2018-03-14 07:46:01
Το 1998, η Μαροκινή καλλιτέχνιδα οπτικοακουστικών μέσων, Yto Barrada, σπούδαζε ανθρωπολογία στο Παρίσι. Όταν γύρισε για το καλοκαίρι στην Ταγγέρη, αποφάσισε να επισκεφθεί μαζί με ένα φίλο της, ένα εργοστάσιο επεξεργασίας γαρίδας και να βγάλει φωτογραφίες, καθώς της είχε ανατεθεί εργασία με θέμα το φαγητό.
Ήταν ένα ολλανδικό εργοστάσιο στο Μαρόκο, ένα πρότυπο παράδειγμα παγκοσμιοποίησης. Οι γαρίδες αλιεύθηκαν από τη Βόρεια Θάλασσα και μεταφέρθηκαν στην Ταγγέρη για να αποφλοιωθούν. Είπαν στην Yto ότι προτιμούσαν γυναίκες υπαλλήλους επειδή είχαν λιγότερη εκπροσώπηση από τα συνδικάτα.
Τράβηξε όσες περισσότερες εικόνες μπορούσε, κυρίως σε μαύρο και άσπρο.
Όλες οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν μέσα από τα αποδυτήρια, στον πάνω όροφο, πίσω από ένα γυάλινο τζάμι. Οι γυναίκες φορούσαν μπλε σκουφάκια στο κεφάλι και είχαν νούμερα στις μπλούζες τους. Το μπλε φως στο ταβάνι ήταν για να σκοτώνει τα κουνούπια και ο μεγάλος σωλήνας στο κέντρο έβγαζε κρύο αέρα, ενώ ο θόρυβος ήταν εκκωφαντικός.
Υπήρχαν κομμάτια γαρίδας παντού. Οι γυναίκες ξεφλούδισαν όλη την ημέρα. Μόλις γέμιζαν ένα καλάθι έτρεχαν για να το ζυγίσουν και ξαναγυρνούσαν στις θέσεις τους. Δεδομένου ότι πληρώνονται κατά βάρος, εργάζονται πολύ γρήγορα, αλλά είναι τόσο εξειδικευμένες σε αυτό που κάνουν που μπορούν ταυτόχρονα και να μιλάνε. Μάλιστα, οι υπεύθυνοι που επιβλέπουν τον χώρο κάνουν συνεχώς παρατηρήσεις λέγοντάς τους να μην κουβεντιάζουν και να επιστρέψουν στη δουλειά.
Η Barrada συγκλονίστηκε από τις σχεδόν μεσαιωνικές εργασιακές συνθήκες. Το εργοστάσιο δούλευε non-stop. Οι γυναίκες έμπαιναν μέσα και κλειδώνονταν όλη μέρα, με μικρά διαλείμματα κατά τη διάρκεια. Δεν υπήρχαν δωμάτια για φροντίδα ή μέρος για να κάτσουν και να φάνε όλες μαζί.
Μετά από 10 χρόνια, μια φίλη της, η Leïla Kilani, έκανε μια ταινία με τον τίτλο «Sur la Planche», για αυτού του είδους τα εργοστάσια επεξεργασίας. Η κατάσταση που επικρατούσε ήταν ακριβώς η ίδια.
Το εργοστάσιο με τις γαρίδες ήταν στην πρώτη ζώνη ελεύθερου εμπορίου της Ταγγέρης. Σήμερα υπάρχουν πολλά περισσότερα όμως οι συνθήκες εργασίας δεν έχουν αλλάξει στο ελάχιστο.
πηγή: news.gr
Ήταν ένα ολλανδικό εργοστάσιο στο Μαρόκο, ένα πρότυπο παράδειγμα παγκοσμιοποίησης. Οι γαρίδες αλιεύθηκαν από τη Βόρεια Θάλασσα και μεταφέρθηκαν στην Ταγγέρη για να αποφλοιωθούν. Είπαν στην Yto ότι προτιμούσαν γυναίκες υπαλλήλους επειδή είχαν λιγότερη εκπροσώπηση από τα συνδικάτα.
Τράβηξε όσες περισσότερες εικόνες μπορούσε, κυρίως σε μαύρο και άσπρο.
Όλες οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν μέσα από τα αποδυτήρια, στον πάνω όροφο, πίσω από ένα γυάλινο τζάμι. Οι γυναίκες φορούσαν μπλε σκουφάκια στο κεφάλι και είχαν νούμερα στις μπλούζες τους. Το μπλε φως στο ταβάνι ήταν για να σκοτώνει τα κουνούπια και ο μεγάλος σωλήνας στο κέντρο έβγαζε κρύο αέρα, ενώ ο θόρυβος ήταν εκκωφαντικός.
Υπήρχαν κομμάτια γαρίδας παντού. Οι γυναίκες ξεφλούδισαν όλη την ημέρα. Μόλις γέμιζαν ένα καλάθι έτρεχαν για να το ζυγίσουν και ξαναγυρνούσαν στις θέσεις τους. Δεδομένου ότι πληρώνονται κατά βάρος, εργάζονται πολύ γρήγορα, αλλά είναι τόσο εξειδικευμένες σε αυτό που κάνουν που μπορούν ταυτόχρονα και να μιλάνε. Μάλιστα, οι υπεύθυνοι που επιβλέπουν τον χώρο κάνουν συνεχώς παρατηρήσεις λέγοντάς τους να μην κουβεντιάζουν και να επιστρέψουν στη δουλειά.
Η Barrada συγκλονίστηκε από τις σχεδόν μεσαιωνικές εργασιακές συνθήκες. Το εργοστάσιο δούλευε non-stop. Οι γυναίκες έμπαιναν μέσα και κλειδώνονταν όλη μέρα, με μικρά διαλείμματα κατά τη διάρκεια. Δεν υπήρχαν δωμάτια για φροντίδα ή μέρος για να κάτσουν και να φάνε όλες μαζί.
Μετά από 10 χρόνια, μια φίλη της, η Leïla Kilani, έκανε μια ταινία με τον τίτλο «Sur la Planche», για αυτού του είδους τα εργοστάσια επεξεργασίας. Η κατάσταση που επικρατούσε ήταν ακριβώς η ίδια.
Το εργοστάσιο με τις γαρίδες ήταν στην πρώτη ζώνη ελεύθερου εμπορίου της Ταγγέρης. Σήμερα υπάρχουν πολλά περισσότερα όμως οι συνθήκες εργασίας δεν έχουν αλλάξει στο ελάχιστο.
πηγή: news.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ερευνητές σχεδιάζουν το «Σφυρί» για την προστασία της Γης
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
