2018-03-11 16:29:15
Ο Αξιωματικός Νικόλαος Δέας, με καταγωγή από την Ορμύλια Χαλκιδικής και μάνα από τον Πολύγυρο, το 1976 έγραψε τα απομνημονεύματά του από τη Μικρασιατική καταστροφή, όντας ο
ίδιος νεαρό στέλεχος του Ελληνικού Στρατού στην πολύπαθη Μικρασία κατά την περίοδο της προ και κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής καταστροφής.
Το βιβλίο του άγνωστο σε πολλούς που ονομάζεται «Μεσουράνημα και Συντρίμμια», σπάζει κόκκαλα από τις αλήθειες που καταγράφονται όπως ο ίδιος τις έζησε. Σε ένα κεφάλαιο περιγράφει την άφιξη του Έλληνα Αντιστράτηγου σε κάποιο προάστιο της Σμύρνης.
Ο Στρατηγός, έφιππος εισέρχεται στο χωριό με πολυπληθή ακολουθία στην οποία συμμετέχουν και Τούρκοι υπηρέτες και ιπποκόμοι.
Ένας γέρος που κάθονταν στο κατώφλι του σπιτιού του δεν σηκώθηκε να τον υποδεχθεί και ο Στρατηγός θεωρώντας ότι τον υποτιμά στέλνει και τον φέρνουν κοντά του. Ο γέρος αγέρωχος, χωρίς ίχνος φόβου ή υποταγής ενώπιον του Διοικητού των Δυνάμεων της Ελλάδας, βλέπει τον Στρατηγό με οίκτο και ντροπή. Με απέχθεια. Ο Στρατηγός απευθύνεται προς αυτόν μέσω διερμηνέα στα Τούρκικα για να λάβει έκπληκτος την απάντηση στα Ελληνικά.
«Γιατί δεν σηκώθηκες να υποδεχθείς τον Έλληνα Αξιωματικό που σε απελευθέρωσε από τους Τούρκους;» Ρωτά ο Στρατηγός. «Ποιά η διαφορά; Ήρθατε σαν στρατός κατοχής, όμοιοι με τους άλλους, έχετε Τούρκους στη δούλεψή σας και μ’ αυτούς τρώγετε και πίνετε». Απαντά ο Έλληνας.
«Μα είναι φιλικοί μαζί μας και είναι μια χαρά άνθρωποι» του ανταπαντά ο Στρατηγός. Για να πάρει την απάντηση που σπάζει κόκκαλα: «Δεν τον ξέρετε τον Τούρκο εσείς. Γονυπετής και δούλος στην αδυναμία του, μετατρέπεται σε αδίστακτο σφάχτη, όταν αποκτήσει δύναμη!!!»
Από τότε μέχρι σήμερα καίτοι πέρασαν εκατό χρόνια, παρά κάτι, η φωνή αυτού του απλού Μικρασιάτη, αντηχεί στα αυτιά αυτών που έτυχε να κοινωνήσουν αυτού του καταπληκτικού βιβλίου.
Όταν ο Τούρκος είναι αδύναμος, λουφάζει και περιμένει την κατάλληλη στιγμή να φανερώσει τα αδίστακτα του ένστικτα, όπως στην Μικρασιατική καταστροφή, στη γενοκτονία των Ποντίων και των Αρμενίων και όχι μόνο αυτών των δύο λαών, τους οποίους δεν κατάφερε να ξεπατώσει όπως τους Σουμέριους, την εκδίωξη χιλιάδων Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη και τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος, την αρπαγή των περιουσιών των πλουσίων Ελλήνων του Βοσπόρου, την απαγόρευση άσκησης εκ μέρους των Ελλήνων εκατοντάδων επαγγελμάτων, την εισβολή στην Κύπρο με τις ευλογίες των Αμερικανών και των φίλων μας Εβραίων που μέχρι πρότινος τους χάιδευαν και τους μάθαιναν το Αιγαίο από αέρος, την απέλπιδα προσπάθειά του να δυναμιτίσει τη Σύνοδο Κορυφής στο Πόρτο Καρράς, με την επιμονή του να εισέλθει στη Θεσσαλονίκη την ώρα του συλλαλητηρίου, όταν οι αναρχικοί Έλληνες και ξένοι, απειλούσαν να κάψουν την πόλη, την ομηρία των στελεχών μας τον Ενόπλων Δυνάμεων με το πρόσχημα της παραβίασης των συνόρων του, κάτι που αυτοί κάνουν διαρκώς στο Αιγαίο, αλλά και εκατομμύρια μετανάστες, μέχρι τις τελευταίες προκλήσεις και τις επιθετικές δηλώσεις τους σε βάρος μας.
