2018-02-25 08:57:22
Αναδημοσιεύουμε από το Indymedia: Στον κόσμο των εταιριών είμαστε όλοι ξένοι Το κεφάλαιο όπως και οι προλετάριοι δεν έχουνε πατρίδα, μόνο του που το κεφάλαιο σε αντίθεση
με τους προλεταρίους το γνωρίζει, ενώ οι προλετάριοι ακόμη ζούνε την ψευδαίσθηση τους.
Η υγεία είναι αναμφισβήτητα ένα θεμελιώδες αγαθό για την ύπαρξη του ανθρώπου και ο φόβος της απώλειάς της και του θανάτου, είναι ένας από τους πιο βαθείς ανθρώπινους φόβους, ικανός να δημιουργεί μεταφυσικά θεωρήματα, να χαράσσει πολιτισμικά πρότυπα, να προσφέρει τεράστια οικονομικά κέρδη και να δημιουργεί δομές εξουσίας. Στην πορεία της ανθρώπινης ιστορίας η έννοια της υγείας έχει αλλάξει σαφώς περιεχόμενο και φορείς άσκησης εξουσίας, αλλά όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται, από τους μεσαιωνικούς μοναχούς μέχρι τους σημερινούς «μεγαλογιατρούς-καθηγητές» των μεγάλων ιατρικών σχολών ανά τον κόσμο τα δομικά χαρακτηριστικά της παραμένουν κοινά
. Αποτελεί ένα προνομιακό πεδίο ιδιωτικής κερδοφορίας και χειραγώγησης της μάζας, έχοντας συγκεκριμένοι οικονομικοί όμιλοι το μονοπώλιο της γνώσης και της εφαρμογής της, καθώς και μήτρα «αστέρων» της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Παράλληλα με την επιστημονική πρόοδο, τα τεχνολογικά επιτεύγματα και την άνοδο του βιοτικού επιπέδου για τον δυτικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των υπαρχουσών ταξικών αντιθέσεων, οδεύουν τα κέρδη της βιο-φαρμακο-βιομηχανίας και βαθαίνουν οι σχέσεις εξάρτησής της με την επιστημονική κοινότητα και με τους κανόνες ρύθμισης της αγοράς.
Είναι κωμικοτραγικό το αφήγημα των καπιταλιστών περί «ελεύθερης αγοράς» και «ανεξάρτητης, αντικειμενικής επιστήμης» ή αλλιώς «evidence based ιατρικής». Αναφέρονται σε μία «ελεύθερη αγορά» που «νόμιμα» άγεται και φέρεται από φωτογραφικά και ευνοϊκά κυβερνητικά νομοθετήματα, επίσημες οικονομικές διακρατικές συμφωνίες, παγκόσμιους οργανισμούς βιτρίνες συμφερόντων συγκεκριμένων κεφαλαιοκρατών και πολύ περισσότερο από ανεπίσημες συμφωνίες δισεκατομμυρίων στο γνωστό γαϊτανάκι της διαπλοκής. Αναφέρονται σε μία «αντικειμενική ιατρική επιστήμη» όπου οι αριθμοί και τα στατιστικά σημαντικά όρια, όπως αυτά δημοσιεύονται, είναι de novo ορθά και αδιαμφισβήτητα, στις μελέτες που εκπονούν οι ίδιες οι φαρμακευτικές εταιρείες που παράγουν και εμπορεύονται το προϊόν, δηλαδή το φάρμακο ή κάποιο βιο-υλικό, χωρίς κάποιον εξωτερικό ελεγκτικό μηχανισμό. Ολόκληρες στρατιές γιατρών ουσιαστικά εκπαιδεύονται από τις φαρμακευτικές εταιρίες. Είτε άμεσα μέσω των συνεδρίων όπου οι ομιλητές-γιατροί είναι ταυτόχρονα υπάλληλοι των εταιριών και των δημοσιευμένων αποτελεσμάτων των κλινικών δοκιμών. Είτε έμμεσα μέσω της παρείσφρησις του ιδιωτικού κεφαλαίου στο ιατρικό εκπαιδευτικό σύστημα, όπου οι μεγάλοι παγκόσμιοι φαρμακευτικοί όμιλοι χρηματοδοτούν τα πανεπιστήμια και τις νοσοκομειακές κλινικές όπου διεξάγονται οι έρευνες και χρηματίζουν μέσω «χορηγιών» τους καθηγητές και τους οργανισμούς υγείας που θεσμοθετούν τις παγκόσμιες κατευθυντήριες οδηγίες όσο αφορά στις ενδείξεις χορήγησης των φαρμάκων, των δοσολογικών σχημάτων -να σημειώσουμε εδώ ότι όσο αυξάνεται η ποσότητα της δραστικής ουσίας τόσο αυξάνεται και το ποσοστό κέρδους- και συνολικά των θεραπευτικών πρωτοκόλλων.
Το πόσο διαπλεκόμενες, κατευθυνόμενες και «μαγειρεμένες» είναι οι έρευνες στο σύνολό τους είναι μία τεράστια κουβέντα που δεν χρειάζεται να αναλυθεί εκτενώς στο συγκεκριμένο κείμενο. Επιγραμματικά μόνο αναφέρουμε πως είναι κοινός τόπος η απόκρυψη ερευνών, που όσο κι αν προσπάθησαν οι εταιρίες δεν κατάφεραν τελικά να διαστρεβλώσουν αρκετά τα τελικά στατιστικά δεδομένα τους, ώστε να αποδείξουν την ασφάλεια ή την αποτελεσματικότητα κάποιας φαρμακευτικής ουσίας, αλλά κατάφεραν να τις αποσιωπήσουν στα επερχόμενα συνέδρια, όπως και η σειρά καταδικαστικών αποφάσεων για τις λίγες υποθέσεις σκανδάλων που κατάφεραν να φθάσουν μέχρι την αστική δικαιοσύνη όσον αφορά στην αξιοπιστία και τα πρωτόκολλα ασφαλείας διαφόρων ερευνών στην οδό έγκρισης και κυκλοφορίας ενός φαρμάκου.
