2018-01-25 14:05:51
Το όνομα του Αγίου Κυπριανού το γνωρίζουν όλοι σχεδόν οι Χριστιανοί. Γνωρίζουν οτι είχε σχέσεις με τη Μαγεία και οτι προτού γίνει Χριστιανός ήταν διάσημος μάγος.
Στον βίο αυτό του αγίου θα βρή ο αναγνώστης λεπτομέρειες για τη ζωή
του Αγίου, την πίστη του, το μαρτύριο του και σύγχρονα θαύματα του.
Θα βρή ακόμη ευχή του Αγίου Κυπριανού που λύνει τα μάγια, αυτήν που είχε συνθέσει ο Άγιος, αλλά και συμπληρωματικές ευχές της Εκκλησίας μας, με τις οποίες λύνονται τα μάγια.
Ελπίζουμε οτι με την ανάγνωση αυτή, θα ωφεληθούν όσοι ασχολούνται με τα σατανικά αυτά έργα της μαγείας. Η μελέτη θα τους κάνη να νοιώσουν το κακό που κάνουν στον εαυτό τους και στους άλλους. Θα παραδειγματιστούν από τον Άγιο και θα εγκαταλείψουν κι' αυτοί, όπως κι εκείνος, την μαγεία και τα μάγια.
Ύστερα απ' αυτό τους προσμένει η νέα ζωή της σωτηρίας. Αλοίμονο τους όμως, αν δεν μετανοήσουν. Το τέλος τους - είναι παρατηρημένο - γίνεται τρομερό, όχι μόνο στην άλλη ζωή, αλλά και σ' αυτήν την προσωρινή.
Δυστυχώς πολύς κόσμος βασανίζεται σήμερα από αυτά. Την τελευταία εικοσαετία, που ο κόσμος όλο κι απομακρύνεται από το Θεό, πέφτει πιό εύκολα στα νύχια του σατανά. Σε δύο χιλιάδες υπολογίζεται ο αριθμός, μόνο των μέντιουμ των Αθηνών (Στατιστικές μέχρι το 1986). Οι καθημερινές τους εισπράξεις αρχίζουν από το ποσό των 1000δρχ. και φθάνουν σε μερικές περιπτώσεις τις 100 000 δρχ. ημερησίως!
Έχουμε καθήκον εμείς οι πιστοί, να γλυτώσουμε τους δυστυχείς αυτούς από τα πονηρά πνεύματα. Να τους απαλλάξουμε από την τυραννία των δαιμόνων.
Το κείμενο αυτό, πρέπει να φτάσει και στα χέρια τους. Πρέπει να διαβασθή κι απο αυτούς. Πρέπει να βρίσκεται σε κάθε σπίτι. Προσπάθησε,αναγνώστα, να το διαδώσης και πολλές ψυχές θα σώσης.
Έτσι με την πίστη στο Θεό, την ευχή του Αγίου Κυπριανού και της ευχές της Αγίας μας Εκκλησίας, θα μπορέσουν ν' απαλλαγούν από την τυραννία των δαιμόνων. Τότε θα λάμψη και πάλι η χαρά στο σπίτι τους και θα μπή το γέλιο στην οικογένεια τους Αρχ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ά
1.Ο ΜΑΓΟΣ
Ο Άγιος Κυπριανός γεννήθηκε το 211μ.Χ. περίπου στην Καρχηδόνα. Η Καρχηδόνα ήτανε παράλια πόλη της Βόρειας Αφρικής.
Ο Κυπριανός κατάγετο από μεγάλη και πλούσιαν οικογένεια Συγκλητικών. Ήτανε και πολύ έξυπνος και επιμελής στα γράμματα. Πήρε γι' αυτό το λόγο σπουδαίαν μόρφοση και είχε κάνει λαμπρές σπουδές. Διακρίθηκε στη φιλοσοφία και τη ρητορική. Εξάσκησε το επάγγελμα του δικανικού ρήτορα και απόκτησε μεγάλη φήμη και πολλά χρήματα.
Δυστυχώς όμως τα χρήματα τα πολλά τον έκαμαν να ζη ζωή άνετη, ελεύθερη, αχαλίνωτη, απολαυστική και ηθικώς επιλήψιμη. Ήτανε ειδωλολάτρης και μάλιστα πολύ αφοσιωμένος στη λατρεία των ειδώλων. Το ειδωλολατρικό περιβάλλον τον έσπροχνε στην άτακτη εκείνη ζωή.
Το χειρότερο όμως ήταν, οτι είχεν επιδοθή και στη μαγεία. Ασχολείτο πολύ με την μαγική τέχνη, η οποία είχε πέραση την εποχή εκείνη, λόγο της ειδωλολατρίας. Είχε καταστή διάσημος μάγος της εποχής του. Πήγε μάλιστα και στη Αντιόχεια, που άκμαζε τότε στα γράμματα και με την ονομασία " Συριάδες Αθήναι", έδειξε τις ικανότητες του.
Πως όμως από ειδωλολάτρης και μάγος, έφτασε να γίνη Χριστιανός και Άγιος; Σ' αυτό συντέλεσε το παρακάτω γεγονός...
2.Η Παρθένος Ιουστίνα
Από την Αντιόχεια κατήγετο η Αγία Ιουστίνα. Αυτή ήτανε κόρη ενός ιερέα των ειδώλων που ονομαζότανε Αιδέσιος. Η Ιουστίνα είχε μεν καλή καρδιά και προαίρεση, αλλά σαν ειδωλολάτρισσα, που ήτανε κι εκείνη στην αρχή, είχε πολλά αγκάθια, διότι ακολουθούσε την ασέβεια των γονιών της. Όσο μεγάλωνε στην ηλικία, τόσο γινώτανε και πιό γνωστική. Επειδή δε ήτανε καλοπροαίρετη, ο Θεός τη φώτισε, ώστε να βρή την πραγματική θεογνωσία, να πιστέψη στον μόνο Αληθινό Θεό και να περιφρονή την ειδωλολατρική θρησκεία.
Την βοήθησε σ' αυτό πολύ κι ένας διάκονος από την Αντιόχεια, που ονομαζόταν Πραΰλιος. Από αυτόν άκουσε για την ενανθρώπιση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αυτός εξηγούσε το Μυστήριο της ένσαρκου οικονομίας, το πως δηλαδή οικονόμησε ο Θεός τα πράγματα, για να σώση τον κόσμο απο τον θάνατο της αμαρτίας, με το να γίνη άνθρωπος και να πάρη στον ώμο τους τους μετανοημένους. Εξηγούσε ακόμη πως γεννήθηκε, πως έζησε ο Κύριος, τι δίδαξε, ποιά ήταν τα θαύματα Του, πως σταυρώθηκε, πως ετάφη και τέλος πως αναστήθηκε.
Τ' άκουσε αυτά η Ιουστίνα και στερεώθηκε στην Πίστη του Χριστού. Επιθυμούσε όμως να διδαχθή φανερά την χριστιανική θρησκεία, αλλά επειδή έταν νέα και παρθένα, ντρεπότανε. Γι' αυτό πήγαινε κρυφά στην Εκκλησία, να ακούει θεία λόγια.
Δεν πέρασε όμως πολύς καιρός και είπε στην μητέρα της την Κληδονία:
- Δεν μου λες μητέρα, γιατί πιστεύουμε σ' αυτούς τους θεούς, που είναι αναίσθητοι και χειροποίητοι; Ξέρεις τους Γαλιλαίους ( Χριστιανούς); Αυτοί είναι σπουδαίοι και δυνατοί, διότι μόλις κανείς από αυτούς φανεί, οι δικοί μας θεοί τρέμουν και φεύγουν, σαν κλέφτες. Και είναι πράγματι κλέφτες, διότι κλέβουν την τιμή, που πρέπει να προσφέρουμε στον Θεό και κολάζουν τις ψυχές μας.
Η μητέρα της τ' άκουσε αυτά, αλλά δεν σκόπευε ν' αφήση τα είδωλα. Τα είπε όμως στον άντρα της. Κι' αυτό, γιατί φοβότανε μήπως εκείνος το μάθη ξαφνικά και σκοτώση την κόρη του. Ο πατέρας της, ο Αιδέσιος, όταν τ' άκουσε, άρχισε να αμφιβάλλη για τους θεούς του. Ήταν νύκτα και όταν κοιμήθηκε, είδε τον Χριστό μέσα σ' Αγγέλους. Του έκαμε νεύμα και του είπε:
- Έλα σε Μένα και θα σου χαρίσω την Βασιλεία των Ουρανών.
Όταν ξύπνησε, δεν ήθελε καμμιά άλλη απόδειξη, για να πιστέψει στον Χριστό. Πήρε, λοιπόν, την γυναίκα του και την κόρη του Ιουστίνα και πήγε στον Επίσκοπο, που τον λέγανε Όκτατο. Ο Επίσκοπος σαν άκουσε την οπτασία του, τον δέκτηκε και έπειτα από λίγο τους βάπτισε όλους.
Ο Αιδέσιος, ο πατέρας της Ιουστίνας, χειροτονήθηκε. Και από ιερέας των ειδώλων, έγινε Ιερέας του Θεού του Υψίστου και Ιερουργός των θείων Μυστιρίων. Έζησε έπειτα καθαρή και θεάρεστη ζωή. Έζησε δε έτσι ενάμισυ χρόνο και πήγε στον Κύριο, τον Οποίο αγάπησε ολόψυχα. Έπειτα από λίγο καιρό κοιμήθηκε και η μητέρα της Ιουστίνας.
3. Τα μάγια του Κυπριανού δεν πιάνουν στην Ιουστίνα
Η παρθένος Ιουστίνα, έμεινε, βεβαίως, ορφανή από πατέρα και μητέρα, αλλά επρόκοπτε κάθε ημέρα στις αρετές.
Αφωσιώθηκε ολόψυχα στον Χριστό και το έργο Του. Έτρεχε στους αρρώστους, που προσπαθούσε ν' ανακουφίζη. Εργαζόταν μαζί με άλλες κοπέλλες για να τις κατηχή και να τις φέρει κοντά στον Χριστό. Διέδιδε παντού τον λόγον Του Θεού. Από όλες τις αρετές περισσότερο υπερείχε η σεμνότητα και η αγνότητα της. Αγωνιζότανε να κρατηθή αμόλυντη και καθαρή από κάθε σαρκικό ρύπο και ένοχο λογισμό.
Ο φθονερός διάβολος δεν μπορούσε να την αφήση απολέμητη. Και να τι της έκαμε: Υπήρχε την εποχή εκείνη κάποιος νέος γραμματισμένος. Ήταν από ευγενή οικογένεια και αρκετά πλούσιος. Δυστυχώς όμως ήτανε ακόλαστος και ακράτητος στις σαρκικές ηδονές. Αυτός είδε επανειλημμένος την παρθένα Ιουστίνα, που πήγαινε Εκκλησία. Πληγώθηκε τότε η καρδιά του από το κάλλος της, αν και η μακαρία εκείνη παρθένος, αγωνιζότανε να μαραίνη την ομορφιά της.
Ο νέος αυτός της έκανε νεύματα, της έλεγε επαίνους και γλυκόλογα, της πρότεινε να την πάρη γυναίκα του. Αλλά η Ιουστίνα είχε δοθή στον Νυμφίο Χριστό και απέκρουσε μ' επιμονή τον νεαρό Αγλαΐδα.
Ο Αγλαΐδας δεν σταμάτησε ως εκεί. Μαζί με μερικούς φίλους του, επεχείρησε να την απαγάγη βιαίως. Έτρεξαν όμως οι συγγενείς της οπλισμένοι και εκείνος, όταν τους είδε φοβήθηκε, κι έφυγε ντροπιασμένος.
Η παρθένος, στην επιμονή του τον έφτυνε και τον απέκρουε. Αλλά ο Αγλαΐδας και πάλι δεν απογοητεύτηκε. Από το πάθος του έρωτα έκανε κι άλλες πανουργίες κρυφά. Τέλος κατέφυγε στον μεγάλο τότε μάγο Κυπριανό, ο οποίος, όπως είπαμε, είχε σπουδάσει την φιλοσοφία και την μαγική τέχνη στην εντέλεια, και ο οποίος βρισκόταν στην Αντιόχεια για να δείξη τις ικανότητες του.
- Σε παρακαλώ, του είπε ο Αγλαΐδας, θέλω να κάμης μάγια, για να πετύχω τον σκοπό μου. Θέλω η Ιουστίνα να γίνη δική μου, και γω θα σου δώσω, όσα χρήματα και χρυσάφι θέλεις. Αλλοιώτικα θ' αυτοκτονίσω ( Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έγραψε εγκώμιο στον Μέγα Κυπριανό. Εκεί αναφέρει οτι εραστής της Ιουστίνης ήταν αυτός ο ίδιος ο Κυπριανός και όχι άλλος) .
Ο Κυπριανός του το υποσχέθηκε. Πήρε τότε τα μαγικά του βιβλία και έκαμε τα μάγια του, καλώντας μαγικά πνεύματα. Κατόπιν, με ένα δοχείο γεμάτο, ραντίσανε απ' έξω το σπίτι της παρθένου Ιουστίνης. Ήτανε δε βέβαιος, πως τα μάγια θα πιάσουν. Άλλωστε πίστευε οτι δεν υπήρχε κανένα έργο που να μην μπορεί να το κάνει. Το να κάμη λοιπόν μια κοπέλλα να αγαπήση ένα νέο, το θεωρούσε ευκολώτατο. Κι όμως την Ιουστίνα δεν την πιάσανε τα μάγια του.
