού στόχου" της Ολυμπιάδας του 04, αποδείχτηκε ό,τι ακριβώς αποδείχτηκε και η Ελλάδα του "εκσυγχρονισμού":
Μια τεράστια φούσκα!
Μια φούσκα που έσκασε στα μούτρα μας και μας άφησε πολλαπλά εγκαύματα.
Ένα "ατύχημα" με μια μηχανή κι ένα αντι-ντόπινγκ κοντρόλ ήταν αρκετά για να παγώσουν το ελληνικό κοινό.
Και να ξυπνήσει από τον λήθαργο των κάλπικων μεταλλίων, της κάλπικης υπερηφάνειας.
Αλλά βέβαια αυτό το γεγονός δε βοήθησε το ελληνικό κοινό να ξυπνήσει από τον γενικό λήθαργο της κάλπικης καταναλωτικής ευμάρειας που το παγίδευσαν.
Έτσι λοιπόν μετά το φιάσκο των "Κεντέρηδων", οι συρμοί του ΤΡΑΜ μετονομάστηκαν σε "Πλάτων" και "Αριστοτέλης" (δε σχολιάζω...) και το F/B "Αίολος Κεντέρης" απέμεινε πλέον αίολο να σκίζει τα κύματα και χωρίς "βοηθήματα" Η Ελλάδα αυτή λοιπόν πέθανε από κάθε άποψη, οικονομική, κοινωνική, ιδεολογική και φτάσαμε στη σημερινή Ελλάδα της πληρους αναδίπλωσης επί παντός επιστητού.
Η Ελλάδα 9 Μαρτίου 2012 πτώχευσε και επισήμως και οι νέοι ήρωές της δεν βρίσκονται στα κουλουάρ του στίβου, αλλά στους δρόμους και στις πλατείες, στα κινήματα και στις απεργίες.
Στις σύγχρονες "Αγορές" και στους νέους "Στίβους Μάχης" του αγώνα του Λαού για την αποτίναξη του Τραπεζικού Ζυγού.
Οι νέοι ήρωες δε μιλούν με αθλητικές υπεράνθρωπες επιδόσεις, αλλά μιλούν για "κουρέματα", δάνεια, κυριαρχίες και κατοχές.
Όπως ο Τσικλητήρας που σε καιρό ειρήνης ήταν σύμβολο για τις μεγάλες αθλητικές του επιδόσεις, αλλά έγινε ήρωας στους Βαλκανικούς Πολέμους όπου πήγε και πολέμησε στην πρώτη γραμμή για να μη θεωρηθεί ότι έγινε ειδική μεταχείριση στο πρόσωπό του και πέθανε εκεί.
Έτσι και σήμερα οι πρωταθλητές μας είναι αξιοσέβαστοι, αλλά δεν είναι πια οι ήρωες της σημερινής Ελλάδας.
Την ώρα που τα τείχη έχουν πέσει, ήρωες θα είναι όταν προτάξουν τα στήθη τους για τείχη για να υπερασπιστούν τη χώρα.
Ήρωες θα ειναι όταν κάνουν πράξη τα λόγια του Ύμνου εις την Ελευθερίαν του Σολωμού και όχι όταν απλώς τον τραγουδούν στο βάθρο του νικητή κάποιας διοργάνωσης με το μετάλλιο στο στήθος.
Πέρασε στα ψιλά λοιπόν, όπως ήταν φυσικό, η μεγάλη χθεσινή επιτυχία του Δημήτρη Χονδροκούκη που κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Στίβου στο Άλμα εις ύψος.
Πριν μερικά χρόνια η επιτυχία του θα μονοπωλούσε τις συζητήσεις, τα πηγαδάκια, τα ΜΜΕ, τα πάντα...
Ίσως να είχε στηθεί στις οθόνες και όλη η Ελλάδα να παρακολουθήσει τον τελικό του ύψους, όπως κάποτε με τον Λάμπρο Παπακώστα (τον αιώνιο... 6ο κάθε τελικού!)
Ίσως να ξεκινούσαν τα δελτία ειδήσεων με τον εθνικό ύμνο και σε κλίμα παλλαικής συγκίνησης να παρακολουθούσε δακρυσμένο σύσσωμο το έθνος την ύψωση της γαλανόλευκης στον ουρανό του σταδίου.
