2018-01-28 09:08:38
Με αφορμή την "εσχατολογική" πορεία του Βασίλη Στεφανάκου προς το προδιαγεγραμμένο μοιραίο και τις αναμενόμενες μετεξιλίξεις στο βασίλειο της νύχτας, το bloko.gr, προχωρά
στην αναδημοσίευση σειράς από άρθρα με συνεντεύξεις και επιστημονικές αναλύσεις που φιλοξενήσαμε στις σελίδες μας, ως αντιδάνειο της πολύ προσεκτικής και συνάμα διαφωτιστικά εξαιρετικής δουλειάς που παρήχθη από τον καθηγητή Αντώνη Μαγγανά και τη συνεργάτη του εγκληματολόγο, Δέσποινα Σβουρδάκου.
Προσέξτε τις αναφορές στους δάσκαλους και στις σχολές πολεμικών τεχνών σε ότι αφορά στη μετάπλαση και στη διαμόρφωση της νέας κάθε φορά γενιάς των πολεμιστών της νύχτας. Γρήγορο κι εύκολο κέρδος, γυναίκες, ποτά, αναγνώριση, αλλά και συντομο τέλος.
Σας παραθέτουμε το πρώτο μέρος του συνολικού, επίτομουθ θα λέγαμε αφηγήματος που δημοσιεύσαμε στις 10 Ιουνίου 2015 υπό τον τίτλο "Πολεμικές τέχνες και έγκλημα, Ο φυλακισμένος για συμβόλαια θανάτου γιος πυγμάχου στρατιωτικού αφηγείται..."
Με ξεχωριστή "έπαρση", το bloko.gr παρουσιάζει το συγγραφικό- ερευντικό επιστημονικό έργο του καθηγητή εγκληματολογίας Αντώνη Μαγγανά και της στενής συνεργάτη του, διδάκτορος εγκληματολογίας Δέσποινας Σβουρδάκου, πάνω σε μια πρωτότυπη ανάλυση που και αυτή βασίζεται στα συμπεράσματα που προέκυψαν μέσα από τις συνεντεύξεις φυλακισμένων κακοποιών.
Σήμερα, μας παραθέτουν την αλληλεπίδραση που ενίοτε ασκούν οι πολεμικές τέχνες στον αυτοματισμό του αυτοκαθορισμού ως πειθαναγκασμό μελών της παρανομίας.
Όπως πάντα, προηγείται το προλογικό σημείωμα του κ. Μαγγανά και στη συνέχεια το κύριο μέρος της συνέντευξης που πήρε η κ. Σβουρδάκου, από ακόμα ένα ... "διακεκριμένο" στέλεχος της ελληνικής μαφίας.
Στο σκληρό χώρο της εγκληματικότητας το πέρασμα από το ‘νόμιμο’ στο ‘παράνομο’ μπορεί να γίνει πολύ εύκολα. Πολλές παράμετροι (οικογενειακές συνθήκες, παρέες, ιδιοσυστασία) μπορεί να παίξουν σημαντικό ρόλο διευκολύνοντας αυτό το πέρασμα. Ο χώρος των πολεμικών τεχνών είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος. Χρησιμοποιώντας νόμιμα τη βία μπορείς πολύ εύκολα να ‘ξεπεράσεις τα όρια’. Από την άλλη η γνώση των πολεμικών τεχνών καθίσταται πολύ χρήσιμη για να μην πω αναγκαία σε μια κοινωνία όπως η σημερινή όπου η χρήση βίας αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής ζωής. Για το λόγο αυτό ο ρόλος του ‘δασκάλου’ πολεμικών τεχνών είναι ιδιαίτερα σημαντικός αλλά και δύσκολος. Πρέπει να μεταδώσει σωστά τη φιλοσοφία των π.τ, το πότε μπορούν να χρησιμοποιηθούν σωστά και ποια τα όρια στη χρήση τους σύμφωνα με το νόμο. Για να διδάξει όλα αυτά ένας δάσκαλος πρέπει να έχει πολλές και σύνθετες ικανότητες εκτός από την προσωπική ακεραιότητα και εντιμότητα.
Αντώνης Μαγγανάς
Ο E.Fattah στο βιβλίο «Θυματολογία και όψεις θυματοποίησης», διαχωρίζει τη βία σε οργανική και εκφραστική. Η οργανική βία είναι το μέσο που οδηγεί στην επίτευξη ενός σκοπού. Τέτοιο είδος βίας εκδηλώνεται σε παράνομες ενέργειες όπως είναι η ληστεία, η εκβίαση και η ομηρία. Από την άλλη πλευρά εκφραστική βία χρησιμοποιείται για να εκδηλωθούν συναισθήματα όπως ο θυμός, το μίσος και η οργή.1
Οι πολεμικές τέχνες,-αν απουσιάζει ο αυτοέλεγχος και το ΖΕΝ-πνευματική καλλιέργεια- είναι τρόπος με τον οποίο κάποιος μπορεί να επιβληθεί, χρησιμοποιώντας τις πρακτικές του γνώσεις και τεχνικές πάνω σε ανθρώπους και αντικείμενα. Με τη χρησιμοποίηση των π.τ. μπορεί να προκληθούν μικρές ζημιές ως και τα πιο βίαια εγκλήματα.