Τα μεσάνυχτα η Χριστιανή παρθένος, όπως είχε συνήθεια κάθε βράδυ, ξύπνησε, για να προσευχηθή. Αισθανότανε όμως κάτι περίεργες επιθυμίες. Και οι κακές αυτές επιθυμίες μέσα της άναβαν και φούντωναν. Τότε αυτή αντιστάθηκε στις επιθυμίες και πολεμούσε με την προσευχή. Έκαμε και το σημείο του Σταυρού, που είναι φοβερό όπλο εναντίον των δαιμόνων. Με αυτόν λοιπόν τον τρόπον, απαλλάχτηκε και ηρέμησε η Χριστιανή κοπέλλα από τους λογισμούς και τις πονηρές επιθυμίες.
Επειδή όμως είδε ο Κυπριανός, οτι δεν πέτυχε τον σκοπό του, μεταχειρίσθηκε κι άλλες μαγείες. Έκαμε δηλαδή και άλλα μάγια δυνατώτερα. Αλλά και πάλι δεν μπόρεσε να κάμη τίποτε. Στο τέλος έβαλε όλες του τις μαγικές δυνάμεις. Κάλεσε τα μεγαλύτερα πονηρά πνεύματα και ισχυρότερα, χωρίς πάλι να επιτύχη τίποτε.
Τελευταίο απ' όλα ο σατανάς με τον οποίον είχεν συνεργασίαν και επικοινωνία ο Κυπριανός, μεταχειρίσθηκε τον εξής πανούργον τρόπον:
Παρουσιάσθηκε στην Ιουστίνα σαν καλή και ευσεβής γυναίκα. Κατάφερε δε να πάρη την παρθένο και να πάνε στο σπίτι της, για να αλληλοβοηθούνται στην πνευματική ζωή και στην αρετή, σαν καλές πνευματικές αδελφές.
Σε μιά όμως συζήτηση περί παρθενίας της είπε με τρόπο η γυναίκα εκείνη:
- Για πες μου σε παρακαλώ, αν όλες οι γυναίκες έμεναν παρθένες, τότε κατ' ανάγκη δεν θα χανόντανε οι ανθρώποι από τον κόσμο;
Μόλις άκουσε αυτά η Ιουστίνα, κατάλαβε την πλεκτάνη του δαίμονα και με την προσευχή και το σημείο του Σταυρού, τον έκαμε να εξαφανισθή!!
4. Ο Κυπριανός μετανοεί
Η αποτυχία αυτή του Κυπριανού, τον έκανε να εξετάση τι ήτανε αυτή η κοπέλλα η Ιουστίνα, που δεν την πιάνανε τα μάγια. Τότε έμαθε, οτι ήτανε Χριστιανή και με τη δύναμη του Σταυρού συνέτριβε κάθε δαιμονική ενέργεια. Τότε λοιπόν, εννόησε, οτι οι Χριστιανοί, έχουν μεγαλύτερη δύναμη από την δική του. Και οτι τους πιστούς Χριστιανούς δεν τους πιάνουν τα μάγια. Παρακολούθησε κατόπιν και αυτός την Ιουστίνα και θαύμασε την αρετή της.
Τέλος αποφάσισε κι αυτός να προσέλθη σ' αυτή την θρησκεία, η οποία είχε τέτοια δύναμη και η οποία αναδεικνύει τόσον ενάρετους ανθρώπους.
Ο Κυπριανός, έβλεπε, οτι η Εκκλησία και πριν δια μέσου των οργάνων Της, έρριχνε τα δίχτυα Της, για να τον τραβήξει στην Πίστη του Χριστού και την αντέκρουε. Τώρα όμως που είδε οτι η δύναμη των πονηρών πνευμάτων, με τα οποία συνεργαζόταν, ήταν ανίσχυρη μπροστά στους Χριστιανούς, αποφάσισε να αρνηθή την ειδωλολατρία και την μαγική τέχνη και να προχωρήση οριστικά στον Χριστιανισμό. Τον βοήθησε κι ένας Ιερέας ο Καικίλιος, από τον οποίον και πήρε το ίδιο όνομα κατά την βάπτιση του σαν Χριστιανός τώρα.
Μάζεψε έπειτα όλα τα μαγικά του βιβλία και όλα τα είδωλα, τα αγάλματα των ειδωλολατρικών θεών. Τα έφερε και τα έκαψε μπροστά στον Επίσκοπο. Πώλησε έπειτα τα υπάρχοντα του και τα χρήματα τα έδωσε στην Εκκλησία για τους φτωχούς και για τις ανάγκες Της. Αποτραβήχτηκε στη συνέχεια αμέσως στην μοναξιά. Δόθηκε στην μελέτη των Αγίων Γραφών και των εκκλησιαστικών συγγραφέων. Περισσότερο προτιμούσε τον Τερτυλλιανό.
Πέρασε έτσι το στάδιο του κατηχούμενου. Αναστέναζε και έκλαιε για την προηγούμενη του αμυαλωσύνη. Προσευχότανε ακατάπαυστα στο Θεό. Μούσκευε το προσκέφαλο του από τα δάκρυα της μετανοίας. Δεν τολμούσε ν' αναφέρη τ' όνομα του Θεού από ταπεινοφροσύνη, διότι σκεπτόταν τις αμαρτίες του, που είχε κάνει μπροστά στα μάτια του Θεού.
Το Μέγα Σάββατο του 246 μ.Χ. όλη τη νύχτα προσευχόταν και έκλαιε. Το πρωί πήγε στην Εκκλησία. Στον όρθρο άκουσε το ψαλμικό " Είδες Κύριε, μη παρασιωπήσης Κύριε, μη φύγεις απ' εμένα και να καταλαβαίνει το παιδί μου το αγαπητό, το οποίο ευαρέστησα". Επίσης άκουσε κι εκείνο που λέει " Ο Χριστός μας εξαγώρασε απο την κατάρα του νόμου, αφού έγινε ο ίδιος κατάρα για χάρη μας".
Αυτά που άκουσε, του δώσανε θάρρος, οτι ο Θεός τον δέχεται. Τότε ειρήνευσε η ψυχή του. Την ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου αξιώθηκε να βαπτισθή. Ήτανε 35 χρονών τότε, και η χαρά που αισθάνθηκε ήταν απερίγραπτη.
5. Χειροτονείται
Έπειτα από ένα μήνα, χειροτονήθηκε με τη σειρά αναγνώστης, υποδιάκονος και διάκονος. Δέχθηκε από τον Θεό θείαν έμπνευση και δύναμη εναντίον των παθών. Του δόθηκε από τον Θεό και ειδική Χάρη εναντίων των δαιμόνων, να λύνη δηλαδή τα μάγια και να διώχνη τους δαίμονες, τους οποίους είχε υπηρετήσει προηγουμένος.
Οι ειδωλολάτρες προσπαθήσανε με τους ιερείς τους και τους λόγιους τους να τον αποσπάσουνε από την νέα Πίστη του, αλλά η Πίστη του στο Χριστό ήτανε τόσο μεγάλη, που του είχε γεμίσει όλη του τη ζωή και όλη του την ύπαρξη. Ήταν έτοιμος, για την Πίστη του Χριστού ν' αγωνισθή και να πεθάνη.
Εργαζότανε εντατικά, για την εξάπλωση και πιό πέρα. Μέσα στην πόλη της Καρχηδόνας δίδασκε τους νέους που ποθούσαν μιά ανώτερη επιστημονική μάθηση. Σε συναθροίσεις, που γινόντανε μέσα στα σπίτια, ακουγότανε η φωνή του Κυπριανού, που παρακινούσε τους πιστούς να δοθούν ολόψυχα στην Πίστη του Χριστού.
Ένα έτος μετά το άγιο Βάπτισμα δέχεται, έπειτα από επίμονη απαίτηση όλων, να γίνει ιερέας. Τότε λοιπόν έγινε και ο καθημερινός διδάσκαλος του ποιμνίου του. Ο άμβωνας αστράπτει και βροντά. Κατακτά και στερεώνει τις ψυχές με τα λόγια του, αλλά και με την πύρινη πίστη του.
Έπειτα από δύο χρόνια, το 248 μ.Χ., πέθανε ο Επίσκοπος Καρχηδόνος Δονάτος. Όλοι ζητούσανε, για επίσκοπο τον Κυπριανό. Ο Κυπριανός αισθανότανε, οτι υπήρξε αμαρτωλός προτήτερα και οτι πολύ του ήτανε που έγινε και Ιερέας. Βεβαίως, το Βάπτισμα τον είχε καθαρίσει τελείως. Εκείνα τ' αμαρτήματα, που είχε κάμει τότε, ήτανε ασφαλώς κωλύματα για την Ιερωσύνη και για την Αρχιερωσύνη. Αλλά επειδή γίνανε πριν από το Βάπτισμα ήτανε καθαρός από αυτά.
Για να αποφύγη, λοιπόν, κρύφτηκε σ' ένα φιλικό του σπίτι. Μαθέφτηκε όμως το σπίτι εκείνο και ο λαός ώρμησε και το περικύκλωσε. Απαιτούσε επίμονα από τον Κυπριανό να δεχτή την Επισκοπική χρειροτονία.
- Εγώ τους έλεγε, είμαι νεόφυτος. Μόλις πριν δύο χρόνια βαπτίστηκα. Άλλωστε υπάρχουν άλλοι, που είναι αρχαιότεροι και καλύτεροι από μένα. Αυτούς να κάνετε.
Ο λαός όμως απειλούσε να τον αρπάξη δια της βίας. Αναγκάστηκε στο τέλος να ενδώση. Και σε ηλικία 37 χρονών χειροτονήθηκε Επίσκοπος Καρχηδόνας.
6. Η δράση του
Καραγίνεται τώρα, σαν Επίσκοπος, και εκτελεί με πολύ ζήλον τα ποιμαντικά του καθήκοντα. Με τη δύναμη των λόγων του, με τις επιστολές του, και με τον θεοφιλή και ενάρετο βίον του οδήγησε αναρίθμητους άπιστους στον Χριστό. Τότε και την ευγενή παρθένον Ιουστίνα, την έκαμε διάκονο της Εκκλησίας του Χριστού. Αυτή προτήτερα λεγόταν Ιούστα, αλλά κατά την χειροτονία της, της δόθηκε το όνομα Ιουστίνα και την συναρίθμησε με τους διακόνους της Εκκλησίας. Την έκαμε μάλιστα και ηγουμένη των ασκητριών της Καρχηδόνας, κι αυτή τους φερότανε σαν μητέρα τους.
Η φήμη του Κυπριανού ξαπλώθηκε, όχι μόνο στην Καρχηδόνα, αλλά και σ' όλη τη Δύση και την Ανατολή. Έπειτα από δύο χρόνια, από τότε που έγινε Αρχιερέας, το 250μ.Χ. ξέσπασε εντίων των Χριστιανών της Καρχηδόνας ο Διωγμός από τον Δέκιο. Στα αμφιθέατρα της Καρχηδόνας έριχναν τους Χριστιανούς οι ειδωλολάτρες στα άγρια θηρία για να τους εξαλείψουν μ' αυτόν τον απάνθρωπο τρόπο.
" Και ο Κυπριανός να ριχτή στα λιοντάρια".
Οι αρχές τον ζητούσανε παντού, αλλά δεν τον εύρισκαν. Ο Κυπριανός κατέφυγε κάπου και από εκεί έδινε τις οδηγείες του. Κρύφτηκε όχι διότι φοβότανε τον θάνατο που θα του έδινε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου, αλλά διότι είχε υπόψιν του εκείνο που είπε ο Κύριος " Όταν από μιά πόλη σας καταδιώκουν να φεύγετε στην άλλη".
Από εκεί, όπως είπαμε, σαν καλός ποιμένας, φρόντιζε για το ποίμνιο του. Το στήριζε συνεχώς με τις επιστολές του. Από εκεί επίσης αγωνιζόταν για να εξαλείψη εξ ολοκλήρου το πνεύμα της ειδωλολατρίας.
Ο Κυπριανός μετά από περισσότερο από ένα χρόνο επέστρεψε στην Καρχηδόνα, το 251 μ.Χ. μετά το Πάσχα.
7. Στον καιρό της πανώλης
Το 252 μ.Χ. εξερράγη νέος διωγμός εναντίον των Χριστιανών, από τον αυτοκράτορα Γάλλο. Οι Χριστιανοί φυλακίζονταν και βασανίζονταν σε σκληρά μαρτύρια. Ο Κυπριανός νουθετούσε τους πιστούς και τους παρακινούσε να σκέφτονται μόνο την ουράνια δόξα και να θέλουν τα μαρτύρια από τα ξίφη, τις φωτιές και τα θηρία. Αυτά, έλεγε, μας φέρνουν την μακαριότητα. Με μεγάλο, αλλά πρόσκαιρο πόνο, μας χαρίζουν την αιώνια Βασιλείαν των Ουρανών.
Συγχρόνως με τον διωγμό, προέκυψε και η επιδημία της ανίατης τότε ασθένειας πανώλης. Συμφωρά μεγάλη! Πέθαιναν κατά χιλιάδες στην Καρχηδόνα. Οι ανθρώποι φεύγανε από την πόλη για να σωθούνε. Άλλοι πέφτανε στους δρόμους και στα σπίτια τους μισοπεθαμένοι. Κανένας δεν τους κοίταζε. Κανένας δεν φρόντιζε τους ασθενείς. Κανένας δεν έθαβε τα πτώματα, τα οποία σάπιζαν μέσα στην πόλη και την γεμίζανε με φρίκη και μολυσμό.
