2012-05-29 20:18:15
Για αναντιστοιχία λόγων και έργω της Δυσης κάνει λόγο ο δημοσιογράφος Ιαν Μπλακ
http://www.tovima.gr/
Η διεθνής κοινότητα παραμένει άπραγη ενώ η αιματοχυσία στη Συρία μαίνεται. REUTERS/Waseem Al Qussoor/Shaam News Network/Handout
Η καταδίκη της σφαγής στην πόλη Χούλα της Συρίας, ήταν το εύκολο κομμάτι για τους παγκόσμιους ηγέτες. Το δύσκολο είναι να λάβουν δράση, υποστηρίζει ο βρετανός δημοσιογράφος Ιαν Μπλακ σε άρθρο του στην εφημερίδα The Guardian, συγκρνοντας την κατάσταση στη χώρα με εκείνη στη Βοσνία πριν από 20 χρόνια.
«Από τη Χίλαρι Κλίντον στην Ουάσιγκτον μέχρι τον Ουίλιαμ Χαγκ στο Λονδίνο και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη και φυσικά τους αντιπάλους τους Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία, οι λέξεις ήταν δυνατές και καταδικαστικές - ανάλογες με τη σφαγή αθώων, συμπεριλαμβανομένων 32 παιδιών. Αλλά τα λόγια ήταν εύκολα. Και τα λόγια μπορεί να είναι παραπλανητικά» γράφει ο Μπλακ και συνεχίζει: «Μέχρι στιγμής μία συνεκτική και αποτελεσματική διεθνής αντίδραση στην αιματηρότερη κρίση της Αραβικής Άνοιξης μοιάζει περισσότερο και όχι λιγότερο δύσκολη παρά τον βαθμό της βαρβαρότητας και της αθλιότητας, που είναι βέβαιο ότι θα κατατάξουν τη Χούλα μεταξύ των διαβόητων πεδίων σφαγής σε όλο τον κόσμο».
Και πάνω από όλη τη θλιβερή ιστορία, κρέμεται η άχαρη αλήθεια, προσθέτει ο δημοσιογράφος: «Η περυσινή νατοϊκή εισβολή στη Λιβύη με αραβική υποστήριξη δεν θα επαναληφθεί στη Συρία. Κάθε πρόταση που θα βοηθούσε την αντιπολίτευση και θα αποδυνάμωνε το καθεστώς της Δαμασκού - για παράδειγμα οι ανθρωπιστικοί διάδρομοι, οι ζώνες ασφαλείας και οι ζώνες απαγόρευσης πτήσεων - όλες θα απαιτούσαν αποτελεσματικές στρατιωτικές επιχειρήσεις. Αυτά δεν αποτελούν επιλογή και ο Άσαντ το γνωρίζει».
Για τον Μπλακ, η τραγική ειρωνεία στην κρίση της Συρίας είναι ότι ο κόσμος γνωρίζει πολύ καλά τί συμβαίνει στη χώρα. «Στην εποχή του YouTube και του Twitter κανείς δεν μπορεί να προσποιηθεί τον ανήξερο, όπως έκαναν όταν ο πατέρας Άσαντ έστειλε τα τανκς στη Χάμα το 1982. Αλλά η γνώση τελικά δεν κάνει τη διαφορά» γράφει. Και καταλήγει: «Η Συρία μοιάζει όλο και περισσότερο με τη Βοσνία πριν από 20 χρόνια: οι προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας να μετριαστεί η κρίση, είτε δεν έχουν αποτέλεσμα είτε την κάνουν χειρότερη. Αν 300 παρατηρητές του ΟΗΕ αποδείχθηκαν αναποτελεσματικοί, δέκα φορές αυτός ο αριθμός θα έκανε άραγε τα πράγματα καλύτερα; Θα αποτελέσει η Χούλα την καθοριστική στιγμή; Η πικρή αλήθεια είναι ότι μπορεί να υπάρξουν πολλές ακόμη τέτοιες θηριωδίες πριν κάτι αλλάξει».
