2018-01-12 22:52:15
Από σήμερα το βράδυ μπαίνουμε στον Υδροχόο του οποίου κυριάρχος θεός είναι η Ήρα, η οποία είναι και προστάτης του γάμου, για αυτό και ο μήνας αυτός εκαλείτο Γαμηλιών, συνηθίζετο δε οι γάμοι να τελούνται τον μήνα αυτόν.
Μιας και είμαστε στον μήνα Γαμηλιώνα και βρισκόμαστε στην κυριαρχία της Ηρας ( 21-1 έως 20-2 ) είναι επίκαιρο να ασχοληθούμε με ένα πολύ ενδιαφέρον σχετικό θέμα, τον Ιερό Γάμο Διός και Ηρας, ο οποίος ετιμάτο αυτόν τον μήνα Κατ'αρχήν πρέπει να θυμηθούμε ότι στην νοερή τάξη, που είναι επταδική, υπάρχει η πατρική τριάδα Κρόνος-Ρέα-Ζεύς, η φρουρητική τριάδα των Κουρητών και η έβδομη άρρητη μονάδα, η οποία έχει σχέση με τις αποτομές που αναφέρονται στην Μυθολογία μας.
Ας εστιαστούμε στην Ρέα, η οποία είναι το ενδιάμεσο μέλος της πατρικής τριάδας, στην οποία βρίσκεται η πηγή των ψυχών, στην οποία ο Πλάτων στον Τίμαιο αναφέρεται ως Κρατήρα και την οποία οι θεολόγοι έχουν ονομάσει Ηρα.
Η Ηρα είναι η νόμιμη σύζυγος του Διός, ενώ η Δήμητρα και η Κόρη θεωρούνται παράνομες.
Οπως μας αναφέρει ο Πρόκλος : "Τούτη λοιπόν η θεά παράγει αφ' εαυτής μαζί με τον δημιουργό και πατέρα, όλα τα γένη των ψυχών, τα υπερκόσμια και τα εγκόσμια, τα ουράνια και τα υποσελήνια, τα θεικά και τα αγγελικά και τα δαιμονικά και τα μεριστά"
Ο δε Ομηρος μας αναφέρει ότι "Στου μεγάλου Δία την αγκαλιά κοιμάσαι"(Ιλιάδα Ξ 213), υπονοώντας ότι περιέχεται σε αυτόν και ότι "κανένας άλλος θεός δεν γνωρίζει τον νου μου πριν από την Ηρα¨(Ιλιάδα Α 547), υπονοώντας ότι στην νόηση του Δία πρώτη μετέχει η Ηρα.
"Χάρη λοιπόν στην άφραστη τούτη επαφή των θεών, ο κόσμος μετέχει στις νοερές ψυχές, και έλαβαν υπόσταση οι νόες που εποχούνται των ψυχών και μαζί με αυτές πληρούν την συνολική δημιουργία"
Ο αέρας είναι σύμβολο της ψυχής (όπως η φωτιά είναι εικόνα του νού, το νερό της κοσμοτρόφου φύσης και η γη εικόνα του σώματος) για αυτό και η Ηρα καλείται αερόμορφη, μιας και είναι η πηγή των ψυχών. Ο δε Σωκράτης στον Κρατύλο αναφέρει ότι αν επαναλάβουμε πολλές φορές το όνομα της θεάς , προκύπτει η λέξη "αήρ".
Η Ηρα πραγματοποιεί την κίνηση και την εξέλιξη των ορατών ειδών, για αυτό άλλοτε αποστέλλει μανία ( όπως στην περίπτωση της Ιούς ) και άλλοτε επιτάσσει άθλους ( όπως στην περίπτωση του Ηρακλή ). Είναι αιτία της ψυχικής ζωής και δημιουργεί μαζί με τον δημιουργό τον σύμπαντα κόσμο και γεννά την ψυχική ουσία.
Οι θεολόγοι ονόμασαν Γάμο και τοκετούς θεών τις ομονοητικές επικοινωνίες των γεννήσεων μέσα στους θεούς, κατά τους οποίους γίνεται η ανάμειξη των δημιουργικών αγωγών με ζωογονικούς. Αποκαλούν δηλαδή με μυστικό τρόπο την σύμφυτη σύζευξη και επικοινωνία των θεικών αιτίων, γάμο.
Ανάλογα με τα ζεύγη των θεών που αναμιγνύονται έχουμε διαφορετικό αποτέλεσμα κατά την ανάμειξη, όπως για παράδειγμα μεταξύ θεών της ίδιας βαθμίδας ( Ηρα-Ζευς, Ουρανός-Γή, Κρόνος-Ρέα), κατώτερου (Δία) προς ανώτερο (Δήμητρα) και ανώτερου (Δία) προς κατώτερο (Κόρη).
