2018-03-06 10:39:34
Ημερολογιακά βρισκόμαστε στον Νοέμβριο του 2014, όταν για μεγάλο διάστημα αστυνομικές δυνάμεις περιφρουρούσαν νυχθημερόν τις εισόδους των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων του κέντρου
με τα κλομπ… παρά πόδα.
Το περίφημο πλέον «λοκ άουτ» του τότε πρύτανη του ΕΚΠΑ Θεόδωρου Φορτσάκη οδήγησε σε ντόμινο πολιτικών αντιδράσεων, βγάζοντας στους δρόμους φοιτητές και εργαζομένους, οι οποίοι με συγκεντρώσεις και πορείες διαμαρτυρίας αγωνίζονταν ενάντια στις διαθεσιμότητες και την υποχρηματοδότηση των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Ο Θ. Φορτσάκης προχώρησε και σε διώξεις, μηνύοντας δύο διοικητικούς υπαλλήλους και έναν καθηγητή, σε μια προσπάθεια ποινικοποίησης των απεργιακών αγώνων και της συνδικαλιστικής δράσης.
Η άκαμπτη στάση του «ατσάλωσε» τη θέληση των Κώστα Π. και Γιάννη Ν., που τη 13η Νοεμβρίου του 2014, τριτοετείς φοιτητές τότε, δέχθηκαν απρόκλητη επίθεση από άνδρες των ΜΑΤ, έξω από την Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Οι ίδιοι αποφάσισαν να κινηθούν νομικά απαντώντας με αυτόν τον τρόπο στην καταστολή και την τρομοκρατία. Το δικαστήριο είναι προγραμματισμένο για αυτήν την Τετάρτη, 7 Μαρτίου.
Οι δύο νεαροί μιλούν στην «Εφ.Συν.» για όσα συνέβησαν εκείνη την ημέρα, για το πανεπιστημιακό άσυλο αλλά και για τον αγώνα ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ισοπεδώνουν την εκπαίδευση.
Συνέντευξη
● Βρισκόμαστε στα τέλη του 2014, περίοδο μεγάλου αναβρασμού στον εκπαιδευτικό κόσμο εξαιτίας των νομοθετικών μεταρρυθμίσεων που προωθούσε η τότε συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ. Μπορείτε να μας μεταφέρετε το κλίμα εκείνων των ημερών;
Κώστας: Είναι η περίοδος όπου τίθεται σε εφαρμογή ο νόμος Αρβανιτόπουλου, με πρωτοστάτη τον κ. Φορτσάκη, ο οποίος ακολουθεί πλέον πολιτική καριέρα με τη Ν.Δ. Από το 2011 και μετά, τα Πανεπιστήμια υποχρηματοδοτούνται, υποστελεχώνονται και οι φοιτητικές παροχές όλο και μειώνονται, ενώ την ίδια στιγμή γίνεται λόγος για δίδακτρα στις σχολές και διασπάσεις πτυχίων. Ολα αυτά προκάλεσαν τότε πολύ μαζικές κινητοποιήσεις.
● Μπορείτε να μας περιγράψετε τι συνέβη τη 13η Νοεμβρίου 2014;
Κώστας: Κατέβαινα στη σχολή για μάθημα. Ηταν γύρω στις 9 το πρωί. Από το ραδιόφωνο άκουσα ότι νωρίτερα είχε γίνει επίθεση των ΜΑΤ σε φοιτητές. Το γνωστό λοκ άουτ.
Αυτό συνέβη, κατά την άποψή μου, γιατί έπρεπε να καλλιεργηθεί ένα κλίμα τρομοκρατίας σε σχέση και με τις γενικές συνελεύσεις που είχαν συγκληθεί εκείνη την περίοδο για την επιθετική αναδιάρθρωση που επιχειρούνταν, στον χώρο της τριτοβάθμιας, αλλά και εν όψει Πολυτεχνείου. Πρόκειται για μια αρτηριοσκληρωτική αφήγηση, που λέει ότι για την αποφυγή επεισοδίων κλείνουμε όλες τις σχολές, πρακτική η οποία πλέον έχει μονιμοποιηθεί.
