2018-01-21 14:01:01
Γράφει η Μαρία Ευθυμίου, Καθηγήτρια Αρχαιολογίας και όχι μόνο, ότι:
«Για να γίνουμε πιο ισχυροί, σαν χώρα, θα πρέπει να συνομιλήσουμε με τον εαυτό μας και να πορευτούμε στη ζωή μας, με εντιμότητα.
Ποτέ, δεν πρέπει, να καταφεύγουμε στη θρασυδειλία που δείχνουμε, δηλαδή, να κοιτάμε πόσα θα αρπάξουμε, βρίζοντας κι από πάνω, κατηγορώντας τους άλλους, για τα δικά μας λάθη και ανεπάρκειες.
Δεν μπορεί, με τέτοια αξιοπρέπεια να πορευτεί μια κοινωνία. Πρέπει, να γίνουμε γενναίοι».
Πράγματι ανατρέχοντας στη σύγχρονη ιστορία της χώρας θα δούμε μια Ελλάδα να βγαίνει από έναν αιματοβαμμένο εμφύλιο, με χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες, με την οικονομία της κατεστραμμένη και με τον οικιστικό της ιστό βομβαρδισμένο, ερειπωμένο και στην κυριολεξία σακατεμένο.
Σιγά, σιγά, η χώρα πήρε τα πάνω της και έφτασε σε σημείο να θεωρείται αναπτυγμένη και οικονομικά εύρωστη.
Υπόδειγμα ασφάλειας και πρότυπο αναπτυξιακό. Ήταν όμως έτσι;
Οι πολιτικοί μας ροκάνιζαν τα σπλάχνα αυτής της χώρας με μια διαφθορά στο κόκκινο χωρίς κανένας να τους κρίνει και να τους ελέγχει. Γύρω τους αρπακτικά και μιζαδόροι και παράνομοι και εγκληματίες, που ροκάνιζαν, ότι απέμεινε, από τους αχόρταγους πολιτικούς μας.
Εμείς χορτάτοι σαν τον σκύλο, που τον πετάνε ένα κόκκαλο, αναπαυόμασταν στις αρπαχτές μας, με χρήματα κλεμμένα από την εφορία, τους ασφαλιστικούς φορείς, να σπαταλάμε την οικονόμα μας σε έκφυλη ζωή, με διασκεδάσεις ανείπωτης και απερίγραπτης ευδαιμονίας και βέβαια ήσυχοι για το μέλλον, που το εξασφάλιζαν οι υψηλές μας γνωριμίες διεφθαρμένων πολιτικών.
«Εγεννήθη άρρεν εξασφαλίσατε θέσιν», έλεγε το τηλεγράφημα Καλαματιανού παράγοντα στον Βουλευτή του. Αυτός με τη σειρά του υπάκουε στις εντολές του κομματάρχη του, γιατί θα τον μαύριζαν οι ψηφοφόροι στις επερχόμενες εκλογές.
Μας διέφευγε, ότι ζούσαμε στο επίκεντρο της διαφθοράς και ότι θεωρούσαμε την αποφυγή πληρωμής φόρων και την αρπαχτή μαγκιά, σε τέτοιο βαθμό, που στέλναμε στο Κοινοβούλιο όμοιούς μας διεφθαρμένους για να συνεχίσουμε το εθνικό μας σπορ.
Τώρα, πεινασμένοι και φτωχοί, βλέπουμε με ζήλια αυτούς που κατάφεραν να βγάλουν κρυφά ή νόμιμα, ποιά η διαφορά, τα χρήματά τους στο εξωτερικό και οι περισσότερο ψαγμένοι με υπηκοότητες άλλων χωρών.
Ευελπιστούμε, να περάσει ο καιρός και να ξανανοίξουν οι αρπαχτές, συντηρώντας σάπια πολιτικά καρκινώματα στη ζωή με τεχνητές αναπνοές.
Θεωρούμε, ότι είμαστε φτωχοί, γιατί η χώρα μας είναι φτωχή, αλλά αγνοούμε ότι πλούσιες χώρες είναι πάμφτωχες όταν οι πολιτικοί τους είναι διεφθαρμένοι. Όπως η πάμπλουτη Νιγηρία, η πετρελαιοφόρος Βενεζουέλα και ένα σωρό τέτοιες.
Βυζαίνουμε τα δάχτυλά μας σαν νήπια και κλαίμε γοερά, για να μας λυπηθούν οι αδίστακτοι ξένοι και να μας προσφέρουν αγαθά με το αζημίωτο, φυσικά.
Τα γενέθλια της ενηλικίωσής μας, αργούν πολύ, όταν η μόνη επιθυμία μας είναι, να νεκραναστήσουμε ζόμπι για να μας προσφέρουν προστασία και ζωή με παροχές χωρίς να τις δικαιούμαστε.
Πολλοί λένε ότι αλλάξαμε. Αλίμονο αγνοούν ότι πρώτα πεθαίνει ο άνθρωπός και ύστερα πεθαίνουν τα χούγια του. Εμείς στο μεταξύ αποκτήσαμε πολλά και αγιάτρευτα χούγια. Το μεγαλύτερο είναι ότι μάθαμε να είμαστε καρπαζοεισπράκτορες, με κουστούμι. Όλοι οι καρπαζοεισπράκτορες πρέπει να έχουν ένα μεταξωτό κουστούμι στη ντουλάπα τους. Ένα μόνο;
_
bloko
«Για να γίνουμε πιο ισχυροί, σαν χώρα, θα πρέπει να συνομιλήσουμε με τον εαυτό μας και να πορευτούμε στη ζωή μας, με εντιμότητα.