Δεν έχει νόημα γάμος σε όσα είναι ενωμένα στον μέγιστο βαθμό (παραδείγματος χάριν μεταξύ Φάνητος και Νύχτας ), για αυτό και ο Θεολόγος αποκαλεί την Γη "πρώτη νύφη" και την ένωση της με τον Ουρανό "πρώτο γάμο".
Μας αποκαλύπτει δε ο Πρόκλος : "Και φαίνεται ότι για τους λόγους αυτούς ο γάμος ταιριάζει στον εδώ ουρανό και στην εδώ γη, στον βαθμό που απεικονίζουν εκείνον τον Ουρανό και εκείνη την γη. Αυτό ασφαλώς γνώριζαν και οι θεσμοί των Αθηναίων και όριζαν να εορτάζουν τους γάμους του Ουρανού και της Γης και, έχοντας αυτούς τους θεούς υπόψη τους, κατά τις Ελευσίνιες τελετές κοίταζαν ψηλά στον ουρανό και φώναζαν "ΥΕ" (βρέχε) και χαμηλά στην γη και φώναζαν "ΚΥΕ" (γέννα), επειδή γνώριζαν ότι τα πάντα έχουν τη γέννηση τους από αυτούς σαν πατέρα και μητέρα"
Ετσι λοιπόν ανάλογα με το ποιό είναι το ζεύγος στον γάμο, προκύπτει και διαφορετικό αποτέλεσμα.
Τι όμως προκύπτει βασικά από τον Ιερό Γάμο Διός και Ηρας, και γιατί ετιμάτο ιδιαιτέρως ;
Κατ'αρχήν ας θυμηθούμε ότι υπάρχουν δύο αρχές οι οποίες διατρέχουν όλο το σύμπαν, το πέρας και το άπειρο. Το πέρας είναι αίτιο της ύπαρξης των θεών, το δε πέρας είναι η γονιμοποιός δύναμη. Στις άρρενες θεότητες επικρατεί το πέρας, στις δε θήλειες το άπειρο.
"Γιατί και από τους ίδιους τους θεούς, άλλοι ανήκουν στην συστοιχία του πέρατος και άλλοι στην συστοιχία του απείρου."
Σε οντικό επίπεδο δε, επειδή το Ον αποτελείται και αυτό από τις δύο αρχές, ανάλογα με το ποιά αρχή επικρατεί προκύπτει και διαφορετικού τύπου ουσία.
Ετσι : "Η ουσία αποτελείται από πέρας και άπειρο, όταν το πέρας επικρατεί στο άπειρο δημιουργεί την αμέριστη ουσία, όταν επικρατεί το άπειρο στο πέρας δημιουργεί την μεριστή ουσία, ενώ όταν τα δύο αυτά ισορροπούν δημιουργούν την μεσαία......"
"Αυτή την θεότητα ο Ορφέας αποκαλεί "ισότιμη" με τον δημιουργό και την συνδέει μαζί του, και αφού την συνδέσει, την κάνει μια μητέρα όλων όσων πατέρας είναι ο Δίας" μας τονίζει ο Πρόκλος.
"Διότι κάθε ψυχή πρόσφατα γεννημένη από την αυλή του Δία κατεβαίνει στον κόσμο της Γέννησης, εξ ου και Πατέρας Ανθρώπων και Θεών ο Δίας"
Τι λοιπόν συνάγουμε από τα παραπάνω ;
- Η Ηρα, ούσα θήλεια θεότητα ανήκει στην συστοιχία του απείρου.
- Ο Ζευς, οντας άρρην, ανήκει στην συστοιχία του πέρατος.
- Η Ηρα είναι ισότιμη με τον Δία, άρα όπου δρά μαζί του, τα κοινά τους δημιουργήματα θα έχουν εξισορρόπηση πέρατος και απείρου.
- Η ουσία η οποία έχει εξισορροπημένα το πέρας και το άπειρο είναι η μεσαία ουσία.
- Η μεσαία ουσία είναι αυτή που βρίσκεται μεταξύ της αμερίστου και της μεριστής.
- Η ουσία που βρίσκεται μεταξύ της αμερίστου και της μεριστής είναι η ψυχή, όπως μας λέει στο 35α του Τιμαίου ο Πλάτων.