Βρέθηκα λοιπόν στην περιοχή, καθώς και αρκετοί άλλοι φοιτητές, οι οποίοι συνέρρεαν με τσάντες και καφέδες, όπως θα έκαναν μια οποιαδήποτε μέρα δηλαδή. Είδα παρατεταγμένες δεκάδες διμοιρίες ΜΑΤ σε όλη την απόσταση από το μετρό του Πανεπιστημίου και τον πεζόδρομο της Μασσαλίας μέχρι το κτίριο της Νομικής. Αναρωτιόμασταν γιατί είχε κλείσει η σχολή και γιατί τα ΜΑΤ είχαν τόσο επιθετική στάση.
Ξαφνικά ακούσαμε θόρυβο και φωνές. Συνειδητοποιήσαμε ότι κάτι συμβαίνει και αυθόρμητα κινηθήκαμε προς τα εκεί που ακουγόταν η φασαρία. Είδα δύο συμφοιτητές μου από το Οικονομικό να βρίσκονται στο έδαφος και δέκα ΜΑΤατζήδες να τους χτυπούν με κλομπ. Ενστικτωδώς κάποιοι προσπαθήσαμε να τους απεγκλωβίσουμε και πάνω εκεί μου άνοιξαν το κεφάλι.
Γιάννης: Ερχόταν κόσμος συνέχεια. Κάποια στιγμή τα ΜΑΤ κατάλαβαν ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί γιατί στο τέλος θα είχαν μια πολύ μεγάλη ομάδα φοιτητών έξω από το Πανεπιστήμιο, γεγονός που ίσως οδηγούσε σε σύγκρουση, οπότε αποφάσισαν να «σκουπίσουν» τον κόσμο προς τα κάτω, στην Ακαδημίας, στο μετρό. Ηταν 9 το πρωί, βρισκόμουν στη Μασσαλίας και συζητούσα με τους λίγους φοιτητές που ήταν εκεί τι είχε συμβεί.
Λίγο πιο δίπλα, στην πλαϊνή είσοδο της Πρυτανείας βρισκόταν μια διμοιρία ΜΑΤ. Ξαφνικά έγινε επέμβαση. Είχα γυρισμένη πλάτη και μιλούσα στο κινητό. Με τσάκωσαν από πίσω.
Ετρωγα ξύλο, δεν ήξερα από πού τις μάζευα, έπεσα κάτω και συνέχισα να δέχομαι χτυπήματα. Στην προσπάθειά μου να σηκωθώ και να φύγω με χτύπησαν στο κεφάλι. Αυτό προκάλεσε την αντίδραση του γύρω κόσμου, η οποία τράβηξε την προσοχή των ΜΑΤ και έτσι κατάφερα να φύγω.
Δημήτρης Λαμπρόπουλος
● Πιστεύετε ότι οι απρόκλητες, όπως λέτε, επιθέσεις των ΜΑΤ πυροδότησαν την εντονότερη αντίδραση των φοιτητών ή πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό που λίγο έχει να κάνει με ό,τι ακολούθησε;
Γιάννης: Μιλάμε για μια κατάσταση κλιμάκωσης. Επί μήνες υπήρχαν παρκαρισμένες διμοιρίες στους δρόμους γύρω από τη Νομική. Οπότε δεν ήταν ένα περιστατικό που απλά συνέβη εκείνη την ημέρα. Περιμέναμε το πότε θα συμβεί! Αρκεί να στεφτείτε πόσο ανελέητα χτυπήθηκε και η αντικατασταλτική πορεία που έγινε το βράδυ της ίδιας μέρας.
● Εκείνες τις μέρες καταργήθηκε στην πράξη το πανεπιστημιακό άσυλο. Πόσο σημαντική θεωρείτε ότι είναι η προάσπισή του;
Κώστας: Ο κ. Φορτσάκης αποτέλεσε απλά τον μοχλό επιβολής αυτών των πρακτικών στο εσωτερικό του Πανεπιστημίου, ακριβώς επειδή ταίριαζε και με την πολιτική ατζέντα της τότε κυβέρνησης.