Είναι, επίσης, εξοργιστικό ό,τι όχι μόνο δεν γίνεται έρευνα με σωστούς άξονες και πραγματικό ιατρικό ελεγκτικό μηχανισμό, αλλά αντίθετα καταναλώνονται εκατομμύρια ευρώ για να κυκλοφορήσουν στην αγορά υποτιθέμενα καινούργια φάρμακα για ήδη υπάρχουσες ασθένειες και ήδη υπάρχουσες θεραπείες, οι οποίες φυσικά πάντα αφορούν μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, έχουν δηλαδή μεγάλο αγοραστικό κοινό. Αποσύρονται από την αγορά τα παλιά και πλέον πολύ φθηνά φάρμακα και προωθούνται τα κατά δεκάδες ευρώ ακριβότερα «νεότερης γενιάς» φάρμακα, τα οποία είναι απλά μία «παραλλαγή» των προηγούμενων, ανήκουν στην ίδια φαρμακευτική κατηγορία, αλλά έχουν το πρόσχημα της καλύτερης αποτελεσματικότητας και των λιγότερων ανεπιθύμητων ενεργειών, που σύμφωνα με τις δικές τους έρευνες είναι συνήθως της τάξης του συνταρακτικού ποσοστού του 0,5 – 1%! Έτσι οι φαρμακευτικές εταιρίες και το γυρολόι τους απομυζούν επιπλέον εκατομμύρια κέρδη από τον άρρωστο και τα ασφαλιστικά ταμεία, χωρίς ουσιαστικά να υπάρχει πραγματικό ιατρικό όφελος. Δεν γίνεται έρευνα για πολλά σπάνια νοσήματα για τα οποία δεν υπάρχει θεραπεία, γιατί αφορούν πολύ μικρό κομμάτι της αγοραστικής δύναμης. Αποσύρονται φάρμακα από την αγορά γιατί είναι πολύ φθηνά με μικρό ποσοστό κέρδους, με ακραίο παράδειγμα την απόσυρση του εμβολίου έναντι της πολιομυελίτιδας OPV (salk) -πολύ αποτελεσματικότερου σε ενδημικές περιοχές της νόσου- και την παραμονή μόνο του κατά 3 φορές ακριβότερου IPV (sabin), κοστίζοντας εκατομμύρια ανθρώπινων ζωών στον «τριτοκοσμικό κόσμο». Τα φάρμακα και τα λοιπά ιατρικά υλικά υπερτιμολογούνται βάσει διαφόρων οικονομικών και τεχνοκρατικών τεχνασμάτων, αλλά και εντελώς ξεδιάντροπα και απροκάλυπτα ανάλογα με το πόσα χρήματα μπορεί να αντέξει ο εκάστοτε κρατικός προϋπολογισμός και ο μέσος όρος των κατά κεφαλήν εισοδημάτων των υποψηφίων πελατών. Οι ασθενείς είναι πελάτες και μάλιστα δεύτερης κατηγορίας γιατί δεν μπορούν να γνωρίζουν τι πρέπει να αγοράσουν. Το τραγικό είναι ότι και η πλειοψηφία των γιατρών δεν ξέρουν τι πραγματικά είναι ωφέλιμο, αναγκαστικό, περιττό ή πολύ περισσότερο ζημιογόνο για τους ασθενείς τους. Νομίζουν ότι κατέχουν όλη την υπαρκτή ακαδημαϊκή ιατρική γνώση, τρέχουν να παρακολουθήσουν κάθε καινούργιο συνέδριο, έχουν μοχθήσει με αμέτρητες εργατοώρες διαβάσματος, αλλά στην πραγματικότητα ξέρουν μόνο όποια θραύσματα πληροφορίας έχουν απελευθερωθεί από το παραπάνω θεσμικό και πλήρως εξαρτώμενο σύστημα εκπαίδευσης και κατάρτισης. Και για να μην ξεχνιόμαστε, το πιο διευρυμένο κομμάτι της διαφθοράς στον χώρο του φαρμάκου, αυτό που πατά τελικά την σκανδάλη είναι ένα μεγάλο κομμάτι των ιατρών που διαπλέκονται άμεσα με τα κέρδη των φαρμακευτικών εταιριών υπερ-συνταγογραφόντας φαρμακευτικά προϊόντα εκτός ενδείξεων, συνταγογραφόντας ακόμη και σε «ασθενείς φαντάσματα», αμειβόμενοι με το κομμάτι και όχι μόνο.
Η υπόθεση Νovartis είναι μία υπόθεση που ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια του τυπικού ελληνικού σκανδάλου. Τα 50 εκατομμύρια ευρώ με τα οποία φέρεται ότι δωροδοκήθηκαν κατά το διάστημα 2000-2015 πλήθος προσώπων που κατείχαν θέσεις κλειδιά στο εγχώριο σύστημα εξουσίας δεν είναι παρά σταγόνα στον ωκεανό των σκανδάλων στα οποία εμπλέκεται παγκοσμίως η εταιρεία Νovartis, όπως σταγόνα στον ωκεανό των σκανδάλων είναι και τα 3 δις με τα οποία ζημιώθηκε το ελληνικό δημόσιο κατά την ίδια χρονική περίοδο.
Ατελείωτη είναι η λίστα των περιπτώσεων στις οποίες εμπλέκεται το όνομα της Νovartis ανά τον κόσμο. Στην Αμερική, την τελευταία 15ετία της έχουν επιβληθεί πρόστιμα συνολικού ύψους 1,25 δις δολαρίων για 20 διαφορετικές υποθέσεις που περιλαμβάνουν δωροδοκίες αρμοδίων, παραπλανητική προώθηση, δωροδοκίες γιατρών και φαρμακοποιών για να προωθούν τα δικά της προϊόντα εις βάρος αυτών των ανταγωνιστών της, απόκρυψη παρενεργειών, σεξιστικές διακρίσεις εις βάρος των γυναικών υπαλλήλων της κλπ. Στην Ινδία, η εταιρεία έχει μηνύσει το ινδικό δημόσιο με πρόσχημα την καταπάτηση των κανονισμών περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Ο σκοπός ήταν να κατοχυρωθεί αποκλειστικά στη Novartis το δικαίωμα να εμπορεύεται το αντικαρκινικό σκεύασμα Gleevec, του οποίου τη μηνιαία δόση η εταιρεία κοστολογούσε 2.667 δολάρια, την ώρα που άλλες εταιρείες κοστολογούσαν τη μηνιαία δόση των αντίστοιχων γενοσήμων σε τιμές που κυμαίνονται από 177 ως 260 δολάρια. Στην Ευρώπη έχουν ήδη επιβληθεί πρόστιμα στη Novartis ύψους 90 εκατομμυρίων ευρώ και άλλα τόσα, στη συνεργαζόμενη με αυτήν, εταιρεία Roche για αθέμιτες πρακτικές στην προώθηση του σκευάσματος Lucentis. To σκεύασμα αυτό, το οποίο χορηγείται για την αντιμετώπιση οφθαλμολογικών παθήσεων κοστολογείται από τη Novartis 1900 ευρώ ανά δόση, την ώρα που σκεύασμα με αντίστοιχες παρενέργειες κοστολογείται γύρω στα 40 ευρώ ανά δόση. Για την υπόθεση αυτή διεκδικεί από τις δύο προαναφερόμενες εταιρείες αποζημίωση ύψους 1,2 δις ευρώ. Στην Τουρκία, η εταιρεία εμπλέκεται σε υποθέσεις χρηματισμού κρατικών αξιωματούχων, γιατρών κλπ, σε ένα σχήμα παρόμοιο με αυτό που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας στην Ελλάδα, με τις καταγγελίες να κάνουν λόγο για μίζες ύψους 70 εκατομμυρίων ευρώ. Από το πλούσιο ιστορικό της εταιρείας σε σκάνδαλα δε θα μπορούσε να λείπει και η Άπω Ανατολή, αν και τα νούμερα εκεί είναι σαφώς χαμηλότερα: χρηματισμοί ύψους 2 εκατομμυρίων δολαρίων στη Ν. Κορέα, πρόστιμα 25 εκατομμυρίων δολαρίων από τα δικαστήρια της Κίνας και εσκεμμένη παραποίηση των εργαστηριακών ευρημάτων και των κλινικών ερευνών όσον αφορά τις ιδιότητες του σκευάσματος Valsatran στα πανεπιστήμια του Τόκυο και της Οζάκα στην Ιαπωνία.