Ποιος δε θυμάται το χαμό που είχε γίνει με τις αντίστοιχες επιτυχίες του Χάρη Παπαδιά, της Κατερίνας Κόφφα και της Κατερίνας Θάνου με χρυσά μετάλλια σε Παγκόμσια Κλειστού Στίβου;
Εθνική παλιγγενεσία για τρία χρυσά!
Τώρα πια... πάνε αυτά!
Τούτη δω την ώρα το έθνος δακρύζει όχι από συγκίνηση αλλά από απόγνωση.
Απόγνωση για μια ζωή που διαλύεται με την πτώχευση που προκάλεσαν οι κυβερνώντες.
Το έθνος δακρύζει από τα δηλητηριώδη χημικά και τα δακρυγόνα των μπάτσων του Καθεστώτος.
Το έθνος δακρύζει από την αδυναμία που αισθάνεται να αλλάξει τα πράγματα.
Στερέψαν πια τα δάκρυα εφήμερης συγκίνησης για αθλητικές επιτυχίες.
Τι κι αν υψώνεται η γαλανόλευκη στον ουρανό του σταδίου;
Όταν υποστέλλεται από τον ουρανό της Ακρόπολης τα υπόλοιπα είναι περιττά...
Κι ο Χονδροκούκης, αυτός ο άξιος αθλητής, καλείται να υπηρετήσει την Ελλάδα και το λαό της από άλλο μετερίζι, πέραν του αθλητικού.
Καλείται να μιμηθεί τον μεγάλο Τσικλητήρα!toixo-toixo.blogspot.com
Αυτομάτως προκαλείται παροξυσμός στην ελληνική κοινωνία για το νέο της ήρωα.
Και η ελληνική κοινωνία με μια φωνή δείχνει να ζητά να γκρεμιστούν τα τείχη της πρωτεύουσας διότι με τέτοιους αθληταράδες, τι χρείαν έχομεν τα τείχη;
Αρκετοί που είχαμε μια μικρή σχέση με τον Αθλητισμό (είτε ως ερασιτέχνες αθλούμενοι είτε ως τακτικοί θεατές του) ψελλίζαμε κάποια λόγια αυτοσυγκράτησης και υποψίας για τις ξαφνικές επιδόσεις ενός αθλητή που επί χρόνια ήταν ένας μέτριος αθλητής των 400μ. και ξαφνικά θριάμβευσε στα 200μ. σκορπώντας παγκόσμιες απορίες.
Κλασικά εμείς ήμασταν οι γραφικοί και η άποψή μας τασσόταν στο περιθώριο από την κυρίαρχη κουλτούρα της εποχής.
Ερχόταν που λέτε και ο "μεγάλος εθνικός στόχος" των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και η Ελλάδα είχε ανάγκη τους νεόυς ήρωές της.
Μέσα σε αυτό το κλίμα μέχρι και το πλοίο της γραμμής για Λέσβο ονομάστηκε "Αίολος Κεντέρης" προς τιμήν του "Γιου του Ανέμου" που έκανε τους Έλληνες να υπερηφανεύονται για χάρη του.
Δεν έφτανε αυτό, αλλά ήρθε και η κατασκευή του ΤΡΑΜ της Αθήνας και οι συρμοί του ονομάστηκαν "Κεντέρης" και "Θάνου" για να τιμηθούν οι νέοι ήρωες και να αναδειχθούν σε σύμβολα της Ελλάδας που χτιζόταν υπό τις οδηγίες της εκσυγχρονιστικής μπαγκέτας του Σημίτη.
Εγώ δεν ήμουν εξαρχής ενάντια στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων από τη χώρα μας καθώς τη θεωρούσα μια ωραία ευκαιρία για να αναδιοργανωθούν δομές του ελληνικού Κράτους, να εισρεύσει χρήμα, να αλλάξει η όψη της πρωτεύουσας, να δημιουργηθούν πολλοί και σύγχρονοι χώροι άθλησης κλπ.Καθως όμως προχωρούσε η διαδικασία της διοργάνωσης των Ο.Α. και έβλεπα το πρωτοφανές πάρτυ που είχε στηθεί από κυβερνήτες, μεσάζοντες και μεγαλοεργολάβους στην πλάτη του ελληνικού λαού, του αιώνιου "μαλάκα της υπόθεσης", ο οποίος χιλιοπλήρωνε τις διπλές-τριπλές απευθείας αναθέσεις στους μεγαλοεργολάβους και τους στημένους φωτογραφικούς διαγωνισμούς, όπου κάποιες εταιρείες κατασκευών, τηλεπικοινωνιών, ηλεκτρονικών συστημάτων και συστημάτων ασφαλείας θησαύριζαν αρμέγοντας τον Κρατικό Προυπολογισμό υπό τη μαεστρία της Συγκυβέρνησης Σημίτη, Κόκκαλη, Μπόμπολα, Λαμπράκη, Αγγελοπούλου... τότε τάχθηκα ενάντιος σε αυτή τη διαδικασία, η οποία φάνταζε ως η απαρχή της καταστροφής της Ελλάδας και του λαού της και δυστυχώς αποδείχτηκε πως έτσι είχαν τα πράγματα.
