"Η δίψα των λαών για Ειρήνη θα νικήσει στο τέλος"

2018-03-13 15:28:26

3,5 χρόνια σχεδόν μετά Στα σύνορα αλλάξανε πολλά και εκεί που φώλιαζε η γαλήνη και η Ειρήνη στις καρδιές των γειτόνων, ο τρόμος εξύφαινε έναν αόρατο ιστό και την ρουτίνα να την κάνει γεγονός. Αλλάξανε πολλά. Αλλάξαμε κι εμείς από τα σημεία των καιρών που λειάνανε κάποιες γωνίες του χαρακτήρα μας κι άλλες από λείες τραχύνθηκαν.

Επίκαιρο λοιπόν παρά ποτέ το άρθρο μου για την Ειρήνη, που φυλακίστηκε σε φυλακές υψίστης ασφαλείας με τους 2 αιχμαλώτους στρατιώτες μας, όπου θα μπορούσε να είναι το στρατευμένο παιδί του οιονδήποτε γονέα στη θέση τους. Για αυτό χρέος να μην αφήσουμε τον χρόνο να σβήσει την μνήμη μας και να τους ξεχάσει εκεί.

Ήταν τότε λοιπόν 04/12/2014. Αδριανούπολη, Τουρκία. Μία πόλη στα σύνορα με την Ελλάδα στο βόρειο τμήμα του ποταμού Έβρου. Βραδάκι. Μετά από μια περιήγηση στην αγορά, στα μνημεία και στα περίφημα παζάρια καταλήγουμε στο ταχυφαγείο του Χουσεΐν

. Έπειτα από λίγο έρχονται κάποιοι Τούρκοι πελάτες και αναγνωρίζοντας μας ως Έλληνες μας καλωσορίζουν θερμά με σπαστά Ελληνικά, Τούρκικα και Αγγλικά. Συζητάμε για την οικονομική κρίση. Κατανοούμε την τρέχουσα πραγματικότητα μεταξύ των δύο λαών. Και ως επιστέγασμα έρχεται μία αυθόρμητη φωτογραφία, για να υπενθυμίζει πώς οι πολίτες γειτόνων χωρών δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν, αλλά να ενώσουν τη θέλησή τους για πραγματική ποιότητα ζωής, ευημερία και Ειρήνη.

Να θυμίζει ότι η δίψα για Ειρήνη στο τέλος θα νικήσει. Παρά τις ιαχές πολέμου που αν συμβούν, θα γυρίσουν τη Μέση Ανατολή και τη Ν.Α. Ευρώπη 50 χρόνια πίσω τουλάχιστον.

Και όλα αυτά για τον ενεργειακό μεσαίωνα που θέλει να τρυπάνε τα έγκατα της γης χιλιάδες χιλιόμετρα σε βάθος, όταν ο Ήλιος συντηρεί το σύμπαν γύρω του με ζωή, αρνούμενοι πεισματικά να εξελιχθούμε στην επόμενη μορφή ενέργειας, είτε λέγεται υδρογόνο, είτε νανοτεχνολογία, είτε πράσινη πυρηνική ενέργεια, είτε ασύρματη μεταφορά ενέργειας, είτε αιολική, είτε βαρυτική ή ηλιακή ενέργεια νέου τύπου συλλογής και μετατροπής, η οποία θα επιλύσει και το πρόβλημα διαχείρισης των υδάτινων πόρων.

Αφιερωμένο στους απλούς ανθρώπους που συναντάμε στο δρόμο μας, όπως ο Κενάν, ο Αλπέρ, ο Χουσεΐν και στους ανώνυμους ήρωες της δύσκολης καθημερινότητας και με τις πράξεις τους μας εμπνέουν να σκεφτόμαστε το επόμενο αύριο.

Μιχαήλ Ν. Αβέλλας

Αστυνομικός Tromaktiko

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