Α.Β «Έχουμε γυρίσει όλη την Ελλάδα με την οικογένεια λόγω του μπαμπά. Ήταν στρατιωτικός και κάθε λίγο και λιγάκι μετακομίζαμε. Ξέρεις, οι στρατιωτικοί έχουν πολλές μεταθέσεις και οι οικογένειές τους υποφέρουν γιατί συνέχεια αλλάζουν σπίτι, σχολείο και δεν μπορούν να δημιουργήσουν φιλίες εύκολα. Ο μπαμπάς μου ήταν πολύ σκληρός. Αυταρχικός. Ποτέ δεν έκανε διάλογο, μόνο ν'αποφασίζει ήξερε. Ήταν βέβαια άντρας με αρχές, αλλά τί να το κάνεις; Άμα δεν ξέρεις να πλησιάζεις το παιδί σου; Ο μπαμπάς, για να βάζω μυαλό και να γίνω σωστό άτομο στην κοινωνία, έβγαζε την "Αλφα-Ταφ" και με μελάνιαζε στο ξύλο, η αν δεν την έβρισκε, έβγαζε τη ζωστήρα και με ράπιζε. Αν και οι γονείς μου δεν ζουν πια, τα σκέφτομαι συνέχεια και στεναχωριέμαι. Δεν είναι το ξύλο. Είναι ο τρόπος και το μελάνιασμα γινόταν στη ψυχή και όχι στο σώμα μου. Χτυπούσε και τη μαμά. Βέβαια... Υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας ατέλειωτες φορές. Η μανούλα μου... Την λάτρευα και την λατρεύω. Ήταν το χρυσό πάπλωμά μου. Πάντα με προστάτευε από τον μπαμπά και ήταν δίπλα μου. Όμως τί να το κάνεις; Και αυτή θύμα ήταν, ίσως και το μεγαλύτερο. Φαντάσου πως μεγάλωσα. Ξύλο εγώ, ξύλο η μαμά. Τι και αν ήταν στρατιωτικός; Τι και αν είχε κοινωνική θέση υψηλή; Η αλήθεια ποιά ήταν; Να μας "χαρίζει" πόνο, κλάμα και δυστυχία. Ξέρεις εκείνα τα χρόνια δεν ήταν εύκολο να χωρίσεις, δεν ήταν της μόδας τα διαζύγια όπως σήμερα. Τότε, αν κάποια γυναίκα χώριζε, ήταν δακτυλοδεικτούμενη. Έκανε υπομονή η μαμά, τί άλλο θα μπορούσε να κάνει;
Οικονομικό πρόβλημα δεν είχαμε έντονο. Δεν μπορώ να πω ότι στερήθηκα, αλλά ούτε ότι είχα τα πάντα. Μια μέτρια κατάσταση. Στο σχολείο τα πήγαινα καλά, δεν είχα πρόβλημα. Το μόνιμο πρόβλημά μου ήταν η συμπεριφορά του πατέρα μου. Σε κάποια φάση το "έλυσα". Πήγε πάλι να απλώσει το χέρι του και "παίξαμε μπουνιές", ήρθαμε στα χέρια. Ε... Αυτό ήταν, από τότε άλλαξαν τα πράγματα και οι ρόλοι μας. Ήταν κάτι που δεν το ήθελα, στενοχωρήθηκα, όμως δεν μου δινε άλλη επιλογή. Έπρεπε Ο μπαμπάς μου ήταν πυγμάχος και είχε περάσει και από διάφορες σκληρές μονάδες του στρατού. Είχε ασχοληθεί με πολεμικές τέχνες και ήταν αυτός που με παρότρυνε να πάω σε ντόντζο. Ανέκαθεν βέβαια ήμουν αθλητικός τύπος. Ήθελα να κάνω πολεμικές τέχνες, μου φάνηκε καλή ιδέα. Έτσι και έγινε.Πήγα Τ.Κ. Ντ, καλό αλλά λίγο έξω από την πραγματικότητα, δεν είχε πολύ ξύλο, δεν ήταν αρκετά σκληρό. Καταλαβαίνεις πως το λέω; Στο δρόμο άμα πλακωθείς, δεν την βγάζεις "καθαρή" με Τ.Κ.Ν, πρέπει να ξέρεις από ξύλο του δρόμου, βρωμόξυλο. Βέβαια, μια οι ταινίες του Μπρους Λη, μια ο δάσκαλος με τις φιγούρες... Ε... Πωρώθηκα! Είναι κάτι που θα σε κρατήσει, θα σε παθιάσει. Όμως, εκεί μπορεί να χάσεις το "παιχνίδι". Ν'αρχίσεις να το χρησιμοποιείς για το παραμικρό και να καβαλήσεις το καλάμι, όπως κάνουν οι περισσότεροι. Μαθητές και δάσκαλοι, νομίζουν ότι με τις μπουνιές τους να π… τον κόσμο. Όμως πάντα υπάρχει και ένας πιο δυνατός και πιο έξυπνος από μας. Αυτοί το ξεχνάνε και παρασύρονται. Ευτυχώς, εγώ δεν έπεσα σ'αυτήν την παγίδα. Συνέχισα το σχολείο , μετά πέρασα και στο πανεπιστήμιο και σπούδασα. Εντάξει, καλά τα καράτε και η φυσική κατάσταση και η εμφάνιση αλλά τί να τα κάνεις αν δεν έχεις πνευματικά όπλα;
Η μόρφωση είναι το καλύτερο λάκτισμα.
