2018-03-13 15:11:18
Παρακολουθώντας χτες βράδυ (12/3/2018) το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1, άκουσα την απάντηση της Άνγκελα Μέρκελ που έδωσε στον ανταποκριτή του καναλιού, τον δημοσιογράφο Παντελή Βαλασσόπουλο, όταν ρωτήθηκε από τον τελευταίο τι έχει να πει για τη σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών από την Τουρκία, υπενθυμίζοντας στην καγκελάριο οι Έλληνες στρατιώτες «προστατεύουν τα Ευρωπαϊκά σύνορα».
Η απάντηση της καγκελαρίου ήταν : «Αυτά λύνονται μόνο μέσω συνομιλιών ακόμα και αν υπάρχουν διαφωνίες όπως στις περιπτώσεις που προαναφέρατε. Όταν είχε συνομιλίες ο Τούρκος πρόεδρος ήταν στην Ελλάδα και δεν ήταν αυτή η περίπτωση. Είμαι πολύ χαρούμενη που ο Αλέξης Τσίπρας έχει πολλές επαφές με την Τουρκία ακόμα και εάν αυτές είναι φορτισμένες με ένταση. Αλλά έχουμε μεγάλα προβλήματα όπως λόγου χάρη στην Κύπρο. Εργάζομαι επί χρόνια για να μπορέσει να υπάρξει μια λύση στη Κύπρο και δεν το έχουμε καταφέρει και παίζει μεγάλο ρόλο η Τουρκία σε αυτό».
Τι μας είπε η καγκελάριος επί του θέματος των δύο αξιωματικών; Επί του θέματος απολύτως τίποτα! Αυτό που μας είπε και η Κομισιόν πριν μια εβδομάδα περίπου δια του εκπροσώπου του προέδρου της Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, Μαργαρίτης Σχοινά, ότι κι αυτοί «ελπίζουν» σε «θετική κατάληξη» του θέματος και μας παρέπεμψε στη ανάγκη της «καλής γειτονίας» (δες Τύπο της 6/3/2018), ή, αυτό που μας είπε η Ύπατη Εκπρόσωπος για την Εξωτερική Πολιτική και Ασφάλεια Φεντερίκα Μογκερίνι, (δες Τύπο της 6/3/2018), η οποία μας ομίλησε, κι αυτή, περί «καλής γειτονίας», «εφαρμογή των διεθνών συμφωνιών» εκ μέρους της Τουρκίας, και τέτοια παρόμοια. Δηλώσεις που ασφαλώς θα έκαναν τον Τούρκο πρόεδρο να χάσει τον ύπνο του!
Τι αντιλαμβάνεται η μετριότητά μου ακούγοντας τέτοιες δηλώσεις; Αντιλαμβάνομαι λοιπόν, ότι όλες αυτές οι επίμονες προσπάθειες να εκμαιεύσουμε σαφείς, ρητές και πέραν κάθε αμφισβήτησης δηλώσεις, (δηλώσεις και όχι δεσμεύσεις, αυτό το τελευταίο δεν τολμούμε καν να το εκφέρουμε ως λέξη!), ότι οι «εταίροι» μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ως μια γροθιά, προειδοποιούν την Τουρκία, να μη διανοηθεί να σκεφτεί να επιβουλευτεί την «ακεραιότητα των Ευρωπαϊκών συνόρων», παραβιάζοντας τα σύνορα της Ελλάδας, αν λέγονται για λόγους διπλωματικούς καλώς λέγονται, παρόλο που θα προτιμούσα να έχουν και κάποιο ουσιαστικό περιεχόμενο, αν όμως, πιστεύουμε ότι τα ελληνικά σύνορα είναι και «ευρωπαϊκά σύνορα», και ότι σε περίπτωση παραβίασής τους, θα σπεύσουν οι «εταίροι» μας να μας συνδράμουν ουσιαστικά, δηλαδή ΚΑΙ στρατιωτικά (σε υλικά μέσα ΚΑΙ στρατεύματα) ΚΑΙ οικονομικά (δηλαδή, ότι θα χρηματοδοτήσουν το κόστος της υπεράσπισης των συνόρων ΤΟΥΣ), αυτό, δεν θέλω να το υποθέσω καν ότι μπορεί να συμβαίνει τουλάχιστον από πλευράς Κυβέρνησης, ότι δηλαδή, όντως στηριζόμαστε σε μια τέτοιου είδους αντίληψη των πραγμάτων.
