2018-02-12 18:37:07
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 8η Φεβρουαρίου 2018
ΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ Ο «ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΣΑΡΚΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΩΝΕΙΑΣ
Υπάρχει μια ενθαρρυντική προοπτική για τον πολύπαθο λαό μας, ο οποίος τον τελευταίο καιρό συνειδητοποίησε επιτέλους, ότι πρέπει να σταματήσει να «τρώει» αδιαμαρτύρητα «σφαλιάρες» από το «σύστημα» και τους κυβερνώντες του.
Τα τελευταία οκτώ χρόνια έσκυψε δουλικά το κεφάλι του και αφέθηκε στη «μοίρα» του. Το «σύστημα» τον έπεισε ότι με την εθελοδουλία του θα «ανακτούσε» τη χαμένη του «ευημερία». Διαδοχικές μειοψηφικές κυβερνήσεις με πλαστές πλειοψηφίες του επέβαλαν τις πλέον εξουθενωτικές λιτότητες και τις πλέον εξευτελιστικές ταπεινώσεις απέναντι στους δανειστές του. Είναι πρωτοφανές το γεγονός ότι σε περίοδο ειρήνης συρρικνώθηκε το ΑΕΠ (ακαθάριστο εγχώριο προϊόν) περισσότερο από 25%!
Με την έντονη προσδοκία της «ανάκτησης» της χαμένης ευημερίας μας, δεχτήκαμε να παραδώσουμε στους αδηφάγους δανειστές και το παραμικρό απομεινάρι του υλικού μας πλούτου, τον οποίο είχαν δημιουργήσει με θυσίες οι πατέρες μας. Μετά από αυτό μας ζητήθηκε να παραδώσουμε και τα εθνικά και πνευματικά μας τιμαλφή. Μας ζητήθηκε να παραχωρήσουμε την ιστορία μας, την παράδοσή μας και την εθνική μας αξιοπρέπεια στο τεχνητό κρατίδιο των βορείων συνόρων μας, για να αποκτήσει εθνική ταυτότητα, την οποία στερείται. Να του χαρίσουμε το εθνικό όνομα της Μακεδονίας μας και δι’ αυτού να του δώσουμε τη δυνατότητα να εγείρει για πάντα αλυτρωτικές αξιώσεις κατά της χώρας μας. Η αριστεροδεξιά συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ανέλαβε, κατά παραγγελία των Η.Π.Α., που διατηρούν τις μεγαλύτερη βάση των Βαλκανίων στα Σκόπια και που ρυθμίζουν τις τύχες της χώρας μας, να δώσει λύση στο σκοπιανό και μάλιστα κατεπειγόντως, λες και το πρόβλημα αυτό είναι της χώρας μας.
Αλλά, μάλλον, η κυβέρνηση λογάριασε «χωρίς τον ξενοδόχο». Νόμιζαν οι κυβερνώντες ότι όπως μέχρι τώρα ο ελληνικός λαός «έτρωγε» αδιαμαρτύρητα «σφαλιάρες», θα «έτρωγε» και αυτή και θα δεχόταν χωρίς αντίσταση τη «λύση του σκοπιανού», που θέλησαν να του επιβάλλουν τα αμερικανικά διευθυντήρια. Ο λαός μας όμως απέδειξε για μια ακόμη φορά, ότι διαθέτει ικανές ψυχικές αντιστάσεις απέναντι στα εθνομηδενιστικά σχέδια, που προωθεί η νέα τάξη πραγμάτων. Απέδειξε ότι μπορεί μεν να υπομένει ταπεινώσεις και υλικές στερήσεις, αλλά δεν είναι διατεθειμένος να απεμπολήσει τα τιμαλφή του έθνους, να ξεπουλήσει την βαριά κληρονομιά και την ένδοξη ιστορία των προγόνων του. Έτρεξε με πρωτοφανή ενθουσιασμό και αγνό πατριωτισμό στα δύο μεγαλειώδη συλλαλητήρια, της Θεσσαλονίκης και των Αθηνών, για να διατρανώσει ότι η γη της Μακεδονίας, που είναι ποτισμένη με αίματα ηρώων της πίστεως και της πατρίδος, είναι ελληνική και θα παραμένει για πάντα ελληνική. Να διατρανώσει την σταθερή και αταλάντευτη βούλησή του, να μη παραδοθεί το όνομα Μακεδονία εκεί όπου δεν ανήκει ιστορικά, εθνικά και πολιτιστικά. Και τούτο διότι α) το όνομα Μακεδονία, είτε απλά είτε σύνθετα, δηλώνει Ελληνισμό και Ελλάδα, β) παράδοση του ονόματος θα σημάνει πλαστογράφηση της ιστορίας και γ) το ίδιο το όνομα θα καταστεί πηγή και ρίζα αλυτρωτισμού, θα συντηρήσει δηλαδή και θα επαυξήσει τους αλυτρωτικούς πόθους της γείτονος χώρας. Σοβαροί αναλυτές, έλληνες και ξένοι, είδαν σ’ αυτόν τον λαϊκό ξεσηκωμό την αφύπνιση του μέχρι τώρα αποκοιμωμένου ελληνικού λαού και την απαρχή μια νέας περιόδου αγώνων για εθνική και κοινωνική ανάταση.