Το άσυλο εξασφαλίζει έναν χώρο ελευθερίας και δημιουργίας για τη νεολαία, πλαίσιο απαραίτητο για την ανάδραση ιδεών και πρακτικών.
Η επίθεση στο άσυλο συμπυκνώνεται σε νομοσχέδια αλλά δεν σταματά ποτέ: η μόνιμη παρουσία αστυνομικών δυνάμεων κοντά σε σχολές, όπως και ο απαξιωτικός λόγος που χρησιμοποιείται για το Πανεπιστήμιο και τη νεολαία (τεμπέληδες, μειοψηφίες) το αποδεικνύουν. Αδικα όμως, το άσυλο θα συνεχίσει να υπάρχει όσο υπάρχουν άνθρωποι που το υπερασπίζονται.
● Αυτές τις μέρες δικάζονται δύο διοικητικοί υπάλληλοι αλλά και ένα μέλος του διδακτικού προσωπικού του ΕΚΠΑ ύστερα από μήνυση που κατέθεσε ο Θ. Φορτσάκης καθώς και ένας ακόμη φοιτητής.
Κώστας: Οσοι βρέθηκαν στον δρόμο του αγώνα εκείνη την περίοδο, όσοι αντιδρούσαν στην επιθετική στάση του κ. Φορτσάκη, τώρα διώκονται. Πέρα από εμάς που είμαστε οι μηνυτές, υπάρχουν άλλες τρεις υποθέσεις: η μήνυση του κ. Φορτσάκη στους διοικητικούς υπαλλήλους του ΕΚΠΑ που είχαν προχωρήσει σε απεργιακές κινητοποιήσεις με πολύ μαζικές συνελεύσεις και συμμετοχή στις διαδικασίες τους, άρα νομιμοποιημένες και σε έναν αλληλέγγυο καθηγητή αλλά και τη δίωξη ενός φοιτητή της Νομικής για τη γνωστή κινητοποίηση με τα σκουπίδια στο γραφείο του αντιπρύτανη.
Τέσσερα χρόνια μετά τη θητεία του κ. Φορτσάκη, έχουμε να θυμόμαστε τέσσερις διώξεις συλλογικών οργάνων, φοιτητών και καθηγητών και μια σειρά αρνητικών μεταρρυθμίσεων. Μιλάμε για έναν πρύτανη που άνοιξε τις πόρτες στα ΜΑΤ και την έκλεισε στους φοιτητές.
● Από τη μία λοιπόν έχουμε τη βιομηχανία μηνύσεων του κ. Φορτσάκη και από την άλλη είστε εσείς. Η τρομοκρατία που αναφέρατε προηγουμένως δεν φαίνεται να πέρασε σε εσάς. Τι σας ώθησε στο να ακολουθήσετε τη δικαστική οδό;
Κώστας: Δεν ήταν ο Φορτσάκης και εμείς. Ηταν μια ολόκληρη κυβέρνηση από τη μία και οι αποφάσεις μαζικότατων γενικών συνελεύσεων και φοιτητικών συλλόγων, που αντιδρούσαν στα μέτρα που προσπαθούσε η μνημονιακή συγκυβέρνηση να επιβάλει στο Πανεπιστήμιο από την άλλη.
Δεν μιλάμε για μια τυχαία αντίδραση μεμονωμένων φοιτητών, αλλά για αντίδραση ολόκληρης της πανεπιστημιακής κοινότητας που δήλωνε ανοιχτά και δημόσια ότι ήταν αντίθετη με τη συνέχιση αυτών των μεταρρυθμίσεων.
Αυτό που μας ώθησε να προχωρήσουμε σε μήνυση ήταν η προσπάθεια να μη θαφτεί αυτό που ζήσαμε. Το ότι χωρίς κανένα λόγο μας επιτέθηκαν με πολύ ξύλο τα ΜΑΤ, είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί να μένει αναπάντητο.