«Ευρωπαϊκά σύνορα» δεν υπάρχουν. Σύνορα κρατικά έχουν ΜΟΝΟ κρατικές οντότητες. Η Ευρώπη δεν είναι ούτε κράτος, ούτε καν Πολιτική Ένωση, και σε ό,τι έχει σχέση με το προκείμενο θέμα, δεν έχει καν τον χαρακτήρα μιας χαλαρής έστω «στρατιωτικής, αμυντικής Συμμαχίας» αφού τον ρόλο αυτό, τον έχει το ΝΑΤΟ, δηλαδή, οι ΗΠΑ! Εδώ, έχουμε σύνορα μιας οικονομικής, αγοραίας Ένωσης, που αν κάποτε πάσχιζε να ενωθεί και πολιτικά, πλέον, αυτό όχι μόνο το έχει αποκλείσει ρητά, μα και επίσης ρητά, έχει καταργήσει και την ουσιαστική ισότιμη συμμετοχή των μελών της σ’ αυτή την οικονομική και αγοραία Ένωση με την υιοθέτηση της Ευρωζώνης των πολλών ταχυτήτων. Τα ελληνικά σύνορα μπορεί να καταστούν και «εξωτερικά σύνορα» της Ευρώπης, μονάχα πρόσκαιρα και à la carte, όταν δηλαδή απειλούνται ζωτικά συμφέροντα όχι όλων των εταίρων, μα πρωτίστως της Γερμανίας και δευτερευόντως της Γαλλίας. Πράγματι ενθυμούμαι παλαιότερες δηλώσεις της γερμανίδας καγκελαρίου να αναφέρεται στα ελληνικά σύνορα ως «εξωτερικά» ευρωπαϊκά σύνορα, στην περίοδο της έξαρσης των μεταναστευτικών ροών προς την Ελλάδα και δι’ αυτής στην υπόλοιπη Ευρώπη (και τη Γερμανία), κάτι που προφανώς είχε αρχίσει να γίνεται και «γερμανικό πρόβλημα». Όμως για τον ίδιο λόγο, οι «εταίροι» μας στην Ευρώπη, δηλαδή αν τα ζωτικά τους συμφέροντα, ιδίως της Γερμανίας και ίσως και της Γαλλίας, το επιβάλλουν, ενδεχομένως και να δούμε να ασκούνται πιέσεις για υποχωρητικότητα και από μείζονα εθνικά μας θέματα και συμφέροντα, και ο νοών νοείτω! (Ήδη παίρνουμε μια πρόγευση με το Σκοπιανό). Στην ίδια την απάντησή της λίγο πιο πάνω, στην ερώτηση του Έλληνα δημοσιογράφου, προσέξτε πώς έσπευσε η γερμανίδα καγκελάριος να επικεντρώσει το ενδιαφέρον της στο πρόβλημα της Κύπρου, διότι τρεχόντως, στην κυπριακή ΑΟΖ παίζονται μεγάλα οικονομικά και γεωπολιτικά παιχνίδια. Έτσι, ενώ όπως ήδη είπαμε, επί του θέματος των Ελλήνων αξιωματικών που συνελήφθησαν από τους Τούρκους, η καγκελάριος δεν απάντησε επί της ουσίας, αντίθετα, εδώ, στην περίπτωση της ΑΟΖ της Κύπρου που «βρομάει» χρήμα, πήρε πιο αναλυτική θέση.
Επί πλέον, ας μη ξεχνά η ελληνική πολιτική ηγεσία, πως τυχαίνει όλες οι Χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να είναι και μέλη του ΝΑΤΟ. Δηλαδή, σύμμαχοι ΚΑΙ της Τουρκίας! Αυτό σημαίνει πως μια χαρά μπορούν να ισχυριστούν ότι «κωλύονται» να παρέμβουν σε «ενδοσυμμαχικές» διενέξεις υπέρ του ενός ή του άλλου, διότι το ίδιο το Καταστατικό του ΝΑΤΟ αυτό δεν το επιτρέπει και το μόνο που τους επιτρέπεται είναι η έκφραση «ευχών» για «ειρηνικές» διευθετήσεις των όποιων διαφορών. Και να μην έχουμε καμία αυταπάτη, πως αν ποτέ απαιτηθεί να υπερασπιστεί κάποιος αυτά τα «κοινά ελληνικά και ευρωπαϊκά σύνορα», αυτός θα είναι ο Έλληνα στρατιώτης, μόνος του! Κι αυτός ο στρατιώτης δεν πρόκειται να θυσιαστεί για κανένα διεθνιστικό ή πανευρωπαϊκό όραμα, παρά μόνο για τις εθνικές του εστίες και αξίες.
