2018-03-08 01:31:43
Στα δημοτικά σχολεία άρχισε από το Γενάρη (και θα διαρκέσει μέχρι τον Ιούνη) να υλοποιείται η δράση του υπουργείου Παιδείας με τίτλο «Η τσάντα στο σχολείο».
Σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας, «η δράση υλοποιείται με σεβασμό στις ανάγκες της παιδικής ηλικίας, με γνώμονα την πολύπλευρη ανάπτυξη των παιδιών της σχολικής ηλικίας (συναισθηματική, κοινωνική και ψυχοκινητική) και με σκοπό να υποστηρίξει ουσιαστικά τον μειωμένο χρόνο δημιουργικής επαφής και επικοινωνίας γονέων - παιδιών»
Μια δράση που μπορεί να χαροποιεί πολλούς μαθητές από τη μία, αλλά από την άλλη όχι μόνο εγείρει πολλά ερωτήματα, αλλά αφήνει σε όλους μας μια αίσθηση «ειρωνίας».
Το υπουργείο κάνει λόγο για «Δημιουργική επαφή» γονέων - μαθητών, πολύπλευρη ανάπτυξη των παιδιών. Μιλάμε σοβαρά;
Καθημερινά εμείς και τα παιδιά μας τρέχουμε σε αγώνες δρόμου. Τα παιδιά (κατ' επέκταση και οι γονείς τους) έχουν βεβαρημένο πρόγραμμα το οποίο συνεχίζεται και το Σαββατοκύριακο. Το ολοήμερο δεν έχει σχέση με το ολοήμερο που έχουμε ανάγκη. Τα παιδιά γυρνούν στο σπίτι το απόγευμα δίχως να έχουν μελετήσει για την επόμενη μέρα.
Έτσι η «δημιουργική επαφή» γονιών μαθητών είναι η καθημερινή εμπλοκή των γονιών στο διάβασμα των παιδιών τους, η καθημερινή γκρίνια.
Μια άλλη πλευρά της «δημιουργικής επαφής» γονιών μαθητών είναι τα χρέη ταξιτζή που επιτελούν οι γονείς καθώς για να καλύψουν τις ελλείψεις του σχολικού προγράμματος πληρώνουν για μια σειρά δραστηριότητες εκτός σχολείου, όπως ξένες γλώσσες, αθλήματα κ.ά.
Αυτά τα θέματα αντιμετωπίζονται από τη δράση «Η τσάντα στο σχολείο;». Σε καμιά περίπτωση καθώς το πρόβλημα αυτό πρέπει να λυθεί ριζικά από το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα.
Απαιτείται η αναβάθμιση της εκπαίδευσης με σύγχρονα κτήρια, προσιτά στα παιδιά και στις ανάγκες της εκπαίδευσης.
Με νέα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία για να μην πέφτει το βάρος στους ήδη επιβαρυμένους γονείς και τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι αναγκάζονται να καλύψουν με φωτοτυπίες και εργασίες τα κενά των δυσνόητων βιβλίων και του μεγάλου όγκου της ύλης που πρέπει να βγει σε κάθε τάξη.
Απαιτούνται ολιγομελή τμήματα, όπως επανειλημμένα έχουμε απαιτήσει, μέχρι 16 μαθητές για την Α & Β Δημοτικού, μέχρι 20 για τις υπόλοιπες τάξεις.
Απαιτείται να υπάρχουν στα σχολεία καθαρίστριες, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, νοσηλευτές.
Απαιτείται να υπάρχουν οι απαραίτητες υποδομές για τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες και ειδικές ανάγκες.
Η πραγματική λύση έρχεται όταν η μορφωτική διαδικασία ολοκληρώνεται εντός του κατάλληλα εξοπλισμένου σχολείου που υπηρετεί το σύνολο των μαθητών και καλύπτει όλες τις ανάγκες μορφωτικές, αθλητικές και πολιτιστικές και τέλος να εναρμονίζεται με το εργασιακό ωράριο των γονιών.
Είναι προφανές συνεπώς ότι ενέργειες του τύπου "η τσάντα στο σχολείο", με όσες επικοινωνιακά τεχνάσματα και αν συνοδεύεται, δεν έχει καμιά σχέση με αυτά που πρέπει σήμερα να γίνουν στο σχολείο για τα παιδιά μας.