Γιάννης: Ηταν πρωτόγνωρο σκηνικό. Τέτοια ώρα και με τόσο κόσμο τριγύρω, οι δυνάμεις καταστολής επιτέθηκαν εντελώς απρόκλητα σε φοιτητές.
Είναι εντελώς παράλογο. Να πηγαίνω το πρωί στη σχολή μου και να καταλήγω να τρώω ξύλο! Είναι κάτι που δεν μπορεί να περάσει στα άγραφα. Θέλουμε να δημιουργηθεί ένα ιστορικό, ότι δεν μπορεί να συμβαίνουν τέτοια πράγματα.
● Τι περιμένετε από τη δίκη;
Κώστας: Η δικογραφία που έχει στηθεί από την αρμόδια εισαγγελέα μας προκάλεσε σοβαρά ερωτήματα. Κατηγορεί τον υπεύθυνο της διμοιρίας, που εκείνη τη στιγμή αποδεδειγμένα βρισκόταν σε άλλο σημείο, για ηθική αυτουργία χωρίς να έχει γίνει αναγνώριση των φυσικών αυτουργών. Επαναλαμβάνω. Δεν είναι η μοναδική φορά που οι δυνάμεις των ΜΑΤ επιτίθενται αναίτια.
Η δική μας μήνυση πάει πακέτο με τις υποθέσεις όλων των διωκόμενων. Δεν θεωρούμε ότι κάνουμε κάτι ξεχωριστό. Απλά κάναμε το μοναδικό πράγμα για να μην ξεχαστεί αυτή η υπόθεση σαν να μην έγινε ποτέ.
Δεν περιμένουμε ότι θα βγει κάτι τρομερό, ούτε προσδοκούμε ότι θα κερδίσει κάποιος αν την πληρώσει ο ένας ή οι δύο τύποι που βρέθηκαν εκείνη τη στιγμή εκεί και άπλωσαν το χέρι τους επάνω μας. Ομως θεωρώ ότι απέναντι στην καταστολή πρέπει να υψώνεις τη φωνή σου με όποιον τρόπο έχεις.
_
bloko
με τα κλομπ… παρά πόδα.
Το περίφημο πλέον «λοκ άουτ» του τότε πρύτανη του ΕΚΠΑ Θεόδωρου Φορτσάκη οδήγησε σε ντόμινο πολιτικών αντιδράσεων, βγάζοντας στους δρόμους φοιτητές και εργαζομένους, οι οποίοι με συγκεντρώσεις και πορείες διαμαρτυρίας αγωνίζονταν ενάντια στις διαθεσιμότητες και την υποχρηματοδότηση των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Ο Θ. Φορτσάκης προχώρησε και σε διώξεις, μηνύοντας δύο διοικητικούς υπαλλήλους και έναν καθηγητή, σε μια προσπάθεια ποινικοποίησης των απεργιακών αγώνων και της συνδικαλιστικής δράσης.
Η άκαμπτη στάση του «ατσάλωσε» τη θέληση των Κώστα Π. και Γιάννη Ν., που τη 13η Νοεμβρίου του 2014, τριτοετείς φοιτητές τότε, δέχθηκαν απρόκλητη επίθεση από άνδρες των ΜΑΤ, έξω από την Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Οι ίδιοι αποφάσισαν να κινηθούν νομικά απαντώντας με αυτόν τον τρόπο στην καταστολή και την τρομοκρατία. Το δικαστήριο είναι προγραμματισμένο για αυτήν την Τετάρτη, 7 Μαρτίου.
Οι δύο νεαροί μιλούν στην «Εφ.Συν.» για όσα συνέβησαν εκείνη την ημέρα, για το πανεπιστημιακό άσυλο αλλά και για τον αγώνα ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ισοπεδώνουν την εκπαίδευση.