Το κάνουν αυτό γιατί θεωρούν τους εαυτούς τους πολύτιμους στη Δύση μιας και η τελευταία φοβάται κάποιο Μουσουλμανικό κίνδυνο και νομίζει πως η Τουρκία θα είναι το ανάχωμα στον δήθεν επεκτατισμό.
Η χώρας μας πρέπει να αποδοθεί σε έναν αγώνα απομυθοποίησης της Τουρκίας και να πείσει τους συμμάχους της ότι αυτός ο δήθεν γίγαντας με πήλινα πόδια, με μια οικονομία που παραπαίει και μια δικτατορία του Ερτογκάν που θεωρούνταν ικανός αλλά τους βγήκε κίβδηλος, δεν μπορεί να αποτελέσει σύμμαχος χώρα, καμιάς δυτικής δύναμης. Όσο βουτά στη βία και στην οικονομική ανέχεια, τόσο θα φοβερίζει σαν το γέρικο λιοντάρι για να μην το φάνε οι ύαινες.
Και να μην ξεχνάμε ποτέ τα λόγια του παππού στη Σμύρνη: «Δεν τον ξέρετε τον Τούρκο εσείς. Γονυπετής και δούλος στην αδυναμία του, μετατρέπεται σε αδίστακτο σφάχτη, όταν αποκτήσει δύναμη!!!»
Του Κων/νου Τζέκη
_
bloko
ίδιος νεαρό στέλεχος του Ελληνικού Στρατού στην πολύπαθη Μικρασία κατά την περίοδο της προ και κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής καταστροφής.
Το βιβλίο του άγνωστο σε πολλούς που ονομάζεται «Μεσουράνημα και Συντρίμμια», σπάζει κόκκαλα από τις αλήθειες που καταγράφονται όπως ο ίδιος τις έζησε. Σε ένα κεφάλαιο περιγράφει την άφιξη του Έλληνα Αντιστράτηγου σε κάποιο προάστιο της Σμύρνης.
Ο Στρατηγός, έφιππος εισέρχεται στο χωριό με πολυπληθή ακολουθία στην οποία συμμετέχουν και Τούρκοι υπηρέτες και ιπποκόμοι.
Ένας γέρος που κάθονταν στο κατώφλι του σπιτιού του δεν σηκώθηκε να τον υποδεχθεί και ο Στρατηγός θεωρώντας ότι τον υποτιμά στέλνει και τον φέρνουν κοντά του. Ο γέρος αγέρωχος, χωρίς ίχνος φόβου ή υποταγής ενώπιον του Διοικητού των Δυνάμεων της Ελλάδας, βλέπει τον Στρατηγό με οίκτο και ντροπή. Με απέχθεια. Ο Στρατηγός απευθύνεται προς αυτόν μέσω διερμηνέα στα Τούρκικα για να λάβει έκπληκτος την απάντηση στα Ελληνικά.
«Γιατί δεν σηκώθηκες να υποδεχθείς τον Έλληνα Αξιωματικό που σε απελευθέρωσε από τους Τούρκους;» Ρωτά ο Στρατηγός. «Ποιά η διαφορά; Ήρθατε σαν στρατός κατοχής, όμοιοι με τους άλλους, έχετε Τούρκους στη δούλεψή σας και μ’ αυτούς τρώγετε και πίνετε». Απαντά ο Έλληνας.