* * *
Τότε ο Κυπριανός, μάζεψε τους Χριστιανούς και τους είπε να δείξουν την χριστιανική τους Αγάπη. Να την δείξουν όχι μόνο στους άλλους Χριστιανούς αλλά και στους διώκτες και εχθρούς τους, τους ειδωλολάτρες. Πράγματι οι Χριστιανοί συγκέντρωσαν χρήματα και προμήθειες και με αυτοθυσία ριχτήκανε στην περιποίηση των αρρώστων και την ταφή των νεκρών, χωρίς να φοβούντε μην κολλήσουν κι αυτοί την ανίατη αυτή αρρώστια. Και όπως τους είπε ο Κυπριανός, περιποιούνταν όχι μόνο τους Χριστιανούς, αλλά και τους διώκτες τους, τους ειδωλολάτρες. Κινούμενοι από την αγάπη του Χριστού δεν φοβούνταν τον θάνατο. Βοηθούσανε όλους ανεξαιρέτος πιστούς και άπιστους. Τι ύψος αγάπης! Αυτή την αγάπη μόνο στους οπαδούς του Χριστού τη βρίσκει κανείς. Πουθενά αλλού! Αυτή η στάση των Χριστιανών έκαμε και αυτούς τους εθνικούς να θαυμάσουν και να τους εκτιμήσουνε.
* * *
Κάποτε πολλοί ληστές μπήκανε στην χώρα της Νομαδικής. Συλλάβανε πολλούς Χριστιανούς και τους πήρανε αιχμαλώτους. Οι Επισκόποι ειδοποίησαν για τούτο το συμβάν τον Κυπριανόν στην Καρχηδόνα. Εκείνος τότε παρακίνησε τους Χριστιανούς και όλοι συνείσφεραν για την απελευθέρωση των αιχμαλώτων. Συγκεντρώθηκε έτσι ένα μεγάλο ποσό. Με αυτό εξαγοράσανε τους αιχμαλώτους.
8. Αντιμέτωπος με τον Πάπα
Ο Κυπριανός αντιστάθηκε και στον Πάπα Στέφανο. Ο Πάπας υποσύριζε, οτι το Βάπτισμα των αιρετικών είναι έγκυρο. Οι Επίσκοποι όμως της Ανατολής υποστηρίζανε, οτι είναι άκυρο και οτι, όσοι είναι βαπτισμένοι από αιρετικούς, να ξαναβαπτίζωνται. Ο Κυπριανός συμφωνούσε με την γνώμη των Ανατολικών και όχι του Πάπα.
Ο Πάπας ήθελε να αφορίση τον Κυπριανό. Τότε ο Κυπριανός συγκάλεσε τρείς τοπικές Συνόδους στην Καρχηδόνα: Την πρώτη, το 255μ.Χ. την δεύτερη το 258μ.Χ. και την τρίτη πάλι το ίδιο έτος. Η κάθε μια με συμμετοχή 30, 79 και 87 Επισκόπων αντίστοιχα. Στην τρίτη Σύνοδο βγήκε κανόνας, που ορίζει, οτι όλοι οι βαπτισμένοι από αιρετικούς πρέπει να ξαναβαπτίζωνται. Διότι το βάπτισμα των αιρετικών είναι άκυρο. Αυτό ήταν αντίθετο από εκείνο που υπεστήριζε ο Πάπας, αλλά ο Κυπριανός κοίταζε την Ορθοδοξία και όχι τι θα πη ο Πάπας. Δεν τον αναγνώριζε βλέπετε, από τότε αλάθητο τον Πάπα ούτε σαν παγκόσμιο Επίσκοπο. Τον ελέγχει μάλιστα για " το σκληρόν πείσμα του αδελφού μας Στεφάνου".
9. Ο Κυπριανός και η Ιουστίνα απτόητοι στα μαρτύρια
Το 257 μ.Χ. ο αυτοκράτωρας Ουαλεριανός κίνησε νέον διωγμό εναντίων των Χριστιανών. Τον Κυπριανόν τον εξώρισε στην επαρχιακή πόλη Κούροβιν. Μόλις άλλαξε ο ανθύπατος της Καρχηδόνας, ο Κυπριανός επανήλθε από την εξορία, προς μεγάλη χαρά του ποιμνίου του.
Έπειτα από λίγο μερικοί σατανοκίνητοι και ασεβείς καταγγείλανε τον Άγιο. " Ο Κυπριανός είπαν, με τις μαγείες του, με τους λόγους του και με τα γραφόμενα του, πείθει τους ανθρώπους ν' αρνούνται τους μεγάλους θεούς. Αυτός πιστεύει στο Χριστό και βρίζει άφοβα και περιγελά τους θεούς μας."
Ο ανθύπατος διέταξε τότε να φέρουν τον Κυπριανό στην πόλη Ιτήκην, όπου βρισκόταν, για να τον δικάση. Ο Κυπριανός όμως κρύφτηκε και δεν πήγε. Ήθελε να χύση το αίμα του στην Καρχηδόνα, στην Εκκλησία και στον τόπο, όπου έχυσε τόσους ιδρώτες και εκοπίασε για την πίστη του Χριστού τόσο πολύ.
Γι' αυτό, όταν κατόπιν γύρισε ο ανθύπατος στην Καρχηδόνα, ο Κυπριανός παρουσιάσθηκε αυθορμήτως μπροστά του.
Μαζί του επίσης παρουσιάσθηκε και η παρθένος Ιουστίνα. Ήτανε αποφασισμένοι να μαρτυρίσουν. Η Ιουστίνα με την καθοδήγηση του Κυπριανού είχε αναλώσει την ζωή της στην υπηρεσία του Χριστού και του πλησίον. Ιδιαίτερα είχε εργασθεί για την αγνότητα των παρθένων και την εξάπλωση του Χριστιανισμού.
Ο Τύραννος κάθισε στο βήμα και είπε στον Κυπριανό:
- Εσύ είσαι ο διδάσκαλος των Χριστιανών; Και αφού ήσουνα Εθνικός προτήτερα, πως τώρα κηρύττεις τον Εσταυρωμένον;
- Εγώ, του αποκρίθηκε ο Άγιος, είχα μεγάλο ζήλο προτήτερα στη σπουδή. Διάβασα πολύ την φιλοσοφία και όλες τις άλλες επιστήμες, καθώς και τα μαγικά βιβλία. Δεν βρήκα όμως καμμιά ωφέλεια πραγματική από όλα αυτά. Στη συνέχεια του διηγήθηκε πως έγινε Χριστιανός με την υπόθεση της Ιουστίνας. Επειδή λοιπόν, του είπε, οι δαίμονες φοβούνται τον Εσταυρωμένον και επειδή τα είδωλα σας είναι απάτη και ψέμα και ένας μόνο είναι ο Αληθινός Θεός, ο Χριστός, που μπορεί να σώση τον άνθρωπο, γι' αυτό και γω, πίστεψα και πιστεύω στο Χριστό!
Και η Ιουστίνα επίσης, ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό.
Ο Άρχοντας τότε θύμωσε. Και επειδή δεν μπορούσε να τους αντιμετωπίση με τα λόγια και να τους κάνει ν' αρνηθούνε, διέταξε να κρεμάσουν τον Άγιο και να του ξεσχίσουν τις σάρκες. Την δε Αγία την κτυπούσανε στο πρόσωπο μανιασμένα. Την ώρα όμως, που την κτυπούσανε, αυτή έλεγε δυνατά:
- Δόξα Εσύ ο Θεός. Σ' ευχαριστώ που με αξίωσες να βασανίζωμαι, για το Όνομα Σου το Άγιο.
Του Αγίου Κυπριανού του ξεσχίσανε το σώμα. Αυτός όμως στεκότανε γενναίος και μιλούσε με τέτοια ανδρεία και μακαριότητα, ώστε οι παριστάμενοι άπιστοι φωτίζονταν στην Πίστη του Χριστού.
Μεταξύ των άλλων έλεγε, ο Κυπριανός στον κόμη και τα εξής:
- Ανόητε, και ανάξιε της Βασιλείας των Ουρανών, για την οποίαν εγώ θέλω να πάσχω! Γιατί δεν βλέπεις το Αληθινό Φως και γιατί δεν αφήνεις το σκοτάδι;
- Επειδή, αποκρίθηκε ο τύραννος, νομίζεις τα βάσανα κέρδος, εγώ θα σου τα πολλαπλασιάσω για να ευγνωμονής πιο πολύ και για να χαρής περισσότερο. Τότε διέταξε να κλείσουνε στη φυλακή τον Κυπριανό και την Ιουστίνα, στο Φροντιστήριο το λεγόμενο της Τερεντίνης. Οι Χριστιανοί, εκείνη την νύκτα μείνανε άγρυπνοι γύρω από την οικία εκείνη.
10. Μέσα στο πυρακτωμένο τηγάνι
Την άλλη μέρα φέρανε τους Αγίους, για δεύτερη εξέταση. Ο τύραννος τώρα τους μίλησε με ημερότητα και καλωσύνη.
- Μην θελήσετε να πιστεύετε άνθρωπο νεκρόν και να θυσιάσετε την ζωή σας για Εκείνον που δεν μπόρεσε να φυλάξη την δική Του ζωή.
- Εσύ, του είπαν οι Άγιοι, δεν ξέρεις, οτι χωρίς θάνατο δεν έρχεται η αθανασία. Ούτε μπορείς να καταλάβης το Μυστήριο Του Χριστού, που με την τριήμερη ταφή Του νίκησε τον θάνατο. Αλλά εσύ είσαι τυφλός και σκοτεισμένος στο μυαλό, ώστε να μην καταλαβαίνεις τα μεγάλα και τα υψηλά. Και αφού είσαι εγωιστής, δεν θέλεις να καταλάβεις.
Έπειτα από αυτά άναψε η οργή του τυράννου και διέταξε να κάψουν πολύ ένα μεγάλο τηγάνι και να τους πετάξουν μέσα. Πρώτος ο Άγιος Κυπριανός πήδησε άφοβα μέσα σ' αυτό. Είδε όμως την Ιουστίνα, που δείλιαζε. Το κατάλαβε από το αργό της περπάτημα. Τότε την δυνάμωνε από μέσα από το πυρακτωμένο τηγάνι λέγοντας της:
- Θυμίσου, παιδί μου, τα προηγούμενα κατορθώματα σου. Θυμίσου, πως νίκησες τους δαίμονες και πως και μένα ελευθέρωσες από την απιστία. Θάρρος, για να μην τα χάσης όλα.
Από τα λόγια αυτά, πήρε θάρρος η Ιουστίνα, έκαμε τον σταυρό της και πήδησε πάνω στο κατακόκκινο από τη φωτιά σιδερένιο τηγάνι. Ο Θεός όμως τους φύλαξε και δεν καήκανε. Λες και πατούσανε πάνω σε τριαντάφυλλα δροσερά.
Βλέποντας αυτά ο τύραννος, έλεγε, οτι πρόκειται περί μαγείας. Ένας δε συγκάθεδρος του κριτού, ονομαζόμενος Αθανάσιος είπε:
- Εγώ θα αποδείξω τώρα την αδυναμία του Χριστού σου. Αμέσως προσευχήθηκε στον Δία και στον Ασκληπιό, για να τον βοηθήσουνε και πήδησε ο ανόητος στη φωτιά. Αλλά ψήθηκε ο δυστυχής και έχασε έτσι και τούτη τη ζωή.
Οι Άγιοι μείνανε αρκετή ώρα μέσα στο τηγάνι, χωρίς όμως να πάθουν τίποτε. Η φωτιά σεβότανε τον Δεσπότη και Δημιουργό, για τον Οποίον έπασχαν οι Άγιοι. Ο κριτής τώρα έβλεπε από το ένα μέρος αυτά τα παράδοξα. Αλλά και από το άλλο λυπόταν πολύ, για τον θάνατο του Αθανασίου. Γι' αυτό κάλεσε ένα συγγενή του, που τον λέγανε Τερέντιο και τον συμβουλεύτηκε ιδιαιτέρως, τι να κάμη. Εκείνος του είπε:
- Μακρυά απ' αυτούς. Διότι η δύναμη του Χριστού είναι ακατανίκητη. Εκείνο που σε συμβουλεύω είναι να αναφερθής στο βασιλιά.
11. Στον τόπο του μαρτυρίου
Στο τέλος ο ανθύπατος Γαλέριος έβγαλε την εξής απόφαση:
" Ο Κυπριανός και η Ιουστίνα αυθαδίασαν προς τους θεούς και ούτε με δώρα ούτε με τιμωρίες δεν αλλαξοπίστησαν,. θανατώθηκαν με ξίφος"
Μόλις ακούσανε την απόφαση οι Άγιοι, χάρηκαν πολύ. Ο Κυπριανός μάλιστα φώναξε: " Με την χάρη του Θεού". Κατόπιν τους πήραν έξω από την πόλη, κοντά σ' ένα ποτάμι για να τους θανατώσουν. Έτρεξε και πολύ πλήθος, για να δουν το τέλος αυτών των φημισμένων Αγίων.
Από τον τόπον όμως της εκτελέσεως, περνούσε καβάλα στ' άλογο του τότε, τυχαίως, κάποιος, που λεγότανε Θεόκτιστος. Αυτός ήτανε καλόψυχος και μόλις είδε τον Άγιο που τον πηγαίνανε για θάνατο, φώναξε:
- Άδικα θανατώνετε άνθρωπο καθαρό και ενάρετο.
Σαν άκουσε αυτό ο επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος, που λεγότανε Φέλβιο και ήταν συγκάθεδρος του ηγέμονος, θύμωσε. Ώρμησε επάνω του και τον έρριξε κάτω από το άλογο του και τον σκότωσε. Έτσι εκείνη την ημέρα αναδείχτηκε και τρίτος μάρτυρας του Θεού.
Μόλις φθάσανε στον τόπο της εκτελέσεως προσευχήθηκε ο Άγιος για την ειρήνευση της Εκκλησίας και όλου του κόσμου. Ο σοφός Κυπριανός φοβήθηκε την γυναικεία αδυναμία και παρακάλεσε τους δήμιους να αποκεφαλίσουν πρώτα την Ιουστίνα. Πράγματι, πρώτη έλαβε το μακάριο τέλος η Αγία Ιουστίνα. Κατόπιν ο Άγιος Κυπριανός έδωσε εντολή να δώσουν στον δήμιο εικοσι πέντε χρυσά νομίσματα. Στη συνέχεια του δέσανε τα χέρια και τα μάτια και ο δήμιος του έκοψε την τίμια κεφαλή του. Ήτανε 14η Σεπτεμβρίου του 268 μ.Χ.