Συνέντευξη
● Βρισκόμαστε στα τέλη του 2014, περίοδο μεγάλου αναβρασμού στον εκπαιδευτικό κόσμο εξαιτίας των νομοθετικών μεταρρυθμίσεων που προωθούσε η τότε συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ. Μπορείτε να μας μεταφέρετε το κλίμα εκείνων των ημερών;
Κώστας: Είναι η περίοδος όπου τίθεται σε εφαρμογή ο νόμος Αρβανιτόπουλου, με πρωτοστάτη τον κ. Φορτσάκη, ο οποίος ακολουθεί πλέον πολιτική καριέρα με τη Ν.Δ. Από το 2011 και μετά, τα Πανεπιστήμια υποχρηματοδοτούνται, υποστελεχώνονται και οι φοιτητικές παροχές όλο και μειώνονται, ενώ την ίδια στιγμή γίνεται λόγος για δίδακτρα στις σχολές και διασπάσεις πτυχίων. Ολα αυτά προκάλεσαν τότε πολύ μαζικές κινητοποιήσεις.
● Μπορείτε να μας περιγράψετε τι συνέβη τη 13η Νοεμβρίου 2014;
Κώστας: Κατέβαινα στη σχολή για μάθημα. Ηταν γύρω στις 9 το πρωί. Από το ραδιόφωνο άκουσα ότι νωρίτερα είχε γίνει επίθεση των ΜΑΤ σε φοιτητές. Το γνωστό λοκ άουτ.
Αυτό συνέβη, κατά την άποψή μου, γιατί έπρεπε να καλλιεργηθεί ένα κλίμα τρομοκρατίας σε σχέση και με τις γενικές συνελεύσεις που είχαν συγκληθεί εκείνη την περίοδο για την επιθετική αναδιάρθρωση που επιχειρούνταν, στον χώρο της τριτοβάθμιας, αλλά και εν όψει Πολυτεχνείου. Πρόκειται για μια αρτηριοσκληρωτική αφήγηση, που λέει ότι για την αποφυγή επεισοδίων κλείνουμε όλες τις σχολές, πρακτική η οποία πλέον έχει μονιμοποιηθεί.
Βρέθηκα λοιπόν στην περιοχή, καθώς και αρκετοί άλλοι φοιτητές, οι οποίοι συνέρρεαν με τσάντες και καφέδες, όπως θα έκαναν μια οποιαδήποτε μέρα δηλαδή. Είδα παρατεταγμένες δεκάδες διμοιρίες ΜΑΤ σε όλη την απόσταση από το μετρό του Πανεπιστημίου και τον πεζόδρομο της Μασσαλίας μέχρι το κτίριο της Νομικής. Αναρωτιόμασταν γιατί είχε κλείσει η σχολή και γιατί τα ΜΑΤ είχαν τόσο επιθετική στάση.
Ξαφνικά ακούσαμε θόρυβο και φωνές. Συνειδητοποιήσαμε ότι κάτι συμβαίνει και αυθόρμητα κινηθήκαμε προς τα εκεί που ακουγόταν η φασαρία. Είδα δύο συμφοιτητές μου από το Οικονομικό να βρίσκονται στο έδαφος και δέκα ΜΑΤατζήδες να τους χτυπούν με κλομπ. Ενστικτωδώς κάποιοι προσπαθήσαμε να τους απεγκλωβίσουμε και πάνω εκεί μου άνοιξαν το κεφάλι.
Γιάννης: Ερχόταν κόσμος συνέχεια. Κάποια στιγμή τα ΜΑΤ κατάλαβαν ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί γιατί στο τέλος θα είχαν μια πολύ μεγάλη ομάδα φοιτητών έξω από το Πανεπιστήμιο, γεγονός που ίσως οδηγούσε σε σύγκρουση, οπότε αποφάσισαν να «σκουπίσουν» τον κόσμο προς τα κάτω, στην Ακαδημίας, στο μετρό. Ηταν 9 το πρωί, βρισκόμουν στη Μασσαλίας και συζητούσα με τους λίγους φοιτητές που ήταν εκεί τι είχε συμβεί.