Επίσης, διαβόητες είναι οι πρακτικές της εταιρείας όσον αφορά τα πειράματα των σκευασμάτων της πάνω σε ζώα. Παρ' όλη την κατακραυγή που έχει ξεσπάσει κατά καιρούς εναντίον της, παρ' όλο που τα αποτελέσματα των πειραμάτων αποδεικνύουν πως το 95% των σκευασμάτων που δοκιμάζονται επιτυχώς στα εκάστοτε πειραματόζωα τελικά είναι ακατάλληλα και επιβλαβή για ανθρώπινη χρήση, η εταιρεία συνεχίζει τα προγράμματα αυτά ακάθεκτη.
Όλα τα παραπάνω τα γράφουμε απλά για να καταδείξουμε το μέγεθος της σήψης και της διαφθοράς της εν λόγω εταιρείας. Ο πακτωλός των εκατομμυρίων που διοχετεύτηκε στα στελέχη του εγχώριου πολιτικού συστήματος, ελάχιστη σχέση είχε με τη μικρή, για τα μεγέθη της Novartis, ελληνική αγορά. Όχι ότι ζημιώθηκε φυσικά, καθώς η εν λόγω “επένδυση” ζημίωσε το ελληνικό δημόσιο κατά 3 δις ευρώ όπως προείπαμε, αλλά το ζουμί ήταν αλλού: καθώς η Ελλάδα αποτελεί χώρα αναφοράς για τις τιμές του φαρμάκου για πολλές άλλες χώρες, αύξηση της τιμής ενός φαρμάκου στην Ελλάδα κατά 0,10 ευρώ αύξανε τα κέρδη της εταιρείας σε παγκόσμιο επίπεδο κατά αρκετά εκατομμύρια.
Η ιστορία με την Novartis έχει γίνει γνωστή εδώ και 15 περίπου χρόνια όταν η υπόθεση της πήγε στα δικαστήρια και της επιβλήθηκαν τα πρώτα πρόστιμα στις ΗΠΑ. Ωστόσο ξεκινά από πολύ παλιότερα και προσομοιάζει με τις ιστορίες άλλων παρόμοιων ευαγών ιδρυμάτων όπως η Bayer, η Siemens και πολλές άλλες, που διευκόλυναν τη διείσδυση τους στις κατά τόπους αγορές, εξαγοράζοντας τοπικούς πολιτικούς παράγοντες, ή όπως o όμιλος Volkswaggen που “πείραζε” το software στα αυτοκίνητα της. Αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα στη ουσία τους θα πρέπει να κατανοήσουμε πως λειτουργούν τέτοιου είδους και μεγέθους εταιρίες στο πλαίσιο του σύγχρονου καπιταλισμού που τώρα διανύουμε. Κάθε παραγωγική μονάδα προκειμένου να είναι βιώσιμη πρέπει να αναπτύσσεται συνεχώς προσπαθώντας να καταλάβει όσο μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς γίνεται, εξουδετερώνοντας τους ανταγωνιστές της. Όταν και αν τα καταφέρει, οφείλει να επεκταθεί σε νέες αγορές. Κάτι σαν καρκίνος θα λέγαμε, κινδυνεύοντας να χαρακτηριστούμε λαϊκιστές.
Όταν έχουμε να κάνουμε με πολύ μεγάλες εταιρίες αυτή η επέκταση μπορεί να αφορά χώρες, ηπείρους ή και ολόκληρο τον κόσμο. Τέτοιες εταιρίες συνήθως δεν ανήκουν εξ ολοκλήρου σε κάποιον. Δεν υπάρχει το αφεντικό που κάνει κουμάντο, αλλά ένα διοικητικό συμβούλιο και μια συνέλευση μετόχων που θέτουν στόχους και χαράζουν στρατηγικές. Δεν είναι τυχαίο που κάποιες οργανωτικές φόρμουλες των εταιριών είναι δανεισμένες από τον τρόπο που οργανώνονται τα κράτη. Τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε αρχίσει να βλέπουμε να συμβαίνει και το αντίστροφο, δηλαδή τα κράτη να δανείζονται οργανωτικά μοντέλα που είχαν αρχικά εφαρμοστεί σε εταιρίες.
Όπως μια εταιρία επεκτείνεται και μεγαλώνει, αυξάνει το προσωπικό της αλλά χάνει σε συνοχή και αυξάνεται η γραφειοκρατία της. Ο συνεκτικός ιστός και ταυτόχρονα η κινητήρια δύναμη είναι ασφαλώς το κέρδος και αυτό είναι που με κάθε μέσο και κάθε κόστος πρέπει να μεγιστοποιηθεί. Όταν διακυβεύονται εκατοντάδες δισεκατομμύρια, έννοιες όπως ηθική, κοινωνική ευθύνη η ανθρωπισμός μένουν κενό γραμμα στα εταιρικά φυλλάδια. Οι λεγόμενοι κανόνες της αγοράς όπου υπάρχουν, προκαλούν τους “παίκτες” να τους υπερβούν ή να τους παρακάμψουν. Το ίδιο συμβαίνει και με τους νόμους των κρατών στα οποία οι εταιρίες δραστηριοποιούνται. Σε κάποιες περιπτώσεις όταν ο ανταγωνισμός κρίνεται ασύμφορος έχουμε κρυφές ή φανερές συμμαχίες εταιρειών που δραστηριοποιούνται στον ίδιο τομέα - δημιουργία καρτέλ - έτσι ώστε χειραγωγηθεί η αγορά. Αυτή η πρακτική είναι συνήθως παράνομη αλλά όπως είπαμε, το κέρδος είναι που προέχει.
Στις οικονομικά αναπτυγμένες χώρες όπου κατά κανόνα έχουμε οργανωμένα κράτη, υπάρχουν σαφώς καθορισμένα πλαίσια στα οποία οφείλει να κινείται ο ανταγωνισμός των εταιρειών. Στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες όπου τα κανονιστικά πλαίσια δεν είναι με τόση σαφήνεια καθορισμένα ή απλά δεν υπάρχουν, τα ζητήματα λύνονται με όρους επιβολής, συχνά με τη βια. Φυσικά ας μην λησμονούμε ότι τόσο οι κρατικοί αξιωματούχοι, όσο οι μέτοχοι και τα ανώτερα στελέχη των εταιριών προέρχονται από την ίδια κοινωνική ομάδα, την κυρίαρχη τάξη των αστών. Ειδικά σε μικρές χώρες όπως η δική μας αλλά και σε μεγαλύτερες, αυτοί οι τύποι συχνά γνωρίζονται μεταξύ τους, έχουν πάει στα ίδια σχολεία, στα ίδια πανεπιστήμια, κινούνται στους ίδιους επαγγελματικούς κύκλους και οι καριέρες τους συχνά διασταυρώνονται.