Το τίμιο αίμα του χύθηκε πάνω σε σεντόνια, τα οποία οι Χριστιανοί επίτηδες τα είχανε απλώσει. Με αυτόν τον τρόπο οι τρισμακάριστοι έλαβαν το στεφάνι του μαρτυρίου και τώρα ευφραίνονται για πάντα στην Βασιλειά του Θεού.
Τα λείψανα των Αγίων φυλάγανε με προσοχή για να μην τα πάρουνε οι Χριστιανοί. Μερικοί όμως ευλαβείς, που είχαν έλθει από τη Ρώμη, παραμονέψανε και μόλις είδαν, οτι αποκοιμήθηκαν οι φρουροί, τα πήρανε κρυφά και γυρίσανε στη Ρώμη. Εκεί τα δωρήσανε σε κάποια επίσημη γυναίκα, που είχε συγγένεια με τον Κλαύδιο Καίσαρα. Αυτή λεγότανε Ματρώνα και το επώνυμο της ήταν Ρουφίνα, εκείνη επίσης μεγάλωσε τον Άγιο Μάμα.
Κατόπιν το λείψανο δόθηκε σ' άλλη γυναίκα. Έκαμνε αναρίθμητες θεραπείες σ' όσους καταφεύγανε με πίστη στον Άγιο. Μετά το θάνατο του, το όνομα του Αγίου Κυπριανού ήτανε σεβαστό όχι μόνο στους Χριστιανούς αλλά και στους ειδωλολάτρες.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΛΥΝΕΙ ΜΑΓΙΑ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ
Ο Αγιος Κυπριανός ήτανε, όπως είπαμε, μάγος και υπηρέτισε με την μαγεία τον Σατανά. Τώρα όμως έλαβε την χάρη από τον Θεό, για την μετάνοια του και την αγία του ζωή, να διώχνει τους δαίμονες και να λύνη τα μάγια.
Ο Άγιος Κυπριανός έγραψε πολλά συγγράμματα και 87 επιστολές. Αρχιεράτευσε 10 χρόνια, τα οποία ήταν σε μιά εποχή τρικυμιώδη και δύσκολη. Έγραψε μάλιστα και την πασίγνωστη προσευχή "για λύση μαγίων". Μου έλεγε ένας, αξιωματικός, που υπέφερε και πονούσε από την επήρεια των μαγιών, οτι η μόνη ανακούφιση του ήτανε, όταν διάβαζε τις ευχές αυτές.
Ο έρωτας του Σατανά
Στη Λαμία υπήρχε μια οικογένεια ευκατάστατη. Τον γιό της ζήτησε κάποια γαμπρό για την κόρη της. Δεν ταίριαζαν όμως οι οικογένειες και η κόρη είχε κακό χαρακτήρα. Η οικογένεια του νέου την απέκρουε και ο νέος ούτε να την ακούση ήθελε. Η μητέρα την νέας αυτής κατέφυγε τότε στα μάγια.
Ξαφνικά ο νέος κατελήφθη από παράφορον έρωτα προς την κοπέλλα και επέμεινε να την πάρη. Ο παρέρας του τον εμπόδιζε. Αλλά εκείνος, χωρίς να ακούση κανένα, την πήρε.
Την εποχή εκείνη πρωτοεξέδόθη το βιβλίον " Υπάρχουν Μάγια;" και έπεσε στα χέρια κάποιου από τη Λαμία. Όταν διάβασε σκέφτηκε αμέσως το ανωτέρο γεγονός. Πήγε και το έδωσε στον πατέρα του νέου. Όταν ο πατέρας το διάβασε, κάλεσε Ιερέα, και έκαμε Αγιασμό στο σπίτι του και διάβασε τις ευχές στο γιό του.
Και το αποτέλεσμα: Αμέσως ο νέος απαλλάχτηκε από την σατανική επηρεια! Λυθήκανε τα μάγια. Εμίσησε την κοπέλλα και την έδιωξε!
Από τα δόντια του Χάρου
Το 1966, ένας νεαρός 29 ετών, αθλητής ποδοσφαίρου, από την Αθήνα, έφθασε στο χείλος του τάφου. Ήταν θύμα μαγείας.
Ο νέος αυτός ζήτησε σε γάμο μιά σεμνή και καλήν κόρην. Άλλη όμως αντίζηλος που είχε σατανικό φθόνο, κατέφυγε σε μάγισσα για να τρελλάνη και να θανατώση τον νέον.
Τα μάγια έπιασαν στον νέον. Κι αυτό, διότι δεν είχε δεσμό ο νεαρός με τα Μυστήρια της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Άρχισε πρώτα να μην θέλη την εργασία του και διέλυσε το μεγάλο του κατάστημα. Δεν ήθελε να βλέπη τους οικείους του και στο τέλος υπέφερε από φρικτούς πονοκεφάλους. Έφθασε μάλιστα στο σημείο να επιχειρήση ν' αυτοκτονήση. Έτρεχαν οι δικοί του σε γιατρούς για δυό μήνες. Αλλά τίποτε δεν μπορούσαν να κάμουν. Πράγματι! Σ' αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορεί να προσφέρη τίποτα η επιστήμη.
Στην απόγνωση της η μητέρας του νέου, κακώς βέβαια, τρέχει σε μέντιουμ. Το μέντιουμ τις είπεν οτι πάσχει από μάγια. Της ανέφερε και το πρόσωπο, που τα έκανε, καθώς και το μέρος της αυλής όπου βρίσκονταν θαμμένα τα οστά που χρησιμοποιήθηκαν στα μάγια. Πράγματι σκάψανε και τα βρήκανε. Πρέπει στο σημείο αυτό να τονίσουμε οτι ο Σατανάς κάνει μερικές περίεργες αποκαλύψεις μόνο και μόνο για να στερεώση τον άνθρωπο στην πλάνη. Δεν μπορεί όμως να θεραπεύση τίποτα...
Πέρασαν δύο μήνες από τότε, που ο νέος άρχισε να υποφέρη. Δεν μπορούσε να κοιμηθή στο διάστημα αυτό. Για δεκαπέντε ημέρες δεν έφαγε τίποτα.
Στις 16 Ιουλίου, ημέρα Σάββατο, έφθασε στα πρόθυρα του θανάτου. Άρχισε να μην αισθάνεται και μελάνιασε το πρόσωπο του. Θρήνος, κλάμα και κοπετός στο σπίτι του δυστυχισμένου νέου. Η χήρα μητέρα του λιποθύμησε βλέποντας πως χάνει το παιδί της.
Σ' αυτή την φοβερή κατάσταση το βάζουν σε ένα γρήγορο αυτοκίνητο και τον πήγανε σχεδόν αναίσθητο στο Μοναστήρι του Αγίου Κυπριανού, που είναι στη Φυλή Αττικής. Ήταν ηλιοβασίλεμα και μια απέραντη ησυχία απλωνότανε στο Μοναστήρι. Η ησυχία αυτή διαλύεται από το φρενάρισμα του γρήγορου αυτού αυτοκινήτου, τους θρήνους των φίλων του νέου και της αδελφής του που τον συνώδευαν. Λέγουν το ιστορικό του και το Ησυχαστήριο βυθίστηκε σε θλίψη από την τραγική αυτή κατάσταση.
Τον φέρνουν μέσα στον Ναό και ο Ιερέας της Μονής αρχιζει την ανάγνωση των ευχών. Άρχισε η πάλη με τον διάβολο. Αχ, πόσο αυτή την στιγμή θα έπρεπε να ήταν εκεί όλοι οι άπιστοι! Με την αντίδραση που δημιουργούσε ο διάβολος από τους εξορκισμούς ο ασθενής κραύγαζε:
" Φθάνει πια... Δεν αντέχω..."
Αυτό συνέχιζε κατά την διάρκεια των εξορκισμών, που κράτησαν μιά και μισή ώρα.
Προτού ακόμη γίνη η απόλυση, ο Άγιος Κυπριανός έκαμε το θαύμα του. Ξαφνικά υποχωρεί η μαυράδα από το πρόσωπο του νέου. Ησυχάζει και ζητάει να κοιμηθεί. Άγνωστος του ήταν ο ύπνος εδώ και δύο μήνες τώρα. Κοιμήθηκε μέχρι το πρωί της Κυριακής που τον ξύπνησαν οι καμπάνες της Μονής, χτυπώντας χαρμόσυνα για το θαύμα του Αγίου που έγινε για δόξαν του Θεού.
Έγινε τελείως καλά και όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχικά. Διότι εξωμολογήθικε. Για πρώτη δε φορά στη ζωή του και κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων.
Την 22αν Ιουλίου, έφυγε υγιέστατος για το σπίτι του δοξάζοντας τον Θεό, τιμώντας τον Άγιο Του και καταισχύνοντας τους μιαρούς δαίμονας. Μετά από μιά εβδομάδα έκαμε επισήμως τους αρραβώνες του με την κοπέλα, που είχε δώσει λόγον προτού ασθενήση. Μετά από ένα μήνα περίπου παντρεύτηκαν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
ΠΩΣ ΛΥΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΜΑΓΙΑ
Στα πρώτα χρόνια της ζωής μου, όταν άκουγα για μάγια, τα θεωρούσα ανοησίες. Έλεγα, οτι αυτά τα παραδέχονται μόνο οι προληπτικοί άνθρωποι και οι δεισιδαίμονες και οι βλαμμένοι στο νου. Όταν όμως χειροτονήθηκα και έγινα πνευματικός, είδα πολλά γεγονότα μαγείας αδιαμφισβήτητα, που μ' έκαναν ν' αναθεωρήσω και να παραδεχτώ, οτι υπάρχουν και παραϋπάρχουν μάγια.
Για να διαφωτίσω και να προφυλάξω τους πιστούς από την τυραννία των μαγιών, έγραψα πριν από τρία χρόνια το βιβλίο " Υπάρχουν Μάγια;". Ε, λοιπόν! κανείς δεν φανταζόταν, οτι το βιβλίο αυτό θα έπιανε τόσο. Η κυκλοφορία του είναι καταπληκτική και η ωφέλεια, που έφερε, μεγάλη. Αυτό αποδεικνύει οτι υπάρχει πολύς πόνος από τα μάγια.
Δεν λύνονται με τον Σατανά
Τα μάγια είναι ομολογουμένως μια μεγάλη πληγή της κοινωνίας από την οποία υποφέρει πολύς κόσμος. Αλλά το δυστύχημα είναι, οτι οι ανθρώποι δεν καταφεύγουν εκεί που μπορούν να σωθούν.
Δυστυχώς, είναι γνωστό, οτι πολλοί ανόητοι, καταφεύγουνε, όχι στην Εκκλησία, που μπορεί να τους λύση τα μάγια, αλλά στο σατανά, στους μάγους, στις μάγισσες, στα μέντιουμ κ.τ.λ. που μ' αυτούς δένονται περισσότερο με τα μάγια τους. Διότι τα πρόσωπα στα οποία πηγαίνουν στις μάγισσες, τα μέντιουμ, είναι τέλεια όργανα του σατανά. Τα σπίτια τους είναι κατοικίες του πονηρού. Ξεγελιώνται βεβαίως μερικοί που βλέπουν εκεί μέσα εικώνες θρησκευτικές, οι οποίες βρίσκονται εκεί για να τους ξεγελούν και να τους παραπλανήσουν. Και ενώ οι δυστυχείς πηγαίνουν για να λυθούν από τα μάγια, δένονται χειρότερα με μάγια.
Μεγαλύτερη φυσικά βλακεία, από το να πάη κανείς στο σατανά για να τον λύση, δεν υπάρχει. Γιατί ο σατανάς ποτέ δεν κάνει καλό.
" Αν ένα βασίλιο μοιρασθεί, ερημώνεται, και αν ο σατανάς βγάζει έξω τον σατανάν, τότε σιμαίνει ήλθε το τέλος του", είπεν ο Κύριος.
Και, εάν προς στιγμή φανή, πως κάνει καλό, και φέρνει κάποιαν ανακούφιση, αυτό είναι για δόλωμα, για να σου πάρει την καρδιά και την ψυχή. Θα σου κάμη κάποιαν ανακούφιση προς στιγμή, για να του δώσεις την εμπιστοσύνη σου. Και τότε θα σου πάρη την ψυχή και θα σε βασανίζη και σε τούτη τη ζωή και στην άλλη την μεγάλη, την αιώνια.
Μόνο με την Εκκλησία λύνονται τα μάγια
Ε, λοιπόν! Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να καταφεύγει κανείς, όχι στον σατανά, αλλά μονάχα στην Εκκλησία. Διότι μόνο η Εκκλησία μας έχει την δύναμη να λύνη τα μάγια και κανείς άλλος. Η αγία μας Εκκλησία έχει τις σχετικές ευχές, και τις οποίες διαβάζουνε οι Ιερείς. Οι Ιερείς άλλωστε είναι ταγμένοι σ' αυτό ακριβώς το έργο και είναι μεσίτες μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Είναι διάδοχοι των Αποστόλων και οι αντιπρόσωποι του Θεού.
Τους έδωσε ο Θεός κατά την ώρα της χειροτονίας τους την Θείαν Χάρη Του. Αυτή ακριβώς η Θεία Χάρις, που έχουν μέσα τους οι Ιερείς, είναι αυτή που " τα ελλειπή αναπληρή και τα ασθενή θεραπεύη". Μπροστά σ' αυτή φεύγει ο σατανάς.
Αυτές οι ευχές, του Αγίου Κυπριανού και τις άλλες τις Εκκλησίας μας, θα τις βρούνε οι Ιερείς μας και όποιος άλλος θέλει, στο τέλος αυτού του κειμένου.