Λίγο πιο δίπλα, στην πλαϊνή είσοδο της Πρυτανείας βρισκόταν μια διμοιρία ΜΑΤ. Ξαφνικά έγινε επέμβαση. Είχα γυρισμένη πλάτη και μιλούσα στο κινητό. Με τσάκωσαν από πίσω.
Ετρωγα ξύλο, δεν ήξερα από πού τις μάζευα, έπεσα κάτω και συνέχισα να δέχομαι χτυπήματα. Στην προσπάθειά μου να σηκωθώ και να φύγω με χτύπησαν στο κεφάλι. Αυτό προκάλεσε την αντίδραση του γύρω κόσμου, η οποία τράβηξε την προσοχή των ΜΑΤ και έτσι κατάφερα να φύγω.
Δημήτρης Λαμπρόπουλος
● Πιστεύετε ότι οι απρόκλητες, όπως λέτε, επιθέσεις των ΜΑΤ πυροδότησαν την εντονότερη αντίδραση των φοιτητών ή πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό που λίγο έχει να κάνει με ό,τι ακολούθησε;
Γιάννης: Μιλάμε για μια κατάσταση κλιμάκωσης. Επί μήνες υπήρχαν παρκαρισμένες διμοιρίες στους δρόμους γύρω από τη Νομική. Οπότε δεν ήταν ένα περιστατικό που απλά συνέβη εκείνη την ημέρα. Περιμέναμε το πότε θα συμβεί! Αρκεί να στεφτείτε πόσο ανελέητα χτυπήθηκε και η αντικατασταλτική πορεία που έγινε το βράδυ της ίδιας μέρας.
● Εκείνες τις μέρες καταργήθηκε στην πράξη το πανεπιστημιακό άσυλο. Πόσο σημαντική θεωρείτε ότι είναι η προάσπισή του;
Κώστας: Ο κ. Φορτσάκης αποτέλεσε απλά τον μοχλό επιβολής αυτών των πρακτικών στο εσωτερικό του Πανεπιστημίου, ακριβώς επειδή ταίριαζε και με την πολιτική ατζέντα της τότε κυβέρνησης.
Το άσυλο εξασφαλίζει έναν χώρο ελευθερίας και δημιουργίας για τη νεολαία, πλαίσιο απαραίτητο για την ανάδραση ιδεών και πρακτικών.
Η επίθεση στο άσυλο συμπυκνώνεται σε νομοσχέδια αλλά δεν σταματά ποτέ: η μόνιμη παρουσία αστυνομικών δυνάμεων κοντά σε σχολές, όπως και ο απαξιωτικός λόγος που χρησιμοποιείται για το Πανεπιστήμιο και τη νεολαία (τεμπέληδες, μειοψηφίες) το αποδεικνύουν. Αδικα όμως, το άσυλο θα συνεχίσει να υπάρχει όσο υπάρχουν άνθρωποι που το υπερασπίζονται.
● Αυτές τις μέρες δικάζονται δύο διοικητικοί υπάλληλοι αλλά και ένα μέλος του διδακτικού προσωπικού του ΕΚΠΑ ύστερα από μήνυση που κατέθεσε ο Θ. Φορτσάκης καθώς και ένας ακόμη φοιτητής.
Κώστας: Οσοι βρέθηκαν στον δρόμο του αγώνα εκείνη την περίοδο, όσοι αντιδρούσαν στην επιθετική στάση του κ. Φορτσάκη, τώρα διώκονται. Πέρα από εμάς που είμαστε οι μηνυτές, υπάρχουν άλλες τρεις υποθέσεις: η μήνυση του κ. Φορτσάκη στους διοικητικούς υπαλλήλους του ΕΚΠΑ που είχαν προχωρήσει σε απεργιακές κινητοποιήσεις με πολύ μαζικές συνελεύσεις και συμμετοχή στις διαδικασίες τους, άρα νομιμοποιημένες και σε έναν αλληλέγγυο καθηγητή αλλά και τη δίωξη ενός φοιτητή της Νομικής για τη γνωστή κινητοποίηση με τα σκουπίδια στο γραφείο του αντιπρύτανη.