Αν υπάρχει ένας ρεαλισμός που δεν πρέπει να μας διαφεύγει σε καμιά περίπτωση, είναι εκείνος που θα πρέπει να μας υπενθυμίζει, ότι υπάρχει ένας διάχυτος αναθεωρητισμός πρώην Αυτοκρατορικών Δυνάμεων (ας μείνουμε στην Ευρώπη για λόγους οικονομίας της παρουσίασης) που επιχειρούν να αναβιώσουν αυτό το παρελθόν, και ο οποίος, άλλοτε μεν εκδηλώνεται πιο φανερά και με μεθόδους πιο δυναμικές, όπως παραδείγματος χάρη στη περίπτωση της Τουρκίας και της Ρωσίας, άλλοτε δε πιο συγκαλυμμένα και χρησιμοποιώντας -επί του παρόντος- μέσα μη στρατιωτικά, κυρίως οικονομικά, όπως στη περίπτωση της Γερμανίας, ενώ ασφαλώς η Γαλλία κι αυτή παρακολουθεί όχι με λιγότερες αυτό το γίγνεσθαι της διαμοίρασης «ζωτικών χώρων» μεταξύ των παραπάνω αναθεωρητικών Δυνάμεων αξιολογώντας και τις δικές της προοπτικές στα πλαίσια αυτών των εξελίξεων. Η Ελλάδα γεωστρατηγικά, βρίσκεται κυριολεκτικά στο «μάτι» στο κυκλώνα αυτού του αναθεωρητισμού στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή. Οι ιδεοληψίες κάθε μορφής, είναι οι ήκιστα χρήσιμες σε τέτοιες περιστάσεις. Είμαστε «ακάλυπτοι» και εξ «Ανατολών» και εκ «Δυσμών». Πώς θα «καλυφθούμε», αυτή είναι η πρόκληση της πολιτικής μας ηγεσίας, χωρίς πάντως να ακούμε πρακτικές προτάσεις πολιτικής, εξόν από το να προστρέχουμε ζητώντας προστασίες από «εταίρους» και «συμμάχους» οι οποίοι πολύ απλά, μας τις αρνούνται, έχοντας γίνει φειδωλοί ακόμα και στα λόγια. Tromaktiko
Η απάντηση της καγκελαρίου ήταν : «Αυτά λύνονται μόνο μέσω συνομιλιών ακόμα και αν υπάρχουν διαφωνίες όπως στις περιπτώσεις που προαναφέρατε. Όταν είχε συνομιλίες ο Τούρκος πρόεδρος ήταν στην Ελλάδα και δεν ήταν αυτή η περίπτωση. Είμαι πολύ χαρούμενη που ο Αλέξης Τσίπρας έχει πολλές επαφές με την Τουρκία ακόμα και εάν αυτές είναι φορτισμένες με ένταση. Αλλά έχουμε μεγάλα προβλήματα όπως λόγου χάρη στην Κύπρο. Εργάζομαι επί χρόνια για να μπορέσει να υπάρξει μια λύση στη Κύπρο και δεν το έχουμε καταφέρει και παίζει μεγάλο ρόλο η Τουρκία σε αυτό».
Τι μας είπε η καγκελάριος επί του θέματος των δύο αξιωματικών; Επί του θέματος απολύτως τίποτα! Αυτό που μας είπε και η Κομισιόν πριν μια εβδομάδα περίπου δια του εκπροσώπου του προέδρου της Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, Μαργαρίτης Σχοινά, ότι κι αυτοί «ελπίζουν» σε «θετική κατάληξη» του θέματος και μας παρέπεμψε στη ανάγκη της «καλής γειτονίας» (δες Τύπο της 6/3/2018), ή, αυτό που μας είπε η Ύπατη Εκπρόσωπος για την Εξωτερική Πολιτική και Ασφάλεια Φεντερίκα Μογκερίνι, (δες Τύπο της 6/3/2018), η οποία μας ομίλησε, κι αυτή, περί «καλής γειτονίας», «εφαρμογή των διεθνών συμφωνιών» εκ μέρους της Τουρκίας, και τέτοια παρόμοια. Δηλώσεις που ασφαλώς θα έκαναν τον Τούρκο πρόεδρο να χάσει τον ύπνο του!