Η Νovartis είναι μια τεράστια εταιρεία με ιστορία 150 ετών, που ξεκίνησε από την Ελβετία και σήμερα αποτιμάται σχεδόν 200 δις δολάρια χρηματιστηριακή αξία , με 50 δις καθαρές πωλήσεις το 2017, με 126.000 υπαλλήλους ανά τον κόσμο και διείσδυση σε 155 χώρες. Όπως όλες οι μεγάλες φαρμακευτικές έχει άμεση η έμμεση εμπλοκή με πανεπιστήμια δεκάδων χωρών και με ερευνητικά προγράμματα καθώς από εκεί στήνει σχέσεις με μελλοντικούς γιατρούς. Ανάλογη εμπλοκή επιδιώκει να έχει με τα συστήματα υγείας και τα δίκτυα διανομής φάρμακου στις χώρες που δραστηριοποιείται.
Φυσικά επιτελεί και “σημαντικότατο κοινωνικό έργο” ειδικά σε χώρες του τρίτου κόσμου όπου δοκιμάζονται σε ευρεία κλίμακα “νέες θεραπείες”. Κάτι που λόγω νομικών πλαισίων δεν θα μπορούσε να γίνει το ίδιο εύκολα στον δυτικό κόσμο.
Αυτό που διαφοροποιεί τις φαρμακευτικές εταιρίες από άλλες που παράγουν αμιγώς καταναλωτικά προϊόντα και απευθύνονται στο ευρύ κοινό, είναι ότι ως επί το πλείστον τα φάρμακα δίνονται με συνταγή γιατρού η χορηγούνται μέσω του συστήματος υγείας της κάθε χώρας, δηλαδή από νοσοκομεία, κέντρα υγείας κλπ. Μεγάλο μέρος της αξίας των φάρμακων που πουλιούνται από τα ιδιωτικά φαρμακεία καλύπτεται μέσω του ασφαλιστικού συστήματος. Έτσι δεν αρκεί μια φαρμακευτική εταιρία να έχει καλό προϊόν, καλές τιμές και να κάνει πετυχημένη διαφήμιση για να πουλήσει, αλλά ΠΡΕΠΕΙ να έχει προσβάσεις σε γιατρούς και στους οργανισμούς που προαναφέραμε ώστε να αποκτήσει πλεονέκτημα έναντι του ανταγωνισμού.
Προφανώς και το πρόβλημα δεν είναι μόνο η Novartis, όλες οι φαρμακευτικές με αυτόν τον τρόπο λειτουργούν. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που βγαίνουν στη φορά τέτοιου είδους περιστατικά όπου εταιρίες, σε μικρότερη η μεγαλύτερη κλίμακα, προσπάθησαν να “πειράξουν” προς όφελος τους τους κανόνες, είτε δωροδοκώντας είτε εκβιάζοντας όπως την υπόθεση με την τεχνητή έλλειψη κάποιων φάρμακων λίγα χρόνια πριν.
Το γιατί η Novartis και γιατί τώρα, δεν το γνωρίζουμε και δε μας αφορά. Το αν η συγκεκριμένη εταιρία ξεπέρασε τα εσκαμμένα και έθιξε συμφέροντα αμερικάνικων εταιριών (που κι αυτές έχουν φυσικά τις άκρες τους) πυροδοτώντας μια διαδικασία που μετά την έρευνα του FBI κατέληξε στα δικαστήρια στη είναι μια σοβαρή πιθανότητα, άλλα τις λεπτομέρειες δε θα τις μάθουμε και δεν μας αφορούν.
Αυτό που πρωτίστως μας αφορά είναι ότι στο σύγχρονο κόσμο η υγεία είναι de jure και de facto εμπόρευμα και αντικείμενο συναλλαγής.
Αυτό που μας αφορά είναι η χειραγώγηση της τιμής των φαρμάκων από εταιρίες που λειτουργούν ως μονοπώλια η με όρους καρτέλ.
Αυτό που μας νοιάζει είναι να μην χρησιμοποιούνται άνθρωποι η ζώα ούτε στον τρίτο κόσμο ούτε πουθενά ως πειραματόζωα.
Αυτό που επίσης μας νοιάζει είναι να μην πληρώνουμε τα ταξίδια ορισμένων για “ιατρικά συνέδρια” σε εξωτικούς προορισμούς και φυσικά να μη πληρώνουμε τα δωράκια σε διοικητές οργανισμών και πολιτικούς που στη συνέχεια μετακυλίονται στη τιμή του φαρμάκου. Για την ακρίβεια θα θέλαμε να μην υπάρχουν διοικητές οργανισμών και πολιτικοί...
Η Novartis είναι η κορυφή του παγόβουνου που έγινε ορατή αυτή τη περίοδο καθώς ξεκόπηκε από τον παγετώνα και μας πλησίασε. Πριν από αυτήν πρωταγωνιστές στη αλυσίδα των σκανδάλων ήταν άλλες εταιρίες και πρόσωπα και ακόμη περισσότερες θα ακολουθήσουν, όσο το σύστημα που βασίζεται στο εμπόρευμα στο κέρδος, την κατανάλωση και στην εκμετάλλευση μακροημερεύει. Η διαφθορά, η μόχλευση, η κερδοσκοπία είναι σύμφυτα του καπιταλισμού και κάθε συστήματος που βασίζεται στο κράτος και στην εξουσία.
ΥΓ1: Όσον αφορά τα άτομα που εμπλέκονται στην υπόθεση Νovartis μέσω ανώνυμων μαρτύρων, δηλώνουμε ότι έχουν την αμέριστη αλληλεγγύη μας, μιας και εμπλέκονται μέσω μιας απαράδεκτης πρακτικής, αυτή της ανώνυμης καταγγελίας, που ορισμένοι νομιμοποίησαν μέσω νόμων και τροπολογιών, μιας πρακτικής που αντιβαίνει στην κοινή λογική ότι πρέπει να ξέρεις ποιος σε κατηγορεί ώστε να μπορείς να αντικρούσεις τις κατηγορίες.
Μια πρακτική που, έως τώρα, εφαρμόζεται για αναρχικούς και άλλους κοινωνικούς αγωνιστές με τη μορφή ανώνυμων σημειωμάτων και τηλεφωνημάτων στην αντιτρομοκρατική η οποία όπως όλοι ξέρουμε δεν διαθέτει αναγνώριση κλήσης. Φανταζόμαστε λοιπόν ότι όλοι αυτοί που αντέδρασαν για τους ανώνυμους μάρτυρες στην παρούσα υπόθεση, θα κάνουν το ίδιο την επόμενη φορά που θα στηθούν με ανάλογο τρόπο πολιτικές δίκες σε βάρος οποιουδήποτε. Δεν έχουμε λοιπόν παρά να τους καλωσορίσουμε στο κομμάτι του κόσμου που δεν έχει καμία εμπιστοσύνη στην “ανεξάρτητη” Ελληνική Δικαιοσύνη.
