2012-05-28 15:27:29
του Στρατή Μαζίδη
Η μεταπήδηση των κ.κ. Βορίδη – Γεωργιάδη σε πρώτο χρόνο και Πλεύρη υιού σε δεύτερο χρόνο μάλλον ήταν αναμενόμενη παρά μια εξέλιξη η οποία προήλθε από την πολιτική συγκυρία.
Γιατί;
Διότι πολύ απλά και οι τρεις στον πρότερο βίο τους ήταν ένα τίποτα. Κι όταν λέω τίποτα -για να μην παρεξηγούμαι- δεν εννοώ ως άνθρωποι, αλλά ως........... δημόσια πρόσωπα που αναζητούσαν να φτιαχτούν όπως λέμε στην καθομιλουμένη. Το τι σημαίνει “φτιάχνομαι” εξαρτάται από το πώς ορίζει κανείς στη ζωή του αυτό που ονομάζουμε επιτυχία. Εν προκειμένω το “φτιάχνομαι” σήμαινε την ενεργό επιτυχή ανάμειξη στην πολιτική ζωή.
Ας τους δούμε έναν έναν.
Ο κος Βορίδης υπήρξε στέλεχος της νεολαίας της ΕΠΕΝ -αν δεν κάνω λάθος- και μάλιστα ιδιαίτερα ακραίο. Μεγαλώνοντας άμβλυνε αυτή την εικόνα και δημιούργησε το Ελληνικό Μέτωπο. Άραγε το θυμάται ακόμη; Μια πατριωτική δεξιά κίνηση
. Πιο εξευγενισμένη. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι έλεγαν “καλό παιδί ο Μάκης”. Όσοι διαβάζαν το site του Μετώπου θα θυμούνται τις κατά μέτωπον επιθέσεις στο Γιώργο Καρατζαφέρη και τον ΛΑΟΣ, πριν ακόμη την εκλογική μάχη του 2004, αμφισβητώντας τόσο τις θέσεις του όσο και τον πατριωτισμό του εξηγώντας παράλληλα γιατί δεν ενώνονται μαζί του. Το έπραξαν όμως κατά τις δημοτικές εκλογές του 2006 και εντεύθεν. Η συνέχεια γνωστή. Ο Μαρουδής το 2007 εξελέγη βουλευτής σε μια περιφέρεια που έπαιζε μόνος του και το 2009 κατόρθωσε την επανεκλογή του όντας πια πολύ πάνω από τα πρώτα -άντα και με το πρώτο κρέμασμα της κοιλίτσας, σήμα κατατεθέν της καλής ζωής. Εν τω μεταξύ τόσο πια αμβλύνθηκαν τα πάντα ώστε έφτασε να γίνεται υπουργός Μεταφορών σε κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όταν μάλιστα παραμονές του 2009 στο γνωστό βίντεο του youtube ερωτηθείς για μετεκλογικές συνεργασίες “χλωμό το έκοβε”. Αλλά τελικά όχι κι απίθανο ώστε έφτασε να διαφοροποιηθεί από το φορέα που τον ανέδειξε μεταπηδώντας στη «μεγάλη κεντροδεξιά» (το σκέτος δεξιός το ξεχάσαμε) του 18%. Το μόνο που μένει πλέον είναι να περάσει κι από το ΠΑΣΟΚ πριν αυτό ενταφιαστεί ως κόμμα οριστικά. Ίσως να προλαβαίνει.