Τι αντιλαμβάνεται η μετριότητά μου ακούγοντας τέτοιες δηλώσεις; Αντιλαμβάνομαι λοιπόν, ότι όλες αυτές οι επίμονες προσπάθειες να εκμαιεύσουμε σαφείς, ρητές και πέραν κάθε αμφισβήτησης δηλώσεις, (δηλώσεις και όχι δεσμεύσεις, αυτό το τελευταίο δεν τολμούμε καν να το εκφέρουμε ως λέξη!), ότι οι «εταίροι» μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ως μια γροθιά, προειδοποιούν την Τουρκία, να μη διανοηθεί να σκεφτεί να επιβουλευτεί την «ακεραιότητα των Ευρωπαϊκών συνόρων», παραβιάζοντας τα σύνορα της Ελλάδας, αν λέγονται για λόγους διπλωματικούς καλώς λέγονται, παρόλο που θα προτιμούσα να έχουν και κάποιο ουσιαστικό περιεχόμενο, αν όμως, πιστεύουμε ότι τα ελληνικά σύνορα είναι και «ευρωπαϊκά σύνορα», και ότι σε περίπτωση παραβίασής τους, θα σπεύσουν οι «εταίροι» μας να μας συνδράμουν ουσιαστικά, δηλαδή ΚΑΙ στρατιωτικά (σε υλικά μέσα ΚΑΙ στρατεύματα) ΚΑΙ οικονομικά (δηλαδή, ότι θα χρηματοδοτήσουν το κόστος της υπεράσπισης των συνόρων ΤΟΥΣ), αυτό, δεν θέλω να το υποθέσω καν ότι μπορεί να συμβαίνει τουλάχιστον από πλευράς Κυβέρνησης, ότι δηλαδή, όντως στηριζόμαστε σε μια τέτοιου είδους αντίληψη των πραγμάτων.
«Ευρωπαϊκά σύνορα» δεν υπάρχουν. Σύνορα κρατικά έχουν ΜΟΝΟ κρατικές οντότητες. Η Ευρώπη δεν είναι ούτε κράτος, ούτε καν Πολιτική Ένωση, και σε ό,τι έχει σχέση με το προκείμενο θέμα, δεν έχει καν τον χαρακτήρα μιας χαλαρής έστω «στρατιωτικής, αμυντικής Συμμαχίας» αφού τον ρόλο αυτό, τον έχει το ΝΑΤΟ, δηλαδή, οι ΗΠΑ! Εδώ, έχουμε σύνορα μιας οικονομικής, αγοραίας Ένωσης, που αν κάποτε πάσχιζε να ενωθεί και πολιτικά, πλέον, αυτό όχι μόνο το έχει αποκλείσει ρητά, μα και επίσης ρητά, έχει καταργήσει και την ουσιαστική ισότιμη συμμετοχή των μελών της σ’ αυτή την οικονομική και αγοραία Ένωση με την υιοθέτηση της Ευρωζώνης των πολλών ταχυτήτων. Τα ελληνικά σύνορα μπορεί να καταστούν και «εξωτερικά σύνορα» της Ευρώπης, μονάχα πρόσκαιρα και à la carte, όταν δηλαδή απειλούνται ζωτικά συμφέροντα όχι όλων των εταίρων, μα πρωτίστως της Γερμανίας και δευτερευόντως της Γαλλίας. Πράγματι ενθυμούμαι παλαιότερες δηλώσεις της γερμανίδας καγκελαρίου να αναφέρεται στα ελληνικά σύνορα ως «εξωτερικά» ευρωπαϊκά σύνορα, στην περίοδο της έξαρσης των μεταναστευτικών ροών προς την Ελλάδα και δι’ αυτής στην υπόλοιπη Ευρώπη (και τη Γερμανία), κάτι που προφανώς είχε αρχίσει να γίνεται και «γερμανικό πρόβλημα». Όμως για τον ίδιο λόγο, οι «εταίροι» μας στην Ευρώπη, δηλαδή αν τα ζωτικά τους συμφέροντα, ιδίως της Γερμανίας και ίσως και της Γαλλίας, το επιβάλλουν, ενδεχομένως και να δούμε να ασκούνται πιέσεις για υποχωρητικότητα και από μείζονα εθνικά μας θέματα και συμφέροντα, και ο νοών νοείτω! (Ήδη παίρνουμε μια πρόγευση με το Σκοπιανό). Στην ίδια την απάντησή της λίγο πιο πάνω, στην ερώτηση του Έλληνα δημοσιογράφου, προσέξτε πώς έσπευσε η γερμανίδα καγκελάριος να επικεντρώσει το ενδιαφέρον της στο πρόβλημα της Κύπρου, διότι τρεχόντως, στην κυπριακή ΑΟΖ παίζονται μεγάλα οικονομικά και γεωπολιτικά παιχνίδια. Έτσι, ενώ όπως ήδη είπαμε, επί του θέματος των Ελλήνων αξιωματικών που συνελήφθησαν από τους Τούρκους, η καγκελάριος δεν απάντησε επί της ουσίας, αντίθετα, εδώ, στην περίπτωση της ΑΟΖ της Κύπρου που «βρομάει» χρήμα, πήρε πιο αναλυτική θέση.