ΥΓ2: Με τον κλάδο της υγείας δεν έχουμε τελειώσει.
Αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας
_
bloko
με τους προλεταρίους το γνωρίζει, ενώ οι προλετάριοι ακόμη ζούνε την ψευδαίσθηση τους.
Η υγεία είναι αναμφισβήτητα ένα θεμελιώδες αγαθό για την ύπαρξη του ανθρώπου και ο φόβος της απώλειάς της και του θανάτου, είναι ένας από τους πιο βαθείς ανθρώπινους φόβους, ικανός να δημιουργεί μεταφυσικά θεωρήματα, να χαράσσει πολιτισμικά πρότυπα, να προσφέρει τεράστια οικονομικά κέρδη και να δημιουργεί δομές εξουσίας. Στην πορεία της ανθρώπινης ιστορίας η έννοια της υγείας έχει αλλάξει σαφώς περιεχόμενο και φορείς άσκησης εξουσίας, αλλά όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται, από τους μεσαιωνικούς μοναχούς μέχρι τους σημερινούς «μεγαλογιατρούς-καθηγητές» των μεγάλων ιατρικών σχολών ανά τον κόσμο τα δομικά χαρακτηριστικά της παραμένουν κοινά
Είναι κωμικοτραγικό το αφήγημα των καπιταλιστών περί «ελεύθερης αγοράς» και «ανεξάρτητης, αντικειμενικής επιστήμης» ή αλλιώς «evidence based ιατρικής». Αναφέρονται σε μία «ελεύθερη αγορά» που «νόμιμα» άγεται και φέρεται από φωτογραφικά και ευνοϊκά κυβερνητικά νομοθετήματα, επίσημες οικονομικές διακρατικές συμφωνίες, παγκόσμιους οργανισμούς βιτρίνες συμφερόντων συγκεκριμένων κεφαλαιοκρατών και πολύ περισσότερο από ανεπίσημες συμφωνίες δισεκατομμυρίων στο γνωστό γαϊτανάκι της διαπλοκής. Αναφέρονται σε μία «αντικειμενική ιατρική επιστήμη» όπου οι αριθμοί και τα στατιστικά σημαντικά όρια, όπως αυτά δημοσιεύονται, είναι de novo ορθά και αδιαμφισβήτητα, στις μελέτες που εκπονούν οι ίδιες οι φαρμακευτικές εταιρείες που παράγουν και εμπορεύονται το προϊόν, δηλαδή το φάρμακο ή κάποιο βιο-υλικό, χωρίς κάποιον εξωτερικό ελεγκτικό μηχανισμό. Ολόκληρες στρατιές γιατρών ουσιαστικά εκπαιδεύονται από τις φαρμακευτικές εταιρίες. Είτε άμεσα μέσω των συνεδρίων όπου οι ομιλητές-γιατροί είναι ταυτόχρονα υπάλληλοι των εταιριών και των δημοσιευμένων αποτελεσμάτων των κλινικών δοκιμών. Είτε έμμεσα μέσω της παρείσφρησις του ιδιωτικού κεφαλαίου στο ιατρικό εκπαιδευτικό σύστημα, όπου οι μεγάλοι παγκόσμιοι φαρμακευτικοί όμιλοι χρηματοδοτούν τα πανεπιστήμια και τις νοσοκομειακές κλινικές όπου διεξάγονται οι έρευνες και χρηματίζουν μέσω «χορηγιών» τους καθηγητές και τους οργανισμούς υγείας που θεσμοθετούν τις παγκόσμιες κατευθυντήριες οδηγίες όσο αφορά στις ενδείξεις χορήγησης των φαρμάκων, των δοσολογικών σχημάτων -να σημειώσουμε εδώ ότι όσο αυξάνεται η ποσότητα της δραστικής ουσίας τόσο αυξάνεται και το ποσοστό κέρδους- και συνολικά των θεραπευτικών πρωτοκόλλων.
Το πόσο διαπλεκόμενες, κατευθυνόμενες και «μαγειρεμένες» είναι οι έρευνες στο σύνολό τους είναι μία τεράστια κουβέντα που δεν χρειάζεται να αναλυθεί εκτενώς στο συγκεκριμένο κείμενο. Επιγραμματικά μόνο αναφέρουμε πως είναι κοινός τόπος η απόκρυψη ερευνών, που όσο κι αν προσπάθησαν οι εταιρίες δεν κατάφεραν τελικά να διαστρεβλώσουν αρκετά τα τελικά στατιστικά δεδομένα τους, ώστε να αποδείξουν την ασφάλεια ή την αποτελεσματικότητα κάποιας φαρμακευτικής ουσίας, αλλά κατάφεραν να τις αποσιωπήσουν στα επερχόμενα συνέδρια, όπως και η σειρά καταδικαστικών αποφάσεων για τις λίγες υποθέσεις σκανδάλων που κατάφεραν να φθάσουν μέχρι την αστική δικαιοσύνη όσον αφορά στην αξιοπιστία και τα πρωτόκολλα ασφαλείας διαφόρων ερευνών στην οδό έγκρισης και κυκλοφορίας ενός φαρμάκου.