Τέσσερα χρόνια μετά τη θητεία του κ. Φορτσάκη, έχουμε να θυμόμαστε τέσσερις διώξεις συλλογικών οργάνων, φοιτητών και καθηγητών και μια σειρά αρνητικών μεταρρυθμίσεων. Μιλάμε για έναν πρύτανη που άνοιξε τις πόρτες στα ΜΑΤ και την έκλεισε στους φοιτητές.
● Από τη μία λοιπόν έχουμε τη βιομηχανία μηνύσεων του κ. Φορτσάκη και από την άλλη είστε εσείς. Η τρομοκρατία που αναφέρατε προηγουμένως δεν φαίνεται να πέρασε σε εσάς. Τι σας ώθησε στο να ακολουθήσετε τη δικαστική οδό;
Κώστας: Δεν ήταν ο Φορτσάκης και εμείς. Ηταν μια ολόκληρη κυβέρνηση από τη μία και οι αποφάσεις μαζικότατων γενικών συνελεύσεων και φοιτητικών συλλόγων, που αντιδρούσαν στα μέτρα που προσπαθούσε η μνημονιακή συγκυβέρνηση να επιβάλει στο Πανεπιστήμιο από την άλλη.
Δεν μιλάμε για μια τυχαία αντίδραση μεμονωμένων φοιτητών, αλλά για αντίδραση ολόκληρης της πανεπιστημιακής κοινότητας που δήλωνε ανοιχτά και δημόσια ότι ήταν αντίθετη με τη συνέχιση αυτών των μεταρρυθμίσεων.
Αυτό που μας ώθησε να προχωρήσουμε σε μήνυση ήταν η προσπάθεια να μη θαφτεί αυτό που ζήσαμε. Το ότι χωρίς κανένα λόγο μας επιτέθηκαν με πολύ ξύλο τα ΜΑΤ, είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί να μένει αναπάντητο.
Γιάννης: Ηταν πρωτόγνωρο σκηνικό. Τέτοια ώρα και με τόσο κόσμο τριγύρω, οι δυνάμεις καταστολής επιτέθηκαν εντελώς απρόκλητα σε φοιτητές.
Είναι εντελώς παράλογο. Να πηγαίνω το πρωί στη σχολή μου και να καταλήγω να τρώω ξύλο! Είναι κάτι που δεν μπορεί να περάσει στα άγραφα. Θέλουμε να δημιουργηθεί ένα ιστορικό, ότι δεν μπορεί να συμβαίνουν τέτοια πράγματα.
● Τι περιμένετε από τη δίκη;
Κώστας: Η δικογραφία που έχει στηθεί από την αρμόδια εισαγγελέα μας προκάλεσε σοβαρά ερωτήματα. Κατηγορεί τον υπεύθυνο της διμοιρίας, που εκείνη τη στιγμή αποδεδειγμένα βρισκόταν σε άλλο σημείο, για ηθική αυτουργία χωρίς να έχει γίνει αναγνώριση των φυσικών αυτουργών. Επαναλαμβάνω. Δεν είναι η μοναδική φορά που οι δυνάμεις των ΜΑΤ επιτίθενται αναίτια.
Η δική μας μήνυση πάει πακέτο με τις υποθέσεις όλων των διωκόμενων. Δεν θεωρούμε ότι κάνουμε κάτι ξεχωριστό. Απλά κάναμε το μοναδικό πράγμα για να μην ξεχαστεί αυτή η υπόθεση σαν να μην έγινε ποτέ.
Δεν περιμένουμε ότι θα βγει κάτι τρομερό, ούτε προσδοκούμε ότι θα κερδίσει κάποιος αν την πληρώσει ο ένας ή οι δύο τύποι που βρέθηκαν εκείνη τη στιγμή εκεί και άπλωσαν το χέρι τους επάνω μας. Ομως θεωρώ ότι απέναντι στην καταστολή πρέπει να υψώνεις τη φωνή σου με όποιον τρόπο έχεις.
_
bloko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