Τα δύο μεγαλειώδη συλλαλητήρια άφησαν άφωνη και αμήχανη την κυβέρνηση, η οποία ομολογουμένως δεν περίμενε τέτοιο λαϊκό ξεσηκωμό. Βρέθηκαν σε φοβερό δίλλημα. Τι κάνουν τώρα και ποια στάση να κρατήσουν; Να υπακούσουν στη φωνή του λαού; Θα αναγκαστούν να κάνουν στροφή 180 μοιρών στην εξωτερική τους πολιτική, πράγμα που δεν το θέλουν. Να την αγνοήσουν; Θα αποδειχτεί ότι ενεργούν με τρόπο φασιστικό, που θυμίζει την εποχή της δικτατορικής χούντας και ότι είναι ασυνεπείς και παραβάτες των δημοκρατικών θεσμών, τους οποίους υποτίθεται ότι υπηρετούν με πάθος και για τους οποίους κόπτονται.
Παράλληλα οι μαρξίζοντες διανοούμενοι και δημοσιογράφοι, και τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ ανέλαβαν εργολαβικά το έργο τους. Έκαναν το παν για να βγάλουν την κυβέρνηση από το αδιέξοδο. Έσπευσαν αμέσως να υποβαθμίσουν τα δύο μεγαλειώδη συλλαλητήρια και να εξευτελίσουν τα εκατομμύρια των ξεσηκωμένων Ελλήνων ως «περιθωριακούς εθνικιστές», τον δε κύριο ομιλητή του συλλαλητηρίου της Αθήνας, διάσημο μουσικοσυνθέτη κ. Μίκη Θεοδωράκη, να χαρακτηρίσουν ως μισαλλόδοξο.
Ένα από τα πολλά φιλοκυβερνητικά άρθρα που δημοσιεύθηκαν με αφορμή τα δύο συλλαλητήρια είναι και το άρθρο του κ. Τάσου Παππά στην εφημερίδα «Εφημερίδα των συντακτών» (φ. 24-1-2018), με τίτλο: «Πατρίς και θρησκεία: Δίδυμο-φωτιά». Ο αρθρογράφος ανέλαβε τον άχαρο ρόλο να «στιγματίσει» το ιερό δίδυμο Πατρίδα και Θρησκεία, το οποίο κατ’ εξοχήν εξοργίζει τους αθέους και διεθνιστές μαρξιστές, ως κυρίαρχο σύνθημα των «εθνικιστικών» συλλαλητηρίων.
Η έννοια της Πατρίδος και της Θρησκείας, μαζί και αυτή της Οικογένειας, αποτελεί γι’ αυτούς το «καταραμένο τρίπτυχο», το οποίο πολεμούν με μανία. Η έννοια της Πατρίδος δεν έχει θέση στη διεθνιστική μαρξιστική ιδεολογία, η οποία θέλει να συνθλίψει τα έθνη και τις Πατρίδες στη δική του παγκοσμιοποίηση, που είναι η άλλη όψη του ιδίου νομίσματος με την «αστική» παγκοσμιοποίηση. Τη δημιουργία του παγκόσμιου προλεταριάτου, όπου οι «προλετάριοι όλου του κόσμου θα ενωθούν», σε μια «αταξική κοινωνία», για να εγκαθιδρυθεί στη γη ο «κομμουνιστικός παράδεισος». Ο «παράδεισος» αυτός δεν θα χρειάζεται κανένα Θεό, διότι «θεός» θα είναι ο άνθρωπος. Έτσι μάχεται και την έννοια της Θρησκείας, είτε ως οργανωμένα θρησκευτικά συστήματα, είτε ως ατομική πίστη στο Θεό, κατηγορώντας την ως «όπιο των λαών», και ως «εργαλείο των καπιταλιστών» για την «αποκοίμιση των μαζών».