Είναι, επίσης, εξοργιστικό ό,τι όχι μόνο δεν γίνεται έρευνα με σωστούς άξονες και πραγματικό ιατρικό ελεγκτικό μηχανισμό, αλλά αντίθετα καταναλώνονται εκατομμύρια ευρώ για να κυκλοφορήσουν στην αγορά υποτιθέμενα καινούργια φάρμακα για ήδη υπάρχουσες ασθένειες και ήδη υπάρχουσες θεραπείες, οι οποίες φυσικά πάντα αφορούν μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, έχουν δηλαδή μεγάλο αγοραστικό κοινό. Αποσύρονται από την αγορά τα παλιά και πλέον πολύ φθηνά φάρμακα και προωθούνται τα κατά δεκάδες ευρώ ακριβότερα «νεότερης γενιάς» φάρμακα, τα οποία είναι απλά μία «παραλλαγή» των προηγούμενων, ανήκουν στην ίδια φαρμακευτική κατηγορία, αλλά έχουν το πρόσχημα της καλύτερης αποτελεσματικότητας και των λιγότερων ανεπιθύμητων ενεργειών, που σύμφωνα με τις δικές τους έρευνες είναι συνήθως της τάξης του συνταρακτικού ποσοστού του 0,5 – 1%! Έτσι οι φαρμακευτικές εταιρίες και το γυρολόι τους απομυζούν επιπλέον εκατομμύρια κέρδη από τον άρρωστο και τα ασφαλιστικά ταμεία, χωρίς ουσιαστικά να υπάρχει πραγματικό ιατρικό όφελος. Δεν γίνεται έρευνα για πολλά σπάνια νοσήματα για τα οποία δεν υπάρχει θεραπεία, γιατί αφορούν πολύ μικρό κομμάτι της αγοραστικής δύναμης. Αποσύρονται φάρμακα από την αγορά γιατί είναι πολύ φθηνά με μικρό ποσοστό κέρδους, με ακραίο παράδειγμα την απόσυρση του εμβολίου έναντι της πολιομυελίτιδας OPV (salk) -πολύ αποτελεσματικότερου σε ενδημικές περιοχές της νόσου- και την παραμονή μόνο του κατά 3 φορές ακριβότερου IPV (sabin), κοστίζοντας εκατομμύρια ανθρώπινων ζωών στον «τριτοκοσμικό κόσμο». Τα φάρμακα και τα λοιπά ιατρικά υλικά υπερτιμολογούνται βάσει διαφόρων οικονομικών και τεχνοκρατικών τεχνασμάτων, αλλά και εντελώς ξεδιάντροπα και απροκάλυπτα ανάλογα με το πόσα χρήματα μπορεί να αντέξει ο εκάστοτε κρατικός προϋπολογισμός και ο μέσος όρος των κατά κεφαλήν εισοδημάτων των υποψηφίων πελατών. Οι ασθενείς είναι πελάτες και μάλιστα δεύτερης κατηγορίας γιατί δεν μπορούν να γνωρίζουν τι πρέπει να αγοράσουν. Το τραγικό είναι ότι και η πλειοψηφία των γιατρών δεν ξέρουν τι πραγματικά είναι ωφέλιμο, αναγκαστικό, περιττό ή πολύ περισσότερο ζημιογόνο για τους ασθενείς τους. Νομίζουν ότι κατέχουν όλη την υπαρκτή ακαδημαϊκή ιατρική γνώση, τρέχουν να παρακολουθήσουν κάθε καινούργιο συνέδριο, έχουν μοχθήσει με αμέτρητες εργατοώρες διαβάσματος, αλλά στην πραγματικότητα ξέρουν μόνο όποια θραύσματα πληροφορίας έχουν απελευθερωθεί από το παραπάνω θεσμικό και πλήρως εξαρτώμενο σύστημα εκπαίδευσης και κατάρτισης. Και για να μην ξεχνιόμαστε, το πιο διευρυμένο κομμάτι της διαφθοράς στον χώρο του φαρμάκου, αυτό που πατά τελικά την σκανδάλη είναι ένα μεγάλο κομμάτι των ιατρών που διαπλέκονται άμεσα με τα κέρδη των φαρμακευτικών εταιριών υπερ-συνταγογραφόντας φαρμακευτικά προϊόντα εκτός ενδείξεων, συνταγογραφόντας ακόμη και σε «ασθενείς φαντάσματα», αμειβόμενοι με το κομμάτι και όχι μόνο.
Η υπόθεση Νovartis είναι μία υπόθεση που ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια του τυπικού ελληνικού σκανδάλου. Τα 50 εκατομμύρια ευρώ με τα οποία φέρεται ότι δωροδοκήθηκαν κατά το διάστημα 2000-2015 πλήθος προσώπων που κατείχαν θέσεις κλειδιά στο εγχώριο σύστημα εξουσίας δεν είναι παρά σταγόνα στον ωκεανό των σκανδάλων στα οποία εμπλέκεται παγκοσμίως η εταιρεία Νovartis, όπως σταγόνα στον ωκεανό των σκανδάλων είναι και τα 3 δις με τα οποία ζημιώθηκε το ελληνικό δημόσιο κατά την ίδια χρονική περίοδο.
Ατελείωτη είναι η λίστα των περιπτώσεων στις οποίες εμπλέκεται το όνομα της Νovartis ανά τον κόσμο. Στην Αμερική, την τελευταία 15ετία της έχουν επιβληθεί πρόστιμα συνολικού ύψους 1,25 δις δολαρίων για 20 διαφορετικές υποθέσεις που περιλαμβάνουν δωροδοκίες αρμοδίων, παραπλανητική προώθηση, δωροδοκίες γιατρών και φαρμακοποιών για να προωθούν τα δικά της προϊόντα εις βάρος αυτών των ανταγωνιστών της, απόκρυψη παρενεργειών, σεξιστικές διακρίσεις εις βάρος των γυναικών υπαλλήλων της κλπ. Στην Ινδία, η εταιρεία έχει μηνύσει το ινδικό δημόσιο με πρόσχημα την καταπάτηση των κανονισμών περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Ο σκοπός ήταν να κατοχυρωθεί αποκλειστικά στη Novartis το δικαίωμα να εμπορεύεται το αντικαρκινικό σκεύασμα Gleevec, του οποίου τη μηνιαία δόση η εταιρεία κοστολογούσε 2.667 δολάρια, την ώρα που άλλες εταιρείες κοστολογούσαν τη μηνιαία δόση των αντίστοιχων γενοσήμων σε τιμές που κυμαίνονται από 177 ως 260 δολάρια. Στην Ευρώπη έχουν ήδη επιβληθεί πρόστιμα στη Novartis ύψους 90 εκατομμυρίων ευρώ και άλλα τόσα, στη συνεργαζόμενη με αυτήν, εταιρεία Roche για αθέμιτες πρακτικές στην προώθηση του σκευάσματος Lucentis. To σκεύασμα αυτό, το οποίο χορηγείται για την αντιμετώπιση οφθαλμολογικών παθήσεων κοστολογείται από τη Novartis 1900 ευρώ ανά δόση, την ώρα που σκεύασμα με αντίστοιχες παρενέργειες κοστολογείται γύρω στα 40 ευρώ ανά δόση. Για την υπόθεση αυτή διεκδικεί από τις δύο προαναφερόμενες εταιρείες αποζημίωση ύψους 1,2 δις ευρώ. Στην Τουρκία, η εταιρεία εμπλέκεται σε υποθέσεις χρηματισμού κρατικών αξιωματούχων, γιατρών κλπ, σε ένα σχήμα παρόμοιο με αυτό που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας στην Ελλάδα, με τις καταγγελίες να κάνουν λόγο για μίζες ύψους 70 εκατομμυρίων ευρώ. Από το πλούσιο ιστορικό της εταιρείας σε σκάνδαλα δε θα μπορούσε να λείπει και η Άπω Ανατολή, αν και τα νούμερα εκεί είναι σαφώς χαμηλότερα: χρηματισμοί ύψους 2 εκατομμυρίων δολαρίων στη Ν. Κορέα, πρόστιμα 25 εκατομμυρίων δολαρίων από τα δικαστήρια της Κίνας και εσκεμμένη παραποίηση των εργαστηριακών ευρημάτων και των κλινικών ερευνών όσον αφορά τις ιδιότητες του σκευάσματος Valsatran στα πανεπιστήμια του Τόκυο και της Οζάκα στην Ιαπωνία.