Σωστό.
Σωστό, αλλά πόσοι το έχουν καταλάβει; Τέλος πάντων... Μετά το πανεπιστήμιο η ζωή κύλησε κανονικά. Φαντάρος και μετά δουλειά. Ήμουν ασφαλιστής. Δεν μπορώ να πω ότι ήμουν ευχαριστημένος από τα λεφτά που έβγαζα. Παντρεύτηκα κιόλας και τα πράγματα έγιναν πιο δύσκολα. Μέναμε λίγο έξω από την Αθήνα στην Ελευσίνα. Εκεί πήγα γυμναστήριο και έβαζα γάντια. Το γύρισα στο μπόξινγκ και στο κικ μπόξινγκ. Σαφώς ήταν καλύτερο από το Τ. Κ. Ντ.. Η καλύτερα, είναι πιο αληθινό. Αγγίζει την πραγματικότητα. Αυτό το μπαμ-μπουμ σου δείχνει τι εστί τσακωμός. Τρως μπουκέτα, δίνεις κλωτσιές, μπουνιές, ματώνεις. Αυτή είναι η αλήθεια του δρόμου. Σε κάνει να τσαντίζεσαι, ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, θες τον άλλον να τον "κατεβάσεις", να τον βγάλεις νοκ άουτ. Εγωισμός και ζωώδη ένστικτα. Βέβαια, έχω γνωρίσει και άτομο που ασχολείται με Τ. Κ. Ν. και είναι σκληρός και ψυχρός δολοφόνος. Στην κυριολεξία... Ποιά φιλοσοφία και ποιά ανωτερότητα; Αυτός το μόνον που δεν έχει είναι η ανατολική φιλοσοφία. Ξέρεις τι πάει να πει δολοφόνος; Τους ανθρώπους τους βλέπει σαν συμβόλαια. Είναι συμβόλαια γι'αυτόν Ποιόν μου είπαν να σκοτώσω; Τον τάδε; Ποιός είναι; Αυτός. Μπαμ. Μπαμ. Πάρτα. Νεκρός. Δεν ξέρει, ούτε τον νοιάζει ποιός είναι ο άλλος, αν έχει οικογένεια. Γιατί θα τον "τελειώσει". Τίποτα... Πήρα τόσα... Μπαμ. Βέβαια, είναι από τους μεγαλύτερους μπράβους. Μπλεγμένος με νύχτα, γυναίκες, όπλα, ναρκωτικά. Τα πάντα κάνει. Συν τις πολεμικές τέχνες. Οι συνεργάτες του ανήκουν και αυτοί στην ελίτ της εγκληματικότητας. Αυτοί που κυνηγάνε οι αστυνομικοί και γίνεται χαμός για πάρτη τους. Είναι "ομαδούλα" ξέρεις.