Και κλασικά ήμασταν οι γραφικοί στην καλυτερη περίπτωση και "εθνοπροδότες στη χειρότερη περίπτωση.
Το Καθεστώς μας εγκαλούσε στην τάξη, όλους όσοι φωνάζαμε ως "Κασσάνδρες" στον Ελληνικό Λαό-"Αγαμέμνονα" για την καταστροφή που έρχεται. Και ήρθε τελικά. Και οι "Αίγισθοι" κι οι "Κλυταιμήστρες" βγήκαν πάλι από πάνω να μας ζητήσουν και τα... ρέστα!
Τα πολιτιστικά σύμβολα λοιπόν της εποχής αυτής ήταν οι "Κεντέρηδες" οι οποίοι αποτελούσαν έναν καλό λόγο για να υπομένουν οι Έλληνες τις θυσίες μιας Ολυμπιάδας που θα βύθιζε πολύ σύντομα τον ελληνικό λαό στην πτώχευση.
Αλλά βρήκαν πάλι οι κυβερνήτες το λόγο να στηρίξουν οι πολίτες αυτό το εγχείρημα.
Να ξαναδακρύσουν αντικρύζοντας τον Κεντέρη να αγκαλιάζει την ελληνική σημαία στο κορυφαίο σκαλί του βάθρου.
Και κλάαααμα οι πατριώτες!
Για να είμαι σαφής, χάρηκα που κέρδισε το χρυσό ένας Έλληνας και φυσικά ήμουν υπέρ του παρακολουθώντας τον αγώνα.
Αλλά αφενός ο σχεδόν ανεξήγητος εθνικός παροξυσμός για μια αθλητική νίκη και αφετέρου οι βάσιμες υποψίες μου για τον Κεντέρη και την καθαρότητα των μέσων που χρησιμοποίησε για να νικήσει, με έκαναν να κοιτώ ψύχραιμα τα πράγματα.
Ο Κεντέρης λοιπόν, το αθλητικό σύμβολο της Ελλάδας του "εθνικού στόχου" της Ολυμπιάδας του 04, αποδείχτηκε ό,τι ακριβώς αποδείχτηκε και η Ελλάδα του "εκσυγχρονισμού":
Μια τεράστια φούσκα!
Μια φούσκα που έσκασε στα μούτρα μας και μας άφησε πολλαπλά εγκαύματα.
Ένα "ατύχημα" με μια μηχανή κι ένα αντι-ντόπινγκ κοντρόλ ήταν αρκετά για να παγώσουν το ελληνικό κοινό.
Και να ξυπνήσει από τον λήθαργο των κάλπικων μεταλλίων, της κάλπικης υπερηφάνειας.
Αλλά βέβαια αυτό το γεγονός δε βοήθησε το ελληνικό κοινό να ξυπνήσει από τον γενικό λήθαργο της κάλπικης καταναλωτικής ευμάρειας που το παγίδευσαν.
Έτσι λοιπόν μετά το φιάσκο των "Κεντέρηδων", οι συρμοί του ΤΡΑΜ μετονομάστηκαν σε "Πλάτων" και "Αριστοτέλης" (δε σχολιάζω...) και το F/B "Αίολος Κεντέρης" απέμεινε πλέον αίολο να σκίζει τα κύματα και χωρίς "βοηθήματα" Η Ελλάδα αυτή λοιπόν πέθανε από κάθε άποψη, οικονομική, κοινωνική, ιδεολογική και φτάσαμε στη σημερινή Ελλάδα της πληρους αναδίπλωσης επί παντός επιστητού.