Αρα ο ιερός γάμος Διός και Ηρας δημιουργεί την ψυχική ουσία, δηλαδή εορτάζοντες τον Ιερό Γάμο του Διός και της Ηρας τιμούμε τους θείους γονείς μας οι οποίοι δημιούργησαν τις ψυχές μας.
( βλέπε σχετικά Πρόκλος-Σχόλια στον Τίμαιο Β 441.3, Γ 137.24, Ε 176.15, 191.15, 248-249, Στοιχεία Θεολογίας 150-159, Σχόλια στον Κρατύλο 94.8, 169-170, Πλατωνική Θεολογία Γ 40.4, Ε 9.4, Σχόλια στον Παρμενίδη 775.2, 779.20 )
Οι ψυχές μας έχουν ισορροπία πέρατος και απείρου και για αυτό τον λόγο
βρίσκονται μεταξύ της αμέριστης και της μεριστής ουσίας.
(Και για λόγους που δεν είναι της παρούσης, αυτός είναι και ο λόγος που οι ψυχές μας
είναι αιώνιες και άφθαρτες)
Δηλαδή : Αμέριστη Ουσία-Ψυχική Ουσία-Μεριστή Ουσία
(Θυμίσου τις υποστάσεις : Νους-Ψυχή-Φύσεις-Σώματα)
Η Αμέριστη ουσία είναι ο Νους και η μεριστή είναι η αμέριστη ουσία που "κόπηκε" (εξ ου
και μεριστή) τρόπον τινά σε κομμάτια και έφτιαξε τον αισθητό κόσμο.
Δηλαδή η ΜΙΑ ΘΕΙΑ ΟΥΣΙΑ, ούσα ένα συνεχές στον υπερ-αισθητό κόσμο, κόβεται σε
κομμάτια από τους μερικούς δημιουργούς για να φτιαχτεί ο αισθητός κόσμος.
Για να υπάρχει δε σύνδεση των δύο αυτών ουσιιών ο Δημιουργός Ζευς έφτιαξε με μια
συγκεκριμένη διαδικασία που αναφέρεται στον Τίμαιο μια ενδιάμεση ουσία, που είναι η
μεσαία ουσία που αναφέρεται από τον Πρόκλο, δηλαδή την Ψυχή.
Φαντάσου ότι έχεις ένα ρολό ύφασμα (~αμέριστη ουσία) και ο ράφτης (~ Μερικοί
Δημιουργοί) τον κόβει σε κομμάτια για να φτιάξει το ταγιέρ σου (~ μεριστή ουσία).
Πηγή Tromaktiko
Μιας και είμαστε στον μήνα Γαμηλιώνα και βρισκόμαστε στην κυριαρχία της Ηρας ( 21-1 έως 20-2 ) είναι επίκαιρο να ασχοληθούμε με ένα πολύ ενδιαφέρον σχετικό θέμα, τον Ιερό Γάμο Διός και Ηρας, ο οποίος ετιμάτο αυτόν τον μήνα Κατ'αρχήν πρέπει να θυμηθούμε ότι στην νοερή τάξη, που είναι επταδική, υπάρχει η πατρική τριάδα Κρόνος-Ρέα-Ζεύς, η φρουρητική τριάδα των Κουρητών και η έβδομη άρρητη μονάδα, η οποία έχει σχέση με τις αποτομές που αναφέρονται στην Μυθολογία μας.
Ας εστιαστούμε στην Ρέα, η οποία είναι το ενδιάμεσο μέλος της πατρικής τριάδας, στην οποία βρίσκεται η πηγή των ψυχών, στην οποία ο Πλάτων στον Τίμαιο αναφέρεται ως Κρατήρα και την οποία οι θεολόγοι έχουν ονομάσει Ηρα.
Η Ηρα είναι η νόμιμη σύζυγος του Διός, ενώ η Δήμητρα και η Κόρη θεωρούνται παράνομες.
Οπως μας αναφέρει ο Πρόκλος : "Τούτη λοιπόν η θεά παράγει αφ' εαυτής μαζί με τον δημιουργό και πατέρα, όλα τα γένη των ψυχών, τα υπερκόσμια και τα εγκόσμια, τα ουράνια και τα υποσελήνια, τα θεικά και τα αγγελικά και τα δαιμονικά και τα μεριστά"
Ο δε Ομηρος μας αναφέρει ότι "Στου μεγάλου Δία την αγκαλιά κοιμάσαι"(Ιλιάδα Ξ 213), υπονοώντας ότι περιέχεται σε αυτόν και ότι "κανένας άλλος θεός δεν γνωρίζει τον νου μου πριν από την Ηρα¨(Ιλιάδα Α 547), υπονοώντας ότι στην νόηση του Δία πρώτη μετέχει η Ηρα.