Ο αρθρογράφος θέλοντας να εντυπωσιάσει και να διασύρει την πίστη στο Θεό, προσπαθεί να γελοιοποιήσει κάποια ρητορικά σχήματα από την ομιλία του αξιόλογου ομιλητή στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης στρατηγού κ. Φράγκου Φραγκούλη. Γράφει: «Αυτός ο Θεός που σύμφωνα με τον Φραγκούλη Φράγκο σταμάτησε τη βροχή για να γίνει κανονικά το συλλαλητήριο είναι ο Έλληνας Θεός. Κι αυτή η Παναγιά που άφησε το δάκρυ της να τρέξει, (σταγόνες βροχής), αμέσως μετά το τέλος των ομιλιών για να θρηνήσει μαζί με τους συγκεντρωμένους για την προδοσία των πολιτικών είναι η Ελληνίδα Παναγιά». Ουδέποτε κανείς ισχυρίστηκε, ότι ο Θεός είναι Έλληνας, ή ότι ανήκει αποκλειστικά μόνο στους Έλληνες, ή ότι η Παναγία είναι Ελληνίδα. Πουθενά στην ομιλία του δεν φαίνεται να ισχυρίζεται κάτι τέτοιο ο κ. Φραγκούλης. Αλλά ούτε και ο λαός που έλαβε μέρος στο συλλαλητήριο, είτε σε πανώ, είτε με συνθήματα. Θεμελιώδης διδασκαλία της πίστεώς μας είναι ότι ο Θεός είναι κοινός πατέρας όλων των ανθρώπων και προσφέρει την σωτηρία αδιακρίτως σε όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής, φυλής, η χρώματος. Επίσης ουδέποτε η Εκκλησία μας υιοθέτησε τον ισχυρισμό ότι ο ελληνικός λαός είναι ο περιούσιος λαός του Θεού. Περιούσιος λαός στην εποχή της Καινής Διαθήκης είναι ο νέος Ισραήλ της Χάριτος, δηλαδή τα μέλη της Εκκλησίας, ανεξαρτήτως εθνικότητος, τα όποια πολιτεύεται σύμφωνα με το θέλημά Του, βιώνοντας τις πανανθρώπινες αξίες της αγάπης, της αδελφοσύνης, της ειρήνης και της δικαιοσύνης. Ο ελληνικός λαός είναι λαός του Θεού, όταν πορεύεται σύμφωνα με τον θέλημα του Θεού και Τον δοξάζει μέσα από την Ορθοδοξία.
Στη συνέχεια ο αρθρογράφος, θέλοντας να αποδείξει ότι ο Θεός δεν είναι «ο Θεός της Ελλάδος» κάνει κάποιους ορθολογιστικούς μετεωρισμούς. Κοινώς, έχοντας ως στόχο να αποδείξει την «ανυπαρξία» του Θεού, «πουλάει πνεύμα». Γράφει: «Περικυκλωμένοι (οι Έλληνες) από εχθρούς ... Ευτυχώς όμως που υπάρχει ο Θεός της Ελλάδας και μας προστατεύει. Ισχύει; Υπάρχουν ενστάσεις. Που ήταν ο Θεός της Ελλάδας το 1453; Γιατί δεν απέτρεψε την άλωση της βασιλεύουσας; Που ήταν ο Θεός της Ελλάδας από το 1453 μέχρι το 1821; Γιατί μας κράτησε 400 χρόνια στη σκλαβιά; Που ήταν ο Θεός της Ελλάδας το 1922; Γιατί ανέχτηκε μια τόσο μεγάλη καταστροφή; Που ήταν ο Θεός της Ελλάδας το 1974; Γιατί δεν εμπόδισε τους Τούρκους (τους άπιστους, για να μην ξεχνιόμαστε) να καταλάβουν τη μισή Κύπρο; Που ήταν ο Θεός της Ελλάδας το 2010; Γιατί άφησε την αγαπημένη του χώρα να μπει στη δίνη των μνημονίων και να πληρώσουν βαρύ τίμημα οι πιστοί; Μήπως δεν υπάρχει Θεός; Βέβηλο ερώτημα. Μήπως ο Θεός δεν είναι Έλληνας; Ανίερη απορία. Μήπως ο Θεός ασχολείται και με άλλους λαούς που έχουν σοβαρότερα προβλήματα να λύσουν και μας έχει βάλει σε δεύτερη μοίρα; Αναιδής σκέψη. Μήπως σε τελική ανάλυση εκείνοι που μιλούσαν εξ ονόματός του και εξ ονόματος του έθνους του ήταν πολύ αμαρτωλοί και πολύ φαύλοι και γι' αυτό μας τιμώρησε όλους για παραδειγματισμό; Εκδικητικός Θεός. Δεν συχνάζει στα ιδρυτικά κείμενα. Ο καθένας διαλέγει την εκδοχή που ταιριάζει στις εμμονές του, στο αφήγημά του, στο παραλήρημά του».
