2018-02-14 20:23:10
Με την εξέλιξη της θέσης της γυναίκας παγκοσµίως, συνάγεται σαφώς ότι παρ’ όλη την πρόοδο, οι διαφορές ανάµεσα στα φύλα παραµένουν και εποµένως οι πραγµατικές αλλαγές στις ζωές των
γυναικών σε επίπεδο κοινωνικής, οικονοµικής και πολιτικής ισότητας και ανθρωπίνων δικαιωµάτων χρειάζονται ακόµη πολύ χρόνο για να ολοκληρωθούν.
Στο πλαίσιο της ελληνικής οικογένειας, η εξειδίκευση των ρόλων σε ανδρικούς και γυναικείους εξυπηρέτησε για χρόνια τη διατήρηση της πατριαρχικής οικογένειας. Εξάλλου, η δόµηση της διαφορετικής ταυτότητας ανάµεσα στα δύο φύλα, που αποτελεί ένα ιστορικό και διαπολιτισµικό φαινόµενο, συντελείται κυρίως µέσα στην οικογένεια και υπαγορεύει διαφορετικά ψυχολογικά χαρακτηριστικά για κάθε φύλο.
Ένα από τα σηµαντικότερα χαρακτηριστικά στη διαµόρφωση της γυναικείας ταυτότητας είναι η παροχή της «κοινωνικής µητρότητας»,η οποία καθορίζει και την πρωταρχική θέση της γυναίκας στην οικογένεια.
Επιπλέον, η αγορά εργασίας και η επίσηµη εκπαίδευση ενισχύουν τη διάκριση των ρόλων σε ανδρικούς και γυναικείους, αναπαράγοντας έτσι τον οικογενειακό προσδιορισµό των Ελληνίδων.
Τούτων δεδομένων η ένταξη των γυναικών στο οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα γίνεται πολύ δυσκολότερη από πριν.
Πολύ περισσότερο που στο δημόσιο χώρο επικρατεί ένα είδος πολιτιστικής οπισθοδρόμησης με φορέα τα ΜΜΕ και που συνίσταται στην λήθη της προβληματικής των κοινωνικών φύλων και όσων ανατροπών στη σκέψη και την πράξη αυτή συνεπάγεται.
Βλέπουμε να επανέρχονται συντηρητικά πρότυπα στα θέματα της θρησκείας, της οικογένειας, της θέσης της γυναίκας, των γυναικείων και ανδρικών ρόλων, της ισότητας των δικαιωμάτων καθώς και της γυναικείας χειραφέτησης.
Το «κίνημα των κινημάτων», τα κινήματα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης παρεμβαίνουν για ν’ ανοίξουν παλιές πόρτες που έχουν κλείσει και νέες που αφορούν την σημερινή πραγματικότητα στην εργασία και το συνδικαλιστικό κίνημα.
Σήμερα το μεγάλο πρόβλημα του συνδικαλιστικού κινήματος είναι ότι δεν έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις συσπείρωσης των νέων εργασιακών υποκειμένων,γυναικών και ανδρών, που χαρακτηρίζονται από εξατομίκευση της εργασίας τους και υφίστανται ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση.
Οι γυναίκες και άνδρες της επισφαλούς απασχόλησης και της ανεργίας δεν έχουν χώρο στα συνδικάτα για να οργανωθούν και ν’αμυνθούν.Αλλά αυτό δεν μας απαλλάσσει από την ανάγκη να ξαναναθέσουμε το «γυναικείο ζήτημα έχοντας συνείδηση των ιδιαίτερων, θετικών και αρνητικών, παραδόσεών της.
Ντέρου Αναστασία
μέλος του ΕΚΑ Θεσσαλονίκης
ekathess.gr
_
γυναικών σε επίπεδο κοινωνικής, οικονοµικής και πολιτικής ισότητας και ανθρωπίνων δικαιωµάτων χρειάζονται ακόµη πολύ χρόνο για να ολοκληρωθούν.
Στο πλαίσιο της ελληνικής οικογένειας, η εξειδίκευση των ρόλων σε ανδρικούς και γυναικείους εξυπηρέτησε για χρόνια τη διατήρηση της πατριαρχικής οικογένειας. Εξάλλου, η δόµηση της διαφορετικής ταυτότητας ανάµεσα στα δύο φύλα, που αποτελεί ένα ιστορικό και διαπολιτισµικό φαινόµενο, συντελείται κυρίως µέσα στην οικογένεια και υπαγορεύει διαφορετικά ψυχολογικά χαρακτηριστικά για κάθε φύλο.
Ένα από τα σηµαντικότερα χαρακτηριστικά στη διαµόρφωση της γυναικείας ταυτότητας είναι η παροχή της «κοινωνικής µητρότητας»,η οποία καθορίζει και την πρωταρχική θέση της γυναίκας στην οικογένεια.
Επιπλέον, η αγορά εργασίας και η επίσηµη εκπαίδευση ενισχύουν τη διάκριση των ρόλων σε ανδρικούς και γυναικείους, αναπαράγοντας έτσι τον οικογενειακό προσδιορισµό των Ελληνίδων.
Τούτων δεδομένων η ένταξη των γυναικών στο οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα γίνεται πολύ δυσκολότερη από πριν.
Πολύ περισσότερο που στο δημόσιο χώρο επικρατεί ένα είδος πολιτιστικής οπισθοδρόμησης με φορέα τα ΜΜΕ και που συνίσταται στην λήθη της προβληματικής των κοινωνικών φύλων και όσων ανατροπών στη σκέψη και την πράξη αυτή συνεπάγεται.
Βλέπουμε να επανέρχονται συντηρητικά πρότυπα στα θέματα της θρησκείας, της οικογένειας, της θέσης της γυναίκας, των γυναικείων και ανδρικών ρόλων, της ισότητας των δικαιωμάτων καθώς και της γυναικείας χειραφέτησης.
Το «κίνημα των κινημάτων», τα κινήματα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης παρεμβαίνουν για ν’ ανοίξουν παλιές πόρτες που έχουν κλείσει και νέες που αφορούν την σημερινή πραγματικότητα στην εργασία και το συνδικαλιστικό κίνημα.
Σήμερα το μεγάλο πρόβλημα του συνδικαλιστικού κινήματος είναι ότι δεν έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις συσπείρωσης των νέων εργασιακών υποκειμένων,γυναικών και ανδρών, που χαρακτηρίζονται από εξατομίκευση της εργασίας τους και υφίστανται ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση.
Οι γυναίκες και άνδρες της επισφαλούς απασχόλησης και της ανεργίας δεν έχουν χώρο στα συνδικάτα για να οργανωθούν και ν’αμυνθούν.Αλλά αυτό δεν μας απαλλάσσει από την ανάγκη να ξαναναθέσουμε το «γυναικείο ζήτημα έχοντας συνείδηση των ιδιαίτερων, θετικών και αρνητικών, παραδόσεών της.
Ντέρου Αναστασία
μέλος του ΕΚΑ Θεσσαλονίκης
ekathess.gr
_
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μαρίνα Καραγάτση: «Kαλύτερα μια δύσκολη από μια βαρετή ζωή»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