Καλό είναι να τα γράψεις αυτά στη διατριβή σου, να ξέρουν οι γονείς τη σκοτεινή πλευρά των πολεμικών τεχνών. Καλό είναι αυτό που κάνεις. Μπλέχτηκα πολύ εύκολα. Ενθουσιάστηκα από την έντονη ζωή και το εύκολο χρήμα. Έρχεσαι σε επαφή με όλα τα "καλά" παιδιά! Καρατέκα, μποξέρ, φουσκωτούς. Όλοι έχουν το ίδιο "λουκ" και "στυλ". Περπατάνε κορδωτά με τσαμπουκά, πιστεύουν ότι κάποιοι είναι. Ότι έχουν εξουσία. Όμως μυαλό και ψυχή; Δεν υπάρχει καθόλου. Στην ουσία είναι θύματα. Γιατί; Μα βγάζουν το "φίδι απ' την τρύπα" και μετά πληρώνουν και γι' αυτό. Είτε με τη ζωή τους, είτε με τη στέρηση της ελευθερίας τους. Πάνε τσακώνονται για το παραμικρό γιατί πιστεύουν ότι αυτό είναι μαγκιά. Δεν υπάρχει διάλογος. Απλά εκφράζουν τον κατώτερό τους εαυτό. Οι πολεμικές τέχνες στη θεωρία είναι τρόπος ζωής. Στην πράξη, είναι από τις κυριότερες μορφές βίας. Όλοι όσοι γνωρίζουν ένα στυλ δίνουν σημασία μόνον στη σωματική τους διάπλαση, χωρίς να ενδιαφέρονται για το πνεύμα τους, για το μυαλό τους. Δεν δίνουν "τροφή" στο πνεύμα. Μιλάμε τώρα για την αφάνταστη ελαφρότητα.
Για τους δασκάλους;
Ο δάσκαλος είναι πρότυπο και φυσικά αρκετοί από αυτούς το εκμεταλλεύονται . Παίρνουν τους μαθητές οι οποίοι είναι πωρωμένοι και θέλουν σαν τρελοί να αποδείξουν τι αξίζουν και να επισφραγίσουν τον ανδρισμό τους. Αρκετοί είναι χωμένοι στη νύχτα και μπλέκουν και τους άλλους. Το εύκολο κέρδος, βλέπεις. Βγάζουν "πρωταθλητές" στη νύχτα! Είναι προκαθορισμένη πορεία : Πανεπιστήμιο (Κορυδαλλός) ή χώμα. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν παιδιά που έχουν ξεφύγει από αυτή τη μοίρα. Τα ξέρουν και οι ίδιοι. Το περιμένουν. Ξέρουν ότι κάποια στιγμή δεν θα υπάρχουν, ότι θα τους σκοτώσουν με δόλιο τρόπο! Όμως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα! Δεν μπορούν να ξεφύγουν. Είτε γιατί θέλουν να εκδικηθούν αυτούς που τους πούλησαν είτε γιατί είναι έτσι οι καταστάσεις που το ένα φέρνει το άλλο και αυτοί είναι απλοί θεατές της εξέλιξης των γεγονότων και της ζωής τους.
Τί προτείνεις για τον τρόπο διδασκαλίας;
Ο δάσκαλος να διδάσκει και τις αξίες και τα ήθη, τα οποία τείνουν να εκλείψουν και που σίγουρα δεν θα τα βρεις στον κόσμο της νύχτας. Το μόνο που δεν θα βρεις είναι αυτό : Αξίες, αρχές και αξιοπρέπεια! Όλα τ'άλλα σου προσφέρονται απλόχερα : Γυναίκες, ποτά... Όπλα... Ξέρεις... Όπως στα έργα! Ο δάσκαλος εκτός από τις τεχνικές, πρέπει να σμιλεύει και την προσωπικότητα των μαθητών. Είναι υπεύθυνος απέναντι στους γονείς και στην κοινωνία. Να δίνει συμβουλές και με τη συμπεριφορά του να αποτελεί πρότυπο προς μίμηση, για καλό... Και όχι προς αποφυγή! Έτσι θα υπάρχουν λιγότερα θύματα. Πίστεψε ότι υπάρχουν καλά παιδιά με προοπτικές τέλειες. Και όμως τους παρασύρουν και παρατούν σπουδές, δουλειά και βγαίνουν να δουλέψουν νύχτα. Καταστρέφονται! Οι ίδιοι δεν ξέρουν τι τους περιμένει. Ξέρω εγώ παιδί που αντί για να πάει στην Αγγλία για μεταπτυχιακά, μπλέχτηκε τόσο. Κικ μπόξερ. Τώρα δεν ξέρω τι έχει απογίνει. Σκέψου. Δύο φίλοι με τις ίδιες γνώσεις, από πολύ καλές οικογένειες με λεφτά πολλά. Ο ένας έγινε πιλότος και ο άλλος νυκτόβιος. Ο πρώτος δεν ασχολήθηκε με πολεμικές τέχνες, ο δεύτερος; Ασχολήθηκε και έκανε καριέρα στη νύχτα δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα. Παράλληλα με τα "τόλιο τσάκι".
1. Στο βιβλ. Β.Αρτινοπούλου-Α.Μαγγανάς Θυματολογία και όψεις θυματοποίησης Αθήνα, Νομική Βιβλιοθήκη, 1996, σελ.171.