Δεν αξίζει τον κόπο να ανασκευάσουμε μία προς μία τις «ενστάσεις» του αρθρογράφου. Κι’ αυτό διότι είναι απίστευτα ρηχή η σκέψη του, αφού αδυνατεί να εννοήσει μια στοιχειώδη και βασική αλήθεια: Ότι ο Θεός είναι πατέρας, που όχι μόνο ευεργετεί και δοξάζει λαούς και έθνη, όταν βαδίζουν σύμφωνα με το θέλημά του, αλλά και παιδαγωγεί και τιμωρεί, όταν αυτά παρεκκλίνουν στην αποστασία και στην ασωτία. Η παιδαγωγία του Θεού δεν σημαίνει εγκατάλειψη, ή πολύ περισσότερο, ανυπαρξία του Θεού, αλλά έκφραση της αγάπης Του. Όπως και σε παλαιότερο άρθρο μας επισημάναμε, ο Θεός ευλόγησε το έθνος μας μ’ ένα ξεχωριστό τρόπο, επειδή και εμείς οι έλληνες τον πιστεύσαμε, τον αγαπήσαμε και τον εγκολπωθήκαμε περισσότερο ίσως από κάθε άλλον λαό της οικουμένης, τον κρατήσαμε ως πολύτιμο θησαυρό και τον μεταλαμπαδεύσαμε και σε άλλους λαούς. Η ιδιαίτερη ευλογία του φαίνεται και από το γεγονός ότι ευδόκησε να γραφτεί το ευαγγέλιο από τους θεόπνευστους συγγραφείς της, δηλαδή όλα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης, στην ελληνική γλώσσα, που ήταν η παγκόσμια γλώσσα της εποχής εκείνης, (1ος αιώνας μ. Χ.). Ευδόκησε ο Θεός ώστε το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας Πατερικής Γραμματείας να έχει γραφεί από έλληνες Πατέρες. Ευδόκησε ο Θεός το ευλογημένο έθνος μας να αναδείξει μυριάδες αγίων μαρτύρων και οσίων και το χώμα αυτό που πατούμε σήμερα εμείς οι νεοέλληνες, να είναι ποτισμένο με αίματα αγίων και ηρώων της πίστεως και της πατρίδος μας. Στην πατρίδα μας καλλιεργήθηκε ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός, η ανώτερη και αξεπέραστη μορφή πολιτισμού, ο οποίος μεταστοιχείωσε κυριολεκτικά την ανθρωπότητα. Υπάρχουν όμως και περίοδοι όπου αθέτησε τη σχέση της με το Θεό και αποστάτησε. Τότε απέσυρε ο Θεός την Χάρη του, με αποτέλεσμα να έχουμε υποστεί τα δεινά που αναφέρει ο αρθρογράφος. Όχι βέβαια ως τιμωρία και εκδίκηση, αλλά ως παιδαγωγία.
Περαίνοντας, θα θέλαμε να εκφράσουμε την λύπη μας, για τον απίστευτα μονολιθικό τρόπο σκέψης των εναπομεινάντων θιασωτών της μαρξιστικής ιδεολογίας, αλλά και τη χαρά μας, διότι τα δύο συλλαλητήρια λειτούργησαν στο λαό μας αφυπνιστικά και τρόπον τινά αποτέλεσαν αφορμή εθνικού αναβαπτισμού και εθνικής ενότητος. Απέδειξαν ότι όταν είμαστε ενωμένοι θρησκευτικά και εθνικά, μπορούμε να κάνουμε θαύματα, να μεγαλουργήσουμε, να επιτύχουμε πολλά. Αυτή την μεγάλη αλήθεια δεν μπορούν δυστυχώς να διακρίνουν οι λογίς μαρξιστές και άθεοι, οι οποίοι βλέπουν τις έννοιες Πατρίδα και Θρησκεία όχι ως διαχρονικές και πανανθρώπινες αξίες, αλλά ως «το κλασικό δίπολο των εθνικιστών και το προσφιλές καταφύγιο των κατεργάρηδων». Εφόσον τα συλλαλητήρια για την προάσπιση των εθνικών μας δικαίων δεν πατρονάρονται από «αριστερούς», θεωρούνται «εθνικιστικά» και άρα αποβλητέα από αυτούς! Πικρά και οδυνηρά συμπεράσματα, τα οποία όμως δεν παραμένουν θεωρίες, αλλά υλοποιήσιμες προσδοκίες και επιδιώξεις των μαρξιζόντων κυβερνώντων μας!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
thriskeftika
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 8η Φεβρουαρίου 2018
ΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ Ο «ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΣΑΡΚΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΩΝΕΙΑΣ
Υπάρχει μια ενθαρρυντική προοπτική για τον πολύπαθο λαό μας, ο οποίος τον τελευταίο καιρό συνειδητοποίησε επιτέλους, ότι πρέπει να σταματήσει να «τρώει» αδιαμαρτύρητα «σφαλιάρες» από το «σύστημα» και τους κυβερνώντες του.