Προσοχή, όμως! Ουδέποτε πρέπει να πάη paraklisi
Στον βίο αυτό του αγίου θα βρή ο αναγνώστης λεπτομέρειες για τη ζωή
του Αγίου, την πίστη του, το μαρτύριο του και σύγχρονα θαύματα του.
Θα βρή ακόμη ευχή του Αγίου Κυπριανού που λύνει τα μάγια, αυτήν που είχε συνθέσει ο Άγιος, αλλά και συμπληρωματικές ευχές της Εκκλησίας μας, με τις οποίες λύνονται τα μάγια.
Ελπίζουμε οτι με την ανάγνωση αυτή, θα ωφεληθούν όσοι ασχολούνται με τα σατανικά αυτά έργα της μαγείας. Η μελέτη θα τους κάνη να νοιώσουν το κακό που κάνουν στον εαυτό τους και στους άλλους. Θα παραδειγματιστούν από τον Άγιο και θα εγκαταλείψουν κι' αυτοί, όπως κι εκείνος, την μαγεία και τα μάγια.
Ύστερα απ' αυτό τους προσμένει η νέα ζωή της σωτηρίας. Αλοίμονο τους όμως, αν δεν μετανοήσουν. Το τέλος τους - είναι παρατηρημένο - γίνεται τρομερό, όχι μόνο στην άλλη ζωή, αλλά και σ' αυτήν την προσωρινή.
Δυστυχώς πολύς κόσμος βασανίζεται σήμερα από αυτά. Την τελευταία εικοσαετία, που ο κόσμος όλο κι απομακρύνεται από το Θεό, πέφτει πιό εύκολα στα νύχια του σατανά. Σε δύο χιλιάδες υπολογίζεται ο αριθμός, μόνο των μέντιουμ των Αθηνών (Στατιστικές μέχρι το 1986). Οι καθημερινές τους εισπράξεις αρχίζουν από το ποσό των 1000δρχ. και φθάνουν σε μερικές περιπτώσεις τις 100 000 δρχ. ημερησίως!
Έχουμε καθήκον εμείς οι πιστοί, να γλυτώσουμε τους δυστυχείς αυτούς από τα πονηρά πνεύματα. Να τους απαλλάξουμε από την τυραννία των δαιμόνων.
Το κείμενο αυτό, πρέπει να φτάσει και στα χέρια τους. Πρέπει να διαβασθή κι απο αυτούς. Πρέπει να βρίσκεται σε κάθε σπίτι. Προσπάθησε,αναγνώστα, να το διαδώσης και πολλές ψυχές θα σώσης.
Έτσι με την πίστη στο Θεό, την ευχή του Αγίου Κυπριανού και της ευχές της Αγίας μας Εκκλησίας, θα μπορέσουν ν' απαλλαγούν από την τυραννία των δαιμόνων. Τότε θα λάμψη και πάλι η χαρά στο σπίτι τους και θα μπή το γέλιο στην οικογένεια τους Αρχ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ά
1.Ο ΜΑΓΟΣ
Ο Άγιος Κυπριανός γεννήθηκε το 211μ.Χ. περίπου στην Καρχηδόνα. Η Καρχηδόνα ήτανε παράλια πόλη της Βόρειας Αφρικής.
Ο Κυπριανός κατάγετο από μεγάλη και πλούσιαν οικογένεια Συγκλητικών. Ήτανε και πολύ έξυπνος και επιμελής στα γράμματα. Πήρε γι' αυτό το λόγο σπουδαίαν μόρφοση και είχε κάνει λαμπρές σπουδές. Διακρίθηκε στη φιλοσοφία και τη ρητορική. Εξάσκησε το επάγγελμα του δικανικού ρήτορα και απόκτησε μεγάλη φήμη και πολλά χρήματα.
Δυστυχώς όμως τα χρήματα τα πολλά τον έκαμαν να ζη ζωή άνετη, ελεύθερη, αχαλίνωτη, απολαυστική και ηθικώς επιλήψιμη. Ήτανε ειδωλολάτρης και μάλιστα πολύ αφοσιωμένος στη λατρεία των ειδώλων. Το ειδωλολατρικό περιβάλλον τον έσπροχνε στην άτακτη εκείνη ζωή.
Το χειρότερο όμως ήταν, οτι είχεν επιδοθή και στη μαγεία. Ασχολείτο πολύ με την μαγική τέχνη, η οποία είχε πέραση την εποχή εκείνη, λόγο της ειδωλολατρίας. Είχε καταστή διάσημος μάγος της εποχής του. Πήγε μάλιστα και στη Αντιόχεια, που άκμαζε τότε στα γράμματα και με την ονομασία " Συριάδες Αθήναι", έδειξε τις ικανότητες του.
Πως όμως από ειδωλολάτρης και μάγος, έφτασε να γίνη Χριστιανός και Άγιος; Σ' αυτό συντέλεσε το παρακάτω γεγονός...
2.Η Παρθένος Ιουστίνα
Από την Αντιόχεια κατήγετο η Αγία Ιουστίνα. Αυτή ήτανε κόρη ενός ιερέα των ειδώλων που ονομαζότανε Αιδέσιος. Η Ιουστίνα είχε μεν καλή καρδιά και προαίρεση, αλλά σαν ειδωλολάτρισσα, που ήτανε κι εκείνη στην αρχή, είχε πολλά αγκάθια, διότι ακολουθούσε την ασέβεια των γονιών της. Όσο μεγάλωνε στην ηλικία, τόσο γινώτανε και πιό γνωστική. Επειδή δε ήτανε καλοπροαίρετη, ο Θεός τη φώτισε, ώστε να βρή την πραγματική θεογνωσία, να πιστέψη στον μόνο Αληθινό Θεό και να περιφρονή την ειδωλολατρική θρησκεία.
Την βοήθησε σ' αυτό πολύ κι ένας διάκονος από την Αντιόχεια, που ονομαζόταν Πραΰλιος. Από αυτόν άκουσε για την ενανθρώπιση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αυτός εξηγούσε το Μυστήριο της ένσαρκου οικονομίας, το πως δηλαδή οικονόμησε ο Θεός τα πράγματα, για να σώση τον κόσμο απο τον θάνατο της αμαρτίας, με το να γίνη άνθρωπος και να πάρη στον ώμο τους τους μετανοημένους. Εξηγούσε ακόμη πως γεννήθηκε, πως έζησε ο Κύριος, τι δίδαξε, ποιά ήταν τα θαύματα Του, πως σταυρώθηκε, πως ετάφη και τέλος πως αναστήθηκε.
Τ' άκουσε αυτά η Ιουστίνα και στερεώθηκε στην Πίστη του Χριστού. Επιθυμούσε όμως να διδαχθή φανερά την χριστιανική θρησκεία, αλλά επειδή έταν νέα και παρθένα, ντρεπότανε. Γι' αυτό πήγαινε κρυφά στην Εκκλησία, να ακούει θεία λόγια.
Δεν πέρασε όμως πολύς καιρός και είπε στην μητέρα της την Κληδονία:
- Δεν μου λες μητέρα, γιατί πιστεύουμε σ' αυτούς τους θεούς, που είναι αναίσθητοι και χειροποίητοι; Ξέρεις τους Γαλιλαίους ( Χριστιανούς); Αυτοί είναι σπουδαίοι και δυνατοί, διότι μόλις κανείς από αυτούς φανεί, οι δικοί μας θεοί τρέμουν και φεύγουν, σαν κλέφτες. Και είναι πράγματι κλέφτες, διότι κλέβουν την τιμή, που πρέπει να προσφέρουμε στον Θεό και κολάζουν τις ψυχές μας.
Η μητέρα της τ' άκουσε αυτά, αλλά δεν σκόπευε ν' αφήση τα είδωλα. Τα είπε όμως στον άντρα της. Κι' αυτό, γιατί φοβότανε μήπως εκείνος το μάθη ξαφνικά και σκοτώση την κόρη του. Ο πατέρας της, ο Αιδέσιος, όταν τ' άκουσε, άρχισε να αμφιβάλλη για τους θεούς του. Ήταν νύκτα και όταν κοιμήθηκε, είδε τον Χριστό μέσα σ' Αγγέλους. Του έκαμε νεύμα και του είπε:
- Έλα σε Μένα και θα σου χαρίσω την Βασιλεία των Ουρανών.
Όταν ξύπνησε, δεν ήθελε καμμιά άλλη απόδειξη, για να πιστέψει στον Χριστό. Πήρε, λοιπόν, την γυναίκα του και την κόρη του Ιουστίνα και πήγε στον Επίσκοπο, που τον λέγανε Όκτατο. Ο Επίσκοπος σαν άκουσε την οπτασία του, τον δέκτηκε και έπειτα από λίγο τους βάπτισε όλους.
Ο Αιδέσιος, ο πατέρας της Ιουστίνας, χειροτονήθηκε. Και από ιερέας των ειδώλων, έγινε Ιερέας του Θεού του Υψίστου και Ιερουργός των θείων Μυστιρίων. Έζησε έπειτα καθαρή και θεάρεστη ζωή. Έζησε δε έτσι ενάμισυ χρόνο και πήγε στον Κύριο, τον Οποίο αγάπησε ολόψυχα. Έπειτα από λίγο καιρό κοιμήθηκε και η μητέρα της Ιουστίνας.
3. Τα μάγια του Κυπριανού δεν πιάνουν στην Ιουστίνα
Η παρθένος Ιουστίνα, έμεινε, βεβαίως, ορφανή από πατέρα και μητέρα, αλλά επρόκοπτε κάθε ημέρα στις αρετές.
Αφωσιώθηκε ολόψυχα στον Χριστό και το έργο Του. Έτρεχε στους αρρώστους, που προσπαθούσε ν' ανακουφίζη. Εργαζόταν μαζί με άλλες κοπέλλες για να τις κατηχή και να τις φέρει κοντά στον Χριστό. Διέδιδε παντού τον λόγον Του Θεού. Από όλες τις αρετές περισσότερο υπερείχε η σεμνότητα και η αγνότητα της. Αγωνιζότανε να κρατηθή αμόλυντη και καθαρή από κάθε σαρκικό ρύπο και ένοχο λογισμό.
Ο φθονερός διάβολος δεν μπορούσε να την αφήση απολέμητη. Και να τι της έκαμε: Υπήρχε την εποχή εκείνη κάποιος νέος γραμματισμένος. Ήταν από ευγενή οικογένεια και αρκετά πλούσιος. Δυστυχώς όμως ήτανε ακόλαστος και ακράτητος στις σαρκικές ηδονές. Αυτός είδε επανειλημμένος την παρθένα Ιουστίνα, που πήγαινε Εκκλησία. Πληγώθηκε τότε η καρδιά του από το κάλλος της, αν και η μακαρία εκείνη παρθένος, αγωνιζότανε να μαραίνη την ομορφιά της.
Ο νέος αυτός της έκανε νεύματα, της έλεγε επαίνους και γλυκόλογα, της πρότεινε να την πάρη γυναίκα του. Αλλά η Ιουστίνα είχε δοθή στον Νυμφίο Χριστό και απέκρουσε μ' επιμονή τον νεαρό Αγλαΐδα.
Ο Αγλαΐδας δεν σταμάτησε ως εκεί. Μαζί με μερικούς φίλους του, επεχείρησε να την απαγάγη βιαίως. Έτρεξαν όμως οι συγγενείς της οπλισμένοι και εκείνος, όταν τους είδε φοβήθηκε, κι έφυγε ντροπιασμένος.
Η παρθένος, στην επιμονή του τον έφτυνε και τον απέκρουε. Αλλά ο Αγλαΐδας και πάλι δεν απογοητεύτηκε. Από το πάθος του έρωτα έκανε κι άλλες πανουργίες κρυφά. Τέλος κατέφυγε στον μεγάλο τότε μάγο Κυπριανό, ο οποίος, όπως είπαμε, είχε σπουδάσει την φιλοσοφία και την μαγική τέχνη στην εντέλεια, και ο οποίος βρισκόταν στην Αντιόχεια για να δείξη τις ικανότητες του.
- Σε παρακαλώ, του είπε ο Αγλαΐδας, θέλω να κάμης μάγια, για να πετύχω τον σκοπό μου. Θέλω η Ιουστίνα να γίνη δική μου, και γω θα σου δώσω, όσα χρήματα και χρυσάφι θέλεις. Αλλοιώτικα θ' αυτοκτονίσω ( Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έγραψε εγκώμιο στον Μέγα Κυπριανό. Εκεί αναφέρει οτι εραστής της Ιουστίνης ήταν αυτός ο ίδιος ο Κυπριανός και όχι άλλος) .
Ο Κυπριανός του το υποσχέθηκε. Πήρε τότε τα μαγικά του βιβλία και έκαμε τα μάγια του, καλώντας μαγικά πνεύματα. Κατόπιν, με ένα δοχείο γεμάτο, ραντίσανε απ' έξω το σπίτι της παρθένου Ιουστίνης. Ήτανε δε βέβαιος, πως τα μάγια θα πιάσουν. Άλλωστε πίστευε οτι δεν υπήρχε κανένα έργο που να μην μπορεί να το κάνει. Το να κάμη λοιπόν μια κοπέλλα να αγαπήση ένα νέο, το θεωρούσε ευκολώτατο. Κι όμως την Ιουστίνα δεν την πιάσανε τα μάγια του.
Τα μεσάνυχτα η Χριστιανή παρθένος, όπως είχε συνήθεια κάθε βράδυ, ξύπνησε, για να προσευχηθή. Αισθανότανε όμως κάτι περίεργες επιθυμίες. Και οι κακές αυτές επιθυμίες μέσα της άναβαν και φούντωναν. Τότε αυτή αντιστάθηκε στις επιθυμίες και πολεμούσε με την προσευχή. Έκαμε και το σημείο του Σταυρού, που είναι φοβερό όπλο εναντίον των δαιμόνων. Με αυτόν λοιπόν τον τρόπον, απαλλάχτηκε και ηρέμησε η Χριστιανή κοπέλλα από τους λογισμούς και τις πονηρές επιθυμίες.