_
bloko
στην αναδημοσίευση σειράς από άρθρα με συνεντεύξεις και επιστημονικές αναλύσεις που φιλοξενήσαμε στις σελίδες μας, ως αντιδάνειο της πολύ προσεκτικής και συνάμα διαφωτιστικά εξαιρετικής δουλειάς που παρήχθη από τον καθηγητή Αντώνη Μαγγανά και τη συνεργάτη του εγκληματολόγο, Δέσποινα Σβουρδάκου.
Προσέξτε τις αναφορές στους δάσκαλους και στις σχολές πολεμικών τεχνών σε ότι αφορά στη μετάπλαση και στη διαμόρφωση της νέας κάθε φορά γενιάς των πολεμιστών της νύχτας. Γρήγορο κι εύκολο κέρδος, γυναίκες, ποτά, αναγνώριση, αλλά και συντομο τέλος.
Σας παραθέτουμε το πρώτο μέρος του συνολικού, επίτομουθ θα λέγαμε αφηγήματος που δημοσιεύσαμε στις 10 Ιουνίου 2015 υπό τον τίτλο "Πολεμικές τέχνες και έγκλημα, Ο φυλακισμένος για συμβόλαια θανάτου γιος πυγμάχου στρατιωτικού αφηγείται..."
Με ξεχωριστή "έπαρση", το bloko.gr παρουσιάζει το συγγραφικό- ερευντικό επιστημονικό έργο του καθηγητή εγκληματολογίας Αντώνη Μαγγανά και της στενής συνεργάτη του, διδάκτορος εγκληματολογίας Δέσποινας Σβουρδάκου, πάνω σε μια πρωτότυπη ανάλυση που και αυτή βασίζεται στα συμπεράσματα που προέκυψαν μέσα από τις συνεντεύξεις φυλακισμένων κακοποιών.
Σήμερα, μας παραθέτουν την αλληλεπίδραση που ενίοτε ασκούν οι πολεμικές τέχνες στον αυτοματισμό του αυτοκαθορισμού ως πειθαναγκασμό μελών της παρανομίας.
Όπως πάντα, προηγείται το προλογικό σημείωμα του κ. Μαγγανά και στη συνέχεια το κύριο μέρος της συνέντευξης που πήρε η κ. Σβουρδάκου, από ακόμα ένα ... "διακεκριμένο" στέλεχος της ελληνικής μαφίας.
Στο σκληρό χώρο της εγκληματικότητας το πέρασμα από το ‘νόμιμο’ στο ‘παράνομο’ μπορεί να γίνει πολύ εύκολα. Πολλές παράμετροι (οικογενειακές συνθήκες, παρέες, ιδιοσυστασία) μπορεί να παίξουν σημαντικό ρόλο διευκολύνοντας αυτό το πέρασμα. Ο χώρος των πολεμικών τεχνών είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος. Χρησιμοποιώντας νόμιμα τη βία μπορείς πολύ εύκολα να ‘ξεπεράσεις τα όρια’. Από την άλλη η γνώση των πολεμικών τεχνών καθίσταται πολύ χρήσιμη για να μην πω αναγκαία σε μια κοινωνία όπως η σημερινή όπου η χρήση βίας αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής ζωής. Για το λόγο αυτό ο ρόλος του ‘δασκάλου’ πολεμικών τεχνών είναι ιδιαίτερα σημαντικός αλλά και δύσκολος. Πρέπει να μεταδώσει σωστά τη φιλοσοφία των π.τ, το πότε μπορούν να χρησιμοποιηθούν σωστά και ποια τα όρια στη χρήση τους σύμφωνα με το νόμο. Για να διδάξει όλα αυτά ένας δάσκαλος πρέπει να έχει πολλές και σύνθετες ικανότητες εκτός από την προσωπική ακεραιότητα και εντιμότητα.
Αντώνης Μαγγανάς
Ο E.Fattah στο βιβλίο «Θυματολογία και όψεις θυματοποίησης», διαχωρίζει τη βία σε οργανική και εκφραστική. Η οργανική βία είναι το μέσο που οδηγεί στην επίτευξη ενός σκοπού. Τέτοιο είδος βίας εκδηλώνεται σε παράνομες ενέργειες όπως είναι η ληστεία, η εκβίαση και η ομηρία. Από την άλλη πλευρά εκφραστική βία χρησιμοποιείται για να εκδηλωθούν συναισθήματα όπως ο θυμός, το μίσος και η οργή.1
Οι πολεμικές τέχνες,-αν απουσιάζει ο αυτοέλεγχος και το ΖΕΝ-πνευματική καλλιέργεια- είναι τρόπος με τον οποίο κάποιος μπορεί να επιβληθεί, χρησιμοποιώντας τις πρακτικές του γνώσεις και τεχνικές πάνω σε ανθρώπους και αντικείμενα. Με τη χρησιμοποίηση των π.τ. μπορεί να προκληθούν μικρές ζημιές ως και τα πιο βίαια εγκλήματα.
