2012-05-30 18:45:39
Εditorial
Μέχρι πρότινος οι ισπανικές τράπεζες αντιμετώπιζαν προβλήματα, παρά την πολιτική της χώρας για τον χρηματοοικονομικό κλάδο. Η Μαδρίτη προχώρησε πρωτοποριακά σε δυναμικές προβλέψεις. Έκανε περισσότερα από ότι άλλες κυβερνήσεις για διαφανή και ουσιαστικά stress test. Σήμερα όμως, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Marianο Rajoy βαδίζει σε ένα δρόμο που –εάν δεν αλλάξει κατεύθυνση – θα οδηγήσει στην ίδια παγίδα που εγκλωβίστηκε η Ιρλανδία.
«Δεν θα αφήσουμε … καμία τράπεζα να χρεοκοπήσει.. εάν γίνει αυτό η χώρα θα πτωχεύσει» δήλωσε ο κ. Rajoy τη Δευτέρα. Αυτό ήταν το μήνυμα στο οποίο είχε επιμείνει και η κυβέρνηση της Ιρλανδίας, καθώς συγκέντρωνε το βάρος των χρεών των ιδιωτικών τραπεζών στους δικούς της μικρούς και αδύναμους κρατικούς ώμους. Στα τέλη του 2010 οι αγορές έχασαν την πίστη τους στην ικανότητα του Δουβλίνου να πληρώσει και η Ιρλανδία προσέφυγε στον μηχανισμό στήριξης της ευρωζώνης.
Η τρέλα της Ιρλανδίας κατέστησε σαφές ότι η αλληλεπίδραση του κράτους με το τραπεζικό σύστημα βρίσκεται στην καρδιά της δυσλειτουργικότητας που παρατηρείται στη νομισματική ένωση. Κρίνοντας όμως, από τα λεγόμενα του κ. Rajoy, η Μαδρίτη όχι μόνο δεν θα αλλάξει αυτή την πολιτική, αλλά αντιθέτως θα σφίξει ακόμη περισσότερο τις αγκάλες της γύρω από αυτή – παρά το ότι οι αποδόσεις των κρατικών της ομολόγων έχουν εκτοξευθεί σε επίπεδα ρεκόρ για την εποχή του ευρώ.
Οι ζημίες της Bankia – που δημιουργήθηκε από ένα αστραπιαίο προξενιό μεταξύ των ταμιευτηρίων της χώρας – ανάγκασαν την Μαδρίτη να υποσχεθεί στήριξη 19 δισ. ευρώ, επιπλέον από όσα το κράτος έχει ήδη δώσει. Ένα από τα σχέδια που ακούστηκαν ήταν να δώσει το κράτος απευθείας ομόλογα στη Bankia τα οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ως collateral στην ΕΚΤ για την παροχή ρευστότητας, ενώ παράλληλα το κράτος θα απέφευγε το δανεισμό μέσω τραπεζών με τις τρέχουσες απαγορευτικές αποδόσεις. Ακόμη και αυτό το κόλπο όμως, δεν θα άλλαζε το βασικό πρόβλημα, της αύξησης του βάρους χρέους που ήδη η Ισπανία δυσκολεύεται να αναχρηματοδοτήσει.
Ορισμένοι ζητούν απευθείας στήριξη των τραπεζών από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Ο κ. Rajoyαπέρριψε αυτή την πρόταση. Το να βάζεις άλλωστε, τους φορολογουμένους άλλων χωρών να πληρώνουν τα επισφαλή δάνεια των δικών σου τραπεζών δεν είναι ελκυστική πρόταση. Ενδεχομένως όμως, να είναι η μόνη διαθέσιμη εναλλακτική για την περιφέρεια της ευρωζώνης.
Η εναλλακτική για την Ισπανία και για τα άλλη κράτη όπου ο τραπεζικός κλάδος αντιμετωπίζει προβλήματα, θα ήταν να αντιγράψουν τους νόμους για τις τράπεζες που έχουν ήδη αποφασιστεί σε Γερμανία και Βρετανία. Οι νόμοι αυτοί επιτρέπουν στην κυβερνήσεις να προχωρήσουν στηναναδιάρθρωση των τραπεζών που αντιμετωπίζουν προβλήματα, να δημιουργήσουν νέα κεφάλαια από τη διαγραφή χρεών και όχι από τον εκβιασμό των φορολογούμενων. Για να εξασφαλιστούν οι καταθέτες, οι νόμοι αυτοί θα πρέπει να δίνουν προτεραιότητα στην εξασφάλιση των καταθέσεων και η ΕΚΤ θα πρέπει να ικανοποιήσει τις όποιες ανάγκες ρευστότητας κατά τη διάρκεια αυτής της αναδιάρθρωσης.
Η μετατροπή των μη καταθετικών υποχρεώσεων της Bankiaμπορεί να οδηγήσει σε ανακεφαλαιοποίηση αιχμής. Μπορεί όμως, να είναι πολύ αργά, πολιτικά τουλάχιστον. Οι μέτοχοι, οι οποίοι θα είναι οι πρώτοι που θα πληγούν, είναι σε πολλές περιπτώσεις οι καταθέτες της Bankia οι οποίοι δελεάστηκαν να αγοράσουν μετοχές της τράπεζας. Παρόλα αυτά, η Μαδρίτη θα μπορούσε να δείξει πως θα ικανοποιηθούν οι μελλοντικές κεφαλαιουχικές ανάγκες – της Bankia ή και των άλλων τραπεζών. Η υπόσχεση όμως, ότι καμία τράπεζα δεν θα αφεθεί να καταρρεύσει οδηγεί τελικά στην κατάρρευση της ίδιας της χώρας.
ΠΗΓΗ: FT.com
Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.