Τα τελευταία οκτώ χρόνια έσκυψε δουλικά το κεφάλι του και αφέθηκε στη «μοίρα» του. Το «σύστημα» τον έπεισε ότι με την εθελοδουλία του θα «ανακτούσε» τη χαμένη του «ευημερία». Διαδοχικές μειοψηφικές κυβερνήσεις με πλαστές πλειοψηφίες του επέβαλαν τις πλέον εξουθενωτικές λιτότητες και τις πλέον εξευτελιστικές ταπεινώσεις απέναντι στους δανειστές του. Είναι πρωτοφανές το γεγονός ότι σε περίοδο ειρήνης συρρικνώθηκε το ΑΕΠ (ακαθάριστο εγχώριο προϊόν) περισσότερο από 25%!
Με την έντονη προσδοκία της «ανάκτησης» της χαμένης ευημερίας μας, δεχτήκαμε να παραδώσουμε στους αδηφάγους δανειστές και το παραμικρό απομεινάρι του υλικού μας πλούτου, τον οποίο είχαν δημιουργήσει με θυσίες οι πατέρες μας. Μετά από αυτό μας ζητήθηκε να παραδώσουμε και τα εθνικά και πνευματικά μας τιμαλφή. Μας ζητήθηκε να παραχωρήσουμε την ιστορία μας, την παράδοσή μας και την εθνική μας αξιοπρέπεια στο τεχνητό κρατίδιο των βορείων συνόρων μας, για να αποκτήσει εθνική ταυτότητα, την οποία στερείται. Να του χαρίσουμε το εθνικό όνομα της Μακεδονίας μας και δι’ αυτού να του δώσουμε τη δυνατότητα να εγείρει για πάντα αλυτρωτικές αξιώσεις κατά της χώρας μας. Η αριστεροδεξιά συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ανέλαβε, κατά παραγγελία των Η.Π.Α., που διατηρούν τις μεγαλύτερη βάση των Βαλκανίων στα Σκόπια και που ρυθμίζουν τις τύχες της χώρας μας, να δώσει λύση στο σκοπιανό και μάλιστα κατεπειγόντως, λες και το πρόβλημα αυτό είναι της χώρας μας.
Αλλά, μάλλον, η κυβέρνηση λογάριασε «χωρίς τον ξενοδόχο». Νόμιζαν οι κυβερνώντες ότι όπως μέχρι τώρα ο ελληνικός λαός «έτρωγε» αδιαμαρτύρητα «σφαλιάρες», θα «έτρωγε» και αυτή και θα δεχόταν χωρίς αντίσταση τη «λύση του σκοπιανού», που θέλησαν να του επιβάλλουν τα αμερικανικά διευθυντήρια. Ο λαός μας όμως απέδειξε για μια ακόμη φορά, ότι διαθέτει ικανές ψυχικές αντιστάσεις απέναντι στα εθνομηδενιστικά σχέδια, που προωθεί η νέα τάξη πραγμάτων. Απέδειξε ότι μπορεί μεν να υπομένει ταπεινώσεις και υλικές στερήσεις, αλλά δεν είναι διατεθειμένος να απεμπολήσει τα τιμαλφή του έθνους, να ξεπουλήσει την βαριά κληρονομιά και την ένδοξη ιστορία των προγόνων του. Έτρεξε με πρωτοφανή ενθουσιασμό και αγνό πατριωτισμό στα δύο μεγαλειώδη συλλαλητήρια, της Θεσσαλονίκης και των Αθηνών, για να διατρανώσει ότι η γη της Μακεδονίας, που είναι ποτισμένη με αίματα ηρώων της πίστεως και της πατρίδος, είναι ελληνική και θα παραμένει για πάντα ελληνική. Να διατρανώσει την σταθερή και αταλάντευτη βούλησή του, να μη παραδοθεί το όνομα Μακεδονία εκεί όπου δεν ανήκει ιστορικά, εθνικά και πολιτιστικά. Και τούτο διότι α) το όνομα Μακεδονία, είτε απλά είτε σύνθετα, δηλώνει Ελληνισμό και Ελλάδα, β) παράδοση του ονόματος θα σημάνει πλαστογράφηση της ιστορίας και γ) το ίδιο το όνομα θα καταστεί πηγή και ρίζα αλυτρωτισμού, θα συντηρήσει δηλαδή και θα επαυξήσει τους αλυτρωτικούς πόθους της γείτονος χώρας. Σοβαροί αναλυτές, έλληνες και ξένοι, είδαν σ’ αυτόν τον λαϊκό ξεσηκωμό την αφύπνιση του μέχρι τώρα αποκοιμωμένου ελληνικού λαού και την απαρχή μια νέας περιόδου αγώνων για εθνική και κοινωνική ανάταση.