Επειδή όμως είδε ο Κυπριανός, οτι δεν πέτυχε τον σκοπό του, μεταχειρίσθηκε κι άλλες μαγείες. Έκαμε δηλαδή και άλλα μάγια δυνατώτερα. Αλλά και πάλι δεν μπόρεσε να κάμη τίποτε. Στο τέλος έβαλε όλες του τις μαγικές δυνάμεις. Κάλεσε τα μεγαλύτερα πονηρά πνεύματα και ισχυρότερα, χωρίς πάλι να επιτύχη τίποτε.
Τελευταίο απ' όλα ο σατανάς με τον οποίον είχεν συνεργασίαν και επικοινωνία ο Κυπριανός, μεταχειρίσθηκε τον εξής πανούργον τρόπον:
Παρουσιάσθηκε στην Ιουστίνα σαν καλή και ευσεβής γυναίκα. Κατάφερε δε να πάρη την παρθένο και να πάνε στο σπίτι της, για να αλληλοβοηθούνται στην πνευματική ζωή και στην αρετή, σαν καλές πνευματικές αδελφές.
Σε μιά όμως συζήτηση περί παρθενίας της είπε με τρόπο η γυναίκα εκείνη:
- Για πες μου σε παρακαλώ, αν όλες οι γυναίκες έμεναν παρθένες, τότε κατ' ανάγκη δεν θα χανόντανε οι ανθρώποι από τον κόσμο;
Μόλις άκουσε αυτά η Ιουστίνα, κατάλαβε την πλεκτάνη του δαίμονα και με την προσευχή και το σημείο του Σταυρού, τον έκαμε να εξαφανισθή!!
4. Ο Κυπριανός μετανοεί
Η αποτυχία αυτή του Κυπριανού, τον έκανε να εξετάση τι ήτανε αυτή η κοπέλλα η Ιουστίνα, που δεν την πιάνανε τα μάγια. Τότε έμαθε, οτι ήτανε Χριστιανή και με τη δύναμη του Σταυρού συνέτριβε κάθε δαιμονική ενέργεια. Τότε λοιπόν, εννόησε, οτι οι Χριστιανοί, έχουν μεγαλύτερη δύναμη από την δική του. Και οτι τους πιστούς Χριστιανούς δεν τους πιάνουν τα μάγια. Παρακολούθησε κατόπιν και αυτός την Ιουστίνα και θαύμασε την αρετή της.
Τέλος αποφάσισε κι αυτός να προσέλθη σ' αυτή την θρησκεία, η οποία είχε τέτοια δύναμη και η οποία αναδεικνύει τόσον ενάρετους ανθρώπους.
Ο Κυπριανός, έβλεπε, οτι η Εκκλησία και πριν δια μέσου των οργάνων Της, έρριχνε τα δίχτυα Της, για να τον τραβήξει στην Πίστη του Χριστού και την αντέκρουε. Τώρα όμως που είδε οτι η δύναμη των πονηρών πνευμάτων, με τα οποία συνεργαζόταν, ήταν ανίσχυρη μπροστά στους Χριστιανούς, αποφάσισε να αρνηθή την ειδωλολατρία και την μαγική τέχνη και να προχωρήση οριστικά στον Χριστιανισμό. Τον βοήθησε κι ένας Ιερέας ο Καικίλιος, από τον οποίον και πήρε το ίδιο όνομα κατά την βάπτιση του σαν Χριστιανός τώρα.
Μάζεψε έπειτα όλα τα μαγικά του βιβλία και όλα τα είδωλα, τα αγάλματα των ειδωλολατρικών θεών. Τα έφερε και τα έκαψε μπροστά στον Επίσκοπο. Πώλησε έπειτα τα υπάρχοντα του και τα χρήματα τα έδωσε στην Εκκλησία για τους φτωχούς και για τις ανάγκες Της. Αποτραβήχτηκε στη συνέχεια αμέσως στην μοναξιά. Δόθηκε στην μελέτη των Αγίων Γραφών και των εκκλησιαστικών συγγραφέων. Περισσότερο προτιμούσε τον Τερτυλλιανό.
Πέρασε έτσι το στάδιο του κατηχούμενου. Αναστέναζε και έκλαιε για την προηγούμενη του αμυαλωσύνη. Προσευχότανε ακατάπαυστα στο Θεό. Μούσκευε το προσκέφαλο του από τα δάκρυα της μετανοίας. Δεν τολμούσε ν' αναφέρη τ' όνομα του Θεού από ταπεινοφροσύνη, διότι σκεπτόταν τις αμαρτίες του, που είχε κάνει μπροστά στα μάτια του Θεού.
Το Μέγα Σάββατο του 246 μ.Χ. όλη τη νύχτα προσευχόταν και έκλαιε. Το πρωί πήγε στην Εκκλησία. Στον όρθρο άκουσε το ψαλμικό " Είδες Κύριε, μη παρασιωπήσης Κύριε, μη φύγεις απ' εμένα και να καταλαβαίνει το παιδί μου το αγαπητό, το οποίο ευαρέστησα". Επίσης άκουσε κι εκείνο που λέει " Ο Χριστός μας εξαγώρασε απο την κατάρα του νόμου, αφού έγινε ο ίδιος κατάρα για χάρη μας".
Αυτά που άκουσε, του δώσανε θάρρος, οτι ο Θεός τον δέχεται. Τότε ειρήνευσε η ψυχή του. Την ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου αξιώθηκε να βαπτισθή. Ήτανε 35 χρονών τότε, και η χαρά που αισθάνθηκε ήταν απερίγραπτη.
5. Χειροτονείται
Έπειτα από ένα μήνα, χειροτονήθηκε με τη σειρά αναγνώστης, υποδιάκονος και διάκονος. Δέχθηκε από τον Θεό θείαν έμπνευση και δύναμη εναντίον των παθών. Του δόθηκε από τον Θεό και ειδική Χάρη εναντίων των δαιμόνων, να λύνη δηλαδή τα μάγια και να διώχνη τους δαίμονες, τους οποίους είχε υπηρετήσει προηγουμένος.
Οι ειδωλολάτρες προσπαθήσανε με τους ιερείς τους και τους λόγιους τους να τον αποσπάσουνε από την νέα Πίστη του, αλλά η Πίστη του στο Χριστό ήτανε τόσο μεγάλη, που του είχε γεμίσει όλη του τη ζωή και όλη του την ύπαρξη. Ήταν έτοιμος, για την Πίστη του Χριστού ν' αγωνισθή και να πεθάνη.
Εργαζότανε εντατικά, για την εξάπλωση και πιό πέρα. Μέσα στην πόλη της Καρχηδόνας δίδασκε τους νέους που ποθούσαν μιά ανώτερη επιστημονική μάθηση. Σε συναθροίσεις, που γινόντανε μέσα στα σπίτια, ακουγότανε η φωνή του Κυπριανού, που παρακινούσε τους πιστούς να δοθούν ολόψυχα στην Πίστη του Χριστού.
Ένα έτος μετά το άγιο Βάπτισμα δέχεται, έπειτα από επίμονη απαίτηση όλων, να γίνει ιερέας. Τότε λοιπόν έγινε και ο καθημερινός διδάσκαλος του ποιμνίου του. Ο άμβωνας αστράπτει και βροντά. Κατακτά και στερεώνει τις ψυχές με τα λόγια του, αλλά και με την πύρινη πίστη του.
Έπειτα από δύο χρόνια, το 248 μ.Χ., πέθανε ο Επίσκοπος Καρχηδόνος Δονάτος. Όλοι ζητούσανε, για επίσκοπο τον Κυπριανό. Ο Κυπριανός αισθανότανε, οτι υπήρξε αμαρτωλός προτήτερα και οτι πολύ του ήτανε που έγινε και Ιερέας. Βεβαίως, το Βάπτισμα τον είχε καθαρίσει τελείως. Εκείνα τ' αμαρτήματα, που είχε κάμει τότε, ήτανε ασφαλώς κωλύματα για την Ιερωσύνη και για την Αρχιερωσύνη. Αλλά επειδή γίνανε πριν από το Βάπτισμα ήτανε καθαρός από αυτά.
Για να αποφύγη, λοιπόν, κρύφτηκε σ' ένα φιλικό του σπίτι. Μαθέφτηκε όμως το σπίτι εκείνο και ο λαός ώρμησε και το περικύκλωσε. Απαιτούσε επίμονα από τον Κυπριανό να δεχτή την Επισκοπική χρειροτονία.
- Εγώ τους έλεγε, είμαι νεόφυτος. Μόλις πριν δύο χρόνια βαπτίστηκα. Άλλωστε υπάρχουν άλλοι, που είναι αρχαιότεροι και καλύτεροι από μένα. Αυτούς να κάνετε.
Ο λαός όμως απειλούσε να τον αρπάξη δια της βίας. Αναγκάστηκε στο τέλος να ενδώση. Και σε ηλικία 37 χρονών χειροτονήθηκε Επίσκοπος Καρχηδόνας.
6. Η δράση του
Καραγίνεται τώρα, σαν Επίσκοπος, και εκτελεί με πολύ ζήλον τα ποιμαντικά του καθήκοντα. Με τη δύναμη των λόγων του, με τις επιστολές του, και με τον θεοφιλή και ενάρετο βίον του οδήγησε αναρίθμητους άπιστους στον Χριστό. Τότε και την ευγενή παρθένον Ιουστίνα, την έκαμε διάκονο της Εκκλησίας του Χριστού. Αυτή προτήτερα λεγόταν Ιούστα, αλλά κατά την χειροτονία της, της δόθηκε το όνομα Ιουστίνα και την συναρίθμησε με τους διακόνους της Εκκλησίας. Την έκαμε μάλιστα και ηγουμένη των ασκητριών της Καρχηδόνας, κι αυτή τους φερότανε σαν μητέρα τους.
Η φήμη του Κυπριανού ξαπλώθηκε, όχι μόνο στην Καρχηδόνα, αλλά και σ' όλη τη Δύση και την Ανατολή. Έπειτα από δύο χρόνια, από τότε που έγινε Αρχιερέας, το 250μ.Χ. ξέσπασε εντίων των Χριστιανών της Καρχηδόνας ο Διωγμός από τον Δέκιο. Στα αμφιθέατρα της Καρχηδόνας έριχναν τους Χριστιανούς οι ειδωλολάτρες στα άγρια θηρία για να τους εξαλείψουν μ' αυτόν τον απάνθρωπο τρόπο.
" Και ο Κυπριανός να ριχτή στα λιοντάρια".
Οι αρχές τον ζητούσανε παντού, αλλά δεν τον εύρισκαν. Ο Κυπριανός κατέφυγε κάπου και από εκεί έδινε τις οδηγείες του. Κρύφτηκε όχι διότι φοβότανε τον θάνατο που θα του έδινε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου, αλλά διότι είχε υπόψιν του εκείνο που είπε ο Κύριος " Όταν από μιά πόλη σας καταδιώκουν να φεύγετε στην άλλη".
Από εκεί, όπως είπαμε, σαν καλός ποιμένας, φρόντιζε για το ποίμνιο του. Το στήριζε συνεχώς με τις επιστολές του. Από εκεί επίσης αγωνιζόταν για να εξαλείψη εξ ολοκλήρου το πνεύμα της ειδωλολατρίας.
Ο Κυπριανός μετά από περισσότερο από ένα χρόνο επέστρεψε στην Καρχηδόνα, το 251 μ.Χ. μετά το Πάσχα.
7. Στον καιρό της πανώλης
Το 252 μ.Χ. εξερράγη νέος διωγμός εναντίον των Χριστιανών, από τον αυτοκράτορα Γάλλο. Οι Χριστιανοί φυλακίζονταν και βασανίζονταν σε σκληρά μαρτύρια. Ο Κυπριανός νουθετούσε τους πιστούς και τους παρακινούσε να σκέφτονται μόνο την ουράνια δόξα και να θέλουν τα μαρτύρια από τα ξίφη, τις φωτιές και τα θηρία. Αυτά, έλεγε, μας φέρνουν την μακαριότητα. Με μεγάλο, αλλά πρόσκαιρο πόνο, μας χαρίζουν την αιώνια Βασιλείαν των Ουρανών.
Συγχρόνως με τον διωγμό, προέκυψε και η επιδημία της ανίατης τότε ασθένειας πανώλης. Συμφωρά μεγάλη! Πέθαιναν κατά χιλιάδες στην Καρχηδόνα. Οι ανθρώποι φεύγανε από την πόλη για να σωθούνε. Άλλοι πέφτανε στους δρόμους και στα σπίτια τους μισοπεθαμένοι. Κανένας δεν τους κοίταζε. Κανένας δεν φρόντιζε τους ασθενείς. Κανένας δεν έθαβε τα πτώματα, τα οποία σάπιζαν μέσα στην πόλη και την γεμίζανε με φρίκη και μολυσμό.
* * *
Τότε ο Κυπριανός, μάζεψε τους Χριστιανούς και τους είπε να δείξουν την χριστιανική τους Αγάπη. Να την δείξουν όχι μόνο στους άλλους Χριστιανούς αλλά και στους διώκτες και εχθρούς τους, τους ειδωλολάτρες. Πράγματι οι Χριστιανοί συγκέντρωσαν χρήματα και προμήθειες και με αυτοθυσία ριχτήκανε στην περιποίηση των αρρώστων και την ταφή των νεκρών, χωρίς να φοβούντε μην κολλήσουν κι αυτοί την ανίατη αυτή αρρώστια. Και όπως τους είπε ο Κυπριανός, περιποιούνταν όχι μόνο τους Χριστιανούς, αλλά και τους διώκτες τους, τους ειδωλολάτρες. Κινούμενοι από την αγάπη του Χριστού δεν φοβούνταν τον θάνατο. Βοηθούσανε όλους ανεξαιρέτος πιστούς και άπιστους. Τι ύψος αγάπης! Αυτή την αγάπη μόνο στους οπαδούς του Χριστού τη βρίσκει κανείς. Πουθενά αλλού! Αυτή η στάση των Χριστιανών έκαμε και αυτούς τους εθνικούς να θαυμάσουν και να τους εκτιμήσουνε.