InfoGnomon
http://www.tovima.gr/
Η διεθνής κοινότητα παραμένει άπραγη ενώ η αιματοχυσία στη Συρία μαίνεται. REUTERS/Waseem Al Qussoor/Shaam News Network/Handout
Η καταδίκη της σφαγής στην πόλη Χούλα της Συρίας, ήταν το εύκολο κομμάτι για τους παγκόσμιους ηγέτες. Το δύσκολο είναι να λάβουν δράση, υποστηρίζει ο βρετανός δημοσιογράφος Ιαν Μπλακ σε άρθρο του στην εφημερίδα The Guardian, συγκρνοντας την κατάσταση στη χώρα με εκείνη στη Βοσνία πριν από 20 χρόνια.
«Από τη Χίλαρι Κλίντον στην Ουάσιγκτον μέχρι τον Ουίλιαμ Χαγκ στο Λονδίνο και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη και φυσικά τους αντιπάλους τους Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία, οι λέξεις ήταν δυνατές και καταδικαστικές - ανάλογες με τη σφαγή αθώων, συμπεριλαμβανομένων 32 παιδιών. Αλλά τα λόγια ήταν εύκολα. Και τα λόγια μπορεί να είναι παραπλανητικά» γράφει ο Μπλακ και συνεχίζει: «Μέχρι στιγμής μία συνεκτική και αποτελεσματική διεθνής αντίδραση στην αιματηρότερη κρίση της Αραβικής Άνοιξης μοιάζει περισσότερο και όχι λιγότερο δύσκολη παρά τον βαθμό της βαρβαρότητας και της αθλιότητας, που είναι βέβαιο ότι θα κατατάξουν τη Χούλα μεταξύ των διαβόητων πεδίων σφαγής σε όλο τον κόσμο».
Και πάνω από όλη τη θλιβερή ιστορία, κρέμεται η άχαρη αλήθεια, προσθέτει ο δημοσιογράφος: «Η περυσινή νατοϊκή εισβολή στη Λιβύη με αραβική υποστήριξη δεν θα επαναληφθεί στη Συρία. Κάθε πρόταση που θα βοηθούσε την αντιπολίτευση και θα αποδυνάμωνε το καθεστώς της Δαμασκού - για παράδειγμα οι ανθρωπιστικοί διάδρομοι, οι ζώνες ασφαλείας και οι ζώνες απαγόρευσης πτήσεων - όλες θα απαιτούσαν αποτελεσματικές στρατιωτικές επιχειρήσεις. Αυτά δεν αποτελούν επιλογή και ο Άσαντ το γνωρίζει».
Για τον Μπλακ, η τραγική ειρωνεία στην κρίση της Συρίας είναι ότι ο κόσμος γνωρίζει πολύ καλά τί συμβαίνει στη χώρα. «Στην εποχή του YouTube και του Twitter κανείς δεν μπορεί να προσποιηθεί τον ανήξερο, όπως έκαναν όταν ο πατέρας Άσαντ έστειλε τα τανκς στη Χάμα το 1982. Αλλά η γνώση τελικά δεν κάνει τη διαφορά» γράφει. Και καταλήγει: «Η Συρία μοιάζει όλο και περισσότερο με τη Βοσνία πριν από 20 χρόνια: οι προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας να μετριαστεί η κρίση, είτε δεν έχουν αποτέλεσμα είτε την κάνουν χειρότερη. Αν 300 παρατηρητές του ΟΗΕ αποδείχθηκαν αναποτελεσματικοί, δέκα φορές αυτός ο αριθμός θα έκανε άραγε τα πράγματα καλύτερα; Θα αποτελέσει η Χούλα την καθοριστική στιγμή; Η πικρή αλήθεια είναι ότι μπορεί να υπάρξουν πολλές ακόμη τέτοιες θηριωδίες πριν κάτι αλλάξει».
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σοκ με αυτοκτονία βολεϊμπολίστριας
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΓΙΑ ΜΟΝΤΕΛΟ... ΚΑΛΟΣ ΕΙΣΑΙ ΜΙΛΟΣ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