Τα δύο μεγαλειώδη συλλαλητήρια άφησαν άφωνη και αμήχανη την κυβέρνηση, η οποία ομολογουμένως δεν περίμενε τέτοιο λαϊκό ξεσηκωμό. Βρέθηκαν σε φοβερό δίλλημα. Τι κάνουν τώρα και ποια στάση να κρατήσουν; Να υπακούσουν στη φωνή του λαού; Θα αναγκαστούν να κάνουν στροφή 180 μοιρών στην εξωτερική τους πολιτική, πράγμα που δεν το θέλουν. Να την αγνοήσουν; Θα αποδειχτεί ότι ενεργούν με τρόπο φασιστικό, που θυμίζει την εποχή της δικτατορικής χούντας και ότι είναι ασυνεπείς και παραβάτες των δημοκρατικών θεσμών, τους οποίους υποτίθεται ότι υπηρετούν με πάθος και για τους οποίους κόπτονται.
Παράλληλα οι μαρξίζοντες διανοούμενοι και δημοσιογράφοι, και τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ ανέλαβαν εργολαβικά το έργο τους. Έκαναν το παν για να βγάλουν την κυβέρνηση από το αδιέξοδο. Έσπευσαν αμέσως να υποβαθμίσουν τα δύο μεγαλειώδη συλλαλητήρια και να εξευτελίσουν τα εκατομμύρια των ξεσηκωμένων Ελλήνων ως «περιθωριακούς εθνικιστές», τον δε κύριο ομιλητή του συλλαλητηρίου της Αθήνας, διάσημο μουσικοσυνθέτη κ. Μίκη Θεοδωράκη, να χαρακτηρίσουν ως μισαλλόδοξο.
Ένα από τα πολλά φιλοκυβερνητικά άρθρα που δημοσιεύθηκαν με αφορμή τα δύο συλλαλητήρια είναι και το άρθρο του κ. Τάσου Παππά στην εφημερίδα «Εφημερίδα των συντακτών» (φ. 24-1-2018), με τίτλο: «Πατρίς και θρησκεία: Δίδυμο-φωτιά». Ο αρθρογράφος ανέλαβε τον άχαρο ρόλο να «στιγματίσει» το ιερό δίδυμο Πατρίδα και Θρησκεία, το οποίο κατ’ εξοχήν εξοργίζει τους αθέους και διεθνιστές μαρξιστές, ως κυρίαρχο σύνθημα των «εθνικιστικών» συλλαλητηρίων.
Η έννοια της Πατρίδος και της Θρησκείας, μαζί και αυτή της Οικογένειας, αποτελεί γι’ αυτούς το «καταραμένο τρίπτυχο», το οποίο πολεμούν με μανία. Η έννοια της Πατρίδος δεν έχει θέση στη διεθνιστική μαρξιστική ιδεολογία, η οποία θέλει να συνθλίψει τα έθνη και τις Πατρίδες στη δική του παγκοσμιοποίηση, που είναι η άλλη όψη του ιδίου νομίσματος με την «αστική» παγκοσμιοποίηση. Τη δημιουργία του παγκόσμιου προλεταριάτου, όπου οι «προλετάριοι όλου του κόσμου θα ενωθούν», σε μια «αταξική κοινωνία», για να εγκαθιδρυθεί στη γη ο «κομμουνιστικός παράδεισος». Ο «παράδεισος» αυτός δεν θα χρειάζεται κανένα Θεό, διότι «θεός» θα είναι ο άνθρωπος. Έτσι μάχεται και την έννοια της Θρησκείας, είτε ως οργανωμένα θρησκευτικά συστήματα, είτε ως ατομική πίστη στο Θεό, κατηγορώντας την ως «όπιο των λαών», και ως «εργαλείο των καπιταλιστών» για την «αποκοίμιση των μαζών».
Ο αρθρογράφος θέλοντας να εντυπωσιάσει και να διασύρει την πίστη στο Θεό, προσπαθεί να γελοιοποιήσει κάποια ρητορικά σχήματα από την ομιλία του αξιόλογου ομιλητή στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης στρατηγού κ. Φράγκου Φραγκούλη. Γράφει: «Αυτός ο Θεός που σύμφωνα με τον Φραγκούλη Φράγκο σταμάτησε τη βροχή για να γίνει κανονικά το συλλαλητήριο είναι ο Έλληνας Θεός. Κι αυτή η Παναγιά που άφησε το δάκρυ της να τρέξει, (σταγόνες βροχής), αμέσως μετά το τέλος των ομιλιών για να θρηνήσει μαζί με τους συγκεντρωμένους για την προδοσία των πολιτικών είναι η Ελληνίδα Παναγιά». Ουδέποτε κανείς ισχυρίστηκε, ότι ο Θεός είναι Έλληνας, ή ότι ανήκει αποκλειστικά μόνο στους Έλληνες, ή ότι η Παναγία είναι Ελληνίδα. Πουθενά στην ομιλία του δεν φαίνεται να ισχυρίζεται κάτι τέτοιο ο κ. Φραγκούλης. Αλλά ούτε και ο λαός που έλαβε μέρος στο συλλαλητήριο, είτε σε πανώ, είτε με συνθήματα. Θεμελιώδης διδασκαλία της πίστεώς μας είναι ότι ο Θεός είναι κοινός πατέρας όλων των ανθρώπων και προσφέρει την σωτηρία αδιακρίτως σε όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής, φυλής, η χρώματος. Επίσης ουδέποτε η Εκκλησία μας υιοθέτησε τον ισχυρισμό ότι ο ελληνικός λαός είναι ο περιούσιος λαός του Θεού. Περιούσιος λαός στην εποχή της Καινής Διαθήκης είναι ο νέος Ισραήλ της Χάριτος, δηλαδή τα μέλη της Εκκλησίας, ανεξαρτήτως εθνικότητος, τα όποια πολιτεύεται σύμφωνα με το θέλημά Του, βιώνοντας τις πανανθρώπινες αξίες της αγάπης, της αδελφοσύνης, της ειρήνης και της δικαιοσύνης. Ο ελληνικός λαός είναι λαός του Θεού, όταν πορεύεται σύμφωνα με τον θέλημα του Θεού και Τον δοξάζει μέσα από την Ορθοδοξία.
Στη συνέχεια ο αρθρογράφος, θέλοντας να αποδείξει ότι ο Θεός δεν είναι «ο Θεός της Ελλάδος» κάνει κάποιους ορθολογιστικούς μετεωρισμούς. Κοινώς, έχοντας ως στόχο να αποδείξει την «ανυπαρξία» του Θεού, «πουλάει πνεύμα». Γράφει: «Περικυκλωμένοι (οι Έλληνες) από εχθρούς ... Ευτυχώς όμως που υπάρχει ο Θεός της Ελλάδας και μας προστατεύει. Ισχύει; Υπάρχουν ενστάσεις. Που ήταν ο Θεός της Ελλάδας το 1453; Γιατί δεν απέτρεψε την άλωση της βασιλεύουσας; Που ήταν ο Θεός της Ελλάδας από το 1453 μέχρι το 1821; Γιατί μας κράτησε 400 χρόνια στη σκλαβιά; Που ήταν ο Θεός της Ελλάδας το 1922; Γιατί ανέχτηκε μια τόσο μεγάλη καταστροφή; Που ήταν ο Θεός της Ελλάδας το 1974; Γιατί δεν εμπόδισε τους Τούρκους (τους άπιστους, για να μην ξεχνιόμαστε) να καταλάβουν τη μισή Κύπρο; Που ήταν ο Θεός της Ελλάδας το 2010; Γιατί άφησε την αγαπημένη του χώρα να μπει στη δίνη των μνημονίων και να πληρώσουν βαρύ τίμημα οι πιστοί; Μήπως δεν υπάρχει Θεός; Βέβηλο ερώτημα. Μήπως ο Θεός δεν είναι Έλληνας; Ανίερη απορία. Μήπως ο Θεός ασχολείται και με άλλους λαούς που έχουν σοβαρότερα προβλήματα να λύσουν και μας έχει βάλει σε δεύτερη μοίρα; Αναιδής σκέψη. Μήπως σε τελική ανάλυση εκείνοι που μιλούσαν εξ ονόματός του και εξ ονόματος του έθνους του ήταν πολύ αμαρτωλοί και πολύ φαύλοι και γι' αυτό μας τιμώρησε όλους για παραδειγματισμό; Εκδικητικός Θεός. Δεν συχνάζει στα ιδρυτικά κείμενα. Ο καθένας διαλέγει την εκδοχή που ταιριάζει στις εμμονές του, στο αφήγημά του, στο παραλήρημά του».