Μέχρι πρότινος οι ισπανικές τράπεζες αντιμετώπιζαν προβλήματα, παρά την πολιτική της χώρας για τον χρηματοοικονομικό κλάδο. Η Μαδρίτη προχώρησε πρωτοποριακά σε δυναμικές προβλέψεις. Έκανε περισσότερα από ότι άλλες κυβερνήσεις για διαφανή και ουσιαστικά stress test. Σήμερα όμως, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Marianο Rajoy βαδίζει σε ένα δρόμο που –εάν δεν αλλάξει κατεύθυνση – θα οδηγήσει στην ίδια παγίδα που εγκλωβίστηκε η Ιρλανδία.
«Δεν θα αφήσουμε … καμία τράπεζα να χρεοκοπήσει.. εάν γίνει αυτό η χώρα θα πτωχεύσει» δήλωσε ο κ. Rajoy τη Δευτέρα. Αυτό ήταν το μήνυμα στο οποίο είχε επιμείνει και η κυβέρνηση της Ιρλανδίας, καθώς συγκέντρωνε το βάρος των χρεών των ιδιωτικών τραπεζών στους δικούς της μικρούς και αδύναμους κρατικούς ώμους. Στα τέλη του 2010 οι αγορές έχασαν την πίστη τους στην ικανότητα του Δουβλίνου να πληρώσει και η Ιρλανδία προσέφυγε στον μηχανισμό στήριξης της ευρωζώνης.
Η τρέλα της Ιρλανδίας κατέστησε σαφές ότι η αλληλεπίδραση του κράτους με το τραπεζικό σύστημα βρίσκεται στην καρδιά της δυσλειτουργικότητας που παρατηρείται στη νομισματική ένωση. Κρίνοντας όμως, από τα λεγόμενα του κ. Rajoy, η Μαδρίτη όχι μόνο δεν θα αλλάξει αυτή την πολιτική, αλλά αντιθέτως θα σφίξει ακόμη περισσότερο τις αγκάλες της γύρω από αυτή – παρά το ότι οι αποδόσεις των κρατικών της ομολόγων έχουν εκτοξευθεί σε επίπεδα ρεκόρ για την εποχή του ευρώ.
Οι ζημίες της Bankia – που δημιουργήθηκε από ένα αστραπιαίο προξενιό μεταξύ των ταμιευτηρίων της χώρας – ανάγκασαν την Μαδρίτη να υποσχεθεί στήριξη 19 δισ. ευρώ, επιπλέον από όσα το κράτος έχει ήδη δώσει. Ένα από τα σχέδια που ακούστηκαν ήταν να δώσει το κράτος απευθείας ομόλογα στη Bankia τα οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ως collateral στην ΕΚΤ για την παροχή ρευστότητας, ενώ παράλληλα το κράτος θα απέφευγε το δανεισμό μέσω τραπεζών με τις τρέχουσες απαγορευτικές αποδόσεις. Ακόμη και αυτό το κόλπο όμως, δεν θα άλλαζε το βασικό πρόβλημα, της αύξησης του βάρους χρέους που ήδη η Ισπανία δυσκολεύεται να αναχρηματοδοτήσει.
Ορισμένοι ζητούν απευθείας στήριξη των τραπεζών από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Ο κ. Rajoyαπέρριψε αυτή την πρόταση. Το να βάζεις άλλωστε, τους φορολογουμένους άλλων χωρών να πληρώνουν τα επισφαλή δάνεια των δικών σου τραπεζών δεν είναι ελκυστική πρόταση. Ενδεχομένως όμως, να είναι η μόνη διαθέσιμη εναλλακτική για την περιφέρεια της ευρωζώνης.
Η εναλλακτική για την Ισπανία και για τα άλλη κράτη όπου ο τραπεζικός κλάδος αντιμετωπίζει προβλήματα, θα ήταν να αντιγράψουν τους νόμους για τις τράπεζες που έχουν ήδη αποφασιστεί σε Γερμανία και Βρετανία. Οι νόμοι αυτοί επιτρέπουν στην κυβερνήσεις να προχωρήσουν στηναναδιάρθρωση των τραπεζών που αντιμετωπίζουν προβλήματα, να δημιουργήσουν νέα κεφάλαια από τη διαγραφή χρεών και όχι από τον εκβιασμό των φορολογούμενων. Για να εξασφαλιστούν οι καταθέτες, οι νόμοι αυτοί θα πρέπει να δίνουν προτεραιότητα στην εξασφάλιση των καταθέσεων και η ΕΚΤ θα πρέπει να ικανοποιήσει τις όποιες ανάγκες ρευστότητας κατά τη διάρκεια αυτής της αναδιάρθρωσης.
Η μετατροπή των μη καταθετικών υποχρεώσεων της Bankiaμπορεί να οδηγήσει σε ανακεφαλαιοποίηση αιχμής. Μπορεί όμως, να είναι πολύ αργά, πολιτικά τουλάχιστον. Οι μέτοχοι, οι οποίοι θα είναι οι πρώτοι που θα πληγούν, είναι σε πολλές περιπτώσεις οι καταθέτες της Bankia οι οποίοι δελεάστηκαν να αγοράσουν μετοχές της τράπεζας. Παρόλα αυτά, η Μαδρίτη θα μπορούσε να δείξει πως θα ικανοποιηθούν οι μελλοντικές κεφαλαιουχικές ανάγκες – της Bankia ή και των άλλων τραπεζών. Η υπόσχεση όμως, ότι καμία τράπεζα δεν θα αφεθεί να καταρρεύσει οδηγεί τελικά στην κατάρρευση της ίδιας της χώρας.
ΠΗΓΗ: FT.com
Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πύργος: Τους έπιασαν μέσα στο διαμέρισμα!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