Ποτέ, δεν πρέπει, να καταφεύγουμε στη θρασυδειλία που δείχνουμε, δηλαδή, να κοιτάμε πόσα θα αρπάξουμε, βρίζοντας κι από πάνω, κατηγορώντας τους άλλους, για τα δικά μας λάθη και ανεπάρκειες.
Δεν μπορεί, με τέτοια αξιοπρέπεια να πορευτεί μια κοινωνία. Πρέπει, να γίνουμε γενναίοι».
Πράγματι ανατρέχοντας στη σύγχρονη ιστορία της χώρας θα δούμε μια Ελλάδα να βγαίνει από έναν αιματοβαμμένο εμφύλιο, με χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες, με την οικονομία της κατεστραμμένη και με τον οικιστικό της ιστό βομβαρδισμένο, ερειπωμένο και στην κυριολεξία σακατεμένο.
Σιγά, σιγά, η χώρα πήρε τα πάνω της και έφτασε σε σημείο να θεωρείται αναπτυγμένη και οικονομικά εύρωστη.
Υπόδειγμα ασφάλειας και πρότυπο αναπτυξιακό. Ήταν όμως έτσι;
Οι πολιτικοί μας ροκάνιζαν τα σπλάχνα αυτής της χώρας με μια διαφθορά στο κόκκινο χωρίς κανένας να τους κρίνει και να τους ελέγχει. Γύρω τους αρπακτικά και μιζαδόροι και παράνομοι και εγκληματίες, που ροκάνιζαν, ότι απέμεινε, από τους αχόρταγους πολιτικούς μας.
Εμείς χορτάτοι σαν τον σκύλο, που τον πετάνε ένα κόκκαλο, αναπαυόμασταν στις αρπαχτές μας, με χρήματα κλεμμένα από την εφορία, τους ασφαλιστικούς φορείς, να σπαταλάμε την οικονόμα μας σε έκφυλη ζωή, με διασκεδάσεις ανείπωτης και απερίγραπτης ευδαιμονίας και βέβαια ήσυχοι για το μέλλον, που το εξασφάλιζαν οι υψηλές μας γνωριμίες διεφθαρμένων πολιτικών.
«Εγεννήθη άρρεν εξασφαλίσατε θέσιν», έλεγε το τηλεγράφημα Καλαματιανού παράγοντα στον Βουλευτή του. Αυτός με τη σειρά του υπάκουε στις εντολές του κομματάρχη του, γιατί θα τον μαύριζαν οι ψηφοφόροι στις επερχόμενες εκλογές.
Μας διέφευγε, ότι ζούσαμε στο επίκεντρο της διαφθοράς και ότι θεωρούσαμε την αποφυγή πληρωμής φόρων και την αρπαχτή μαγκιά, σε τέτοιο βαθμό, που στέλναμε στο Κοινοβούλιο όμοιούς μας διεφθαρμένους για να συνεχίσουμε το εθνικό μας σπορ.
Τώρα, πεινασμένοι και φτωχοί, βλέπουμε με ζήλια αυτούς που κατάφεραν να βγάλουν κρυφά ή νόμιμα, ποιά η διαφορά, τα χρήματά τους στο εξωτερικό και οι περισσότερο ψαγμένοι με υπηκοότητες άλλων χωρών.
Ευελπιστούμε, να περάσει ο καιρός και να ξανανοίξουν οι αρπαχτές, συντηρώντας σάπια πολιτικά καρκινώματα στη ζωή με τεχνητές αναπνοές.
Θεωρούμε, ότι είμαστε φτωχοί, γιατί η χώρα μας είναι φτωχή, αλλά αγνοούμε ότι πλούσιες χώρες είναι πάμφτωχες όταν οι πολιτικοί τους είναι διεφθαρμένοι. Όπως η πάμπλουτη Νιγηρία, η πετρελαιοφόρος Βενεζουέλα και ένα σωρό τέτοιες.
Βυζαίνουμε τα δάχτυλά μας σαν νήπια και κλαίμε γοερά, για να μας λυπηθούν οι αδίστακτοι ξένοι και να μας προσφέρουν αγαθά με το αζημίωτο, φυσικά.
Τα γενέθλια της ενηλικίωσής μας, αργούν πολύ, όταν η μόνη επιθυμία μας είναι, να νεκραναστήσουμε ζόμπι για να μας προσφέρουν προστασία και ζωή με παροχές χωρίς να τις δικαιούμαστε.
Πολλοί λένε ότι αλλάξαμε. Αλίμονο αγνοούν ότι πρώτα πεθαίνει ο άνθρωπός και ύστερα πεθαίνουν τα χούγια του. Εμείς στο μεταξύ αποκτήσαμε πολλά και αγιάτρευτα χούγια. Το μεγαλύτερο είναι ότι μάθαμε να είμαστε καρπαζοεισπράκτορες, με κουστούμι. Όλοι οι καρπαζοεισπράκτορες πρέπει να έχουν ένα μεταξωτό κουστούμι στη ντουλάπα τους. Ένα μόνο;
_
bloko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Σίτι "δένει" τον Ντε Μπρόινε με...χρυσάφι
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