Δεν αξίζει τον κόπο να ανασκευάσουμε μία προς μία τις «ενστάσεις» του αρθρογράφου. Κι’ αυτό διότι είναι απίστευτα ρηχή η σκέψη του, αφού αδυνατεί να εννοήσει μια στοιχειώδη και βασική αλήθεια: Ότι ο Θεός είναι πατέρας, που όχι μόνο ευεργετεί και δοξάζει λαούς και έθνη, όταν βαδίζουν σύμφωνα με το θέλημά του, αλλά και παιδαγωγεί και τιμωρεί, όταν αυτά παρεκκλίνουν στην αποστασία και στην ασωτία. Η παιδαγωγία του Θεού δεν σημαίνει εγκατάλειψη, ή πολύ περισσότερο, ανυπαρξία του Θεού, αλλά έκφραση της αγάπης Του. Όπως και σε παλαιότερο άρθρο μας επισημάναμε, ο Θεός ευλόγησε το έθνος μας μ’ ένα ξεχωριστό τρόπο, επειδή και εμείς οι έλληνες τον πιστεύσαμε, τον αγαπήσαμε και τον εγκολπωθήκαμε περισσότερο ίσως από κάθε άλλον λαό της οικουμένης, τον κρατήσαμε ως πολύτιμο θησαυρό και τον μεταλαμπαδεύσαμε και σε άλλους λαούς. Η ιδιαίτερη ευλογία του φαίνεται και από το γεγονός ότι ευδόκησε να γραφτεί το ευαγγέλιο από τους θεόπνευστους συγγραφείς της, δηλαδή όλα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης, στην ελληνική γλώσσα, που ήταν η παγκόσμια γλώσσα της εποχής εκείνης, (1ος αιώνας μ. Χ.). Ευδόκησε ο Θεός ώστε το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας Πατερικής Γραμματείας να έχει γραφεί από έλληνες Πατέρες. Ευδόκησε ο Θεός το ευλογημένο έθνος μας να αναδείξει μυριάδες αγίων μαρτύρων και οσίων και το χώμα αυτό που πατούμε σήμερα εμείς οι νεοέλληνες, να είναι ποτισμένο με αίματα αγίων και ηρώων της πίστεως και της πατρίδος μας. Στην πατρίδα μας καλλιεργήθηκε ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός, η ανώτερη και αξεπέραστη μορφή πολιτισμού, ο οποίος μεταστοιχείωσε κυριολεκτικά την ανθρωπότητα. Υπάρχουν όμως και περίοδοι όπου αθέτησε τη σχέση της με το Θεό και αποστάτησε. Τότε απέσυρε ο Θεός την Χάρη του, με αποτέλεσμα να έχουμε υποστεί τα δεινά που αναφέρει ο αρθρογράφος. Όχι βέβαια ως τιμωρία και εκδίκηση, αλλά ως παιδαγωγία.
Περαίνοντας, θα θέλαμε να εκφράσουμε την λύπη μας, για τον απίστευτα μονολιθικό τρόπο σκέψης των εναπομεινάντων θιασωτών της μαρξιστικής ιδεολογίας, αλλά και τη χαρά μας, διότι τα δύο συλλαλητήρια λειτούργησαν στο λαό μας αφυπνιστικά και τρόπον τινά αποτέλεσαν αφορμή εθνικού αναβαπτισμού και εθνικής ενότητος. Απέδειξαν ότι όταν είμαστε ενωμένοι θρησκευτικά και εθνικά, μπορούμε να κάνουμε θαύματα, να μεγαλουργήσουμε, να επιτύχουμε πολλά. Αυτή την μεγάλη αλήθεια δεν μπορούν δυστυχώς να διακρίνουν οι λογίς μαρξιστές και άθεοι, οι οποίοι βλέπουν τις έννοιες Πατρίδα και Θρησκεία όχι ως διαχρονικές και πανανθρώπινες αξίες, αλλά ως «το κλασικό δίπολο των εθνικιστών και το προσφιλές καταφύγιο των κατεργάρηδων». Εφόσον τα συλλαλητήρια για την προάσπιση των εθνικών μας δικαίων δεν πατρονάρονται από «αριστερούς», θεωρούνται «εθνικιστικά» και άρα αποβλητέα από αυτούς! Πικρά και οδυνηρά συμπεράσματα, τα οποία όμως δεν παραμένουν θεωρίες, αλλά υλοποιήσιμες προσδοκίες και επιδιώξεις των μαρξιζόντων κυβερνώντων μας!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
thriskeftika
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κύπρος: Το κράνος θα έσωζε τους δυο - Ανείπωτη τραγωδία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