Ένωση Γονέων & Κηδεμόνων Σπάτων - Αρτέμιδας
Το ΔΣ
anatakti
Σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας, «η δράση υλοποιείται με σεβασμό στις ανάγκες της παιδικής ηλικίας, με γνώμονα την πολύπλευρη ανάπτυξη των παιδιών της σχολικής ηλικίας (συναισθηματική, κοινωνική και ψυχοκινητική) και με σκοπό να υποστηρίξει ουσιαστικά τον μειωμένο χρόνο δημιουργικής επαφής και επικοινωνίας γονέων - παιδιών»
Μια δράση που μπορεί να χαροποιεί πολλούς μαθητές από τη μία, αλλά από την άλλη όχι μόνο εγείρει πολλά ερωτήματα, αλλά αφήνει σε όλους μας μια αίσθηση «ειρωνίας».
Το υπουργείο κάνει λόγο για «Δημιουργική επαφή» γονέων - μαθητών, πολύπλευρη ανάπτυξη των παιδιών. Μιλάμε σοβαρά;
Καθημερινά εμείς και τα παιδιά μας τρέχουμε σε αγώνες δρόμου. Τα παιδιά (κατ' επέκταση και οι γονείς τους) έχουν βεβαρημένο πρόγραμμα το οποίο συνεχίζεται και το Σαββατοκύριακο. Το ολοήμερο δεν έχει σχέση με το ολοήμερο που έχουμε ανάγκη. Τα παιδιά γυρνούν στο σπίτι το απόγευμα δίχως να έχουν μελετήσει για την επόμενη μέρα.
Έτσι η «δημιουργική επαφή» γονιών μαθητών είναι η καθημερινή εμπλοκή των γονιών στο διάβασμα των παιδιών τους, η καθημερινή γκρίνια.
Μια άλλη πλευρά της «δημιουργικής επαφής» γονιών μαθητών είναι τα χρέη ταξιτζή που επιτελούν οι γονείς καθώς για να καλύψουν τις ελλείψεις του σχολικού προγράμματος πληρώνουν για μια σειρά δραστηριότητες εκτός σχολείου, όπως ξένες γλώσσες, αθλήματα κ.ά.
Αυτά τα θέματα αντιμετωπίζονται από τη δράση «Η τσάντα στο σχολείο;». Σε καμιά περίπτωση καθώς το πρόβλημα αυτό πρέπει να λυθεί ριζικά από το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα.
Απαιτείται η αναβάθμιση της εκπαίδευσης με σύγχρονα κτήρια, προσιτά στα παιδιά και στις ανάγκες της εκπαίδευσης.
Με νέα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία για να μην πέφτει το βάρος στους ήδη επιβαρυμένους γονείς και τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι αναγκάζονται να καλύψουν με φωτοτυπίες και εργασίες τα κενά των δυσνόητων βιβλίων και του μεγάλου όγκου της ύλης που πρέπει να βγει σε κάθε τάξη.
Απαιτούνται ολιγομελή τμήματα, όπως επανειλημμένα έχουμε απαιτήσει, μέχρι 16 μαθητές για την Α & Β Δημοτικού, μέχρι 20 για τις υπόλοιπες τάξεις.
Απαιτείται να υπάρχουν στα σχολεία καθαρίστριες, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, νοσηλευτές.
Απαιτείται να υπάρχουν οι απαραίτητες υποδομές για τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες και ειδικές ανάγκες.
Η πραγματική λύση έρχεται όταν η μορφωτική διαδικασία ολοκληρώνεται εντός του κατάλληλα εξοπλισμένου σχολείου που υπηρετεί το σύνολο των μαθητών και καλύπτει όλες τις ανάγκες μορφωτικές, αθλητικές και πολιτιστικές και τέλος να εναρμονίζεται με το εργασιακό ωράριο των γονιών.
Είναι προφανές συνεπώς ότι ενέργειες του τύπου "η τσάντα στο σχολείο", με όσες επικοινωνιακά τεχνάσματα και αν συνοδεύεται, δεν έχει καμιά σχέση με αυτά που πρέπει σήμερα να γίνουν στο σχολείο για τα παιδιά μας.
Ένωση Γονέων & Κηδεμόνων Σπάτων - Αρτέμιδας
Το ΔΣ
anatakti
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πούτιν: Η Αμερική μας εξαπάτησε πριν το πραξικόπημα στην Ουκρανία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
