2018-01-12 17:38:22
Τον άντρα μου τον παντρεύτηκα από μεγάλη αγάπη μέσα σε λιγότερο από χρόνο Συζούσαμε σχεδόν από την αρχή της σχέσης μας. Περνάμε καλά μαζί, αν και πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες, με άλλα ενδιαφέροντα και άλλα θέλω...
Ακόμα και τώρα που έχουν περάσει δυο χρόνια και κάτι που είμαστε μαζί νιώθω το ίδιο ενθουσιασμένη μαζί του. Όμως πάντα κάτι μου έλειπε. Δεν είναι αυτό που λέμε τρυφερός. Πάει αυτό που λέμε κατευθείαν στο "ψητό"...
Εμένα αυτό πάντα με ενοχλούσε και του το επισήμανα πολλές φόρες άλλα δεν έκανε σχεδόν τίποτα για να το διορθώσει. Βρέθηκε στο δρόμο μου ένας αρκετά νεότερος μου που με κυνήγησε αρκετά. Να σημειώσω πως δεν έχω απατήσει πότε τον άντρα μου ούτε κάποιον που είχα σχέση παλιότερα. Μέχρι που βρέθηκε αυτός.
Με ενθουσίασε το ότι με κυνήγησε πολύ, φαινόταν ρομαντικός και ενθουσιώδης, κάτι που ο άντρας μου δεν είχε... Και είναι το μόνο μου παράπονο. Δέχτηκα λοιπόν να συναντήσω τον άλλον. Με το που συναντηθήκαμε αφού ήπιαμε ένα πότο άρχισε να με φιλάει. Ήταν τόσο ορμητικός και ρομαντικός που έμεινα κάγκελο που λέμε.
Εκείνη τη νύχτα "κοιμηθήκαμε" μαζί μέχρι τα ξημερώματα... και δεν υπερβάλλω καθόλου. Νόμιζα πως είχα βρει τον τέλειο άντρα. Από τότε όμως που έγινε για πρώτη φορά άρχισε να αραιώνει. Δεν μου έστελνε μηνύματα ούτε με έπαιρνε τηλέφωνο.
Με δική μου επιμονή ξαναβρεθήκαμε αλλά εκείνη τη φορά απλά "συνευρεθήκαμε" χωρίς όμως ούτε τη διάρκεια ούτε την ορμή της πρώτης.
Ακολούθησε και μια τρίτη φορά και τελευταία, όπου παραλίγο ο άντρας μου να με ανακαλύψει διότι όπως ξαναείπα δεν έχω απατήσει ποτέ ξανά ούτε αυτόν ούτε κανένα άλλον. Εκείνη τη μέρα ευτυχώς με τα χίλια ζόρια τον έπεισα ότι δεν τρέχει τίποτα.
Το συμπέρασμα ποιο είναι; Ότι δεν αξίζει για μια η δυο νύχτες τρέλας να τινάξεις στον αέρα όλη τη ζωή σου με έναν άνθρωπο που σε αγαπά πραγματικά.
Περιττό να πω ότι ο άλλος εξαφανίστηκε. Επίσης να πω ότι την τελευταία φορά που βρεθήκαμε με τον άλλον μου είπε ότι ξενέρωσε επειδή πήγα και τον βρήκα σπίτι του χωρίς να του το πω.
Εννοείται πως τον έβρισα και δεν είχα πότε ξανά επαφή μαζί του. Κατάλαβα ότι έκανα μεγάλο λάθος...
Είναι το μόνο πράγμα που έχω μετανιώσει στη ζωή μου. Ένιωσα σαν γυναίκα του πεζοδρομίου. Για πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα πρόστυχη και βρώμικη...
Από τότε με τον άντρα μου είμαστε πολύ καλύτερα στα "προσωπικά" γιατί φοβήθηκε ότι θα με χάσει ενώ ποτέ δεν είχε αποδείξεις ότι όντως τον απάτησα...
Πηγή Tromaktiko
Ακόμα και τώρα που έχουν περάσει δυο χρόνια και κάτι που είμαστε μαζί νιώθω το ίδιο ενθουσιασμένη μαζί του. Όμως πάντα κάτι μου έλειπε. Δεν είναι αυτό που λέμε τρυφερός. Πάει αυτό που λέμε κατευθείαν στο "ψητό"...
Εμένα αυτό πάντα με ενοχλούσε και του το επισήμανα πολλές φόρες άλλα δεν έκανε σχεδόν τίποτα για να το διορθώσει. Βρέθηκε στο δρόμο μου ένας αρκετά νεότερος μου που με κυνήγησε αρκετά. Να σημειώσω πως δεν έχω απατήσει πότε τον άντρα μου ούτε κάποιον που είχα σχέση παλιότερα. Μέχρι που βρέθηκε αυτός.
Με ενθουσίασε το ότι με κυνήγησε πολύ, φαινόταν ρομαντικός και ενθουσιώδης, κάτι που ο άντρας μου δεν είχε... Και είναι το μόνο μου παράπονο. Δέχτηκα λοιπόν να συναντήσω τον άλλον. Με το που συναντηθήκαμε αφού ήπιαμε ένα πότο άρχισε να με φιλάει. Ήταν τόσο ορμητικός και ρομαντικός που έμεινα κάγκελο που λέμε.
Εκείνη τη νύχτα "κοιμηθήκαμε" μαζί μέχρι τα ξημερώματα... και δεν υπερβάλλω καθόλου. Νόμιζα πως είχα βρει τον τέλειο άντρα. Από τότε όμως που έγινε για πρώτη φορά άρχισε να αραιώνει. Δεν μου έστελνε μηνύματα ούτε με έπαιρνε τηλέφωνο.
Με δική μου επιμονή ξαναβρεθήκαμε αλλά εκείνη τη φορά απλά "συνευρεθήκαμε" χωρίς όμως ούτε τη διάρκεια ούτε την ορμή της πρώτης.
Ακολούθησε και μια τρίτη φορά και τελευταία, όπου παραλίγο ο άντρας μου να με ανακαλύψει διότι όπως ξαναείπα δεν έχω απατήσει ποτέ ξανά ούτε αυτόν ούτε κανένα άλλον. Εκείνη τη μέρα ευτυχώς με τα χίλια ζόρια τον έπεισα ότι δεν τρέχει τίποτα.
Το συμπέρασμα ποιο είναι; Ότι δεν αξίζει για μια η δυο νύχτες τρέλας να τινάξεις στον αέρα όλη τη ζωή σου με έναν άνθρωπο που σε αγαπά πραγματικά.
Περιττό να πω ότι ο άλλος εξαφανίστηκε. Επίσης να πω ότι την τελευταία φορά που βρεθήκαμε με τον άλλον μου είπε ότι ξενέρωσε επειδή πήγα και τον βρήκα σπίτι του χωρίς να του το πω.
Εννοείται πως τον έβρισα και δεν είχα πότε ξανά επαφή μαζί του. Κατάλαβα ότι έκανα μεγάλο λάθος...
Είναι το μόνο πράγμα που έχω μετανιώσει στη ζωή μου. Ένιωσα σαν γυναίκα του πεζοδρομίου. Για πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα πρόστυχη και βρώμικη...
Από τότε με τον άντρα μου είμαστε πολύ καλύτερα στα "προσωπικά" γιατί φοβήθηκε ότι θα με χάσει ενώ ποτέ δεν είχε αποδείξεις ότι όντως τον απάτησα...
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