* * *
Κάποτε πολλοί ληστές μπήκανε στην χώρα της Νομαδικής. Συλλάβανε πολλούς Χριστιανούς και τους πήρανε αιχμαλώτους. Οι Επισκόποι ειδοποίησαν για τούτο το συμβάν τον Κυπριανόν στην Καρχηδόνα. Εκείνος τότε παρακίνησε τους Χριστιανούς και όλοι συνείσφεραν για την απελευθέρωση των αιχμαλώτων. Συγκεντρώθηκε έτσι ένα μεγάλο ποσό. Με αυτό εξαγοράσανε τους αιχμαλώτους.
8. Αντιμέτωπος με τον Πάπα
Ο Κυπριανός αντιστάθηκε και στον Πάπα Στέφανο. Ο Πάπας υποσύριζε, οτι το Βάπτισμα των αιρετικών είναι έγκυρο. Οι Επίσκοποι όμως της Ανατολής υποστηρίζανε, οτι είναι άκυρο και οτι, όσοι είναι βαπτισμένοι από αιρετικούς, να ξαναβαπτίζωνται. Ο Κυπριανός συμφωνούσε με την γνώμη των Ανατολικών και όχι του Πάπα.
Ο Πάπας ήθελε να αφορίση τον Κυπριανό. Τότε ο Κυπριανός συγκάλεσε τρείς τοπικές Συνόδους στην Καρχηδόνα: Την πρώτη, το 255μ.Χ. την δεύτερη το 258μ.Χ. και την τρίτη πάλι το ίδιο έτος. Η κάθε μια με συμμετοχή 30, 79 και 87 Επισκόπων αντίστοιχα. Στην τρίτη Σύνοδο βγήκε κανόνας, που ορίζει, οτι όλοι οι βαπτισμένοι από αιρετικούς πρέπει να ξαναβαπτίζωνται. Διότι το βάπτισμα των αιρετικών είναι άκυρο. Αυτό ήταν αντίθετο από εκείνο που υπεστήριζε ο Πάπας, αλλά ο Κυπριανός κοίταζε την Ορθοδοξία και όχι τι θα πη ο Πάπας. Δεν τον αναγνώριζε βλέπετε, από τότε αλάθητο τον Πάπα ούτε σαν παγκόσμιο Επίσκοπο. Τον ελέγχει μάλιστα για " το σκληρόν πείσμα του αδελφού μας Στεφάνου".
9. Ο Κυπριανός και η Ιουστίνα απτόητοι στα μαρτύρια
Το 257 μ.Χ. ο αυτοκράτωρας Ουαλεριανός κίνησε νέον διωγμό εναντίων των Χριστιανών. Τον Κυπριανόν τον εξώρισε στην επαρχιακή πόλη Κούροβιν. Μόλις άλλαξε ο ανθύπατος της Καρχηδόνας, ο Κυπριανός επανήλθε από την εξορία, προς μεγάλη χαρά του ποιμνίου του.
Έπειτα από λίγο μερικοί σατανοκίνητοι και ασεβείς καταγγείλανε τον Άγιο. " Ο Κυπριανός είπαν, με τις μαγείες του, με τους λόγους του και με τα γραφόμενα του, πείθει τους ανθρώπους ν' αρνούνται τους μεγάλους θεούς. Αυτός πιστεύει στο Χριστό και βρίζει άφοβα και περιγελά τους θεούς μας."
Ο ανθύπατος διέταξε τότε να φέρουν τον Κυπριανό στην πόλη Ιτήκην, όπου βρισκόταν, για να τον δικάση. Ο Κυπριανός όμως κρύφτηκε και δεν πήγε. Ήθελε να χύση το αίμα του στην Καρχηδόνα, στην Εκκλησία και στον τόπο, όπου έχυσε τόσους ιδρώτες και εκοπίασε για την πίστη του Χριστού τόσο πολύ.
Γι' αυτό, όταν κατόπιν γύρισε ο ανθύπατος στην Καρχηδόνα, ο Κυπριανός παρουσιάσθηκε αυθορμήτως μπροστά του.
Μαζί του επίσης παρουσιάσθηκε και η παρθένος Ιουστίνα. Ήτανε αποφασισμένοι να μαρτυρίσουν. Η Ιουστίνα με την καθοδήγηση του Κυπριανού είχε αναλώσει την ζωή της στην υπηρεσία του Χριστού και του πλησίον. Ιδιαίτερα είχε εργασθεί για την αγνότητα των παρθένων και την εξάπλωση του Χριστιανισμού.
Ο Τύραννος κάθισε στο βήμα και είπε στον Κυπριανό:
- Εσύ είσαι ο διδάσκαλος των Χριστιανών; Και αφού ήσουνα Εθνικός προτήτερα, πως τώρα κηρύττεις τον Εσταυρωμένον;
- Εγώ, του αποκρίθηκε ο Άγιος, είχα μεγάλο ζήλο προτήτερα στη σπουδή. Διάβασα πολύ την φιλοσοφία και όλες τις άλλες επιστήμες, καθώς και τα μαγικά βιβλία. Δεν βρήκα όμως καμμιά ωφέλεια πραγματική από όλα αυτά. Στη συνέχεια του διηγήθηκε πως έγινε Χριστιανός με την υπόθεση της Ιουστίνας. Επειδή λοιπόν, του είπε, οι δαίμονες φοβούνται τον Εσταυρωμένον και επειδή τα είδωλα σας είναι απάτη και ψέμα και ένας μόνο είναι ο Αληθινός Θεός, ο Χριστός, που μπορεί να σώση τον άνθρωπο, γι' αυτό και γω, πίστεψα και πιστεύω στο Χριστό!
Και η Ιουστίνα επίσης, ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό.
Ο Άρχοντας τότε θύμωσε. Και επειδή δεν μπορούσε να τους αντιμετωπίση με τα λόγια και να τους κάνει ν' αρνηθούνε, διέταξε να κρεμάσουν τον Άγιο και να του ξεσχίσουν τις σάρκες. Την δε Αγία την κτυπούσανε στο πρόσωπο μανιασμένα. Την ώρα όμως, που την κτυπούσανε, αυτή έλεγε δυνατά:
- Δόξα Εσύ ο Θεός. Σ' ευχαριστώ που με αξίωσες να βασανίζωμαι, για το Όνομα Σου το Άγιο.
Του Αγίου Κυπριανού του ξεσχίσανε το σώμα. Αυτός όμως στεκότανε γενναίος και μιλούσε με τέτοια ανδρεία και μακαριότητα, ώστε οι παριστάμενοι άπιστοι φωτίζονταν στην Πίστη του Χριστού.
Μεταξύ των άλλων έλεγε, ο Κυπριανός στον κόμη και τα εξής:
- Ανόητε, και ανάξιε της Βασιλείας των Ουρανών, για την οποίαν εγώ θέλω να πάσχω! Γιατί δεν βλέπεις το Αληθινό Φως και γιατί δεν αφήνεις το σκοτάδι;
- Επειδή, αποκρίθηκε ο τύραννος, νομίζεις τα βάσανα κέρδος, εγώ θα σου τα πολλαπλασιάσω για να ευγνωμονής πιο πολύ και για να χαρής περισσότερο. Τότε διέταξε να κλείσουνε στη φυλακή τον Κυπριανό και την Ιουστίνα, στο Φροντιστήριο το λεγόμενο της Τερεντίνης. Οι Χριστιανοί, εκείνη την νύκτα μείνανε άγρυπνοι γύρω από την οικία εκείνη.
10. Μέσα στο πυρακτωμένο τηγάνι
Την άλλη μέρα φέρανε τους Αγίους, για δεύτερη εξέταση. Ο τύραννος τώρα τους μίλησε με ημερότητα και καλωσύνη.
- Μην θελήσετε να πιστεύετε άνθρωπο νεκρόν και να θυσιάσετε την ζωή σας για Εκείνον που δεν μπόρεσε να φυλάξη την δική Του ζωή.
- Εσύ, του είπαν οι Άγιοι, δεν ξέρεις, οτι χωρίς θάνατο δεν έρχεται η αθανασία. Ούτε μπορείς να καταλάβης το Μυστήριο Του Χριστού, που με την τριήμερη ταφή Του νίκησε τον θάνατο. Αλλά εσύ είσαι τυφλός και σκοτεισμένος στο μυαλό, ώστε να μην καταλαβαίνεις τα μεγάλα και τα υψηλά. Και αφού είσαι εγωιστής, δεν θέλεις να καταλάβεις.
Έπειτα από αυτά άναψε η οργή του τυράννου και διέταξε να κάψουν πολύ ένα μεγάλο τηγάνι και να τους πετάξουν μέσα. Πρώτος ο Άγιος Κυπριανός πήδησε άφοβα μέσα σ' αυτό. Είδε όμως την Ιουστίνα, που δείλιαζε. Το κατάλαβε από το αργό της περπάτημα. Τότε την δυνάμωνε από μέσα από το πυρακτωμένο τηγάνι λέγοντας της:
- Θυμίσου, παιδί μου, τα προηγούμενα κατορθώματα σου. Θυμίσου, πως νίκησες τους δαίμονες και πως και μένα ελευθέρωσες από την απιστία. Θάρρος, για να μην τα χάσης όλα.
Από τα λόγια αυτά, πήρε θάρρος η Ιουστίνα, έκαμε τον σταυρό της και πήδησε πάνω στο κατακόκκινο από τη φωτιά σιδερένιο τηγάνι. Ο Θεός όμως τους φύλαξε και δεν καήκανε. Λες και πατούσανε πάνω σε τριαντάφυλλα δροσερά.
Βλέποντας αυτά ο τύραννος, έλεγε, οτι πρόκειται περί μαγείας. Ένας δε συγκάθεδρος του κριτού, ονομαζόμενος Αθανάσιος είπε:
- Εγώ θα αποδείξω τώρα την αδυναμία του Χριστού σου. Αμέσως προσευχήθηκε στον Δία και στον Ασκληπιό, για να τον βοηθήσουνε και πήδησε ο ανόητος στη φωτιά. Αλλά ψήθηκε ο δυστυχής και έχασε έτσι και τούτη τη ζωή.
Οι Άγιοι μείνανε αρκετή ώρα μέσα στο τηγάνι, χωρίς όμως να πάθουν τίποτε. Η φωτιά σεβότανε τον Δεσπότη και Δημιουργό, για τον Οποίον έπασχαν οι Άγιοι. Ο κριτής τώρα έβλεπε από το ένα μέρος αυτά τα παράδοξα. Αλλά και από το άλλο λυπόταν πολύ, για τον θάνατο του Αθανασίου. Γι' αυτό κάλεσε ένα συγγενή του, που τον λέγανε Τερέντιο και τον συμβουλεύτηκε ιδιαιτέρως, τι να κάμη. Εκείνος του είπε:
- Μακρυά απ' αυτούς. Διότι η δύναμη του Χριστού είναι ακατανίκητη. Εκείνο που σε συμβουλεύω είναι να αναφερθής στο βασιλιά.
11. Στον τόπο του μαρτυρίου
Στο τέλος ο ανθύπατος Γαλέριος έβγαλε την εξής απόφαση:
" Ο Κυπριανός και η Ιουστίνα αυθαδίασαν προς τους θεούς και ούτε με δώρα ούτε με τιμωρίες δεν αλλαξοπίστησαν,. θανατώθηκαν με ξίφος"
Μόλις ακούσανε την απόφαση οι Άγιοι, χάρηκαν πολύ. Ο Κυπριανός μάλιστα φώναξε: " Με την χάρη του Θεού". Κατόπιν τους πήραν έξω από την πόλη, κοντά σ' ένα ποτάμι για να τους θανατώσουν. Έτρεξε και πολύ πλήθος, για να δουν το τέλος αυτών των φημισμένων Αγίων.
Από τον τόπον όμως της εκτελέσεως, περνούσε καβάλα στ' άλογο του τότε, τυχαίως, κάποιος, που λεγότανε Θεόκτιστος. Αυτός ήτανε καλόψυχος και μόλις είδε τον Άγιο που τον πηγαίνανε για θάνατο, φώναξε:
- Άδικα θανατώνετε άνθρωπο καθαρό και ενάρετο.
Σαν άκουσε αυτό ο επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος, που λεγότανε Φέλβιο και ήταν συγκάθεδρος του ηγέμονος, θύμωσε. Ώρμησε επάνω του και τον έρριξε κάτω από το άλογο του και τον σκότωσε. Έτσι εκείνη την ημέρα αναδείχτηκε και τρίτος μάρτυρας του Θεού.
Μόλις φθάσανε στον τόπο της εκτελέσεως προσευχήθηκε ο Άγιος για την ειρήνευση της Εκκλησίας και όλου του κόσμου. Ο σοφός Κυπριανός φοβήθηκε την γυναικεία αδυναμία και παρακάλεσε τους δήμιους να αποκεφαλίσουν πρώτα την Ιουστίνα. Πράγματι, πρώτη έλαβε το μακάριο τέλος η Αγία Ιουστίνα. Κατόπιν ο Άγιος Κυπριανός έδωσε εντολή να δώσουν στον δήμιο εικοσι πέντε χρυσά νομίσματα. Στη συνέχεια του δέσανε τα χέρια και τα μάτια και ο δήμιος του έκοψε την τίμια κεφαλή του. Ήτανε 14η Σεπτεμβρίου του 268 μ.Χ.
