2018-01-17 07:29:11
Γεμάτοι περιέργεια δρασκελίσαμε το κατώφλι του θεάτρου της Ένωσης Ποντίων στην Κοζάνη.
Όλοι, μαζί τους, κουβαλούσαν, αντί για εισιτήριο, σακούλες με τρόφιμα, για το φιλόπτωχο έργο της
εκκλησίας. Στο κουτί, που έστεκε με υπομονή και που χαμογελούσε η σχισμή του, οι ελεήμονες έριχναν τον οβολό τους, για τον μικρό ήρωα, που παλεύει, για να ξεπεράσει, ότι απειλεί τη ζωή του.
Η αίθουσα, κατάμεστη ασφυκτικά, μα ήρεμη και υπομονετική περίμενε, κάτι σπουδαίο να συμβεί. Οι αρχές αφίχθησαν έγκαιρα και σε λίγο ακούσθηκε πρώτη η απαιτητική φωνή του ιεράρχη της πόλης και ύστερα των επισήμων.
Μα τι βλέπουμε: Η σκηνή γέμισε ένστολους Αστυνομικούς. Κρατούσαν στην αγκαλιά τους, όχι αυτά τα μισητά όπλα, που βλέπουμε σε ταινίες, αλλά αντικείμενα, που τα χάιδευαν και τα προστάτευαν σαν ευαίσθητες ψυχές.
Σε λίγο, η αίθουσα, μαζί με τα ζεστά χειροκροτήματα των θεατών, άρχισε να μεταμορφώνεται. Η σκεπή της λες και άνοιξε και αχνοφάνηκαν τα αστέρια της νυχτερινής Κοζάνης. Ένα απαλό παραδείσιο και άκτιστο φως πλημμύρισε τις καρδιές μας. Άχνα στο κοινό λες και παρακολουθούσαν μια μυσταγωγία. Μια φανέρωση του Θείου, που λες και έκανε την παρουσία του με τα φτερουγίσματα των αγγέλων, που τους εκπροσωπούσαν τα μουσικά όργανα των Αστυνομικών.
Η αίθουσα γέμισε μελωδίες. Η ορχήστρα λες και ήταν μια καλοσυντονισμένη ενότητα, απέδιδε με απαράμιλλη δεξιοτεχνία και επιδεξιότητα τις παρτιτούρες, που χόρευαν και αυτές με τις σελίδες τους, αντί για φτερά, στο περιβάλλον.
Λένε, ότι η μουσική σε οδηγεί στο άπειρο και σου δίνει τη δυνατότητα να βλέπεις μέσα σ’ αυτό. Έτσι είναι. Δεν είναι τυχαίο που ο Θεός εμφανίσθηκε με τους αγγέλους ψάλλοντας το «Δόξα εν υψίστοις». Που εμφανίσθηκε με μουσική και ψαλμούς.
Όπως εδώ στο θέατρο. Την εξαίσια παρουσία των μουσικών, συμπλήρωναν δύο μελωδικές φωνές, που σε έσπρωχναν, να ανοίξεις την πόρτα του επίγειου παράδεισου. Ήταν οι φωνές της Σοπράνο Άννας Παπαδοπούλου και του Τενόρου Μανώλη Χατζημανώλη, σε μια δίχως υπερβολή ανεπανάληπτη πανδαισία μουσικής, τραγουδιού και αναίρεσης.
Μακάρι η έμπνευση της Ηγεσίας της Αστυνομίας να μην αποτελέσει μια θρυαλλίδα, που θα σκάσει και θα εξαφανισθεί. Μακάρι να ζήσουν και άλλοι τυχεροί σε άλλες πόλεις αυτό το υπερθέαμα μουσικής και ονειρεμένου ταξιδιού.
Συγχαρητήρια στους τολμηρούς και θαρραλέους εμπνευστές αυτής της πρωτοβουλίας.
Εμείς, καθώς θα συνερχόμαστε από το όνειρο, που έγινε πραγματικότητα, θα αναπολούμε τις μαγικές ώρες.
Που μας χάρισαν απλόχερα τα ευαίσθητα χέρια των Αστυνομικών μουσικών και οι βελούδινες φωνές των καλλιτεχνών.