Ο κος Σπυρίδων-Αδωνις Γεωργιάδης ήταν κι αυτός γνωστός για τον πατριωτικό του λόγο και την ανάλογη κατεύθυνση του εκδοτικού του οίκου με μια αξιόλογη πορεία έως ότου αναμίχθηκε στην πολιτική. Περισσότερο γνωστός όμως κατέστη ως φωνασκών τηλε-πωλητής βιβλίων, που εν μέσω των ιστορικών του αναλύσεων διέκοπτε το λόγο του καλώντας μας να πάρουμε τηλέφωνο ΤΩΡΑ για να μη χάσουμε την ευκαιρία. Ενεργό πολιτικό στέλεχος του ΛΑ.Ο.Σ. εξελέγη πανεύκολα στη Β΄Αθήνας το 2007 και καταξιώθηκε ας πούμε κι αυτός με την επανεκλογή του το 2009. Όπως ο προαναφερθείς, έκανε το μεγάλο άλμα συμμετέχοντας στην κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και εκφωνώντας ομιλία στη Λέσβο έχοντας πλάτη αφίσα του Ανδρέα Παπανδρέου. Κι αφού ο ΛΑ.Ο.Σ. το μπορεί, και ο Άδωνις έκανε την αλλαγή πηδώντας απέναντι ώστε να γιγαντώσει την «κεντροδεξιά».
Τελευταίος αλλά όχι έσχατος, ο κος Πλεύρης που «πλεύρισε» τελικά τη Νέα Δημοκρατία. Την ίδια στιγμή ο πατέρας του δηλώνει αμέριστη στήριξη στο ΛΑ.Ο.Σ.! Οποίο άδειασμα Θανάση! Αλλά για τον υιό Πλεύρη δεν μπορώ να πω πολλά. Ακριβώς για αυτό, διότι είναι υιός. Αν δεν ονομαζόταν Πλεύρης και λεγόταν π.χ. Καραβασίλης, μάλλον δε θα τον ήξερε κανείς. Χάρη ίσως στο όνομα του πατέρα του φαίνεται ότι εξελέγη βουλευτής. Στα τηλε-παράθυρα δεν μπορώ να πω ότι ποτέ μου κέντρισε την προσοχή. Ούτε κρύο ούτε ζέστη. Όμως με όνομα ιστορικά «βαρύ» Τρία πρόσωπα, κοινή πορεία. Η ανάγκη να καθιερωθούν και να εισέλθουν στο σύστημα. Το σύστημα που κάποτε κατήγγειλαν. Κι η ανάγκη αυτή δε λογαριάζει τίποτε. Δε σεβάστηκαν αυτόν που του χρωστούσαν, περιμένετε να σεβαστούν τον ελληνικό λαό; Βέβαια ξέρω, ξέρω… Ο φόβος της αριστεράς, ο λαοπλάνος Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο σφύριζα και όχι φυσικά η ανάγκη πολιτικής επιβίωσης.
Έχω κριτικάρει σκληρά το Γιώργο Καρατζαφέρη αλλά αυτή η αχαριστία που βίωσε από τους ανθρώπους αυτούς ξεπερνά κάθε όριο. Όμως ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος κι ο αρχηγός ως κουμπάρος των δύο θα όφειλε να γνώριζε καλύτερα τους “συγγενείς” του
freepen
Kafeneio
Η μεταπήδηση των κ.κ. Βορίδη – Γεωργιάδη σε πρώτο χρόνο και Πλεύρη υιού σε δεύτερο χρόνο μάλλον ήταν αναμενόμενη παρά μια εξέλιξη η οποία προήλθε από την πολιτική συγκυρία.
Γιατί;
Διότι πολύ απλά και οι τρεις στον πρότερο βίο τους ήταν ένα τίποτα. Κι όταν λέω τίποτα -για να μην παρεξηγούμαι- δεν εννοώ ως άνθρωποι, αλλά ως........... δημόσια πρόσωπα που αναζητούσαν να φτιαχτούν όπως λέμε στην καθομιλουμένη. Το τι σημαίνει “φτιάχνομαι” εξαρτάται από το πώς ορίζει κανείς στη ζωή του αυτό που ονομάζουμε επιτυχία. Εν προκειμένω το “φτιάχνομαι” σήμαινε την ενεργό επιτυχή ανάμειξη στην πολιτική ζωή.
Ας τους δούμε έναν έναν.