Το τίμιο αίμα του χύθηκε πάνω σε σεντόνια, τα οποία οι Χριστιανοί επίτηδες τα είχανε απλώσει. Με αυτόν τον τρόπο οι τρισμακάριστοι έλαβαν το στεφάνι του μαρτυρίου και τώρα ευφραίνονται για πάντα στην Βασιλειά του Θεού.
Τα λείψανα των Αγίων φυλάγανε με προσοχή για να μην τα πάρουνε οι Χριστιανοί. Μερικοί όμως ευλαβείς, που είχαν έλθει από τη Ρώμη, παραμονέψανε και μόλις είδαν, οτι αποκοιμήθηκαν οι φρουροί, τα πήρανε κρυφά και γυρίσανε στη Ρώμη. Εκεί τα δωρήσανε σε κάποια επίσημη γυναίκα, που είχε συγγένεια με τον Κλαύδιο Καίσαρα. Αυτή λεγότανε Ματρώνα και το επώνυμο της ήταν Ρουφίνα, εκείνη επίσης μεγάλωσε τον Άγιο Μάμα.
Κατόπιν το λείψανο δόθηκε σ' άλλη γυναίκα. Έκαμνε αναρίθμητες θεραπείες σ' όσους καταφεύγανε με πίστη στον Άγιο. Μετά το θάνατο του, το όνομα του Αγίου Κυπριανού ήτανε σεβαστό όχι μόνο στους Χριστιανούς αλλά και στους ειδωλολάτρες.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΛΥΝΕΙ ΜΑΓΙΑ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ
Ο Αγιος Κυπριανός ήτανε, όπως είπαμε, μάγος και υπηρέτισε με την μαγεία τον Σατανά. Τώρα όμως έλαβε την χάρη από τον Θεό, για την μετάνοια του και την αγία του ζωή, να διώχνει τους δαίμονες και να λύνη τα μάγια.
Ο Άγιος Κυπριανός έγραψε πολλά συγγράμματα και 87 επιστολές. Αρχιεράτευσε 10 χρόνια, τα οποία ήταν σε μιά εποχή τρικυμιώδη και δύσκολη. Έγραψε μάλιστα και την πασίγνωστη προσευχή "για λύση μαγίων". Μου έλεγε ένας, αξιωματικός, που υπέφερε και πονούσε από την επήρεια των μαγιών, οτι η μόνη ανακούφιση του ήτανε, όταν διάβαζε τις ευχές αυτές.
Ο έρωτας του Σατανά
Στη Λαμία υπήρχε μια οικογένεια ευκατάστατη. Τον γιό της ζήτησε κάποια γαμπρό για την κόρη της. Δεν ταίριαζαν όμως οι οικογένειες και η κόρη είχε κακό χαρακτήρα. Η οικογένεια του νέου την απέκρουε και ο νέος ούτε να την ακούση ήθελε. Η μητέρα την νέας αυτής κατέφυγε τότε στα μάγια.
Ξαφνικά ο νέος κατελήφθη από παράφορον έρωτα προς την κοπέλλα και επέμεινε να την πάρη. Ο παρέρας του τον εμπόδιζε. Αλλά εκείνος, χωρίς να ακούση κανένα, την πήρε.
Την εποχή εκείνη πρωτοεξέδόθη το βιβλίον " Υπάρχουν Μάγια;" και έπεσε στα χέρια κάποιου από τη Λαμία. Όταν διάβασε σκέφτηκε αμέσως το ανωτέρο γεγονός. Πήγε και το έδωσε στον πατέρα του νέου. Όταν ο πατέρας το διάβασε, κάλεσε Ιερέα, και έκαμε Αγιασμό στο σπίτι του και διάβασε τις ευχές στο γιό του.
Και το αποτέλεσμα: Αμέσως ο νέος απαλλάχτηκε από την σατανική επηρεια! Λυθήκανε τα μάγια. Εμίσησε την κοπέλλα και την έδιωξε!
Από τα δόντια του Χάρου
Το 1966, ένας νεαρός 29 ετών, αθλητής ποδοσφαίρου, από την Αθήνα, έφθασε στο χείλος του τάφου. Ήταν θύμα μαγείας.
Ο νέος αυτός ζήτησε σε γάμο μιά σεμνή και καλήν κόρην. Άλλη όμως αντίζηλος που είχε σατανικό φθόνο, κατέφυγε σε μάγισσα για να τρελλάνη και να θανατώση τον νέον.
Τα μάγια έπιασαν στον νέον. Κι αυτό, διότι δεν είχε δεσμό ο νεαρός με τα Μυστήρια της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Άρχισε πρώτα να μην θέλη την εργασία του και διέλυσε το μεγάλο του κατάστημα. Δεν ήθελε να βλέπη τους οικείους του και στο τέλος υπέφερε από φρικτούς πονοκεφάλους. Έφθασε μάλιστα στο σημείο να επιχειρήση ν' αυτοκτονήση. Έτρεχαν οι δικοί του σε γιατρούς για δυό μήνες. Αλλά τίποτε δεν μπορούσαν να κάμουν. Πράγματι! Σ' αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορεί να προσφέρη τίποτα η επιστήμη.
Στην απόγνωση της η μητέρας του νέου, κακώς βέβαια, τρέχει σε μέντιουμ. Το μέντιουμ τις είπεν οτι πάσχει από μάγια. Της ανέφερε και το πρόσωπο, που τα έκανε, καθώς και το μέρος της αυλής όπου βρίσκονταν θαμμένα τα οστά που χρησιμοποιήθηκαν στα μάγια. Πράγματι σκάψανε και τα βρήκανε. Πρέπει στο σημείο αυτό να τονίσουμε οτι ο Σατανάς κάνει μερικές περίεργες αποκαλύψεις μόνο και μόνο για να στερεώση τον άνθρωπο στην πλάνη. Δεν μπορεί όμως να θεραπεύση τίποτα...
Πέρασαν δύο μήνες από τότε, που ο νέος άρχισε να υποφέρη. Δεν μπορούσε να κοιμηθή στο διάστημα αυτό. Για δεκαπέντε ημέρες δεν έφαγε τίποτα.
Στις 16 Ιουλίου, ημέρα Σάββατο, έφθασε στα πρόθυρα του θανάτου. Άρχισε να μην αισθάνεται και μελάνιασε το πρόσωπο του. Θρήνος, κλάμα και κοπετός στο σπίτι του δυστυχισμένου νέου. Η χήρα μητέρα του λιποθύμησε βλέποντας πως χάνει το παιδί της.
Σ' αυτή την φοβερή κατάσταση το βάζουν σε ένα γρήγορο αυτοκίνητο και τον πήγανε σχεδόν αναίσθητο στο Μοναστήρι του Αγίου Κυπριανού, που είναι στη Φυλή Αττικής. Ήταν ηλιοβασίλεμα και μια απέραντη ησυχία απλωνότανε στο Μοναστήρι. Η ησυχία αυτή διαλύεται από το φρενάρισμα του γρήγορου αυτού αυτοκινήτου, τους θρήνους των φίλων του νέου και της αδελφής του που τον συνώδευαν. Λέγουν το ιστορικό του και το Ησυχαστήριο βυθίστηκε σε θλίψη από την τραγική αυτή κατάσταση.
Τον φέρνουν μέσα στον Ναό και ο Ιερέας της Μονής αρχιζει την ανάγνωση των ευχών. Άρχισε η πάλη με τον διάβολο. Αχ, πόσο αυτή την στιγμή θα έπρεπε να ήταν εκεί όλοι οι άπιστοι! Με την αντίδραση που δημιουργούσε ο διάβολος από τους εξορκισμούς ο ασθενής κραύγαζε:
" Φθάνει πια... Δεν αντέχω..."
Αυτό συνέχιζε κατά την διάρκεια των εξορκισμών, που κράτησαν μιά και μισή ώρα.
Προτού ακόμη γίνη η απόλυση, ο Άγιος Κυπριανός έκαμε το θαύμα του. Ξαφνικά υποχωρεί η μαυράδα από το πρόσωπο του νέου. Ησυχάζει και ζητάει να κοιμηθεί. Άγνωστος του ήταν ο ύπνος εδώ και δύο μήνες τώρα. Κοιμήθηκε μέχρι το πρωί της Κυριακής που τον ξύπνησαν οι καμπάνες της Μονής, χτυπώντας χαρμόσυνα για το θαύμα του Αγίου που έγινε για δόξαν του Θεού.
Έγινε τελείως καλά και όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχικά. Διότι εξωμολογήθικε. Για πρώτη δε φορά στη ζωή του και κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων.
Την 22αν Ιουλίου, έφυγε υγιέστατος για το σπίτι του δοξάζοντας τον Θεό, τιμώντας τον Άγιο Του και καταισχύνοντας τους μιαρούς δαίμονας. Μετά από μιά εβδομάδα έκαμε επισήμως τους αρραβώνες του με την κοπέλα, που είχε δώσει λόγον προτού ασθενήση. Μετά από ένα μήνα περίπου παντρεύτηκαν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
ΠΩΣ ΛΥΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΜΑΓΙΑ
Στα πρώτα χρόνια της ζωής μου, όταν άκουγα για μάγια, τα θεωρούσα ανοησίες. Έλεγα, οτι αυτά τα παραδέχονται μόνο οι προληπτικοί άνθρωποι και οι δεισιδαίμονες και οι βλαμμένοι στο νου. Όταν όμως χειροτονήθηκα και έγινα πνευματικός, είδα πολλά γεγονότα μαγείας αδιαμφισβήτητα, που μ' έκαναν ν' αναθεωρήσω και να παραδεχτώ, οτι υπάρχουν και παραϋπάρχουν μάγια.
Για να διαφωτίσω και να προφυλάξω τους πιστούς από την τυραννία των μαγιών, έγραψα πριν από τρία χρόνια το βιβλίο " Υπάρχουν Μάγια;". Ε, λοιπόν! κανείς δεν φανταζόταν, οτι το βιβλίο αυτό θα έπιανε τόσο. Η κυκλοφορία του είναι καταπληκτική και η ωφέλεια, που έφερε, μεγάλη. Αυτό αποδεικνύει οτι υπάρχει πολύς πόνος από τα μάγια.
Δεν λύνονται με τον Σατανά
Τα μάγια είναι ομολογουμένως μια μεγάλη πληγή της κοινωνίας από την οποία υποφέρει πολύς κόσμος. Αλλά το δυστύχημα είναι, οτι οι ανθρώποι δεν καταφεύγουν εκεί που μπορούν να σωθούν.
Δυστυχώς, είναι γνωστό, οτι πολλοί ανόητοι, καταφεύγουνε, όχι στην Εκκλησία, που μπορεί να τους λύση τα μάγια, αλλά στο σατανά, στους μάγους, στις μάγισσες, στα μέντιουμ κ.τ.λ. που μ' αυτούς δένονται περισσότερο με τα μάγια τους. Διότι τα πρόσωπα στα οποία πηγαίνουν στις μάγισσες, τα μέντιουμ, είναι τέλεια όργανα του σατανά. Τα σπίτια τους είναι κατοικίες του πονηρού. Ξεγελιώνται βεβαίως μερικοί που βλέπουν εκεί μέσα εικώνες θρησκευτικές, οι οποίες βρίσκονται εκεί για να τους ξεγελούν και να τους παραπλανήσουν. Και ενώ οι δυστυχείς πηγαίνουν για να λυθούν από τα μάγια, δένονται χειρότερα με μάγια.
Μεγαλύτερη φυσικά βλακεία, από το να πάη κανείς στο σατανά για να τον λύση, δεν υπάρχει. Γιατί ο σατανάς ποτέ δεν κάνει καλό.
" Αν ένα βασίλιο μοιρασθεί, ερημώνεται, και αν ο σατανάς βγάζει έξω τον σατανάν, τότε σιμαίνει ήλθε το τέλος του", είπεν ο Κύριος.
Και, εάν προς στιγμή φανή, πως κάνει καλό, και φέρνει κάποιαν ανακούφιση, αυτό είναι για δόλωμα, για να σου πάρει την καρδιά και την ψυχή. Θα σου κάμη κάποιαν ανακούφιση προς στιγμή, για να του δώσεις την εμπιστοσύνη σου. Και τότε θα σου πάρη την ψυχή και θα σε βασανίζη και σε τούτη τη ζωή και στην άλλη την μεγάλη, την αιώνια.
Μόνο με την Εκκλησία λύνονται τα μάγια
Ε, λοιπόν! Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να καταφεύγει κανείς, όχι στον σατανά, αλλά μονάχα στην Εκκλησία. Διότι μόνο η Εκκλησία μας έχει την δύναμη να λύνη τα μάγια και κανείς άλλος. Η αγία μας Εκκλησία έχει τις σχετικές ευχές, και τις οποίες διαβάζουνε οι Ιερείς. Οι Ιερείς άλλωστε είναι ταγμένοι σ' αυτό ακριβώς το έργο και είναι μεσίτες μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Είναι διάδοχοι των Αποστόλων και οι αντιπρόσωποι του Θεού.
Τους έδωσε ο Θεός κατά την ώρα της χειροτονίας τους την Θείαν Χάρη Του. Αυτή ακριβώς η Θεία Χάρις, που έχουν μέσα τους οι Ιερείς, είναι αυτή που " τα ελλειπή αναπληρή και τα ασθενή θεραπεύη". Μπροστά σ' αυτή φεύγει ο σατανάς.
Αυτές οι ευχές, του Αγίου Κυπριανού και τις άλλες τις Εκκλησίας μας, θα τις βρούνε οι Ιερείς μας και όποιος άλλος θέλει, στο τέλος αυτού του κειμένου.
Προσοχή, όμως! Ουδέποτε πρέπει να πάη paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
![Βρήκαν το μπουντρούμι του Κόμη Δράκουλα; [photos]](https://images.newsnowgreece.com/109/1093392/vrikan-to-mpountroumi-tou-komi-drakoula-photos-1-124x78.jpg)
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Βρήκαν το μπουντρούμι του Κόμη Δράκουλα; [photos]
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