«Μα είναι φιλικοί μαζί μας και είναι μια χαρά άνθρωποι» του ανταπαντά ο Στρατηγός. Για να πάρει την απάντηση που σπάζει κόκκαλα: «Δεν τον ξέρετε τον Τούρκο εσείς. Γονυπετής και δούλος στην αδυναμία του, μετατρέπεται σε αδίστακτο σφάχτη, όταν αποκτήσει δύναμη!!!»
Από τότε μέχρι σήμερα καίτοι πέρασαν εκατό χρόνια, παρά κάτι, η φωνή αυτού του απλού Μικρασιάτη, αντηχεί στα αυτιά αυτών που έτυχε να κοινωνήσουν αυτού του καταπληκτικού βιβλίου.
Όταν ο Τούρκος είναι αδύναμος, λουφάζει και περιμένει την κατάλληλη στιγμή να φανερώσει τα αδίστακτα του ένστικτα, όπως στην Μικρασιατική καταστροφή, στη γενοκτονία των Ποντίων και των Αρμενίων και όχι μόνο αυτών των δύο λαών, τους οποίους δεν κατάφερε να ξεπατώσει όπως τους Σουμέριους, την εκδίωξη χιλιάδων Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη και τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος, την αρπαγή των περιουσιών των πλουσίων Ελλήνων του Βοσπόρου, την απαγόρευση άσκησης εκ μέρους των Ελλήνων εκατοντάδων επαγγελμάτων, την εισβολή στην Κύπρο με τις ευλογίες των Αμερικανών και των φίλων μας Εβραίων που μέχρι πρότινος τους χάιδευαν και τους μάθαιναν το Αιγαίο από αέρος, την απέλπιδα προσπάθειά του να δυναμιτίσει τη Σύνοδο Κορυφής στο Πόρτο Καρράς, με την επιμονή του να εισέλθει στη Θεσσαλονίκη την ώρα του συλλαλητηρίου, όταν οι αναρχικοί Έλληνες και ξένοι, απειλούσαν να κάψουν την πόλη, την ομηρία των στελεχών μας τον Ενόπλων Δυνάμεων με το πρόσχημα της παραβίασης των συνόρων του, κάτι που αυτοί κάνουν διαρκώς στο Αιγαίο, αλλά και εκατομμύρια μετανάστες, μέχρι τις τελευταίες προκλήσεις και τις επιθετικές δηλώσεις τους σε βάρος μας.
Το κάνουν αυτό γιατί θεωρούν τους εαυτούς τους πολύτιμους στη Δύση μιας και η τελευταία φοβάται κάποιο Μουσουλμανικό κίνδυνο και νομίζει πως η Τουρκία θα είναι το ανάχωμα στον δήθεν επεκτατισμό.
Η χώρας μας πρέπει να αποδοθεί σε έναν αγώνα απομυθοποίησης της Τουρκίας και να πείσει τους συμμάχους της ότι αυτός ο δήθεν γίγαντας με πήλινα πόδια, με μια οικονομία που παραπαίει και μια δικτατορία του Ερτογκάν που θεωρούνταν ικανός αλλά τους βγήκε κίβδηλος, δεν μπορεί να αποτελέσει σύμμαχος χώρα, καμιάς δυτικής δύναμης. Όσο βουτά στη βία και στην οικονομική ανέχεια, τόσο θα φοβερίζει σαν το γέρικο λιοντάρι για να μην το φάνε οι ύαινες.
Και να μην ξεχνάμε ποτέ τα λόγια του παππού στη Σμύρνη: «Δεν τον ξέρετε τον Τούρκο εσείς. Γονυπετής και δούλος στην αδυναμία του, μετατρέπεται σε αδίστακτο σφάχτη, όταν αποκτήσει δύναμη!!!»
Του Κων/νου Τζέκη
_
bloko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