"Χάρη λοιπόν στην άφραστη τούτη επαφή των θεών, ο κόσμος μετέχει στις νοερές ψυχές, και έλαβαν υπόσταση οι νόες που εποχούνται των ψυχών και μαζί με αυτές πληρούν την συνολική δημιουργία"
Ο αέρας είναι σύμβολο της ψυχής (όπως η φωτιά είναι εικόνα του νού, το νερό της κοσμοτρόφου φύσης και η γη εικόνα του σώματος) για αυτό και η Ηρα καλείται αερόμορφη, μιας και είναι η πηγή των ψυχών. Ο δε Σωκράτης στον Κρατύλο αναφέρει ότι αν επαναλάβουμε πολλές φορές το όνομα της θεάς , προκύπτει η λέξη "αήρ".
Η Ηρα πραγματοποιεί την κίνηση και την εξέλιξη των ορατών ειδών, για αυτό άλλοτε αποστέλλει μανία ( όπως στην περίπτωση της Ιούς ) και άλλοτε επιτάσσει άθλους ( όπως στην περίπτωση του Ηρακλή ). Είναι αιτία της ψυχικής ζωής και δημιουργεί μαζί με τον δημιουργό τον σύμπαντα κόσμο και γεννά την ψυχική ουσία.
Οι θεολόγοι ονόμασαν Γάμο και τοκετούς θεών τις ομονοητικές επικοινωνίες των γεννήσεων μέσα στους θεούς, κατά τους οποίους γίνεται η ανάμειξη των δημιουργικών αγωγών με ζωογονικούς. Αποκαλούν δηλαδή με μυστικό τρόπο την σύμφυτη σύζευξη και επικοινωνία των θεικών αιτίων, γάμο.
Ανάλογα με τα ζεύγη των θεών που αναμιγνύονται έχουμε διαφορετικό αποτέλεσμα κατά την ανάμειξη, όπως για παράδειγμα μεταξύ θεών της ίδιας βαθμίδας ( Ηρα-Ζευς, Ουρανός-Γή, Κρόνος-Ρέα), κατώτερου (Δία) προς ανώτερο (Δήμητρα) και ανώτερου (Δία) προς κατώτερο (Κόρη).
Δεν έχει νόημα γάμος σε όσα είναι ενωμένα στον μέγιστο βαθμό (παραδείγματος χάριν μεταξύ Φάνητος και Νύχτας ), για αυτό και ο Θεολόγος αποκαλεί την Γη "πρώτη νύφη" και την ένωση της με τον Ουρανό "πρώτο γάμο".
Μας αποκαλύπτει δε ο Πρόκλος : "Και φαίνεται ότι για τους λόγους αυτούς ο γάμος ταιριάζει στον εδώ ουρανό και στην εδώ γη, στον βαθμό που απεικονίζουν εκείνον τον Ουρανό και εκείνη την γη. Αυτό ασφαλώς γνώριζαν και οι θεσμοί των Αθηναίων και όριζαν να εορτάζουν τους γάμους του Ουρανού και της Γης και, έχοντας αυτούς τους θεούς υπόψη τους, κατά τις Ελευσίνιες τελετές κοίταζαν ψηλά στον ουρανό και φώναζαν "ΥΕ" (βρέχε) και χαμηλά στην γη και φώναζαν "ΚΥΕ" (γέννα), επειδή γνώριζαν ότι τα πάντα έχουν τη γέννηση τους από αυτούς σαν πατέρα και μητέρα"
Ετσι λοιπόν ανάλογα με το ποιό είναι το ζεύγος στον γάμο, προκύπτει και διαφορετικό αποτέλεσμα.
Τι όμως προκύπτει βασικά από τον Ιερό Γάμο Διός και Ηρας, και γιατί ετιμάτο ιδιαιτέρως ;
Κατ'αρχήν ας θυμηθούμε ότι υπάρχουν δύο αρχές οι οποίες διατρέχουν όλο το σύμπαν, το πέρας και το άπειρο. Το πέρας είναι αίτιο της ύπαρξης των θεών, το δε πέρας είναι η γονιμοποιός δύναμη. Στις άρρενες θεότητες επικρατεί το πέρας, στις δε θήλειες το άπειρο.
"Γιατί και από τους ίδιους τους θεούς, άλλοι ανήκουν στην συστοιχία του πέρατος και άλλοι στην συστοιχία του απείρου."