Επίσης, διαβόητες είναι οι πρακτικές της εταιρείας όσον αφορά τα πειράματα των σκευασμάτων της πάνω σε ζώα. Παρ' όλη την κατακραυγή που έχει ξεσπάσει κατά καιρούς εναντίον της, παρ' όλο που τα αποτελέσματα των πειραμάτων αποδεικνύουν πως το 95% των σκευασμάτων που δοκιμάζονται επιτυχώς στα εκάστοτε πειραματόζωα τελικά είναι ακατάλληλα και επιβλαβή για ανθρώπινη χρήση, η εταιρεία συνεχίζει τα προγράμματα αυτά ακάθεκτη.
Όλα τα παραπάνω τα γράφουμε απλά για να καταδείξουμε το μέγεθος της σήψης και της διαφθοράς της εν λόγω εταιρείας. Ο πακτωλός των εκατομμυρίων που διοχετεύτηκε στα στελέχη του εγχώριου πολιτικού συστήματος, ελάχιστη σχέση είχε με τη μικρή, για τα μεγέθη της Novartis, ελληνική αγορά. Όχι ότι ζημιώθηκε φυσικά, καθώς η εν λόγω “επένδυση” ζημίωσε το ελληνικό δημόσιο κατά 3 δις ευρώ όπως προείπαμε, αλλά το ζουμί ήταν αλλού: καθώς η Ελλάδα αποτελεί χώρα αναφοράς για τις τιμές του φαρμάκου για πολλές άλλες χώρες, αύξηση της τιμής ενός φαρμάκου στην Ελλάδα κατά 0,10 ευρώ αύξανε τα κέρδη της εταιρείας σε παγκόσμιο επίπεδο κατά αρκετά εκατομμύρια.
Η ιστορία με την Novartis έχει γίνει γνωστή εδώ και 15 περίπου χρόνια όταν η υπόθεση της πήγε στα δικαστήρια και της επιβλήθηκαν τα πρώτα πρόστιμα στις ΗΠΑ. Ωστόσο ξεκινά από πολύ παλιότερα και προσομοιάζει με τις ιστορίες άλλων παρόμοιων ευαγών ιδρυμάτων όπως η Bayer, η Siemens και πολλές άλλες, που διευκόλυναν τη διείσδυση τους στις κατά τόπους αγορές, εξαγοράζοντας τοπικούς πολιτικούς παράγοντες, ή όπως o όμιλος Volkswaggen που “πείραζε” το software στα αυτοκίνητα της. Αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα στη ουσία τους θα πρέπει να κατανοήσουμε πως λειτουργούν τέτοιου είδους και μεγέθους εταιρίες στο πλαίσιο του σύγχρονου καπιταλισμού που τώρα διανύουμε. Κάθε παραγωγική μονάδα προκειμένου να είναι βιώσιμη πρέπει να αναπτύσσεται συνεχώς προσπαθώντας να καταλάβει όσο μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς γίνεται, εξουδετερώνοντας τους ανταγωνιστές της. Όταν και αν τα καταφέρει, οφείλει να επεκταθεί σε νέες αγορές. Κάτι σαν καρκίνος θα λέγαμε, κινδυνεύοντας να χαρακτηριστούμε λαϊκιστές.
Όταν έχουμε να κάνουμε με πολύ μεγάλες εταιρίες αυτή η επέκταση μπορεί να αφορά χώρες, ηπείρους ή και ολόκληρο τον κόσμο. Τέτοιες εταιρίες συνήθως δεν ανήκουν εξ ολοκλήρου σε κάποιον. Δεν υπάρχει το αφεντικό που κάνει κουμάντο, αλλά ένα διοικητικό συμβούλιο και μια συνέλευση μετόχων που θέτουν στόχους και χαράζουν στρατηγικές. Δεν είναι τυχαίο που κάποιες οργανωτικές φόρμουλες των εταιριών είναι δανεισμένες από τον τρόπο που οργανώνονται τα κράτη. Τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε αρχίσει να βλέπουμε να συμβαίνει και το αντίστροφο, δηλαδή τα κράτη να δανείζονται οργανωτικά μοντέλα που είχαν αρχικά εφαρμοστεί σε εταιρίες.
Όπως μια εταιρία επεκτείνεται και μεγαλώνει, αυξάνει το προσωπικό της αλλά χάνει σε συνοχή και αυξάνεται η γραφειοκρατία της. Ο συνεκτικός ιστός και ταυτόχρονα η κινητήρια δύναμη είναι ασφαλώς το κέρδος και αυτό είναι που με κάθε μέσο και κάθε κόστος πρέπει να μεγιστοποιηθεί. Όταν διακυβεύονται εκατοντάδες δισεκατομμύρια, έννοιες όπως ηθική, κοινωνική ευθύνη η ανθρωπισμός μένουν κενό γραμμα στα εταιρικά φυλλάδια. Οι λεγόμενοι κανόνες της αγοράς όπου υπάρχουν, προκαλούν τους “παίκτες” να τους υπερβούν ή να τους παρακάμψουν. Το ίδιο συμβαίνει και με τους νόμους των κρατών στα οποία οι εταιρίες δραστηριοποιούνται. Σε κάποιες περιπτώσεις όταν ο ανταγωνισμός κρίνεται ασύμφορος έχουμε κρυφές ή φανερές συμμαχίες εταιρειών που δραστηριοποιούνται στον ίδιο τομέα - δημιουργία καρτέλ - έτσι ώστε χειραγωγηθεί η αγορά. Αυτή η πρακτική είναι συνήθως παράνομη αλλά όπως είπαμε, το κέρδος είναι που προέχει.
Στις οικονομικά αναπτυγμένες χώρες όπου κατά κανόνα έχουμε οργανωμένα κράτη, υπάρχουν σαφώς καθορισμένα πλαίσια στα οποία οφείλει να κινείται ο ανταγωνισμός των εταιρειών. Στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες όπου τα κανονιστικά πλαίσια δεν είναι με τόση σαφήνεια καθορισμένα ή απλά δεν υπάρχουν, τα ζητήματα λύνονται με όρους επιβολής, συχνά με τη βια. Φυσικά ας μην λησμονούμε ότι τόσο οι κρατικοί αξιωματούχοι, όσο οι μέτοχοι και τα ανώτερα στελέχη των εταιριών προέρχονται από την ίδια κοινωνική ομάδα, την κυρίαρχη τάξη των αστών. Ειδικά σε μικρές χώρες όπως η δική μας αλλά και σε μεγαλύτερες, αυτοί οι τύποι συχνά γνωρίζονται μεταξύ τους, έχουν πάει στα ίδια σχολεία, στα ίδια πανεπιστήμια, κινούνται στους ίδιους επαγγελματικούς κύκλους και οι καριέρες τους συχνά διασταυρώνονται.