Α.Β «Έχουμε γυρίσει όλη την Ελλάδα με την οικογένεια λόγω του μπαμπά. Ήταν στρατιωτικός και κάθε λίγο και λιγάκι μετακομίζαμε. Ξέρεις, οι στρατιωτικοί έχουν πολλές μεταθέσεις και οι οικογένειές τους υποφέρουν γιατί συνέχεια αλλάζουν σπίτι, σχολείο και δεν μπορούν να δημιουργήσουν φιλίες εύκολα. Ο μπαμπάς μου ήταν πολύ σκληρός. Αυταρχικός. Ποτέ δεν έκανε διάλογο, μόνο ν'αποφασίζει ήξερε. Ήταν βέβαια άντρας με αρχές, αλλά τί να το κάνεις; Άμα δεν ξέρεις να πλησιάζεις το παιδί σου; Ο μπαμπάς, για να βάζω μυαλό και να γίνω σωστό άτομο στην κοινωνία, έβγαζε την "Αλφα-Ταφ" και με μελάνιαζε στο ξύλο, η αν δεν την έβρισκε, έβγαζε τη ζωστήρα και με ράπιζε. Αν και οι γονείς μου δεν ζουν πια, τα σκέφτομαι συνέχεια και στεναχωριέμαι. Δεν είναι το ξύλο. Είναι ο τρόπος και το μελάνιασμα γινόταν στη ψυχή και όχι στο σώμα μου. Χτυπούσε και τη μαμά. Βέβαια... Υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας ατέλειωτες φορές. Η μανούλα μου... Την λάτρευα και την λατρεύω. Ήταν το χρυσό πάπλωμά μου. Πάντα με προστάτευε από τον μπαμπά και ήταν δίπλα μου. Όμως τί να το κάνεις; Και αυτή θύμα ήταν, ίσως και το μεγαλύτερο. Φαντάσου πως μεγάλωσα. Ξύλο εγώ, ξύλο η μαμά. Τι και αν ήταν στρατιωτικός; Τι και αν είχε κοινωνική θέση υψηλή; Η αλήθεια ποιά ήταν; Να μας "χαρίζει" πόνο, κλάμα και δυστυχία. Ξέρεις εκείνα τα χρόνια δεν ήταν εύκολο να χωρίσεις, δεν ήταν της μόδας τα διαζύγια όπως σήμερα. Τότε, αν κάποια γυναίκα χώριζε, ήταν δακτυλοδεικτούμενη. Έκανε υπομονή η μαμά, τί άλλο θα μπορούσε να κάνει;
Οικονομικό πρόβλημα δεν είχαμε έντονο. Δεν μπορώ να πω ότι στερήθηκα, αλλά ούτε ότι είχα τα πάντα. Μια μέτρια κατάσταση. Στο σχολείο τα πήγαινα καλά, δεν είχα πρόβλημα. Το μόνιμο πρόβλημά μου ήταν η συμπεριφορά του πατέρα μου. Σε κάποια φάση το "έλυσα". Πήγε πάλι να απλώσει το χέρι του και "παίξαμε μπουνιές", ήρθαμε στα χέρια. Ε... Αυτό ήταν, από τότε άλλαξαν τα πράγματα και οι ρόλοι μας. Ήταν κάτι που δεν το ήθελα, στενοχωρήθηκα, όμως δεν μου δινε άλλη επιλογή. Έπρεπε Ο μπαμπάς μου ήταν πυγμάχος και είχε περάσει και από διάφορες σκληρές μονάδες του στρατού. Είχε ασχοληθεί με πολεμικές τέχνες και ήταν αυτός που με παρότρυνε να πάω σε ντόντζο. Ανέκαθεν βέβαια ήμουν αθλητικός τύπος. Ήθελα να κάνω πολεμικές τέχνες, μου φάνηκε καλή ιδέα. Έτσι και έγινε.Πήγα Τ.Κ. Ντ, καλό αλλά λίγο έξω από την πραγματικότητα, δεν είχε πολύ ξύλο, δεν ήταν αρκετά σκληρό. Καταλαβαίνεις πως το λέω; Στο δρόμο άμα πλακωθείς, δεν την βγάζεις "καθαρή" με Τ.Κ.Ν, πρέπει να ξέρεις από ξύλο του δρόμου, βρωμόξυλο. Βέβαια, μια οι ταινίες του Μπρους Λη, μια ο δάσκαλος με τις φιγούρες... Ε... Πωρώθηκα! Είναι κάτι που θα σε κρατήσει, θα σε παθιάσει. Όμως, εκεί μπορεί να χάσεις το "παιχνίδι". Ν'αρχίσεις να το χρησιμοποιείς για το παραμικρό και να καβαλήσεις το καλάμι, όπως κάνουν οι περισσότεροι. Μαθητές και δάσκαλοι, νομίζουν ότι με τις μπουνιές τους να π… τον κόσμο. Όμως πάντα υπάρχει και ένας πιο δυνατός και πιο έξυπνος από μας. Αυτοί το ξεχνάνε και παρασύρονται. Ευτυχώς, εγώ δεν έπεσα σ'αυτήν την παγίδα. Συνέχισα το σχολείο , μετά πέρασα και στο πανεπιστήμιο και σπούδασα. Εντάξει, καλά τα καράτε και η φυσική κατάσταση και η εμφάνιση αλλά τί να τα κάνεις αν δεν έχεις πνευματικά όπλα;
Η μόρφωση είναι το καλύτερο λάκτισμα.