Επί πλέον, ας μη ξεχνά η ελληνική πολιτική ηγεσία, πως τυχαίνει όλες οι Χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να είναι και μέλη του ΝΑΤΟ. Δηλαδή, σύμμαχοι ΚΑΙ της Τουρκίας! Αυτό σημαίνει πως μια χαρά μπορούν να ισχυριστούν ότι «κωλύονται» να παρέμβουν σε «ενδοσυμμαχικές» διενέξεις υπέρ του ενός ή του άλλου, διότι το ίδιο το Καταστατικό του ΝΑΤΟ αυτό δεν το επιτρέπει και το μόνο που τους επιτρέπεται είναι η έκφραση «ευχών» για «ειρηνικές» διευθετήσεις των όποιων διαφορών. Και να μην έχουμε καμία αυταπάτη, πως αν ποτέ απαιτηθεί να υπερασπιστεί κάποιος αυτά τα «κοινά ελληνικά και ευρωπαϊκά σύνορα», αυτός θα είναι ο Έλληνα στρατιώτης, μόνος του! Κι αυτός ο στρατιώτης δεν πρόκειται να θυσιαστεί για κανένα διεθνιστικό ή πανευρωπαϊκό όραμα, παρά μόνο για τις εθνικές του εστίες και αξίες.
Αν υπάρχει ένας ρεαλισμός που δεν πρέπει να μας διαφεύγει σε καμιά περίπτωση, είναι εκείνος που θα πρέπει να μας υπενθυμίζει, ότι υπάρχει ένας διάχυτος αναθεωρητισμός πρώην Αυτοκρατορικών Δυνάμεων (ας μείνουμε στην Ευρώπη για λόγους οικονομίας της παρουσίασης) που επιχειρούν να αναβιώσουν αυτό το παρελθόν, και ο οποίος, άλλοτε μεν εκδηλώνεται πιο φανερά και με μεθόδους πιο δυναμικές, όπως παραδείγματος χάρη στη περίπτωση της Τουρκίας και της Ρωσίας, άλλοτε δε πιο συγκαλυμμένα και χρησιμοποιώντας -επί του παρόντος- μέσα μη στρατιωτικά, κυρίως οικονομικά, όπως στη περίπτωση της Γερμανίας, ενώ ασφαλώς η Γαλλία κι αυτή παρακολουθεί όχι με λιγότερες αυτό το γίγνεσθαι της διαμοίρασης «ζωτικών χώρων» μεταξύ των παραπάνω αναθεωρητικών Δυνάμεων αξιολογώντας και τις δικές της προοπτικές στα πλαίσια αυτών των εξελίξεων. Η Ελλάδα γεωστρατηγικά, βρίσκεται κυριολεκτικά στο «μάτι» στο κυκλώνα αυτού του αναθεωρητισμού στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή. Οι ιδεοληψίες κάθε μορφής, είναι οι ήκιστα χρήσιμες σε τέτοιες περιστάσεις. Είμαστε «ακάλυπτοι» και εξ «Ανατολών» και εκ «Δυσμών». Πώς θα «καλυφθούμε», αυτή είναι η πρόκληση της πολιτικής μας ηγεσίας, χωρίς πάντως να ακούμε πρακτικές προτάσεις πολιτικής, εξόν από το να προστρέχουμε ζητώντας προστασίες από «εταίρους» και «συμμάχους» οι οποίοι πολύ απλά, μας τις αρνούνται, έχοντας γίνει φειδωλοί ακόμα και στα λόγια. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κρήτη: Ρύθμισε τα χρέη και πήρε τη σύνταξη του
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