Η Ελλάδα 9 Μαρτίου 2012 πτώχευσε και επισήμως και οι νέοι ήρωές της δεν βρίσκονται στα κουλουάρ του στίβου, αλλά στους δρόμους και στις πλατείες, στα κινήματα και στις απεργίες.
Στις σύγχρονες "Αγορές" και στους νέους "Στίβους Μάχης" του αγώνα του Λαού για την αποτίναξη του Τραπεζικού Ζυγού.
Οι νέοι ήρωες δε μιλούν με αθλητικές υπεράνθρωπες επιδόσεις, αλλά μιλούν για "κουρέματα", δάνεια, κυριαρχίες και κατοχές.
Όπως ο Τσικλητήρας που σε καιρό ειρήνης ήταν σύμβολο για τις μεγάλες αθλητικές του επιδόσεις, αλλά έγινε ήρωας στους Βαλκανικούς Πολέμους όπου πήγε και πολέμησε στην πρώτη γραμμή για να μη θεωρηθεί ότι έγινε ειδική μεταχείριση στο πρόσωπό του και πέθανε εκεί.
Έτσι και σήμερα οι πρωταθλητές μας είναι αξιοσέβαστοι, αλλά δεν είναι πια οι ήρωες της σημερινής Ελλάδας.
Την ώρα που τα τείχη έχουν πέσει, ήρωες θα είναι όταν προτάξουν τα στήθη τους για τείχη για να υπερασπιστούν τη χώρα.
Ήρωες θα ειναι όταν κάνουν πράξη τα λόγια του Ύμνου εις την Ελευθερίαν του Σολωμού και όχι όταν απλώς τον τραγουδούν στο βάθρο του νικητή κάποιας διοργάνωσης με το μετάλλιο στο στήθος.
Πέρασε στα ψιλά λοιπόν, όπως ήταν φυσικό, η μεγάλη χθεσινή επιτυχία του Δημήτρη Χονδροκούκη που κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Στίβου στο Άλμα εις ύψος.
Πριν μερικά χρόνια η επιτυχία του θα μονοπωλούσε τις συζητήσεις, τα πηγαδάκια, τα ΜΜΕ, τα πάντα...
Ίσως να είχε στηθεί στις οθόνες και όλη η Ελλάδα να παρακολουθήσει τον τελικό του ύψους, όπως κάποτε με τον Λάμπρο Παπακώστα (τον αιώνιο... 6ο κάθε τελικού!)
Ίσως να ξεκινούσαν τα δελτία ειδήσεων με τον εθνικό ύμνο και σε κλίμα παλλαικής συγκίνησης να παρακολουθούσε δακρυσμένο σύσσωμο το έθνος την ύψωση της γαλανόλευκης στον ουρανό του σταδίου.
Ποιος δε θυμάται το χαμό που είχε γίνει με τις αντίστοιχες επιτυχίες του Χάρη Παπαδιά, της Κατερίνας Κόφφα και της Κατερίνας Θάνου με χρυσά μετάλλια σε Παγκόμσια Κλειστού Στίβου;
Εθνική παλιγγενεσία για τρία χρυσά!
Τώρα πια... πάνε αυτά!
Τούτη δω την ώρα το έθνος δακρύζει όχι από συγκίνηση αλλά από απόγνωση.
Απόγνωση για μια ζωή που διαλύεται με την πτώχευση που προκάλεσαν οι κυβερνώντες.
Το έθνος δακρύζει από τα δηλητηριώδη χημικά και τα δακρυγόνα των μπάτσων του Καθεστώτος.
Το έθνος δακρύζει από την αδυναμία που αισθάνεται να αλλάξει τα πράγματα.
Στερέψαν πια τα δάκρυα εφήμερης συγκίνησης για αθλητικές επιτυχίες.
Τι κι αν υψώνεται η γαλανόλευκη στον ουρανό του σταδίου;
Όταν υποστέλλεται από τον ουρανό της Ακρόπολης τα υπόλοιπα είναι περιττά...
Κι ο Χονδροκούκης, αυτός ο άξιος αθλητής, καλείται να υπηρετήσει την Ελλάδα και το λαό της από άλλο μετερίζι, πέραν του αθλητικού.
Καλείται να μιμηθεί τον μεγάλο Τσικλητήρα!toixo-toixo.blogspot.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΓΙΟΥΧΕΣ ΣΕ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟ...
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ & ΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