Σε οντικό επίπεδο δε, επειδή το Ον αποτελείται και αυτό από τις δύο αρχές, ανάλογα με το ποιά αρχή επικρατεί προκύπτει και διαφορετικού τύπου ουσία.
Ετσι : "Η ουσία αποτελείται από πέρας και άπειρο, όταν το πέρας επικρατεί στο άπειρο δημιουργεί την αμέριστη ουσία, όταν επικρατεί το άπειρο στο πέρας δημιουργεί την μεριστή ουσία, ενώ όταν τα δύο αυτά ισορροπούν δημιουργούν την μεσαία......"
"Αυτή την θεότητα ο Ορφέας αποκαλεί "ισότιμη" με τον δημιουργό και την συνδέει μαζί του, και αφού την συνδέσει, την κάνει μια μητέρα όλων όσων πατέρας είναι ο Δίας" μας τονίζει ο Πρόκλος.
"Διότι κάθε ψυχή πρόσφατα γεννημένη από την αυλή του Δία κατεβαίνει στον κόσμο της Γέννησης, εξ ου και Πατέρας Ανθρώπων και Θεών ο Δίας"
Τι λοιπόν συνάγουμε από τα παραπάνω ;
- Η Ηρα, ούσα θήλεια θεότητα ανήκει στην συστοιχία του απείρου.
- Ο Ζευς, οντας άρρην, ανήκει στην συστοιχία του πέρατος.
- Η Ηρα είναι ισότιμη με τον Δία, άρα όπου δρά μαζί του, τα κοινά τους δημιουργήματα θα έχουν εξισορρόπηση πέρατος και απείρου.
- Η ουσία η οποία έχει εξισορροπημένα το πέρας και το άπειρο είναι η μεσαία ουσία.
- Η μεσαία ουσία είναι αυτή που βρίσκεται μεταξύ της αμερίστου και της μεριστής.
- Η ουσία που βρίσκεται μεταξύ της αμερίστου και της μεριστής είναι η ψυχή, όπως μας λέει στο 35α του Τιμαίου ο Πλάτων.
Αρα ο ιερός γάμος Διός και Ηρας δημιουργεί την ψυχική ουσία, δηλαδή εορτάζοντες τον Ιερό Γάμο του Διός και της Ηρας τιμούμε τους θείους γονείς μας οι οποίοι δημιούργησαν τις ψυχές μας.
( βλέπε σχετικά Πρόκλος-Σχόλια στον Τίμαιο Β 441.3, Γ 137.24, Ε 176.15, 191.15, 248-249, Στοιχεία Θεολογίας 150-159, Σχόλια στον Κρατύλο 94.8, 169-170, Πλατωνική Θεολογία Γ 40.4, Ε 9.4, Σχόλια στον Παρμενίδη 775.2, 779.20 )
Οι ψυχές μας έχουν ισορροπία πέρατος και απείρου και για αυτό τον λόγο
βρίσκονται μεταξύ της αμέριστης και της μεριστής ουσίας.
(Και για λόγους που δεν είναι της παρούσης, αυτός είναι και ο λόγος που οι ψυχές μας
είναι αιώνιες και άφθαρτες)
Δηλαδή : Αμέριστη Ουσία-Ψυχική Ουσία-Μεριστή Ουσία
(Θυμίσου τις υποστάσεις : Νους-Ψυχή-Φύσεις-Σώματα)
Η Αμέριστη ουσία είναι ο Νους και η μεριστή είναι η αμέριστη ουσία που "κόπηκε" (εξ ου
και μεριστή) τρόπον τινά σε κομμάτια και έφτιαξε τον αισθητό κόσμο.
Δηλαδή η ΜΙΑ ΘΕΙΑ ΟΥΣΙΑ, ούσα ένα συνεχές στον υπερ-αισθητό κόσμο, κόβεται σε
κομμάτια από τους μερικούς δημιουργούς για να φτιαχτεί ο αισθητός κόσμος.
Για να υπάρχει δε σύνδεση των δύο αυτών ουσιιών ο Δημιουργός Ζευς έφτιαξε με μια
συγκεκριμένη διαδικασία που αναφέρεται στον Τίμαιο μια ενδιάμεση ουσία, που είναι η
μεσαία ουσία που αναφέρεται από τον Πρόκλο, δηλαδή την Ψυχή.
Φαντάσου ότι έχεις ένα ρολό ύφασμα (~αμέριστη ουσία) και ο ράφτης (~ Μερικοί
Δημιουργοί) τον κόβει σε κομμάτια για να φτιάξει το ταγιέρ σου (~ μεριστή ουσία).
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