Μπράβο!!!
_
bloko
Όλοι, μαζί τους, κουβαλούσαν, αντί για εισιτήριο, σακούλες με τρόφιμα, για το φιλόπτωχο έργο της
εκκλησίας. Στο κουτί, που έστεκε με υπομονή και που χαμογελούσε η σχισμή του, οι ελεήμονες έριχναν τον οβολό τους, για τον μικρό ήρωα, που παλεύει, για να ξεπεράσει, ότι απειλεί τη ζωή του.
Η αίθουσα, κατάμεστη ασφυκτικά, μα ήρεμη και υπομονετική περίμενε, κάτι σπουδαίο να συμβεί. Οι αρχές αφίχθησαν έγκαιρα και σε λίγο ακούσθηκε πρώτη η απαιτητική φωνή του ιεράρχη της πόλης και ύστερα των επισήμων.
Μα τι βλέπουμε: Η σκηνή γέμισε ένστολους Αστυνομικούς. Κρατούσαν στην αγκαλιά τους, όχι αυτά τα μισητά όπλα, που βλέπουμε σε ταινίες, αλλά αντικείμενα, που τα χάιδευαν και τα προστάτευαν σαν ευαίσθητες ψυχές.
Σε λίγο, η αίθουσα, μαζί με τα ζεστά χειροκροτήματα των θεατών, άρχισε να μεταμορφώνεται. Η σκεπή της λες και άνοιξε και αχνοφάνηκαν τα αστέρια της νυχτερινής Κοζάνης. Ένα απαλό παραδείσιο και άκτιστο φως πλημμύρισε τις καρδιές μας. Άχνα στο κοινό λες και παρακολουθούσαν μια μυσταγωγία. Μια φανέρωση του Θείου, που λες και έκανε την παρουσία του με τα φτερουγίσματα των αγγέλων, που τους εκπροσωπούσαν τα μουσικά όργανα των Αστυνομικών.
Η αίθουσα γέμισε μελωδίες. Η ορχήστρα λες και ήταν μια καλοσυντονισμένη ενότητα, απέδιδε με απαράμιλλη δεξιοτεχνία και επιδεξιότητα τις παρτιτούρες, που χόρευαν και αυτές με τις σελίδες τους, αντί για φτερά, στο περιβάλλον.
Λένε, ότι η μουσική σε οδηγεί στο άπειρο και σου δίνει τη δυνατότητα να βλέπεις μέσα σ’ αυτό. Έτσι είναι. Δεν είναι τυχαίο που ο Θεός εμφανίσθηκε με τους αγγέλους ψάλλοντας το «Δόξα εν υψίστοις». Που εμφανίσθηκε με μουσική και ψαλμούς.
Όπως εδώ στο θέατρο. Την εξαίσια παρουσία των μουσικών, συμπλήρωναν δύο μελωδικές φωνές, που σε έσπρωχναν, να ανοίξεις την πόρτα του επίγειου παράδεισου. Ήταν οι φωνές της Σοπράνο Άννας Παπαδοπούλου και του Τενόρου Μανώλη Χατζημανώλη, σε μια δίχως υπερβολή ανεπανάληπτη πανδαισία μουσικής, τραγουδιού και αναίρεσης.
Μακάρι η έμπνευση της Ηγεσίας της Αστυνομίας να μην αποτελέσει μια θρυαλλίδα, που θα σκάσει και θα εξαφανισθεί. Μακάρι να ζήσουν και άλλοι τυχεροί σε άλλες πόλεις αυτό το υπερθέαμα μουσικής και ονειρεμένου ταξιδιού.
Συγχαρητήρια στους τολμηρούς και θαρραλέους εμπνευστές αυτής της πρωτοβουλίας.
Εμείς, καθώς θα συνερχόμαστε από το όνειρο, που έγινε πραγματικότητα, θα αναπολούμε τις μαγικές ώρες.
Που μας χάρισαν απλόχερα τα ευαίσθητα χέρια των Αστυνομικών μουσικών και οι βελούδινες φωνές των καλλιτεχνών.
Μπράβο!!!
_
bloko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μπουτάρης: «Ήμουν σταρ και ως σταρ ανέβασα τον Δήμο»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