Σωστό.
Σωστό, αλλά πόσοι το έχουν καταλάβει; Τέλος πάντων... Μετά το πανεπιστήμιο η ζωή κύλησε κανονικά. Φαντάρος και μετά δουλειά. Ήμουν ασφαλιστής. Δεν μπορώ να πω ότι ήμουν ευχαριστημένος από τα λεφτά που έβγαζα. Παντρεύτηκα κιόλας και τα πράγματα έγιναν πιο δύσκολα. Μέναμε λίγο έξω από την Αθήνα στην Ελευσίνα. Εκεί πήγα γυμναστήριο και έβαζα γάντια. Το γύρισα στο μπόξινγκ και στο κικ μπόξινγκ. Σαφώς ήταν καλύτερο από το Τ. Κ. Ντ.. Η καλύτερα, είναι πιο αληθινό. Αγγίζει την πραγματικότητα. Αυτό το μπαμ-μπουμ σου δείχνει τι εστί τσακωμός. Τρως μπουκέτα, δίνεις κλωτσιές, μπουνιές, ματώνεις. Αυτή είναι η αλήθεια του δρόμου. Σε κάνει να τσαντίζεσαι, ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, θες τον άλλον να τον "κατεβάσεις", να τον βγάλεις νοκ άουτ. Εγωισμός και ζωώδη ένστικτα. Βέβαια, έχω γνωρίσει και άτομο που ασχολείται με Τ. Κ. Ν. και είναι σκληρός και ψυχρός δολοφόνος. Στην κυριολεξία... Ποιά φιλοσοφία και ποιά ανωτερότητα; Αυτός το μόνον που δεν έχει είναι η ανατολική φιλοσοφία. Ξέρεις τι πάει να πει δολοφόνος; Τους ανθρώπους τους βλέπει σαν συμβόλαια. Είναι συμβόλαια γι'αυτόν Ποιόν μου είπαν να σκοτώσω; Τον τάδε; Ποιός είναι; Αυτός. Μπαμ. Μπαμ. Πάρτα. Νεκρός. Δεν ξέρει, ούτε τον νοιάζει ποιός είναι ο άλλος, αν έχει οικογένεια. Γιατί θα τον "τελειώσει". Τίποτα... Πήρα τόσα... Μπαμ. Βέβαια, είναι από τους μεγαλύτερους μπράβους. Μπλεγμένος με νύχτα, γυναίκες, όπλα, ναρκωτικά. Τα πάντα κάνει. Συν τις πολεμικές τέχνες. Οι συνεργάτες του ανήκουν και αυτοί στην ελίτ της εγκληματικότητας. Αυτοί που κυνηγάνε οι αστυνομικοί και γίνεται χαμός για πάρτη τους. Είναι "ομαδούλα" ξέρεις.
Καλό είναι να τα γράψεις αυτά στη διατριβή σου, να ξέρουν οι γονείς τη σκοτεινή πλευρά των πολεμικών τεχνών. Καλό είναι αυτό που κάνεις. Μπλέχτηκα πολύ εύκολα. Ενθουσιάστηκα από την έντονη ζωή και το εύκολο χρήμα. Έρχεσαι σε επαφή με όλα τα "καλά" παιδιά! Καρατέκα, μποξέρ, φουσκωτούς. Όλοι έχουν το ίδιο "λουκ" και "στυλ". Περπατάνε κορδωτά με τσαμπουκά, πιστεύουν ότι κάποιοι είναι. Ότι έχουν εξουσία. Όμως μυαλό και ψυχή; Δεν υπάρχει καθόλου. Στην ουσία είναι θύματα. Γιατί; Μα βγάζουν το "φίδι απ' την τρύπα" και μετά πληρώνουν και γι' αυτό. Είτε με τη ζωή τους, είτε με τη στέρηση της ελευθερίας τους. Πάνε τσακώνονται για το παραμικρό γιατί πιστεύουν ότι αυτό είναι μαγκιά. Δεν υπάρχει διάλογος. Απλά εκφράζουν τον κατώτερό τους εαυτό. Οι πολεμικές τέχνες στη θεωρία είναι τρόπος ζωής. Στην πράξη, είναι από τις κυριότερες μορφές βίας. Όλοι όσοι γνωρίζουν ένα στυλ δίνουν σημασία μόνον στη σωματική τους διάπλαση, χωρίς να ενδιαφέρονται για το πνεύμα τους, για το μυαλό τους. Δεν δίνουν "τροφή" στο πνεύμα. Μιλάμε τώρα για την αφάνταστη ελαφρότητα.