Ο κος Βορίδης υπήρξε στέλεχος της νεολαίας της ΕΠΕΝ -αν δεν κάνω λάθος- και μάλιστα ιδιαίτερα ακραίο. Μεγαλώνοντας άμβλυνε αυτή την εικόνα και δημιούργησε το Ελληνικό Μέτωπο. Άραγε το θυμάται ακόμη; Μια πατριωτική δεξιά κίνηση
Ο κος Σπυρίδων-Αδωνις Γεωργιάδης ήταν κι αυτός γνωστός για τον πατριωτικό του λόγο και την ανάλογη κατεύθυνση του εκδοτικού του οίκου με μια αξιόλογη πορεία έως ότου αναμίχθηκε στην πολιτική. Περισσότερο γνωστός όμως κατέστη ως φωνασκών τηλε-πωλητής βιβλίων, που εν μέσω των ιστορικών του αναλύσεων διέκοπτε το λόγο του καλώντας μας να πάρουμε τηλέφωνο ΤΩΡΑ για να μη χάσουμε την ευκαιρία. Ενεργό πολιτικό στέλεχος του ΛΑ.Ο.Σ. εξελέγη πανεύκολα στη Β΄Αθήνας το 2007 και καταξιώθηκε ας πούμε κι αυτός με την επανεκλογή του το 2009. Όπως ο προαναφερθείς, έκανε το μεγάλο άλμα συμμετέχοντας στην κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και εκφωνώντας ομιλία στη Λέσβο έχοντας πλάτη αφίσα του Ανδρέα Παπανδρέου. Κι αφού ο ΛΑ.Ο.Σ. το μπορεί, και ο Άδωνις έκανε την αλλαγή πηδώντας απέναντι ώστε να γιγαντώσει την «κεντροδεξιά».
Τελευταίος αλλά όχι έσχατος, ο κος Πλεύρης που «πλεύρισε» τελικά τη Νέα Δημοκρατία. Την ίδια στιγμή ο πατέρας του δηλώνει αμέριστη στήριξη στο ΛΑ.Ο.Σ.! Οποίο άδειασμα Θανάση! Αλλά για τον υιό Πλεύρη δεν μπορώ να πω πολλά. Ακριβώς για αυτό, διότι είναι υιός. Αν δεν ονομαζόταν Πλεύρης και λεγόταν π.χ. Καραβασίλης, μάλλον δε θα τον ήξερε κανείς. Χάρη ίσως στο όνομα του πατέρα του φαίνεται ότι εξελέγη βουλευτής. Στα τηλε-παράθυρα δεν μπορώ να πω ότι ποτέ μου κέντρισε την προσοχή. Ούτε κρύο ούτε ζέστη. Όμως με όνομα ιστορικά «βαρύ» Τρία πρόσωπα, κοινή πορεία. Η ανάγκη να καθιερωθούν και να εισέλθουν στο σύστημα. Το σύστημα που κάποτε κατήγγειλαν. Κι η ανάγκη αυτή δε λογαριάζει τίποτε. Δε σεβάστηκαν αυτόν που του χρωστούσαν, περιμένετε να σεβαστούν τον ελληνικό λαό; Βέβαια ξέρω, ξέρω… Ο φόβος της αριστεράς, ο λαοπλάνος Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο σφύριζα και όχι φυσικά η ανάγκη πολιτικής επιβίωσης.
Έχω κριτικάρει σκληρά το Γιώργο Καρατζαφέρη αλλά αυτή η αχαριστία που βίωσε από τους ανθρώπους αυτούς ξεπερνά κάθε όριο. Όμως ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος κι ο αρχηγός ως κουμπάρος των δύο θα όφειλε να γνώριζε καλύτερα τους “συγγενείς” του
freepen
Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τα αρνητικά αποτελέσματα της επιθετικής συμπεριφοράς
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Godafoss: Ο «καταρράκτης των Θεών»!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