Η Νovartis είναι μια τεράστια εταιρεία με ιστορία 150 ετών, που ξεκίνησε από την Ελβετία και σήμερα αποτιμάται σχεδόν 200 δις δολάρια χρηματιστηριακή αξία , με 50 δις καθαρές πωλήσεις το 2017, με 126.000 υπαλλήλους ανά τον κόσμο και διείσδυση σε 155 χώρες. Όπως όλες οι μεγάλες φαρμακευτικές έχει άμεση η έμμεση εμπλοκή με πανεπιστήμια δεκάδων χωρών και με ερευνητικά προγράμματα καθώς από εκεί στήνει σχέσεις με μελλοντικούς γιατρούς. Ανάλογη εμπλοκή επιδιώκει να έχει με τα συστήματα υγείας και τα δίκτυα διανομής φάρμακου στις χώρες που δραστηριοποιείται.
Φυσικά επιτελεί και “σημαντικότατο κοινωνικό έργο” ειδικά σε χώρες του τρίτου κόσμου όπου δοκιμάζονται σε ευρεία κλίμακα “νέες θεραπείες”. Κάτι που λόγω νομικών πλαισίων δεν θα μπορούσε να γίνει το ίδιο εύκολα στον δυτικό κόσμο.
Αυτό που διαφοροποιεί τις φαρμακευτικές εταιρίες από άλλες που παράγουν αμιγώς καταναλωτικά προϊόντα και απευθύνονται στο ευρύ κοινό, είναι ότι ως επί το πλείστον τα φάρμακα δίνονται με συνταγή γιατρού η χορηγούνται μέσω του συστήματος υγείας της κάθε χώρας, δηλαδή από νοσοκομεία, κέντρα υγείας κλπ. Μεγάλο μέρος της αξίας των φάρμακων που πουλιούνται από τα ιδιωτικά φαρμακεία καλύπτεται μέσω του ασφαλιστικού συστήματος. Έτσι δεν αρκεί μια φαρμακευτική εταιρία να έχει καλό προϊόν, καλές τιμές και να κάνει πετυχημένη διαφήμιση για να πουλήσει, αλλά ΠΡΕΠΕΙ να έχει προσβάσεις σε γιατρούς και στους οργανισμούς που προαναφέραμε ώστε να αποκτήσει πλεονέκτημα έναντι του ανταγωνισμού.
Προφανώς και το πρόβλημα δεν είναι μόνο η Novartis, όλες οι φαρμακευτικές με αυτόν τον τρόπο λειτουργούν. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που βγαίνουν στη φορά τέτοιου είδους περιστατικά όπου εταιρίες, σε μικρότερη η μεγαλύτερη κλίμακα, προσπάθησαν να “πειράξουν” προς όφελος τους τους κανόνες, είτε δωροδοκώντας είτε εκβιάζοντας όπως την υπόθεση με την τεχνητή έλλειψη κάποιων φάρμακων λίγα χρόνια πριν.
Το γιατί η Novartis και γιατί τώρα, δεν το γνωρίζουμε και δε μας αφορά. Το αν η συγκεκριμένη εταιρία ξεπέρασε τα εσκαμμένα και έθιξε συμφέροντα αμερικάνικων εταιριών (που κι αυτές έχουν φυσικά τις άκρες τους) πυροδοτώντας μια διαδικασία που μετά την έρευνα του FBI κατέληξε στα δικαστήρια στη είναι μια σοβαρή πιθανότητα, άλλα τις λεπτομέρειες δε θα τις μάθουμε και δεν μας αφορούν.
Αυτό που πρωτίστως μας αφορά είναι ότι στο σύγχρονο κόσμο η υγεία είναι de jure και de facto εμπόρευμα και αντικείμενο συναλλαγής.
Αυτό που μας αφορά είναι η χειραγώγηση της τιμής των φαρμάκων από εταιρίες που λειτουργούν ως μονοπώλια η με όρους καρτέλ.
Αυτό που μας νοιάζει είναι να μην χρησιμοποιούνται άνθρωποι η ζώα ούτε στον τρίτο κόσμο ούτε πουθενά ως πειραματόζωα.
Αυτό που επίσης μας νοιάζει είναι να μην πληρώνουμε τα ταξίδια ορισμένων για “ιατρικά συνέδρια” σε εξωτικούς προορισμούς και φυσικά να μη πληρώνουμε τα δωράκια σε διοικητές οργανισμών και πολιτικούς που στη συνέχεια μετακυλίονται στη τιμή του φαρμάκου. Για την ακρίβεια θα θέλαμε να μην υπάρχουν διοικητές οργανισμών και πολιτικοί...
Η Novartis είναι η κορυφή του παγόβουνου που έγινε ορατή αυτή τη περίοδο καθώς ξεκόπηκε από τον παγετώνα και μας πλησίασε. Πριν από αυτήν πρωταγωνιστές στη αλυσίδα των σκανδάλων ήταν άλλες εταιρίες και πρόσωπα και ακόμη περισσότερες θα ακολουθήσουν, όσο το σύστημα που βασίζεται στο εμπόρευμα στο κέρδος, την κατανάλωση και στην εκμετάλλευση μακροημερεύει. Η διαφθορά, η μόχλευση, η κερδοσκοπία είναι σύμφυτα του καπιταλισμού και κάθε συστήματος που βασίζεται στο κράτος και στην εξουσία.
ΥΓ1: Όσον αφορά τα άτομα που εμπλέκονται στην υπόθεση Νovartis μέσω ανώνυμων μαρτύρων, δηλώνουμε ότι έχουν την αμέριστη αλληλεγγύη μας, μιας και εμπλέκονται μέσω μιας απαράδεκτης πρακτικής, αυτή της ανώνυμης καταγγελίας, που ορισμένοι νομιμοποίησαν μέσω νόμων και τροπολογιών, μιας πρακτικής που αντιβαίνει στην κοινή λογική ότι πρέπει να ξέρεις ποιος σε κατηγορεί ώστε να μπορείς να αντικρούσεις τις κατηγορίες.
Μια πρακτική που, έως τώρα, εφαρμόζεται για αναρχικούς και άλλους κοινωνικούς αγωνιστές με τη μορφή ανώνυμων σημειωμάτων και τηλεφωνημάτων στην αντιτρομοκρατική η οποία όπως όλοι ξέρουμε δεν διαθέτει αναγνώριση κλήσης. Φανταζόμαστε λοιπόν ότι όλοι αυτοί που αντέδρασαν για τους ανώνυμους μάρτυρες στην παρούσα υπόθεση, θα κάνουν το ίδιο την επόμενη φορά που θα στηθούν με ανάλογο τρόπο πολιτικές δίκες σε βάρος οποιουδήποτε. Δεν έχουμε λοιπόν παρά να τους καλωσορίσουμε στο κομμάτι του κόσμου που δεν έχει καμία εμπιστοσύνη στην “ανεξάρτητη” Ελληνική Δικαιοσύνη.
ΥΓ2: Με τον κλάδο της υγείας δεν έχουμε τελειώσει.
Αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας
_
bloko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το πιο ''άκυρο'' βιβλίο ever...!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κοριτσάκι απέκτησε ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Απίστευτο! Παρατηρείστε τις λεπτομέρειες σε αυτή την εικόνα… [photo]](https://images.newsnowgreece.com/110/1107740/apistefto-paratireiste-tis-leptomereies-se-afti-tin-eikona-photo-1-124x78.jpg)