Για τους δασκάλους;
Ο δάσκαλος είναι πρότυπο και φυσικά αρκετοί από αυτούς το εκμεταλλεύονται . Παίρνουν τους μαθητές οι οποίοι είναι πωρωμένοι και θέλουν σαν τρελοί να αποδείξουν τι αξίζουν και να επισφραγίσουν τον ανδρισμό τους. Αρκετοί είναι χωμένοι στη νύχτα και μπλέκουν και τους άλλους. Το εύκολο κέρδος, βλέπεις. Βγάζουν "πρωταθλητές" στη νύχτα! Είναι προκαθορισμένη πορεία : Πανεπιστήμιο (Κορυδαλλός) ή χώμα. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν παιδιά που έχουν ξεφύγει από αυτή τη μοίρα. Τα ξέρουν και οι ίδιοι. Το περιμένουν. Ξέρουν ότι κάποια στιγμή δεν θα υπάρχουν, ότι θα τους σκοτώσουν με δόλιο τρόπο! Όμως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα! Δεν μπορούν να ξεφύγουν. Είτε γιατί θέλουν να εκδικηθούν αυτούς που τους πούλησαν είτε γιατί είναι έτσι οι καταστάσεις που το ένα φέρνει το άλλο και αυτοί είναι απλοί θεατές της εξέλιξης των γεγονότων και της ζωής τους.
Τί προτείνεις για τον τρόπο διδασκαλίας;
Ο δάσκαλος να διδάσκει και τις αξίες και τα ήθη, τα οποία τείνουν να εκλείψουν και που σίγουρα δεν θα τα βρεις στον κόσμο της νύχτας. Το μόνο που δεν θα βρεις είναι αυτό : Αξίες, αρχές και αξιοπρέπεια! Όλα τ'άλλα σου προσφέρονται απλόχερα : Γυναίκες, ποτά... Όπλα... Ξέρεις... Όπως στα έργα! Ο δάσκαλος εκτός από τις τεχνικές, πρέπει να σμιλεύει και την προσωπικότητα των μαθητών. Είναι υπεύθυνος απέναντι στους γονείς και στην κοινωνία. Να δίνει συμβουλές και με τη συμπεριφορά του να αποτελεί πρότυπο προς μίμηση, για καλό... Και όχι προς αποφυγή! Έτσι θα υπάρχουν λιγότερα θύματα. Πίστεψε ότι υπάρχουν καλά παιδιά με προοπτικές τέλειες. Και όμως τους παρασύρουν και παρατούν σπουδές, δουλειά και βγαίνουν να δουλέψουν νύχτα. Καταστρέφονται! Οι ίδιοι δεν ξέρουν τι τους περιμένει. Ξέρω εγώ παιδί που αντί για να πάει στην Αγγλία για μεταπτυχιακά, μπλέχτηκε τόσο. Κικ μπόξερ. Τώρα δεν ξέρω τι έχει απογίνει. Σκέψου. Δύο φίλοι με τις ίδιες γνώσεις, από πολύ καλές οικογένειες με λεφτά πολλά. Ο ένας έγινε πιλότος και ο άλλος νυκτόβιος. Ο πρώτος δεν ασχολήθηκε με πολεμικές τέχνες, ο δεύτερος; Ασχολήθηκε και έκανε καριέρα στη νύχτα δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα. Παράλληλα με τα "τόλιο τσάκι".
1. Στο βιβλ. Β.Αρτινοπούλου-Α.Μαγγανάς Θυματολογία και όψεις θυματοποίησης Αθήνα, Νομική Βιβλιοθήκη, 1996, σελ.171.
_
bloko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«ΝΕΟ ΕΙΔΙΚΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ: ΣΤΗΝ ΚΟΨΗ ΤΟΥ ΞΥΡΑΦΙΟΥ»
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συμβουλές για το ασφαλές παιχνίδι των παιδιών στο σπίτι
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
